Σμιλεύοντας κύματα σε ξύλο και χρόνο

Ο Ρούμπεν Μαργκόλιν είναι δημιουργός κινούμενων γλυπτών. Φιλοτεχνεί έργα ιδιαίτερης ομορφιάς που κινούνται μιμούμενα τις σταγόνες της βροχής και τον συνδυασμό των κυμάτων. Αφιερώστε εννέα λεπτά και αφεθείτε στη μαγεία της στοχαστικής του τέχνης -- εμπνευσμένης τόσο από τα μαθηματικά όσο και από τη φύση.

Συνήθως μου αρέσει
να δουλεύω στο μαγαζί μου,

αλλά όταν βρέχει και ο δρόμος
απ' έξω μετατρέπεται σε ποτάμι,

τότε πραγματικά το λατρεύω.

Τότε κόβω λίγο ξύλο κι ανοίγω
μερικές τρύπες και κοιτάω το νερό,

κι ίσως να πρέπει να τριγυρίσω
και να ψάξω για τσιμούχες.

Δεν έχετε ιδέα πόση ώρα αφιερώνω.

Αυτή είναι η «Διπλή σταγόνα βροχής».

Απ' όλα μου τα γλυπτά,
είναι το πιο ομιλητικό.

Συνδυάζει το μοτίβο συμβολής

δύο σταγόνων βροχής που
προσγειώνονται η μία κοντά στην άλλη.

Αντί να αναπτύσσουν κύκλους,
αναπτύσσουν εξάγωνα.

Όλα τα γλυπτά κινούνται
με μηχανικά μέσα.

Βλέπετε ότι υπάρχουν τρεις κορυφές
στο κίτρινο ημιτονοειδές κύμα;

Εδώ προσθέτω ένα ημιτονοειδές κύμα
με τέσσερις κορυφές και το ενεργοποιώ.

Οχτακόσια δίλιτρα μπουκάλια αναψυκτικού --

ω ναι.

(Γέλια)

Τετρακόσια αλουμινένια κουτάκια.

Το tule είναι ένα είδος καλαμιάς
που συναντάται στην Καλιφόρνια,

και το καλύτερο όταν δουλεύεις μ' αυτό
είναι ότι μυρίζει πραγματικά υπέροχα.

Μία και μόνο σταγόνα βροχής

αυξάνει το εύρος του κύματος.

Η ελικοειδής δίνη που δημιουργεί
το κουπί στο ράφτινγκ.

Αυτό συνδυάζει
τέσσερα διαφορετικά κύματα.

Κι εδώ θα αφαιρέσω
τα διπλά μήκη κύματος

και θα αυξήσω το μονό.

Ο μηχανισμός που το κινεί
έχει εννέα μοτέρ

και περίπου 3.000 τροχαλίες.

Τετρακόσια σαράντα πέντε νήματα
σε μια τρισδιάστατη πλέξη.

Εδώ έχει μεταφερθεί
σε μια μεγαλύτερη κλίμακα --

βασικά σε μια αρκετά μεγαλύτερη,
με πολλή βοήθεια --

14.064 ανακλαστήρες ποδηλάτων --

μια 20ήμερη εγκατάσταση.

Το «Συνδεδεμένο» είναι μια συνεργασία

με τον χορογράφο Γκίντεον Ομπαρζάνεκ.

Νήματα δεμένα σε χορευτές.

Αυτό είναι οπτικό υλικό
από τις πρώτες πρόβες,

αλλά το τελικό έργο είναι σε περιοδεία

και περνάει από το Λ.Α.
σε μερικές εβδομάδες.

Ένα ζευγάρι έλικες και
σαράντα ξύλινες σανίδες.

Με το δάχτυλο σας
τραβήξτε αυτήν τη γραμμή.

Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη,

μεσημέρι, σούρουπο, σκοτάδι, αυγή.

Έχετε δει ποτέ αυτά
τα στρωματόμορφα νέφη

που σχηματίζουν παράλληλες
λωρίδες στον ουρανό;

Ξέρατε ότι είναι ένα
συνεχές σεντόνι σύννεφων

το οποίο κινείται μέσα και έξω
από το στρώμα υγροποίησης.

Τι θα γινόταν αν κάθε φαινομενικά
απομονωμένο αντικείμενο

ήταν όντως εκεί όπου το συνεχές κύμα
αυτού του αντικειμένου

τρύπωνε στον κόσμο μας;

Η Γη δεν είναι
ούτε επίπεδη ούτε στρογγυλή

Είναι κυματοειδής.

Ακούγεται καλό, αλλά βάζω στοίχημα
ότι μέσα σας ξέρετε

ότι δεν είναι όλη η αλήθεια,
και θα σας πω το γιατί.

Έχω μια δίχρονη κόρη
η οποία είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει.

Και θα σας αποκαλύψω ότι:

Η κόρη μου δεν είναι κύμα.

Μπορεί να πείτε, «Σίγουρα, Ρούμπεν,
αν έκανες έστω το παραμικρό βήμα πίσω,

οι κύκλοι της πείνας και της διατροφής,

του περπατήματος και του ύπνου,
του γέλιου και του κλάματος,

θα υποδείκνυαν μοτίβα».

Αλλά θα σας έλεγα,
«Αν το έκανα αυτό,

θα χάνονταν πάρα πολλά».

Αυτή η ένταση ανάμεσα
στην ανάγκη για εμβάθυνση

και στην ομορφιά και
στην αμεσότητα του κόσμου,

όπου αν προσπαθήσεις να εμβαθύνεις
έχεις ήδη χάσει αυτό που αναζητάς,

αυτή η ένταση είναι που κάνει
τα γλυπτά να κινούνται.

Και για μένα, το μονοπάτι
ανάμεσα σ' αυτά τα δύο άκρα

παίρνει το σχήμα ενός κύματος.

Επιτρέψτε μου να σας δείξω ακόμα ένα.

Σας ευχαριστώ πολύ.
Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Τζουν Κόεν: Κοιτάζοντας τα γλυπτά σας,

προκαλούν πληθώρα διαφορετικών εικόνων.

Μερικά είναι σαν τον άνεμο
και άλλα είναι σαν τα κύματα,

κάποιες φορές φαίνονται ζωντανά
και άλλες μοιάζουν με μαθηματικά.

Υπάρχει όντως κάποια έμπνευση
πίσω από το καθένα;

Σκέφτεστε κάτι φυσικό ή
χειροπιαστό καθώς τα σχεδιάζετε;

ΡΜ: Μερικά απ' αυτά σίγουρα
προκύπτουν από άμεση παρατήρηση --

όπως κυριολεκτικά
δύο σταγόνες βροχής που πέφτουν,

και μόνο το να βλέπεις
αυτό το μοτίβο είναι εκπληκτικό.

Και μετά απλώς να ψάχνεις να βρεις
τον τρόπο να το αναπαράγεις.

Μου αρέσει να δουλεύω με τα χέρια μου.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο
απ' το να κόβεις ένα κομμάτι ξύλου,

να προσπαθείς να το κάνεις
να κινηθεί.

ΤΚ: Και αλλάζει ποτέ αυτό;

Σχεδιάζετε κάτι,

και μετά όταν έχει ολοκληρωθεί
μοιάζει με κάτι άλλο;

ΡΜ: Για τη «Διπλή σταγόνα βροχής»
δούλευα επί εννέα μήνες,

και όταν τελικά
την έβαλα σε λειτουργία,

πραγματικά τη μίσησα.

Τη στιγμή που την έβαλα σε λειτουργία,
τη μίσησα.

Ήταν μια πολύ βαθιά ενστικτώδης αντίδραση
και ήθελα να την πετάξω.

Και έτυχε να έχει έρθει ένας φίλος,

και μου είπε: «Γιατί δεν περιμένεις λίγο;»

Και περίμενα, και την επόμενη μέρα
μου άρεσε λιγάκι παραπάνω,

την επόμενη λιγάκι παραπάνω,
και τώρα πραγματικά τη λατρεύω.

Μάλλον, πρώτον, καμιά φορά οι ενστικτώδεις
αντιδράσεις είναι λανθασμένες,

και δεύτερον, δε μοιάζει πάντα
μ' αυτό που περίμενα.

ΤΚ: Η σχέση εξελίσσεται μέσα στο χρόνο.

Ευχαριστούμε.
Ήταν υπέροχα.

ΡΜ: Ευχαριστώ.
(ΤΚ: Σ' ευχαριστώ, Ρούμπεν.)

(Χειροκρότημα)