Nancy Lublin ile Mesajın hayat kurtarıcılığı üzerine

Nancy Lublin üyesin olduğu sosyal savunma örgütü aracılığıyla ergenlere mesajlaşma yoluyla yardım etmeye başladığında, ortaya çıkan şey şok ediciydi. Ergenler Nancy'nin mesajlarına cevap olarak zorbalıktan tutun, depresyona ve tacize kadar kendi problemlerini anlatan mesajlar attılar. Bunu gören Nancy, acil yardım mesaj hattı kurmaya karar verir ve ortaya çıkan sonuçlar kendisinin umduğundan çok da önemli şeylerdir.

Hepinizin gördüğü üzere, bu cihaz

oyun oynamak, satın almak ya da satmak ve

video izlemek için.

Bu sizin için cankuratıcı da olabilir.

Sanıyorum bu alet penisilinden daha çok yaşam

kurtarabilir.

Mesaj atma:

Biliyorum ben mesaj atma diyorum çoğunuz cinsel içeriği düşünüyorsunuz

ve bir kısmınız da müstehcen fotoğrafları hayal ediyorsunuz.

-umarım çocuklarınız başkalarına göndermiyorlardır bu fotoğrafları-

ya da kısaltmaları tercüme etmeye çalışmak.

LOL(çok komik), LMAO(gülmekten kopmak), HMU(mesaj atın, arayın) gibi.

Bunlarla ilgili daha sonra yardımcı olacağım.

Fakat koltuklarına uzanmış ebeveynler

çocuklarıyla iletişim kurmanın en iyi yolunun

mesajlaşma olduğunu biliyor.

Hatta ve hatta tek yolu bile olabilir.

(Gülüşmeler)

Ortalama bir delikanlı ayda 3,339 tane mesaj çekiyor.

Ama bu delikanlı bir kızsa, rakam 4,000'e yaklaşıyor.

Bu kadar sayının gizemi de kızların tüm mesajları tek tek açmaları.

Mesajların yüzde yüzü açılıp, okunuyor.

Şimdi ebeveynler telaş içindeler, biliyorum.

Mesajların hepsini tek tek açıp, okuyorlar

ama yemeğe ne zaman evde olacağını sorduğunuzda

size bir yanıt vermekten bile acizler.

Eminim ki bu sorunuzu da okuyorlardır.

Bu bir iPhone kullanan kenar mahalle genci fenomeni değil.

Mesajlaşma aslında

az sayıda bir gruba ve şehir çocuklarına has bir şey.

Bunu nereden biliyorum? Çünkü Amerika'da sosyal değişim ve gençler için çalışan

en büyük topluluk olan

DoSomething.org internet sitesinde

6 ay önce mesajlaşma üzerine odaklanmaya ve

çalışmalar yapmaya başladık.

Şimdilik haftada 200.000 çocuğa mesaj atıyoruz.

Mesajların içeriği de çocukların okullarını daha yeşertmeleri ve

evsiz kimseler hakkında çalışmalar yapmak gibi benzeri şeyler.

Mesajın, e-postadan 11 kat daha güçlü olduğunu görüyoruz.

Hatta bir de istemdışı sonuç ortaya çıkardık.

Attığımız mesajlara karşılık bazı cevaplar aldık:

"Bugün okula gitmek istemiyorum.

Arkadaşlarım beni sevmiyor.

Kendimi asıyordum, ailem anladı,

ve vazgeçtim.

Ama 1 saat önce tekrar asmaya karar verdim."

"Beni taciz etmekten vazgeçmeyecek.

Sakın kimseye söyleme dedi.

Babam üzerime geliyor! Orada mısınız?"

En sonuncu bize gelen gerçek bir mesaj.

Evet, oraya gittik.

Bu mesajı aldığımız günü hiç unutmayacağım.

Aynı zaman o gün bizim bir

acil yardım mesaj hattı kurmaya karar verdiğimiz gündü.

Çünkü bu bizim yapmak istediğimiz şey değil.

Biz sosyal değişimi sağlıyoruz.

Çocuklar bize bu mesajları atıyorlar

çünkü mesajlaşma onlara çok tanıdık ve rahat

ve bize mesaj atmalarının tek sebebi de

etrafındakilerin onlara yardım etmemeleridir.

Yani, bir düşünelim, acil yardım mesaj hattı: oldukça güçlü bir sistem.

Hızlı ve özel.

Kendi başınızasınız ve kimse sizi duymuyor, sadece mesaj atıyorsunuz.

Aynı zaman gerçek zamanlı.

Milyonlarca gence öğütlerimizle ve yönlendirmeyle yardımcı olabiliriz.

Harika bir şey!

Bunu harika yapan şeyin aslında "data" (bilgi) olduğunu düşünüyorum.

Çünkü bu genç kızımıza öğüt ve yönlendirme yoluyla

yardımcı olmak istemiyorum.

Bu pisliğin meydana gelmesinden onu muhafaza etmek istiyorum.

Şimdi bir bilgisayarı düşünelim.

New York'ta bir şeyler meydana geliyor.

Polis bunu zamanında yaptı. Sadece bir tahmin işi, polis işi yani.

Ve suç haritası çıkarmaya başladılar.

Azılı hırsızları, kapkaççıları izlemeye aldılar

ve takibat yaptılar --

yani geleceği düzenli bir şekilde planlamış oldular.

Ve bazı şeyler şöyle gelişti,

sokakta bir kristal meth(uyuşturucu bir madde) gördüğünde,

ve polisi de çağırırsan,

diğer türlü kaçınılmaz olacak

saldırılardan ve hırsızlıktan kurtulabilirsin.

Aslında, New York Polisi'nin CompStat'ları

yerleştirmesinden 1 yıl sonra

cinayet oranları %60 oranında azaldı.

Kriz masasından gelen mesajlardan elde edilen bilgiyi bir hayal edin.

Zorbalık, flörtü kötüye kullanma, beslenme bozuklukları,

kendini asma ve tacize uğrama gibi konularda tam bir rakam yok --

hiç bir rakam yok!.

Bazı çalışmalar olabilir, uzunlamasına çalışmalara,

ki bunlar da çok paraya mal oluyor ve uzun zaman gerektiriyor.

Belki de bir kaç anekdot kanıtı vardır.

Saydığımız tüm bu sorunlar hakkında

gerçek zamanlı bir bilgi akışı olduğunu hayal edin.

Yasal kullanımı ihbar edebilirsiniz.

Okul idaresini ihbar edebilirsiniz.

Bir okul müdürüne:

"Her perşembe günü saat 3'te problemler ortaya çıkıyor.

Okulunda neler oluyor acaba?"

Yasaların ani etkisini

ya da okul meclisinde birilerinin nefret dolu konuşmalarını

gözlemleyebilirsiniz ve sonuçta ne olduğunu siz tahmin edin.

Bana göre, bu durum

gerçekten mesajın ve bilgi akışının gücüdür.

Çünkü insanlar bilgi akışından bahsederken,

Facebook'u 3 sınıf arkadaşımdan

haberdar olmasını mümkün kılarak,

ya da Target süpermarketinin ne zaman çocuk bezi almam gerektiğini bilmesini sağladığımda,

ya da bazılarının daha iyi bir beyzbol takımı kurmaları gerketiğinde,

gerçekten bilginin gücüne ve mesajlaşmanın büyük etkisine inanıyorum

ve bir çocuğun okula gitmesine yardımcı olmada

bir kızın banyoda kendisini asmasını engellemede

ve aslında babası tarafından taciz edilen o kıza yardımcı olma konusunda çok ama çok heyecanlanıyorum.

Teşekkürler.

(Alkışlar)