Ο μύθος του Ηρακλή - Άλεξ Γκέντλερ

Δείτε το πλήρες μάθημα: https://ed.ted.com/lessons/the-myth-of-hercules-12-labors-in-8-bits-alex-gendler

Ο Ηρακλής - γιος του Δία και πρωταθλητής του ανθρώπινου γένους - κυριευμένος από την κατάρα της προσωρινής τρέλας, μόλις είχε διαπράξει το πιο φρικαλέο και απίθανο έγκλημα. Αναζητώντας εξιλέωση για τον θάνατο της οικογένειάς του, ο Ηρακλής έπρεπε να ολοκληρώσει δώδεκα αδύνατους άθλους οι οποίοι τον έθεταν ενάντια σε ανίκητα τέρατα και ακατανόητες δυνάμεις. Ο Άλεξ Γκέντλερ επαναδιατυπώνει την επική σειρά περιπετειών.

Μάθημα από τον Άλεξ Γκέντλερ, σκηνοθεσία από τους Τζέρεμι Μπαλαί και Τζεφ Λε Μπαρ.

Ο Ηρακλής, γιος του Δία
και υπέρμαχος της ανθρωπότητας,

κοίταξε με τρόμο καθώς συνειδητοποίησε

ότι μόλις είχε διαπράξει
το πιο φρικαλέο έγκλημα.

Η θεά Ήρα, που μισούσε τον Ηρακλή επειδή
γεννήθηκε από την απιστία του άνδρα της,

τον έπληξε με μια προσωρινή κατάρα τρέλας.

Η ίδια του η οικογένεια ήταν το θύμα.

Κυριευμένος από θλίψη, ο Ηρακλής
αναζήτησε τον χρησμό των Δελφών,

που του είπε πως ο δρόμος της εξιλέωσης
βρισκόταν στον ξάδελφό του,

τον βασιλιά Ευρυσθέα της Τίρυνθας,
ευνοούμενο της Ήρας.

Ο Ευρυσθέας ήλπιζε να ταπεινώσει
τον Ηρακλή με 10 αδύνατους άθλους

φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με ανίκητα τέρατα

και ακατανόητες δυνάμεις.

Αντίθετα, ο βασιλιάς έδωσε το βήμα
για μια σειρά επικών περιπετειών

οι οποίοι θα γίνονταν γνωστοί
ως οι Άθλοι του Ηρακλή.

Ο πρώτος άθλος ήταν η σφαγή
του Λιονταριού της Νεμέας,

το οποίο απήγαγε γυναίκες
και κατασπάραζε πολεμιστές.

Η χρυσή του γούνα ήταν
αδιαπέραστη από βέλη,

όμως ο Ηρακλής στρίμωξε το λιοντάρι
στη σκοτεινή σπηλιά του,

το χτύπησε με ένα ρόπαλο,

και το στραγγάλισε
με τα ίδια του τα χέρια.

Δεν βρήκε κανένα εργαλείο αρκετά
αιχμηρό για να γδάρει το τέρας,

ώσπου η θεά Αθηνά του πρότεινε να
χρησιμοποιήσει ένα από τα δικά του νύχια.

Ο Ηρακλής επέστρεψε στην Τίρυνθα
φορώντας το τομάρι του λιονταριού,

τρομάζοντας τον βασιλιά Ευρυσθέα τόσο
που κρύφτηκε σε ένα πιθάρι κρασιού.

Από τότε και στο εξής,
ο Ηρακλής διατάχθηκε

να παρουσιάζει τα τρόπαιά του
από ασφαλή απόσταση.

Ο δεύτερος στόχος ήταν η Λερναία Ύδρα,
ένα γιγαντιαίο ερπετό με πολλά κεφάλια.

Ο Ηρακλής πάλεψε μανιασμένα,

όμως κάθε φορά που έκοβε ένα κεφάλι,
στη θέση του μεγάλωναν δύο.

Η μάχη ήταν χαμένη

ώσπου ο ανιψιός του Ιόλαος σκέφτηκε
να καυτηριάζει τους λαιμούς με φωτιά,

αποτρέποντας τα κεφάλια
από το να μεγαλώνουν.

Τα απομεινάρια του νεκρού ερπετού
έγιναν ο αστερισμός της Ύδρας.

Αντί να σφάξει ένα θηρίο, ο Ηρακλής
έπρεπε να πιάσει ένα, ζωντανό.

Το Ελάφι της Κερύνειας ήταν ένα θηλυκό
ελάφι τόσο ταχύ που ξεπερνούσε βέλος.

Ο Ηρακλής το καταδίωκε έναν χρόνο,

παγιδεύοντάς το τελικά
στη βόρεια γη των Υπερβορείων.

Το ζώο αποδείχθηκε ότι ήταν αφιερωμένο
στην Άρτεμις, θεά του κυνηγιού,

κι ο Ηρακλής ορκίστηκε να το επιστρέψει.

Όταν ο Ευρυσθέας είδε την ελαφίνα,
απαίτησε αντίθετα να το κρατήσει,

όμως μόλις ο Ηρακλής το άφησε,
το ζώο έτρεξε πίσω στην κυρά του.

Έτσι, ο Ηρακλής ολοκλήρωσε τον άθλο του
χωρίς να αθετήσει την υπόσχεσή του.

Η τέταρτη αποστολή του ήταν
να πιάσει τον Ερυμάνθιο κάπρο,

ο οποίος είχε καταστρέψει πολλά χωράφια.

Συμβουλευόμενος τον σοφό κένταυρο Χείρωνα,

ο Ηρακλής τον παγίδευσε
κυνηγώντας τον στο παχύ χιόνι.

Για την πέμπτη του αποστολή, δεν υπήρχαν
ζώα, μόνο τα περιττώματά τους.

Οι στάβλοι όπου ο Βασιλιάς Αυγείας είχε
εκατοντάδες από τα θεϊκά του βοοειδή

δεν είχαν συντηρηθεί για χρόνια.

Ο Ηρακλής υποσχέθηκε
να τους καθαρίσει σε μία μόνο μέρα

αν μπορούσε να κρατήσει
το ένα δέκατο από τα εκτρεφόμενα ζώα.

Ο Αυγείας περίμενε ότι
ο ήρωας θα αποτύχει.

Αντίθετα, ο Ηρακλής έσκαψε
τεράστιες τάφρους,

αλλάζοντας τη ροή δύο κοντινών ποταμών
ώστε να περνάνε μέσα από τους στάβλους

ώσπου ήταν πεντακάθαροι.

Έπειτα ήρθαν ακόμη
τρεις τερατώδεις εχθροί,

ο καθένας απαιτούσε έξυπνη
στρατηγική για να ηττηθεί.

Οι σαρκοβόρες Στυμφαλίδες Όρνιθες
φώλιαζαν σε έναν αδιάβατο βάλτο,

όμως ο Ηρακλής με τα ειδικά κρόταλα
της Αθηνάς τις φόβισε και πέταξαν,

κι έτσι μπόρεσε να τις ρίξει κάτω.

Κανείς θνητός πριν δεν μπόρεσε να σταθεί
στην τρελή μανία του Κρητικού ταύρου,

όμως ένα κεφαλοκλείδωμα
από το πίσω μέρος έκανε την διαφορά.

Ο τρελός Βασιλιάς Διομήδης,

που είχε εκπαιδεύσει τα άλογα του,
να καταβροχθίζουν τους επισκέπτες του,

πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα,

όταν ο Ηρακλής τον έσυρε
στους ίδιους του τους στάβλους.

Το ακόλουθο γεύμα ηρέμησε αρκετά τα θηρία
ώστε ο Ηρακλής έδεσε τα στόματα τους.

Όμως ο ένατος άθλος ενέπλεκε κάποιον
πιο επικίνδυνο από οποιοδήποτε τέρας,

την Ιππολύτη, τη Βασίλισσα των Αμαζόνων.

Ο Ηρακλής θα έπαιρνε τη ζώνη που έλαβε
από τον πατέρα της Άρη, θεό του πολέμου.

Σάλπαρε για τη γη των Αμαζόνων τη
Θεμίσκυρα, προετοιμασμένος για μάχη,

όμως η βασίλισσα ήταν εντυπωσιασμένη
τόσο από τον ήρωα και τα κατορθώματα του

που του έδωσε τη ζώνη οικειοθελώς.

Για τον δέκατο άθλο του,

ο Ηρακλής έπρεπε να κλέψει ένα κοπάδι
από τα μαγικά κόκκινα βοοειδή του Γηρυόνη,

έναν γίγαντα με τρία κεφάλια
και τρία κορμιά.

Στον δρόμο του, ο Ηρακλής ενοχλήθηκε
τόσο από τη ζέστη της Λιβυκής ερήμου

που έριξε ένα βέλος στον Ήλιο.

Ο θεός Ήλιος θαύμασε τη δύναμη του ήρωα

κι έστειλε μια άμαξα για το ταξίδι του
στο νησί της Ερύθειας.

Εκεί, ο Ηρακλής πάλεψε
με τον βοσκό του Γηρυόνη

και τον δικέφαλο σκύλο του,
πριν σκοτώσει τον ίδιο τον γίγαντα.

Αυτό θα έπρεπε να ήταν το τέλος.

Όμως ο Ευρυσθέας ανακοίνωσε
ότι δύο άθλοι δεν είχαν μετρήσει:

η Ύδρα, επειδή ο Ιόλαος είχε βοηθήσει
τον Ηρακλή να τη σκοτώσει,

και οι στάβλοι, επειδή
είχε δεχθεί πληρωμή.

Κι έτσι, ο ήρωας ετοιμάστηκε
για τον ενδέκατο άθλο του,

να πάρει τα χρυσά μήλα
από τον κήπο των Εσπερίδων Νυμφών.

Ο Ηρακλής άρχισε με την αρπαγή
του Γηραιού Άνδρα της Θάλασσας

πιάνοντας τον Θεό του Νερού που άλλαζε
σχήμα ώσπου του είπε που είναι ο κήπος.

Εκεί, ο ήρωας βρήκε τον τιτάνα Άτλαντα
που κρατούσε τους ουρανούς.

Ο Ηρακλής προσφέρθηκε να πάρει τη θέση του
αν ο Άτλας του έφερνε πίσω τα μήλα.

Ο Άτλας υπάκουσε πρόθυμα, όμως τότε ο
Ηρακλής τον γέλασε κι άλλαξαν ξανά θέσεις,

ξεφεύγοντας με τα μήλα στο χέρι.

Ο δωδέκατος και τελικός άθλος
ήταν να φέρει πίσω τον Κέρβερο,

το τρικέφαλο κυνηγόσκυλο
που φύλαγε τον κάτω κόσμο.

Βοηθούμενος από τον Ερμή και την Αθηνά,
ο Ηρακλής πήγε και βρήκε τον ίδιο τον Άδη.

Ο άρχοντας των νεκρών επέτρεψε
στον Ηρακλή να πάρει το θηρίο

αν μπορούσε να το κάνει χωρίς όπλα,

το οποίο το πέτυχε πιάνοντας
και τα τρία κεφάλια με τη μία.

Όταν παρουσιάστηκε με το κυνηγόσκυλο
στον κατατρομαγμένο Ευρυσθέα,

ο βασιλιάς τελικά δήλωσε ότι οι υπηρεσίες
του ήρωα ολοκληρώθηκαν.

Ύστερα από δώδεκα χρόνια μόχθου,

ο Ηρακλής είχε λυτρωθεί από τους
τραγικούς θανάτους της οικογένειας του

και κέρδισε μια θέση στο θεϊκό πάνθεον.

Όμως η νίκη του είχε μια ακόμη
πιο βαθιά σημασία.

Ξεπερνώντας τις χαοτικές
και τερατώδεις δυνάμεις του κόσμου,

ο ήρωας εξάλειψε ότι απέμεινε
από την αρχέγονη τάξη των Τιτάνων,

αναδιαμορφώνοντας την σε μία όπου
η ανθρωπότητα μπορούσε ν' ανθίσει.

Μέσα από τους άθλους του,

ο Ηρακλής εξημέρωσε την τρέλα του
κόσμου εξιλεώνοντας τη δική του.