งานในอนาคต หน้าตาจะเป็นยังไง?
-
0:00 - 0:03นักเขียน จอร์จ เอเลียต (George Eliot) เตือนพวกเราเอาไว้ว่า
-
0:03 - 0:07ในท่ามกลางความผิดพลาดทุกรูปแบบ
การทำนายถือว่าเปล่าประโยชน์ที่สุด -
0:08 - 0:10บุคคลที่พวกเราทุกคนรับรู้กันในฐานะ
-
0:10 - 0:14ของคู่เหมือนของเธอในศตวรรษที่ 20 ซึ่งก็คือโยกี เบอร์รา (Yogi Berra) เห็นด้วยเช่นนั้น
-
0:14 - 0:16เขาพูดว่า "มันยากที่จะทำนาย
-
0:16 - 0:18โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับอนาคต"
-
0:18 - 0:20ผมกำลังจะละเลยคำเตือนเหล่านั้น
-
0:20 - 0:22แล้วทำการทำนายอะไรบางอย่างที่เฉพาะเจาะจงเอามากๆ
-
0:22 - 0:25ในโลกที่พวกเรากำลังสร้างอย่างเร็วๆนี้
-
0:25 - 0:27เรากำลังจะเห็นสิ่งต่างๆ
-
0:27 - 0:28ที่ดูราวกับนิยายวิทยาศาสตร์มากขึ้นเรื่อยๆ
-
0:28 - 0:31และก็จะสิ่งที่ดูเหมือนงานอาชีพน้อยลงเรื่อยๆ
-
0:31 - 0:34รถของพวกเรากำลังจะขับเคลื่อนได้เองในเร็ววันนี้
-
0:34 - 0:37ซึ่งหมายความว่าเรากำลังจะต้องการคนขับรถบรรทุกน้อยลง
-
0:37 - 0:39เรากำลังจะใช้ Siri เชื่อมต่อกับ Watson
-
0:39 - 0:42ในการทำงานอัตโนมัติหลายๆอย่าง
-
0:42 - 0:44ที่ตอนนี้กำลังดำเนินการโดยตัวแทนฝ่ายบริการลูกค้า
-
0:44 - 0:47และผู้ระบุปัญหา (troubleshooters) และผู้วินิจฉัยปัญหา (diagnosers)
-
0:47 - 0:49และพวกเราได้นำ R2D2 ไปใช้แล้ว
-
0:49 - 0:52ทาสีเขาด้วยสีส้ม แล้วเอาเขาไปทำงาน
-
0:52 - 0:55แบกชั้นต่างๆไปรอบๆโกดัง
-
0:55 - 0:57ซึ่งหมายความว่าเราต้องการคนน้อยลงมาก
-
0:57 - 0:59ในการเดินขึ้นและลงทางเดินเหล่านั้น
-
0:59 - 1:03ตอนนี้ เป็นเวลา 200 ปีแล้ว
-
1:03 - 1:05ผู้คนได้พากันพูดอย่างเดียวกันเป๊ะกับที่ผมกำลังบอกพวกคุณ
-
1:05 - 1:08ยุคของการว่างงานเพราะเทคโนโลยีได้มาถึงแล้ว
-
1:08 - 1:10เริ่มด้วยการที่กลุ่ม Luddites ทำลายเครื่องทอผ้าในอังกฤษ
-
1:10 - 1:12เมื่อประมาณสองศตวรรษที่แล้ว
-
1:12 - 1:14และพวกเขาก็คาดผิดไป
-
1:14 - 1:16ระบบเศรษฐกิจของพวกเราในโลกพัฒนาแล้ว
-
1:16 - 1:18ได้ดำเนินควบคู่ไปกับบางอย่าง
-
1:18 - 1:20ที่ใกล้เคียงกับการจ้างงานอย่างเต็มที่
-
1:20 - 1:21ซึ่งนำมาสู่คำถามสำคัญที่ว่า
-
1:21 - 1:24ทำไมคราวนี้มันถึงแตกต่าง ถ้าหากว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง
-
1:24 - 1:27เหตุผลที่มันแตกต่างก็คือว่า ในช่วงเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้
-
1:27 - 1:29เครื่องจักรของพวกเราได้เริ่มแสดงให้เห็นความสามารถ
-
1:29 - 1:31ที่พวกมันไม่เคยมีมาก่อน:
-
1:31 - 1:35เข้าใจ พูด ฟัง เห็น
-
1:35 - 1:39ตอบ เขียน และพวกมันกำลังเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ
-
1:39 - 1:41ยกตัวอย่างเช่น หุ่นยนต์ฮิวแมนนอยด์แบบเคลื่อนที่
-
1:41 - 1:43ยังอยู่ในระดับเริ่มต้นมากๆ
-
1:43 - 1:45แต่หน่วยวิจัยของกระทรวงกลาโหม
-
1:45 - 1:47เพิ่งประกาศการแข่งขัน
-
1:47 - 1:49ที่มีพวกมันทำสิ่งต่างๆเหล่านี้
-
1:49 - 1:51และถ้าสถิติการติดตามบ่งบอกอะไรได้บ้าง
-
1:51 - 1:53การแข่งขันนี้กำลังจะประสบความสำเร็จ
-
1:53 - 1:57ดังนั้น ตอนที่ผมมองไปรอบๆ ผมคิดว่าวันนั้นไม่ได้อยู่ไกลเกินไปอีกแล้ว
-
1:57 - 1:59วันที่พวกเรากำลังจะมีแอนดรอยด์
-
1:59 - 2:02ทำงานหลายๆอย่างที่พวกเรากำลังทำกันอยู่ตอนนี้
-
2:02 - 2:05และพวกเรากำลังสร้างโลกที่จะ
-
2:05 - 2:09เต็มไปด้วยเทคโนโลยีมากขึ้นๆและงานที่น้อยลงๆ
-
2:09 - 2:11มันเป็นโลกที่เอริก บรินโจล์ฟสัน (Erik Brynjolfsson)และผมเรียกมันว่า
-
2:11 - 2:13"ยุคเครื่องจักรกลใหม่"
-
2:13 - 2:15สิ่งหนึ่งที่ต้องจำให้ขึ้นใจก็คือ
-
2:15 - 2:18นี่เป็นข่าวดีอย่างยิ่งยวด
-
2:18 - 2:21นี่เป็นข่าวเศรษฐกิจที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้ในทุกวันนี้
-
2:21 - 2:24ไม่ใช่ว่ามันมีการแข่งขันมากมาย ใช่มั้ยครับ
-
2:24 - 2:26นี่เป็นข่าวเศรษฐกิจที่ดีที่สุดในทุกวันนี้
-
2:26 - 2:28ด้วยเหตุผลหลักๆสองอย่าง
-
2:28 - 2:31อย่างแรกคือ ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีคือสิ่งที่ทำให้เราสามารถ
-
2:31 - 2:35ดำเนินความเร็วเท่ากับการวิ่งอันน่าทึ่งของพวกเรานี้ต่อไป
-
2:35 - 2:37การพัฒนาอย่างรวดเร็วซึ่งผลลัพธ์เพิ่มขึ้นไปพร้อมกับเวลาที่ดำเนินไป
-
2:37 - 2:41ในขณะเดียวกัน ราคาก็ลดลง
-
2:41 - 2:45และปริมาณและคุณภาพก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
-
2:45 - 2:47ตอนนี้ บางคนมองมาตรงนี้และพูดเกี่ยวกับ
-
2:47 - 2:48แนวคิดวัตถุนิยมอันตื้นเขิน
-
2:48 - 2:51แต่นั่นเป็นหนทางที่ผิดอย่างสิ้นเชิงในการมองมัน
-
2:51 - 2:53นี่มันเยอะมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่
-
2:53 - 2:56เราต้องการให้ระบบเศรษฐกิจของเราทำให้เกิดขึ้น
-
2:56 - 3:00เหตุผลที่สองคือ ยุคเครื่องจักรกลใหม่
-
3:00 - 3:02เป็นข่าวดียิ่งยวดที่ว่า เมื่อแอนดรอยด์
-
3:02 - 3:05เริ่มทำงานต่างๆ เราก็ไม่ต้องทำมันอีกต่อไป
-
3:05 - 3:09และเราก็จะเป็นอิสระจากงานกรรมกรแบกหามหนักหน่วงต่างๆ
-
3:09 - 3:11ตอนนี้ เมื่อผมพูดถึงเรืองนี้กับเพื่อนของผม
-
3:11 - 3:14ที่แคมบริดจ์และซิลิคอน วัลเลย์ พวกเขาพูดว่า
-
3:14 - 3:16"ยอดเยี่ยม ไม่มีงานแบกหาม ไม่มีงานหนักอีกต่อไป
-
3:16 - 3:18นี่มันให้โอกาสเราได้จินตนาการ
-
3:18 - 3:20สังคมแบบที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเลยนะ
-
3:20 - 3:23สังคมแบบที่ผู้สร้างและผู้ค้นพบ
-
3:23 - 3:25และผู้ปฏิบัติและผู้สร้างสรรค์
-
3:25 - 3:28มารวมด้วยกันกับผู้อุปถัมภ์และผู้สนับสนุนทางการเงินของพวกเขา
-
3:28 - 3:31เพื่อพูดเกี่ยวกับประเด็นต่างๆ ให้ความบันเทิง ให้ความกระจ่าง
-
3:31 - 3:33กระตุ้นความคิด ซึ่งกันและกัน"
-
3:33 - 3:38มันเป็นสังคมแบบที่ดูคล้ายคลึงกับ TED Conference มากทีเดียว
-
3:38 - 3:40และมันก็ยังมีข้อเท็จจริงมหาศาลอยู่ตรงนี้ด้วย
-
3:40 - 3:43พวกเรากำลังเห็นการเบ่งบานอย่างน่าอัศจรรย์กำลังเกิดขึ้น
-
3:43 - 3:45ในโลกที่การสร้างวัตถุ
-
3:45 - 3:49ง่ายพอๆกับการปรินท์เอกสาร
-
3:49 - 3:51เรามีความเป็นไปได้ใหม่ๆที่น่าทึ่งทั้งหลาย
-
3:51 - 3:54ผู้คนที่เคยเป็นช่างฝีมือและนักทำงานอดิเรก
-
3:54 - 3:56กลายมาเป็นผู้สร้าง และพวกเขาก็รับผิดชอบ
-
3:56 - 3:59ต่อนวัตกรรมจำนวนมหาศาล
-
3:59 - 4:01และศิลปินทั้งหลายที่เคยถูกจำกัดมาก่อน
-
4:01 - 4:04ตอนนี้สามารถทำสิ่งต่างๆที่ไม่เคยเป็นไปได้
-
4:04 - 4:06สำหรับพวกเขามาก่อน
-
4:06 - 4:08เพราะงั้นนี่เป็นช่วงเวลาแห่งการเบ่งบานอันยิ่งใหญ่
-
4:08 - 4:10และยิ่งผมมองไปรอบๆ ผมก็ยิ่งเชื่อมั่นมากขึ้นเรื่อยๆ
-
4:10 - 4:12["เทคโนโลยีคือของขวัญจากพระเจ้า หลังจากของขวัญแห่งชีวิตแล้ว บางทีนี่อาจจะเป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพระเจ้าก็ได้ มันเป็นมารดาแห่งความศิวิไลซ์ของศิลปะและวิทยาศาสตร์" -- ฟรีแมน ไดสัน (Freeman Dyson)]
-
4:12 - 4:14ว่าคำพูดนี้ จากนักฟิสิกส์ ฟรีแมน ไดสัน (Freeman Dyson)
-
4:14 - 4:16ไม่ใช่คำพูดที่เกินจริงเลย
-
4:16 - 4:19นี่เป็นเพียงคำกล่าวพื้นๆของข้อเท็จจริง
-
4:19 - 4:21พวกเรากำลังอยู่กึ่งกลางของช่วงเวลาอันน่าทึ่ง
-
4:22 - 4:25นี่นำมาสู่คำถามที่ยิ่งใหญ่อีกคำถามหนึ่ง:
-
4:25 - 4:28มันจะมีอะไรผิดที่ผิดทางไปได้เล่าในโลกยุคเครื่องจักรกลใหม่นี้
-
4:28 - 4:31ใช่มั้ยครับ เยี่ยมเลย พอล่ะ งอกงาม กลับบ้าน
-
4:31 - 4:34พวกเรากำลังจะเผชิญหน้ากับความท้าทายที่ยุ่งเหยิงสองชุด
-
4:34 - 4:36ในขณะที่เรากำลังมุ่งหน้าลึกเข้าไปสู่อนาคตที่พวกเรากำลังสร้าง
-
4:36 - 4:40ชุดแรกคือ ทางด้านเศรษฐกิจ และมันได้ถูกสรุปเอาไว้อย่างดูดี
-
4:40 - 4:43ในแบบของเรื่องราวจอมปลอม เกี่ยวกับการไปๆมาๆ
-
4:43 - 4:46ระหว่างเฮนรี่ ฟอร์ด ที่สอง (Henry Ford II)
และวอลเตอร์ รูเธอร์ (Walter Reuther) -
4:46 - 4:48ซึ่งเป็นหัวหน้าสหภาพคนงานรถยนต์
-
4:48 - 4:51พวกเขากำลังเดินชมหนึ่งในโรงงานที่ทันสมัยแห่งใหม่ทั้งหลาย
-
4:51 - 4:53และฟอร์ดก็หันมาหยอกเล่นกับรูเธอร์ว่า
-
4:53 - 4:56"เฮ้ วอลเตอร์ คุณจะทำให้เจ้าหุ่นยนต์พวกนี้
-
4:56 - 4:57จ่ายค่าสมาชิกสหภาพได้ยังไงเหรอ"
-
4:57 - 4:59และรูเธอร์ก็โต้กลับไปว่า "เฮ้ เฮนรี่
-
4:59 - 5:04แล้วคุณจะทำยังไงให้พวกเขาซื้อรถยนต์ได้ล่ะ"
-
5:04 - 5:07ปัญหาของรูเธอร์ในเรื่องเล่านี้
-
5:07 - 5:11ก็คือว่า มันยากที่จะนำเสนอแรงงานของคุณในระบบเศรษฐกิจ
-
5:11 - 5:13ที่เต็มไปด้วยเครื่องจักรกล
-
5:13 - 5:15และเราเห็นสิ่งนี้ได้ชัดมากในสถิติ
-
5:15 - 5:17ถ้าคุณดูช่วง 2-3 ทศวรรษที่ผ่านมา
-
5:17 - 5:21ที่ผลการคืนทุน ในอีกความหมายหนึ่งคือ กำไรของบริษัท
-
5:21 - 5:23เราเห็นว่ามันกำลังเพิ่มสูงขึ้น
-
5:23 - 5:25และเเราเห็นว่ามันกำลังอยู่ที่ระดับสูงสุดตลอดกาลตอนนี้
-
5:25 - 5:27ถ้าเรามองที่ผลตอบแทนต่อแรงงาน ในอีกความหมายหนึ่งคือ
-
5:27 - 5:29ค่าจ้างทั้งหมดที่ได้จ่ายออกไปในระบบเศรษฐกิจ
-
5:29 - 5:32เราจะเห็นมันที่จุดต่ำสุดตลอดกาล
-
5:32 - 5:35และมุ่งไปยังทิศทางตรงกันข้ามอย่างรวดเร็ว
-
5:35 - 5:37ดังนั้น นี่มันเป็นข่าวร้ายสำหรับรูเธอร์อย่างเห็นได้ชัด
-
5:37 - 5:40มันอาจจะดูเหมือนว่าเป็นข่าวดีมากๆสำหรับฟอร์ด
-
5:40 - 5:42แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่นะ ถ้าคุณต้องการจะขาย
-
5:42 - 5:46สินค้าที่ค่อนข้างจะแพงเป็นจำนวนมากต่อผู้คน
-
5:46 - 5:49คุณจะต้องมีชนชั้นกลางที่มีขนาดใหญ่ มั่นคง และมั่งคั่ง
-
5:49 - 5:52เรามีสิ่งนี้ในอเมริกา
-
5:52 - 5:54ก็แค่ช่วงประมาณหลังสงครามเท่านั้น
-
5:54 - 5:59แต่เป็นที่ชัดเจนว่าชนชั้นกลางได้ตกอยู่ภายใต้
ภัยคุกคามอันยิ่งใหญ่อยู่ตอนนี้ -
5:59 - 6:00เราต่างรู้สถิติมากมาย
-
6:00 - 6:02แต่ก็เพียงเพื่อที่จะซ้ำรอยมันอีก
-
6:02 - 6:05รายได้มัธยฐานของอเมริกาได้ลดลง
-
6:05 - 6:07ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา
-
6:07 - 6:09และเรากำลังอยู่ในอันตรายของการติดกับ
-
6:09 - 6:13ในวงจรอุบาทว์ที่ความไม่เสมอภาคและการแบ่งแยก
-
6:13 - 6:16เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา
-
6:16 - 6:18ความท้าทายทางสังคมที่ดำเนินมา
-
6:18 - 6:21กับความไม่เสมอภาคแบบนั้นควรจะได้รับความสนใจ
-
6:21 - 6:24มีความท้าทายทางสังคมที่จริงๆแล้วผมไม่ได้กังวลมากนัก
-
6:24 - 6:27และมันก็แสดงออกมาเป็นภาพได้ประมาณนี้
-
6:27 - 6:29นี่ไม่ใช่ปัญหาทางสังคม
-
6:29 - 6:31ที่ผมกังวลอยู่
-
6:31 - 6:33เราไม่เคยขาดการมองโลกในแง่ร้าย
-
6:33 - 6:37เกี่ยวกับว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเครื่องจักรกลของเรา
ตระหนักรู้ได้ด้วยตัวเอง -
6:37 - 6:40แล้วพวกมันก็ลุกฮือขึ้นแล้วร่วมมือกันโจมตีพวกเรา
-
6:40 - 6:41ผมจะเริ่มกังวลเรื่องพวกนี้ ก็ในวันที่คอมพิวเตอร์ของผม
-
6:41 - 6:45หวาดระแวงปรินต์เตอร์ของผมนู่นแหละ
-
6:45 - 6:48(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
-
6:48 - 6:51ดังนั้น นี่ไม่ใข่ชุดความท้าทายที่เราต้องกังวลกับมันมากๆ
-
6:51 - 6:54ในการที่จะบอกคุณถึงความท้าทายทางสังคมนี้ที่
-
6:54 - 6:56กำลังจะเกิดขึ้นในยุคเครื่องจักรกลใหม่
-
6:56 - 7:00ผมจะเล่าเรื่องของคนทำงานชาวอเมริกันแบบทั่วไปสองคน
-
7:00 - 7:02และเพื่อที่จะทำให้พวกเขาดูทั่วไปจริงๆ
-
7:02 - 7:04มานึกภาพพวกเขาทั้งคู่เป็นคนผิวขาวกัน
-
7:04 - 7:08และคนแรกเป็นบัณฑิตจากมหาวิทยาลัย
-
7:08 - 7:11มีความเป็นมืออาชีพ มีความคิดสร้างสรรค์ เป็นผู้จัดการ
-
7:11 - 7:14เป็นวิศวกร หมอ ทนาย เป็นตนทำงานอะไรประมาณนั้น
-
7:14 - 7:16เราจะเรียกเขาว่า "เท็ด"
-
7:16 - 7:18เขาอยู่ตรงจุดสูงสุดของชนชั้นกลางชาวอเมริกัน
-
7:18 - 7:21คู่แข่งของเขาไม่ได้จบมหาวิทยาลัย
-
7:21 - 7:24ทำงานเป็นคนใช้แรงงาน ทำงานเป็นเสมียน
-
7:24 - 7:28ทำงานระดับล่างของคนงานคอปกขาว (White-collar) หรือ
คอปกน้ำเงิน (Blue Collar) ในระบบเศรษฐกิจ -
7:28 - 7:30เราจะเรียกเขาว่า "บิล"
-
7:30 - 7:32และถ้าคุณย้อนกลับไปประมาณ 50 ปีก่อน
-
7:32 - 7:36บิลและเท็ดต่างใช้ชีวิตที่เหมือนกันมากๆ
-
7:36 - 7:38ยกตัวอย่างเช่น ในปี 1960 พวกเขาทั้งคู่มีแนวโน้มที่จะ
-
7:38 - 7:42ทำงานเต็มเวลา ทำงานอย่างน้อย 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
-
7:42 - 7:45แต่ตามที่นักวิจัยทางสังคม ชาร์ลส์ เมอร์เรย์ (Charles Murray)
ได้เก็บข้อมูลเอาไว้ -
7:45 - 7:48ตอนที่พวกเราได้เริ่มนำเอา
ระบบอัตโนมัติเข้ามาใช้ในระบบเศรษฐกิจ -
7:48 - 7:52และปี 1960 เป็นปีที่คอมพิวเตอร์เริ่มจะถูกใช้ในการทำธุรกิจ
-
7:52 - 7:55ตอนที่พวกเราได้ค่อยๆอัดฉีดเทคโนโลยี
-
7:55 - 7:58และเครื่องอัตโนมัติ และเครื่องดิจิตอล เข้าไปในระบบเศรษฐกิจ
-
7:58 - 8:01โชคชะตาของบิลและเท็ดได้แตกต่างกันออกไปมาก
-
8:01 - 8:03ภายใต้กรอบเวลานี้ เท็ดยังคงทำงาน
-
8:03 - 8:06เต็มเวลาอย่างต่อเนื่อง แต่บืลไม่
-
8:06 - 8:10ในหลายๆกรณี บิลได้ออกจากระบบเศรษฐกิจไปอย่างสิ้นเชิง
-
8:10 - 8:12และเท็ดแทบจะไม่เคยเลย
-
8:12 - 8:15เวลาผ่านไป ชีวิตแต่งงานของเท็ดเป็นไปอย่างมีความสุข
-
8:15 - 8:17แต่ของบิลไม่
-
8:17 - 8:20และลูกๆของเท็ดเติบโตมาในบ้านที่มีทั้งพ่อและแม่
-
8:20 - 8:24แต่ของบิลไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนั้นเลย
-
8:24 - 8:26มีทางอื่นอีกมั้ยที่บิลหลุดออกจากสังคม?
-
8:26 - 8:30เขาจำนวนครั้งในการออกเสียงโหวตในการเลือกตั้งประธานาธิบดีครั้งต่างๆ
-
8:30 - 8:34และเขาเริ่มเข้าคุกบ่อยขึ้นมาก
-
8:34 - 8:38ดังนั้น ผมไม่สามารถบอกเล่าเรื่องราวแสนสุขเกี่ยวกับ
แนวโน้มทางสังคมเหล่านี้ได้ -
8:38 - 8:40และมันก็ไม่ได้มีสัญญาณอะไรที่ว่า
มันจะย้อนกลับได้ด้วยตัวมันเอง -
8:40 - 8:43มันยังคงเป็นความจริงอีกด้วย ไม่ว่าเราจะมองไปที่
กลุ่มชาติพันธุ์ใด -
8:43 - 8:45หรือกลุ่มประชากรไหน
-
8:45 - 8:47และมันกำลังค่อยๆร้ายแรงขึ้น
-
8:47 - 8:49จนถึงขั้นท่วมท้น
-
8:49 - 8:53ถึงแม้ว่าจะมีความก้าวหน้าอันน่าทึ่งที่พวกเราได้ทำ
ภายใต้การเคลือนไหวด้านสิทธิพลเมือง -
8:53 - 8:55และสิ่งที่เพื่อนๆของผมที่ซิลิคอน วัลเลย์
-
8:55 - 9:00และแคมบริดจ์มองข้ามไป ก็คือว่า พวกเขาคือเท็ด
-
9:00 - 9:04พวกเขาใช้ชีวิตอันแสนยุ่งและมีผลิตภาพอย่างน่าทึ่ง
-
9:04 - 9:06และพวกเขาได้รับผลประโยชน์ที่เห็นได้จากการนั้น
-
9:06 - 9:09ในขณะที่บิลกำลังใช้ชีวิตที่แตกต่างมาก
-
9:09 - 9:10จริงๆแล้ว พวกเขาทั้งคู่ต่างเป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นว่า
โวลแตร์ (Voltaire) พูดถูกแค่ไหน -
9:10 - 9:12["งานคุ้มกันมนุษย์จากสามอสูรร้าย: ความเบื่อหน่าย
ความชั่วร้าย และความต้องการ -- โวลแตร์] -
9:12 - 9:13เมื่อเขาพูดถึงเรื่องผลประโยชน์ของการทำงาน
-
9:13 - 9:17และข้อเท็จจริงที่ว่า มันได้คุ้มกันเราจาก 3 ไม่ใช่ 1 อสูรร้าย
-
9:18 - 9:21ดังนั้น ด้วยความท้าทายเหล่านี้ เราจะทำยังไงกับพวกมันดี?
-
9:21 - 9:24คู่มือเศรษฐศาสตร์ได้ระบุเอาไว้อย่างชัดเจนจนน่าประหลาดใจ
-
9:24 - 9:27ตรงไปตรงมาอย่างน่าประหลาดใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาสั้นๆ -
9:27 - 9:30พวกหุ่นยนต์ไม่ได้กำลังจะเอางานทั้งหมดของพวกเราไป
ภายในปีหรือสองปีข้างหน้า -
9:30 - 9:34ดังนั้น คู่มือเศรษฐศาสตร์ 101 ฉบับคลาสสิค
ก็จะยังทำงานได้พอใช้ -
9:34 - 9:36สนับสนุนการเป็นผู้ประกอบการ
-
9:36 - 9:38ทุ่มลงไปกับสาธารณูปโภคพื้นฐาน
-
9:38 - 9:40และทำให้แน่ใจว่าเรากำลังผลิตคนที่มีทักษะที่เหมาะสม
-
9:40 - 9:44จากระบบการศึกษาของเรา
-
9:44 - 9:47แต่ในระยะยาว ถ้าเรากำลังเคลื่อนย้ายไปสู่ระบบเศรษฐกิจ
-
9:47 - 9:50ที่เน้นเทคโนโลยีมากกว่าคน
-
9:50 - 9:52และเรากำลังทำแบบนั้นอยู่ ถ้างั้นเราก็ต้องพิจารณา
-
9:52 - 9:54การแทรกแซงฐานรากให้มากขึ้น
-
9:54 - 9:57ยกตัวอย่างเช่น บางอย่างประมาณการประกันค่าจ้างขั้นต่ำ
-
9:57 - 10:01เอาล่ะ นั่นอาจจะทำให้ใครบางคนในห้องนี้หนาวๆร้อนๆ
-
10:01 - 10:05เพราะไอเดียนั้นมันเกี่ยวข้องกับพวกซ้ายจัด
-
10:05 - 10:08และกับโครงการกระจายความมั่งคั่งแบบสุดโต่ง
-
10:08 - 10:10ผมทำการบัานมานิดหน่อยเกี่ยวกับข้อนี้
-
10:10 - 10:12และมันอาจจะทำให้ใครบางคนสบายใจมาได้บ้าง
ที่จะรู้ว่า -
10:12 - 10:15ไอเดียการประกันค่าจ้างขั้นต่ำนั้น
-
10:15 - 10:18ได้รับการต่อสู้โดยนักสังคมนิยม
ที่ทำได้แค่พูดจนน้ำลายแตกฟอง -
10:18 - 10:24อย่างเฟรดริก ฮาเย็ก (Friedrich Hayek) ริชาร์ด นิกสัน (Richard Nixon)
และ มิลตัน ฟรีดแมน (Milton Friedman) -
10:24 - 10:25และถ้าคุณพบว่า คุณกังวล
-
10:25 - 10:29ว่าบางอย่างอย่างการประกันค่าจ้าง
-
10:29 - 10:31จะยับยั้งแรงขับในการประสบความสำเร็จ
-
10:31 - 10:33และทำให้เรารู้สึกพึงพอใจ
-
10:33 - 10:36คุณอาจจะสนใจที่จะรู้ว่า การเคลื่อนย้ายทางสังคม
-
10:36 - 10:38หนึ่งในหลายๆสิ่งที่เราให้ความสำคัญในสหรัฐฯ
-
10:38 - 10:42ตอนนี้อยู่ในระดับที่ต่ำกว่าประเทศทางยุโรปเหนือทั้งหลาย
-
10:42 - 10:45ที่มีตาข่ายความปลอดภัยทางสังคม (social safety nets)
ที่ใจกว้างเอามากๆ -
10:45 - 10:48ดังนั้น คู่มือทางเศรษฐศาสตร์นั้นจริงๆก็ค่อนข้างตรงไปตรงมา
-
10:48 - 10:51ด้านสังคมต่างหากที่ท้าทายกว่ามาก
-
10:51 - 10:53ผมไม่รู้ว่าคู่มือนั้นจะเป็นยังไง
-
10:53 - 10:57สำหรับการดึงบิลให้เข้ามามีส่วนร่วม
และดำรงอยู่อย่างนั้นตลอดชีวิต -
10:57 - 10:59ผมรู้แค่ว่าการศึกษามีส่วนสำคัญมหาศาลสำหรับเรื่องนี้
-
10:59 - 11:01ผมเผชิญเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
-
11:01 - 11:05ผมเป็นเด็กมอนเตสซอรี่ (Montessori: ระบบการศึกษาที่เน้นธรรมชาติของเด็ก) ในช่วง 2-3 ปีแรกของการเรียนของผม
-
11:05 - 11:06และสิ่งที่ระบบการศึกษาแบบนั้นสอนผม
-
11:06 - 11:08ก็คือว่า โลกนี้เป็นสถานที่ที่น่าสนใจ
-
11:08 - 11:11และงานของผมก็คือออกไปสำรวจมัน
-
11:11 - 11:13โรงเรียนนี้สิ้นสุดที่ชั้น ป.3
-
11:13 - 11:15หลังจากนั้นผมก็เข้าระบบโรงเรียนรัฐบาล
-
11:15 - 11:19และมันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า ผมถูกส่งไปกูลัก
(Gulag: ค่ายทหารรัสเซีย) -
11:19 - 11:22เมื่อมองย้อนกลับไป ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า งานของมัน
-
11:22 - 11:24ก็คือจัดเตรียมชีวิตแบบเสมียนหรือผู้ใช้แรงงานให้ผม
-
11:24 - 11:27แต่ ณ ตอนนั้น มันรู้สึกเหมือนงานของมันคือ
-
11:27 - 11:31การทำให้ผมยอมจำนนต่ออะไรต่อมิอะไรที่ดำเนินไปรอบตัวผม
-
11:31 - 11:32เราต้องทำให้ดีกว่านี้
-
11:32 - 11:36เราต้องไม่ทำการผลิตบิลออกมาเรื่อยๆ
-
11:36 - 11:38ดังนั้น เราเห็นหน่ออ่อนเขียวๆที่ว่า สิ่งต่างๆกำลังดีขึ้น
-
11:38 - 11:41เราเห็นเทคโนโลยีส่งผลกระทบต่อการศึกษาอย่างลึกซึ้ง
-
11:41 - 11:43และดึงผู้คนเข้ามาร่วม จากนักเรียนรู้ที่เด็กที่สุดของเรา
-
11:43 - 11:45จนถึงคนที่แก่ที่สุดของเรา
-
11:45 - 11:48เราเห็นนักธุรกิจที่โดดเด่นหลายคนบอกเราว่า
-
11:48 - 11:51เราต้องคิดใหม่เกี่ยวกับบางอย่างที่เราเฝ้าหวงแหนมันมานาน
-
11:51 - 11:53และเราเห็นความพยายามอย่างจริงจัง ต่อเนื่อง
-
11:53 - 11:56และอยู่บนฐานข้อมูล ในการทำความเข้าใจ
-
11:56 - 11:59ว่าจะแทรกแซงเข้าไปในชุมชนที่มีปัญหาที่สุดที่เรามีได้อย่างไร
-
11:59 - 12:02ดังนั้น หน่ออ่อนสีเขียวมันอยู่ข้างนอกนั่น
-
12:02 - 12:03ผมไม่อยากจะเสแสร้งแม้เพียงสักนาทีเดียว
-
12:03 - 12:05ว่าสิ่งที่เรามีนั้นเพียงพอ
-
12:05 - 12:07เรากำลังเผชิญหน้ากับความท้าทายที่แสนยาก
-
12:07 - 12:10ยกตัวอย่างหนึ่งเช่น มีคนอเมริกันประมาณห้าล้านคน
-
12:10 - 12:13ที่ว่างงานมาอย่างน้อยหกเดือน
-
12:13 - 12:14เราจะไม่เข้าไปแก้ไขอะไรให้พวกเขา
-
12:14 - 12:17ด้วยการส่งพวกเขากลับไปยังมอนเตสซอรี่
-
12:17 - 12:19และความกังวลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผมก็คือว่า
เรากำลังสร้างโลก -
12:19 - 12:22ใบที่เรากำลังจะมีเทคโนโลยีระยิบระยับ
-
12:22 - 12:24ฝังอยู่ในสังคมที่ทรุดโทรม
-
12:24 - 12:27และหนุนด้วยระบบเศรษฐกิจที่สร้างความไม่เสมอภาค
-
12:27 - 12:29แทนที่จะเป็นโอกาส
-
12:29 - 12:31แต่จริงๆแล้ว ผมไม่ได้คิดว่านั่นคือสิ่งที่เรากำลังจะทำ
-
12:31 - 12:33ผมคิดว่าเรากำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ดีกว่านั้นมาก
-
12:33 - 12:35ด้วยเหตุผลที่ตรงไปตรงมาอย่างมากอันหนึ่ง
-
12:35 - 12:37ข้อเท็จจริงก็คือ ออกไปข้างนอกนั่น
-
12:37 - 12:39ความจริงในยุคเครื่องจักรกลใหม่นี้
-
12:39 - 12:42และการเปลี่ยนแปลงในระบบเศรษฐกิจกำลังจะ
ถูกรับรู้อย่างกว้างขวางขึ้น -
12:42 - 12:45ถ้าเราต้องการที่จะเร่งกระบวนการ
เราสามารถทำอะไรหลายอย่าง -
12:45 - 12:48อย่างเช่นการให้นักเศรษฐศาสตร์และผู้กำหนดนโยบายของเรา
-
12:48 - 12:50ไปเล่นเกม "Jeopardy!" แข่งกับวัตสัน (Watson)
-
12:50 - 12:54เราอาจส่งสภาฯไปโรดทริปอิสระ
-
12:54 - 12:56และถ้าเราทำอะไรประมาณอย่างนี้มากพอ
-
12:56 - 12:59การตระหนักรู้ก็จะฝังเข้าไปว่า สิ่งต่างๆกำลังจะแตกต่างไป
-
12:59 - 13:01และแล้วเราก็จะออกสู่การแข่งขัน
-
13:01 - 13:03เพราะผมไม่เชื่อแม้เพียงวินาทีเดียวว่า
-
13:03 - 13:06เราได้ลืมวิธีการแก้ความท้าทายอันยุ่งยาก
-
13:06 - 13:11หรือว่าเราได้กลายมาเป็นพวกเฉื่อยชา
และใจแข็งเกินกว่าที่จะลอง -
13:11 - 13:13ผมเริ่มทอล์คนี้ด้วยคำพูดจากนักเขียนสองคน
-
13:13 - 13:16ที่ถูกแยกออกจากกันด้วยมหาสมุทรกับศตวรรษ
-
13:16 - 13:18ให้ผมจบมันด้วยคำพูดจากนักการเมืองสองคน
-
13:18 - 13:20ผู้ซึ่งอยู่ห่างกันออกไปอย่างใกล้เคียง
-
13:20 - 13:23วินสตัน เขอร์ชิล มาที่ MIT บ้านผม ในปี 1949
-
13:23 - 13:25และเขาพุดว่า "ถ้าเราจะต้องทำให้ฝูงชน
-
13:25 - 13:29จำนวนมหาศาลในทุกพื้นที่มีความอุดมสมบูรณ์
-
13:29 - 13:32มันจะเป็นไปได้ก็ด้วยการพัฒนาอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย
-
13:32 - 13:35ของการผลิตเทคโนโลยีในทุกทางของเรา"
-
13:35 - 13:37อับราฮัม ลินคอล์น รู้ว่ามันยังมีอีกหนึ่งองค์ประกอบ
-
13:37 - 13:40เขาพูดว่า "ผมเชื่ออย่างแน่วแน่ในผู้คน
-
13:40 - 13:43ถ้าหากได้รับรู้ความจริง พวกเขาเป็นที่พึ่งพิงได้
-
13:43 - 13:45ยามเกิดวิกฤตชาติ
-
13:45 - 13:48สิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวดก็คือการให้ข้อเท็จจริงกับพวกเขา"
-
13:48 - 13:51ตามคำพูดมองโลกในแง่ดีดังกล่าว สิ่งสำคัญที่ผมอยากจะ
ทิ้งไว้กับคุณก็คือว่า -
13:51 - 13:54ข้อเท็จจริงของยุคเครื่องจักรกลกำลังชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
-
13:54 - 13:57และผมมีความมั่นใจอย่างที่สุดว่าเรากำลังจะใช้มัน
-
13:57 - 13:59ในการวางแผนการดีๆในการเข้าสู่
-
13:59 - 14:02ระบบเศรษฐกิจอันอุดมสมบูรณ์และท้าทายที่เรากำลังสร้าง
-
14:02 - 14:04ขอบคุณมากครับ
-
14:04 - 14:08(เสียงปรบมือ)
- Title:
- งานในอนาคต หน้าตาจะเป็นยังไง?
- Speaker:
- แอนดรูว์ แมคอาฟี่ (Andrew McAfee)
- Description:
-
more » « less
นักเศรษฐศาสตร์ แอนดรูว์ แมกอาฟี เสนอว่า ใช่ หุ่นยนต์อาจจะเอางานต่างๆของพวกเราไป -- หรืออย่างน้อยก็งานบางอย่างที่เรารู้จักตอนนี้ ในทอล์คที่มองการณ์ไกลนี้ เขาคิดไปถึงว่างานในอนาคตจะหน้าตาเป็นยังไง และจะให้การศึกษากับคนรุ่นใหม่ในการจัดการกับอนาคตเช่นนั้นได้อย่างไร
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:15
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
Yada Sattarujawong accepted Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
Chatthip Chaichakan edited Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
|
Chatthip Chaichakan edited Thai subtitles for What will future jobs look like? | |
|
|
Chatthip Chaichakan edited Thai subtitles for What will future jobs look like? |