Faisal Abdul Rauf: Verlies je ego, vind je medeleven

Imam Faisal Abdul Rauf combineert de leer van de Koran, de verhalen van Rumi en de voorbeelden van Mohammed en Jezus, om te tonen dat er slechts één obstakel staat tussen elk van ons en absoluut medeleven -- onszelf.

Ik spreek over medeleven vanuit een Islamitische hoek,

misschien wordt van mijn geloof niet gezien

als een geloof waar medeleven van belang is.

De kern van de waarheid is echter omgekeerd.

Ons heilig boek, de Koran, bestaat uit 114 hoofdstukken,

en ieder hoofdstuk begint met wat wij "de basmala" noemen,

het gezegde in de naam van God, de met alles medeleven hebbende, de vergevingsgezinde,

of, zoals Sir Richard Burton,

niet de Richard Burton die getrouwd was met Elizabeth Taylor,

maar de Richard Burton die een eeuw eerder leefde

een wereldwijde reiziger was

en een vertaler van veel literatuurwerken,

vertaalt het als, "in Gods naam, de medelevende, de medelevend hebbende."

Zoals een gezegde in de Koran, wat voor Moslims God is die spreekt tot de mensheid,

God zei tot zijn profeet Mohammed,

beginnend met Adam, en Noach, en Mozes, en Abraham,

én Jezus Christus, eindigend met Mohammed

zei; "We hebben je niet gezonden, oh Mohammed,

"maar als raham, als een bron van medeleven voor de mensheid."

En voor ons mensen, en zeker voor ons als Moslims,

wiens missie en doel, in het volgen van de weg van de profee,

is het maken van onszelf zoals de profeet,

en de profeet, in één van zijn gezegden, zei,

"Kleed jezelf met de kleding van God."

Omdat God zelf zei dat de hoofdeigenschap van zichzelf medeleven is,

in feite, de Koran zegt dat, "God beval zichzelf medeleven,"

of, "regeerde zichzelf door medeleven."

Dus, ons doel en missie komt uit de bronnen van medeleven,

gangmakers van medeleven, actoren van medeleven,

en sprekers van medeleven, en uitvoerders van medeleven.

Dat is allemaal goed en wel,

maar waar gaan we verkeerd,

en wat is de bron van de afwezigheid van medeleven in de wereld?

Voor dit antwoord, keren we ons naar ons spirtuele pad.

In elke religieuze traditie is er wat men noemt het uiterlijke en innerlijke pad.

of het exoterische pad en het esotherische pad.

Het esoterisch pad van de Islam is beter gekend als soefisme of tasavvuf in Arabisch.

En deze dokters of deze meesters,

deze spirituele meesters van de soefitraditie,

verwijzen naar leerscholen en voorbeelden van onze profeet,

wat ons leert waar de bron van onze problemen liggen.

In één van de gevechten dat de profeet leverde,

vertelde hij zijn volgelingen, "We zijn terug aan het keren van de kleine oorlog

naar de grotere oorlog, tot de grotere strijd."

En zei zeiden, "Boodschapper van God, we zijn moe van de strijd.

Hoe kunnen we naar een grotere strijd gaan?"

Hij zei, "Dat is de strijd van de zelf, de strijd van het ego."

De bronnen van menselijke problemen hebben te maken met hoogmoed, 'ik'.

De bekende soefimeester Rumi, die de meesten van jullie zeer goed kennen,

heeft een verhaal waarin hij over een man spreekt die naar het huis van een vriend gaat

en klopt op de deur,

en een stem antwoordt, "Wie is daar?"

"Het is mij," of grammaticaal correct, "Het is ik,"

zoals we in het [Nederlands] zeggen.

De stem zegt, "Ga weg."

Na velen jaren van training, discipline, zoeken en worstelen,

komt hij terug,

en met een veel grotere nederigheid klopt hij weer op de deur.

De stem vraagt, "Wie is daar?"

Hij zeg, "Jij bent het, o hartenbreker."

De deur zwiert open, en de stem zegt,

"Kom binnen, in dit huis is er geen plaats voor twee Ikken,

met twee grote I's, niet deze ogen voor twee egos.

En Rumi's verhalen zijn metaforen voor het spirituele pad.

In Gods aanwezigheid is er geen ruimte voor meer dan één ik,

en dat is de "ik" van goddelijkheid.

In een lering, een hadith qudsi in onze traditie,

zegt God dat "mijn dienaar," of "mijn wezen, mijn menselijk wezen,

me niet benadert door iets wat me dierbaarder is

dan wat ik hem vroeg om te doen."

De werkgevers onder jullie weten precies wat ik bedoel.

Je wilt dat je werknemers doen wat je hen vraagt,

als ze daar mee klaar zijn, kunnen ze wat extra doen,

maar negeer niet wat je hen vroeg.

God zegt, "Mijn dienaar komt steeds dichter bij me,

door te doen wat ik hem vroeg,"

extra punten zouden we heb kunnen noemen,

"tot ik van hem of haar hou.

En als ik van mijn dienaar hou,", zegt God,

word ik de ogen waardoor hij of zij kijkt,

de oren waarmee hij of zij luistert,

de hand waarmee hij of zij grijpt,

en de voet waarmee hij of zij wandelt,

en het hart waarmee hij of zij begrijpt."

Het is de eenwording van onze zelf met de goddelijkheid

dat is de les en het doel van ons spiritueel pad en al onze geloofstradities

Moslims zien Jezus als de meester van soefisme,

de grootste profeet en boodschapper die kwam om het spirituele pad te benadrukken.

Als hij zegt; "ik ben de geest en ik ben de weg,"

als de profeet Mohammed zei, "Wie mij zag heeft God gezien,"

is het omdat ze zo een instrument van God werden,

ze werden een deel van Gods stoom,

zo dat Gods wil manifesteerde door hen

niet door te handelen uit de zelf en eigen ego

Medeleven op aarde is gegeven, het is in ons.

Het enige wat we moeten doen is onze ego's links laten liggen,

ons ego achterwege laten

Ik ben zeker, en iedereen hier waarschijnlijk, of zeker de meerderheid van jullie,

een spirituele ervaring heeft gehad,

een moment in ons leven wanneer, voor enkele seconden, misschien een minuut,

de grenzen van het ego oplostten.

En in die minuut, je je één voelde met het universum,

één met die kruik water, één met ieder menselijk wezen,

één met de schepper,

en je voelde je in het bijzijn van kracht, van verwondering,

de diepste liefde, het diepste gevoel van medeleven en genade

dat je ooit ervaarde in jullie levens.

Dat moment is een gift van God aan ons,

een gift als, voor een moment, hij die grens opheft

wat ons doet aandringen op IK, IK, IK, mij, mij, mij,

en in de plaats, zoals de persoon in Rumi's verhaal,

we kunnen zeggen, "Oh, ben jij allemaal."

Dat ben jij allemaal. And zij wij allemaal.

En wij, en ik en ons zijn allemaal deel van jou.

Allemaal schepper, allemaal het doel, de bron van ons zijn,

en het einde van onze reis.

Maar je bent ook de hartenbreker.

JIj bent degene waar we ons naar zouden moeten richten, voor wiens doel we leven,

en voor wiens doel we zullen sterven,

en voor wiens doel we herrijzen,

om aan God te verantwoorden hoe medelevende wezens we zijn geweest.

Onze boodschap vandaag, en ons doel vandaag,

en van diegenen die hier vandaag zijn,

en het doel van dit handvest van medeleven, is om te herineren.

Omdat de Koran ons altijd aanspoort om te herinneren, en elkaar te herinneren,

omdat de kennis van de waarheid in iedereen zit.

We weten het allemaal.

We hebben toegang tot dit alles.

Jung mag het het onderbewuste genoemd hebben.

Door ons onderbewuste, in onze dromen,

het slapen, wat de Koran de "kleine dood" noemt,

de tijdelijke dood.

In onze slaap dromen we, hebben we visioenen,

reizen we zelfs uit onze lichamen, voor velen van ons,

en zien we wonderbaarlijke dingen.

Reizen we buiten de grenzen van de ruimte zoals we het kennen om,

en buiten de grenzen van tijd zoals we die kennen.

Maar dit alles is voor ons om de naam van de schepper te eren

wiens eerste naam de medelevende, de medeleven hebbende is.

God, Bokh, hoe je hem ook wilt noemen, Allah, Ram, Om,

wat de naam mag zijn door wat je noemt

of je met de aanwezigheid van goddelijkheid verbindt

is de kern van het absolute zijn,

absolute liefde, vergeving en medeleven,

en absolute kennis en wijsheid,

wat Hindoes satchidananda noemen.

De taal verschilt,

maar het doel is hetzelfde.

Rumi heeft nog een ander verhaal

over 3 personen; een Turk, een Arabier,

en ik vergeet de derde persoon, wat mij betreft kan het een Maleisiër zijn

Eén vraagt naar angour, zeg dat het een Engelsman is,

een vraagt nar eneb, en een vraagt om druiven.

En ze hebben ruzie omdat,

ik wil druiven, ik wil eneb, ik wil angour,

niet wetende dat het woord wat ze gebruiken

naar dezelfde realiteit verwijst in verschillende talen

Er is maar één absolute realiteit per definitie,

één absolute zijn, per definitie,

omdat absoluut is, per definitie, alleen,

én absoluut én enkelvoudig.

Er is deze absolute concentratie van zijn,

de absolute concentratie van bewustzijn,

besef, en absolute kern van medeleven en liefde

wat de hoofdeigenschappen van goddelijkheid zijn.

En dat zouden ook

de hoofdeigenschappen moeten zijn van wat het betekend mens te zijn.

Hetgene wat menselijkheid definieert, misschien biologisch,

is onze fysiologie,

maar God definieert menselijkheid door onze spiritualiteit, door onze aard.

En de Koran zegt, hij spreekt de engelen aan en zegt,

"Als ik Adam gevormd heb uit klei,

en mijn adem in hem blies,

en val dan uit machteloosheid aan hem."

De engelen zwichten, niet voor het menselijk lichaam,

maar voor de menselijke ziel.

Waarom? Omdat de ziel, de menselijke ziel,

een deel van de goddelijke adem belichaamd,

een stuk van de goddelijke ziel.

Dit wordt ook uitgedrukt in de Bijbelse woordenschat

als we leren dat we gemaakt zijn naar het goddelijke beeld.

Wat is het beeld van God?

Het beeld van God is het absolute zijn,

absolute bewustzijn en kennis en wijsheid

en absolute medeleven en liefde.

Dus, om menselijk te zijn,

in de grootste betekenis om mens te zijn,

in de meest vreugdevolle manier om mens te zijn,

betekent ook dat we zelf ook degelijke vertegenwoordigers

van de goddelijke adem in ons zijn,

en zoeken naar het verbeteren van het zijn in onszelf,

het levend zijn, het zijn,

de eigenschap van wijsheid, bewustzijn, het bewust zijn,

en medelevende, liefdevolle wezens te zijn.

Dat is wat ik begrijp van mijn geloofstraditie,

en wat ik geloof van mijn studie van andere geloofstradities,

wat het platform is waar we allemaal op moeten staan,

en als we op zulk een platform staan,

geloof ik dat we een sublieme wereld kunnen maken.

En ik geloof, persoonlijk, dat we op de rand staan,

en met de aanwezigheid en hulp van mensen zoals jullie hier,

kunnen we de voorspelling van Jesaja kunnen brengen.

Hij voorspelde een periode

waar mensen hun zwaarden zouden veranderen in ploegscharen

en oorlogsvoering zullen vergeten.

We hebben een punt als mens bereikt, waar we geen optie meer hebben.

We moeten, we moeten onze ego's verlagen,

onze ego's beheersen, individueel ego, persoonlijk ego,

familiaal ego, nationaal ego,

en de verheerlijking van het individu laten.

Dank U, en God zegen je.

(Applaus)