Tolkien'in Büyük Savaşı

John Ronald Reuel Tolkien,
3 Ocak 1892 tarihinde doğdu.

O ve erkek kardeşi,
zor bir çocukluk geçirdi.

Tolkien daha 4 yaşındayken,
ateşli romatizmadan

babaları Arthur'u kaybettiler.

Düşük bir gelirle geçinmeye çalışan
dul annesi Mabel,

çocuklarını evde eğitmeye karar verdi ve
onların ilk eğitimi ve gelişiminde

hayati bir rol oynadı.

Tolkien zeki bir çocuktu ve dillere karşı
büyük bir tutkusu ve öğrenme azmi vardı.

Birmingham'daki King Edward's Okulu'nun
giriş sınavını katıldı ve başarılı oldu.

1900 yılının son baharından itibaren
Tolkien, yıllık 12 poundluk bir bedel ile

akademik potansiyelini
ortaya çıkarmaya

yardımcı olacak bir öğrenim
görecekti.

John Garth: Tolkien için

King Edwards'a gitmek oldukça
önemliydi; olağanüstü yetenekli

bir çocuktu. King Edward's ona
çok büyük imkanlar

ve kendi gibi yetenekli çocuklarla
arkadaşlık etme fırsatı verdi.

Onun bu imkanlara ulaşması okul
hayatı olmasa çok zor olurdu.

Simon Stacey: Rugby
oynamakla kalmadı, münazara

ve edebiyat topluluklarında da
ışıldayan bir yıldızdı.

O gerçekten hayatın ve ruhun
karışımı gibiydi,

okulu bırakmak zorunda kaldığında
bir hayli özledi sanırım.

VO: Yalnızca 11 yaşındayken,
Tolkien ve kardeşi Hilary

annelerini şeker hastalığı
yüzünden kaybettiler.

Yasa gömülmüş halde,
kendini, öncesinden

daha büyük bir enerjiyle okula verdi.
Akademik olarak sivrildi,

ama 1905'te entelektüel olarak dengi ve
rakibi Christopher Wiseman ile tanıştı.

John Garth: Tolkien en iyi arkadaşıyla
King Edward's'da tanıştı;

rugby sahasındaki Christopher Wiseman.

Müzisyen, matematikçi,
Tolkien'den epey farklı.

Rugby sahasında,
güçlü bir bağ geliştirdiler,

kendilerini "Büyük Brethren İkiz Kardeşler",
olarak adlandırıdırlar.

Tanım, Lord Macauley'in "Lays of
Ancient Rome"undan bir alıntı idi.

Simon Stacey: Okulda da arkadaşça
bir rekabet içindeydiler,

ikisi de çok çalışkandı.
Wiseman'in yüksek bir idraki vardı

ve Tolkien'in de
merak sarmaya başladığı

birçok şeyle o da ilgileniyordu;

yabancı diller, sanırım Mısırcaya
ve hiyerogliflere bakıyordu.

John Grath: Tolkien ve Wiseman,
ergenlik yıllarında, kendilerini tanımlama

açısından epey yardımlaşmış olmalılar,
çünkü hayata dair

tüm inançlarını güçlü bir şekilde
tartışırlardı.

Simon Stacey: Wiseman
çok yetenekli bir müzisyendi;

Tolkien'in ise müzik kulağı yoktu
ama bu onları durdurmadı!

VO: Tolkien Başkan Rob Gilson'un
oğluyla da arkadaştı.

Tolkien, Wiseman ve Gilson,
okul yılları ve sonrasına

uzanacak güçlü bir bağ kurdular.

Tolkien'in King Edward's'ın dışındaki
hayatı değişecekti yine de.

John Garth: Tolkien ve kardeşi Hilary,
lojmanlarda kalıyordu.

16 yaşındayken, o sırada 19 yaşında olan
lojman arkadaşı Edith Bratt ile tanıştı.

Edith genç ve güzel bir kızdı;
yetenekli bir piyanistti ve yetimdi.

Ve ikisi, hüzünlerinin yanı sıra
umutlarını ve hayallerini

paylaştıkları sıkı bir bağ kurdular.

Ronald, Edith ona öyle derdi,
ve Edith için zor olan,

kendisinin Anglikan,
onunsa Katolik oluşuydu.

VO: Tolkien'in koruyucusu,
Peder Francis Morgan, Katolik bir rahipti,

bunu büyük bir ayrım olarak gördü
ve Edith'in, Tolkien'in

Oxford Üniversitesi girişimlerinde
dikkatini dağıtacağını düşündü.

John Garth: Peder Francis Morgan
görüşmelerini yasakladı,

hatta konuşmalarını da.

King Edward's'taki arkadaşlıklarına
geri döndü, yeşermeye başlayıp

kendi alanını kurduğu,
o ve arkadaşlarının ortamı yönettiği

zamandan önce buradaki son dönemiydi.

VO: King Edwards'taki son senesinde
yapabileceğini yaparak

ve oluşturduğu arkadaşlıklarla

Tolkien ve sınıf arkadaşları
gayriresmi bir oluşum yarattılar.

Bu genç aydınlar
okul kütüphanesinde toplanır

yasaklandıkları şeyi yaparlar:
çay demlerler.

Okul saatleri dışında, Birmingham'daki
Barrow's Stores'daki bir kafede buluşur,

alaycı bir şekilde kendilerine
"Çay Klubü ve Baroviyan Topluluk"

veya kısaca TCSB derler.

(nostaljik müzik)

John Garth: TCSB'nin özü muhtemelen

Tolkien ve Wiseman'dı ve diğerleri

etraflarında toplandılar. Buradaki

okul müdürünün oğlu Robert Quilter Gilson,

kültürlü ve sosyal bir adamdı,

belki de grubu bir arada tutan maskottu;

herkesi kucaklardı ve ortak bir payda

bulurdu. Çizim yapmayı

seven centilmen ve sanatçı bir tipti.

Simon Stacey: Yetenekli bir sanatçıydı

ve mimar olma ideali vardı.

Aralarına geç katılan,
Geoffrey Bache Smith

mitoloji, Kelt mitolojisinden etkilenmişti;

bu da ona Tolkien'le ortak bir payda

sağladı, bu alan
Tolkien'in

tutkularından biriydi.

Simon Stacey: Smith oldukça başarılı

ve gelişmiş bir şairdi; Tolkien'e

güncel şiiri tanıştırdı. Şiir yazmaya

başladığında, Tolkien, bir yere kadar

Smith ve gruplarından esinlendi.

Gerçekten Tolkien'in

yazar olarak başlangıç zamanlarıydı.

John Garth: Başlarda daha çok eğlence iken

daha sonra savaş yılları boyunca

her birinin, inanılmaz derecede

güç ve rahatlık bulduğu

bir yoldaşlığa evrildi.

VO: O senenin devamında, Tolkien'in

King Edwards'daki zamanı doldu

ve Oxford'daki ilk yılına, başarılı

bir girişle başladı.

Peder Francis Morgan'dan bağımsızlaştığı

21'inci yaş günü arifesinde,

Tolkien Edith'e yazar ve bir haftadan kısa

bir süre sonra, tekrar bir araya gelirler.

Edith başka bir adamla nişanlıdır,

ama neredeyse kesin bir saçmalık olmasına

rağmen, Ronald'ıyla birlikte olmak için

nişanı bozmaya karar verir.

Sonraki birkaç ayda, büyüyen bir bela

hissi Avrupa'ya çöker ve 1914'ün

28 Haziran'ında, her şey değişir.

(silah sesi)

(dini müzik)

Arşidük Franz Ferdinand'ın suikasti

sebebiyle Gavrillo Princip tutuklandı.

Dipomatik bir kriz çıkar ve birkaç haftada

Avrupa'nın önemli güçleri savaştadır.

Almanya Belçika'yı işgal eder ve Britanya

Almanya'ya savaş ilan eder. Parlamento

Britanya halkını orduya çağırır.

Paul Golightly: Renklere doğru direk

bir telaş yoktur. İnsanların,
vahşet hikayeleri

belirdikçe, katılmaya istekli

olduğu çok daha aşikar hale gelir,

o zaman çok daha sıkı bir katılım telaşı

olur.

John Grath: Savaşa dair heyecanlı

bir atmosfer vardı, bunun genç erkeklere

barış zamanında mümkün olmayacak şekilde

potansiyellerini gerçekleştirme fırsatı

vermesi gibi bir naif his vardı.

Muazzam bir yurtseverlik
ve sorumluluk hissi

İngiltere veya Britanya'da hakimdi.

Paul Golightly: Onlar veya en azından

bazıları, Almanlarla hesaplaşma fikrini

cazip buldular. Olayın bütününde

Almanları hırpalayacaklarını

düşünüyorlardı.

John Garth: "Almanlar adice savaştı"

ve başa çıkılıp üstesinden
gelinmeliydiler.

Paul Golightly: Ekonomik ihtiyaç

erkekleri katılmaya iter,
bu her savaşta böyledir.

Hayat pek de heyecanlı değil

ve orduya katılmaktaki romantizm ve renk,

çok büyük bir şeyin bir parçası olmak,

eminim biraz cezbedici.

(dini müzik) Ve daha çok,

başarısızlığa mahkum, romantik bir gözle

bakıyorlar; Birinci Dünya Savaşı'nın neye

döndüğünü hepimiz biliyoruz. Bu

bir ilerleme savaşı değil, dash and elan;

hücum eden süvariler ve trompetler değil;

korkarım, patır patır silah ve top ateşi

domine edecek

olan.

Yani, savaşın nasıl olacağına dair

beklentileri var bence,

ana duyguları da, Fransa'ya

gitmeden önce bitecek mi.

John Garth: Kadim kahraman edebiyatının

değiştirilmiş halini okuyan, savaşta

ne olduğunu şaşılası bir samimiyetle

anlatan Tolkien, savaşa, daha gözü açık

gidenlerdendi. Kendisini "hayal dünyası

çok geniş genç adam" diye tanımladı,

ve asla heves duymadı.

Paul Golightly: Bence bu durum,

sadece orada savaşmış, Tolkien gibi

adamlar için değil, savaşı yöneten

politikacı ve generaller için de öyle; çok

insan korkunç olacağını anladı bence.

Simon Stacey: Gilson, Tolkien ve Wiseman

arasındaki mektuplara bakınca gördüğünüz,

Smith'in de şiirinde, görevlerini yapmaya

dair kararlılık ve hayatlarını vermeye

hazır olmaları gerektiği.

Karanlık zamanlardı ve onların atlatması

gerçekten takdire şayan.

VO: G.B.Smith ve Rob Gilson orduya

1914'te, Tolkien'in kardeşi Hilary

borazancı olarak ve Christopher Wiseman

donanmaya katıldı. Tolkiense

çelişkiye düştü.

Simon Stacey: Savaş patladığında,

Tolkien zor durumdaydı; Oxford'da bir yılı

kalmıştı ve Tolkien diplomasını almayı

çok istiyordu çünkü akademik kariyer

yapmak isiyordu; Gilson gibi ailesinde

para yoktu, bu yüzden üç yıllık

süreklilikten sonra tamamlayıp diploma

almak çok önemliydi. Böylece,

lisans eğitimini tamamlarken,

Memur Eğitim Merkezi'nde de

eğitim görebileceği bir dolap keşfetti

ve Oxford'u muzaffer bir şekilde

birincilikle bitirdi.

VO: Aynı tabura düşme

umuduyla, iyi arkadaşı G.B.Smith'in

peşinden Lancashire Piyadelerine katıldı.

John Garth: Tolkien

orduda, belli bazı yeteneklerini

kullanabileceği bir yer aradı.

O yetenekler dil ve yazım sistemleriydi;

Tolkien de kod vb şeylere çok ilgiliydi.

Yani sinyalci olarak eğitilmesi

çok doğaldı.

Paul Goliathly: Bu,

Tolkien'in, o zaman varolan teknolojiye

ulaşması demekti ve ilgisini çekmiş

olmalı; radyonun kullanımı,

sinyallerin, semaforun kullanımı.

Simon Stacey: Mors alfabesini öğrendi,

işaret lambalarını kullanmayı öğrendi,

verimsiz olması kaçınılmaz olan

alan telefonlarını da öğrendi.

John Garth: Kendi taburunun

Tabur İşaretçi Memuru oldu. Tolkien,

duruma göre, 600 veya 1000 adam bulunan

bir taburdaki iletişimi denetlemek

durumundaydı.

Paul Goliathly: Asıl görevi

tabii ki, komuta zincirinde bir köprü

olmaktı, onun sorumluluğunda;

gelen emirler ve bunların doğru insanlara

ulaştığından emin olmak vardı,

ve tabii ki gidişatı bölümdeki üstlerine

bildirmekten sorumluydu.

John Garth: Tamamiyle

düşmanınızın yeri bilgisine endeksli

bir savaşta, kesinlikle kilit bir role

sahipti yani.

VO: 1916'nın martında, eğitimini

tamamlamak üzereyken, Tolkien ve Edith

yakında ön cepheye göderileceğinin

farkına varırlar. Evlenirler ve sadece

iki ay sonra, Tolkien Fransa'ya gönderilir.

Bir daha görüşebilecekler mi, bilmeden,

ayrıldılar.

(yüksek savaş sesi, silah sesi, çığlıklar)

(matemli müzik)

VO: Tolkien cepheye vardığında,

savaş neredeyse iki yıldır sürüyordu.

Savaşın bedeli açık;

kırsal kesim korkmuş

ve ölü sayısı yüksek.

1915 boyunca siperlerde fiilen kazanan

olmayınca, yeni eğitim almış binlerce

yazıcının da akınıyla, Büyük İtme'nin

eli kulağında olduğu açıktı.

(bando yürüyüşü)

Tolkien'in tugayı yedekteydi

ama cephede bulunan eski

okul arkadaşları için korkuyordu.

Fransa'ya varalı bir ay olmuşken

müttefikler Somme Savunması'nı kurdu.

1 Temmuz, Cumartesi, 7:30'da,

İngiliz Cephesi'ndeki birlikler

tepeye çıktı.

(ıslık sesi yankıları)

Savunma'nın sadece ilk gününde,

20.000 asker öldürüldü, 35.000'i yaralandı

ve 2.000 kişi kayıp ilan edildi.

Paul Goliathly: İlk kayıp planlıydı.

Çok hızlı dağılmaya başladı.

Açıkta yakalananlar, trajik bir şekilde

ölüme mahkumdu. Savaşa 1 Temmuz'da

giden erkeklerin beşte biri

öldürüldü.

John Garth: İngiliz Ordusu'nun tarihindeki

en felaket gündü ve tüm ülke adına

bir trajedi. Tüm genç erkeklerini

kaybeden köyler vardı.

Paul Goliathly: Bu

bir musumiyet kaybı gibi görüldü;

20,000 kişinin ölümü, İngiliz bilinci

ve kararları alanlar ile yürütenler arası

ilişkiler açısından bir dönüm noktasını

temsil etti.

(yumuşak piyano müziği)

VO: O gün kaybolanların arasında,

sevgili arkadaşı ve TCSB üyesi,

Robert Gilson da vardı.

John Garth: bölüğünün kontrolünü ele alarak

Müfrezesini gözü bir kara bir şekilde
saldırıya geçirtti. Fakat iki siper

arasındaki sahipsiz bölgede vuruldu.

Paul Goliathly: dördüncü saldırı dalgasındaydı.

İlk saldırının yapıldığını ve başarısız
olduğunu gördü.

İkinci dalga saldırıya geçti ama
onlarda başarısız oldu.

ve üçüncü dalga saldırıya geçti,
onlarda başarısız oldu.

ve dördüncü dalganın bir parçası olarak

sıra ona gelmişti.
Ve yine de saldırdılar.

sanırım 1 Haziran 1916'nın belki de

en dokunaklı ve trajik olayı buydu.

Bu nesil üstlerine öyle bir inançla
bağlı, silah arkadaşlarına o kadar

düşkünlerdi ki,

sonunda kesin ölüm olsa bile

ileri atılmaktan

tereddüt etmediler.

John Garth: Tolkien bu olayı

Somme'deki ilk çatışmalarından

bir kaç hafta sonra duyduğunda kahroldu.

Bu olay onun inançlarını derinden

sarstı. TCBS'nin tüm üyeleri gibi

birlikteliklerini kardeşlik hukuku

üzerine inşa etmişlerdi. Dünyaya

vermek istedikleri idealleri ve ruhları

vardı. Her dördü de ayrılmaz bir

bütündü ve şimdi içlerinden biri ölmüştü.

Peki bu durum yüksek ülkülerine helal
getirdi mi?

ya da onun ülküsüne?

Simon Stacey: Geoffrey Smith

ona bir mektup yazdı ve bu mektupta

Smith bariz bir şekilde harap olma ve
kardeşliğin bozulduğuna dair hislerini

kaleme döktü. Rob asla

bir mimar olmayacaktı, her ne hayal

ettiyse ona ulaşamayacaktı.

John Garth: Ve sanırım bu

hissiyattan kurtulması epey zaman aldı.

Diğer iki üye, Wiseman ve Smith'de onu

TCBS ülküsünün devam etmyeceği konusunda

ikna etmeye kararlıydılar ve sanırım

sonunda Tolkien'de vazgeçti.

VO: Tolkien Rob'un
King Edward'ın okulunda

müdür olan babasına mektup yazarak

başsağlığı dileklerinde bulundu.
TCBS parlak ve genç bir üyesini

yetenekli bir sanatçıyı ve hepsinden de
acısı

yakın bir arkadaşını kaybetti.

Tolkien'in savaşı ise yeni başlamıştı.

Gelecek aylarda siper savaşının

pek çok zorluğu ile mücadele etti.

John Garth: Zamanını siperin içinde ve

dışında harcıyordu. Birlikler ön

cepheden arkadaki siperlere dönüşümlü

olarak dinlenmeye çekilirdi ancak dinlenme

yoktu gerçekte sadece eğitim vardı.

Tolkien bu savaşın her yerde yarattığı

bıkkınlıktan bahsederdi. Ancak üç

saldırıya katıldığı dönemde Somme'ye ilk

gün girmemekle son derece şanslıydı.

Bu zamanda ön cepheden

sadece bir kaç km uzaktaydı.

Onun bölüğü ikinci dalga hücum i,çin

ileri atıldı. Alman ön cephesinin bulunduğu

Ovillers adlı bir köye karşı saldırdılar.

Bu saldırı da ilk dikkatini çeken şey

savaş alanındaki iletişim sisteminde

gördüğü mutlak bir kargaşaydı.

İletişim sistemi çok ilkeldi.
Kısmen yapılmıştı ve

bunlarda savaşta tahrip olmuştu.
Muharebe subayları ellerinde meşalelerle

siper hatları arasını geçerlerdi.

Bu biz geldik anlamına geliyordu. Daha
fazla meşale

"esir aldık" anlamına gelirdi. Güvercinde

taşırlardı. En güvenilen iletişim

aracı güvercinlerdi. Tolkien'in

habercilerinden biri güvercinlerini

cepheler arasında geçirebildiği için

askeri madalya kazanmıştı.

VO: Saldırı başarılıydı ve pek çok

esir alındı. Tolkien'in yaptığı savaşların

en önemlilerinden biri son savaşıydı;

Regina Siperindeki

saldırı.

John Garth: Ekim ayıydı ve savaş meydanı

çamur deryası içindeydi.

Saldırı aşırı yağmurdan ertelenmişti

ancak 21 Ekim tarihinde ani bir soğuk

bastırdı ve toprağı dondurdu.

Böylece saldırı yapılabildi.

(Derinden gelen bir patlama,
gürültülü top atışı)

(Tüfek sesleri, kurşunlar vınlıyor)

(merasim müziği)

John Garth: zor ölen

insanları gördü ve en keskin dehşeti
hissetti.

Bildiğimiz kadarıyla asla detaylı olarak

siper savaşıyla ilgili konuşmadı.

Ancak mektuplarının birinde bu savaşı

"hayvani bir dehşet" olarak tanımladı.

Bu savaş seni insanlıktan alarak

korkudan titreyen ve hayatta kalmaya

çalışan böğüren bir yaratığa çeviriyor.

ve Yüzüklerin Efendisine baktğımızda

ne zaman karakterlerden biri aşırı korku

yaşamaya başlarsa bu karakterler her zaman
sersemler ve

kamburlarını çıkarırlar. Dehşetten dolayı
insanlıktan çıkarlar.

Paul Golightly: Pek çok İngiliz siperleri

kasıtlı olarak çok kötü haldeydi

çünkü Generaller adamlarının orasının

sadece geçici olduğuna ve bunun

ilerisine gideceklerine inanmalarını

isterdi. Burası evleri değildi.

VO: Batı Cephesinde Tolkien kendini

yalnız ve evden çok uzakta

hissediyordu. Edith'le mektuplaşma
onun can simidiydi.

Güvenlik kaygılarından dolayı Tolkien'in
mektuplarında

yeriyle ilgili malumat paylaşması yasaktı,

ancak noktalardan oluşan bir kodlama ile

nerede olduğunu bilgisini
Edith'e gönderiyordu.

John Garth: Sadece yazdığı mektuptaki

harfleri bulur ve ilgili olanların

üzerine nokta kordu ve böylece

nerede olduğunu bildirirdi.

Edith'te duvarına bir harita yerleştirip

iğnelerle onun o şimdi nerede olduğunu

işaretlerdi.

VO: Regina siperindeki başarılı
hücümdan sonra

Birliği cepheden çekildi ve yüksek
rütbeli subaylar

önünde geçit töreni yapıldı.

Ancak Tolkien hastalandı.

John Garth: Bu siper savaşıydı ve

siperlerdeki sağlıksız ortamdan dolayı

ortaya çıkan bitlerden hastalanmıştı.

Paul Golightly: Bitlerin taşıdığı
hastalığın belirtileri

hiçte hoş değildi.

Bu hastalık sana baş ağrısı verir

mide krampları geçirmene neden olur ve

eklemlerinde ve kemiklerine ağrılar başlar

ve derinde kabarcıklar çıkmaya başlardı.

Öldürücü olmamasına rağmen inanılmaz
derece bitkin düşürürdü

Ve bitkin düşen bir asker verimli olamazdı

Tolkien hastalığı çok ağır geçirdi

öyle ki evi gönderilmesine karar verildi.

Aslında onun savaşının sonu gelmişti artık

JHastalık Tolkien'in hayatını kurtadı

cepheden evine döndü.

Birmingham'a evine gönderildi. O zaman

"The First Southern General Hospital"
adlı hastaneye yattı.

Hastane Birmingham Üniversitesi'nin

altına kurulmuştu.

Ve Tolkien orada eşi Edith'e
yeniden kavuştu

Bu hastanede Orta Dünyayla ilgili

ilk hikayelerini yazmaya başladı.

Edith'le tekrar kavuşması duygusal olarak

onu çok etkiledi ve mitolojisindeki pek

çok kısıma ilham oldu. Özellikle

Silmarillion'da geçen
Luthien ve Beren'in hikayesi

ve Yüzüklerin Efendisindeki bazı kısımlar

bu kavuşmanın izlerini taşır. Ölümlü bir

erkek ile ölümsüz bir elf arasındaki
aşk.

(Yumuşak Piyano Müziği)

Ancak Tolkien'in dinlenmesi kısa sürdü.

Birmingham'a döndükten kısa bir süre sonra

Tolkien Christopher Wiseman'dan yakın

arkadaşı G.B. Smith'in öldürüldüğünü
öğrendi.

Somme savaşı bitmişti

ve Smith cephenin 6 km gerisindeki

adamları için bir futbol maçı organize

ediyordu. Serseri bir top mermisi

yanında patladı.

Şarapnel parçaları vücuduna isabet etti

ve Gaz Kangreni olarak adlandırılan

rahatsızlık baş gösterdi. Bir kaç gün
sonra ölmüştü.

1916'nın ilk zamanlarında Tolkien hala
askeri eğitimdeyken

O zaman Fransada'ki siperlerde olan

Smith'ten bir mektup aldı.

Smith bir gece devriyesine çıkmak üzereydi.

Bir önceki gece
devriyesine çıkan subay

yakalanmış ve muhtemelen de öldürülmüştü.

Bu devriye Batu cephesinde yapabileceğin

en tehlikeli şeydi ve

Smith bu görevi ifaya hazırlanıyordu ve

bu anı Tolkien'e yazmak için
fırsata çevirdi.

Mektupta; " Gece devriyesine
çıkmak üzereyim"

yazdığın ve yazacağın şeylerin

müthiş ve büyük bir hayranıyım.

Tolkien'e "seçilmiş olduğundan eminim,

ve yazdıklarını yayımlamalısın."

Smith aslında Orta Dünya'nın ilk

hayranıydı.

Smith mektubunda ölümün

"ölümsüz dörtlü"den oluşan
TCSB'yi yok edemeyeceğini

yazdı. Tolkien söylemek istediği

pek çok şeyi o hala yaşıyorken

söyleyebilirdi.

Bu çok dokunaklıdır çünkü

Tolkien her ne kadar bireysel bir sanatçı

olsa da sanırım sonraki kariyerini

beraber paylaştıkları hayallerin

gerçekleşmesi olarak görmüştü.

Gücünü toplayabildi ve belki de Smith'i

erişilmesi gereken bir
ideal olarak gördü.

1918 yazında Tolkien ve Wiseman

Smith2in bazı şiirlerini toplayarak

"Bir Bahar Hasadı" isimli küçük hacimli

bir kitapta yayımladılar.

Tolkien'in savaşı bitmişti ancak yaşadıklarının

etkisi onda ve yazdıklarında

sonsuza kadar kalacaktı.

Savaşın bütün tecrübesi

Tolkien'in mitolojisinde sürekli bir
etkiye sahip oldu.

Somme'den döner dönmez Tolkien

"Gondolin'in Düşüşü" isimli bir hikaye
yazmaya başladı.

Hikaye onun mitolojisinin

savaşla ilgili ilk kısmıydı.

Hikaye hakkında büyüleyici olan şey

saldıran güçlerin Tolkien tarafından
"ejderhalar", "canavarlar"

ya da "yaratıklar" olarak
adlandırılmasıydı.

Ancak bu canlılar metalik ve yuvarlanan,

ateş püskürten ve bazıları içlerinde

askerler taşıyanlar şeklinde tasvir
edilmişti.

Gayet açık bir şekilde burada bir nevi Tank'ın
mitleştirilmesi yapılmıştı.

Tank, Tolkien halan ordayken

İngiltere'nin gizli silahı olarak Somme'de

kullanılmaya başlanmıştı.

Yüzüklerin Efendisi arkadaşlık hukukuna
odaklanır.

tıpkı TCBS'de olduğu gibi

farklı cephelere dağılmışlardır.

Yüzüklerin Efendisinde arkadaşlığın dağılmasıyla

ilgili kısmı yazarken

Tolkien'in Birinci Dünya
savaşındaki kendi kayıplarından

ve TCBS arkadaşlığının dağılmasından

etkilenmediğini söylemek

mümkün değildir.

Yazdığı bir mektupta
Sam, Frodo ve Gollum'un

geçtiği ölü bataklıkların

Kuzey Fransa'da savaştığı

Somme'deki bir yerden

aldığından bahsetmiştir.

Frodo ve Sam'in ilişkisi bir subay ve
emir eri, hizmetçisi

arasındaki ilişkiyle aynıdır.

Aslında Tolkien bir defasında

Sam Gamgee karakterini savaşta tanıdığı

emir erlerinden ilham aldığını söylemiştir

Frodo aslında

savaşa itilen ve vazife yükü gibi korkunç bir yük

taşımak zorunda kalan kendisi gibi genç bir

adamın hislerini temsil etmektedir.

Frodo'nun şimdi
"Tramva Sonrası Stres Bozukluğu"

olduğunu bildiğimiz ya da o zaman
Savaş Tramvası olarak ya da

Top Şoku olarak bilinen
adlandırılan semptomlar

geliştirdiği görülmektedir.

Dünyadan çekilmeye ve gittikçe içine
kapanmaya başlamış

ve çimenin ve güneş ışığının nasıl

olduğunu hatırlayamadığını yazmıştır.

Yüzüklerin Efendisindeki savaş bittiğinde

Frodo bir kahraman gibi davranmamış,

açık bir şekilde bütün yaşadıkları onda
tramvaya neden olmuştur.

Bu durum Batı Cephesinden

dönen pek çok asker için doğrudur.

Bu askerler onları çok derinden etkileyen

olaylar hakkında konuşamamışlardır bile.

(Piyano Müziği)

Birinci Dünya Savaşını yapan nesil

gerçekten çok cesur insanlar olmalı.

Bu nesilin fedakarlıkları gerçekten de

olağanüstüydü.

Sadece aileler ve arkadaşlar için değil

tüm medeniyet için çok
trajik kayıplar oldu.

Savaş onur ve zafer gibi çok uzun süredir

el üstünde tutulan inançları
derinden sarstı.

Bu ilk büyük makinalar savaşıydı

ve binlerce nihayet milyonlarca insan

düşmanlarıyla yüz yüze

bile gelmeden

yok edilebilirdi.

Bu insanlar bir defada bir kişinin

ölmesi imtiyazına sahip değildi.

Onlar toplu ölüyorlardı. Sanırım işte

bu sayılar bizi tramvaya itiyordu.

Bu durum neden sadece uzun listeler şeklinde isimler bulunan
insanlar için

Thiepval ve Menin Gate'de
anıtlar yaptığımızın da de cevabıdır.

Bu insanların bedenleri kolayca yok oldu.

Farklı hayatları vardı ancak hepsi bir

anda yok oldular.

King Edward's School'un kayıtlarını

okuduğunda (Tolkien'in oradaki
hayatını incelerken)

onun beraber büyüdüğü çocuklara

ve başarılarına aşina oluyorsun, neler

öğrendiklerini, ne kadar zeki olduklarını

potansiyel olarak ne kadar yaratıcı ve

parlak olduklarını görüyorsun.

Ve sonra Birinci Dünya Savaşı ve

bu çocuklar savaşa doğru gidiyor.

Daha yaşayacak koca bir

hayatları olan bu genç adamlar

hayatlarının baharında biçildiler.

Potansiyelleri olan,
yaşama sevinciyle dolu,

planları olan, coşkuları olan,

ihtirasları olan, gelecekteki meslekleri

hayatlarıyla ilgili hayalleri olan bu

genç adamlara yaşama fırsat verilmedi.

Savaşa baktığımız da Tolkien'in

hayatta kalması ve edebiyata
çok büyük eserler

kazandırması ve kültürümüzü dahi

şekilllendiren işler yapmasının ne kadar hayret verici

olduğunu görüyoruz. Hayatta kalamayan

diğerlerinde olan potansiyelin

asla ortaya çıkmaya fırsat bulamadığı

düşünülünce insan hayret eidyor.

Orada sayısız kayıplar oldu.

yaşamının baharında yok olan G.B. Smith

örneği hayatlarının baharında hayallerini

gerçekleştiremeden giden genç adamlarla
ilgili bize bir fikir veriyor.

Bu nesil hissettiğini

konuşmayan bir nesildi ve bu durum

sanırım uzun süren psikolojik etkilere

sebep oldu. Savaşta Hayatta kalmayı

başarabilen bazı askerler barışta hayatta

kalmayı beceremedi.

King Edward Okulundaki mabette

8 adet prinç levha

savaş sırasında hayatını kaybeden 245

mezunun adını taşıyor. Tolkien ve onun
TCBS arkadaşları

Büyük Savaşta savaşmak için ülkelerinin

çağrısına cevap veren 1500 okul

mezunundan sadece dördü ve herbirinin

hikayesi anlatılmaya değer.

Kuzey Fransa'da yürüyebileceğin

mezarlıklar şimdi neredeyse 21. yy'nin

katedrali oldular. Burada savaşın

ve fedekarlığın doğası hakkında gerçekten

çok önemli sorular

sorulmayı bekliyor.

Gerçekten herhangi bir savaş

BUNA DEĞER MİYDİ?

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)

(Piyano solo)