Patricia Ryan: İngilizce'de ısrar etmeyin!

TEDxDubai'de, uzun süreli İngilizce öğretmeni Patricia Ryan provakatif bir soru soruyor: Dünyanın İngilizce üzerindeki odaklanması diğer dillerdeki güzel fikirlerin yayılmasını engelliyor mu?(Örnek olarak: Einstein TOEFL sınavını geçmek zorunda kalsaydı ne olurdu?)Çevirinin ve fikirleri paylaşmanın tutkulu bir savunması.

Ne düşündüğünüzü biliyorum.

Size göre yolumu kaybettim,

ve birisi az sonra sahneye çıkıp beni

koltuğuma nazikçe geri döndürecek.

(Alkışlar)

Bununla Dubai'de her zaman karşılaşıyorum.

''Burada tatilde misin?''

(Kahkahalar)

''Çocukları ziyarete mi geldin?

Ne kadar kalıyorsun?''

Aslında biraz daha fazla kalmayı umuyorum.

Körfezde 30 sene boyunca

yaşıyor ve öğretiyorum.

(Alkışlar)

Ve bu zamanda, birçok değişim gördüm.

İstatistik oldukça

şok edici.

Ve size bugün İngilizce'nin

küreselleşmesinden ve dil

kaybından bahsedeceğim.

Size yetişkinlere Abu Dabi'de İngilizce

öğreten bir arkadaşımdan bahsedeceğim.

Ve bir gün,

onları bahçeye doğa hakkında

kelime öğretme amaçlı götürmeye karar verdi.

Ama sonunda bütün yerel bitkilerin isimlerini

ve kullanımlarını, tıptaki kullanımını,

kozmetik kullanımlarını,

yemekteki kullanımını, şifalı bitkilerin isimlerini

Arapça olarak öğrenen kendisiydi.

Bu öğrenciler bu bilgileri nereden alıyorlardı?

Tabiki, büyük anne ve babalarından

ve hatta büyük büyük anne ve babalarından.

Nesiller boyunca iletişim kurabilmenin

ne kadar önemli olduğu sizlere

söylememe gerek yok.

Ama üzülerek, bugün

diller benzeri görülmemiş

bir oranda ölüyor.

Her 14 günde bir dil ölüyor.

Aynı zamanda,

İngilizce tartışmaz küresel dil.

Arada bir bağlantı olabilir mi?

Bilmiyorum.

Ama biliyorum ki birçok değişiklik gördüm.

Körfeze ilk geldiğim zaman, Kuveyt'e geldim

hala cefa cekilen günlerdi.

Aslında, bu kadar önce değil.

Bu birazcık erken.

Ama buna rağmen,

diğer 25 öğretmen ile beraber

British Council tarafından işe alındım.

Ve biz Kuveyt'te devlet okullarında

görev yapacak ilk müslüman olmayan öğretmenlerdik.

Biz oraya İngilizce öğretmeye gittik

çünkü devlet ülkeyi modernleştirmek istiyordu

ve vatandaşlarını eğitim ile güçlendirmek istiyordu.

Ve tabiki, Birleşik Krallık o güzel

petrol refahının bir kısmından faydalandı.

Tamam.

İngilizce öğretmenin nasıl

karşılıklı fayda

sağlayan bir durumdan

devasa uluslararası bir iş haline

gelmiş olduğu benim gördüğüm büyük değişikliklerden biri.

Artık müfredatta sadece bir yabancı dil değil.

Ve artık ana İngiltere'nin yalnız

etki alanı değil.

Bu, dünya üzerinde her ingilizce

konuşan her ulus için takip edilesi birşey.

Neden olmasın?

Sonuçta --

en son dünya üniversiteler sıralamasına göre

en iyi eğitim Birleşik Krallık ve

Amerika Birleşik Devletlerinde veriliyor.

Yani doğal olarak herkes İngilizce eğitim almak istiyor.

Ama anadiliniz İngilizce değilse,

bir sınavı geçmek zorundasınız.

Sadece dil yeteneklerine

bakarak bir öğrenciyi kabul

etmemek doğru olur mu?

Belki de dahi olan bir

bilgisayar bilimcisiniz.

O kişi avukatın konuştuğu kadar İngilizce bilmek zorunda mı?

Bence değil.

Biz İngilizce öğretmenleri onları her zaman geri çeviriyoruz.

Dur işareti koyuyoruz,

ve onları durduruyoruz.

Hayallerini İngilizce öğrenene kadar,

sürdüremiyorlar.

Bunu şu şekilde anlatayım,

eğer sadece Hollandaca bilen ve

kansere karşı tedavisi elinde olan biri ile tanışsam,

onu Britanya Üniversitesi'ne girmekten alıkoyar mıyım?

Hiçte öyle değil.

Ama aslında, bu tam olarak yaptığımız şey.

Biz İngilizce öğretmenleri kapıları tutanlarız.

Ve İngilizce'nizin iyi olduğu konusunda

önce bizi tatmin etmeniz lazım.

Belli bir katmandaki topluluğa

çok fazla güç vermek

tehlikeli olabilir.

Belki bariyer çok evrensel olacak.

Tamam.

''Ama,'' Dediğinizi duyar gibiyim,

''Araştırmadan ne haber?

Hepsi İngilizce.''

Kitaplar İngilizce,

makaleler İngilizce yapılıyor,

ama bu kendi kendini tatmin eden bir kehanet.

İngilizce gerekliliğini besliyor.

Ve bu şekilde gidiyor.

Size soruyorum, çeviriye ne oldu?

İslamik altın çağı düşünüyorsanız,

o zaman bir sürü çeviri vardı.

Latince ve Yunancadan çeviri yaptılar,

Arapçaya, Farsçaya,

ve sonra avrupanın Germen

dillerine ve Romen dillerine

çevrildi.

Ve sonra ışık avrupanın karanlık çağları üzerine doğdu.

Beni yanlış anlamayın;

İngilizce öğretmenin karşısında değilim,

hepiniz ingilizce öğretmenlerisiniz.

Küresel bir dile sahip olmamızı seviyorum.

Her zaman olduğundan daha çok ihtiyacımız var.

Ama bunu bir bariyer

olarak kullanmaya karşıyım.

Gerçekten ana dil olarak ingilizce ya da Çince'nin

olduğu 600 tane dil istiyor muyuz?

Bundan daha fazlasına ihtiyacımız var.Çizgiyi nereye çekeceğiz?

Bu sistem zekayı ve

İngilizce bilgisini ki

biraz keyfi--

bir araya getiriyor.

(Alkışlar)

Ve size hatırlatmak istiyorum

bugünün aydınlarının omuzlarının

üzerinde durduğu devler

İngilizce'ye sahip değildi,

Bir İngilizce sınavını geçmek zorunda değillerdi.

Örnek olarak, Einstein.

Bu arada kendisi okulda iken tedavi edilmesi gereken biri olarak

görüldü, çünkü kendisi disleksikti.

Ama dünya çok şanslı ki,

İngilizce sınavını geçmek zorunda değildi.

Çünkü 1964e kadar TOEFL'a

başlamadılar,

Amerikan İngilizce testi.

Şimdi ise bir patlama hakim.

İngilizce birçok test var.

Ve bu testlere giren milyonlarca

öğrenci var.

Aslında düşünebilirsiniz, ben de aynı zamanda,

bu ücretler çok kötü değil, idare eder şekildeler,

ama fakir olan milyonlarca

insan için fahiştir.

Yani sonuç olarak, onları kabul etmiyoruz.

(Alkışlar)

Geçenlerde gördüğüm bir manşet aklıma geldi:

''Eğitim: Büyük ayrım.''

Şimdi anlıyorum,

İnsanlar neden ingilizce üzerinde odaklanmalılar anlıyorum.

Çocuklarına hayatta en iyi şansı vermek istiyorlar.

Ve bunu yapmak için, batı eğitimine ihtiyaçları var.

Çünkü, tabi ki, en iyi işler

batı üniversitelerinden mezun olanlara gidiyor,

daha öncede belirttiğim gibi.

Bu döngüsel bir olay.

Tamam.

İki bilimadamı ile ilgili hikayeyi anlatayım size.

iki İngiliz bilimadamı.

Genetik, hayvanların ön ayakları

ve arka ayakları ile ilgili

bir deney yapıyorlardı.

Ama istedikleri sonuçları alamıyorlardı.

Gerçekten ne yapacaklarını bilemiyorlardı,

ön ayak ve arka ayak ile ilgili

iki kelime kullandıklarını anlayan bir

Alman bilimadamı gelene kadar,

genetikte bu ayrım yoktu,

Almancada da yoktu.

Yani,

problem çözüldü.

Eğer birşeyi düşünemezseniz,

takılıp kalırsınız.

Ama başka bir dil o düşünceyi düşünebilirse,

o zaman, birlikte çalışarak,

çok daha fazlasını öğrenip başarabiliriz.

Benim kızım,

Kuveyt'ten ingiltere'ye geldi.

Arapça olarak bilim ve matematik okudu.

Orta düzeyde bir Arapça okuldu.

Gramer okulunda İngilizce'ye çevirmek zorundaydı.

Ve o konularda sınıfında

en iyisiydi.

Bu da bize gösteriyor ki

öğrenciler bize yurtdışından geldiğinde,

onlara bildikleri hakkında yeteri

kadar kredi vermiyoruz,

ve bunu kendi dillerinde biliyorlar.

Bir dil öldüğü zaman,

o dille beraber neyi kaybettiğimizi bilmiyoruz.

Bu -- bilmiyorum CNN'de gördünüz mü --

Genç bir Kenya'lı çobana

Kahramanlar Ödülü verdiler

Kendi köyünde geceleri çalışamıyordu

bütün köy çocukları gibi,

çünkü kerosen lambası,

dumana sahipti ve gözlere zarar veriyordu.

Ve neyse, asla yeterli kerosen olmuyordu,

çünkü bir dollar size ne alabilir?

O da ücretsiz bir güneş

lambası icat etti.

Ve şimdi köyündeki çocuklar

evinde elektrik olan diğer çocuklar

ile aynı notları alıyor.

(Alkışlar)

Ödülünü aldığı zaman,

şu tatlı sözeri söyledi:

''Çocuklar Afrikayı bugün olduğundan öteye taşıyabilir,

kara kıtadan,

aydınlık bir kıtaya.''

Çok basit bir fikir,

ama çok daha uzaklara erişebilir.

Işığı olmayan insanlar,

fiziksel olarak ya da düşünsel olarak,

sınavlarımızı geçemezler,

ve ne bildiklerini asla bilemeyiz.

Onları ve kendimiz karanlıkta

bırakmayalım.

Farklılığı kutlayalım.

Dilinize önem verin.

Güzel fikirleri yaymak için kullanın.

(Alkışlar)

Çok teşekkürler.

(Alkışlar)