-
(Τζον Γουίτινγκτον) Θα κάνουν πράγματα που είναι απλά εκείνοι
-
(αδελφός) Μπορούν να γίνουν ενοχλητικοί αλλά και πολύ διασκεδαστικοί.
-
Δεν χρειάζεται να το γυρίζεις έτσι.
-
Σκέφτονται.
-
Φανταστείτε να μπορούσαμε να συμπεριφερόμαστε έτσι.
-
(αφηγήτρια) Είναι μία μητέρα στα 18 εκατομμύρια,
-
αυτές είναι οι πιθανότητες να αποκτήσεις ετεροζυγωτικά δίδυμα
-
με σύνδρομο Ντάουν.
-
Είναι οι πρωινές ώρες αιχμής.
Η Άλισον Γουίτινγκτον έχει σηκωθεί από τις 6.
-
Ωραία καλό μου, είσαι έτοιμος;
-
(αφηγήτρια) Οι επτάχρονοι Τόμας και Μάθιου,
είναι πολυάσχολα παιδιά.
-
(Άλισον) Μερικά πρωινά όλα
πηγαίνουν πολύ καλά
-
μερικά πρωινά μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να σηκωθούν γενικά ακόμη και ως τις 9.
-
- Είστε έτοιμοι για το σχολείο;
- Ναι.
-
Α ωραία. Λοιπόν. Θα σου γράψω το σημείωμα που χρειαζόσουν.
-
Δουλεύω δύο πρωινά και προσπαθώ να είμαι ακόμα πιο γρήγορα
-
στην πόρτα αυτές τις ημέρες, μα οι ρυθμοί είναι τρελοί
-
κι εγώ πρέπει να συνεχίζω και δεν υπάρχει χρόνος
-
για οτιδήποτε να μην πάει σωστά, αλλά είναι πολύ το τρέξιμο
-
απλά να οδηγήσεις τα τέσσερα παιδιά έξω από την πόρτα.
-
(αφηγήτρια) Ο Τόμας ήταν μόλις 12 ημερών όταν κόλλησε μηνιγγίτιδα στο νοσοκομείο.
-
Επέζησε μα του άφησε μίας μορφής καθυστέρηση.
-
Όχι μαμά!
-
(Άλισον) Ελάτε παιδιά!
-
(Άλισον) Η μηνιγγίτιδα προκάλεσε διόγκωση στον εγκέφαλό του
-
το οποίο κατά συνέπεια πιέζει τον υπόλοιπο εγκέφαλο
-
έτσι προκάλεσε..βασικά επέτεινε στην πραγματικότητα τη μαθησιακή του καθυστέρηση.
-
Ελάτε!
(παιδικά μουρμουρητά)
-
(Άλισον) Ναι. Έλα να καθήσεις.
-
(αφηγήτρια) Ο Τόμας δεν μιλά σχεδόν καθόλου και έχει πολύ χαμηλή συγκέντρωση.
-
Και οι δύο βλέπουν ο ένας τον άλλο διαφορετικά.
-
Ο Μάθιου είναι αρκετά περιπετειώδης και ζωηρός.
-
Το έσκασε μια-δυο φορές και τον έφεραν πίσω στο σπίτι κάποιοι άγνωστοι.
-
Οι άνθρωποι κάλεσαν το 100 γιατί τον βρήκαν να τρέχει μέσα στο δρόμο.
-
(ήχοι από μηχανή αυτοκινήτου)
-
Ο Τόμας είναι πολύ πιο συγκρατημένος και ευχαριστιέται να κάθεται μόνος του
-
αλλά και πάλι συμμετέχει.
-
Όταν κάποιος άλλος κάνει κάτι, θα συμμετάσχει.
-
(παιδικό κλάμα)
-
(Άλισον) Οκ βγες έξω. Συγγνώμη. Έτσι μπράβο!
-
(αφηγήτρια) Η Άλισον παραδέχεται ότι, τα πρώτα χρόνια δυσκολευόταν ,να τα καταφέρει με τα δίδυμα
-
Ήταν απλά όλος αυτός ο νέος κόσμος τον οποίο έπρεπε να συνηθίσουμε.
-
Ήταν .. απλά η συνεχής απαίτηση.
Υπήρχαν πολλά ραντεβού
-
που είχαν να κάνουν με εξετάσεις της καρδιάς τους και των αναπνευστικών
-
και άλλων σχετικών ζητημάτων.
-
Ήταν εν μέρει το γεγονός ότι είχαν ειδικές ανάγκες,
-
αλλά επίσης δίδυμα με άλλα δύο παιδιά είναι πολύ το τρέξιμο και πολύ η δουλειά.
-
Και σκεπτόμενη μόνο για εμένα η συναισθηματική πλευρά...
-
για να τα βγάλω πέρα τον πρώτο χρόνο ήταν ένα σοβαρό ζήτημα στο οποίο έπρεπε να επικεντρωθώ
-
το γεγονός ότι δεν ήταν τα παιδιά που περίμενα ότι θα αποκτούσα.
-
(αφηγήτρια) Αρχικά γνωρίσαμε την οικογένεια Γουίτινγκτον
-
όταν ο Τόμας και ο Μάθιου πήγαιναν στο προνήπιο.
-
Η κατάσταση ήταν πυρετώδης αλλά η οικογένεια πιστεύει ότι η ζωή με δύο ιδιαίτερα παιδιά βελτιώθηκε.
-
(Τζον) Τα αγόρια άρχισαν να μαθαίνουν να πηγαίνουν τουαλέτα και τέτοια πράγματα
-
και όλα αυτά τα μικρά βήματα σημαίνουν, ότι υπάρχει μικρότερη ανάγκη να τα νταντεύουμε,
-
να αφήνεις τη ζωή σου για τα αγόρια.
-
Μπορούν να προσέχουν τους εαυτούς τους σε ένα μεγάλο βαθμό.
-
(Άλισον) Τα λέμε αργότερα.
-
(αφηγήτρια) Τα αγόρια πηγαίνουν στο Δημοτικό Σχολείο Sunnybrae.
-
Το σχολείο δέχτηκε τα δίδυμα στη δορυφορική μονάδα του,
-
και έκανε το επιπλέον βήμα και να περιφράξει τον παιδότοπο
-
για να αποτρέψει τις περιπέτειες του μαιτρ των αποδράσεων Μάθιου.
-
Πραγματικά δεν θα μπορούσαν να είναι σε καλύτερο περιβάλλον.
-
Έχουν το καλύτερο και από τους δύο κόσμους.
-
Έχουν τη μικρή αίθουσα με πολλούς διασκάλους
-
και τη δασκάλα υποστήριξης.
-
Έχουν το προνόμιο να πηγαίνουν
σε παραδοσιακό σχολείο
-
και συμμετέχουν πλήρως στην καθημερινή ζωή
-
του υπόλοιπου σχολείου.
-
(αφηγήτρια) Μία φορά την εβδομάδα, μία ομάδα μεγαλύτερων παιδιών
-
συμμετέχουν στην τάξη ως "φιλαράκια", ένα ρόλο που παίρνουν στα σοβαρά,
-
έτσι ώστε να πρέπει να μπουν κάποιοι περιορισμοί.
-
- Λοιπόν, πώς σε λένε;
- Τζόρταν.
-
(αφηγήτρια) Λοιπόν Τζόρνταν είσαι ένα από τα φιλαράκια εδώ;
-
Ναι.
-
(αφηγήτρια) Και πίστευες πριν γνωρίσεις εδώ τα παιδιά
-
ότι θα ήταν τόσο έξυπνα;
-
(Τζόρνταν) Όχι, αλλά τώρα ξέρω ότι ο Μάθιου είναι έξυπνος, πολύ έξυπνος
-
και ότι του αρέσουν κάποιες εργασίες και δραστηριότητες.
-
(αφηγήτρια) Είναι προφανές πως ακόμα και ο Τζόρνταν να αναφέρει το γεγονός
-
ότι ο Μάθιου είναι λίγο ταραξίας.
-
Νομίζω ότι το θέμα είναι πως ο Μάθιου και ο Τόμας και τα παιδιά της τάξης τους
-
έμαθαν τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου
-
ότι στον κόσμο υπάρχουν όλων των ειδών οι άνθρωποι
-
με όλων των ειδών τις ικανότητες κι αυτό είναι που φτιάχνει τον κόσμο
-
και αυτή είναι η πραγματική ζωή.
-
(αφηγήτρια) Μέσα στην τάξη ο Τόμας μαθαίνει να αντιλαμβάνεται
-
Σήμερα, είναι ευχαριστημένος απλά με το να στέκεται και να παίζει με ένα κομμάτι ύφασμα.
-
Στο μεταξύ ο Μάθιου έχει αρχίσει να διαβάζει και να γράφει.
-
Ο Μάθιου αγαπά το σχολείο και του αρέσει να ευχαριστεί, έτσι βάζει τα δυνατά του να προχωρά και να μαθαίνει
-
να κρατά το μολύβι του και να γράφει και τα σχετικά
-
Ενώ ο Τόμας δεν δείχνει ακόμα ενδιαφέρον για τίποτε από αυτά.
-
Του αρέσει να πηγαίνει στο σχολείο και να βρίσκεται εκεί, αλλά έχει ακόμα πολλές δυσκολίες
-
με ότι απαιτεί συγκέντρωση.
-
(Άλισον) Πάμε! Κοιτάξτε!
-
(αφηγήτρια) Όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα ο παιδίατρος είπε
-
απλά να παίρνουν τη ζωή μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο
-
και οι Γουίτινγκτον το έκαναν.
-
Τώρα πια έχουν τους ρυθμούς τους. Δεν κοιτούν μακρυά στο μέλλον.
-
Απλά θα το πάρουμε πιο σιγά σε σχέση με τώρα
-
σκεπτόμενοι τι μπορεί να κάνει ο καθένας όταν τελειώσει το σχολείο.
