Waarom ik doodsbang ben voor publiek spreken

Megan Washington is een van de beste singer-songwriters van Australië. En ze stottert al van jongs af aan. In deze moedige en persoonlijke talk onthult ze hoe ze met haar spraakgebrek omgaat: door het vermijden van de lettercombinatie "st", het misleiden van haar hersenen door op het laatste moment woorden te veranderen... en zelfs door te zingen in plaats van te praten.

Toen ik gevraagd werd
om hierheen te komen,

wist ik niet of ik moest
komen spreken of zingen.

Maar toen ik hoorde
dat het onderwerp taal zou zijn,

wist ik meteen waarover ik wilde spreken.

Ik heb een probleem.

Het is niet het einde van de wereld.

Alles is prima met mij.

Ik sta niet in brand.

Ik weet dat er in de wereld anderen zijn

die veel grotere problemen hebben,

maar voor mij zijn taal en muziek

onlosmakelijk met elkaar
verbonden door één ding.

Ik stotter namelijk.

Dat lijkt misschien gek omdat ik

een groot deel van mijn leven
op een podium sta.

Je zou kunnen denken dat ik me goed voel

voor een publiek, en dat ik me goed voel

als ik voor jullie spreek.

Maar eerlijk gezegd
sta ik al heel mijn leven

zelfs tot op dit moment, doodsangsten uit

om in het openbaar te spreken.

In het openbaar zingen is dan weer
een ander verhaal. (Gelach)

Daar kom ik zo meteen nog op terug.

Ik heb er nog nooit
zo openlijk over gesproken.

Misschien komt dat
doordat ik altijd heb gehoopt

dat als ik volwassen werd,

ik niet meer zou stotteren.

Ik groeide op met het idee
dat als ik groot was,

ik Frans zou kunnen spreken,

als ik groot was,
zou ik met geld kunnen omgaan,

en als ik groot was,
zou ik niet stotteren,

voor publiek spreken
en eerste minister worden.

Dan zou alles mogelijk zijn.

(Gelach)

Nu kan ik erover praten

omdat ik op een punt ben gekomen,

ik bedoel, ik ben 28.

Ik denk dat ik nu wel groot ben.

(Gelach)

Ik ben een volwassen vrouw

die door het leven gaat als een artiest

met een spraakgebrek.

Ik kan er dus net zo goed voor uitkomen.

Stotteren heeft ook interessante aspecten.

Het ergste wat mij kan overkomen

is een andere stotteraar tegen te komen.

(Gelach)

Dat is me een keer in Hamburg overkomen.

Ik ontmoette een jongen, en hij zei:

"Hallo, m-m-m-mijn naam is Joe",

en ik zei: "Hallo,
m-m-m-mijn naam is Meg."

Stel je voor hoe rot ik me voelde
toen ik besefte

dat hij dacht dat ik hem uitlachte.

(Gelach)

Mensen denken constant dat ik dronken ben.

(Gelach)

Of ze denken dat ik hun naam vergeten ben

omdat ik aarzel als ik hun naam zeg.

En het is heel merkwaardig,

want eigennamen
zijn het moeilijkst.

Als ik het woord "woensdag"
in een zin wil gebruiken

en ik ben bijna aan dat woord,

en ik voel dat ik ga stotteren,

kan ik dat woord
nog veranderen in "morgen"

of "de dag na dinsdag",

of iets anders.

Het is onhandig, maar het helpt wel.

In de loop der tijd heb ik geleerd

achterpoortjes te vinden
tijdens het spreken

door op het laatste moment

een woord te veranderen
waardoor je je hersenen misleidt.

Maar namen van mensen
kun je niet veranderen.

(Gelach)

Toen ik regelmatig jazz zong,

werkte ik vaak samen
met een pianist die Steve heette.

Zoals je misschien al gemerkt hebt,

zijn de letters S en T, samen of apart,

mijn kryptoniet.

Maar ik moest de band voorstellen

onder muzikale begeleiding.

En als ik dan bij "Steve" kwam,

bleef ik vaak hangen bij de "St".

Dat was nogal gênant en ongemakkelijk.
De sfeer was helemaal verpest.

Dus na een paar keer

transformeerde "Steve" tot "Seve"

en het probleem was opgelost. (Gelach)

Ik heb veel therapieën gevolgd,

en een veel gebruikte behandeling is

een techniek die "smooth speech" heet.

Daarbij zing je alles wat je wil zeggen.

Je plakt dan alle woorden aan elkaar

op een zangerige manier,
net als een kleuterjuf.

Zo klink je erg sereen,
alsof je veel valium hebt geslikt

en alles is kalm. (Gelach)

Zo ben ik dus niet.

Maar ik gebruik het wel.

Wanneer ik uitgenodigd ben
voor een panel show

of wanneer ik
een radio-interview moet geven

en zendtijd een schaars goed is.

(Gelach)

Voor mijn werk los ik dat zo op.

Maar als artiest wil je
dat alles wat je doet

gebaseerd is op eerlijkheid

en echtheid.

En dan voelt dat aan als valsspelen.

Voordat ik ga zingen,
wil ik jullie nog meegeven

wat zingen betekent voor mij.

Het is meer dan mooi geluiden produceren,

en meer dan leuke liedjes maken.

Het is meer dan erkend
en begrepen te worden.

Het is meer dan jullie te laten voelen
wat ik voel.

Het gaat niet om mythologie

of om van mezelf een mythe maken.

Op de een of andere manier,
door een miraculeuze

synaptische functie
van het menselijke brein

is het onmogelijk
te stotteren tijdens het zingen.

Toen ik jonger was,
was zingen een methode

die heel goed werkte voor mij.

Dus ik zong heel veel.

En daarom sta ik hier vandaag.

(Applaus)

Bedankt.

Zingen is voor mij een verademing.

Alleen dan voel ik me een vlotte spreker.

Alleen dan is wat er uit mijn mond komt

echt exact wat ik bedoelde.

(Gelach)

Ik weet dat dit een TED-Talk is,

maar nu ga ik een Ted-Liedje brengen

dat ik vorig jaar heb geschreven.

Heel erg bedankt. Dank je.

(Applaus)

(Piano)

♪ Ik zou een schoonheid kunnen zijn ♪

♪ maar mijn neus ♪

♪ is net iets te groot ♪

♪ voor mijn gezicht ♪

♪ Ik zou een dromer kunnen zijn ♪

♪ maar mijn droom ♪

♪ is net iets te groot ♪

♪ voor deze plek ♪

♪ Ik zou een engel kunnen zijn ♪

♪ maar mijn halo ♪

♪ verbleekt in de gloed ♪

♪ van jouw sierlijkheid ♪

♪ Ik zou een joker kunnen zijn ♪

♪ maar die kaart leggen heeft geen zin ♪

♪ als jij je aas legt ♪

♪ Ik zou graag willen weten ♪

♪ of er sterren zijn in de hel ♪

♪ En ik zou graag willen weten ♪

♪ of het zo duidelijk is ♪

♪ dat jij me alles doet vergeten ♪

♪ dat ik niet te kiezen heb
of ik loslaat of niet ♪

♪ Ik zou voor eeuwig kunnen blijven ♪

♪ maar mijn huis ♪

♪ staat net iets te ver ♪

♪ hier vandaan ♪

♪ Ik heb echt geprobeerd ♪

♪ om te vertragen ♪

♪ wanneer ik op jouw tempo loop ♪

♪ Maar al waar ik aan kon denken ♪

♪ terwijl ik door de steden dwaalde ♪

♪ Zie ik er wel goed uit in de regen? ♪

♪ Ik weet niet hoe iemand ♪

♪ die zo geweldig is ♪

♪ me zo lelijk doet voelen ♪

♪ Zo veel schaamte ♪

♪ Ik zou graag willen weten ♪

♪ of er sterren zijn in de hel ♪

♪ En ik zou graag willen weten ♪

♪ of het zo duidelijk is ♪

♪ dat jij me alles doet vergeten ♪

♪ dat ik niet te kiezen heb
of ik loslaat of niet ♪

Heel erg bedankt. (Applaus)