-
Silny szyfr to taki, który ukrywa twoje "odciski".
-
Aby pozostawić słabsze "odciski"
-
należy wyrównać rozkład częstotliwości występowania liter.
-
W połowie XV wieku,
-
rozwinęliśmy szyfry polialfabetyczne
-
aby to osiągnąć.
-
Wyobraź sobie, że Alicja i Bob znają sekretne przesunięte słowo.
-
Najpierw, Alicja przepisuje swoje słowa w liczby
-
według pozycji litery w alfabecie.
-
Następnie, ta sekwencja liczb jest powtarzana w wiadomości.
-
Potem każda litera w wiadomości zostaje zaszyfrowana
-
Poprzez przesunięcie jej o liczbę poniżej jej.
-
Teraz, używa wielu przesunięć zamiast jednego
-
przez całą wiadomość jak to robił Cezar.
-
Nastepnie, zaszyfrowana wiadomośc zostaje otwarcie wysłana do Boba.
-
Bob odszyfrowywuje wiadomość poprzez wyznaczenie przesunięć
-
według sekretnego słowa, którego kopię posiada.
-
Wyobraź sobie teraz, że chcąca złamać szyfr Ewa
-
przechwytuje kilka wiadomości
-
i oblicza częstotliwość występowania liter.
-
Odnajdzie wyrówanany rozkład częstotliwości albo słabszy "odcisk palca",
-
więc jak może złamać ten szyfr?
-
Pamiętaj, łamiący szyfry szukają wyciekłych informacji,
-
tak samo jak i części "odcisków".
-
Za każdym razem, kiedy występuje różnica w częstotliwości występowania liter
-
nasŧepuje wyciek informacji.
-
Różnica jest spowodowana przez powtórzenia w zaszyfrowanej wiadomości.
-
W tym przypadku, szyfr Alicji zawiera powtarzające się szyfrujące słowo.
-
Aby złamać zaszyfrowaną wiadomośc, Ewa musi najpierw ustalić
-
długość użytego słowa, nie samo słowo.
-
Musi przejść
-
i sprawdzić częstotliwość rozłożenie różnych przerw.
-
Kiedy sprawdzi częstotliwość rozłożenia każdej piątej litery,
-
"odcisk" ujawni się.
-
Problemem pozostaje teraz złamanie pięciu szyfrów Cezara
-
w powtarzającej się sekwencji.
-
Pojedynczo, jest to proste zadanie
-
ponieważ widzieliśmy je wcześciej,
-
dodaną siłą tego szyfru jest czas potrzebny
-
do ustalenia długości użytego do przesunięć słowa.
-
Im dłuższe to słowo, tym mocniejszy szyfr.
