Հինգ վտանգավոր բան, որ պետք է թույլ տաք ձեր երեխաներին անել

Ջիվր Թուլեյը` Թինքրինգ դպրոցի հիմնադիրը, մեզ ծանոթացնում է այն 5 վտանգավոր բանների հետ, որ մենք պետք է թույլ տանք մեր երեխաները անեն:

Բարի գալուստ «5 վտանգավոր բաներ, որ պետք է թույլ տաք ձեր երեխաներին անել»:

Ես երեխաներ չունեմ

և ընկերներիս երեխաներին եմ պարտքով վերցնում,

(Ծիծաղ)

այնպես որ ասածներս հալած յուղի տեղ չընդունեք:

Ես Ջիվր Թուլեյն եմ,

պայմանագրային աշխատող, համակարգչային մասնագետ,

դրա հետ մեկտեղ նաև «Թինքերինգ դպրոց» կոչվածի հիմնադիրն եմ:

Սա մի ամառային ծրագիր է, որի նպատակն է օգնել, որ երեխաները սովորեն

պատրաստել այն ամենն, ինչ մտքներով անցնի:

Ու մենք շատ բաներ ենք պատրաստում:

Ես պարզապես էլեկտրական գործիքներ եմ տալիս երկրորդ դասարանցիների ձեռքը:

Եվ եթե մտածում եք ձեր երեխային Թինքերինգ դպրոց ուղարկելու մասին,

ասեմ, որ փոքրիկներն այնտեղից վերադառնում են կապտուկներով, ճանկռոտված ու արնաթաթախ:

Հասկանում եք, մենք ապրում ենք այնպիսի մի աշխարհում,

որը լի է երեխաների անվտանգության ապահովմանն ուղղված խիստ կանոններով:

Կարծես սահման չկա նրան, թե ինչ ծայրահեղությունների

կարող են հասնել երեխաների անվտանգությանն ուղղված այս կանոնները:

Մենք շնչահեղձության վերաբերյալ նախազգուշացումները դնում ենք հնարավոր ամեն ինչի վրա, պլաստիկ ժապավենների ամեն մասնիկի վրա

որն արտադրվել է Միացյալ Նահանգներում կամ էլ վաճառվելու է այնտեղ:

կամ էլ վաճառվելու է այնտեղ:

Մենք նման նախազգուշացումները դնում ենք սուրճի բաժակների վրա, որպեսզի տեղեկացնենք,

որ պարունակությունը կարող է տաք լինել

Եվ կարծես բոլորին թվում է, թե ցանկացած բան,

որ գոլֆի գնդակից մի քիչ սուր է, չափազանց սուր է

10 տարեկանից փոքր երեխայի համար:

Այսպիսով, որտե՞ղ է այս ընդհանուր միտումն ի վերջո կանգ առնում:

Եթե մենք վերացնում ենք բոլոր սուր առարկաները,

մենք հարթեցնում ենք աշխարհի բոլոր անկյունները,

երբ երեխաներն առաջին անգամ հանդիպեն որևէ սուր

կամ ոչ պլաստմասե առարկայի,

հաստատ իրենց կվնասեն:

Այսպիսով, երբ մեր որոշած անվտանգության սահմանները

փոքրանում են, մենք դրանով երեխաներին զրկում ենք

իրենց շրջապատող աշխարհի հետ առնչվելու արժեքավոր հնարավորությունից:

Եվ ի հեճուկս մեր բոլոր լավագույն ցանկությունների ու նպատակների՝

երեխաները միշտ էլ կարողանում են

անել հնարավոր ամենավտանգավոր բանը

ցանկացած միջավայրում:

Այնպես որ, չնայած պրովոկացիոն վերնագրին՝ ելույթս իրականում անվտանգության մասին է.

մի քանի պարզ բաների մասին, որ կարող ենք անել`

մեր երեխաներին որպես ստեղծարար, վստահ

ու շրջակա միջավայրը վերահսկող մարդիկ մեծացնելու համար:

Ու այն, ինչ հիմա պիտի ներկայացնեմ, վերցված է մի գրքից, որի ստեղծումը դեռ ընթացքի մեջ է:

Գրքի անունն է «50 վտանգավոր բան»:

Իսկ սա 5 վտանգավոր բաների մասին է:

Համար առաջին` խաղ կրակի հետ.

Բնության տարերային ուժերը կառավարել սովորելը

ցանկացած երեխայի անձնական պատմության մեջ առանցքային իրադարձություն է:

Անկախ նրանից՝ հիշում ենք, թե ոչ,

դա իրականում հենց առաջին անգամն է,

երբ մենք կարողանում ենք վերահսկել ամենախորհրդավոր բաներից մեկը:

Այդ խորհրդավոր երևույթները բացվում են միայն նրանց,

ովքեր օգտվում են դրանց հետ խաղալու հնարավորությունից:

Այսպիսով, խաղալ կրակի հետ:

Սա երբևէ մեր բացահայտած ամենահրաշալի բաներից մեկն է՝ կրակ:

Դրա հետ խաղալով` նրանք շատ կարևոր սկզբունքներ են սովորում կրակի,

կլանման, այրման, արտանետումների մասին:

Սրանք կրակի երեք աշխատող տարրերն են

որոնք անհրաժեշտ են վերահսկվող կրակ ունենալու համար:

Եվ կարող եք մտածել, որ բաց կրակը հենց ինքնին լաբորատորիա է:

Երբեք չգիտես, թե ինչ կարող են սովորել դրա հետ խաղալով

Բայց գիտեք, կարող եք նրանց պարզապես թույլ տալ, որ ինքնուրույն գլուխ հանեն, ու հավատացե'ք,

այնպիսի բաներ կբացահայտեն,

որ դուք անգամ Dora the Explorer խաղալիքներով խաղալիս չեք բացահայտի:

Համար երկու` գրպանի դանակ ունեցիր:

Գրպանի դանակները մի տեսակ մեր մշակույթից դուրս են գալիս,

որն ըստ իս` սարսափելի է:

(Ծիծաղ)

Գրպանի առաջին դանակը նման է ունեցածդ առաջին բազմունակ գործիքին:

Հասկանում եք, այն միաժամանակ կարող է լինել բահիկ, լծակ,

պտուտակահան, ինչպես նաև սայր:

Եվ գիտեք, այն հզոր գործիք է:

Շատ մշակույթներում ընդունված է,

որ հենց երեխաները սկսում են չորեքթաթ քայլել, նրանց դանակ են տալիս:

Դրանք Ինուիթ երեխաներն են, որոնք կետի ճարպ են կտրում:

Առաջին անգամ դա տեսել եմ մի կանադական ֆիլմում, երբ 10 տարական էի

և դա ինձ վրա թողեց տևական տպավորություն` տեսնել, թե երեխաներն ինչպես են խաղում դանակների հետ:

Ֆիլմը ցույց է տալիս, որ գործիքների միջոցով երեխաների մոտ

կարող է զարգանալ ինքնության զգացում շատ վաղ տարիքից:

Առանձնացրու’ մի քանի պարզ կանոն՝

դանակը միշտ մարմնից հեռու պահել, սայրը սուր պահել, ուժեղ չսեղմել:

Սրանք բաներ են, որ երեխաները կարող են հասկանալ ու կիրառել:

Այո, իհարկե, նրանք երբեմն էլ վնասվում են:

Ես ինքս մի քանի սարափելի սպի ունեմ ոտքիս վրա:

Բայց ոչինչ, փոքր տարիքում վերքերը շուտ են լավանում:

(Ծիծաղ)

Համար երեք` նիզակ նետիր:

Պարզվում է, որ մեր ուղեղն իրականում ստեղծված է իրեր նետելու համար,

և մկանների նման, եթե չես օգտագործում ուղեղիդ այդ մասերը,

դրանք հակված են ժամանակի ընթացքում քայքայվելու:

Բայց երբ դրանք վարժեցնում ես,

ցանկացած մկան ուժ է տալիս ամբողջ համակարգին,

ցանկացած մկան ուժ է տալիս ամբողջ համակարգին,

Այսպիսով, պարզվում է, որ ինչ-որ բաներ նետելը

խթանում է ճակատային և կողքային բլթակները,

որոնք կապված են տեսողական ընկալման, եռաչափ հասկացողության,

նաև կառուցվածքային խնդիրներ լուծելու հետ. այսպիսով, առաջանում է զգացում,

որն օգնում է զարգացնել երևակայական հմտություններն ու կանխագուշակելու կարողությունները:

Նետումը վերլուծական և ֆիզիկական հմտությունների մի համակցություն է,

որը շատ լավ է ամբողջ մարմինը մարզելու համար:

Թիրախի վրա հիմնված նմանատիպ վարժությունները նաև

օգնում են երեխաների մոտ զարգացնել հետևյալ հմտությունները` ուշադրությունը և կենտրոնացումը:

Այսպիսով, սա իրոք լավ միտք է:

Համար չորս` քանդել սարքավորումները:

Սպասք լվացող ձեր մեքենայի մեջ մի ողջ հետաքրքիր աշխարհ է թաքնված:

Մյուս անգամ, երբ կուզենաք ինչ-որ սարքավորում դեն նետել, կանգ առեք:

Փոխարենը քանդեք այն ձեր երեխայի հետ կամ նրան ուղարկեք իմ դպրոց,

ու մենք միասին այն կքանդենք:

Եթե նույնիսկ դուք չգիտեք, թե ինչ մասեր են,

ապա պարզեք, թե դրանք ինչի համար են:

Դա իսկապես շատ լավ վարժություն է երեխաների համար,

այն իմաստով, որ նրանք կարող են առարկաները մաս-մաս անել,

և նշանակություն չունի, թե դրանք որքան բարդ են.

փոքրիկները կարող են հասկանալ դրանց մասերը,

ինչն էլ նշանակում է, որ վերջիվերջո նրանք ամեն ինչից գլուխ կհանեն:

Դա իմացության զգացումն է. զգացում, որ դու ինչ-որ բան ճանաչում ես:

Այսպիսով, այս սև արկղերը, որոնց հետ մենք ապրում ենք,

իրականում բարդ իրեր են, որոնք ստեղծել են այլ մարդիկ

և որոնցից դուք կարող եք գլուխ հանել:

Համար հինգ` երկու մասի բաժանենք:

Խախտե'ք թվային դարաշրջանի հեղինակային իրավունքների մասին օրենքը:

(Ծիծաղ)

Կան կանոններ

որոնք չեն վերաբերում անվտանգությանը,

այլ պարզապես սահմանափակում են մեր ու մեր ունեցած իրերի փոխազդեցությունը. այս դեպքում խոսքը վերաբերում է թվային մեդիային:

Սա շատ պարզ վարժանք է: ITune-ում մի երգ գնեք, ձայնագրե'ք այն խտասկավառակի վրա,

հետո խտասկավառակից այն MP3 կրիչի վրա տեղփոխեք ու նորից համակարգչով լսե'ք:

Դուք հենց նոր օրենքը խախտեցիք:

Իրականում Ամերիկայի Ձայնագրման Արդյունաբերության Ասոցիացիան կարող է հետապնդել ձեզ դրա համար:

Կարևոր է, որ երեխաները հասկանան հետևյալը.

կան օրենքներ, որոնք հեշտ է պատահաբար խախտել,

և օրենքներն էլ պետք է մեկնաբանվեն:

Մենք հաճախ ենք երեխաների հետ խոսում սրա մասին

երբ իրերը կոտրում ենք, բացում, մաս-մաս անում

մասերն օգտագործում այլ բաների համար,

նաև երբ գնում ենք մեքենա վարելու:

Մեքենա վարելը…իրոք, շատ ոգևորող բան է երեխաների համար,

կարելի է ասել, ոգևորության գագաթնակետը:

(Ծիծաղ)

Նրանք, ովքեր չեն ցանկանում խախտել օրենքը,

կարող են վարել ավտոմեքենա իրենց երեխայի հետ:

Դա մի մեծ փուլ է ձեր երեխայի համար:

Դա պատահում է մոտավորապես այն ժամանակ,

երբ փոքրիկներին սկսում են գրավել բաներ, ինչպիսիք դինոզավրերն են,

արտաքին աշխարհի այն մեծ բաները,

որոնք նրանք ցանկանում են ընկալել:

Մեքենան էլ է այդ շարքում, և նրանք կարող են նստել մեքենա ու վարել այն:

Սա, իրոք, նշանակալից փաստ է, որովհետև դա նրանց առիթ է տալիս կառավարել աշխարհն

այնպես, ինչպես նրանք սովորաբար չեն կարողանում անել:

Եվ դա լրիվ օրինական է:

Գտե'ք մի ընդարձակ դատարկ տարածք, համոզվե'ք,, որ այն դատարկ է

մասնավոր սեփականություն է, և թու'յլ տվեք երեխաներին վարել ձեր մեքենան:

Իրականում շատ ապահով է,

ու մեծ ուրախություն է ողջ ընտանիքի համար:

(Ծիծաղ)

Այսպիսով, երևի այսքանը:

Բայց սա եղավ հինգ ու կես: Լավ, ոչինչ: