Silny szyfr to taki, który ukrywa twoje "odciski".
Aby pozostawić słabsze "odciski"
należy wyrównać rozkład częstotliwości występowania liter.
W połowie XV wieku,
rozwinęliśmy szyfry polialfabetyczne
aby to osiągnąć.
Wyobraź sobie, że Alicja i Bob znają sekretne przesunięte słowo.
Najpierw, Alicja przepisuje swoje słowa w liczby
według pozycji litery w alfabecie.
Następnie, ta sekwencja liczb jest powtarzana w wiadomości.
Potem każda litera w wiadomości zostaje zaszyfrowana
Poprzez przesunięcie jej o liczbę poniżej jej.
Teraz, używa wielu przesunięć zamiast jednego
przez całą wiadomość jak to robił Cezar.
Nastepnie, zaszyfrowana wiadomośc zostaje otwarcie wysłana do Boba.
Bob odszyfrowywuje wiadomość poprzez wyznaczenie przesunięć
według sekretnego słowa, którego kopię posiada.
Wyobraź sobie teraz, że chcąca złamać szyfr Ewa
przechwytuje kilka wiadomości
i oblicza częstotliwość występowania liter.
Odnajdzie wyrówanany rozkład częstotliwości albo słabszy "odcisk palca",
więc jak może złamać ten szyfr?
Pamiętaj, łamiący szyfry szukają wyciekłych informacji,
tak samo jak i części "odcisków".
Za każdym razem, kiedy występuje różnica w częstotliwości występowania liter
nasŧepuje wyciek informacji.
Różnica jest spowodowana przez powtórzenia w zaszyfrowanej wiadomości.
W tym przypadku, szyfr Alicji zawiera powtarzające się szyfrujące słowo.
Aby złamać zaszyfrowaną wiadomośc, Ewa musi najpierw ustalić
długość użytego słowa, nie samo słowo.
Musi przejść
i sprawdzić częstotliwość rozłożenie różnych przerw.
Kiedy sprawdzi częstotliwość rozłożenia każdej piątej litery,
"odcisk" ujawni się.
Problemem pozostaje teraz złamanie pięciu szyfrów Cezara
w powtarzającej się sekwencji.
Pojedynczo, jest to proste zadanie
ponieważ widzieliśmy je wcześciej,
dodaną siłą tego szyfru jest czas potrzebny
do ustalenia długości użytego do przesunięć słowa.
Im dłuższe to słowo, tym mocniejszy szyfr.