-
Се викам Џејн Ер.
-
Родена сум во 180г, тежок период на промени во Англија.
-
Најважни беа парите и позицијата.
-
Зборот „милосрдие“ беше ладен и непријатен за слушање.
-
Често, религијата ја носеше маската на фанатизам и бруталност.
-
Немаше соодветно место за сиромавиот или несреќниот човек.
-
Немав ни татко ни мајка, ни брат ни сестра.
-
Како дете живеев со тетка ми, г-ѓа Рид од Гејтшед Хол.
-
Не се сеќавам дали некогаш ми кажала некој добар збор.
-
Внимавај, Беси. Гризе.
-
Влези, Џејн Ер.
-
Г-ѓа Рид сака да те види во собата за цртање.
-
Оди. Чукни.
-
Немој да го закачаш детето.
-Чукни!
-
Влези.
-
Г-дине Броклхрст, ова е детето за кое разговаравме.
-
Таа е ќерка на золва ми,
-
добиена во една несреќна заедница, што ние како фамилија сакаме да ја заборавиме.
-
Неколку години живееше во оваа куќа.
-
Јасно можам да видам
-
дека била корисник на многу добра грижа што ја добивала од својата старателка.
-
Дојди тука девојче.
-
Како се викаш?
-
Џејн Ер, г-дине.
-
Па, Џејн Ер, дали си ти добро дете?
-
Што помалку зборуваме на таа тема тоа подобро.
-
Така е.
-
Само утрово,
-
Без никаква провокација, брутално го удри својот роднина.
-
Не е точно.
-Џејн!
-
Тој прв ме удри.
-
Тишина!
-
Џон, душо, дали ти прв ја удри?
-
Не, мамо.
-
Ме удри. Знаеш дека ме удри.
-
Ме турна и си ја удрив главата и прокрварев.
-
Не те удрив!
-
Ме удри, ме удри, ме удри!
-Тишина!
-
Нема да ги слушам твоите грозни лаги.
-
Г-дине Брокелхурст, гледате колку е таа страствена и итра.
-
Гледам. Дојди чедо. Јас и ти мора да поразговараме
-
Нема потажна глетка од таа да се гледа итро дете.
-
Дали знаеш каде одат итрите кога ќе умрат?
-
Во пеколот.
-
Што е пекол?
-
Дупка полна со огин.
-
И дали сакаш да одиш во дупката и да вечно да гориш?
-
Не, г-дине.
-
Што треба да направиш за да ја избегнеш?
-
Мора да си го чувам здравјето и да не умрам.
-
Но, секојдневно умираат деца помали и од тебе.
-
Минатата недела закопавме петгодишно дете.
-
Добро, мало дете, чијашто душа сега е во рајот.
-
Но што ќе биде со твојота душа, Џејн Ер?
-
Не гледам причина зошто да не оди во и таа во рајот.
-
Ти не гледаш,
-
но други сметаат, зарем не г-ѓо Рид?
-
Дали ти е познато името Ловуд?
-
Не, г-дине.
-
Тоа е училиште за несреќни сирачиња.
-
Мојот имот е на километар од училиштето, и бидејќи сум
-
член на бордот, многу време поминувам во надгледување на работите.
-
Дали сакаш да одиш таму?
-
Тоа значи дека нема да живеам тука?
-
Не знам што ќе каже тета Рид.
-
Тоа беше идеја на твојата добра старателка.
-
Сакаш да одиш?
-
Да, г-дине
-
Донесе паметна одлука, не знаеш колку паметна.
-
И сега мора да му се молам на Господ да го однесе твоето
-
камено срце и да те направи понизна, скромна и покајник.
-
Г-ѓо Рид, Ве уверувам дека
-
ќе направиме се што можеме и да соработуваме со Семоќниот.
-
Беси.
-
Да, Џејн?
-
Ни на сон не ми доаѓаше дека ќе заминам од тука
пред да пораснам.
-
Нема да ти биде ни малку жал што ќе ја оставиш
твојата стара Беси?
-
Зошто се грижи Беси за мене?
Секогаш ме прекорува и ме казнува.
-
Како и да е.
Мене ќе ми биде прилично жал за тебе.
-
Прилично жал? Само толку?
-
Па, претпоставувам ако те прашав да ме бакнеш,
-
ќе ми кажеше дека не сакаш.
-
Ќе те бакнам и повели и друг пат, Беси.
-
Ти си едно чудно, осамено мало дете.
-
Еве ти нешто за спомен, Џејн.
-
Да се сеќаваш на мене.
-
(машки глас) Ајде. Побрзај.
-
Биди добро девојче и се надевам
дека ќе бидеш среќна.
-
Ти благодарам Беси. Пријатно.
-
Пријатно, Џејн.
-
Пријатно, г-ѓо Рид. Те мразам и
мразам се што претставуваш.
-
Кога ќе пораснам нема никогаш да дојдам и
да те видам,
-
Нема да те викам „тето“ додека сум жива!
-
И ако некој ме праша, како се однесуваше
кон мене,
-
ќе им кажам дека си лоша, немилосрдна и злобна.
-
Ми се лоши само што ќе те погледнам!
-
Додека сум во училиште, ќе посетувам часови
за цртање
-
и по француски јазик и историја и музичко
-
и ќе има многу други девојчиња со кои ќе
си играм.
-
Како се вика твоево училиште?
-
Ловуд.
-
Ловуд?
-
Ловуд.
-
(Институција Ловуд, г-дин Хенри Броклхурст,
претседател на бордот на управители)
-
Тука си.
Спие веќе со саати.
-
Оди си, Бил.
-
Се разбудив следното утро и сфатив дека
ми е срушена целата претстава што ја имав за Ловуд.
-
Наместо сништа се најдов во училиште
што личеше на затвор,
-
обвиен во ладната, непомирлива суровост на
г-дин Броклхурст.
-
Ученици, погледнете го ова дете.
-
Се уште е млада.
-
Се уште ја има младешката форма.
-
Никаков деформитет не посочува дека има
означен карактер.
-
Кој може да поверува дека злото
-
си најде слуга и агент во нејзе?
-
Жално што ќе го кажа ова, ама таква е работата.
-
Затоа, мора да внимавате со неа.
-
Не се огледувајте на неа, избегнувајте ја,
-
немој да ја вклучувате во спортските игри,
-
и не и дозволувајте да учествува во вашите разговори.
-
Учители! Мора да внимавате на нејзе,
-
внимавајте што зборува и што прави.
-
Казнете ја за да и ја спасите душата.
-
Должност ми е да ве предупредам,
-
дури и јазикот ми се плетка додека зборувам,
-
но ова девојче, ова дете, родено во христијанска земја,
-
ништо подобра од многу мали непобожни луѓе
-
што му се молат на Брахма и клекнуваат
пред Јаганат.
-
Тоа девојче лаже.
-
Оставете ја да стои на столчето. Не дозволувајте некој
да разговара со нејзе до крајот на денот
-
Ти го донесов ова за вечера.
-
Не ли слушна што рече?
-
Рече дека не смееш да имаш никаков контакт со мене
-
Ајде. Земи го.
-
Не сум лоша.
-
Ветувам дека не сум, ама го мразам.
Го мразам!
-
Не е добро да мразиш луѓе.
-
Не можам!
-
Мислев дека училиштетот ќе биде место каде што
ќе ме сакаат.
-
Сакам луѓето да ме сакаат и да веруваат во мене
и да бидат фини со мене.
-
Би си ја скршила раката да знам дека
некој ќе ме сака.
-
Или пак ќе му дозволам на коњ да ме клоцне
или да ме бутне вол.
-
Не зборувај такви работи.
-
Би ги направила! Би ги направила!
-
Џејн, изеди го лебот.
-
Милостиво провидение,
што од твоето изобилие
-
ни даваш од својата богата храна
за да издржиме,
-
помогнини, и покрај тоа што праведно
-
и соодветно ти заблагодаруваме за
оваа телесна храна,
-
бидејќи нашите срца трајно се врзани за твојот
небески дом. Амин.
-
Хелен, каде води тој пат?
-
Ти кажав. Во Бредфорд.
-
Но, подалеку од Бредфорд.
-
Претпоставувам до Дарби и Нотингхам
и потоа до Лондон.
-
Од Лондон до Довер,
и преку морето до Франција
-
и потоа преку планинте до Италија,
-
и до Фиренца и Рим и Мадрид и
-
Џејн, Мадрид не е во Италија.
-
Како и да е, патот оди натаму.
-
Еден ден ќе се вози по тој пат,
-
кога ќе пораснеме, Хелен,
-
во убава кочија и четири коња.
-
И ќе имам убава виткана коса,
како твојата,
-
И ќе ги имам прочитано сите книги
во светот,
-
и ќе свирам пијано и ќе зборувам француски
добро колку и ти.
-
Пак сонуваш, Џејн?
-
Др. Риверс,
-
Некој ќе задоцни за инспекција.
-
Не овој пат. Ќе те претркам.
-
Ах.
-
Ах.
-
Ах.
-
Ах.
-
Ах.
-
Хелен, изгледа дека не ти поминува кашлицата.
-
Ќе треба да ја излечиме.
-
Ах.
-
Ах.
-
Ах.
-
Ах.
-
Ти благодарам.
-
Г-дине Броклхурст, училниците ви се невообичено ладни.
-
Се работи за принцип, Др. Риверс.
-
Целта не ни е да го размазуваме телото,
туку да ја зајакнуваме душата.
-
Немаше да си помислам дека лоша кашлица
е од помош на спасот,
-
ама пак јас не сум теолог.
-
Пријатно, г-дине.
-
Ако може да ви го кажам моето мислење, г-дине...
-
Госпоѓо, ќе го побарам вашето мислење
кога ќе ми затреба.
-
Џонсон, не ја испрчувај така брадата,
вовлечи ја.
-
Едвардс, инсистирам да ја држиш главата исправено.
-
Не дозволувам да стоиш така пред мене.
-
Г-це Скачерд, веднаш донеси ми ги ножиците.
-
Може ли да прашам, што се случува?
-
Зошто на оваа млада личност и е дозволено
да има толку големи локни
-
наспроти сите правила и принципи на оваа институција?
-
Г-дине, нејзе природно и се витка косата.
-
Г-це Скачерд, колку пати треба да ви
кажам
-
дека не сме тука да и угодуваме на природата?
-
Сакам овие девојчиња да бидат милостиви деца .
-
Ве молам, ве молам, г-дине, не правете го тоа!
-
Можете да ја исечете мојата, г-дине, колку што сакате,
но ве молам....
-
Тишина!
-
Значи во Ловуд преовладува ваквиот дух.
-
Прво суета, и сега побуна.
-
Ќе се искорени
-
(Суетна)
-
(Бунтовничка)
-
Др. Риверс.
-
Го донесов ова масло за Хелен.
-
Сакам да и се мачкаат градите со тоа.
-
Хелен, докторе?
-
Да, загрижен сум за нејзините бели дробови.
Зборував со г-дин Бр....
-
За бога, госпоѓо!
-
Што прават децана надвор на тој дожд?
-
Така нареди г-дин Броклхурст.
-
Внесете ги веднаш внатре.
-
Што да му кажам на г-дин Броклхурст?
-
Ќе го препратите г-дин Броклхурст кај мене.
-
Штом заминувате Др. Риверс, ќе
кажам уште една молитва.
-
Семоќен Богу, погледни надолу
кон овој беден грешник
-
и дозволи и нејзината слабост
-
да и ја зајакне вербата
-
и сериозно да се покае.
-
Амин.
-
Патот на судбината е таинствен, докторе.
-
Дали судбината ја натера да стои и да кисне на дождот?
-Др. Риверс!
-
Дали судбината ја испрати во нејзината смрт?
-
Да, во нејзината смрт, г-дине Броклхурст!
-
Хелен, Хелен!
-
Мило ми е. Го слушнав Др. Риверс како вика....
Се исплашив.
-
Не сум исплашена, Џејн.
-
Хелен, Хелен!
-
Сигурно ти студи.
Легни и покри се.
-
Немој да плачеш, Џејн.
Не сакам да плачеш.
-
Се стопли ли?
-
Да.
-
Добра ноќ, Џејн.
-
Добра ноќ, Хелен.
-
Не..не сакав да ти ја исечат косата, Хелен.
-
Хелен.
-
Будна си?
-
Утро е.
-
Хелен!
-
Ааа!
-
Џејн. Дојди, Џејн.
-
Не! Сакам да останам.
-
Сакам да останам со Хелен.
-
Хелен не е тука. Хелен е кај Господ.
-
Џејн, запомни што кажуваш кога се молиш секој ден....
-
Твојата волја да се исполни?
-
Дали мислиш дека ја почитуваш волјата на Господ
со тоа што му отстапуваш место на очајот?
-
Господ сака децата да бидат храбри и силни.
-
Ќе го направиш тоа што го сака Господ?
-
Ќе се обидам.
-
Така треба.
-
И запомни, колку повеќе се трудиш
толку повеќе Господ ќе ти помогне.
-
Ајде сега да се вратиме назад.
-
Не! Не сакам назад во училиште!
Никогаш нема да се вратам!
-
Ќе избегам! Јас....
-
Џејн. Знаеш што е должност, нели?
-
Должност е да знаеш што треба да направиш
дури и кога не сакаш да го направиш тоа.
-
Може јас не сакам да излегувам на снегов
за да посетам болно дете,
-
ама знам дека морам затоа што тоа ми е
должност.
-
Која е твојата должност, Џејн?
-
Не знам.
-
Знаеш, Џејн.
-
Знаеш многу добро, во срцето.
-
Твоја должност е да се подготвиш
да ја извршуваш работата на Господ низ светот.
-
Нели така?
-
И кој може да ја спроведе работата на Господ,
-
необразована или образована жена?
-
Да, го знаеш одговорот на тоа прашање.
-
И каде можеш да се образуваш, Џејн?
-
Каде?
-
Во училиште.
-
Точно.
-
Знаеш дека треба да се вратиш назад во
училиште
-
дури и воопшто да не сакаш.
-
Зарем не е така?
-
Мислам да.
-
Добро, Џејн.
-
Многу добро.
-
(Институција Ловуд- досиеја на ученици)
-
(Џејн Ер, примена на 18 април, 1829г.
-
Изглед-несимпатичен карактер-лоша,
адреса на старател-
-
Г-ѓа Рид, Гејтшед Хол)
-
(ученик - Џејн Ер, 1833г.)
-
Така господа, на почетокот имавме проблеми.
-
Многу тврдоглаво и злобно дете.
-
Но, Ер е тука веќе 10 години.
-
И за време на тие 10 години,
-
Ми беше одобрено да ја насочам на
вистинскиот пат кон спасот.
-
Мислам дека треба да ја видиме.
-
Тоа и ми беше намерата.
-
Викнете ја Ер да влезе.
-
Не треба да ве потсетува кои се предностите
ако се назначи
-
наш ученик за наставник.
-
Ако најдеме некој од надвор, ќе треба
да платиме два пати повеќе.
-
Ер, ова е значаен момент.
-
Не ни помислував дека едно лошо дете
-
што сум го примил во оваа институција
-
ќе порасне и за 10 години ќе стане учителка.
-
Да, учителка.
-
Но, по моја препорака, управителите
-
ти ја доделуваат тебе таа чест.
-
Ќе имаш годишна плата од 20 гвинеи,
-
и ќе ти задржиме 10 за сместување и храна,
-
за духовно насочување и перење алишта.
-
Ќе започнеш со работа на првиот ден следниот
семестар.
-
Нема потреба веќе да ве задржувам господа.
-
Пријатно, господа. Пријатно.
-
Еве ја поштата, господине.
-
Тоа е се, Ер.
-
Не можам да ја прифатам вашата понуда, господине.
-
А зошто не, ако може да прашам?
-
Не сакам да останам во Ловуд.
-
Ваква работа се нема случено.
-
Каква неблагодарност.
-
За што да бидам благодарна?
-
10 години со тешкотии и....
-
Тишина!
-
Уште си тврдоглава.
-
Гледам дека сум се прелажал.
-
И дали може да прашам, каде ќе одиш?
-
Низ светот, господине.
-
Низ светот.
-
И дали знаеш како светот се однесува
-
кон млади просјаци кои немаат пријатели или
врски?
-
Сакам да најдам работа како гувернанта.
-
Како, ако може да прашам?
-
Дадов оглас во весник.
-
И не се сомневам, ама има многу голема
побарувачка.
-
Не, господине.
-
И никогаш нема да те викнат.
-
Немаш никаков талент, песимиста си и бунтовник,
-
на изглед не си нешто посебна.
-
Глупаво е да сонуваш за таква работа.
-
(г-ца Џејн Ер, Училиште Ловуд, Јоркшир)
-
Ер, ме слушна.
-
Ќе преминам преку твојата небпагодарна непослушност,
но те предупредувам,
-
доколку продолжиш со вакви глупости, нема да има место
за тебе во ова прибежиште.
-
Си заминувам од Ловуд, господине.
-
Тука сте, госпогице.
-
Да.
-
Џејн, не може секоја млада жена
сама да се соочи со светот,
-
но знаеш што е добро да се прави, и
издржа и сито и решето.
-
(Ин Џорџ)
-
Лимитот ми е 1:20 фунти.
-
Не, не, не. Нека бидат гвинеи,
и твои се момче.
-
Извинете.
-
Може ли да ми кажете
-
дали има некој тука за г-ѓа Ферифекс од Торнфилд Хол?
-
Немам слушнато, мадам.
-
Седнете во собата за кафе, јас ќе се распрашам.
-
Која е младата дама, господине?
-
Не би знаел да ви кажам, господине.
Стигна со кочијата.
-
Поздрави ја од мене, и прашај ја дали ќе сака да
ми се придружи за една чаша мадеира.
-
Да, господине.
-
Господинот што стои таму ве поздравува
-
и прашува дали би сакале да му се придружите
на една пијачка.
-
О, не, благодарам.
Јас...јас не пијам вино.
-
Дали се виката Ер?
-
Да, јас сум г-ца Ер.
Дали сте од Торнфилд?
-
Ти си новата гувернанта?
-
Да, јас сум.
-
Ова е твојот багаж?
-
Да.
-
Ќе и кажам на г-ѓа Феирфакс дека си тука.
-
Ти благодарам.
-
Како си, драга?
-
Мислам дека патувањето ти беше напорно.
-
Да, г-ѓо Феирфакс.
-
Боже, рацете ти се смрзнати.
-
Дојди. Ќе ти ја покажам собата.
-
Го запаливме огништето за тебе,
-
и Леа ти ја стопли постелата со термофор.
-
Знаеш, драга, мило ми е што дојде
-
Можам да ти кажам дека да живееш тука без
друштво, само со слуги
-
не е баш забавно.
-
Морам да кажам, освен месарот и поштарот
никој друг не влегов во куќава
-
откако се влоши времето.
-
Дали ќе ја запознаам г-ца Феирфакс вечерва?
-
Г-ца Феирфакс?
-
Мислиш на г-ца Адел.
-
Зарем не ви е таа ќерка?
-
Побогу, не. Адел е французинка.
-
Немам фамилија, немам никого.
-
Тоа е собата на г-дин Едвард.
-
Тој сега е во странство, но секогаш му
ја чувам средена.
-
Изненадно се појавува.
-
Талкач низ светот.
-
Се плашам дека тоа и е г-дин Едвард.
-
Г-дин. Едвард. Кој е г-дин Едвард?
-
Се разбира, сопственикот на Торнфилд.
-
Јас мислев дека ова е ваша куќа.
-
Господ да те благослови дете.
-
Јас само ја чувам куќата.
-
Г-дин Едвард Рочестер е сопственик на Торнфилд,
-
а малата Адел му е штитеник.
-
Ова е твојата соба, драга.
-
Малечка е,
-
ама мислев дека повеќе ќе ти се допадне
отколку некоја од поголемите соби.
-
Многу е убава.
-
Не можам да разберам зошто сопственик на
ваква куќа
-
многу ретко доаѓа
-
Чудно е, но ќе видиш г-це Ер, г-дин Едвард
-
на многу начини е чуден човек.
-
Добра ноќ, драга.
-
Добра ноќ.
-
Добро утро, госпоѓице.
-
Мајка ми имаше таков фустан, госпоѓице,
-
само што знаеше да танцува многу подобро.
-
И јас знам да танцувам.
-
Сакаш да видиш?
-
Сега? Токму сега?
-
Сега звучиш како г-дин Рочестер.
-
За него нема вистински момент.
-
-
Ти си Адел, нели?
-
Знаеш што си мислам, Адел?
-
Си мислев дека никогаш во животот не сум се разбудила
волку убаво.
-
Дали ви се допаѓа, госпоѓице?
-
Многу ми се допаѓа, Адел.
-
Многу дами и господа доаѓаа
да ја видат мама,
-
и јас играв за нив, или пак им седев
во скутот и им пеев.
-
Ми се допаѓа.
-
И каде беше тоа?
-
Во Париз. Таму живеевме, во Париз,
-
но мајка ми мораше да замине кај Дева Марија.
-
Дојде г-дин Рочестер
-
и ме однесе преку морето на еден голем брот со
оџак што чадеше
-
и ми беше лошо.
-
5,6 и 3?
-
Дали ти се допаѓа г-дин Рочестер?
-
Се уште го немам сретнато.
-
Ова е неговата столица.
-
Седи и зјапа во огинот, и вака
се мршти.
-
Толку лошо?
-
Двапати полошо. Не можам да го имитирам колку
лошо.
-
Но, сигурна сум дека е многу љубезен.
-
Понекогаш ми носи убави поклони,
-
но, кога е лут, тогаш е ужасно.
-
И да ми даде Дева Марија милост,
-
и господ да го благослови и да биде
љубезен кон госпоѓицата,
-
за да може да остане со мене засекогаш. Амин.
-
Аа!
-
Може ли да сторам нешто?
-
Тргни се од патот.
-
Се извинувам што ви го исплашив коњот.
-
Извинувањата нема да ми излечат зглобот.
Мирен, Пилот!
-
Па, што чекаш?
-
Не можам да си заминам без да видам
дали можеш да јаваш.
-
Цврста волја. Од каде си?
-
Од куќата на г-дин Рочестер, таму подолу.
-
Го знаеш г-дин Рочестер?
-
Не. Никогаш не сум го запознала.
-
Ти не си слугинка во двораната.
-
Јас сум новата гувернанта.
-
Оо.
-
Ти си новата гувернанта.
-
Ах.
-
Додади ми го камшикот.
-
Благодарам.
А сега, ако може тргни ми се од патот.
-
Брзо, драга. Тргни ги работите.
-
Бара да ја види новата гувернанта.
-
Кој?
-
Па се разбира, г-дин Рочестер.
-
Изненадно се појави, без никакво предупредување,
-
и со лош хумор.
-
Изгледа дека имал незгода.
Не знам што да правам.
-
Не ми дозволува да викнам доктор.
-
Ох, господе, твојата шапка.
-
Еве ја г-ца Ер, господине.
-
Па, г-це Ер, зарем не знаете за зборувате?
-
Чекав, г-дине,
додека некој не ми се обрати.
-
Многу културно.
-
Следниот пат кога ќе видиш човек на коњ,
-
немој да истрчуваш сред пат се додека
не помине.
-
Господине, не беше намерно.
-
Можеби не беше намерно.
-
Меѓутоа, беше болно.
-
Седни, г-це Ер.
-
Од каде си?
-
Од институцијата Ловуд, г-дине.
-
Ловуд? Што е тоа?
-
Тоа е добротворно школо.
Таму поминав 10 години.
-
10 години. Сигурно си отпорна на
животот.
-
Не е ни чудо што имаш поинаков
изглед.
-
Се чудев каде си го добила тој изглед.
-
Кога ми се појави сред маглата,
помислив на бајки.
-
Се мислев дали да те прашам,
случајно да не ми го маѓепса коњот.
-
И пак не сум сигурен.
-
Кои ти се родители?
-
Немам родители, господине.
-
А каде ти е домот?
-
Немам дом, господине.
-
Кој те препорача да дојдеш тука?
-
Дадов оглас,
-
и г-ѓа Феирфакс ги разгледувала огласите....
-
Многу брзо пристигна за да можеш да ме
исфрлиш од коњот.
-
Што научи во Ловуд?
Дали свириш пијано?
-
Малку.
-
Секако. Тоа е стандарден одговор.
-
Оди во собата за цртање.
Мислам, те молам.
-
Извини за начинот на кој ти се обраќам.
-
Научен сум да викам, „Направи го ова,“
и завршено е.
-
Не можам да си ги сменам навиките.
-
Земи свеќа со тебе.
Остави ја вратата отворена.
-
Седни на пијаното. Отсвири нешто.
-
Доста!
-
Јасно е дека малку свириш,
како и секоја ученичка од Англија.
-
Може би подобро отколку скоро ништо,
ама не е добро.
-
Добра ноќ, г-це Ер.
-
Добра ноќ.
-
Каков човек бил сопственикот на Торнфилд....
-
Толку горд, злобен и груб?
-
Првично, си помислив дека ваквото однесување
е поврзано со
-
нешто лошо што му се случило.
-
Сфатив дека тоа било вистина,
-
и дека под таа груба маска што
си ја ставил самиот,
-
всушност има една изнамачена душа, фина,
љубезна и добра.
-
Премногу галамиш, Грејс.
И претходно ти кажав.
-
Драга, извини.
Морав да и кажам нешто на Грејс Пул.
-
Ние мора да шиеме за нејзе.
-
Не е толку неприфатливо,
ама си ја работи работата.
-
Како се снајде со г-дин Рочестер, драга?
-
Секогаш е со променливо расположение и директен?
-
Секако дека има промени во расположението но,
-
мора да се направат отстапки.
-
Зошто мора да се прават повеќе за него отколку за другите?
-
Делумно, затоа што таков му е карактерот,
-
и делумно затоа што има тешки мисли.
-
Мисли, за што?
-
Проблеми во фамилијата.
-
Мислам дека и затоа толку ретко доаѓа во Торфилд.
-
Му буди непријатни сеќавања.
-
Добра ноќ, драга.
-
Добра ноќ, г-ѓо Феирфакс.
-
Тежок човек е г-дин Рочестер,
-
ама носи најубави подароци.
-
Види, мадмазел. Мадмазел!
-
Гледаш? Колку добро ми прилегаат.
-
Фустан за балет,
каков што носеше мајка ми.
-
Зарем не е убав, мадмазел?
-
Убав е, Адел.
-
Ќе го носам секогаш кога ќе танцувам.
-
Г-це Ер.
-
(француски)
-
(француски)
-
Г-це Ер.
-
Јас не сум за тепање на деца
-
Како што можеш да видиш, јас сум еден
тврдокорен, стар ерген,
-
и немам добри сеќавања поврзани
со нивно тепање.
-
Во оваа куќа, единствената друга опција е тепањето
на проста стара жена
-
и тоа е подеднакво лошо.
-
Денеска се чувствувам слободен да бидам
друштвен и комуникативен,
-
и мислам дека ќе можеш да ме забавуваш.
-
Онаа прва вечер во библиотеката, многу ме збуни г-це Ер.
-
Скоро и да те заборавив од тогаш, но сега, сум посмирен.
-
Правам тоа што сакам.
-
Сега сакам да те нацртам, да научам
повеќе за тебе.
-
Седни, г-це Ер.
-
Не, не толку далеку. Тука долу.
-
Малку навали се.
-
Повторно си далеку.
-
За да те гледам убаво ќе треба да се
поместам од оваа удобна фотеља,
-
а немам намера тоа да го направам.
-
Г-це Ер, вие разгледај те ме.
-
Дали мислите дека сум згоден?
-
Не, господине.
-
Навистина?
-
Се извинувам. Многу просто се изразив.
Згрешив во одговорот.
-
Точно и треба да одговараш за тоа.
-
Сега, образложи.
-
Зарем не ти се допаѓа моето чело?
-
Што можеш да видиш од мојата глава?
Дали сум будала?
-
Не, господине. Далеку од тоа.
-
Дали мислиш дека ова е глава на добар човек?
-
Не е тоа, г-дине.
-
Добро, мадам.
-
Не сум добар човек, иако едно време имав
добро срце.
-
Се сомневаш во тоа?
-
Не, господине.
-
Од тогаш, судбината постојано ме нокаутира
и ме гмечи со тупаници
-
се додека си ласкам самиот себе си дека сум
тврд и цврст како индиско гумено топче со,
-
можеби, една мала, осетлива точка во средината на
грутката.
-
Дали постои надеж за мене?
-
Надеж за што, господине?
-
Да се трансформирам од индиско гумено топче во
месо.
-
Млада дамо, изгледаш многу збунето и таа збунетост
ти личи.
-
И, со тоа не ме гледаш во лицето со тие
твои очи што пребаруваат.
-
Молчиш, г-це Ер.
-
Тврдоглавост?
-
Не. Вознермирена и со право.
-
Го изнесов моето барање на многу чуден начин.
-
Всушност, еднаш и засекогаш,
-
не сакам да се чувствуваш инфериорно но, јас...
-
имам поминато низ разни искуства
-
со разни луѓе од разни нации скоро низ
целиот свет,
-
додека пак ти си го поминала целиот свој живот
-
со еден вид на луѓе во една иста куќа.
-
Зарем не согласуваш дека имам право да бидам
помалку самоволен и отсечен?
-
Правете како што милувате, господине.
-
Ме плаќате 30 фунти годишно за да ги
слушам вашите наредби.
-
30 фунти? Сосема заборавив на тоа.
-
Па, тогаш поради таа платеничка основа,
-
се согласуваш дека треба малку да те искарам?
-
Не, господине, не врз таа основа,
-
туку затоа што заборавивте,
-
и ме распрашувавте за моите чувства
како да сме еднакви.
-
Добро! Тогаш, ќе ми дозволиш да споделам
нешто на стандарден начин
-
без да мислиш дека сум безобразен.
-
Никогаш не треба да ја помешам неформалноста
со безборазност.
-
Едната ми е мила,
-
но, ниеден слободен човек не треба
да подлегне на другата
-
дури ни за плата.
-
Измамничке.
-
Повеќето слободни луѓе би подлегнале на се за плата.
-
Каде одиш?
-
Време е за часот на Адел.
-
А, не, млада дамо.
-
Не си заминуваш заради Адел.
Си заминуваш бидејќи се плашиш од мене.
-
Сакаш да избегаш од мене.
-
Кога сум јас присутен ти се двоумиш дали да се
насмееш или да зборуваш слободно.
-
Признај дека се плашиш.
-
Зачудена сум господине но,
не сум исплашена.
-
Зарем не сум убава, господине?
-
И мама вака правеше, зарем не?
-
Точно.
-
На тој начин ми ги маѓепса златниците
и ми ги испразни џеповите.
-
Тогаш ќе танцувам за тебе.
-
Нема. Качи се горе и оди во детската соба.
-
Но......
-
Веднаш. Г-це Ер, не сум
завршил со вас.
-
Зошто ме гледаш така?
-
Размислував за вашето несреќно минато
-
и дека немате право да му се одмаздувате
на детото.
-
Сосема сте во право.
-
Мислев само на себе, на своите лични
сеќавања и чувства.
-
Всушност, по природа треба да сум добар човек--
-
еден од подобрите
-
но, настаните го променија тоа.
-
И јас бев незрел како тебе.
-
Да, зелен како трева.
-
Сега заврши пролетта, и ме остави со што?
-
Со ова мало вештачко француско цвеќе.
-
Можеш да си одиш, г-це Ер.
-
Г-це Ер.
-
Се надевам дека ќе бидеш среќна тука во
Торнфилд.
-
Се надевам, господине. Мислам дека ќе бидам.
-
Мило ми е.
-
ха, ха, ха, ха, ха, ха
-
Кој е?
-
Г-дин Рочестер!
-
Готово.
-
Мислам дека некој се обиде да ве убие.
-
Слушнав чекори во галеријата.
-
Да ја побарам г-ѓа Феирфакс?
-
Г-ѓо Феирфакс?
-
Зошто по ѓаволите сакаш да ја викнеш?
Остави ја нека спие.
-
Влези, седни.
-
Ќе те оставам тука.
-
Биди тивка како глушец.
-
Излезе од твојата соба.
-
Дали виде нешто?
-
Само свеќникот што беше на подот,
но јас....слушнав како се затвора врата.
-
Уште нешто?
-
Да. Како некој да се кикотеше.
-
Кикотење.
-
Дали си го слушнала претходно?
-
Тука има една чудна жена,
Грејс Пул....
-
Така.
-
Грејс Пул.
-
Погоди.
-
Па, малку е.....
-
Немој никому да му кажеш за ова.
-
Адел! Го заборавивме детето!
-
Страшно се уплашив.
-
Гледаш што има?
-
Сирота мала Адел,
-
се обидува да се утеши самата бидејќи
не бев добар кон неа.
-
Танцот и во крвта
-
и кокетирањето во сршта на коските.
-
Еднаш, на моја несреќа, бев заљубен во ова,
бев љубоморен.
-
Љубовта е чудна работа, г-це Ер.
-
Можеш да знаеш дека човек е безвреден,
без срце или ум или совест,
-
а сепак да патиш до степен на малтретирање
кога таа ќе те изневери.
-
Барем го имав тоа задоволство да
-
испукам куршум во градите на мојот ривал.
-
И малата кукла во фустан за танцување?
-
Ќе и кажеме на Адел дека умрела.
Вистината не е толку убава.
-
И дадов малку пари и ја избркав,
-
и потоа таа замина со италијански сликар,
-
ме остави со дете тврдејќи дека тоа е моја
ќерка.
-
Дозволи да те испратам до твојата соба.
-
Па, г-це Ер,
-
сега бидејќи знаете дека твојата ученичка е--
-
дете на француска танчерка
-
претпоставувам дека ќе ми кажете дека ќе треба
да барам нова гувернанта.
-
Адел не почуствувала многу љубов.
Ќе се обидам да и надокнадам.
-
Дали секогаш те привлекуваат оние без
љубов и пријатели?
-
Кога тој го заслужил тоа.
-
Мислиш дека вредеше да ме спасиш?
-
Немаше да се чувствувам добро ако нешто Ви се случеш, г-дине.
-
Ама ме спаси вечерва.
-
Би сакал да ти заблагодарам.
Да се ракуваме.
-
Знаев дека некогаш ќе ми се најдеш.
-
Добра ноќ, Џејн.
-
Добра ноќ, г-дине.
-
Г-це Ер, страшно беше, нели?
-
Можевме сите да изгереме додека спиеме.
-
Каде отиде г-дин Рочестер?
-
Спомна некоја забава во Милкот.
-
Господ знае колку долго ќе се задржи.
-
Никогаш не се знае со г-дин Рочестер.
-
Може да биде еден ден или година или пак еден месец.
-
Г-ѓо Феирфакс.
-
Да, драга?
-
Ти кажа ли г-дин Рочестер како почнал пожарот?
-
Се разбира.
-
Читал во кревет и заспал
-
а свеќата му била запалена и ја потпалила завесата.
-
Зошто прашуваш?
-
Се прашувам дали г-дин Рочестер замина
-
заради пожарот.
-
Каква врска има едното со другото
-
Утринава рече дека е вознемирен.
-
Делува многу вознемирувачки на него кога сме
само ние во куќава.
-
Ах!
-
Што правиш тука?
На никој не му е дозволено да биде овде. Јасно?
-
Никому. Оди долу.
-
Дали она што се случува во кулата го протера,
-
а само што почнавме да зближуваме?
-
Зимата заврши, дојде пролет и немаше никакви
вести.
-
Но, најдов спас во среќата на Адел.
-
Види!
-
Сега, кога ќе запре кочијата
-
застани на влезната врата и
-
биди спремна да им ги земеш наметките на
господата.
-
Да, г-ѓо.
-
Драга, многу ми е мило што те гледам повторно.
Многу тежок човек е г-дин Рочестер.
-
Леа, Леа, остани со мене ќе ги
испратиме дамите до нивните соби.
-
Да, госпоѓо.
-
Замисли не ми ни кажа колку
гости ќе донесе.
-
Само ми рече да ги подготвам најдобрите соби
и дека има потреба од повеќе слуги.
-
Пристигнуваат, госпоѓо.
-
1,2,3.
-
Боже, има најмалку 15.
Не сум спремна за толку многу.
-
Кој јава со г-дин Рочестер?
-
Па тоа е Бланш Инграм, драга.
-
Зарем немаш слушнато за г-ца Инграм
и г-дин Рочестер?
-
Таа му е стара љубов.
-
Не би ме изненадило ако се
верат деновиве.
-
Убава девојка, зарем не?
-
До каде сте со бањата на г-ца Инграм?
-
Ја спремаме најбрзо што
можеме.
-
Адел, зошто не си во детската соба?
-
Г-це, дај те да видам.
-
Не, драга. Само сметаш.
-
Ти немам кажано дека Бланш
сакаше да омажи за него?
-
Па, тој е многу романтичен
и премногу богат.
-
Г-це Ер, г-дин Рочестер
-
сака да ја однесете Адел
во собата за цртање по вечерат.
-
Ве молам, оставете ја Адел
сама да дојде.
-
Ме замоли колку да биде љубезен.
-
Така и си мислев.
-
Му кажав дека не сте навикнати
на друштво.
-
Рече: „Глупости“.
-
„Доколку одбие, ќе појдам јас
и самиот ќе ја довлечкам“.
-
Секако, мора да ја облечеш
најдобрата роба.
-
драга, мислам....дека треба
црната.
-
И потоа утепав уште 2
птици со резервниот пиштол.
-
Па, можеби треба да ги оставиме
господата со своето вино.
-
Доаѓаат, мадмаузаел.
-
Бонсуа, мадам.
-
Како се викаш?
-
Адел.
-
Бланш, престани да му досаѓаш
на г-дин Рочестер.
-
Дојди, ангелче.
-
(пеење на странски јазик)
-
Одличен натпрева, г-дине Џорџ.
-
најмалку 6 или 7000 фунти годишно.
-
Колку извонреден пар.
-
Со голема среќа, нели?
-
Добри рамена, нели Нед?
-
(француски)
-
Монсуер Рочестер, може ли
да запеам сега?
-
Мислам дека е доста музика.
-
Едвард, мислев дека не сакаш деца.
-
Не. Ниту јас. Оди, драга.
-
Кој ти кажа да бидеш одговорна за така
мало кутре?
-
Каде го најде?
-
Не го најдов.
Ми беше дадено на рака.
-
Претпоставувам дека имаш
гувернанта за него.
-
Тукушто видов некој со нејзе.
Дали си замина?
-
Не, еве ја.
Уште се крие во ќошот.
-
Треба да ја чуеш мама како збори
за гувернанти.
-
Гувернанти?
-
Немој да ми зборуваш за гувернанти.
-
Низ каква мака поминав со тие
суштества.
-
Паметните се одвратни, додека
другите се гротесни,
-
Како сте?
-
Многу добро, господине.
-
Зошто не дојде да разговараш со мене
во собата за сликање?
-
Не сакав да ви пречам,
бевте зафатени.
-
Што правеше додека ме немаше?
-
Вообичаено, ја подучував Адел.
-
Да, и си станала уште побледа
од претходно.
-
Што е работата?
-
Ништо.
-
Настина вечерта кога беше пожарот.
-
Не, господине.
-
Врати се во собата за сликање.
-
Многу рано си заминуваш.
-
Малку сум уморна, господине.
-
Да, и малку депресивна.
-
Зошто?
-
Не сум депресивна, господине.
-
Јас ти велам дека си.
-
Толку многу депресивна, уште некој збор
и ќе почнеш да плачеш.
-
Гледаш? Ете ги.
-
....., пливање.
-
Кој е тоа по ѓаволите?
-
Сакам да се видам со г-дин Рочестер.
-
Кого да претставам, господине.
-
Кажете му г-дин Мејсон--
Г. Мејсон од шпанскиот град, Јамајка.
-
Добро, господине.
-
Мејсон.
-
Шпански град.
-
Посакував да бев на тивок остров само со
тебе;
-
подалеку од невољи и опасност и
страшни сеќавања.
-
Како можам да ви помогнам,
господине?
-
Доколку ми треба помош,
ќе ја побарам.
-
Ви го ветувам тоа.
-
Џејн, доколку дојдоа сите луѓе во собата
и ме плукнеа, што ќе направеше?
-
Да можев ќе ги избркав од собата.
-
Доколку одам до нив и тие ме погледнеа
со студен поглед и
-
си заминеа сите, еден по еден,
што ќе направеше тогаш?
-
Дали ќе заминеше и ти?
-
Ќе останев со вас, господине.
-
Да ме утешуваш?
-
Да, господине.
Да ве утешам колку што можам.
-
Едвард.
-
Нема да бидам хипокрит и да кажам
дека си добредојден овде.
-
По мене, Мејсон.
-
Аах!
-
Што е? Што се случи?
-
Звукот дојде од таму доле.
-
Би сакал/а да знам каде е Едвард.
-
Еве го.
-
Едвард!
-
Едвард, не се повреди, нели?
-
Полковнику, тргнете го пиштолото.
Артирелијата не е добра за кошмарите.
-
Кошмари?
-
Тоа беа. Една од слугинките сонуваше лошо,
се разбуди врискајќи.
-
Наравоучение, немој да јадеш тостирано
сирење за вечера.
-
Сега, дами, сите назад во своите соби.
-
Г-це Инграм, бидете добар пример.
-
Морам да кажам дека сум разочарана.
-
Сакав да видам како вујче Перси убива крадец.
-
Бланш, немој да бидеш лесноумна.
-
Добра ноќ, Едвард.
-
Слатки сништа, храбра моја Бланш.
-
Џејн, дали си будна?
-
Да, господине.
-
Дојди, ама тивко.
-
Дојди ваму и не прави галама.
-
Не се гадиш кога ќе видиш крв?
-
Никогаш порано не ми се случило тоа.
-
Дај ми ја раката.
-
Не би сакал да се онествестиш.
-
Мирно и полека.
-
Џејн, ова што ќе го видиш може да те
шокира и исплаши и да се збуниш.
-
Те молам немој да бараш објаснување.
-
Не се обидувај да разбереш.
-
Што и да излезе мораш да ми веруваш.
-
Џејн, ќе те оставам тука со овој господин
-
додека да викнам доктор.
-
Ќе ја собереш крвта како што правам јас.
-
Доколку се освести, во никој случај
немој да разговараш со него.
-
Ме разбра?
-
Што и да се случи, немој да се мрдаш
од овде.
-
Што и да се случи, немој да ја
отвараш вратата.
-
Било која врата.
-
Докторе, бидете спремни.
-
Имате половина час да ја преврзете
раната
-
и да го симнете пациентот долу.
-
Едвард, мислам дека сум готов.
-
Глупости. Изгуби малку крв.
-
Ги зари забите во мене
како тигрица.
-
Рече ќе ми ја исцеди цела крв.
-
Молчи, Мејсон. Батали.
-
Аха!
-
Џејн.
-
Да, господине.
-
Оди и облечи нешто.
-
Симни се по задните скалила и затвори ја
страничната врата.
-
Ќе видиш, чека кочија.
-
Види дали е спремен шоферот.
-
Ќе се симнам за кратко.
-
Мејсон, ти реков да не се качуваш тука!
-
Мислев дека можам да направам
нешто добро
-
Мислеше! Мислеше!
-
Дојдете докторе. Побрзо.
Мора да го избркам.
-
Долго време се обидував да избегнам
експонирање.
-
Ќе се осигурам, тоа да не
се случи сега.
-
Грижете се за него, докторе.
-
Не му дозволувајте да замине
додека целосно не се опорави.
-
Едвард.
-
Што е?
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Not Synced
-
Not Synced
-
Not Synced
-
Not Synced
-
Not Synced