What Vegans See | A Video For Non Vegans [NOT Graphic]

Γιατί εμείς οι vegans είμαστε τόσο ευαίσθητοι; Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε και να κοιτάμε την δουλειά μας;

Διατροφική επιλογή; Γιατί αναστατωνόμαστε τόσο εύκολα; Δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε και να μην δίνουμε σημασία;

Γιατί το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα;

Γειά, είμαι η Έμιλυ από το Bite Size Vegan και σας καλωσορίζω σε άλλο ένα vegan βίντεο. Αυτό το βίντεο είναι για

όσους δεν είναι vegan αλλά θέλουν να κατανοήσουν καλύτερα εμάς τους vegans και γιατί είμαστε όπως είμαστε.

Κατ'αρχήν, θα ήθελα να ξέρετε ότι δεν υπάρχουν γραφικές εικονες σε αυτό το βίντεο

ή γενικά καμία εικόνα. Και δεύτερον, αυτό το βίντεο δεν είναι για να κάνει εσάς, τους όχι vegan, να αισθανθείτε

κακοί άνθρωποι. Ειλικρινά προσπαθώ να σας βοηθήσω να κάνετε την σύνδεση που κάνουμε εμείς οι vegans

και να σας δείξω τους λόγους πίσω από την φαινομενική μας ευαισθησία και, κατά καιρούς, ακατανόητης

και ανεξέλεγκτης απόγνωσης και θυμού για το πως είναι τα πράγματα.

Βέβαια είναι αδύνατον να βάλουμε όλους τους vegans μαζί, ο καθένας είναι ένα ξεχωριστό άτομο το οποίο

αντιδρά με τον δικό του τρόπο. Όταν λέω ότι είμαστε ευαίσθητοι, δεν εννοώ αδύναμοι ή υπερβολικά συναισθηματικοί.

Μιλάω κοιτώντας απ' έξω, που πολύ συχνά μας χαρακτηρίζουν ακριβώς αυτό.

Οπότε να ξέρετε ότι δεν μιλάω για όλους τους vegans, ούτε ποτέ μου θα έχω τέτοια πρόθεση. Άλλα

μπορώ τουλάχιστον να σας πω τι βλέπω εγώ και πολλοί "ηθικοί" vegans. Ελπίζοντας

αυτό να ρίξει κάποιο φως στο γιατί μπορεί να έχουμε δυσκολία να τρώμε μαζί σας ή παθιαζόμαστε

και συγχυζόμαστε για κάτι που για εσάς φαντάζει ασήμαντο.

Βλέπετε, όταν γίνεσε vegan, βγάζεις τις παρωπίδες και αρχίζεις να έχεις αυτό που σκέφτομαι σαν όραση με ακτίνες Χ.

Αρχίζεις να βλέπεις τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τα ειδυλλιακά ψέματα που έχουμε αναντίρρητα αποδεχτεί.

Προσωπικά, το βρίσκω δύσκολο να βρίσκομαι οπουδήποτε γύρω που καταναλώνουν κρέας και τα υποπροϊόντα του.

Είναι κάτι με το οποίο ζω όλη μου την ζωή και πολλοί άλλοι επίσης,

και δεν έχει γίνει ευκολότερο, πραγματικά.

Εδώ είναι που μπορεί να υποθέσετε ότι σας κρίνω ή ότι συγχίζομαι από τις διατροφικές σας συνήθειες.

Αλλά η πραγματική πηγή της δυσφορίας μου δεν έχει να κάνει με εσάς καθεαυτού, αλλά με το γεγονός ότι

αυτό που είναι στο πιάτο σας κάποτε ήταν μια ζωή. Αν δεν είστε vegan, παρακαλώ μείνετε μαζί μου για να σας

εξηγήσω. Και πάλι αυτό δεν είναι για να σας κάνω να αισθανθείτε ένα απαίσιο άτομο. Απλά

μια προσπάθεια να συνδέσω τι ειναι αυτό που βλέπουμε εμείς οι vegans και γιατί έχουμε πρόβλημα κοντά σε ζωικά προϊόντα.

Όταν βλέπω ένα κομμάτι τυρί, μπορεί να δακρύσω - και αυτό ακούγεται τρελό στον κόσμο. Αλλά δεν βλέπω

απλά ένα κομμάτι τυρί. Βλέπω μια μητέρα της οποίας το παιδί το άρπαξαν στιγμές

μετά την γεννησή του. Βλέπω ένα μωρό που προωρίζετε για την βιομηχανία κρέατος και στέλνεται για σφαγή

πριν καν γίνει 4 μηνών. Βλέπω μια μητέρα που το σώμα της θα την εγκαταλήψει

20 χρόνια πριν το φυσικό προσδόκιμο ζωής της, επειδή έχει βιαστεί και εγκυμονύσει τοσες πολλές

φορές- και επειδή της έχουν κλέψει τόσα πολλά παιδία που πιθανών απλά έχει

παραδοθεί. ΑΥΤΟ βλέπω όταν κοιτάζω ένα κομμάτι τυρί.

Οπότε για τους απ' έξω μπορεί να φαίνεται απερίσκεπτο ή αγενές που εμείς οι vegans αισθανόμαστε άβολα κοντά

σε μη vegan φαγητό. Αλλά σκεφτήτε το λίγο, αν μπορείτε, χωρίς τις παρωπίδες της κοινωνικής κατήχησης.

Το κρέας είναι στην κυριολεξία ένα πτώμα στο πιάτο- μια ζωή, ένα μοναδικό ον, ένα πλάσμα με αισθήσεις που δεν

ήθελε να πεθάνει για ένα γεύμα. Τα γαλακτοκομικά είναι προϊόντα ατελείωτου βασανισμού, μητρικής θλίψης, σφαγής

βρεφών, και πρώιμου θανάτου.

Τα αυγά είναι προϊόντα συνωστισμού σε τρομερές συνθήκες, πνιγμού ή άλεσης

ζωντανών αρσενικών κοτόπουλων σε μια μάζα και του πρώιμου θανάτου των θηλυκών που γεννάνε τα αυγά.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτά είναι που βλέπουμε εμείς οι vegans με μια δαγκωματιά. Και ναι μπορούμε

να θυμώσουμε, να απελπιστούμε, να γίνουμε έξαλλοι γιατί είναι τόσο τρομακτικά σπαρακτικό.

Και μας φαίνεται παράλογο που δεν το βλέπετε και εσείς.

Είναι πολύ άβολο να βλέπεις ανθρώπους που αγαπάς να καταναλώνουν τα σώματα αθώων

πλασμάτων. Στους όχι vegans εκεί έξω, είμαι σίγουρη ότι ακούγεται οριακά παράλογο και σίγουρα

υπερβολική η αντιδρασή μας, αλλά παρακολουθήστε με λίγο αν θέλετε.

Φανταστείτε να βλέπατε κάποιον που αγαπάτε να βλάπτει ένα παιδί ή να κακοποιεί ένα αγαπημένο σκυλί ή γάτα.

Ή ακόμη, θεός φυλάξει, να τρώει αυτό το αγαπημένο κατοικίδιο. Και, αν είναι δυνατόν, φανταστείτε ότι αυτή η βία

να ήταν κοινωνικά αποδεκτή. Και να είσασταν ο μόνος που σκεφτόσασταν ότι όλο αυτό είναι λάθος.

Και επιπλέον, φανταστείτε ότι ο αγαπημένος σας που κάνει αυτά τα τρομερά

πράγματα, αμύνονταν και γίνονταν μνησίκακος απεναντί σας που έχετε το παραμικρό ζήτημα με αυτό.

Και πάλι αυτό μπορεί να φαντάζει παράλογη σύγκριση. Αλλά αν δεν είναι παράλογη η διάκριση μεταξύ

"κατοικίδιων" ζώων και "βρώσιμων" ζώων τότε τι είναι; Σίγουρα είναι αυθαίρετη.

Βλέπετε, οι vegans αισθάνονται την ίδια αγάπη και συμπόνια και συμπάθια για τα "φαγώσιμα ζώα" που αισθάνεστε

εσείς για τα κατοικιδιά σας. Και πόσο άνετα θα αισθανόσασταν αν το κατοικιδιό σας έπαιρνε την θέση

της αγελάδας, γουρουνιού ή κότας στο πιάτο σας; Πως είναι δυνατόν να φρίτουμε από πολιτισμούς που καταναλώνουν

σκυλιά την στιγμή που εξακολουθούμε και καταναλώνουμε πλάσματα το ίδιο πολύτιμα, ακόμη και πιο έξυπνα;

Εμείς οι vegans δεν βλέπουμε πια αυτήν αυθέρετη διάκριση. Εκτιμούμε όλες αυτές τις ζωές το ίδιο.

Οπότε το να βλέπουμε την συνεχή υποδούλωση, κακοποίηση, βασανισμό και δολοφονία τους είναι πολύ σκληρό

να το αντέξουμε. Ενώ όλο αυτό είναι βολικά κρυμμένο από την κοινή θέα και το μόνο που βλέπετε είναι τυρί,

γάλα, hamburger, χοιρινό -ότι θέλετε- δεν μπορούμε πλέον να αρνηθούμε αυτά που ξέρουμε και να μην βλέπουμε αυτά που έχουμε δει.

Οπότε το φαγητό σας, φαινομενικά αβλαβές, είναι για εμάς το τελικό προϊόν πραγματικού τρόμου.

Βλέπουμε την αιματοχυσία,τον αγώνα, ακούμε τις κραυγές τους, διαισθανόμαστε τον φόβο τους και αισθανόμαστε

τον τρόμο τους. Όπως θα κάνατε και εσείς για τα αγαπημένα σας κατοικίδια αν πέρναγαν μια τόσο φρικιαστική μεταχείρηση.

Και ακόμη περισσότερο αν ένα ανθρώπινο παιδί είχε υποστεί τέτοιες φρικαλεότητες.

Η διαφορά είναι: δεν κλείνουμε τα μάτια μας.

Ελπίζω αυτή η εξήγηση να ήταν χρήσιμη. Αν σας φάνηκε σκληρή είναι γιατί

όλο αυτό είναι πολύ αληθινό και συμβαίνει συνέχεια. Αν μπορείτε για μια στιγμή να βάλετε

τον εαυτό σας στην θέση μας και να φανταστείτε να δείτε τι βλέπουμε -ακόμη και αν εσείς δεν το πιστεύετε-

ίσως σας βοηθήσει να καταλάβετε γιατί εμείς οι vegans είμαστε τόσο ευαίσθητοι και παθιασμένοι.

Και γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι.

Αν αυτό το βίντεο σας άγγιξε, κάντε του "μου αρέσει" και μοιραστείτε το για να ενημερωθούν

και άλλοι. Για να στηριξετε το Bite Size Vegan να συνεχίσει την αποστολή του να μιλάει για τα ζώα και να ανοίγει

τα μυαλά και τις καρδιές, παρακαλώ δείτε τους συνδέσμους πιο κάτω στην περιγραφή ή για παροχές

και επιβραβέυσεις για την υποστηριξή σας, κάντε κλικ στο Nugget Army εικονίδιο ή στον σύνδεσμο

iCard στην μπάρα. Αν είστε καινούργιος, πατήστε το μεγάλο κόκκινο κουμπί για εγγραφή κάτω εδώ για περισσότερα

φοβερά vegan θέματα κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και κάποιες Παρασκευές. Τώρα ζήστε vegan,

ανοίχτε τα μάτια σας και θα σας δω σύντομα!

Και τώρα για χαλάρωση μετά από αυτό .. το αρκετά έντονο βιντεάκι..

Αυτό.

Αν έχετε θέμα να συνδεθείτε με τα "φαγώσιμα ζώα" ή τα ζώα φάρμας, απλά φανταστείτε

να έχετε αυτήν την φάτσα. Πως θα μπορούσατε να κάνετε κάτι σε αυτήν την φάτσα;

Πρέπει να τους δείξεις την όμορφη φάτσα σου. Πρέπει να τους δείξεις την όμορφη φάτσα σου.

Είσαι ένας καλός vegan πρεσβευτής.