-
Εκπομπή New York Close Up
-
[Το C.R.E.A.M. των Wu Tang Clan
παίζει στο βάθος]
-
Δεν θέλω να βλέπω
το έργο που δουλεύω.
-
Το κεφάλι είναι το μοναδικό πράγμα
στο σώμα μας που δεν μπορούμε να δούμε
-
γιαυτό θέλω να φτιάξω αυτό το μέρος
χωρίς να το βλέπω.
-
Κάπως έτσι.
-
[Νταϊάνα Αλ Χαντίντ, Καλλιτέχνης]
-
Όταν ξεκινάω να δουλέψω πάνω σε κάτι
δεν γνωρίζω ακριβώς τι πρόκειται να κάνω.
-
Παραδίδομαι σε αυτό.
-
Θέλω να ξέρω τι δεν ξέρω,
-
θέλω να γνωρίζω τα όρια
του μυαλού μου.
-
Η δουλειά μου ξεκινάει με το υλικό
-
και με την προσεκτική εξέταση
των δυνατοτήτων του ή των ελλείψεών του.
-
Προσπαθώ να κάνω το υλικό
να έχει αλλόκοτη συμπεριφορά.
-
[Αλ Χαντίντ] Αν ξεκινήσουμε από εδώ
και το αφήσουμε να ενωθεί εδώ...
-
[Βοηθός] Εντάξει.
-
[Αλ Χαντίντ] Όταν αναρωτιέσαι για κάτι
αυτό σε ωθεί σε ενδιαφέρουσες απαντήσεις
-
ή σε εκπληκτικές ανακαλύψεις.
-
--[Αλ Χαντίντ] Να το ενώσουμε.
--[Βοηθός] Ναι.
-
[Αλ Χαντίντ] Οι καλλιτέχνες κάνουν
τέτοιου είδους ανακαλύψεις
-
κάθε μέρα στο στούντιό τους.
-
[Αλ Χαντίντ] Αυτό θα μπει εκεί.
-
Ίσως.
-
Δεν δημιουργώ έργα επειδή
ενδιαφέρομαι για ένα θέμα.
-
Δεν θέλω να δίνω εξηγήσεις.
-
Το κάνω για να αρχίσω
να ενδιαφέρομαι για αυτό.
-
[Η Ταλαντευόμενη Πραγματικότητα
της Νταϊάνα Αλ Χαντίντ]
-
[1986, Κλίβελαντ, Οχάϊο]
-
Η παιδική μου ηλικία
δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη.
-
Όταν ήμουν στην πρώτη τάξη
μετακομίσαμε εδώ από τη Συρία.
-
Δεν μιλούσα Αγγλικά,
δεν μπορούσα να διαβάσω, ούτε να γράψω.
-
Ήμουν το αλλόκοτο παιδί μεταναστών
που ζωγράφιζε πολύ.
-
[ΓΕΛΙΟ] Πρέπει να δείτε τι ζωγράφιζα.
-
[Ζωγραφιές, γύρω στο 1990-1994]
-
Η γιαγιά μου είναι ζωγράφος
-
και μου είπε ότι αν μάθω να ζωγραφίζω
χέρια και ανθρώπους
-
τότε θα είμαι πραγματική καλλιτέχνης.
-
Το δοκίμασα λοιπόν.
-
Πολλά παιδιά ζωγραφίζουν
τη νεκρή φύση ή μια φωτογραφία
-
αλλά εγώ ήθελα η ζωγραφιά μου να μοιάζει
πιο αληθινή απ' τη φωτογραφία. [ΓΕΛΙΟ]
-
[ΜΑΡΙΑΝ ΜΠΟΣΚΙ] Είναι απίστευτο! Δείτε!
-
Είναι απίστευτο πώς μπορείς
να ζωγραφίσεις μ' αυτόν τον τρόπο.
-
[ΑΛ ΧΑΝΤΙΝΤ] [ΓΕΛΙΟ] Έτσι ξεκίνησα
να ζωγραφίζω.
-
[ΜΠΟΣΚΙ] Είναι απίστευτο.
-
[ΜΑΡΙΑΝ ΜΠΟΣΚΙ - Γκαλερίστα]
-
[ΑΛ ΧΑΝΤΙΝΤ] Αν πάω στο σήμερα
-
πιστεύω ότι όλα αυτά,
η αγωνία που ένιωθα στο δημοτικό,
-
το κάθε σημάδι με τον στυλό,
η κάθε μολυβιά
-
αποτέλεσαν τις στρώσεις
που εξελίχθηκαν σε κάτι μεγαλύτερο.
-
Με ενδιαφέρουν, θα λεγα,
η φυσική και τα μαθηματικά.
-
Το γλυπτό βασίζεται, στην ουσία,
στα μαθηματικά.
-
Ζει σ' αυτόν τον κόσμο, δυστυχώς
υπακούει στους κανόνες της βαρύτητας.
-
Νομίζω ότι ζηλεύω κάποιους πίνακες.
-
Παρατηρούσα πίνακες της Αναγέννησης
του Βορρά ή του Μανιερισμού...
-
[Πίνακες, 1420 - 1528]
-
Έχουν περισσότερες ελευθερίες
όσον αφορά στην κλίμακα και τον όγκο
-
τη βαρύτητα,
την ελαφρότητα και την ψευδαίσθηση.
-
Εγώ πρέπει να υπολογίσω τον πραγματικό
χώρο, την πραγματική βαρύτητα
-
και αυτοί οι πίνακες
παρουσιάζουν πράγματα
-
που εύχομαι να μπορούσα να δημιουργήσω
αλλά δεν είναι εφικτό.
-
[Ήχος από κόψιμο μετάλλου]
-
[Γκαλερί Μαριάν Μπόσκι - Τσέλσι]
-
Όταν καταφέρνω να σηκώσω ψηλά ένα γλυπτό
-
είναι σαν μια επανάσταση.
-
Είναι το κεντρικό γεγονός.
-
Κάνω τα πάντα [ΓΕΛΙΟ]
για να σηκώσω ψηλά τα γλυπτά
-
δεν ξέρω αν το καταλαβαίνει ο κόσμος.
-
Πάντα το κάνω. Είναι τρομερό.
-
Πάνε να πέσουν αλλά,
ως εκ θαύματος, δεν πέφτουν.
-
Είναι επειδή κάνω τα πάντα
για να μην πέσουν.
-
Για αυτό ακριβώς πασχίζω κάθε μέρα
-
και νομίζω ότι αυτό
που θέλω να παραμείνει στο τέλος
-
είναι να μην επιβαρύνω τον θεατή
με μηχανικές λεπτομέρειες.
-
[Στο Σημείο Φυγής - 2012]
-
[Χωρισμένη Γραμμή - 2012]
-
Όταν φτιάχνω έργα μεγάλης κλίμακας
αυτό που με απασχολεί
-
είναι να κάνω τον θεατή να προσέξει
το βάρος, τον όγκο και τον χώρο,
-
εσωτερικό και εξωτερικό.
-
«Αντώνυμο» - 2012
-
Θέλω να δημιουργήσω κάτι
που να φαίνεται εντελώς ανέφικτο.
-
«Αιωρούμενο Μεταίσθημα Ειδώλου» - 2012
-
Υπάρχει αρκετός ρεαλισμός στη ζωή μου.
-
Δεν ζω σε κάποιον φανταστικό κόσμο
-
αλλά θέλω να βρίσκομαι περισσότερο
στη φανταστική πλευρά των πραγμάτων.