«منطقه مرده» خلیج مکزیک

نانسی رابالایس، کارشناس اقیانوس، پیگیر منطقه‌ شومی به نام "منطقه مرده" در خلیج مکزیک می‌شود -- جایی که اکسیژن کافی در آب برای حفظ حیات وجود ندارد. این خلیج دومین منطقه مرده بزرگ دنیاست؛ علاوه بر مرگ ماهی‌ها و سخت‌پوستان، باعث از بین رفتن حوزه ماهیگیری در این آب‌ها می‌شود. رابالایس به ما درباره دلایل این اتفاق می‌گوید و اینکه چگونه می‌توانیم تاثیرات مضر آن را معکوس کنیم و یکی از گنجینه‌های طبیعی آمریکا را احیا کنیم.

عصربخیر،
به نیواورلئانز خوشآمدید.

نمیدانم که اطلاع دارید یا نه،

ولی شما ۱۵ دقیقه با یکی از بزرگترین
رودخانههای دنیا فاصله دارید

رودخانهی میسیسیپی.

رودخانه اولدمَن، بیگ مادی.

و از شمال تا ایالت مینهسوتا
امتداد پیدا میکند.

از شرق تا ایالت نیویورک امتداد پیدا میکند

از غرب تا ایالت مونتانا.

و ۱۰۰ مایل از اینجا، مایل رودخانهای،

آب تازهاش را خالی میکند
و به خلیج مکزیک میریزد.

این انتهای جغرافی ۱۰۱ است.

(خنده)

الان میخواهیم ببینیم چه چیزی
در آن آب است.

جدای از تهنشینی، مولکولهای حلنشدهای
وجود دارند، نیتروژن و فسفر.

و طی فرآیندهای بیولوژیکی،

اینها به تشکیل مناطقی به اسم
مناطق مرده منجر میشوند.

اگر شما ماهی یا خرچنگ باشید

منطقه مرده اسم بسیار شومی است.

(خنده)

حتی یک کرم کوچک در رسوبها.

که به این معنیست که اکسیژن کافی

برای آن حیوانات به منظور
زنده ماندن وجود ندارد.

خب اینها چگونه اتفاق میافتد؟

نیتروژن و فسفر

باعث رشد گیاهان میکروسکپی میشوند
که به آنها فیتوپلانکتون میگویند.

و حیوانات کوچکی به نام زئوپلانکتون
فیتوپلانکتونها را میخورند.

ماهیهای کوچک زئوپلانکتونها را میخورند،
ماهیهای بزرگ، ماهیهای کوچک را.

و همینطور در زنجیره غذایی
ادامه پیدا میکنند.

مشکل اینجاست که اکنون نیتروژن
و فسفر زیادی وجود دارد،

فیتوپلانکتون زیادی به اعماق آب میافتند

و توسط باکتری که اکسیژن
مصرف میکند، تجزیه میشود.

این زیستشناسی است.

شما نمیتوانید از سطح آب آن را ببینید،

در تصاویر ماهوارهای
نمیتوانید آن را ببینید،

پس از کجا میدانیم که آنجاست؟

خب یک کشتی ماهیگیری میتواند به شما بگوید،

وقتی تور ماهیگیری به آب میاندازد
و ۲۰ دقیقه میکشد

و خالی بالا میآید،

میفهمد که در منطقه مرده است.

و باید برود یک جای دیگر.

ولی کجا برود وقتی مساحت منطقه
۲۱ هزار کیلومتر مربع است؟

تقریباً به اندازه مساحت ایالت نیوجرسی.

پس یا تصمیم میگیرید جلوتر بروید

بدون بازگشت به صرفه

یا اینکه به اسکله برگردید.

به عنوان یک دانشمند من به
وسیله پیشرفتهای دسترسی دارم

که میتوانیم آن را در کنار
یک کشتی تحقیقاتی قرار دهیم

و اکسیژن و بسیاری چیزهای
دیگر را اندازه گیری کنیم.

از رودخانه میسیسیپی شروع میکنیم،

از همه خلیج مکزیک عبور میکنیم
تا به تگزاس برسیم،

و حتی من هر از چند گاهی دزدکی وارد تگزاس
میشوم و آبهای آنجا را آزمایش میکنم.

و میشود از اکسیژن تحتانی تشخیص داد --

میتوان یک نقشه از آنچه که
کمتر از ۲ عدد است تهیه کرد،

که وقتی یک ماهی شروع به ترک منطقه میکند
این یک عدد جادویی است.

من همچنین توی این
منطقه مرده غواصی میکنم.

ما اکسیژن سنجهایی داریم که
باید دور از ساحل نصب کنیم

که به ما مرتباً اندازههای اکسیژن
کم و یا زیاد را نشان میدهد.

و وقتی وارد آب شوید
ماهیهای زیادی میبینید.

تعداد زیادی ماهی، از همه نوع،

منجمله این رفیق من،
نیزهماهیای که آن روز دیدمش.

بقیه از این طرف شنا کردند
و من هم با دوربینم این طرف رفتم.

(خنده)

و بعد ده متر پایینتر
ماهیهای کمتری میبینید.

و بعد به کف آنجا میرسید.

و دیگر هیچ ماهی نمیبینید.

هیچ زندگی روی سکو نیست
هیچ موجود زندهای شنا نمیکند.

آن موقع شما متوجه میشوید که
در منطقه مرده هستید.

پس چه ارتباطی بین میانه ایالاتمتحده

و خلیج مکزیک وجود دارد؟

بیشتر حوزه آبریز، زمین کشاورزی است.

و به ویژه، چرخش ذرت-سویا.

نیتروژنی که در کود قرار میگیرد
و فسفری که به زمین کشاورزی میرود

و به رودخانهی میسیسیپی میریزد

و سر از خلیج مکزیک در میآورد.

اکنون سه برابر نیتروژن بیشتر

در آب میسیسیپی

نسبت به دهه ۱۹۵۰ است.

سه برابر.

و اندازه فسفر دو برابر شده است.

و این یعنی فیتوپلانکتون بیشتر،
بیشتر غرق شدن و اکسیژن کمتر.

این ویژگی برای خلیج معمولی نیست؛
در حقیقت حاصل فعالیت انسانهاست.

این منظره قبلا چنین نبوده است.

قبلا هامون و جنگل و دشت چالهای

و محل زندگی اردکها و اینگونه موارد بود.

ولی دیگر اینطور نیست --
الان محصولات کشاورزی است.

راههایی برای اصلاح این نوع
کشاورزی وجود دارد

با استفاده از کود کمتر،
شاید با کوددهی دقیق.

و استفاده از کشاورزی پایدار

مثل چمنگندمی چندساله که
ریشههایی بسیار بلندتر از

ریشههای ۱۵ سانتیمتری ذرت دارند

که میتواند نیتروژن را روی خاک نگه دارند
و از هرز رفتن آب در خاک جلوگیری کنند.

چگونه همسایههای شمالیمان را

در فاصله شاید ۱۶۰۹ کیلومتر دورتر
و یا حتی بیشتر متقاعد کنیم

که فعالیتهایشان در استفاده از
آب خلیج مکزیک مشکلزا است؟

اول از همه می توانیم آنها را
به حیاط پشتیشان ببریم.

اگر می خواهید در تابستان
ایالت ویسکانسن شنا کنید

در چاله آبی مورد علاقهتان،

شاید با چنین چیزی مواجه شوید

که شبیه رنگ سبز ریخته شده است
و همان بو را دارد،

که روی سطح آب رشد می کنند

این یک رشد انفجاری جلبک سبز-آبی سمی است.

و برای شما خوب نیست.

همینطور چند تابستان گذشته در دریاچه ایری

صدها کیلومتر از این نوع
جلبک سبز-آبی رشد کرده بود

و مردم شهر تولیدوی اوهایو برای
چند روز پشت سر هم نمیتوانستند

از این آب برای آشامیدن استفاده کنند.

و اگر اخبار را دنبال میکنید

میدانید که بسیاری از جوامع
مشکل آب آشامیدنی دارند.

من یک دانشمندم.

نمیدانم میتوانید تشخیص بدهید یا نه.

(خنده)

من روی علوم جامد کار میکنم،
تحقیقاتم را منتشر میکنم،

همکارانم آنها را میخوانند،
به آنها استناد میشود.

ولی من عمیقا معتقدم به عنوان دانشمندی

که اغلب از بودجه ایالتی برای
تحقیقاتش استفاده میکند

من این را مدیون مردم هستم،

مدیون مدیران سازمانها و نمایندگان کنگره

که دانشم را با آنها به اشتراک بگذارم

تا بتوانند از آن استفاده کنند،
امیدوارم بتوانند درباره سیاستهای

محیط زیستیمان تصمیم های بهتری بگیرند.

(تشویق)

ممنونم.

(تشویق)

یکی از راههایی که توانستم این کار را
انجام دهم این بود که آن را رسانهای کردم.

و جوبی وریک از روزنامه واشنگتن پست

این تصویر را در مقالهای

در صفحه اول روزنامه صبح یکشنبه
۵ سانت بالاتر از نیمه صفحه قرارداد.

این اتفاق مهمی بود.

و سناتور جان برو از ایالت لویزیانا

گفت، "خدای من، آنها فکر میکنند
خلیج مکزیک این شکلی است؟"

من گفتم، "خب این هم مدرکش."

و باید فکری به حال آن بکنیم.

در همان زمان
سناتور المپیا اسنو از ایالات مین

با رشد جلبکهای مضر در
خلیج مین مشکل پیدا کرده بود.

آنها با هم متحد شدند
-- دو حزب با یکدیگر --

(خنده)

(تشویق)

و مرا دعوت کردند تا در کنگره صحبت کنم

و من گفتم، "تنها کاری که کردم دنبال کردن
خرچنگها در جنوب تگزاس بود

نمیدانم چطور اینکار را بکنم."

(خنده)

ولی انجامش دادم.

(هورا کشیدن)

در نهایت لایحه تصویب شد.

و اسمش را گذاشتند-- آره، آخجون!

اسمش را گذاشتند شکوفه جلبک مضر

و تحقیق کمبود اکسیژن
و اقدام کنترلی ۱۹۹۸.

(خنده)

(تشویق)

ممنونم.

به همین دلیل به آن لایحه
اسنو-برو میگوییم.

(خنده)

مورد دیگر این است که ما
در سال ۲۰۰۱ کنفرانسی داشتیم

که توسط آکادمی ملی علوم برگزار شد

و به بررسی کودها، نیتروژن
و آب بیکیفیت پرداخت.

سخنگوی کل ما فرماندار سابق

ایالت نیوجرسی بود.

و او ...

وقتی که جلوی تماشاگران حاضر میشد
هیچکس فکر نمیکرد که شوخی دارد

با خودم گفتم، "حتماً
دارد به من نگاه میکند."

"خسته شدم از بس گفتند نیوجرسی.

یک ایالت دیگر انتخاب کن، هر ایالتی،
دیگر نمیخواهم اسم این ایالت را بشنوم."

ولی او توانست برنامه اقدام را

به میز رئیس جمهور اچ دبلیو بوش برساند

تا ما اهداف محیط زیستی داشته باشیم

و برای حل مشکلات آن کار کنیم.

باختر میانه دنیا را تغذیه نمیکند.

خوراک بسیاری از مرغها، خوکها،
و احشام را فراهم میکند

و اتانول تولید می کند

تا در بنزینمان از آن استفاده کنیم

که مقررات آن توسط سیاستهای
ایالتی وضع میشوند.

میتوانیم بهتر از این عمل کنیم.

ما باید تصمیماتی بگیریم

که باعث شود مصرفمان کمتر شود

و وابستگیمان به نیتروژن را کم کند.

مثل تأثیرات کربن میماند.

ولی میتوان اثر نیتروژن را کاهش داد.

من اینکار را با کم خوردن گوشت انجام میدهم

هنوز هر از چندگاهی دوست دارم کمی بخورم --

استفاده نکردن از روغن ذرت،

استفاده از ماشینی که میتوانم
برای آن از بنزین غیر اتانولی استفاده کنم

و مسافت بیشتر با بنزین کمتر طی کنم.

اینگونه موارد میتوانند باعث تغییر شوند.

بنابراین من نه تنها شما را

بلکه بسیاری از مردم را بویژه آنهایی که
در باختر میانه هستند دعوت می کنم

به چگونگی برخورد با زمینتان
و چگونگی ایجاد تغییر فکر کنید.

قدمهای من بسیار کوچک هستند.

برای تغییر نوع کشاورزی در آمریکا

قدمهای بزرگ بسیاری لازم است.

و عزم سیاسی و اجتماعی
برای این کار لازم است.

ولی میتوانیم انجامش دهیم.

من عمیقا معتقدم که ما
میتوانیم علم را ترجمه کنیم،

آن را به سیاست پیوند دهیم
و تغییری در محیط زیستمان ایجاد کنیم.

همگی ما یک محیط زیست تمیز میخواهیم.

و میتوانیم با هم برای رسیدن
به این مهم کار کنیم

تا دیگر چنین مناطق مردهای
در خلیج مکزیک نداشته باشیم.

ممنونم.

(تشویق)