ไมยราพปรุงยา รามเกียรติ์ EP.60 | Point of View

สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

สำหรับใครที่ติดตามช่องวิวมาอย่างยาวนานนะคะ จะจำได้ว่า
วิวเคยเล่าเรื่องไมยราพเอาไว้เมื่อนานแสนนานมาแล้วนะคะ

เสร็จแล้ววิวก็เล่าไว้ไม่จบ

เพราะว่าไม่ยอมเล่ามาจนถึงศึกไมยราพใช่ไหมค่ะ

แล้วทุกคนก็มาทวงๆๆๆๆ ทวงกันมากมาย

สาเหตุที่ตอนนั้นวิวไม่ได้เล่าต่อเนี่ย
เพราะว่าตอนนั้นกำลังคิดอยู่เลยว่าจะทำโปรเจคนี้นี่แหละค่ะ

เล่ารามเกียรติ์อย่างละเอียดทุกตอนใช่ใหม่

ดังนั้นเดี๋ยวมันจะเกิดการซ้ำซ้อนขึ้น

และในที่สุดนะคะ หลังจากเราเล่ารามเกียรติ์มาร่วมปีเนี่ยนะคะ

ในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงตรงที่เราค้างไว้
จากคราวที่แล้วแล้วค่ะ

ดังนั้นใครที่รออยู่ มาตามสัญญาแล้วนะคะ

แต่ตอนนี้ก็ยังเวิ่นเว้ออยู่นะ

เอาเป็นว่าถ้าใครตามมาจากคลิปเล่าไมยราพอันนั้น
แล้วอยากดูตั้งแต่ตอนแรกนะคะ วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้ว

กดไปดูได้ตรงนี้นะคะ

ส่วนใครที่เบื่อ ไม่อยากฟัง อยากฟังแค่แบบตอนเดียว
รวดเดียวจบเลย แค่ 10 นาที เนี่ยก็

ตรงนี้เช่นกันค่ะ เล่าไว้แล้วทั้งเรื่องนะคะ

แล้วใครที่ฟังเรื่องรามเกียรติ์แล้วอยากติดตามเรื่องราวอื่นๆ
ที่สนุกเช่นกันในช่อง Point of View นะคะ อย่าลืม

กดติตดตาม ไม่ว่าจะเป็นทาง YouTube Facebook Twitter Instagram นะคะ

โอเค พร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระรึยังคะ

ถ้าพร้อมกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

ความเดิมจากตอนที่แล้ว จำได้ใช่ไหมคะ
ตอนนี้ทศกัณฐ์กำลังเจ็บแค้นเคืองโกรธพระรามอย่างรุนแรง

เพราะว่าทศกัณฐ์พลาดพลั้งในแก่พระรามมาถึง
3 ครั้ง 3 ครา ติดนะคะ

ก็คือไล่ตั้งแต่ครั้งแรกนะคะที่หนุมานบุกเข้ามา แค่จะมาเอาแหวนให้นางสีดาแต่ก็หลอกเผากรุงลงกาไปทั้งเมืองเลย

ครั้งที่ 2 องคตมาสื่อสารก็ฆ่า 4 เสนาตาย

ทศกัณฐ์พยายามจะแก้แค้นด้วยการยกฉัตรขึ้นมา
ก็โดนสุครีพมาหักฉัตรเข้าไปอีก

แถมเอาเท้าคีบมงกุฎของทศกัณฐ์ ไปจากหัวเลยนะคะ

ทำให้ทศกัณฐ์เนี่ยรู้สึกว่าไม่ได้แล้วฉันต้องกำจัดไอ้มนุษย์พวกนี้ ฉันทนไม่ได้ นี่มันหยามกันเกินไป อะไรต่างๆ นานา นะคะ

แต่ถามว่าทศกัณฐ์อยากยกทัพออกไปรบรึยัง

ยังค่ะ ทศกัณฐ์ไม่ใช่คนที่มีเกียรติขนาดนั้น

ทศกัณฐ์ยังไม่อยากแบบว่าเกณฑ์กองทัพออกไป
บุกไปสู้กับพระรามนะคะ

ทศกัณฐ์ก็เลยคิดไอเดียใหม่ขึ้นมาค่ะ ประมาณว่า

เอ๊ ฉันจะทำยังไงดีนะ ฉันจะได้ไม่ต้องไปสู้กับพระราม

แต่พระรามมันต้องตาย

เราหายักษ์สักตนหนึ่งเนี่ย ที่เก่งกล้าสามารถพอ
แปลงกายเข้าไปในกองทัพของพระรามที่ภูเขามรกตนะ

แล้วไปลักพาตัวพระรามออกมาฆ่าทิ้งเลยดีกว่า

น่ะ คิดดังนั้นแล้วทศกัณฐ์ก็ปรึกษาทุกคนค่ะ ประมาณว่า

เราเลือกใครดีที่เก่งกล้าสามารถพอที่จะปลอมตัวเข้าไปในกองทัพของพระรามได้โดยที่ไม่โดนจับได้

เพราะคราวก่อนน่ะ เราปลอมตัวเข้าไปเราก็โดนจับได้ไง

เอายังไงดีๆๆ

ก็มีคนเสนอขึ้นมานะคะ บอกว่า

ท่านทศกัณฐ์ จริงๆ แล้วเนี่ยนะ ในบรรดายักษ์ของเราทั้งหมด

ยักษ์ตนเดียวเท่านั้นแหละที่เก่งกล้าสามารถพอแปลงกายเข้าไปอยู่ในกองทัพของพระราม

แล้วไปจับพระรามออกมาได้ โดยที่ไม่มีใครรู้เนี่ยนะ

ก็คือไมยราพหลานของท่านนั้นเอง

หลานของท่านที่ปกครองอยู่ที่เมืองบาดาลนั่นแหละ

เพราะว่าไมยราพเป็นคนเดียวที่มีเวทย์มนตร์คาถาต่างๆ

สามารถกำบังกายได้

มีว่านยาอะไรที่เอามาทาตัวแล้วหายวับ
เหมือนมีผ้าคลุมล่องหนเลย

เท่านั้นยังไม่พอยังสะกดทงสะกดทัพได้

ท่านควรจะไปเรียกไมยราพมาช่วย

น่ะ

ยักษ์เมืองตัวเองมีเยอะแยะไม่เรียกมาช่วยนะคะ
ไปเรียกเมืองอื่นมาช่วยก่อน

ถามว่าทศกัณฐ์เห็นด้วยไหม

เห็นด้วยค่ะ ว่าแล้วทศกัณฐ์ก็เลยจัดการร่างสารต่างๆ
แล้วก็ส่งคนเนี่ยนะคะ ไปหาไมยราพที่เมืองบาดาล

ไปถึงก็ไปเล่าให้ไมยราพฟังประมาณว่า

ท่านไมยราพ ตอนนี้กรุงลงกามีศึกใหญ่
ต้องการความช่วยเหลือจากท่าน

อะไรประมาณนี้

ซึ่งแน่นอนนะคะ ไมยราพได้ยิน ไมยราพแบบ

เฮ้ย แย่แล้วกรุงลงกามีศึก นี่เราเป็นญาติกันเราต้องไปช่วย

คือไมยราพจำไม่ได้ จำได้ไหม
ใครที่เคยดูตอนกำเนิดไมยราพเมื่อนานแสนนานมากแล้ว

พ่อไมยราพสั่งไว้ข้อเดียวก่อนตายคือ

อย่ายุ่งกับทศกัณฐ์

สั่งมาตั้งแต่สมัยปู่ จำไม่ได้เลยนะคะ

ไมยราพก็ตอบตกลงไปค่ะ บอกว่า

โอเค เดี๋ยวข้าจะไปช่วยกรุงลงกานะ
ท่านกลับไปบอกทศกัณฐ์เลย เดี๋ยวข้ายกทัพตามไป

ว่าแล้วนะคะ ไมยราพด้วยความที่เป็นเจ้าเมือง
ก็เลยไปปรึกษากับเหล่าเสนาอำมาตย์ของตัวเอง ประมาณว่า

เออ ว่าแต่ท่านเสนา
พวกเราเนี่ยเคยไปช่วยรบกรุงลงกายังไงบ้าง

คือมันก็ต้องมีเหมือนแบบว่าทำเนียมประเพณีอะ

เช่นแบบว่าในสมัยพ่อ เรายกทัพไป 10,000 นาย อะไรยังงี้
ก็จะได้ยกไปจำนวนเท่ากันประมาณนั้นนะคะ

เหล่าเสนาทั้งหลายก็บอกว่า

เอ๊ ข้าจำไม่ได้คือข้าเกิดไม่ทันอะ มันเป็นสมัยก่อนอะไรอย่างงี้ ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่คนหนึ่งที่น่าจะเกิดทันแน่ๆ

คือแม่ของท่านเอง

ไปถามแม่ดูไหม อะไรอย่างงี้

ไมยราพก็ โอเค ไปถามแม่ก็ไปถามแม่

ไมยราพนะคะ ก็เลยเดินทางไปหาแม่ตัวเองในวังนะคะ

ไปถึงก็ถามแบบ แม่ครับๆ ผมสงสัยจังเลยอะ ว่าแบบ

ปกติแล้วระหว่างเรากับกรุงลงกาเนี่ยมีความสัมพันธ์อันดีกันไหม เวลาใครมีศึกมาประชิดอะไรอย่างงี้

เราช่วยเหลือกันรึเปล่า

แม่นะคะ ก็เล่าให้ฟังประมาณว่า โอ้ย แม่จำได้นะลูกนะ สมัยนู้นเมื่อโบราณกาลมา เวลากรุงลงกามีศึกเราก็จะยกทัพขึ้นไปช่วย

เวลาเรามีศึก กรุงลงกาก็จะยกทัพลงมาช่วยเรา
เราเป็นญาติสนิทกัน

แต่ว่าเราก็ไม่ได้ติดต่อสื่อสารกันมาค่อนข้างนานแล้ว

ถามทำไมเหรอลูก

น่ะ อยู่ดีๆ แม่ก็ถามว่าถามทำไมเหรอลูก

ไมยราพก็เลยเลยให้แม่ฟังบอกว่า

อ๋อ แม่เนี่ย เมื่อกี้ทศกัณฐ์ส่งทูตมาหาลูก
บอกว่าอยากให้ลูกลงไปช่วยบอกว่าตอนนี้กรุงลงกามีศึก

แล้วที่สำคัญนะ เป็นศึกของสองพี่น้องชื่อว่า
พระรามกับพระลักษมณ์

เป็นทายาทเมืองอโยธยา อยุธยาอะไรสักอย่างนี่แหละ
รู้สึกจะเป็นหลานท้าวอัชบาล

ก็เลยแบบไม่เข้าใจเหมือนกัน
ว่าทำไมทศกัณฐ์ต้องไปทะเลาะกับมนุษย์ด้วย ก็เลยจะไปช่วย

พอได้ยินชื่อพระรามพระลักษมณ์เท่านั้นแหละค่ะ

แม่ของไมยราพตกใจหน้าซีดแบบ พึ่บ

หน้าซีดแบบเลือดยังงี้เลย วื้ด ลงไปถึงเท้าเลยนะคะ

ทำให้ไมยราพอะสังเกตเห็น ไมยราพก็แบบ

ท่านแม่ ท่านเป็นอะไรเล่าให้ข้าฟังซิ
ทำไมถึงต้องหน้าซีดขนากดนั้น

แม่ของไมยราพนะคะก็เลยหันไปบอกไมยราพ บอกว่า

ไมยราพลูกจำได้ไหม ก่อนตายพ่อสั่งไว้ว่าอะไร

พ่อสั่งไว้ข้อเดียวคือ อย่าไปยุ่งกับทศกัณฐ์
มันจะนำความชิบหายมาสู่พวกเรา

ที่สำคัญนะ ลูกจะไปรบกับพระรามพระลักษมณ์
ช่วยทศกัณฐ์เนี่ยนะ

อุ๊ย ไม่เอาแม่ไม่ให้ไปหรอก

คือ ลูกไม่รู้เหรอว่านี่หลานท้าวอัชบาลแห่งกรุงศรีอโยธยานะ เป็นแบบผู้ยิ่งใหญ่มากๆ

ลูกรู้ไหมว่าครั้งหนึ่งอะ ทศกัณฐ์กับนางมณโฑอะ
ไปยืนชมนกชมไม้ชมวิวสวยๆ ด้วยกัน

ที่ริมหน้าต่าง ขณะที่ทั้งสองคนกำลังแบบว่า
วิวสวยๆๆ อยู่เนี่ยนะ

ใช่ค่ะ อันนี้ตั้งใจ

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังวิวสวยๆ กันอยู่เนี่ยนะคะ
อยู่ดีๆ ก็มีนกตัวหนึ่งเนี่ยมาเกาะอยู่ที่หน้าต่าง แล้วก็ร้อง

ไม่หยุดเลย

ทศกัณฐ์รำคาญมากก็พยายามจะไล่ ประมาณว่าแบบ

ไป ชิ้วๆ ตะโกนไปทั้ง 20 ปากเนี่ยนะ นกก็ไม่ไปไหน

คือแสดงให้เห็นเลยว่าวงศาคณาญาติ
ของยักษ์ของกรุงลงกาเนี่ยมันเสื่อมลงตั้งแต่สมัยทศกัณฐ์แล้ว

เพราะว่ามันเป็นคนไม่ดี

เท่านั้นยังไม่พอนะ นางมณโฑอะ ก็รู้ก็เลยบอกทศกัณฐ์ว่า

เนี่ย ทศกัณฐ์ตอนนี้วงศ์ยักษ์อะเสื่อมลงแล้ว
เดี๋ยวมนุษย์จะชนะอะไรอย่างงี้

ทศกัณฐ์ไม่เชื่อ นางมณโฑก็เลยบอกว่า

เดี๋ยวข้าทำให้ดู ถ้าข้าออกชื่อมนุษย์คนหนึ่ง
ซึ่งเป็นมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่มากๆ เนี่ยนะ

รับรองว่านกจะต้องไป นางมณโฑก็เลยยกมือขึ้นพนมแล้วก็พูดชื่อท้าวอัชบาลเข้าไป ประมาณว่า

ด้วยอำนาจของท้าวอัชบาลขอให้นกอะไป

ปรากฏว่าแค่พูดชื่อท้าวอัชบาลเนี่ยนะ
มีพระขรรค์ลอยมาจากไหนก็ไม่รู้ตัดหัวนกขาดกระเด็นไปเลย

เนี่ยคิดดูสิ นั่นแค่สมัยแบบปู่เขานะ แล้วนึกสภาพ
นี่สมัยหลานน่ะ แล้วหลานกำลังหนุ่มๆ เก่งกล้าสามารถ

ที่สำคัญเขาก็รู้กันทั้งบ้านทั้งเมืองว่า

หลานสองคนนี้เขาไปอันเชิญพระนารายณ์อวตารลงมาเกิด

คือลูกจะไปสู้กับพระนารายณ์อวตาร คือบ้าไปแล้วเหรอลูก
อย่าไปเลยได้โปรดนะ แม่ขอร้อง

ไปปรึกษาแม่ ถามแม่ว่าทำยังไงดี แม่บอกว่าอย่า

ไมนราพเชื่อไหม

ไม่เชื่อนะคะ ไมยราพก็ได้ยินแม่อย่างงั้น โกรธ ไมยราพแบบ

แม่นี่มันจะดูหมิ่นลูกเกินไปแล้ว
ลูกก็เป็นคนที่เก่งกล้าสามารถ

ลูกคือไมยราพผู้ยิ่งใหญ่ ลูกถอดหัวใจแล้ว
ลูกมีความสามมารถต่างๆ มากมาย

แม่บอกว่า

ลูกเนี่ยนะ จะแพ้มนุษย์ ไม่มีทางลูกจะสู้ให้ดู

ว่าแล้วนะคะ ไมยราพก็สะบัดก้นไปจัดทัพ
แล้วก็ยกเข้าไปที่กรุงลงกาเลยค่ะ

น่ะ แล้วจะไปปรึกษาแม่ทำไมอะ ใช่ปะ

ไปถึงนะคะ ก็ไปคุยกับทศกัณฐ์ต่างๆ

ทศกัณฐ์ก็มีความแบบ เนี่ยหลานรัก
มีมนุษย์น่ะยักทัพมาประชิดกรุงลงกาอยู่

แต่ข้าเนี่ยนะ ไม่อยากออกไปสู้
คือแบบมันเสียเกียรติอะ ก็เลยคิดว่าจะให้เจ้าอะ

ลอบเข้าไปในกองทัพไปลักพาตัวมันออกมาฆ่าทิ้งเลย

ฟังดู make sense ปะ ไม่ make sense เลย
ระหว่างการยกทัพไปรบ ซึ่งมีเกียรติกว่าตั้งเยอะ แต่ว่าแบบ

จะให้ลอบเข้าไป ลักพาตัวเขาออกมาแล้วฆ่าทิ้ง

บอกว่าอันนี้คือการมีเกียรติอะไรยังงี้

แต่ว่าถามว่าไมยราพทำไหม ไมยราพก็ตอบตกลงนะคะ
แล้วก็กลับไปกรุงบาดาล ไมยราพก็ไปตั้งพิธงพิธีอะไรใหญ่โต

ทำพิธีเพื่อเสกว่านยา ทำพิธีปรุงยานะคะ

ไม่แน่ใจว่าไปเรียนมาจากสำนักศาสตราจารย์เซเวอร์รัส สเนป รึเปล่า เพราะว่าก็ไปปรุงยาอยู่ใต้ดินด้วยนะ

แหม่ มีความโยงไปหาแฮรี่ได้ด้วยความชอบส่วนตัว
ซึ่งไม่เกี่ยวนอกเรื่องนะคะ กลับมาค่ะ

ไมยราพนี่ปรุงยาตามตำราต่างๆ มากมายนะคะ นั่งสวดบริกรรมคาถาต่างๆ ก็จะมีแบบ

ของต่างๆ ผุดขึ้นมาจากกระทะว่านยา เช่นแบบ มีผู้หญิง
ผุดขึ้นมาไมยราพก็ฆ่าทิ้ง มีช้างผุดขึ้นมา ไมยราพก็ฆ่าทิ้ง

จนกระทั่งมีแบบสิงโตอะไรอย่างงี้ ผุเดขึ้นมาไมยราพก็แบบมีการควักเอาหัวใจเอาอะไรต่างๆ มาผสมกับว่านยา

แล้วก็มาลองยาดูนะคะ

โดยการเอายาเนี่ย ซึ่งปลุกเสกเสร็จแล้วลองทาตัวดู ลองทา

ปรากฏว่าทาเสร็จไมยราพหายตัวไปเลย ฟิ้ง
เหล่าทหารที่นั่งมองอยู่ก็แบบ อุ๊ยๆ เจ้านายหายๆ

วิ่งหากันมั่วซั่ว ไมยราพก็แบบ

ทุกคนหยุด หยุดโวยวายเดี๋ยวนี้
ข้าไม่ได้หายไปไหน ข้ากำลังเสกยาหายตัวอยู่

แล้วข้าลองยา ข้าก็ต้องหายตัวสิ

จะโวยวายทำไม

ว่าแล้วก็ล้างว่านยาออกแล้วก็รู้สึกว่า

โอเคข้าสำเร็จแล้วนะคะ

ปรากฏว่าหลังจากทำยาเสร็จค่ะ

ไมยราพก็เตรียมพร้อมละ ที่จะเดินทางไปยังทัพของพระราม

เพื่อไปดำเนินแผนการต่างๆ

แต่ว่าคืนนั้นไมยราพนอนหลับไปแล้วก็ฝันค่ะ

ไมยราพนะคะ ก็ฝันประมาณว่า

เฮ้ย มีพระจันทร์ดวงหนึ่ง โดดเด่นโชติช่วงอยู่กลางฟ้า แล้วอยู่ดีๆ
ก็มีดาวอีกดวงหนึ่งขึ้นมา แล้วดาวก็ส่องประกายแรงมาก

แรงจนกลบแสงพระจันทร์ไปหมดเลย

อะไรต่างๆ

แน่นอนว่าฝันแปลกขนาดนี้ ตื่นเช้ามาไมยราพก็ต้อง

ไปให้โหรทำนายฝันให้นะคะ

ซึ่งโหรก็ทำนายฝันไมยราพ ประมาณว่า

โอ้ย แย่แล้วเนี่ย ท่านจะมีเคราะห์นะ มันจะมีญาติของท่าน
คนหนึ่งเนี่ย ที่ขึ้นมาแล้วก็แย่งชิงราชบัลลังก์ไปได้

ไมยราพนะคะก็เลยให้โหรในเมืองเนี่ย
ตรวจสอบคนในเมืองทั้งหมดเลย ประมาณว่า

ญาติๆ ของข้า ใครของข้าใครที่แบบดวงแข็ง
ดวงกำลังขึ้น ดูน่าทางจะมาเป็นกษัตริย์แทนข้า

ปรากฏว่าตรวจไปตรวจมาค่ะ ไปเจอ ดวงของไวยวิก
ซึ่งเป็นลูกชายของพิรากวนนะคะ นางพิรากวนนี่คือ

พี่สาวของไมยราพเอง

ประมาณว่าหลานของตัวเองเนี่ย กำลังดวงดีมากๆ

ไมยราพก็เลยแบบว่าให้ไปลากคอไวยวิกมาเลยนะ
ประมาณว่า

ไอ้ไวยวิก แกกำลังจะเป็นกบฏฉันใช่ไหม
แกกำลังจะมาแย่งตำแหน่งของฉัน ไม่ได้แล้ว

จับสองแม่ลูกเนี่ย ทั้งพี่สาวตัวเองแล้วก็ทั้งหลานเนี่ยนะ

เอาไปขังไว้

แล้วเดี๋ยวข้าไปจัดการวันหลัง

ว่าแล้วนะคะ ไมยราพก็ออกเดินทางไปที่กองทัพของพระรามค่ะ

ปรากฏว่าคืนนั้นพระรามฝันเหมือนกัน

แล้วก็ฝันร้ายต่างๆ นานานะคะ

ก็เลยตื่นมาให้พิเภกทำนายฝัน พิเภกก็ทำนายฝันประมาณว่า

โอ้ยพระรามท่านเนี่ย ฝันอันนี้เป็นร้ายที่จะกลายเป็นดีนะ

เดี๋ยวจะมีศัตรูเนี่ย ชื่อว่าไมยราพแน่ๆ เลย
ลอบขึ้นมาบนกองทัพนะ แล้วก็จะมาจับตัวท่านไปนะ

ถ้าเกิดขึ้นตอนนั้นตอนนี้จะมีเคราะห์อะไรอย่างงี้ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวท่านจะปลอกภัย แล้วก็ขึ้นมาเอาชนะทศกัณฐ์ได้ในที่สุด

ปรากฏว่าพอเป็นอย่างงั้น แม้ว่ารู้ว่ายังไงก็จับตัวไปได้เนี่ยนะคะ

แต่มันก็ต้องมีการป้องกันตัวนึกออกปะ

ดังนั้นค่ะ เหล่ากองทัพพระรามก็เลยจัดเวรยามกัน
ป้องกันสถานที่กันเต็มไปหมดเลยนะ

โดยมีหนุมานเนี่ยเสนอว่า เอางี้ไหม ในเมื่อไมยราพเนี่ย
มันเก่งมาก งั้นข้าเนรมิตตัวเองให้เป็นหนุมาน ตัวใหญ่ เบิ้ม

แล้วก็เอาพลับพลาเนี่ยนะ
เอาที่อยู่ของพระรามทั้งหมดอมไว้ในปาก

เวลาไมยราพจะเข้ามาจะต้องผ่านปากข้าไง โอเคไหม นะคะ

ซึ่งอันนี้ก็เป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วัดพระแก้ว
ที่มีชื่อเสียงมากนะคะ ก็

ถ้าใครเคยเห็นนะ ที่หนุมานตัวใหญ่ๆ ก็ตอนนี้นี่แหละค่ะ

ซึ่ง เดี๋ยวเหตุการณ์หลังจากนี้จะเป็นเหตุการณ์ที่ไมยราพบุกเข้าไปเพื่อจะไปชิงตัวพระรามนะคะ

เดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้นยังไง วิวคิดว่าตัดไปที่สัปดาห์หน้าดีกว่าค่ะ เพราะสัปดาห์นี้คลิปค่อนข้างยาวแล้วนะคะ

วันนี้คิดว่าพอเท่านี้ก่อนดีกว่าค่ะ วันนี้ลาไปนะคะทุกคน

บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ

เอาจริงๆ อันนี้แอบคิดส่วนตัว คิดว่ามานานแล้วด้วย
คิดมาตั้งแต่เด็กเลยนะ ว่าแบบ

หนุมานอมพลับพลาไว้ในปาก

คือหนุมานเป็นลิงป่า ในสมัยนั้นก็ไม่น่าจะมี
นวัตกรรมการแปลงฟันอะไรที่ดีมากมาย

อาจจะมีกลิ่นข่อย หรืออาจจะมีการเคี้ยวหมงเคี้ยวหมาก

แต่ หนุมานมันต้องปากเหม็นแน่ๆ เลยอะ แล้วแบบเผลอๆ จริงๆ ที่ในอนาคตพระรงพระรามจะสลบกันน่ะ

อาจจะไม่ได้สลบด้วยว่านยาของไมยราพนะ
อาจจะสลบเพราะว่ากลิ่นปากของหนุมานก็เป็นได้นะคะ

เอ่อ อันนี้คิดเองเล่นๆ ขำๆ แต่ช่างมันเถอะไร้สาระนะ
นอกเรื่องไปไกลแสนไกล

วันนี้ลาไปก่อนแล้วกันค่ะ

บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ