(h) TROM - 2.13 Peace and freedom

[Ειρήνη και ελευθερία]

Η ειρήνη είναι ένα δημιούργημα ενός
συστήματος που περιλαμβάνει συγκρούσεις.

Αν δεν υπήρχαν συγκρούσεις,
δεν θα υπήρχε ανάγκη για ειρήνη.

Είναι πολύ απλό. Οπότε όταν επιδιώκεις
ειρήνη για τον κόσμο όλο,

θα πρέπει να αναρωτηθείς, γιατί
υπάρχει εξ αρχής η ανάγκη για ειρήνη;

Η ελευθερία είναι ένα τεράστιο ψέμα
στο νομισματικό σύστημα.

Αλλά τι σημαίνει να είσαι «ελεύθερος»;

Η λέξη «ελευθερία» δεν έχει σαφή ορισμό.

Επομένως, πρέπει πάντα
να ρωτάς το άλλο άτομο,

τι εννοεί με τη λέξη «ελευθερία».

Αν δεν γουστάρω το γείτονα μου,
μπορώ να τον πυροβολήσω;

Αυτό εννοείς λέγοντας ελευθερία;
Τι εννοείς με τον όρο «ελευθερία»;

«Όχι, όχι, εννοώ με κάποιους περιορισμούς
στην ανθρώπινη συμπεριφορά.»

Άρα, μην χρησιμοποιείτε τη λέξη ελευθερία.

Πείτε, ας πούμε:

«Στις Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέπονται
συγκεκριμένες συμπεριφορές.»

και στη συνέχεια απαριθμείτε
αυτές τις συμπεριφορές.

Αλλά μη μιλάτε για ελευθερία.

Δεν μπορεί να υπάρχει πλήρης
ελευθερία σε μια κοινωνία.

Για παράδειγμα, όταν οι χώρες
λένε στους πολίτες τους:

«Είστε ελεύθεροι και έχετε δημοκρατία»,

αν συνεχίζουν να το διατυμπανίζουν, κάτι
πάει στραβά με την ελευθερία σας...

Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ελευθερία,
όταν έχουμε εκατομμύρια ανθρώπους,

πάνω από 40 εκατ. ανθρώπων που δεν
λαμβάνουν περίθαλψη υγείας...

Επίσης, δεν οδηγείτε το αυτοκίνητο
το οποίο θέλετε να οδηγείτε,

αλλά το αυτοκίνητο που
οικονομικά αντέχετε!

Δεν γνωρίζω πολλούς ανθρώπους,

που μπορούν να επιλέξουν
ελεύθερα το σπίτι τους.

Ζουν σ' αυτό που μπορούν να
αντέξουν οικονομικά.

Άλλοι πάλι δεν έχουν να φάνε, δεν μπορούν
να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο.

Δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει

και δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο
που τους χειραγωγούν.

Παρόλα αυτά, πιστεύουν
τα ψέματα περί ελευθερίας.

Το ενδιαφέρον μ' αυτή τη χώρα είναι

ότι εξακολουθούν να μιλάνε για το
ότι έχουμε ελευθερία επιλογής.

Είναι πολύ περιορισμένη.

Εάν πρόκειται για κάτι σημαντικό,
τότε δίνονται ελάχιστες επιλογές.

Μπορείτε να επιλέξετε
2 πολιτικά κόμματα, μόνο 2.

Και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ)
ελέγχονται από 5 ή 6 εταιρείες.

Πετρελαϊκές εταιρίες απέμειναν 3 ή 4.

Ισχυρές τράπεζες, σύμβουλοι επενδύσεων
και φοροτεχνικοί σύμβουλοι.

Σ' όλα τα σημαντικά θέματα,
οι επιλογές περιορίζονται.

Υπήρχαν 3 ή 4 διαφορετικές
εφημερίδες στην πόλη.

Σήμερα υπάρχουν μόνο
1 ή 2 που ελέγχονται

απ' τα ίδια άτομα που ελέγχουν
το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Αλλά γαριδάκια; Παγωτά; 32 γεύσεις!

Σ' όλα τα ασήμαντα πράγματα
έχουμε τεράστια γκάμα επιλογών!

Πάντα λέω: Ξέρετε ποια είναι
η ελευθερία σας εδώ στην Αμερική;

Χαρτί ή πλαστικό;
Αυτή είναι η ελευθερία σας.

Πληρωμή με μετρητά ή κάρτα;

Θέση στο διάδρομο ή παράθυρο;
Καπνιστής ή μη; Κόκκα Κόλα ή Pepsi;

Αυτή είναι η ελευθερία σας,
οτιδήποτε άλλο σας δίνεται έτοιμο.

Αναγκάζεστε να κάνετε
ό,τι θέλουν εκείνοι.

Μιλάω για τους μεγάλους ιδιοκτήτες της
χώρας. Αυτοί κινούν τα νήματα.

Μιλώντας για επιλογές που
μας περιορίζουν,

πάντα ήθελα να σε ρωτήσω για

όλα όσα μιλάς ανοιχτά, χρόνια τώρα...

Θέλω να πω, τα ξαναβρίσκουμε μπροστά μας

γι' αυτό και χαίρομαι που
ήρθες στην εκπομπή μας.

Μιλούσες 30 χρόνια πριν
για όλα αυτά,

για αυτήν την τεράστια συζήτηση,

για το αν τα πολιτικά μας
δικαιώματα περιορίζονται ή όχι.

Τι έχεις να πεις γι' αυτό;

Αν εξετάσει κανείς τη νομοθεσία
των τελευταίων 30 έως 40 ετών...

Υπάρχει κάτι που ονομάζεται
«κοινωνική υστερία».

Η κοινωνική υστερία
μεταδίδεται από τα ΜΜΕ.

Στην προεδρία Νίξον, το μεγάλο ζήτημα
κοινωνικής υστερίας ήταν το έγκλημα.

Λέγανε τότε: «Υπάρχει πολύ βία,
αρκετά αδύναμες τιμωρίες,

χρειαζόμαστε πιο αυστηρούς νόμους».

Ως αποτέλεσμα, περιορίστηκαν
πολλά πολιτικά δικαιώματα

όπως των εγκληματιών, των
κατηγορουμένων ή των δικαζόμενων.

Αυτά τα δικαιώματα περιορίστηκαν τότε.

Αν και ήταν δικαιώματα
που κατοχυρώνονταν

από το Σύνταγμα και
τη Χάρτα Δικαιωμάτων.

Μια άλλη κοινωνική υστερία ήταν
τα ναρκωτικά. Ακριβώς η ίδια φασαρία.

Λέγανε: «Εισέρχονται πολλά ναρκωτικά
στη χώρα, θα το πολεμήσουμε,

χρειαζόμαστε πιο αυστηρούς νόμους,
να πάρουμε Δρακόντεια μέτρα.»

«Χρειάζεται να κάνουμε αυτό, το άλλο...»

Όλες αυτές οι αποφάσεις οδήγησαν
μονάχα σε λιγότερη ελευθερία

κι όλο αυτό λόγω της
κοινωνικής υστερίας.

Τα ΜΜΕ ξεκινούν την όλη τρέλα,
ο κόσμος αρχίζει να ενθουσιάζεται,

η νομοθεσία την θεσπίζει,
η εκτελεστική δύναμη την υπογράφει,

και οι δικαστές απλώς δίνουν
το «εντάξει» όταν φτάσει σ' αυτούς.

Το αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι
λιγότερη ελευθερία,

λιγότερες πολιτικές ελευθερίες
και λιγότερα δικαιώματα.

Η τρίτη κοινωνική υστερία
είναι η τρομοκρατία.

Αν και αυτή η υστερία οφείλεται
και σ' άλλους παράγοντες,

κι αναφέρομαι στην 11η Σεπτεμβρίου
που είναι ένα πολύ δραματικό γεγονός.

Αλλά ακόμη κι αυτό, εκμεταλλεύτηκε
με αυτά τα πατριωτικά μέτρα

για να περιοριστούν κι άλλο
οι ελευθερίες μας.

Κι απλά τώρα λένε:

«Αν δεν έχεις κάτι να κρύψεις,
τότε τι φοβάσαι...»

Το 'χεις ακούσει
φαντάζομαι... Ανοησίες!

Τι γίνεται με τους ανθρώπους
που βρέθηκαν αθώοι

από τον έλεγχο DNA; Δεν έχουν
τίποτα να κρύψουν.

Ακούστε, είναι πολύ απλό.
Η χώρα αυτή ελέγχεται

από πλούσιους ιδιοκτήτες, οι οποίοι
πάνω κάτω κάνουν ό,τι θέλουν.

Ας εξετάσουμε τις ελευθερίες σας
στο νομισματικό σύστημα.

Από τη στιγμή που γεννιέστε
αποκτάτε μία ετικέτα...

και σας δίνεται μια ταυτότητα από το
σύστημα, χωρίς τη συγκατάθεσή σας.

Το σώμα σας χρειάζεται τροφή, που κυρίως
ελέγχεται από το νομισματικό σύστημα.

Για να αποκτήσετε τροφή πρέπει
να ακολουθήσετε τους κανόνες.

Σχολείο, πανεπιστήμιο, δουλειά, νόμοι...

Υπάρχουν τόσο πολλοί νόμοι
που ακόμη και οι λέξεις σας

περιορίζονται σε δημόσια μέρη,

με αιτιολογία ότι πρόκειται
για χυδαιότητα ή προσβολή.

Αλλά όλα αυτά είναι λάθος.

Η γλώσσα που μιλάτε καθορίζεται
απ' τον τόπο όπου ζείτε,

τον οποίο δεν μπορείς να επιλέξεις.

Αυτό σου περιορίζει τη δυνατότητα
επικοινωνίας με άλλα μέρη του κόσμου,

ή άλλες κοινωνικές τάξεις.

Προσπαθήστε να αναλογιστείτε
πόσο ελεύθεροι είστε

ή πόσο περιορισμένοι είστε
μέσα στο νομισματικό σύστημα.

[Εναλλακτικές λύσεις]

Δεν μπορεί να θα υπάρξει ποτέ ελευθερία,

διότι δεν μπορεί να οριστεί
μια τέτοια έννοια.

Είστε ελεύθεροι εντός κάποιων ορίων,
κι αυτά πρέπει να επεκταθούν

δημιουργώντας μία κοινωνία βασισμένη
στους υπάρχοντες πόρους της Γης

και της αφθονίας προϊόντων κι υπηρεσιών.

Μια κοινωνία για ανθρώπινη μέριμνα,
βασισμένη στην επιστημονική μέθοδο.

Δεν θα υπάρχει σύστημα χρημάτων
σε μια τέτοια κοινωνία,

επειδή αυτό βασίζεται στο
οικονομικό κέρδος.

Δεν μπορείς να βγάλεις κέρδος,
όταν υπάρχει αφθονία.

Αυτό καθιστά περιττό το χρηματικό σύστημα.

Κοιτάξτε τη Γη...

Σκέψου πόσο ελεύθερος είσαι
ως ανθρώπινο ον,

πόσο ελεύθερος είσαι να ανακαλύψεις
την ίδια σου την ύπαρξη;

Ποια η πρόσβαση σου
στην σύγχρονη τεχνολογία;

Πόσο ελεύθερος είσαι
να εκφράσεις τις ιδέες σου;

Εδώ στη Γη πρέπει να εργάζεσαι

για περίπου 8 απ' τις 24 ώρες
ώστε να επιβιώσεις.

Εάν πρέπει θεωρητκά
να αφιερώσεις

τα 4/5 της ζωής σου
στο σχολείο ή την εργασία,

πότε θα έχεις χρόνο να μάθεις
για την ίδια σου την ύπαρξη;

Για το σύμπαν, το ανθρώπινο σώμα,
το θάνατο, όλα όσα μας περιβάλλουν;

Εάν δεν ενδιαφέρεσαι για
τέτοιου είδους ζητήματα,

τότε τι έχει πραγματική σημασία για σένα;

Για ποιο λόγο θεωρείς τον εαυτό σου
μια ευφυή μορφή ζωής;