Chapter 01 - The Metamorphosis by Franz Kafka

Chapter 1. Classic Literature VideoBook with synchronized text, interactive transcript, and closed captions in multiple languages. Audio courtesy of Librivox. Read by David Barnes.

Playlist for The Metamorphosis by Franz Kafka: http://www.youtube.com/playlist?list=PL7A6D6EEC645742AC

The Metamorphosis free audiobook at Librivox: http://librivox.org/the-metamorphosis-by-franz-kafka/

The Metamorphosis free eBook at Project Gutenberg: http://www.gutenberg.org/ebooks/5200

The Metamorphosis at Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Metamorphosis

View a list of all our videobooks: http://www.ccprose.com/booklist

KAFLI I.

Einn morguninn, eins og Gregor Samsa var að vakna úr kvíða drauma, uppgötvaði hann að í

bed hann hafði verið breytt í monstrous verminous galla.

Hann lá á brynja-harður bak hans og sá, eins og hann hóf höfuðið upp litla, brúnn hans,

bognar kvið skipt upp í hörðu boga-eins hluta.

Frá þessari hæð teppi, bara um tilbúinn að renna burt fullkomlega, gæti varla

vera á sínum stað.

Fjölmargir fætur hans, pitifully þunnt í samanburði við restina af hans

ummál, flickered helplessly fyrir augum hans.

"Hvað hefur gerst við mig," hugsaði hann.

Það var enginn draumur. Herbergi hans, rétt pláss fyrir manneskju,

Aðeins nokkuð of lítill, lagðist hljóðlega á milli fjögurra vel þekkt veggjum.

Fyrir ofan töfluna, sem var taka upp safn af sýni klút vöru útbreiðslu

út - Samsa var ferðast sölumaður - hékk á myndina sem hann hafði skorið úr um

myndskreytt tímarit smá stund síðan og setja í a laglegur gilt ramma.

Það var mynd af konu með feldinum húfu og skinn Boa.

Hún sat uppréttur þarna, lyfta upp í átt að áhorfandi a solid loðskinna muff

inn sem allt framhandlegg hennar horfin.

Sýn Gregor er sneri þá að glugganum.

The ömurlegra veður - rigning dropar voru falla audibly niður á málmi glugga

stalli - gerði hann alveg depurð.

"Af hverju get ég ekki haldið sofandi í smástund lengur og gleyma öllu þessu

heimsku, "hugsaði hann.

En þetta var alveg óhagkvæm, því að hann var notaður til að sofa á hægri hlið hans, og

í núverandi ástandi hann gat ekki fengið sér í þessari stöðu.

Sama hversu erfitt hann kastaði sér á hægri hlið hans, vals hann alltaf aftur inn

bakið.

Hann verður að hafa reynt það hundrað sinnum, loka augunum svo að hann myndi ekki hafa

til að sjá wriggling fótum, og gaf upp aðeins þegar hann fór að finna ljós, daufa verkir í

hlið, sem hann hafði aldrei liðið áður.

"Guð," hugsaði hann, "það er krefjandi starf ég hef valið!

Dagur í, út daginn, á veginum.

Álag að selja eru mun meiri en vinna sem fer fram á aðalskrifstofu og,

Í samlagning til þessi, ég hef tekist til með vandamál að ferðast, áhyggjur

um tengsl lest, óreglulegar vont

mat, tímabundið og stöðugt að breytast mannlegum samskiptum, sem aldrei koma frá

hjarta. Til helvítis með það allt! "

Hann fann smá kláði efst á kvið hans.

Hann ýtt rólega sig á bakinu nær rúminu eftir svo að hann gæti lyft honum

höfuð fleiri auðveldlega, fann kláði hluta, sem var alveg þakinn litlum hvítum

blettir - hann vissi ekki hvað ég á að gera af þeim og vildi að finna þeim stað með fótinn.

En hann kölluðu inn það strax, að hafa samband fannst eins kalt sturtu allan

honum.

Hann lækkaði aftur í fyrri stöðu hans.

"Þetta að fá upp snemma," hugsaði hann, "gerir maður alveg fávitalegur.

Maður verður að hafa svefni.

Aðrir ferðast sölumaður lifa eins Harem konur.

Til dæmis, þegar ég kem aftur til The Inn meðan á morgnana til að skrifa

upp nauðsynlega pantanir eru þessir herrar bara sitja niður til morgunmat.

Ef ég væri að reyna að með yfirmann minn, myndi ég vera kastað út á staðnum.

Samt, hver veit hvort að gæti ekki verið mjög gott fyrir mig?

Ef ég vissi ekki halda aftur vegna foreldra minna, myndi ég hafa hætta aldri síðan.

Ég hefði farið til yfirmanninn og sagði honum bara það sem ég held frá botni míns

hjarta.

Hann hefði lækkað strax skrifborðið hans! Hvernig undarlegt það er að sitja upp á að skrifborðið og

tala niður til starfsmanns frá leið upp þar.

Stjóri hefur vandræði heyrn, þannig að starfsmaður þarf að stíga upp mjög nálægt honum.

Engu að síður, ég hef ekki alveg gefið upp sem von enn.

Þegar ég hef fengið saman peninga til að borga skuldir foreldra minna til hans - sem ætti að taka

fimm eða sex ára - I'll gera það fyrir víst.

Svo ég ætla að gera stór brot.

Í öllum tilvikum, núna verð ég að fá upp. Þjálfa minn fer í 05:00. "

Hann leit yfir á vekjara tjalddúkur burt af kommóða.

"Good Guð!" Hugsaði hann.

Það var 06:30, og hendur voru að fara hljóðlega um.

Það var framhjá hálftíma, þegar næstum korter í.

Gat viðvörunin hafi ekki hringur?

Einn sá úr rúminu að það var rétt stillt fyrir 04:00.

Vissulega hefði hringt. Já, en það var hægt að sofa í gegnum

að hávaði sem gerði húsgögn hrista?

Nú er það satt að hann myndi ekki sofið hljóðlega, en augljóslega hann hefði sofið allt meira djúpt.

Samt, hvað ætti hann að gera núna? Næsta lest til vinstri á 07:00.

Að ná að einn, hefði hann að fara í vitlaus þjóta.

Töku sýnisins var ekki pakkað upp enn, og hann í raun ekki finnst sérstaklega

ferskur og virk.

Og jafnvel þótt hann náði lestinni, það var ekki að forðast að sprengja upp með yfirmanninn,

vegna þess að erindi drengur fyrirtækisins hefði beðið um 5:00 þjálfa og

greint fréttir af fjarveru hans löngu síðan.

Hann var minion yfirmanninn, án burðarás eða upplýsingaöflun.

Jæja þá, hvað ef hann hjá sjúkur?

En það væri mjög vandræðalegt og grunsamlega, því á fimm hann

þjónusta Gregor ára hefði ekki verið veik enn einu sinni.

Stjóri myndi vissulega koma við lækninn frá sjúkratryggingu félagið

og vildi háðung foreldrum sínum fyrir latur syni sínum og stytt öll andmæli við

athugasemdir vátryggingin læknisins, því að hann

allir voru alveg heilbrigt en raunverulega latur um vinnu.

Og þrátt fyrir, vildi læknirinn í þessu tilfelli vera algerlega rangt?

Burtséð frá virkilega óhófleg syfja eftir langan svefn, Gregor í raun fannst

nokkuð vel og jafnvel haft mjög sterka lyst.

Þegar hann var að hugsa allt þetta yfir í mesta flýti, án þess að vera fær um að gera

ákvörðun til að komast út úr rúminu - vekjara var bendir einmitt korter í

sjö - það var varkár högg á dyrnar með því að höfuð rúminu.

"Gregor," rödd kallaði - það var móðir hans - "það er 06:45.

Viltu ekki að vera á vegi þínum? "

The mjúkur rödd! Gregor varð hissa þegar hann heyrði raust sína

svara.

Það var skýrt og villst fyrr rödd sína, en það var intermingled, eins og

að neðan, sem irrepressibly sársaukafull squeaking, sem fór orðin jákvæð

greinilegur aðeins í fyrsta augnabliki og

brenglast þá í reverberation, þannig að maður vissi ekki ef einn hafði heyrt

rétt.

Gregor vildi svara í smáatriðum og útskýra allt, en í þessum

aðstæður hann bundinn sig og sagði: "Já, já, þakka þér móðir.

Ég fæ upp strax. "

Vegna tré dyr breyting á rödd Gregor var í raun ekki áberandi

utan, svo að móðir hans róast með þessari útskýringu og stokkuð burt.

Hins vegar, vegna skamms samtal, öðrum í fjölskyldunni

varð ljóst að Gregor var óvænt enn heima, og þegar faðir hans var

berja á annarri hliðinni dyr, veikt en með hnefa sínum.

"Gregor, Gregor," kallaði hann, "hvað er að gerast?"

Og eftir stutta stund, hvatti hann hann á aftur eftir dýpri rödd: "Gregor!"

Gregor! "Á hinum megin dyr, þó systir hans

bankaði létt.

"Gregor? Er allt í lagi?

Þarft þú eitthvað? "Gregor beint svör í báðar áttir,

"Ég ætla að vera tilbúin strax."

Hann gerði tilraun með mest varkár articulation og með því að setja lengri stöðvast

milli einstakra orð til að fjarlægja allt ótrúleg af rödd hans.

Faðir hans sneri aftur til morgunmat hans.

Hins vegar, systur hvíslaði: "Gregor, opna dyr - ég bið þig."

Gregor hafði ekki í hyggju að opna dyrnar, en til hamingju sjálfur á hans

varúðarskyni keypti frá ferðalögum, sem læsa öllum hurðum í nótt, jafnvel á

heim.

Fyrst hann vildi standa upp hljóðlega og ótruflaður, hafa fá klædd, umfram allt

morgunmat, og aðeins þá íhuga frekari aðgerðir, fyrir - hann tók það skýrt - af

hugsa hlutina yfir í rúminu að hann myndi ekki ná sanngjörnu niðurstöðu.

Hann mundi að hann hafði þegar oft fannst ljós sársauka eða aðra í rúmi, kannski

vegna óþægilega liggjandi stöðu, sem síðar reyndist vera eingöngu

ímynduð þegar hann stóð upp, og hann var

fús til að sjá hvernig núverandi keyptur hans myndi smám saman dreifa.

Að breyting á rödd hans var ekkert annað en upphaf af alvöru slappað, sem

atvinnu veikindi viðskiptabanka ferðamenn, um að hann hefði ekki

hirða efa.

Það var mjög auðvelt að kasta til hliðar teppi.

Hann þarf aðeins að ýta sér upp smá, og það féll af sjálfu sér.

En til að halda áfram var erfitt, sérstaklega vegna þess að hann var svo óvenju breitt.

Hann þarf vopn og hendur til að ýta sér uppréttur.

Í stað þessara, þó hafði hann aðeins mörg lítil útlimum sem voru incessantly að færa

með mjög mismunandi tillögur og sem, auk þess var hann ófær um að stjórna.

Ef hann langaði til að beygja einn af þeim, þá var fyrstur til að lengja sig, og ef hann

Að lokum tókst að gera það sem hann vildi með þessu útlimum, í millitíðinni öllum hinum,

eins og ef vinstri frjáls, flutt í kring í of sársaukafull æsingur.

"En ég má ekki vera í rúminu uselessly," sagði Gregor sjálfum sér.

Í fyrstu vildi hann fá út úr rúminu með neðri hluta líkama hans, en lægri

hluti - sem við the vegur, hann hafði ekki enn litið á og sem hann gat heldur ekki

mynd greinilega - reynst of erfitt að færa.

Tilraun gekk svo hægt.

Þegar hafa orðið næstum frantic, skaut hann loks sig áfram með öllum sínum

afl og án þess að hugsa, valdi hann átt sína rangt, og hann högg á neðri

bedpost harður.

Ofbeldi í verki sem hann fann í ljós að honum að neðri hluta líkama hans var á

augnabliki sennilega viðkvæmustu.

Þannig reyndi hann að fá efri hluta líkamans út sína á rúminu fyrst og sneri höfuðið vandlega

átt brún á rúminu.

Honum tókst að gera þetta auðveldlega, og þrátt fyrir breidd og líkamsþyngd massa hans á

síðasta hægt fylgdi beygja á höfðinu.

En þegar hann lyfti loks höfuðið utan rúminu undir berum himni, varð hann ákafur

Um áfram frekari þessum hætti, því ef hann leyft sér

loksins að lækka eftir þessu ferli, það

myndi taka kraftaverk til að koma í veg fyrir höfuð hans frá getting slasaður.

Og fyrir alla muni hann má ekki missa meðvitund núna.

Hann vildi vera í rúminu.

Hins vegar, eftir svipað átak, en hann lá þar aftur, andvarpa eins og áður og

enn og aftur sá litla útlimi sína að berjast hver við annan, ef eitthvað verri en áður,

og ekki sjá neina möguleika á að setja rólegur

og röð á þessu handahófskennt hreyfingar, sagði hann sjálfur aftur að hann gæti ekki

hugsanlega enn í rúminu og að það gæti verið mest eðlilegar hlutur að fórna

allt ef það var jafnvel the hirða

von á að fá sig út úr rúminu í leiðinni.

Á sama augnabliki, þó hafði hann ekki gleyma að minna sjálfan sig á hverjum tíma

þess að róa - raunar calmest - íhugun gæti verið betri en flestir

rugla ákvarðanir.

Á slíkum augnablikum, beint hann augliti hans eins nákvæmlega og hann gat í átt að glugga,

en því miður var lítið fullviss hressa vera átti frá litið á

Um morguninn mistur, sem falið jafnvel hinum megin við þrönga götu.

"Það er nú þegar 7:00," sagði hann sjálfur í síðasta lagi sláandi á vekjaraklukkunni

klukka, "er þegar 7:00 og enn svo þoka."

Og í smástund lengur hann lá hljóðlega með veikburða öndun, eins og ef til vill

bíða eftir eðlileg og náttúruleg skilyrði að koma aftur fram úr heill kyrrð.

En svo sagði hann við sjálfan sig: "Áður en það verkföll 07:15, hvað sem

gerist verð ég að vera algjörlega út úr rúminu.

Að auki, þá einhver frá skrifstofunni mun koma að spyrjast fyrir um mig, því að

Skrifstofan mun opna fyrir 7:00. "

Og hann gerði tilraun þá að rokka allan líkamann lengd hans úr rúminu með

samræmdu hreyfingu.

Ef hann láta sig falla út úr rúminu á þennan hátt, höfuð hans, sem í tengslum við

Haustið hann ætlaði að lyfta upp verulega, myndi líklega vera uninjured.

Bakið virtist vera harður, ekkert myndi virkilega gerast til að sem afleiðing af

haust.

Mest pöntun hans var áhyggjur af mikill hávaði sem falla að búa

og sem væntanlega myndi vekja, ef ekki ótta, þá að minnsta kosti áhyggjuefni á hinum

hlið af öllum dyrum.

Hins vegar hafði það að vera reyndur.

Eins og Gregor var í því ferli að lyfta sér hluta úr rúminu - nýja aðferð var

meira af leiknum en tilraun, hann þurfti bara að rokka með stöðugum taktur - það

hjó hann hversu auðvelt þetta væri ef einhver væri að koma til aðstoðar hans.

Tvær sterkar menn - hann hélt föður síns og þerna - hefði verið nokkuð

fullnægjandi.

Þeir hefðu aðeins þurft að ýta vopn undir bognar aftur hans til að fá hann út úr

rúm til að beygja niður með hlaða þeirra, og þá aðeins að æfa þolinmæði og umönnun sem

Hann lauk Flip á gólfinu, þar sem

smækkunarorð fætur hans myndi þá hann vonast til, öðlast tilgang.

Nú, alveg burtséð frá þeirri staðreynd að dyrum voru læstar, ætti hann að hringja í raun

út um hjálp?

Þrátt fyrir alla neyð sinni, hann var ekki að bæla bros á þessa hugmynd.

Hann hafði þegar fengið til the benda hvar, með því að klettur sterkar, hann haldið sínum

jafnvægi með erfiðismunum, og mjög fljótlega að hann myndi að lokum að ákveða, í

fimm mínútur að það væri 07:15.

Þá var hringur á dyr í íbúðinni.

"Það er einhver frá skrifstofunni," sagði hann sjálfur, og hann fraus næstum meðan hann

lítil útlimum dönsuðu aðeins um allar hraðar.

Eitt augnablik allt hélst enn.

"Þeir eru ekki að opna," Gregor sagði við sjálfan sig, caught upp í sumum fáránlegt von.

En auðvitað svo, eins og venjulega, sem þerna með troða fyrirtæki hennar fór til dyra

og opnaði það.

Gregor sem þarf til að heyra aðeins fyrsta orð kveðja gesturinn er að viðurkenna

strax sem það var, framkvæmdastjóri sjálfur.

Af hverju var Gregor sú eina dæmdur til að vinna í fyrirtæki þar í hirða

líðandi, einhver vakið strax mesta grun?

Voru allir starfsmenn þá sameiginlega, einn og allt, scoundrels?

Meðal þeirra var þar þá ekki raunverulega varið manneskja sem, ef hann ekki að nota bara

nokkrar klukkustundir í morgun til að vinna skrifstofu, yrði óeðlilegt af pangs af

samvisku og raunverulega vera neitun ríki til að fá út úr rúminu?

Var það virkilega ekki nóg að láta lærlingur gera fyrirspurnir, ef slík

skýrslutöku var jafnvel nauðsynlegt?

Verður framkvæmdastjóri sig kominn, og í því ferli verður að vera sýnt fram á

öllu saklaus fjölskylda sem rannsókn af þessu grunsamlegt

aðstæður gæti verið falin aðeins að njósna um stjórnanda?

Og fleiri sem afleiðing af spenntur ríki þar sem þessi hugmynd sett Gregor en eins

Vegna raunveruleg ákvörðun reiddi hann sjálfur með öllum mætti sínum út úr rúminu.

Það var hávær thud, en ekki alvöru hrun.

Haustið var niðursokkinn nokkuð af teppi og þar að auki, bak hans var

teygjanlegt en Gregor hafði talið.

Af þeirri ástæðu daufa hávaða var ekki alveg svo áberandi.

En hann hafði ekki haldið höfðinu upp með nægilega aðgát og hafði högg það.

Hann sneri höfðinu, pirruð og sársauka, og nuddaði hana á teppi.

"Eitthvað hefur fallið þar," sagði framkvæmdastjóri í næsta herbergi til vinstri.

Gregor reyndi að ímynda sér hvort eitthvað svipað hvað var að gerast

hann í dag gæti hafa líka gerst á einhverjum tímapunkti til stjórnanda.

Að minnsta kosti einn þurfti að viðurkenna möguleika á slíkt.

Hins vegar, eins og til að gefa gróft svar við þessari spurningu, framkvæmdastjóri núna, með

squeak af fáður hilluna, tók nokkur ákveðin skref í næsta herbergi.

Frá nærliggjandi herbergi á hægri systir var hvísla að upplýsa Gregor:

"Gregor, framkvæmdastjóri er hér." "Ég veit," sagði Gregor sjálfum sér.

En hann þorði ekki að láta rödd sína nógu mikill svo að systir hans gat heyra.

"Gregor," faðir hans sagði nú frá nærliggjandi herbergi á vinstri, "Mr Manager

hefur komið og er að spyrja hvers vegna þú hefur ekki skilið eftir fyrstu lest.

Við vitum ekki hvað við ættum að segja honum.

Að auki vill hann líka að tala við þig persónulega.

Svo vinsamlegast opna hurðina. Hann mun vera góður nógur til fyrirgefa óreiðu

í herbergið þitt. "

Í miðju alls þessa, framkvæmdastjóri kallaði á vingjarnlegur hátt, "Good

morgun, hr Samsa. "

"Hann er ekki vel," sagði móðir hans að stjórnanda, en faðir hans var enn að tala

á dyr, "Hann er ekki vel, trúðu mér, hr Manager.

Annars hvernig væri Gregor sleppir lest?

Ungi maðurinn hefur ekkert í höfðinu á honum nema viðskipti.

Ég er næstum reiður að hann hefur aldrei fer út á nóttunni.

Núna er hann hefur verið í borginni átta dögum, en hann hefur verið heima á hverju kvöldi.

Hann situr hér hjá okkur við borðið og les blaðið hljóðlega eða nám á ferð hans

tímaáætlun.

It'sa alveg Skráðu fyrir hann að tali sig fretwork.

Til dæmis, skera hann út litla ramma yfir námskeiðið á tveimur eða þremur kvöldin.

Þú vilt vera undrandi hversu laglegur hann er.

Það er hangandi rétt inni í herbergi. Þú munt sjá það strax, eins fljótt og

Gregor opnar dyrnar. Engu að síður, ég er ánægð að þú ert hér, herra

Manager.

Með okkur myndum við aldrei hafa gert Gregor opna dyrnar.

Hann er svo þrjóskur og hann er vissulega ekki vel, þó að hann neitaði að

morgun. "

"Ég er að koma strax," sagði Gregor hægt og vísvitandi og ekki hreyfa, svo sem ekki

að missa einu orði af samtalinu.

"Kæri kona mín, ég get ekki útskýrt það að mér á nokkurn annan hátt," sagði framkvæmdastjóri;

"Ég vona að það er ekkert alvarlegt.

Á hinn bóginn, þá verð ég líka segja að við fyrirtæki fólk, sem betur fer eða Unluckily

Hins vegar lítur einn á hana, mjög oft einfaldlega að yfirstíga smá indisposition fyrir

Viðskipti ástæðum. "

"Svo getur Mr Manager komið í til að sjá þig núna?" Spurði föður sinn óþreyjufull og

bankaði aftur á hurðina. "Nei," sagði Gregor.

Í nærliggjandi herbergi á vinstri sársaukafull kyrrð komnir.

Í nærliggjandi herbergi á hægri systir tók að sob.

Af hverju gerði systir hans ekki fara í aðra?

Hún myndi sennilega bara fengið upp úr rúminu núna og hafði ekki einu sinni byrjað að fá klædd

enn. Þá hvers vegna var hún að gráta?

Vegna þess að hann var ekki að fá upp og var ekki láta stjórnanda í, því að hann var í

hætta á að missa stöðu sína, og því þá stjóri hans myndi Badger foreldrum sínum þegar

aftur með gamla kröfur?

Þeir voru líklega óþarfa áhyggjur núna.

Gregor var enn hér og var ekki að hugsa á allt um yfirgefa fjölskyldu hans.

Á þeirri stundu er hann lá rétt þarna á teppi, og enginn sem vissi um hann

ástand hefði alvarlega krafist að hann láta umsjónaraðila inn

En Gregor myndi ekki vera frjálslegur vísað réttan hátt vegna þessa litla

discourtesy, sem hann vildi finna auðveld og viðeigandi afsökunar síðar.

Það virtist Gregor að það gæti verið miklu meira sanngjarnt að láta hann í friði á

því augnabliki, í stað þess að trufla hann grátandi og samtal.

En það var mjög óvissa sem hryggir hin og afsakaði þeirra

hegðun. "Mr Samsa, "stjórnanda var nú hrópa,

rödd hans vakti, "hvað er málið?

Þú ert barricading sjálfur í herbergi þitt, svara með aðeins já og nei, eru að gera

alvarleg og óþarfa vandræði fyrir foreldra þína, og vanrækja (ég nefni þetta

aðeins tilviljun) auglýsing skyldum þínum í raun einsdæmi hátt.

Ég er að tala hér í nafni foreldra og vinnuveitanda þínum, og ég er

biður þig í öllum alvarleika fyrir strax og skýr útskýring.

Ég er mjög undrandi.

Ég er mjög undrandi. Ég hélt að ég vissi að þú sem logn, sanngjarn

manneskja, og nú þú virðist skyndilega að vilja byrja parading kring í undarlegt skap.

Æðstu ætlað mér fyrr þennan dag Hugsanleg skýring fyrir þinn

vanrækslu - það varðar söfnun á peningum falið að þér skömmu síðan -

en í sannleika ég gaf næstum honum orð mín

heiður að þetta skýringin gæti ekki verið rétt.

Hvernig sem, nú sé ég hér ólýsanlega svín þína svimi, og ég er algjörlega að tapa öllum

löngun til að tala upp fyrir þig í hirða.

Og staða þín er alls ekki mest öruggur.

Upphaflega ég ætlaði að nefna allt þetta við þig einslega, en þar sem þú ert að láta

mig eyða tíma mínum hér uselessly, ég veit ekki hvers vegna málið ætti ekki að koma á

athygli foreldra þinna.

Framleiðni hefur einnig verið mjög ófullnægjandi að undanförnu.

Auðvitað, það er ekki tími árs til að sinna sérstökum viðskipti, viðurkenna að við

það, en tími ársins til að stunda ekki viðskipti, það er ekkert sem heitir á alla,

Herra Samsa, og slíkt má aldrei verða. "

"En Mr Manager," kallaði Gregor, við hliðina á sér og í æsingi sínum, gleyma

allt annað, "Ég er að opna dyrnar strax þessari stundu.

A hirða indisposition, a svima stafa, hefir varnað mér að fá upp.

Ég er enn liggja í rúminu núna. En ég er alveg endurnærð aftur.

Ég er mitt á meðal að fá út úr rúminu.

Bara hafa þolinmæði til skamms augnablik! Hlutirnir eru ekki að fara eins vel og ég hélt.

En hlutirnir eru í lagi. Hvernig skyndilega þetta geta sigrast einhver!

Aðeins í gær kvöld var allt í lagi með mig.

Foreldrar mínir vita örugglega það. Reyndar bara í gær kvöldi að ég hafði

lítil premonition.

Fólk verður að hafa séð að í mér. Af hverju hef ég greint ekki að til skrifstofu?

En fólk heldur alltaf að þeir muni fá yfir veikindi án þess að þurfa að vera á

heim.

Mr Manager! Taka því rólega á foreldra mína!

Það er í raun enginn grundvöllur fyrir gagnrýni sem þú ert nú að gera við mig, og

virkilega enginn hefur sagt orð við mig um það.

Kannski þú hefur ekki lesið nýjustu pantanir sem ég flutt.

Að auki, nú er ég að setja út á ferð mína á 8:00 lestinni, en nokkrar klukkustundir '

hvíld hafa gert mig sterkari.

Herra framkvæmdastjóri, höldum ekki. Ég mun vera á skrifstofunni í rétti maðurinn

í burtu. Vinsamlega hafa gæsku að segja það og við

flytja leyti mín til Chief. "

Þó að Gregor var fljótt blurting allt þetta út, varla meðvituð um hvað hann var að segja, hann

hafði flutt nálægt kommóða án vinnu, sennilega vegna

æfa hann hafði þegar haft í rúminu, og nú

hann var að reyna að hækka sig upp á það. Reyndar vildi hann að opna hurðina.

Hann langaði til að láta sig sjást af og að tala við stjórnanda.

Hann var boðið að verða vitni það sem aðrir nú að biðja um hann myndi segja þegar þeir sáu

honum. Ef þeir voru brá þá Gregor hafði ekki

meiri ábyrgð og gæti verið logn.

En ef þeir tekið allt hljótt, þá hefði enga ástæðu til að fá bráður

og, ef hann fékk að fara á, gæti virkilega verið á stöð í kringum 8:00.

Í fyrstu hélt hann rann niður nokkrum sinnum á sléttum kommóða.

En um síðir að hann gaf sig endanlega sveifla og stóð upprétt þar.

Hann var ekki lengur á öllum meðvitaðir um sársauki í neðri líkama sínum, sama hvernig þeir gætu

enn stunga.

Nú er hann láta sig falla gegn aftan á nærliggjandi stól á brún þar sem hann

braced sig með þunnt útlimum hans.

Með þessu er hann náð stjórn á sjálfum sér og lét kyrrt, því að hann gæti nú

heyra stjórnanda.

"Vissir þú að skilja eitt orð?" Stjórnanda spurði foreldra, "Er hann að spila

fíflið hjá okkur? "

"Fyrir hönd Guðs," hrópaði móðirin þegar í tárum: "Kannski er hann mjög veikur og við erum

upsetting honum. Grete!

Grete! "Hún öskraði á þeim tímapunkti.

"Mother?" Kallaði systur frá hinni hliðinni.

Þeir voru að gera sig skilið í gegnum herbergi Gregor er.

"Þú verður að fara til læknis strax.

Gregor er sjúkur. Flýtir til læknis.

Hefur þú heyrt Gregor tala enn? "

"Það var rödd sem dýrsins," sagði framkvæmdastjóri, einstaklega hljóðlega í samanburði

að grætur móðurinnar. "Anna!

Anna! "Öskraði faðir gegnum sal inn í eldhús, clapping hendurnar,

"Ná í locksmith strax!"

Þessar tvær ungar konur voru þegar í gangi í gegnum höllina með swishing pils - hvernig

hafði systir hans klæddur sig svo fljótt - og Bandaríkjamaður opna dyrnar á

íbúð.

Það má ekki heyra dyr loka yfirleitt. Þeir sennilega hefði skilið þau opin, eins og er

tíðkast í íbúð þar sem mikið ógæfa hefur farið fram.

Hins vegar Gregor var orðin mikið rólegri.

Allt í lagi, fólk skildi ekki orð hans lengur, enda þótt þeir virtust skýr

nóg til að hann skýrari en áður, kannski vegna þess að eyrun hans hafði fengið til að

þeim.

En að minnsta kosti fólk hélt nú að það voru ekki allt í lagi með honum og voru

tilbúinn til að hjálpa honum.

Sjálfstraust og trygging sem fyrst fyrirkomulag hafi verið gerðar

gerði hann líður vel.

Hann fann sig fram aftur í hring mannkynsins og var von á frá

bæði læknir og locksmith, án þess að greina á milli þeirra með einhverja alvöru

nákvæmni, glæsileg og óvart niðurstöður.

Til þess að fá eins skýr rödd og mögulegt er fyrir gagnrýni samtal

sem var yfirvofandi, coughed hann smá, og vissulega tók vandræði að gera þetta

í mjög lúta í lægra haldi hætti, þar sem það var

hugsanlegt að jafnvel þessi hávaði hljómaði eins og eitthvað annað frá mönnum hósta.

Hann treysti ekki lengur sjálfur að ákveða lengur.

Á sama tíma í næsta herbergi að það var orðið mjög rólegur.

Kannski foreldrar hans sátu hjá umsjónaraðila við borðið hvísla; kannski

Þeir voru allir halla sér aftur dyrnar hlusta.

Gregor ýtt sjálfur hægt og rólega í átt að dyrunum, með hjálp af the þægilegur stól, láta

fara á það þar, kastaði sér gegn dyrnar, haldið sig upprétt gegn henni - að

kúlur af pínulitlum útlimum hans hafði svolítið Sticky

efni á þeim - og hvíldist það augnablik af áreynslu hans.

Hann gerði tilraun til að snúa lyklinum í lás með munni sínum.

Því miður virtist sem hann hafði engin raunveruleg tennur.

Hvernig þá var hann að grípa inni í takkanum?

En til að bæta upp fyrir þessi kjálka hans voru að sjálfsögðu mjög sterkur, en með hjálp þeirra sem hann

tókst að fá inni raunverulega áhrifamikill.

Hann tók ekki eftir að hann var greinilega inflicting nokkrum skemmdum á sjálfum sér, fyrir

brúnn vökvi kom út úr munni hans, flæddi yfir takka og draup á gólfinu.

"Bara hlusta um stund," sagði framkvæmdastjóri í næsta herbergi, "hann er að snúa

inni. "Því Gregor sem var mikil hvatning.

En þeir ættu að hafa kallað út til hans, þar á meðal faðir hans og móðir, "Komdu,

Gregor, "að þeir ættu að hafa hrópuðu," halda áfram, halda að vinna á lásinn ".

Ímynda þér að allar tilraunir hans voru að fylgt með suspense, hluti hann niður

frantically á takkann með öllum krafti hann gæti stefna.

Eins og the lykill varð meira, dansað hann í kringum læsingu.

Nú er hann var að halda sig uppréttur aðeins með munni hans, og hann þurfti að hanga inn á

takkann eða ýttu svo á hann niður aftur með allan þunga líkama hans, eins og þörf krefur.

Alveg greinilegur smellur af the læsa eins og það sleit að lokum í raun vaknaði Gregor upp.

Öndun þungt sagði hann við sjálfan sig: "Svo ég ekki þörf á locksmith," og hann setti hann

höfuð gegn hurðarhún til að opna hurðina alveg.

Vegna þess að hann þurfti að opna dyrnar á þennan hátt, það var þegar opinn mjög breitt án

hann er enn mjög sýnileg.

Hann hafði fyrst að snúa sér hægt í kringum brún dyrnar, mjög vandlega, á

Auðvitað, ef hann vildi ekki að falla awkwardly hægri bakinu við innganginn inn í

herbergi.

Hann var enn upptekinn við þetta erfiða hreyfingu og hafði ekki tíma til að greiða

athygli á allt annað, þegar hann heyrði framkvæmdastjóri exclaim hárri "Oh!" - það

hljómaði eins og vindurinn Whistling - og nú er hann

sá hann, næst dyrum, því að styðja hönd sína gegn upp munni sínum og færa

hægt til baka, eins og ósýnilegur föstu gildi var að ýta honum í burtu.

Móðir hans - þrátt fyrir nærveru framkvæmdastjóri hún stóð hér með hári sínu

stafur upp á enda, enn óreiðu frá nóttu - var að horfa á föður sinn með henni

hendur clasped.

Hún fór þá tvo skref í átt að Gregor og féll til hægri í the miðja af henni

pils, sem voru breiða út allt í kringum hana, andlit hennar sökkt á brjóst hennar,

alveg hulið.

Faðir hans clenched hnefi hans með fjandsamlegt tjáningu, eins og hann vildi að ýta Gregor

aftur inn í herbergið hans, þá leit uncertainly um stofuna, tekur augu hans

með höndum, og hrópaði svo að máttugur brjóst hans hristi.

Á þessum tímapunkti Gregor ekki taka eitt skref inn í herbergið, en hallaði sér líkama hans frá

inni gegn staðfastlega bolted væng dyrnar, þannig að aðeins helmingur líkami hans var

sýnilegur, svo og höfuð hans, halla

hlið, sem hann peeped yfir á aðra.

Meðan það hefði orðið miklu bjartari.

Standa sig greinilega úr hinum megin götunnar var hluti af endalaus grá-

svartur hús staðsett fjær - það var sjúkrahús - með alvarlega regluleg þess glugga

brjóta upp framhlið.

Regnið var enn að koma niður, en aðeins í stórum einstökum dropar sýnilega og þétt

kastað niður eitt af öðru á jörðinni.

The breakfast diskar stóðu hlaðið í kring um borðið, því fyrir föður sinn

Morgunverður var mikilvægasta máltíð tíma í dag, sem hann framlengdur um klst eftir

lesa ýmis dagblöð.

Beint yfir á gagnstæða vegg hékk mynd af Gregor frá þeim tíma sem hann

herþjónustu, það var mynd af honum sem Lieutenant, eins og hann, brosandi og áhyggjur

frjáls, með hönd sína á sverði, krafist virðingu fyrir áhrif hans og samræmdu.

Dyrnar að sal var ajar, og þar sem dyrnar að íbúð var einnig opin,

gat séð út í lendingu í íbúðinni og upphaf stigi

að fara niður.

"Nú," sagði Gregor, ljóst að hann var sá eini sem hafði haldið composure hans.

"Ég skal fá klædd strax, pakka upp söfnun sýna, og lagði af stað.

Þú munt leyfa mér að setja út á leiðinni, verður þú ekki?

Sjáðu til, herra framkvæmdastjóri, ég er ekki svín-headed, og ég er fús til að vinna.

Ferðast er þreytandi, en ég gat ekki lifað án þess.

Hvert ertu að fara, herra Manager? Á skrifstofu?

Really?

Ætlarðu að tilkynna allt Satt best?

Maður getur verið ófær um að vinna eftir augnablik, en það er einmitt besta

tími til að muna fyrri árangur og að íhuga að síðar, eftir að

hindranir hafa verið shoved til hliðar, á

aðili mun vinna allt meira ákaft og ákafur.

Ég er mjög svo skuldugur að Mr Chief - þú veist að fullkomlega heilbrigður.

Á hinn bóginn hef ég áhyggjur af foreldrum mínum og systur minni.

Ég er í a festa, en ég ætla að vinna mig út af því aftur.

Ekki gera hlutina erfiðari fyrir mig en þeir eru nú þegar.

Speak up hönd mína á skrifstofunni! Fólk líkar ekki að ferðast sölumaður.

Ég veit það.

Fólk held að þeir vinna sér inn potta af peningum og þannig leiða sekt lífi.

Fólk er ekki einu sinni hafa allir sérstök ástæða til að hugsa um dóm þennan meira

skýrt.

En þú, herra Manager, þú hafa a betri sýn á hvað er að ræða en aðrar

fólk, jafnvel, segi ég þér alls traust, betri yfirsýn en Mr

Formaður sjálfur, sem sinna sem

vinnuveitanda heimilt að láta sinn dóm gera frjálslegur mistök á kostnað af

starfsmanns.

Þú veist líka vel að ferðast sölumaður sem er utan

skrifstofu næstum the allur ár getur orðið svo auðvelt fórnarlamb slúður, tilviljanir,

og groundless kvartanir, gegn sem

það er ómögulegt fyrir hann að verja sig, þar að mestu leyti að hann heyrir ekki

á um þá alla og aðeins þá þegar hann er búinn eftir að hafa lokið ferð og á

heimili fær að finna í eigin líkama hans viðbjóðslegur

afleiðingar, sem ekki er vandlega kannað aftur til uppruna þeirra.

Herra framkvæmdastjóri, gera ekki leyfi án þess að tala orð segja mér að þú munt amk

viðurkenna að ég er lítið í rétta! "

En fyrst orð Gregor er framkvæmdastjóri hafði þegar snúið í burtu, og nú er hann leit til baka

á Gregor yfir kippir herðum hans með pursed vörum.

Á ræðu Gregor hann var ekki enn um stund en hélt að flytja í burtu í átt að

dyr, án þess að taka augun af Gregor, en í raun smám saman, eins og ef það var

leyndarmál bann á að yfirgefa herbergið.

Hann var þegar í salnum, og miðað við skyndilega hreyfingu, sem hann að lokum

drógu fótinn út úr stofunni, gæti eitt að hafa trúað því að hann hafði bara brunnið

eina af fæti hans.

Í sal hins vegar náði hann hægri hönd sína út frá líkama hans til

stigann, eins og ef einhver sannarlega yfirnáttúrulega léttir var að bíða eftir honum

þar.

Gregor ljóst að hann má ekki undir neinum kringumstæðum að leyfa stjórnanda til að fara burt

í ramma huga, sérstaklega ef staða hans í fyrirtækinu var ekki að setja

í mesta hættu.

Foreldrar hans skildu ekki allt þetta mjög vel.

Á löng ár, þeir höfðu þróað þeirri sannfæringu að Gregor var sett upp fyrir lífið

í fyrirtæki hans og auk þess höfðu þeir svo mikið að gera nú á dögum með núverandi sínum

vandræði að allir framsýni var erlendum þeim.

En Gregor hafði þetta framsýni. Stjórnandi verður að vera haldið til baka, róast,

sannfærður um, og að lokum vann yfir.

Framtíð Gregor og fjölskyldu hans að reiða virkilega á það!

Ef aðeins systir hefði verið þarna! Hún var snjall.

Hún hafði þegar kallaði en Gregor var enn liggjandi hljóðlega á bakinu.

Og framkvæmdastjóri, þetta vinur the ladies, myndi vissulega láta sig hafa að leiðarljósi

hennar.

Hún hefði lokað hurðinni að íbúðinni og talaði hann út af ótta hans

í sal. En systir var ekki einu sinni þarna.

Gregor verður að takast á við það sjálfur.

Án þess að hugsa að enn hann vissi ekki neitt um núverandi getu hans til að færa

og að mál hans hugsanlega - reyndar líklega - var enn og aftur ekki verið

skilið, til vinstri hann væng dyrnar,

ýtt sér í gegnum the opnun og vildi fara yfir til stjórnanda, sem var

þegar halda þétt inn á handrail með báðum höndum um lenda í

fáránlegt hátt.

En eins og hann leit að einhverju til að halda á, með litlum öskra Gregor

strax féll niður á fjölda litla hans fætur.

Varla var þetta gerðist, þegar hann fann í fyrsta sinn sem morgun almenna

líkamlega líðan.

Þessi litla útlimi hafði fyrirtækið hæð undir þeim, og þeir hlýddu fullkomlega, eins og hann tók eftir að hann

gleði og Leitast var við að bera hann fram í þá átt sem hann vildi.

Strax hann taldi að endanleg amelioration allra kvöl hans var

strax á hönd.

En á stundu þegar hann lá á gólfinu klettur í föstum skorðum hætti alveg

loka og beint yfir frá móður sinni, sem hafði greinilega algjörlega sokkin í

sjálf, hljóp hún skyndilega allt með

hendur hennar breiða langt í sundur og fingur hennar framlengdur og hrópaði: "Hjálp, fyrir Guðs

sakir, hjálp! "

Hún hélt höfuðið laut, eins og hún vildi til að skoða Gregor betri, en hljóp

senselessly aftur, contradicting að látbragði, að gleyma að á bak við hana stóð

borðið með öllum rétti á það.

Þegar hún kom að borðinu, sat hún niður að miklu leyti á það, eins og ef fjarverandi-einskorðaðri og

virtist ekki taka eftir á allt sem við hliðina á kaffi hennar var grenjandi út á

teppi í fullum straumi frá stórum overturned ílát.

"Mother, móðir," sagði Gregor hljóðlega, og horfði yfir til hennar.

Stjórnandi augnablik horfin algjörlega úr huga hans.

Í augum flýtur kaffi Gregor gat ekki hamið sig glefsinn kjálka hans í

loftið nokkrum sinnum.

Á að móðir hans hrópaði upp á nýtt, flýtti sér í töflunni, og féll inn í

örmum föður síns, sem var þjóta í átt að henni.

En Gregor hafði ekki tíma núna fyrir foreldrum sínum - framkvæmdastjóri var þegar á

stigi. Haka stigi hans við banister á

framkvæmdastjóri litið til baka í síðasta sinn.

Gregor tók fyrstu för að veiða upp að honum, ef unnt er.

En verður að vera að hafa grun um eitthvað, vegna þess að hann gerði stökk niður yfir

nokkra stiga og hvarf, enn hróp "Huh!"

Hljóðið echoed öllu stigagangi.

Nú, því miður þetta flug stjórnanda virtist einnig bewilder föður síns

alveg.

Fyrr hann hafði verið tiltölulega róleg fyrir í stað þess að keyra eftir stjórnanda

sjálfur eða að minnsta kosti ekki hindra Gregor frá eftirför hans, með hægri hönd hann

greip halda reyr framkvæmdastjóri, sem

hann hafði skilið eftir með hatt sinn og overcoat á stól.

Með vinstri hendi hans, faðir hans tók upp stór dagblaði af borðinu og,

stimplun fætur á gólfinu, setja hann út til að keyra Gregor aftur inn í herbergi hans eftir

veifa reyr og blaðið.

Engin beiðni er Gregor var allir nota, enginn óskað væri jafnvel að skilja.

Sama hversu tilbúin hann var að snúa höfðinu Virðingarfyllst, faðir hans stomped bara

allt erfiðara með fótunum.

Across the herbergi af honum móðir hans hafði dregið opna glugga, þrátt fyrir kaldur

veður, og halla sér út með höndum sínum á kinnar hennar, ýtti hún andlit sitt langt fyrir utan

um gluggann.

Milli sundið og stigagangi sterk drög kom upp, gardínur á

glugga flaug í kring, blöðin á borðinu swished og einstök blöð

fluttered niður yfir gólfið.

Faðirinn ýtt relentlessly áfram, þrýsta út sibilants, eins og villtur maður.

Nú, Gregor hafði ekki æfa á öllum í að fara aftur - það var í raun mjög hægur að fara.

Ef Gregor aðeins hefði verið leyft að snúa sér í kring, hefði hann verið í hans

herbergi strax, en hann var hræddur við að gera föður óþolinmóður sinn eftir tímafrekt

Ferlið beygja í kring, og hver stund

Hann stóð frammi fyrir ógn af dauðlega blása á bakinu eða höfuð hans úr reyr í hans

föður hendi.

Loks Gregor hafði engin annar valkostur, því að hann tók með hryllingi að hann hafi ekki

skilja enn hvernig á að halda stefnu sinni að fara aftur á bak.

Og svo hann byrjaði, amidst stöðugt kvíða hliðar glances í átt föður síns,

að snúa sér í kring eins fljótt og auðið er, þó í sannleika þetta var bara

gert mjög hægt.

Vera má að faðir hans tók góðan ásetning sinn, að hann gerði ekki trufla Gregor

í þessari hreyfingu, en með the þjórfé af the reyr úr fjarlægð Hann leikstýrði enn

Snúningur Gregor er hreyfing hér og þar.

Bara ef faðir hans hefði ekki hvæsti svo standa frammi fyrir óbærilegu!

Vegna þess Gregor missti algerlega höfuð hans.

Hann var þegar nánast algerlega snúist, þegar alltaf með þetta háði í

eyra hans, gerði hann bara mistök og sneri sér aftur smá.

En þegar hann var loks árangri í að fá höfðinu fyrir framan dyrnar

opnun, varð ljóst að líkami hans var of breiður til að fara í gegnum lengra.

Auðvitað faðir hans, í núverandi andlegt ástand hans, hafði ekki hugmynd um að opna aðra

væng dyrnar svolítið til að búa til viðeigandi leið til að Gregor að komast í gegnum.

Einn fastan hélt hans var að Gregor að komast inn í herbergi hans eins fljótt og

mögulegt.

Hann hefði aldrei gert vandaður undirbúningur að Gregor þarf til Orient

sjálfur og þannig kannski komast í gegnum hurðina.

Þvert á móti, eins og ef það voru engin hindrun og með sérkennileg hávaða, nú hann

ók Gregor fram.

Á bak Gregor hljóð á þessum tímapunkti var ekki lengur eins og rödd aðeins einn

föður.

Nú það var í raun ekki lengur brandari, og Gregor neyddist sjálfur, koma hvað gæti,

inn um dyrnar. Ein hlið líkami hans var lyft upp.

Hann lá á horn í dyrnar opnast.

Einn flank hans var sár með skrap. Á hvíta hurð ljót blotches voru vinstri.

Fljótlega var hann festi og hefði ekki verið hægt að færa fleiri á eigin spýtur.

Litla fætur annarri hliðinni hékk kippir í loftinu fyrir ofan, og sjálfur á öðrum

megin var ýtt harmkvælum í gólfið.

Og faðir hans gaf honum eitt mjög sterkt frelsandi ýta aftan frá, og hann

scurried, blæðingar alvarlega, langt inn í innri herbergið hans.

Hurðin var skellur lokað með reyr, og að lokum var rólegur.