Ли Кронин: Испринтајте си го лекот

Хемичарот Ли Кронин работи на создавањето на 3D принтер кој, наместо предмети, може да принта молекули. Ова е возбудлива и потенцијално долготрајна апликација: принтање на сопствените лекови преку користење на хемиски бои.

Органските хемичари прават молекули,

многу сложени молекули,

така што ја разградуваат големата молекула во повеќе мали

и потоа користат обратен инженеринг.

А како хемичар,

пред неколку години ја запрашав мојата истражувачка група,

би можеле ли да направиме еден универзален хемиски сет кој ќе биде навистина кул?

Во основа, би можеле ли од хемијата да направиме апликација?

Е сега, што значи ова, и како да дојдеме до тоа?

За почеток,

зедовме еден 3D принтер

и почнавме да ги принтаме лабораториските садови и епруветите од едната страна,

а истовремено, од другата страна ги принтавме молекулите.

Потоа ги комбиниравме во нешто што го нарекуваме "риекшнвер."

И така, принтајќи го садот и работејќи на хемијата истовремено,

пополека ги добиваме универзалните хемиски алатки.

Е сега, што би можело да значи ова?

Доколку ги вградиме биолошките и хемиските мрежи по урнек на пребарувачите,

па така, ако имате клетка која е болна што треба да ја излечите,

или бактерија што сакате да ја убиете,

ако овие мрежи ги вградите во вашиот уред,

истовремено, и ја направите хемијата,

тогаш би можеле да ги произведете лековите, на еден нов начин.

Како го правиме тоа во лабораторијата?

За ова е потребен софтвер, но и хардвер.

Потребни се, и хемиски бои.

А најинтересна е идејата

дека сакаме да имаме универзален сет на бои

кои ќе одат во пакет со принтерот,

вие само го даунлодирате отпечатокот, органската хемија за молекулата

и си ја произведувате во уредот.

Така во принтерот можете да си направите сопствена молекула, користејќи го овој софтвер.

Што би можело ова да значи?

Во суштина, значи дека би можеле сами да си ги принтате лековите.

Токму тоа го правиме во лабораторијата.

Но за да дојдеме до таму,

пред сè треба да го создадеме и да се позанимаваме

со производството на лекот.

Ако можеме да го произведуваме, откако веќе сме го создале,

тогаш можеме да го распространиме насекаде.

Оттука па натаму веќе не ви треба хемичарот.

Можеме да ги принтаме лековите по потреба.

Можеме да даунлодираме нови дијагностички програми.

Да речеме дека се појавило некое вирусиште.

Го внесувате во вашиот пребарувач,

и си го правите лекот кој ќе се бори против вирусот.

Ова ви овозможува моментално склопување на молекулите.

Но за мене најважна е оваа идеја, дека во иднината

ќе можете да си ги земете вашите матични клетки,

заедно со вашите гени и вашата средина,

и ќе можете да си испринтате свој персонализиран лек.

И ако ова не ви е доволно фантастично,

што мислите до каде ќе одиме?

Епа, ќе си имате и личен произведувач на материја т.е. супстанца.

Телепортирај ме, Скоти.

(Аплауз)