Daha fazla hoşgörü için ihtiyacımız olan daha fazla ... turizm mi?

Aziz Abu Sarah, barışı sağlamak için sıradışı bir yaklaşımı olan Filistinli bir aktivist: Turist olmak.TED Fellow farklı kültürlerdeki insanların birbirleriyle olan basit etkileşimlerinin onlarca yıllık nefreti nasıl sarsabileceğini gösteriyor. Filistinlilerin İsrail'i ziyaretiyle başlıyor ve ötesine geçiyor...

Ben turizm alanında bir
girişimciyim ve arabulucuyum,

fakat bu şekilde başlamadım.

7 yaşımdayken, televizyon izlediğimi,

insanların taş fırlattığını gördüğümü ve bunun

eğlenceli bir şey olduğunu düşündüğümü hatırlıyorum.

Böylece sokağa çıktım ve taş fırlatmaya başladım,

taşları İsraillilerin arabalarına
fırlatmam gerektiğinin farkında olmadan.

Bunun yerine ben de komşumuzun
arabasını taşlamıştım. (Gülüşmeler)

Onlar benim vatanseverliğim konusunda hevesli değillerdi.

Bu benim kardeşimle birlikte çekilmiş bir fotoğrafım.

Bu benim, küçük olan
ve şunu düşündüğünüzü biliyorum:

"Çok şirin görünüyormuşsun, sana ne olmuş böyle?"

Benden büyük olan erkek kardeşim,

18 yaşındayken tutuklandı ve

taş atma suçlamasıyla hapse atıldı.

Taş attığını itiraf etmeyi reddettiği için dövüldü

ve nihayetinde, hapishaneden salıverildiğinde

ölümüne sebep olan
bir takım iç yaralanmaları vardı.

Kızgındım, üzgündüm

ve tüm istediğim şey intikamdı.

Fakat 18 yaşıma geldiğimde bu değişti.

İşe girmek için İbranice öğrenmem
gerektiğine karar verdim.

Bir sınıfa kaydoldum
ve İbranice öğrenmeye başladım.

O sınıfta asker olmayan
bir Yahudi ile ilk defa karşılaştım.

Üstelik, Filistinliler için yabancı olan

ve benim sevdiğim bir müzik türü olan folk müzik
gibi bir takım küçük şeylerle iletişim kurduk.

Ancak, bizi birbirimizden ayrı düşüren

öfke, nefret ve cahillik gibi
duvarların olduğunu ilk defa farkettim.

Artık bana ne olduğunun çok da
fark etmediğine karar verdim.

Asıl önemli olan onunla nasıl başa çıktığımdı.

Böylece, hayatımı insanları birbirinden ayıran

bu duvarları yıkmaya adadım.

Bunu da birçok yoldan yaptım.

Turizm bunlardan sadece bir tanesi,
bunun yanı sıra medya ve eğitim de var.

Merak ediyor olabilirsiniz, turizm
gerçekten bir şeyleri değiştirebilir mi?

O duvarları yıkabilir mi? Evet.

Turizm o duvarları yıkmak

ve insanların birbiri ile iletişimini sağlayabilmek

ve arkadaşlıkları oluşturmak için
en iyi sürdürülebilir yöntem.

2009 yılında, iki yahudi arkadaşla birlikte

insanları birbiri ile iletişime geçirebilmek amacıyla

bir sosyal girişimcilik olarak, Mejdi Tours'u kurdum.

Yapacağımız şey, uygulayacağımız model ise,

örneğin, Kudüs'de iki tane tur rehberimiz olacak,

bir İsrailli ve bir Filistinli gezilere
birlikte rehberlik edecekler,

tamamen farklı açılardan tarihi, hikayeleri

ve arkeolojiyi ve çatışmaları anlatacaklardı.

Kobi adından bir arkadaşımla birlikte
bir geziyi idare ettiğimizi hatırlıyorum.

Chicago'dan gelen bir yahudi
topluluğu idi ve gezi Kudüs'te idi.

Onları bir mülteci kampına götürdük,
Filistintililerin yaşadığı bir mülteci kampına

ve orada muhteşem yemekler yedik.

Bu arada bu benim annem.
O çok iyi birisidir.

Bu ise maklube dediğimiz bir Filistin yemeği.

"Tepetaklak" anlamına geliyor.

Pirinç ve tavukla pişiyorsunuz
ve altını üstüne çeviriyorsunuz.

Gelmiş geçmiş en harika yemek.

Hepimiz birlikte yeriz.

Sonra İsrailli ve Filistinli müzisyenlerin
oluşturduğu bir müzik grubuna katıldık

ve biraz göbek dansı yaptık.

Eğer hiç bilmiyorsanız, size sonra öğretebilirim.

Ama orayı terk ettiğimizde, her iki tarafı da,

ayrılmak istemedikleri için ağlıyorlardı.

Kurulan bu bağlar, 3 yıl
sonra da hala devam ediyor.

Bir milyon insanın,

bu tarzda her yıl uluslararası seyahat ettiğini,

bir otobüsle bir yerden bir yere,

bir otelden bir başkasına götürülmediğini,

otobüslerin penceresinden insanları
ve kültürleri fotoğraflamadığını

fakat insanlarla gerçekten
bağ kurduğunu hayal edin.

Bir keresinde İngiltere'den müslüman bir grubu alıp,

Ortadox Yahudi bir ailenin evine götürdüğümü

ve orada ilk cuma akşamı, sebt günü yemeği yediklerini,

birlikte hamin olarak adlandırılan

bir yahudi yemeği olan yahniyi yediklerini

bir süre sonrada da ailelerin 100 yıl önce

Kuzey Amerika'da aynı yerde ortaya çıktığına
ilişkin bağın farkına vardıklarını hatırlıyorum.

Bu sizin Facebook profil resminiz değil.

Bu afet turizmi değil.

Bu seyahat etmenin varacağı nokta

ve ben de sizleri seyahatlerin şeklini
değiştirerek bana katılmaya davet ediyorum.

Şu anda tüm dünyada bu faaliyeti sürdürüyoruz

İrlanda'dan, İran'a, Türkiye'ye

ve heryere ulaşıp, dünyayı
değiştirebileceğimizi düşünüyoruz.

Teşekkürler.

(Alkış)