-
Έι, Φόρεστ ...
-
φοβόσουν στο Βιετνάμ;
-
Ναι.
-
Δηλαδή, ...
-
δεν ξέρω
-
Μερικές φορές σταματούσε να βρέχει
-
τόσο ώστε να βγουν τ' αστέρια...
-
και τότε ήταν όμορφα.
-
Ήταν όπως λίγο πριν πάει ο ήλιος να κοιμηθεί
-
κάτω στον βάλτο.
-
Πάντα υπήρχαν εκατομμύρια λαμπυρίσματα στο νερό ...
-
όπως σ' εκείνη τη λίμνη στα βουνά.
-
Ήταν τόσο καθαρά, Τζένυ,
-
φαινόταν σα να υπάρχουν δύο ουρανοί
-
ο ένας πάνω στον άλλο.
-
Κι έπειτα στην έρημο, όταν ανεβαίνει ο ήλιος ...
-
Δε μπορούσα να ξεχωρίσω
-
πού σταματούσε ο παράδεισος και ξεκινούσε η γη.
-
Είναι τόσο όμορφα.
-
Μακάρι να ήμουν εκεί μαζί σου.
-
Ήσουν.
-
Σ' αγαπώ.
-
Πέθανες ένα πρωί Σαββάτου
-
Και σε θάψαμε εδώ κάτω από το δένδρο μας.
-
Κι έβαλα να ισοπεδώσουν εκείνο
-
το σπίτι του πατέρα σου.
-
Η μαμά
-
πάντα έλεγε
-
ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής.
-
Πραγματικά εύχομαι να μην ήταν.
-
Ο μικρός Φόρεστ ...
-
τα πάει μια χαρά.
-
«Αλλά ...»
-
Ετοιμάζεται να ξαναρχίσει το σχολείο σύντομα,
-
και ...
-
και ετοιμάζω το πρωινό του, το μεσημεριανό του και το βραδινό του
-
κάθε μέρα.
-
Φροντίζω ...
-
να χτενίζεται
-
και να βουρτσίζει τα δόντια του κάθε μέρα.
-
Του μαθαίνω να παίζει πινγκ - πονγκ.
-
Είναι πολύ καλός.
-
Φόρεστ, σειρά σου.
-
Αχ!
-
Ψαρεύουμε πολύ.
-
Και κάθε βράδυ διαβάζουμε ένα βιβλίο.
-
Είναι τόσο έξυπνος, Τζένυ.
-
Θα ήσουν πολύ περήφανη γι' αυτόν.
-
Εγώ είμαι.
-
Σου έγραψε ένα ... ένα γράμμα.
-
Και λέει ότι δεν μπορώ να το διαβάσω. Δεν θα πρέπει,
-
έτσι, θα το αφήσω εδώ για σένα.
-
Τζένυ ...
-
Δεν ξέρω αν η μαμά είχε δίκιο
-
ή αν έχει ... δίκιο ο υπολοχαγός Νταν.
-
Δεν ξέρω ...
-
αν ο καθένας μας έχει ...
-
ένα πεπρωμένο ...
-
ή αν όλοι μας απλά παραδέρνουμε τυχαία
-
με τον άνεμο ...
-
αλλά ... νομίζω ...
-
ίσως είναι και τα δύο.
-
Ίσως συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα.
-
Αλλά μου λείπεις, Τζένυ.
-
Αν χρειάζεσαι κάτι ...
-
δεν θα είμαι μακριά.
Film & TV