Ken Robinson deyir ki; "Məktəblər yaradıcılığı öldürür."

Sir Ken Robinson, yaradıcılığı (iflasa uğradır çox) bəsləyən bir təhsil sistemi yaratma idealını əyləncəli və son dərəcə sürüyücü bir üslubla bizlərlə paylaşır.

Günaydın. Necəsiniz? Möcüzə gedir, deyilmi?

Bütün bu təşkilat və edilmiş danışmalar qarşısında afallamış vəziyyətdəyəm.

Hətta, indi bu an buranı Terkediyorum. (Qəhqəhə)

Konfrans boyunca üç tema vardı işlənən,

deyilmi, ki əslinə baxsanız bu mövzular mənim danışmaq istədiyim

mövzu ilə birbaşa ilintiliydi.

Bunlardan ilki, bütün bu Prezentasiyalar və buradakı insanların,

insan təbiətindəki yaradıcılıq meylinə başlı başına

dəlil təşkil etməsi. Müxtəlifliyinə və genişliyinə

bir baxın yalnız. İkincisi isə

gələcək təması altında edilmiş danışmalar, əslinə baxsanız, bizi elə bir mövqeyə saldı ki

gələcəkdə həqiqətən nə olacağı mövzusunda az qala heç bir fikirimiz yox.

Gələcəkdə nə olar, nə bitər öngöremiyoruz.

Təhsil mövzusuyla qayğikeşəm -

əslində mənə soruşsanız, təhsilə qarşı hər kəsin az çox bir əlaqəsi olduğunu düşünürəm.

Elə deyilmi? Misal, mən bunu çox maraqlı hesab edirəm.

Əgər bir axşam yeməyinə dəvət edilmiş olub və təhsil ilə

əlaqədar çalışdığınızı söyləsəniz

əslində dürüst olmaq lazım olsa, əgər təhsil mövzusunda işlər yürütüyorsanız, axşam yeməyi partylarinda çox sıx boy göstərə bilməz.

(Qəhqəhə) Çünki çox kimsə sizi çağırmaz.

Və olar da eskaza birinə iştirak etmiş olsanız, bir dahaki səfər üçün də dəvət edilmək ağılınızın ucundan keçməsin, ki bu mənə həmişə qəribə gəlmişdir.

Amma olar da orada olduğunuz və şəxsiyyətinizi afişa etsəniz

hanı bilərsiniz işdə, "Nə ilə məşğul olursan?" deyə soruşarlar

və siz onlara təhsil işi ilə uğraştığınızı söyləsəniz

sonra üzlərini rəng atdığını görə bilərsiniz. Çox bu haldadır,

"Aman tanrım," bilərsiniz işdə, "Niyə mən? Bütün həftə boyunca çöldə keçirdiyim tək gecədə həm də" (Qəhqəhə)

Amma əgər onlara öz aldıqları təhsili soruşacaq olsanız

sizi küncə sıkıştırırlar. Çünki bu insanların içində olan

şeylərdən biridir, haqsız mıyım?

Din, pul və digər şeylərdə olduğu kimi.

Təhsilə böyük bir maraq var, və hamımızın olduğunu düşünürəm.

Həqiqətən təhsilə qarşı böyük haqlı bir əlaqəmiz var,

və qismən bunun səbəbi, təhsilin bizi o haqqında heç bir fikirimizin olmadığı

gələcəyə daşıyacaq olan yeganə vasitə olması.

Əgər düşünəcək olsanız, bu il məktəbə başlayan uşaqlar

2065-ci ildə təqaüdə çıxmış olacaqlar. Ötən dörd gün ərzində

önümüzə təqdim edilən bütün mütəxəssis görüşlərə baxmayaraq, dünyanın yalnız beş il içərisində belə

nəyə bənzəyəcəyi kimsə tərəfindən təxmin edilə bilmir.

Və bizlər bu naməlum gələcək üçün onları öyrətməklə hükümlüyüz.

Hadisəyə belə baxdığımızda mövzu bəhs təxmin edilememezlik

həqiqətən qorxuducu ölçülərdə.

Və üçüncü olaraq

hər şeyə baxmayaraq, uşaqların sahib olduğu

fövqəladə tutum mövzusunda hamımız həmfikir.

Xüsusilə söz mövzusu yeni fikirlər olduqda. Məsələn, Sirena dünən gecə harikuladeydi.

Elə deyilmi? Yalnız nə edə bildiyini görməkdən bəhs edirəm.

Və o istisna bir nümunə, lakin mənə soruşsanız uşaqlıq dövrünü bir bütün olaraq

ələ aldıqda görərsiniz ki çox da istisna bir vəziyyət deyil.

Sirena'ya baxarkən görəcəyiniz şey, qabiliyyətini kəşf edib fövqəladə bir adanmışlıkla

bunun üstünə gedən bir insandır. Və mənim arqumentinin budur ki;

bütün uşaqlar inanılmaz qabiliyyətlərə malikdir.

Və bizlər onları göstəririk, həm də mərhəmətsizcə.

Beləliklə, bu gün burada təhsil və sahib olduğumuz

yaradıcılıq haqqında danışmaq istəyirəm. Mənə soruşsanız

bu an yaradıcılıq ən az oxucu-yazıçılıq qədər təhsildə əhəmiyyətli

və bizlər eyni statüdeymişcesine rəftar etməliyik.

(Alqışlar) Təşəkkürlər. Bu qədər idi, danışmaram bitdi.

Çox təşəkkür edirəm. (Qəhqəhə) Nəysə, hələ 15 dakikamiz var.

Bəli, mən doğduğumda - xeyr. (Qəhqəhə)

Bu yaxınlarda möcüzə bir hekayə eşitdim - İzah etməyə heyranam -

Şəkil dersindeki kiçik bir qız haqqında. Altı yaş,

ən arxada oturmuş, şəkil edən bir qız.

və müəlliminə soruşacaq olsanız bu kiçik qız desə az qala

heç maraq göstərmirdi. O gün xaric. O gün nədənsə bütün əlaqəsi etdiyi resimdeydi.

Müəllimin ağzı açıq qalmış təbii bu vəziyyət qarşısında. Qızın yanına yaxınlaşmış,

və soruşmuş, "Nə çiziyorsun?"

"Tanrının şəkilini çəkirəm", demiş qız.

"Amma heç kim Allahın necə göründüyünü bilmir.", Demiş müəllim.

"Problem deyil, bir dəqiqə içində biləcəklər", demiş qız.

(Qəhqəhə)

Oğlum İngiltərədə dörd yaşındaykən -

əslində hər yerdə dörd yaşında idi, dürüst olmaq lazım olsa. (Qəhqəhə)

Tamam tamam, hara gedərsə getsin, o il dörd yaşında idi.

Ad (Hz.İsanın doğumu) oyununda bir rolu vardı.

Hekayəni xatırlayırsınızmı? Gülməyin, əhəmiyyətli bir hekayə.

Həqiqətən əhəmiyyətli bir hekayə, hətta Mel Gibson ardıcıllığını çəkmişdi.

Bəlkə görmüsünüz: "Ad II". Nəysə, Ceyms, Cozef rolunu almışdı

ki, biz bu mövzuda çox həyəcanlıydım.

Nə də olsa biz bunu baş rollarda biri olaraq düşünürdük.

Məkanı "Cozef, Ceyms Robinson'dur." yazılı köynəklər geyən

bir çox insanla doldurmuşdu. (Qəhqəhə)

Danışmasına ehtiyac yox idi, amma o hissəsi bilərsiniz

hanı üç kralın gəldiyi. Hədiyyələr təqdim etmək üçün gəlirlər,

və qızıl, tütsü və mur gətirərlər.

Bu həqiqətən oldu. Artıq otururduq

və sanırsam o sırada replikadı sırasını qarışdırdılar,

çünki daha sonra kiçik uşaqla danışdıq və soruşduq,

"Səncə doğru oldu mu?". O da, "Bəli, niyə, səhv idimi?" demişdi.

Yalnız sıranı karıştırmıslardı məncə, o qədər.

Hər nədirsə 3 uşaq səhnəyə gəldi,

başlarında çay süzgəci olan dörd yaşındakı uşaqlar,

və qutuları yerə buraxdılar.

və ilk uşaq "Sənə qızıl gətirdim", dedi.

Və ikinci uşaq, "Sənə mur gətirdim", dedi.

Və üçüncüsü, "Bunu Frank göndərdi." (Qəhqəhə) (Burada ingiliscə söz oyunu var. Frankincense -> frank sent this)

Bütün bunların ortaq nöqtəsi budur ki; uşaqlar şanslarını sınamaqdan korkmayacaklar.

Bilməsələr də, davam edəcəklər.

Haqlı deyiləmmi? Səhv etməkdən qorxmurlar.

İndi, səhv etmək yaradıcı olmaqla eyni şeydir demək istəmirəm.

Bildiyimiz budur ki,

əgər səhv etməyə hazırlıqlı deyilsinizsə,

heç bir zaman orijinal bir şey tapa bilməzsiniz.

Əgər səhv etməyə hazırlıqlı deyilsinizsə. Və zamanla yetkinlik yaşına çatdıqda,

çoxu uşaq bu tutumunu itirir.

Səhv etməkdən qorxar hala gəlirlər.

Və firmalarımızı da bu şəkildə idarə, yeri gəlmişkən.

Səhvləri damgalıyoruz. Və mövcud

milli təhsil sistemlərimizin də bir uşağın edə biləcəyi

ən pis şey "səhvlər" dır.

Və nəticə budur ki insanları yaradıcı tutumlarının xaricinə istiqamətli

eğitiyoruz. Picasso bir dəfə,

Bütün uşaqların sənətçi olaraq doğulduğunu söyləmiş.

Problem büyüdüğümüzde də sənətçi olaraq kalabilmekte. Buna ürəkdən inanıram:

bizlər yaradıcılıq xüsusiyyətimizi istiqamətli deyil,

əksinə istiqamətdə böyüyürük. Ya da daha doğrusu, ondan uzaklaştırılacak şəkildə eğitiliyoruz.

Yaxşı, niyə bu, bu şəkildə olur?

Beş il əvvəlinə qədər Stratford-on-Avon'da yaşadım.

Hətta Stratford'tan Los Angelesə köçdük.

Nə qədər kəsilməz bir keçiş olduğunu xəyal edə bilərsiniz

(Qəhqəhə) Əslində,

Snitterfield deyilən bir yerdə yaşadıq,

Stratford'un bir az xaricində, Shakespearenin

atasının doğulduğu yerdə. Bunu söylədiyimdə yeni bir düşüncəyə qərq oldunuzmu? Mən elə olmuşdum.

Shakespearenin bir atası olduğunu heç düşünməmişdim, elə deyilmi?

Elə deyilmi? Çünki Shakespearenin bir uşaq olaraq

düşünməmişdim, deyilmi?

Shakespeare yeddi yaşında? Mən heç düşünməmişdim. Demək istəyirəm ki,

O da bir zamanlar yeddi yaşında idi. O da

birinin İngilis sınıfındaydı bir zamanlar, elə deyilmi? Nə qədər də narahat edici olmalıdır.

(Qəhqəhə) "Daha çox çalışmalıdır". Atası tərəfindən yatağa olunub, bilirsiniz,

Shakespearenin, "Hemen yatağa get, indi",

William Shakespearenin, "və qələmi burax.

Və bu şəkildə danışmağı kəs. Hər kəsin başını karıştıyorsun. "

(Qəhqəhə)

Nəysə, Stratford'tan Los Angelesə köçdük,

və bu keçiş haqqında bir şey söyləmək istəyirəm, əslində.

Oğlum gəlmək istəmədi.

İki uşağım var. O bu an 21; qızım 16.

Los Angelesə gəlmək istəmədi. Oranı sevmişdi,

amma İngiltərədə bir qız yoldaşı vardı. Həyatının eşqi, Sarah.

Onu bir aydır tanıyırdı.

Xəbərdar edim, dördüncü il dönüşlərində kutlamışlardı,

çünki 16 yaşında bir ay göründüyündən daha uzun gəlir insana.

Nəysə, təyyarədə həqiqətən çox kədərliydi,

və "Bir daha heç bir zaman Sarah kimi bir qız tapa bilməyəcəyiniz", demişdi.

Və bunun belə olmasından, açıqca söyləmək lazım olsa, biz çox məmnun idi,

çünki hazırda ölkədən ayrılma səbəbimiz o qızın da özü idi.

(Qəhqəhə)

Amma Amerikaya köçdükdən bir şeyin fərqinə varıyorsunuz,

və dünyada səfər edərkən:

dünya üzərindəki hər təhsil sistemi eyni mövzu iyerarxiyasına sahib.

Hamısı. Hara gedirsiniz gedin.

O biri müxtəlif olacağını sanırsınız, amma elə deyil.

Ən təpədə riyaziyyat və dillər,

sonra humanitar elmlər, və ən altda sənət.

Dünyada hər yerdə.

Və yenə hər sistemdə,

sənət daxilində də bir iyerarxiya var.

Şəkil və musiqiyə normal olaraq daha çox ağırlıq verilir məktəblərdə

drama və rəqsə müqayisə et. Və planetimizdə uşaqlara hər gün riyaziyyat öyrətdiyimiz

şəkliylə rəqs öyrədilən bir

təhsil sistemi yox. Niyə?

Niyə də olmasın? Məncə bu sual daha əhəmiyyətli.

Riyaziyyatın çox əhəmiyyətli olduğunu düşünürəm, amma rəqs da elə.

Əgər icazə verilsə uşaqlar hər zaman rəqs edərlər, hamımız edirik.

Hamımızın bədəni var, deyilmi? Bir yığıncaq mı qaçırdım?

(Qəhqəhə) Həqiqətən, olan budur ki,

uşaqlar böyüdükcə, onları diyarın yuxarı doğru artan bir şəkildə

öyrətməyə başlayırıq. Və daha sonra başlarına odaklanıyoruz.

Və yüngülcə bir tərəfə doğru. (Maraqlısına beynin sol lobunun funksiyası haqqında araşdırma etməsi tövsiyə edilər.)

Əgər bir yadplanetli olaraq təhsili ziyarət edəcək olsanız,

və desəniz "Xalq təhsili, nə üçündür?"

Əgər çıktıya baxsaq, məncə, bu qərara çatarsınız,

kim müvəffəqiyyətli olaraq addediliyor,

kim hər kəsin etdiyini edirsə,

kim ödüllendirilmişse, kim kazanlarsa -

Təhsilin bütün məqsədinin bu olduğu qərarına çatarsınız

bütün dünyada

universitet professorları yetişdirmək. Elə deyilmi?

Ən təpədəki insanlar onlardır.

Mən də onlardan biriyəm, nə var yəni?! (Qəhqəhə)

Və mən şəxsən professorları xoşlayıram, amma

onları bütün insanlığın varabildiği ən üst müvəffəqiyyət nöqtəsi olaraq görməməliyik

O da yalnız bir həyat şəkli.

Lakin təbii daha nadir olan bir həyat şəkli.

və bunu onlara dəyər verdiyim üçün söyləyirəm.

Professorlar haqqında əcaib bir vəziyyət var, təcrübəmə əsaslanaraq deyirəm

hamısı deyil amma, ümumiyyətlə - bir çoxu başlarının içində yaşayırlar.

Artıq yaşayırlar, və qismən bir tərəfə doğru. (Bu nöqtədə beynin sol lobuna göndərmə edir)

Hətta sözün tam mənasıyla bədənlərindən soyutlanmışlardır az qala.

Belə ki, "bədən" onlara tək bir şey ifadə edər

o da başlarını daşımaq üçün yeganə vasitə olmasıdır.

(Qəhqəhə) Başlarını yığıncaqlara bu şəkildə aparırlar.

İnsanın bədən xarici təcrübə (Otoskopi) yolu ilə özünü yuxarıdan görə bilməsinə bir dəlil istəyirsinizsə

professorların danışdığı bir konaklamalı

bir konfransa qatılın,

və son gecə əyləncəsi olan diskoya gedib onlarla birlikdə.

(Qəhqəhə) Və orada görəcəksiniz, yaşını başını almış qadınlar və kişilər

idarəsiz bir şəkildə, ritm ilə uyğunlaşmasız bir halda kıvırıyorlar

gözləyirlər ki bitsin, beləliklə evə gedib bu gecə haqqında bir məqalə yazabilsinler.

Bu anda bizim təhsil sistemimiz akademik qabiliyyətlər göz qarşısında saxlanılaraq dizayn edilmişdir.

Və bunun belə reallaşmasının bir səbəbi vardı.

Bütün sistem 19. əsrdən əvvəl, dünya səviyyəsində

ortalıqda hər hansı bir təhsil sistemi yox ikən ilk dəfə ortaya çıxdı.

Və dahası hamısı sənayeləşmənin ehtiyacını qarşılamaq ♪

üzrə yaradıldı.

Buna görə iyerarxiyanın əsasında iki fikir var.

Birincisi, ən təpədə iş sahəsi üçün ən faydalı mövzular iştirak edəcək

Hətta buna görə böyük ehtimalla siz də məktəbdəykən

xoşlandığınız şeylərdən, əgər belə davam etsəniz

bir işə sahib ola bilməyəcəyini deyilərək

uzaklaştırıldınız. Elə deyilmi?

Musiqilə məşğul olma, musiqiçi olmayacaqsan;

şəkil etmə, rəssam olmayacaqsan.

Yaxşı tövsiyə - lakin indi görürük ki böyük bir yanılma. Bütün dünya

köklü bir dəyişmə girdabına girdi.

Və ikincisi, zəka algımızı domine edən

akademik qabiliyyət,

çünki sistemi universitetlər dizayn etdi.

Əgər bütün dünyadakı təhsil sistemlərini

düşünsəniz, xalq təhsili tələbələri universitetə hazırlayan

bir süreçtten kənar bir məna daşımamaqdadır.

Və nəticə olaraq bir çox qabiliyyətli,

ağıllı, yaradıcı insan əslində heç də elə olmadıqlarını düşünür,

çünki məktəbdə yaxşı olduqları şeylərə dəyər

verilmir, ya da daha pisi küçümseniyor.

Və məncə bu şəkildə davam edərək vəziyyəti qurtara.

UNESCO-görə gələcək 30 ildə

dünya səviyyəsində tarixin başlanğıcından bu yana olduğundan

daha çox insan məzun olmuş olacaq.

Daha çox insan, bu danışdığımız bütün bu şeylərin

birləşməsi -

texnologiya və onun çevrilməsi iş, Demografi və

əhalidəki nəhəng partlama.

Birdən, lisenziya dərəcələrinin çox qiyməti qalmadı. Doğru deyil mi?

Mən tələbə əgər lisenziya dərəcənin varsa bir işiniz olardı.

Əgər işiniz olmadısa bu istəmədiyiniz üçün idi.

Və doğrunu söyləmək lazım olsa mən istəmirdim. (Qəhqəhə)

Amma indi lisenziya dərəcəsinə sahib uşaqlar

evə video oyunu oynamağa geri dönürlər,

çünki bir əvvəlki işinizdə lisenziya dərəcəsinə ehtiyacınız varkən indi mastera ehtiyacınız var

və indi bir başqası içində doktoraya ehtiyacınız var.

Bu bir akademik inflyasiya prosesi.

Və bu o deməkdir ki bütün sistem ayaqlarımızın

altından itkin getməkdə. Zəka algımızı köklü bir şəkildə

yenidən düşünməyə ehtiyacımız var.

Zəka haqqında üç şey bilirik.

Birincisi, müxtəlif olduğu. Dünyanı təcrübə etdiyimiz yollar

ilə düşünürük. Vizual olaraq düşünürük,

səsli düşünürük, kinestetik olaraq düşünürük.

Mücərrəd olaraq düşünürük, hərəkət şəklində düşünürük.

İkincisi, zəka dinamikdir.

Dünən izlədiyimiz sunumlardaki kimi,

insan beynindəki əngəl baxsanız,

zəka mükəmməl bir şəkildə etkileşimlidir.

Beyin hissələrə ayrılmamışdır.

Əslini baxsaq, yaradıcılıq - qiymətli orijinal fikirlərə sahib

olma mərhələsi olaraq sadaladığım müddət -

çoxu dəfə bir intizama aid faktı başqa bir intizamla ifadə

etməkdən keçir.

Beynin belə olmasının məqsədi var - bu vaxt

Corpus callosum deyilən, beynin iki lobunu birləşdirən

bir sinir şəbəkəsi var. Qadınlarda daha qalındır.

Dünən Helenin etdiyi sunumdan yola çıxaraq, qadınların ehtimalla buna görə

eyni anda bir çox iş edə bildiyini düşünürəm.

Çünki elə, deyilmi?

Bu mövzuda yığınla araşdırma var, amma mən öz xüsusi həyatımdan bilirəm.

Əgər arvadım evdə yemək edirsə -

çox sıx olmasa da, şükür ki. (Qəhqəhə)

Amma bilirsiniz, edir - xeyr, bəzi şeylərdə yaxşıdır -

amma işdə əgər yemək edirsə,

eyni anda telefonla konuşuyordur,

uşaqlarla konuşuyordur, tavanı boyuyordur,

burada açıq-ürək əməliyyatı edir.

Əgər mən yemək edirsə, qapı bağlıdır, uşaqlar çöldədir,

telefonu məşğul bırakmışımdır, əgər o mətbəxə gəlirsə narahat olaram

Deyərəm ki, "Terry, xahiş edirik, burada yumurta etməyə çalışıram. Icazə verərsənmi?" (Qəhqəhə)

Hanı köhnə bir fəlsəfi düşüncə vardır,

əgər meşədə bir ağac düşsə və bunu heç kim göstərməsəm,

Bu reallaşmış ola bilərmi? Bu köhnə hekayəni xatırlayırsınız?

Bu yaxınlarda çox möcüzə bir köynək gördüm üzərində şey yazırdı "Əgər bir adam meşədə

ağılından keçəni söyləsə, və onu heç bir qadın göstərməsəm,

hələ haqsız vardırmı? "(Qəhqəhə)

Və zəka haqqındakı üçüncü şey,

özünə xas olmasıdır. Bu an yeni bir kitab yazıram

adı "təzahür", insanlarla qabiliyyətlərini necə kəşf etdiklərini

dair edilən reportajlarında

meydana gəlir. İnsanların vardıqları nöqtələrə necə gəldiklərini heyran qalıram.

Bəlkə daha çox insanın eşitmədiyi, Gillian Lynne,

adındakı möcüzə qadın ilə etdiyi danışmadan

esinlenmiştim bu kitabı.

Onu eşitmiş idinizmi? Bəziləri eşitmiş. O bir kareograf

və hər kəs onun etdiyi işləri bilər.

"Cats" və "Phantom of Opera" nı etdi.

O möcüzədir. İngiltərədə Royal Ballet'te oldum

gördüyünüz kimi.

Nəysə, Gillian və mən bir gün günorta yeməyi yedik və dedim ki,

"Gillian, necə rəqsçi oldun?" Və o

maraqlı bir hekayəsi olduğunu söylədi, məktəbdəykən,

həqiqətən ümitsizmiş. Və məktəb, 30 illərdə,

valideynlərinə yazı göndərmiş, yazıda deyirmiş ki "Biz

Gillian'da öyrənmə pozuqluğu olduğunu düşünürük. Konsentrə olamıyormuş,

dayandığı yerdə duramıyormuş. Məncə indi olsaydı

hiperaktiv olduğunu söyləyərdilər? Elə deyilmi? Amma bu 1930-cu illərdə olur,

və daha o zaman hiperaktividə etməmişlərdi.Son.

Mövcud bir vəziyyət deyildi. (Qəhqəhə)

İnsanlar buna sahib olabileceklerinin fərqində deyillər idi.

Nəysə, bir nəfər görməyə getmişlər,

anası ilə birlikdə.

O uzaqdakı bir kürsüdə əllərinin üzərinə

oturmuş gözləyərkən, anası 20 dəqiqə boyunca

bu mütəxəssis ilə Gillian'ın yaşadığı problemləri danışmış.

İşdə insanları narahat etdiyindən

tapşırığını hər zaman gec verdiyindən kimi kimi,

işdə 8 yaşındakı bu kiçik qızın səbəb olduğu problemlər.

Sonunda həkim anasının yanından ayrıplıp Gillian'ın yanına oturmuş.

və demiş ki, "Gillian

ananın mənə izah etdiyi hər şeyi dinlədim

və onunla xüsusi olaraq danışmaram lazımdır. "

Demiş ki, "Burada gözlə, dönəcəyik, uzun sürməyəcək."

və onu orada buraxıb anası ilə ayrılmışlar.

Amma onlar otaqdan çıxarkən masasının

üzərində dayanan radionu açmış həkim. Və onlar

otaqdan çıxınca, anasına,

"Yalnız dur və onu izle", demiş. Və onlar otaqdan çıxar çıxmaz

o ayaqlarının üzərində, musiqiyə doğru hərəkət etdiyini söylədi.

Və onlar bir neçə dəqiqə onu çöldən izləmişlər.

və mütəxəssis anasına dönüb,

"Qadın Lynne, Gillian xəstə deyil, o bir rəqsçi.

Onu bir rəqs məktəbinə aparın ", demiş.

"Nə oldu?" dedim,

Dedi ki "Bəli məni bir rəqs məktəbinə apardı. Sənə nə qədər möcüzə olduğunu izah edə bilməm.

Bir otağa girdik və ora mənim kimi insanlarla

dolu idi. Kıpır kıpır insanlarla.

Düşünmək üçün hərəkət etməsi lazım olan insanlarla. Düşünmək üçün hərəkət etməsi lazım olan.

Balet etdilər, step etdilər, jazz etdilər

müasir rəqs etdilər, müasir rəqs etdilər.

Sonunda Royal Bale'ye giriş imtahanına qatıldı,

orada rəqsçi oldu, Royal Bale'de mükəmməl bir

karieri oldu. Nəhayət Royal Balet Məktəbindən

məzun oldu və

öz şirkətini qurdu, Gillian Lynne Rəqs Şirkəti,

Andrew Lloyd Weber'le tanış oldu. Tarixdəki ən müvəffəqiyyətli

müzikallar istehsalların bəzilərindən

məsul oldu, milyonlara kef verdi.

və o bir multi-milyoner. Bir başqası

ona dərman müalicəsi verib ona

sakitləşməsini söyləyə bilərdi.

İndi, Düşünürəm - (Alqışlar) buraya gəlir:

Əvvəlki axşam Al Gore danışdı

ekoloji hakkıında, və Rachel Carson tərəfindən başladılan inqilab haqqında.

Gələcək üçün tək umudum

insan ekologiyası üçün yeni bir anlayışı bizlərə adaptasiya etmək,

ki bu anlayış daxilində insanın sahib olduğu tutumun

nə qədər zəngin olduğunun fərqinə çatmaqdır.

Təhsil sistemimiz, bizim dünyanı müəyyən bir yer altı zənginliyi üçün

qazdığımız kimi ağlımızı kazmakta.

Və gələcək üçün bu şəkliylə ağılımız kafi xidməti verə bilməyəcək.

Uşaqlarımızı eğitirken ki ana prinsiplərimizə

yenidən düşünməliyik. Jonas Salk'tan mükəmməl

bir götürmə edəcəyəm "Əgər bütün böcəklər

dünyadan yokolacak olsaydı,

50 il içərisində dünyada həyat sona çatardı.

Əgər insan dünyadan yox olsaydı,

50 il içərisində bütün həyat özünü yeniler və gelişirdi. "

Və o haqlı.

TED'in bu gün burada qeyd etdiyi şey insanın sahib olduğu hayalgücüdür. Bu bir hədiyyədir bizlər üçün.

Və indi bu hədiyyəni istifadə edərkən diqqətli olmalıyıq,

ağıllı davranaraq, bu ssenarilərin reallaşmasına

meydan verməməliyik. Və bunu yapabilmemizin tək yolu

yaradıcı kapasitelerimizi görərək,

onların zənginliyinin fərqinə vararaq, və

uşaqlarımızın bunu gerçekleştimek üçün ümidimiz olduğunu görərək olacaq. Və hədəfimiz

onların varlığını bir bütün olaraq öyrətmək, ki beləliklə onlar bu gələcəklə yüzleşebilsinler.

Bu vaxt - biz bu gələcəyi görə bilmir.

amma onlar görəcəklər. Və bizim işimiz onların bu gələcəkdən ortaya

bir şeylər çıxarmalarına kömək etmək. Çox təşəkkür edirəm.