ความลับข้างในของธุรกิจการเดินเรือ
-
0:01 - 0:02เมื่อสองปีที่แล้ว
-
0:02 - 0:04โรงเรียนธุรกิจมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
(Harvard Business School) ได้เลือก -
0:04 - 0:07โมเดลธุรกิจที่ดีที่สุดของปีนั้น
-
0:07 - 0:11โดยเลือกการโจรกรรมโซมาลี (Somali piracy)
-
0:11 - 0:13ซึ่งในช่วงเวลาเดียวกันนั้น
-
0:13 - 0:19ฉันได้ค้นพบว่า มีผู้เดินเรือ 544 คน
-
0:19 - 0:22ถูกจับเรียกค่าไถ่ไว้บนเรือ
-
0:22 - 0:25ที่ส่วนใหญ่ทอดสมอ
ห่างจากชายฝั่งโซมาเลียไม่ไกลนัก -
0:25 - 0:27ในระยะที่มองเห็นได้ง่ายๆ
-
0:27 - 0:30และฉันได้รู้ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้ และคิดว่า
-
0:30 - 0:32อะไรกำลังเกิดขึ้นกับธุรกิจการเดินเรือ
-
0:32 - 0:35และคิดต่อไปว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นกับอุตสาหกรรมอื่น ด้วยไหม
-
0:35 - 0:38เราจะเห็นกัปตันเครื่องบิน 544 คน
-
0:38 - 0:40ถูกจับในเครื่องบินจัมโบ้ของพวกเขา
-
0:40 - 0:43บนทางวิ่ง เป็นเดือนๆหรือเป็นปีไหม
-
0:43 - 0:47เราจะเห็นคนขับรถโดยสารข้ามจังหวัด
544 คนถูกจับไหม -
0:47 - 0:49มันจะไม่เกิดขึ้นหรอก
-
0:49 - 0:52ฉันจึงเริ่มรู้สึกฉงนสนใจ
-
0:52 - 0:54และฉันค้นพบข้อเท็จจริงอีกอย่างหนึ่ง
-
0:54 - 0:56ซึ่งสำหรับฉันแล้ว น่าประหลาดใจมากกว่า
-
0:56 - 0:59มันแทบจะเป็นข้อเท็จจริงที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน
-
0:59 - 1:02จนเมื่ออายุ 42, 43 ปี
-
1:02 - 1:07นั่นคือโดยพื้นฐานแล้ว
เรายังคงพึ่งพาการขนส่งทางเรืออยู่ -
1:07 - 1:10เพราะบางทีสาธารณชนทั่วไป
-
1:10 - 1:13คิดว่าการขนส่งทางเรือเป็นอุตสาหกรรมที่ล้าสมัย
-
1:13 - 1:15เป็นการนำส่งโดยเรือใบ
-
1:15 - 1:19พร้อมกับโมบี ดิกส์ (Moby Dicks)
และ แจ็ก สแปร์โรวส์ (Jack Sparrows) -
1:19 - 1:21แต่การขนส่งทางเรือ ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
-
1:21 - 1:25การขนส่งทางเรือสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเรา
อย่างที่เคยเป็นมาก่อน -
1:25 - 1:30มีส่วนในการค้าโลกถึง 90 เปอร์เซ็นต์
-
1:30 - 1:35เพิ่มจำนวนขึ้นถึงสี่เท่า ตั้งแต่ปี 1970
-
1:35 - 1:38เราต้องใช้การขนส่งทางเรือมากขึ้น
อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน -
1:38 - 1:41แม้กระนั้นก็ตาม สำหรับอุตสาหกรรมใหญ่ขนาดนี้ --
-
1:41 - 1:45มีเรือที่่กำลังเดินอยู่ในท้องทะเลขณะนี้ 100,000 ลำ --
-
1:45 - 1:48ซึ่งมองแทบไม่เห็นเลยทีเดียว
-
1:48 - 1:53ในสิงคโปร์ มันดูน่าหัวเราะที่จะพูดอย่างนั้น
-
1:53 - 1:55เพราะว่าที่นี่ ธุรกิจการเดินเรือมีอยู่มากเสียจนกระทั่ง
-
1:55 - 1:58เหมือนเอาเรือไปติดไว้บนหลังคาโรงแรมเลยทีเดียว
-
1:58 - 2:00(เสียงหัวเราะ)
-
2:00 - 2:02แต่ที่อื่นๆในโลก
-
2:02 - 2:04ถ้าคุณไปถามสาธารณชนทั่วๆไป ว่าพวกเขารู้อะไรบ้าง
-
2:04 - 2:07เกี่ยวกับการขนส่งทางเรือ
และปริมาณการค้าขายที่ขนส่งทางทะเล -
2:07 - 2:12คุณจะได้ใบหน้าที่ว่างเปล่า
-
2:12 - 2:14ถ้าคุณถามใครสักคนบนท้องถนน
-
2:14 - 2:15ว่าพวกเขาเคยได้ยินชื่อ ไมโครซอฟท์ ไหม
-
2:15 - 2:17ฉันคิดว่า พวกเขาจะบอกว่า เคย
-
2:17 - 2:19เพราะพวกเขาจะรู้ว่า คนพวกนั้นทำซอฟท์แวร์
-
2:19 - 2:21ที่ใช้กับเครื่องคอมพิวเตอร์
-
2:21 - 2:25และใช้งานได้เป็นบางครั้งบางคราว
-
2:25 - 2:28แต่ถ้าคุณถามพวกเขาว่า
เคยได้ยินชื่อเมอส์ก (Maersk) ไหม -
2:28 - 2:31ฉันสงสัยว่า คุณจะได้คำตอบเหมือนกันหรือเปล่า
-
2:31 - 2:32แม้ว่า เมอส์ก
-
2:32 - 2:36ซึ่งเป็นแค่บริษัทเดินเรือหนึ่ง ในบรรดาหลายต่อหลายบริษัทนั้น
-
2:36 - 2:39มีเงินได้ประจำปีมากในเกณฑ์เดียวกับ ไมโครซอฟท์
-
2:39 - 2:40(60.2 พันล้านดอลลาร์)
-
2:40 - 2:42เอาละ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
-
2:42 - 2:44สองสามปีที่แล้ว
-
2:44 - 2:48ผู้บัญชาการทหารเรือของกองทัพเรืออังกฤษ--
-
2:48 - 2:49เขามีตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการทหารเรือ
-
2:49 - 2:54ถึงแม้ว่าผู้นำกองทัพบก ไม่ถูกเรียกว่า ผู้บัญชาการภาคพื้นดินก็ตาม
-
2:54 - 2:56เขากล่าวว่าพวกเรา และเขาหมายถึง
-
2:56 - 2:59ประเทศอุตสาหกรรมทั้งหลายในโลกตะวันตก
-
2:59 - 3:03ซึ่งทนทุกข์จากการมองไม่เห็นท้องทะเล (sea blindness)
-
3:03 - 3:04เรามองไม่เห็นสิ่งต่างๆ ในท้องทะเล
-
3:04 - 3:07ในฐานะที่เป็นที่ประกอบการอุตสาหกรรม หรือการงาน
-
3:07 - 3:10มันเป็นเพียงแค่บางสิ่งที่เราบินอยู่เหนือมัน
-
3:10 - 3:13พื้นสีนํ้าเงินบนแผนที่ทางอากาศ
-
3:13 - 3:16ไม่มีอะไรให้เห็นว่ากำลังเคลื่อนไหว
-
3:16 - 3:20ดังนั้น ฉันจึงต้องการจะเปิดตาของตัวเอง
-
3:20 - 3:23ต่อการมองไม่เห็นท้องทะเลของตัวเอง
-
3:23 - 3:26ฉันจึงวิ่งเข้าหาทะเล
-
3:26 - 3:28เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันได้เดินทาง
-
3:28 - 3:31ไปกับเรือเมอส์ก เค็นดัล (Maersk Kendal)
-
3:31 - 3:32เป็นเรือสินค้าขนส่งคอนเทนเนอร์ขนาดกลาง
-
3:32 - 3:35ขนตู้คอนเทนเนอร์เกือบ 7,000 ตู้
-
3:35 - 3:37ฉันออกจากเมืองเฟลิกซ์โทว์ (Felixstowe)
-
3:37 - 3:39ทางชายฝั่งทะเลตอนใต้ของอังกฤษ
-
3:39 - 3:41และไปสิ้นสุดที่ตรงนี้ ในสิงคโปร์
-
3:41 - 3:43ห้าสัปดาห์ต่อมา
-
3:43 - 3:48มีอาการเจ็ทแล็ค น้อยกว่าอาการที่มีอยู่ตอนนี้มากทีเดียว
-
3:48 - 3:51และมันเป็นการรู้แจ้งเห็นจริง
-
3:51 - 3:53เราเดินทางผ่านห้าทะเลใหญ่
-
3:53 - 3:56สองมหาสมุทร ท่าเรือเก้าแห่ง
-
3:56 - 3:58และได้เรียนรู้มากมาย เกี่ยวกับธุรกิจการเดินเรือ
-
3:58 - 4:00และหนึ่งในสิ่งแรกๆ ที่ทำให้ฉันประหลาดใจ
-
4:00 - 4:02เมื่อฉันขึ้นเรือเคนดัล
-
4:02 - 4:05ก็คือ ผู้คนทั้งหลายไปอยู่ที่ไหนกันหมด
-
4:05 - 4:07ฉันมีเพื่อนในกองทัพเรือที่บอกว่า
-
4:07 - 4:10พวกเขาออกเรือไปกันครั้งละ 1,000 คน
-
4:10 - 4:13แต่บนเรือเคนดัลนี้ มีลูกเรือเพียง 21 คน
-
4:13 - 4:16นั่นก็เพราะว่า ธุรกิจการเดินเรือมีประสิทธิภาพมาก
-
4:16 - 4:19ระบบคอนเทนเนอร์ได้ทำให้มีประสิทธิภาพอย่างมาก
-
4:19 - 4:21ปัจจุบัน เรือต่างๆ มีระบบอัตโนมัติ
-
4:21 - 4:24สามารถทำงานได้ด้วยลูกเรือจำนวนน้อย
-
4:24 - 4:26และมันยังหมายถึง จากคำพูด
-
4:26 - 4:28ของเจ้าหน้าที่ยามฝั่งท่าเรือที่ฉันได้พบ
-
4:28 - 4:30ชาวเรือโดยเฉลี่ยที่คุณพบเห็น
-
4:30 - 4:34ในเรือคอนเทนเนอร์ จะเหน็ดเหนื่อยหรือไม่ก็หมดเรี่ยวแรง
-
4:34 - 4:37เพราะการเดินเรือของการขนส่งทางเรือสมัยใหม่
-
4:37 - 4:40เป็นการลงโทษโดยแท้ ในสิ่งที่การเดินเรือเรียกว่า
-
4:40 - 4:42องค์ประกอบที่เป็นมนุษย์ของมัน
-
4:42 - 4:44วลีที่แปลกที่พวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้ตระหนัก
-
4:44 - 4:47ว่าฟังดูเป็นอมนุษย์นิดๆ
-
4:47 - 4:49ดังนั้นคนเดินเรือส่วนมาก ซึ่งปัจจุบันทำงาน
บนเรือคอนเทนเนอร์ -
4:49 - 4:54มักจะมีเวลาอยู่บนบก น้อยกว่าสองชั่วโมง ในแต่ละครั้ง
-
4:54 - 4:55พวกเขาไม่มีเวลาได้พักผ่อน
-
4:55 - 4:57อยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายๆเดือน แต่ละครั้ง
-
4:57 - 4:59และแม้ว่า เมื่อพวกเขาอยู่บนเรือ
-
4:59 - 5:00พวกเขาก็ไม่มีโอกาสเข้าไปใช้ในสิ่งที่
-
5:00 - 5:05เด็กอายุห้าขวบก็ใช้ได้ ซึ่งก็คืออินเตอร์เน็ต
-
5:05 - 5:07และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจ
เมื่อฉันอยู่บนเรือเคนดัล -
5:07 - 5:10คือคนที่นั่งถัดจากฉันไปนั้น --
-
5:10 - 5:16ไม่ใช่พระราชินี ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงจัด
ให้ฉันนั่งอยู่ใต้รูปภาพของเธอ -- -
5:16 - 5:18แต่รอบๆโต๊ะอาหาร ในห้องโถงสำหรับเจ้าหน้าที่นั้น
-
5:18 - 5:20ฉันนั่งถัดจากชายชาวพม่าคนหนึ่ง
-
5:20 - 5:23ฉันนั่งตรงข้ามกับชาวโรมาเนีย ชาวโมลดาเวียน และคนอินเดีย
-
5:23 - 5:26โต๊ะถัดไปเป็นชายชาวจีน
-
5:26 - 5:29และในห้องกะลาสีเรือ ทั้งหมดเป็นชาวฟิลิปปินส์
-
5:29 - 5:32นั่นคือเรือที่ทำงานเป็นปกติ
-
5:32 - 5:34มันเป็นไปได้อย่างไร
-
5:34 - 5:36เพราะการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วมากที่สุด
-
5:36 - 5:37ในธุรกิจการเดินเรือตลอด 60 ปีที่ผ่านมา
-
5:37 - 5:40เมื่อคนทั่วไปส่วนใหญ่หยุดที่จะสังเกตเห็น
-
5:40 - 5:43ในสิ่งที่ถูกเรียกว่า การจดทะเบียนเรือแบบเปิด (open registry)
-
5:43 - 5:45หรือ เรือชักธงสะดวก (flag of convenience)
-
5:45 - 5:48เรือต่างๆในปัจจุบัน ชักธงของประเทศไหนๆก็ได้
-
5:48 - 5:51ที่ให้จดทะเบียนธงได้
-
5:51 - 5:53คุณสามารถรับธง จากประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลได้
-
5:53 - 5:55เช่น โบลีเวีย หรือ มองโกเลีย
-
5:55 - 5:58หรือเกาหลีเหนือ แม้ว่ามันไม่ได้เป็นที่นิยมนักก็ตาม
-
5:58 - 6:00(เสียงหัวเราะ)
-
6:00 - 6:02เราจึงมีกะลาสีเรือที่มีหลากหลายเชื้อชาติทั่วโลก
-
6:02 - 6:07และกะลาสีที่ย้ายที่ไปได้เรื่อยๆ อยู่บนเรือ
-
6:07 - 6:09และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจ
-
6:09 - 6:12และเมื่อเราเข้าไปในน่านนํ้าของโจรสลัด
-
6:12 - 6:16ไปตามช่องแคบเอลแมนเด็บ (Bab-el-Mandeb)
สู่มหาสมุทรอินเดีย -
6:16 - 6:17เรือก็เปลี่ยนไป
-
6:17 - 6:20และนั่นเป็นเรื่องที่น่าตกใจ เพราะทันทีทันใดนั้น
-
6:20 - 6:23ฉันก็เข้าใจสิ่งที่กัปตันเรือเคยพูดกับฉัน
-
6:23 - 6:25ว่าฉันคงเพี้ยนไปแล้วที่เลือกที่จะเดินทาง
-
6:25 - 6:28ผ่านน่านนํ้าโจรสลัดบนเรือคอนเทนเนอร์
-
6:28 - 6:30พวกเราไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปบนดาดฟ้าอีกต่อไป
-
6:30 - 6:32มียามเฝ้าระวังโจรสลัดเพิ่มสองเท่า
-
6:32 - 6:37และในช่วงนั้น มีคนเดินเรือ 544 คน ถูกจับเป็นตัวประกัน
-
6:37 - 6:39และบางคนถูกจับตัวไว้เป็นปี
-
6:39 - 6:41เป็นเพราะธรรมชาติของธุรกิจการเดินเรือและเรือชักธงสะดวก
-
6:41 - 6:43ไม่ใช่สาเหตุนี้ทั้งหมด แต่บางส่วนเป็นเพราะสาเหตุนี้
-
6:43 - 6:48มีส่วนน้อยของเจ้าของเรือที่ไร้คุณธรรม
-
6:48 - 6:51มันง่ายมากที่แอบซ่อน
-
6:51 - 6:56ไม่บอกชื่อสัญชาติของเรือชักธงสะดวก
-
6:56 - 7:00มีเรื่องอื่นอีกไหม ที่การมองไม่เห็นท้องทะเลของเราปิดบังไว้
-
7:00 - 7:02อืม ถ้าคุณออกไปสู่ท้องทะเลในเรือทั่วไป
-
7:02 - 7:04หรือบนเรือสำราญ และเงยหน้าขึ้นไปดูปล่องควัน
-
7:04 - 7:07คุณก็จะเห็นควันสีดำ
-
7:07 - 7:09และนั่นก็เพราะว่า ธุรกิจการเดินเรือ
-
7:09 - 7:12มีกำไรน้อยมาก พวกเขาต้องการเชื้อเพลิงราคาถูก
-
7:12 - 7:14จึงใช้สิ่งที่เรียกว่า นํ้ามันเตา
-
7:14 - 7:17ซึ่งบางคนในอุตสาหกรรมเรือบรรทุกนํ้ามัน ได้อธิบายว่า
-
7:17 - 7:19เป็นขี้ตะกอนของโรงกลั่นนํ้ามัน
-
7:19 - 7:22แค่หนึ่งขั้นตอนจากยางมะตอย
-
7:22 - 7:25และธุรกิจการเดินเรือ เป็นวิธีการขนส่งที่สะอาด
ต่อสิ่งแวดล้อมที่สุด -
7:25 - 7:28ในเรื่องของการปล่อยก๊าซคาร์บอนต่อตันต่อไมล์
-
7:28 - 7:31มันปล่อยออกมาราวหนึ่งในพันของการบิน
-
7:31 - 7:33และราวหนึ่งในสิบของรถบรรทุกขนส่ง
-
7:33 - 7:36แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีอันตราย
เพราะมันมีจำนวนมากเหลือเกิน -
7:36 - 7:39ดังนั้นการปล่อยก๊าซคาร์บอนของธุรกิจการเดินเรือ
คิดเป็นประมาณสามถึงสี่เปอร์เซ็นต์ -
7:39 - 7:41เกือบจะเท่าๆกับการบิน
-
7:41 - 7:42และถ้าเราเอาการปล่อยก๊าซของธุรกิจการเดินเรือ
-
7:42 - 7:46เข้าไปอยู่ในรายการการปล่อยก๊าซคาร์บอน
ของประเทศต่างๆ -
7:46 - 7:47มันก็จะมาอยู่ประมาณ ลำดับที่หก
-
7:47 - 7:49ใกล้เคียงกับประเทศเยอรมัน
-
7:49 - 7:53ในปี 2009 ได้มีการคำนวณว่าเรือที่ใหญ่ที่สุด 15 ลำ
-
7:53 - 7:56ทำให้เกิดการปนเปื้อน ด้านอนุภาคและเถ้าถ่าน
-
7:56 - 7:57และก๊าซพิษ
-
7:57 - 8:00มากเท่าๆกับรถยนต์ทั้งหมดในโลก
-
8:00 - 8:01และข่าวดีก็คือ
-
8:01 - 8:03ผู้คนในปัจจุบันกำลังพูดกันเรื่องการเดินเรือแบบยั่งยืน
(sustainable shipping) -
8:03 - 8:06การริเริ่มใหม่ๆที่น่าสนใจ กำลังเกิดขึ้น
-
8:06 - 8:08แต่ทำไมมันจึงใช้เวลานานเหลือเกิน
-
8:08 - 8:11เมื่อเรากำลังจะเริ่มพูดและเริ่มที่จะคิด
-
8:11 - 8:15เรื่องไมล์ของการเดินเรือ (shipping miles)
เช่นเดียวกับไมล์ของการบิน -
8:15 - 8:17นอกจากนั้น ฉันยังได้เดินทางไปยังแหลมคอด
(Cape Cod) เพื่อดู -
8:17 - 8:19สถานการณ์เลวร้ายของปลาวาฬไรท์ ของแอตแลนติคเหนือ
-
8:21 - 8:23เพราะว่าสำหรับฉัน นี่เป็นสิ่งที่น่าพิศวงมากที่สุดอย่างหนึ่ง
-
8:23 - 8:25ในช่วงที่ฉันอยู่ในทะเล
-
8:25 - 8:27และเป็นสิ่งที่ทำให้ดิฉันคิดถึงมัน
-
8:27 - 8:30พวกเรารู้เรื่องของผลกระทบที่มนุษย์มีต่อมหาสมุทร
-
8:30 - 8:33ในเรื่องของการประมงและการทำประมงที่มากเกินไป
-
8:33 - 8:35แต่เราไม่รู้อย่างจริงจังมากนักหรอก เกี่ยวกับ
-
8:35 - 8:37สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นใต้นํ้า
-
8:37 - 8:39และความจริงแล้ว ธุรกิจการเดินเรือมีบทบาทตรงนี้
-
8:39 - 8:43เพราะเสียงรบกวนจากการเดินเรือ มีส่วน
-
8:43 - 8:46ไปทำลายการอยู่อาศัยโดยเสียงของสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทร
-
8:46 - 8:49แสงไม่สามารถทะลุผ่านไปถึงใต้ผิวนํ้า
-
8:49 - 8:52ดังนั้นสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทร เช่น ปลาวาฬและปลาโลมา
-
8:52 - 8:54และแม้กระทั่งปลาทั้ง 800 สายพันธุ์
-
8:54 - 8:57ที่สื่อสารกันด้วยเสียง
-
8:57 - 8:59และปลาวาฬไรท์ของแอตแลนติคเหนือ
-
8:59 - 9:02สามารถส่งสัญญาณไปได้ไกลเป็นหลายร้อยไมล์
-
9:02 - 9:04ปลาวาฬหลังค่อม สามารถส่งสัญญาณเสียง
-
9:04 - 9:06ข้ามไปทั่วทั้งมหาสมุทร
-
9:06 - 9:08แต่เสียงของเรือบรรทุกนํ้ามันขนาดใหญ่ก็จะได้ยิน
-
9:08 - 9:10ข้ามไปทั่วทั้งมหาสมุทรด้วยเหมือนกัน
-
9:10 - 9:12และเพราะว่าเสียงรบกวนจากใบพัดเรือที่เกิดขึ้นใต้นํ้า
-
9:12 - 9:16บางครั้งก็เป็นความถี่เดียวกันกับที่ปลาวาฬใช้
-
9:16 - 9:19ดังนั้นมันจึงทำลายการอยู่อาศัยโดยเสียงของพวกมันได้
-
9:19 - 9:21พวกมันต้องการสิ่งนี้เพื่อการผสมพันธุ์
-
9:21 - 9:22เพื่อหาแหล่งอาหาร
-
9:22 - 9:25เพื่อหาคู่
-
9:25 - 9:28และการอยู่อาศัยโดยเสียง
ของปลาวาฬไรท์ของแอตแลนติคเหนือ -
9:28 - 9:31ลดลงถึง 90 เปอร์เซ็นต์
-
9:31 - 9:36แต่ก็ยังไม่มีกฎหมายครอบคลุมมลพิษด้านเสียง
-
9:36 - 9:39และเมื่อฉันไปถึงสิงคโปร์
-
9:39 - 9:44และฉันต้องขอโทษสำหรับเรื่องนี้ด้วย
แต่ฉันยังไม่ต้องการลงจากเรือ -
9:44 - 9:47ฉันรักที่จะอยู่บนเรือเคนดัลจริงๆ
-
9:47 - 9:49ฉันได้รับการดูแลอย่างดีจากลูกเรือ
-
9:49 - 9:52ฉันมีกัปตันเรือที่คุยเก่งและดูแลดี
-
9:52 - 9:56และฉันยินดีที่จะลงชื่อเดินทางต่ออีกห้าสัปดาห์
-
9:56 - 9:58บางสิ่งที่กัปตันเรือได้พูด
-
9:58 - 10:00ว่าฉันเพี้ยนมากที่คิดจะไปต่อ
-
10:00 - 10:02แต่ฉันก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น ครั้งละเก้าเดือน
-
10:02 - 10:04อย่างกะลาสีชาวฟิลิปปินส์พวกนั้น
-
10:04 - 10:07เมื่อฉันขอให้อธิบายงานที่พวกเขาทำให้ฟัง
-
10:07 - 10:09งานที่เรียกว่า "ดอลลาร์แลกกับความคิดถึงบ้าน"
-
10:09 - 10:10พวกเขาได้เงินเดือนดี
-
10:10 - 10:14แต่ชีวิตของพวกเขา ยังคงโดดเดี่ยวและยุ่งยาก
-
10:14 - 10:17ในปัจจัยที่อันตรายและบ่อยครั้งที่ยากลำบาก
-
10:17 - 10:19แต่เมื่อฉันมาถึงตรงนี้ ฉันก็สองจิตสองใจ
-
10:19 - 10:22เพราะว่าฉันต้องการแสดงความนับถือต่อชาวเรือเหล่านั้น
-
10:22 - 10:24ผู้ซึ่งนำ 90 เปอร์เซ็นต์ของทุกสิ่งทุกอย่างมาให้เรา
-
10:24 - 10:28แต่ได้รับการขอบคุณหรือการยอมรับน้อยมาก
-
10:28 - 10:31ดิฉันต้องการแสดงความนับถือเรือทั้ง 100,000 ลำ
-
10:31 - 10:32ที่อยู่ในท้องทะเล
-
10:32 - 10:35ที่กำลังทำงาน ที่กำลังเข้ามาและที่กำลังออกไป
-
10:35 - 10:38ทุกเมื่อเชื่อวัน นำสิ่งที่เราต้องการมาให้เรา
-
10:38 - 10:41แต่ดิฉันก็ยังต้องการเห็นการเดินเรือ
-
10:41 - 10:44และพวกเรา หรือคนทั่วไป ซึ่งรู้จักเรื่องเหล่านี้น้อยมาก
-
10:44 - 10:46ให้ใคร่ครวญมากขึ้นอีกเล็กน้อย
-
10:46 - 10:49ให้มองเห็นชัดขี้นอีกสักนิด
-
10:49 - 10:52ให้เห็น 90 เปอร์เซ็นต์นั้นอย่างชัดเจน
-
10:52 - 10:55เพราะฉันคิดว่า เราจะได้ประโยชน์ทั้งหมดได้
-
10:55 - 10:57จากการทำสิ่งที่ง่ายๆธรรมดาๆ
-
10:57 - 11:00ซึ่งก็คือ การเรียนรู้ที่จะมองเห็นท้องทะเล
-
11:00 - 11:02ขอบคุณค่ะ
-
11:02 - 11:06(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ความลับข้างในของธุรกิจการเดินเรือ
- Speaker:
- โรส จอร์จ (Rose George)
- Description:
-
more » « less
เกือบทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็นเจ้าของและใช้อยู่ ณ จุดๆ หนึ่ง เดินทางมาถึงเราโดยเรือคอนเทนเนอร์ ผ่านทางเครือข่ายเส้นทางมหาสมุทร และท่าเรือที่กว้างใหญ่ที่พวกเราส่วนมาก แทบจะไม่รู้จักเลย นักหนังสือพิมพ์ โรส จอร์จ จะพาพวกเราไปท่องเที่ยวผ่านเข้าไปในโลกของธุรกิจการเดินเรือที่หนุนให้เกิดอารยธรรมของผู้บริโภค
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 11:23
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
Tisa Tontiwatkul accepted Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna rejected Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Inside the secret shipping industry | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Inside the secret shipping industry |
Unnawut Leepaisalsuwanna
ขออนุญาตเสนอแก้ Greyhound bus เป็นรถโดยสารข้ามจังหวัดนะครับ เพื่อเป็นการ localize ให้เข้าใจโดยคนไทยหมู่มากมากขึ้น ดีไหมครับ? ส่วนที่เหลือเป็นการแก้ไขเล็กๆน้อยๆ รบกวนลองรีวิวจากใน compare revision ดูนะครับ
Unnawut Leepaisalsuwanna
Off for publishing!