เดวิด โบลินสกี้ (David Bolinsky): ทำให้เซลล์เป็นภาพเคลื่อนไหว
-
0:00 - 0:03ผมเป็นนักวาดภาพทางการแพทย์ครับ
-
0:03 - 0:06และผมมีมุมมองที่อาจจะแตกต่างออกไปซะหน่อย
-
0:06 - 0:08ตั้งแต่ผมเป็นเด็ก ผมได้ดู
-
0:09 - 0:13การนำเสนอความจริงและความงามในงานศิลป์
-
0:13 - 0:15ตลอดจน ความจริงและความงามในวิทยาศาสตร์
-
0:15 - 0:18และในขณะที่ทั้งสองสิ่งนี้สวยงามตามแบบฉบับของมัน
-
0:18 - 0:21พวกมันทั้งมีสิ่งที่สวยงามเกิดขึ้นภายในพวกมัน
-
0:21 - 0:27ความจริงและความงามเยี่ยงอุดมคติ
ที่สามารถมองได้ด้วยวิทยาศาสตร์ -
0:27 - 0:32และด้วยคณิตศาสตร์ เกือบเป็นเหมือน
แฝดตัวติดกันในอุดมคติ -
0:32 - 0:33ที่นักวิทยาศาสตร์อยากจะจีบ
-
0:35 - 0:37(เสียงหัวเราะ)
-
0:37 - 0:42นี่เป็นการแสดงออกถึงความจริงในแง่ที่
เป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยความน่่าทึ่ง -
0:42 - 0:44ตามนิยามแล้วมันเป็นสิ่งที่คุณเลื่อมใสมัน
-
0:45 - 0:49มันเป็นอุดมคติที่ทรงพลัง
มันไม่สามารถที่จะถูกลดทอนลงได้ -
0:50 - 0:52พวกมันโดดเด่น พวกมันมีประโยชน์
-
0:52 - 0:54ในบางครั้ง จริงๆแล้วก็บ่อยแหละ
-
0:55 - 0:57และอันที่จริง ตอนนี้คุณฉายภาพได้แล้วครับ
-
0:57 - 1:00เพราะผมไม่อยากมองดูตัวผมบนจอ
-
1:01 - 1:03ความจริงและความงามเป็นสิ่ง
-
1:03 - 1:07ที่บ่อยครั้งไม่ชัดเจน
สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในวงการวิทยาศาสตร์ -
1:08 - 1:14บ่อยครั้งพวกมันเป็นสิ่งที่ถูกบรรยายว่างามในแง่ที่ว่า
-
1:14 - 1:19คุณจะเข้าถึงมันได้ก็ต่อเมื่อเข้าใจภาษาของมัน
-
1:19 - 1:21และไวยากรณ์ของบุคคล
-
1:21 - 1:24ผู้ที่ได้ศึกษาวิชาที่ความจริงและความงามนั้น
ได้แสดงออกมา -
1:24 - 1:27ถ้าคุณมองไปที่คณิตสาสตร์
E=mc ยกกำลังสอง -
1:27 - 1:30ถ้าคุณมองไปที่ค่าคงที่จักรวาล
-
1:30 - 1:35มันมีแนวคิดเชิงมานุษยวิทยา ที่กล่าวว่า
ชีวิตต้องมีวิวัฒนาการ -
1:35 - 1:38มาจากตัวเลขที่ใช้อธิบายเอกภพ
-
1:38 - 1:41นี่มันเป็นอะไรที่ยากจริงๆที่จะเข้าใจ
-
1:41 - 1:42และสิ่งที่ผมพยายามทำ
-
1:42 - 1:44ตั้งแต่ผมได้รับการฝึกมาเยี่ยงนักวาดภาพสายการแพทย์
-
1:44 - 1:47ตั้งแต่ผมได้รับการสอนแอนิเมชั่นจากคุณพ่อ
-
1:47 - 1:50ผู้ซึ่งเป็นนักปั้นและอาจารย์ของผมที่เป็นนักทำภาพ
-
1:51 - 1:54ผมอยากที่จะหาทางช่วย
-
1:55 - 1:58ให้คนเข้าใจถึงความจริงและความงาม
ในวิทยาศาสตร์ชีวภาพ -
1:59 - 2:02โดยใช้แอนนิเมชั่น โดยใช้ภาพ โดยการบอกเล่าเรื่องราว
-
2:03 - 2:07เพื่อสิ่งที่ไม่ได้แจ่มแจ้งชัดเจนต่อคนทั่วไป
-
2:07 - 2:11จะสามารถนำขึ้นมาและสามารถนำมาสอน
และทำให้มันเป็นที่เข้าใจได้ -
2:11 - 2:16นักเรียนทุกวันนี้มักจมอยู่ในสิ่งแวดล้อม
-
2:17 - 2:22ซึ่งสิ่งที่พวกเขาเรียนเป็นวิชาที่มีความจริงและความงาม
ฝังตัวอยู่ -
2:22 - 2:27แต่วิธีที่พวกเขาถูกสอนนั้นมันถูกจำแนกออกจากกัน
-
2:27 - 2:32และมันก็ดิ่งลงสู่จุดที่ความจริงและความงามนั้น
-
2:32 - 2:33ไม่ปรากฎชัดเจนเสมอ
-
2:33 - 2:36มันเกือบจะเหมือนสูตรดั้งเดิมในการทำซุปไก่
-
2:36 - 2:40ที่คุณต้มไก่จนกระทั่งรสชาดมันหายเกลี้ยง
-
2:41 - 2:43เราไม่อยากจะทำแบบนั้นกับนักเรียนของเรา
-
2:43 - 2:47แล้วเราก็ได้โอกาสที่จะได้สังคายนาการศึกษา
-
2:47 - 2:50ผมได้รับโทรศัพท์จากโรเบอร์ท ลูว์
จาก มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด -
2:50 - 2:52คณะชีวโมเลกุลและชีววิทยาระดับเซลล์
-
2:52 - 2:55สองสามปีก่อน
เขาถามผมว่า ทางผมและทีมงาน -
2:56 - 3:00สนใจและยินดีที่จะเปลี่ยนแปลง
-
3:00 - 3:03การเรียนการสอนทางด้านแพทย์ศาสตร์และวิทยาศาสตร์
ที่ฮาร์วาร์ดหรือเปล่า -
3:03 - 3:08เราก็เลยดำเนินโครงงานของเรา
ที่จะทำการสำรวจเซลล์ -
3:08 - 3:11ซึ่งมันจะสำรวจความจริงและความงามที่ถ่ายทอด
-
3:11 - 3:13มาในชีวโมเลกุลและชีววิทยาระดับเซลล์
-
3:13 - 3:16แล้วนักเรียนก็จะสามารถเข้าใจภาพรวม
-
3:16 - 3:19ที่พวกเขาจะสามารถยึดถือข้อมูลทั้งหมดพวกนี้ไว้ได้
-
3:19 - 3:22ในหัวสมองของพวกเขาจะมีภาพเซลล์
-
3:22 - 3:29เสมือนเมืองใหญ่ ยักษ์ อลังการ ซับซ้อน
-
3:30 - 3:32ที่เป็นที่อาศัยของเครื่องจักรเล็กๆ
-
3:32 - 3:35และเครื่องจักรเหล่านี้จริงๆแล้วก็คือหัวใจของชีวิต
-
3:35 - 3:36เครื่องจักรขนาดเล็กพวกนี้
-
3:36 - 3:39เป็นที่อิจฉาของบรรดานักนาโนเทคโนโลยีทั่วโลก
-
3:40 - 3:47พวกมันเป็นอุปกรณ์ที่
ควบคุมได้ด้วยตัวมันเอง มีประสิทธิภาพ แม่นตรง แม่นยำ -
3:47 - 3:50ที่ถูกสร้างขึ้นจากเส้นกรดอะมิโน
-
3:50 - 3:54และเครื่องจักรเล็กๆนี้ควบคุมการเคลื่อนไหวของเซลล์
-
3:54 - 3:59พวกมันควมคุมการแบ่งตัวของเซลล์
กำกับหัวใจของเรา -
3:59 - 4:00พวกมันความคุมความคิดของเรา
-
4:01 - 4:04สิ่งที่พวกเราต้องการจะทำก็คือค้นหาว่า
-
4:05 - 4:07เราจะสร้างแอนิเมชั่นจากเรื่องนี้ได้อย่างไร
-
4:08 - 4:11ให้มันเป็นผลงานชิ้นเอกของ BioVision ที่ฮาร์วาร์ด
-
4:12 - 4:16ซึ่งเป็นเวปไซท์ที่ฮาร์วาร์ด
-
4:16 - 4:18ใช้สำหรับนักเรียนคณะนี้
-
4:18 - 4:22และนอกเหนือไปจากข้อมูลที่เป็นตัวหนังสือทั้งหมด
-
4:23 - 4:24นอกเหนือไปจากสิ่งที่เกี่ยวกับการสอนพวกนี้
-
4:25 - 4:27มันจะต้องนำทุกอย่างประกอบเข้าด้วยกันเป็นภาพ
เพื่อที่นักเรียน -
4:28 - 4:32จะได้มีภาพในหัวเขาว่าเซลล์จริงๆแล้วมันเป็นอย่างไร
-
4:32 - 4:36ทั้งในแง่ความจริงและความงาน
และสามารถที่จะเรียน -
4:36 - 4:40ด้วยภาพที่อยู่ในหัวเขา
เพื่อจินตนาการของพวกเขาจะได้รับการกระตุ้น -
4:40 - 4:42เพื่อความซาบซึ้งของพวกเขาจะได้รับการกระตุ้น
-
4:43 - 4:44และพวกเขาสามารถต่อยอด
-
4:45 - 4:49และใช้ภาพที่อยู่ในหัวของพวกเขานี้
เพื่อการค้นพบสิ่งใหม่ๆ -
4:49 - 4:52และสามารถที่จะค้นพบ ได้จริงๆว่า ชีวิตทำงานอย่างไร
-
4:52 - 4:58เราเริ่มต้นด้วยการออกค้นหาว่าโมเลกุลพวกนี้
ทำไมถึงมาทำงานร่วมกัน -
4:59 - 5:04เราทำงานในรูปแบบ
ที่เราติดตามแมคโครฟาร์จ (เม็ดเลือดขาวชนิดหนึ่ง) -
5:05 - 5:06ที่ล่องลอยไปตามหลอดเลือดฝอย
-
5:07 - 5:09และเมื่อพวกมันไปสัมผัสกับผนังหลอดเลือดฝอย
-
5:10 - 5:12และรับสัญญาณจากเซลล์
-
5:12 - 5:16ที่ปรากฎอยู่บนผนังของเส้นเลือดฝอย
มันได้ข้อมูลนี้แล้ว -
5:16 - 5:19ว่ามีการอักเสบเกิดขึ้นสักแห่งข้างนอกนั่น
-
5:19 - 5:21ซึ่งพวกมันไม่เห็นและไม่ได้สัมผัสโดยตรง
-
5:21 - 5:24แต่ได้รับข้อมูลนี้ ซึ่งทำให้พวกมันหยุด
-
5:24 - 5:28ทำให้พวกมันรับรู้ว่า
-
5:28 - 5:32พวกมันต้องเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างทำให้รูปร่างมันเปลี่ยนไป
-
5:33 - 5:37และพยายามที่จะออกไปจากหลอดเลือด
และไปเสาะหาว่าเกิดอะไรขึ้น -
5:38 - 5:40นั่นแหละ คือ จักรกลขนาดโมเลกุล
พวกเราทำงานนี้ -
5:40 - 5:45กับนักวิทยาศาสตร์จากฮาร์วาร์ด และฐานข้อมูล
-
5:46 - 5:49ทางโครงสร้างที่แม่นตรงของโมเลกุลเหล่านี้
-
5:49 - 5:52และพยายามเข้าใจว่าพวกมันเคลื่อนไหวอย่างไร
และทำไมพวกมันทำเช่นนั้น -
5:53 - 5:55แล้วก็พยายามเข้าใจว่าเราจะทำอย่างไร
-
5:55 - 6:00ให้มันออกมาน่าเชื่อถือในส่วนที่แสดงว่ามันเกิดอะไรขึ้น
-
6:01 - 6:06แต่ไม่ให้มันออกมารกรุงรังเกินไป
-
6:06 - 6:09จนทุกอย่างทับกันแล้วมองไม่รู้เรื่อง
-
6:09 - 6:13ผมกำลังจะให้คุณได้ชมภาพยนต์ความยาวสามนาที
-
6:13 - 6:16เป็นฉบับสั้นกระทัดรัด ของหนังเรื่องนี้
-
6:16 - 6:19ที่เราผลิต โครงการนี้อยู่ในช่วงดำเนินงาน
-
6:19 - 6:21ไปอีกประมาณสี่หรือห้าปี
-
6:22 - 6:24และผมอยากจะให้คุณดูสิ่งนี้
-
6:24 - 6:28และเห็นลู่ทางที่เซลล์ผลิต
-
6:28 - 6:31เครื่องจักรเดินได้ขนาดจิ๋ว พวกมันเรียกว่าไคเนซิน (kinesins)
-
6:32 - 6:33ที่แบกรับภาระก้อนโต
-
6:34 - 6:36ซึ่่งด้วยขนาดแล้วคงจะไม่แพ้มดแบกของ
-
6:37 - 6:40เปิดหนังเลยครับ
-
6:41 - 6:44แต่เครื่องจักรเหล่านี้ที่ได้รับพลังงานจากภายในเซลล์
-
6:44 - 6:48ที่ค่อนข้างน่าทึ่งมากๆ และพวกมันก็เป็นพื้นฐานของทุกชีวิต
-
6:48 - 6:52เพราะว่าเครื่องจักรทุกชิ้นมีปฎิสัมพันธ์กันทั้งสิ้น
-
6:53 - 6:54พวกมันส่งต่อข้อมูลไปยังกันและกัน
-
6:55 - 6:57พวกมันทำให้สิ่งต่างๆให้เกิดขึ้นภายในเซลล์
-
6:58 - 7:01และเซลล์ก็จะสร้างส่วนต่างๆที่มันต้องการ
-
7:01 - 7:03ในเวลาเดียวกัน จากข้อมูลที่ได้
-
7:03 - 7:07ซึ่งถูกส่งผ่านมาจากนิวเคลียส โดยเมเลกุลทำการอ่านยีน
-
7:08 - 7:12จากชีวิตที่เล็กจิ๋วที่สุดจนมาถึงพวกเรา ณ ที่นี้
-
7:13 - 7:15มันคงเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าปราศจากเครื่องจักเล็กๆพวกนี้
-
7:16 - 7:19ความจริงแล้ว ถ้ามันไม่มีเครื่องจักรเหล่านี้
-
7:20 - 7:22ผู้เข้าฟังสัมนาวันนี้คงจะหรอมแหรม
-
7:22 - 7:26(เสียงหัวเราะ)
-
7:26 - 7:38(เสียงดนตรี)
-
7:38 - 7:40นี่เป็น บุรุษไปรษณีย์ FedEx ของเซลล์
-
7:42 - 7:43เจ้าตัวเล็กพวกนี้ชื่อว่า ไคเนซิน
-
7:44 - 7:48มันดึงถุงที่เต็มไปด้วยโปรตีนที่ถูกผลิตขึ้นใหม่
-
7:48 - 7:50ไปยังบริเวณที่โปรตีนพวกนี้เป็นที่ต้องการ
-
7:50 - 7:53ไม่ว่ามันจะไปที่เยื่อหุ้มเซลล์ ที่ออแกเนล
-
7:53 - 7:55หรือที่ๆจะใช้มันสำหรับสร้าง หรือซ่อม อะไรบางอย่าง
-
7:55 - 7:59และเราแต่ละคน มีเจ้าสิ่งนี้ประมาณ 100,000 อัน
-
7:59 - 8:00วิ่งไปวิ่งมา ในขณะนี้
-
8:01 - 8:04ภายในแต่ละ 100 ล้านล้านเซลล์ของคุณ
-
8:04 - 8:06ฉะนั้น ไม่ว่าคุณจะรู้สึกขึ้เกียจแค่ไหน
-
8:07 - 8:09โดยเนื้อแท้แล้วคุณไม่ได้อยู่เฉยๆเลย
-
8:09 - 8:13(เสียงหัวเราะ)
-
8:13 - 8:15ดังนั้น สิ่งที่ผมอยากให้คุณทำเมื่อกลับบ้านไป
-
8:15 - 8:18ก็คือคิดถึงสิ่งนี้
คิดถึงว่าเซลล์ของเราทรงอานุภาพขนาดไหน -
8:19 - 8:20และคิดเกี่ยวกับสิ่งพวกนี้
-
8:20 - 8:24ที่เราได้เรียนรู้จากเครื่องจักรระดับเซลล์
-
8:24 - 8:27เมื่อเราเข้าใจจนหมดแล้วว่า มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
-
8:27 - 8:30และเชื่อผมเหอะ เรารู้แค่เกือบหนึ่งเปอร์เซนต์
ของสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด -
8:31 - 8:32เมื่อเราเข้าใจจนหมดแล้ว
-
8:32 - 8:35เราก็จะสามารถควบคุมอะไรจริงๆได้หลายอย่าง
-
8:35 - 8:37เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพของเรา
-
8:37 - 8:40เกี่ยวกับลูกหลานของเราในอนาคต
-
8:40 - 8:41และเกี่ยวกับว่าเราจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน
-
8:42 - 8:44และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เราจะสามารถใช้มัน
-
8:44 - 8:47เพื่อจะค้นพบข้อเท็จจริง และความงาม ยิ่งๆขึ้นไป
-
8:47 - 9:01(เสียงดนตรี)
-
9:01 - 9:05แต่มันก็น่าประหลาดใจจริงๆ ที่เซลล์เหล่านี้
เครื่องจักรขนาดจิ๋วเหล่านี้ -
9:06 - 9:11ตระหนักเพียงพอว่า เซลล์ต้องการอะไร
-
9:11 - 9:15พวกมันร่วมมือกัน
พวกมันทำให้เซลล์ทำในสิ่งที่มันควรทำ -
9:15 - 9:21และพวกมันก็ทำงานด้วยกันช่วยให้ร่างกายของเรา
-
9:21 - 9:25ส่วนใหญ่ซึ่งพวกมันไม่ได้เห็น
สามารถทำหน้าที่ได้อย่างเหมาะสม -
9:26 - 9:27ขอให้สนุกกับการแสดงที่เหลือครับ
ขอบคุณครับ -
9:27 - 9:29(เสียงปรบมือ)
- Title:
- เดวิด โบลินสกี้ (David Bolinsky): ทำให้เซลล์เป็นภาพเคลื่อนไหว
- Speaker:
- David Bolinsky
- Description:
-
more » « less
นักทำภาพเคลือนไหวทางการแพทย์ เดวิด โบลินสกี้ แสดงผลงานภาพเคลื่อนไหวอันน่าตื่นตาตื่นใจความยาวสามนาที ซึ่งนำเสนอชีวิตที่แสนจอแจภายในเซลล์
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:28
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut commented on Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
Chatthip Chaichakan accepted Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell | |
|
|
Chatthip Chaichakan commented on Thai subtitles for Visualizing the wonder of a living cell |