-
ผมได้เห็นถึงคุณค่าของเวลาอย่างมาก
-
ผมถูกวินิจฉัยว่าจะมีชีวิตได้ 2 ถึง 3 ปีเท่านั้น
-
ผมเผชิญกับชีวิต ที่ผมไม่สามารถสื่อสารได้อย่างเหมาะสม
-
ผมโชคดี ที่มันไม่กระทบสติสัมปชัญญะของผม
-
ในขณะที่ทุกคนรอบตัวผมจากไป ลึกไปกับบทสนทนา
บ่อยครั้งที่ผมจะถูกกลืนกินไปกับสิ่งนั้น
-
ถูกกลืนกิน เข้าไปหยั่งความนึกคิดของผมเอง
-
พยายามที่จะหยั่งถึงความเป็นไปของจักรวาล
-
มันอาจจะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ที่เราจะปรับตัว
-
และเอาตัวรอด
-
เรามีชีวิตนี้ชีวิตเดียว ที่จะชื่นชมความยิ่งใหญ่ของรูปแบบของจักรวาล
-
ยังมีอีกมาก รอให้เราไปค้นหา
-
เราทุกคนคือนักท่องกาลเวลา ร่วมทางด้วยกันสู่อนาคต
-
ร่วมมือกัน สร้างอนาคตที่เราอยากจะไปเจอ
-
ผมเชื่อว่า มนุษยชาติต้องออกจากโลกนี้ เพื่อไปสร้างบ้านแห่งใหม่ บนดาวอีกดวง
-
ในอีก 100 ปี เราจะริเริ่มสู่การผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด
-
โชคชะตาของเรา อยู่ที่ดวงดาว
-
ดั่งนั้น จำไว้ว่าให้มองที่ดวงดาว ไม่ใช่เท้าของเรา
-
พยายามเข้าใจสิ่งที่เห็น และสงสัยสาเหตุของความมีอยู่ของจักรวาล
-
จงสงสัยเข้าไว้
