Look Up

Mam 422 znajomych,
ale wciąż jestem samotny.

Rozmawiam z nimi codziennie, ale wciąż
nikt z nich tak na prawdę mnie nie zna.

Spójrz przed siebie

Problem, który mam,
opiera się na różnicy

patrzenia w oczy
i patrzenia w ekran.

Zrobiłem krok wstecz i otworzyłem oczy

rozejrzałem się i uświadomiłem sobie,

że te portale, które
nazywamy społecznymi powodują

że otwieramy nasze komputery...
i zamykamy drzwi.

Cała ta technologia, którą mamy
to tylko złudzenie...

Złudzenie wspólnoty, przyjaźni,
bycia członkiem grupy.

Jednak, gdy odejdziesz
od tych urządzeń

wtedy obudzisz się
widząc świat pełen problemów.

Świat, w którym jesteśmy niewolnikami
technologii, którą stworzyliśmy,

gdzie informacje są sprzedawane
przez bogatych i chciwych drani

Świat własnego interesu,
wizerunku, autoreklamy.

gdzie dzielimy nasze najlepsze momenty,
ale pozbywamy się emocji.

Jesteśmy najszczęśliwsi,
gdy dzielimy się przeżyciami z innymi,

ale czy to to samo,
gdy przeżywamy je sami?

Bądź dla swoich bliskich
i oni będa tam też

ale nie będzie tam nikogo,
jeśli będziemy rozmawiać przez Internet.

Piszemy posty, edytujemy,
zabiegamy o aprobatę,

udajemy, że nie zauważamy
izolujących się ludzi.

Układamy nasze profile,
dzieląc się najlepszymi chwilami

nawet nie wiemy
czy ktokolwiek to przeczyta.

Bycie samemu nie jest problemem,
pozwólcie mi powiedzieć, że

gdy czytasz książkę,
malujesz lub ćwiczysz

jesteś produktywny i obecny,
a nie zamknięty i wyobcowany.

jesteś przytomny i uważny,
robisz dobry użytek ze swojego czasu

Więc gdy jesteś wśród ludzi
i zaczynasz się nudzić

załóż obie ręce za głowę
i zostaw telefon.

Nie musisz gapić się na menu
swojego telefonu

po prostu porozmawiaj z kimś
naucz się przebywać z ludźmi.

Nie mogę znieść ciszy
w zatłoczonej komunikacji miejskiej

gdzie nikt nie chce rozmawiać ze strachu
przed wyjściem na wariata

Stajemy się aspołeczni...
Już nas nie zadowala własne towarzystwo.

Unikamy kontaktu wzrokowego.

Jesteśmy otoczeni dziećmi,
które widzą, że żyjmy jak roboty

i myślą, że to normalne.

Raczej nie masz szans,
by zostać ojcem roku,

jeśli nie potrafisz zabawić dziecka
bez używania iPad'a.

Gdy byłem dzieckiem,
nigdy nie było mnie w domu

Cały czas spędzałem z przyjaciółmi.

Nasze tenisówki były pełne dziur,
kolana poobijane.

Budowaliśmy nasze bazy wysoko na drzewach

Teraz parki są tak ciche,
że aż przechodzi mnie dreszcz,

gdy widzisz brak dzieci
i nieruchome huśtawki.

Nie ma hałasu, gry w klasy,
pełnych życia dzieci.

Jesteśmy pokoleniem inteligentnej
technologii i głupich ludzi.

Więc spójrz przed siebie,
wyłącz ten ekran.

Wyjdź się na zewnątrz,
wykorzystaj ten dzień.

Wystarczy tylko jedna relacja

by pokazać ci różnicę,
jaką może sprawić bycie obecnym.

Przeżyj ten moment, gdy ona
obdarzy cię spojrzeniem

które zapamiętasz na zawsze,
gdy miłość cię ogarnie.

Przeżyj moment
pierwszego dotyku i pocałunku,

czas pierwszej kłótni,
gdy wciąż kochasz każdy jej aspekt.

Chwile, których nie chcesz dzielić
z innymi osobami,

ponieważ przeżywasz je tylko z tą jedną.

Moment, w którym wymieniasz komputer
na pierścionek

dla twojej wybranki,
która nie jest wymysłem wyobraźni.

Czas, w których zakładasz rodzinę
lub moment, gdy

po raz pierwszy trzymasz swoje maleństwo
i kochasz je natychmiast.

Noce, których nie przesypiasz
i jedyne czego pragniesz to odpocząć.

i moment, kiedy ocierasz łzy,
gdy twoje dziecko opuszcza gniazdo.

Czas, gdy twoja córeczka
wraca z wnukiem, byś mógł go potrzymać.

i dzień, w którym nazywa Cię dziadkiem
sprawiając, że czujesz się naprawdę stary

Moment, gdy patrzysz na wszystko,
czego dokonałeś, czemu poświęciłeś uwagę

i jesteś zadowolony,
że nie zmarnowałeś tego czasu.

Moment, gdy trzymasz dłoń swojej żony
i siadasz na obok niej na łóżku

i mówisz jej "Kocham Cię"
i całujesz ją w czoło.

A ona później szepcze do Ciebie cicho,
gdy jej serce bije po raz ostatni,

że miała szczęście, że na nią trafiłeś.

Ale żaden z tych momentów się nie wydarzy,
żadnego z nich nie przeżyjesz

będąc tak bardzo zajętym patrzeniem w dół,
że nie zauważysz pominiętych okazji.

Więc spójrz przed siebie, wyłącz ten ekran.

Nie żyjemy wiecznie,
mamy określoną liczbę dni.

Nie marnuj więc życia,
nie daj się omamić.

Patrząc wstecz,
nie ma nic gorszego od żalu.

Ja również jestem winny bycia częścią
tej machiny,

tego cyfrowego świata,
gdzie nie liczy się jednostka.

Gdzie wysyłamy wiadomości
zamiast rozmawiać,

gdzie spędzamy godziny razem
nie patrząc na siebie.

Nie żyj życiem innych,

daj ludziom swą miłość zamiast like'a.

Rozłącz się z potrzebą bycia online.

Wyjdź na zewnątrz do świata,
zostaw rozpraszacze za sobą.

Spójrz przed siebie, wyłącz ten ekran,

przestań oglądać to nagranie,
żyj prawdziwym życiem.