Wie ben je nu eigenlijk echt? De persoonlijkheidspuzzel

Wat maakt jou, jou? Psychologen praten graag over karaktertrekken of bepaalde eigenschappen die ons maken tot wie we zijn. Maar Brian Little is meer geïnteresseerd in de momenten waarin we die karaktertrekken overstijgen -- soms omdat de cultuur dat van ons vraagt en soms omdat we er zelf om vragen. Luister naar Dr. Little, die de verrassende verschillen tussen introverten en extroverten uiteenzet, en uitlegt waarom je persoonlijkheid kneedbaarder is dan je misschien denkt.

Wat een intrigerende groep individuen
zijn jullie toch ...

voor een psycholoog.

(Gelach)

Ik heb de kans gehad
om deze laatste paar dagen

naar sommige van jullie
conversaties te luisteren

en jullie met elkaar te zien omgaan.

Ik denk dat nu al gezegd mag worden

dat 47 mensen uit dit publiek,

op dit moment,

psychologische kenmerken vertonen
die ik vandaag graag zou bespreken.

(Gelach)

Ik dacht dat jullie graag
zouden weten om wie het gaat.

(Gelach)

Maar in plaats van jullie aan te wijzen,

wat onnodig en opdringerig zou zijn,

ga ik jullie enkele feiten
en verhalen vertellen

waarin je een glimp van jezelf
zou kunnen opvangen.

Ik houd me bezig
met persoonlijkheidspsychologie,

wat deel uitmaakt
van de persoonlijkheidswetenschap,

die het hele spectrum omvat,
van neuronen tot verhalen.

Wat we trachten te doen,

op onze eigen manier,

is te beschrijven hoe elk van ons --

elk van jullie --

in zekere aspecten

op alle mensen lijkt,

op sommige anderen lijkt,

en op niemand anders lijkt.

Misschien zeg je nu al tegen jezelf:

"Ik ben niet interessant.

Ik sta 46 op de lijst meest saaie personen
van het westelijk halfrond."

Of je zal van jezelf zeggen:

"Ik ben wel interessant,

ook al zien de meeste mensen
me als een enorm grofgebekte eikel."

(Gelach)

Maar juist die zelfdiagnose 'saaiheid'
en je inherente 'eikeligheid'

is wat mij, als psycholoog,
gefascineerd maakt door jou.

Laat me dus uitleggen waarom dat zo is.

Een van de meest invloedrijke benaderingen
in persoonlijkheidswetenschap

wordt 'karaktertrekpsychologie' genoemd.

Deze plaatst je in vijf dimensies
die normaal verdeeld zijn

en die de universele aspecten
waarin mensen verschillen beschrijven.

Samen vormen ze het acroniem 'OCEAN'.

'O' staat voor 'openheid',

tegenover zij die meer gesloten zijn.

'C' staat voor 'consciëntieusheid',

in contrast tot degenen
met een lusteloze blik op het leven.

'E' -- 'extraversie',
tegenover meer introverte mensen.

'A' -- 'aangename individuen',

in tegenstelling
tot onplezierige individuen.

En 'N' -- 'neurotische individuen',

tegenover mensen die stabieler zijn.

Al deze factoren hebben
implicaties voor ons welzijn,

voor hoe ons leven verloopt.

En dus weten we dat, bijvoorbeeld,

openheid en conscientieusheid
goede voorspellers zijn van levenssucces,

maar dat de open mensen
dat succes behalen door moedig te zijn

en, soms, anders dan de rest.

De consciëntieuze mensen behalen het
door zich aan deadlines te houden,

door vol te houden,
en ook door gepassioneerd te zijn.

Extravert en aangenaam zijn,

zijn beide bevorderend
voor samenwerking met anderen.

Extroverten, bijvoorbeeld,
vind ik intrigerend.

Tijdens mijn lessen
geef ik ze soms een simpel feitje

dat mij hun persoonlijkheid kan onthullen:

ik vertel ze dat het bijna onmogelijk is

voor volwassenen om het puntje
van hun elleboog te likken.

(Gelach)

Wisten jullie dat?

Sommigen van jullie

hebben het zojuist al
bij jullie eigen elleboog geprobeerd.

Maar de extroverten onder jullie

zijn vast degenen die het niet
alleen hebben geprobeerd,

maar die met succes
de elleboog hebben gelikt

van de persoon naast hen.

(Gelach)

Dat zijn de extroverten.

Laat me nog wat meer
in detail treden over extraversie,

want het is gevolgrijk en intrigerend,

en het helpt ons te begrijpen
wat we onze 'drie naturen' noemen.

Als eerste onze biogene natuur,
onze neuropsychologie.

Ten tweede, onze sociogene
of tweede natuur,

die te maken heeft met de culturele
en sociale kanten van het leven.

En ten derde,

dat wat jou echt jou maakt
-- idiosyncratisch --

wat ik de 'idiogene' natuur noem.

Laat me dit uitleggen.

Een van de dingen
die extroverten kenmerkt,

is dat ze stimulatie nodig hebben.

Die stimulatie kan bereikt worden
door het vinden van opwindende dingen:

harde geluiden, feestjes
en sociale evenementen hier bij TED --

je ziet dat extroverten
een magnetische kern vormen.

Ze komen allemaal samen.

En ik heb jullie gezien.

De introverten brengen eerder
hun tijd door op de stille plekken

op de eerste verdieping

waar ze stimulatie kunnen reduceren --

en misschien ten onrechte
worden gezien als antisociaal,

maar jullie zijn niet per se antisociaal.

Het zou kunnen dat jullie realiseren
dat jullie het simpelweg beter doen

als jullie de kans hebben
het niveau van stimulatie te verlagen.

Soms is het een interne stimulans,
vanuit je lichaam.

Caffeine, bijvoorbeeld, werkt veel beter
bij extroverten dan bij introverten.

Als extroverten om 9 uur 's ochtends
het kantoor binnenkomen en zeggen:

"Ik heb echt een kopje koffie nodig",

dan liegen ze niet --

dat hebben ze echt nodig.

Introverten doen het niet zo goed,

in het bijzonder als de taken
waar ze mee bezig zijn --

en ze hebben wat koffie op --

als die taken tijdsdruk kennen

en als ze kwantitatief zijn,

kunnen introverten de indruk wekken
dat ze niet veel produceren.

Maar dat is een misopvatting.

Dus hier zijn de gevolgen
die echt heel intrigerend zijn:

we zijn niet altijd wat we lijken te zijn

en dat brengt me bij mijn volgende punt.

Maar eerst moet ik dan iets vertellen

over geslachtsgemeenschap,

alhoewel ik daar misschien
de tijd niet voor heb.

Dus als jullie willen dat ik --

ja, willen jullie dat?

Oké.

(Gelach)

Er is onderzoek gedaan

naar de veelvuldigheid waarmee individuen
deelnemen aan de echtelijke daad,

gesplitst in man, vrouw;
introvert, extrovert.

Dus ik vraag jullie:

hoe veel keer per minuut --

excuses, dat was een rattenonderzoek --

(Gelach)

Hoe veel keer per maand

doen introverte mannen 'de daad'?

3.0 keer.

Extroverte mannen?

Minder of meer?

Ja, meer.

5.5 keer -- bijna twee keer zoveel.

Introverte vrouwen: 3.1.

Extroverte vrouwen?

Eerlijk gezegd, als introverte man,

wat ik later zal uitleggen --

zijn ze ware helden.

7.5.

Ze doen niet alleen
alle extroverte mannen aan,

ze nemen er ook nog
een paar introverte bij.

(Gelach)

(Applaus)

We communiceren anders,
extroverten en introverten.

Extroverten willen, als ze communiceren,

veel sociale interactie hebben
die gemarkeerd wordt door nabijheid.

Ze staan graag dichtbij anderen
voor comfortabele communicatie.

Ze houden van veel oogcontact,

of wederzijds aankijken.

We hebben in onderzoeken gevonden
dat ze meer verkleinwoordjes gebruiken

als ze iemand ontmoeten.

Als een extrovert dus een Charles ontmoet,

wordt dat al gauw Charlie,
en dan Chuck,

en daarna Schatje Chuck.

(Gelach)

Bij introverten blijft het echter Charles,

totdat ze toestemming krijgen
intiemer te zijn

van de persoon met wie ze praten.

We drukken ons verschillend uit.

Extroverten geven de voorkeur
aan zwart-witte, concrete, simpele taal.

Introverten prefereren --
en opnieuw moet ik jullie erbij zeggen

dat ik zo extreem introvert ben
als je je kan voorstellen --

wij drukken ons anders uit.

Wij geven de voorkeur
aan contextueel ingewikkelde,

voorwaardelijke,

ambigue zinnen.

(Gelach)

Zo ongeveer.

(Gelach)

Als het ware.

(Gelach)

Om het maar even fijntjes te zeggen --

Zo dus.

Als we praten,

praten we soms langs elkaar heen.

Ik had laatst een contract
dat ik met een collega deelde

die zo anders is dan ik
als je je maar kunt voorstellen.

Allereerst heet hij Tom.

Ik niet.

(Gelach)

Ten tweede is hij 1 meter 95 lang.

Ik heb de neiging om dat niet te zijn.

(Gelach)

En ten derde, hij is zo extrovert
als het maar zijn kan.

Ik ben juist erg introvert.

Ik overbelast mezelf zo veel,

dat ik niet eens een kopje koffie
kan drinken om 3 uur 's middags

en dan mag verwachten
's avonds in slaap te vallen.

We kregen bij dit project
assistentie van ene Michael.

En Micheal betekende bijna
het einde voor het project.

De persoon die hem had gestuurd,

kwam naar Tom en mij toe en vroeg:

"Wat vinden jullie van Michael?"

Ik zal jullie zo vertellen wat Tom zei.

Hij sprak klassiek "extrovert-isch".

En zo klonk wat ik zei
voor extroverte oren,

eigenlijk best een nauwgezet antwoord.

Ik zei: "Nou, Micheal heeft soms wel eens
de neiging zich te gedragen op een manier

die anderen misschien zien als assertiever

dan wat normaal nodig zou zijn."

(Gelach)

Tom rolde met zijn ogen en zei:

"Brian, dat zeg ik:

het is een eikel!"

(Gelach)

(Applaus)

Als een introvert

verwijs ik wellicht soepel
naar enkele 'eikelige' trekjes

van het gedrag van deze man,

maar ik zal niet
het woord eikel gebruiken.

(Gelach)

Maar de extrovert zegt,

"Je moet de dingen bij de naam noemen.
Eikel, dus."

En we gaan langs elkaar heen.

Is dit nu iets waar we op moeten letten?

Natuurlijk.

Het is belangrijk dat we dit weten.

Is dat alles wat we zijn?

Zijn we slechts een paar karaktertrekken?

Nee, dat zijn we niet.

Zoals ik zei, je lijkt op andere mensen,

maar bent ook als niemand anders.

Hoe zit het met de eigenzinnige jij?

Als Elizabeth of George,

heb je misschien je extroversie
of je neuroticisme met anderen gemeen.

Maar heeft je gedrag ook een aantal
specifiek Elizabethaanse kenmerken,

of Georgische,

die ervoor zorgen dat wij begrijpen
dat je meer bent dan wat karaktertrekjes?

Die ervoor zorgen dat we van je houden?

Niet alleen omdat je
een bepaald type mens bent.

Ik vind het niet prettig
om mensen in een hokje te plaatsen.

Ik vind zelfs dat duiven
niet in een hok horen.

Dus wat maakt ons nu verschillend?

Het is wat we doen in ons leven --
de persoonlijke projecten.

Je hebt er één op dit moment,

maar misschien weet niemand hier ervan.

Het heeft te maken met je kind --

je bent al drie keer
bij het ziekenhuis geweest

en ze weten nog steeds niet
wat er mis is.

Of het zou je moeder kunnen zijn,

waardoor jij je anders
dan anders gedraagt.

Dit zijn vrije karaktertrekken.

Je bent normaal aangenaam,
maar gedraagt je onaangenaam

om de administratieve muur
in het ziekenhuis te doorbreken

en iets voor je moeder of kind
gedaan te krijgen.

Wat zijn deze vrije trekken?

Je ziet ze wanneer we stappen ondernemen

om de weg vrij te maken
voor een kernproject in ons leven.

En die maken het verschil.

Vraag mensen niet wat voor type ze zijn,

vraag ze naar hun kernprojecten.

Zo drukken we die vrije trekken uit.

Ik ben een introvert,

maar ik heb een kernproject,
namelijk doceren.

Ik ben een professor.

En ik vind mijn studenten geweldig

en ik vind mijn vak geweldig.

En ik kan niet wachten ze te vertellen
over nieuwe en opwindende dingen,

dingen waarvan ik echt
popel om ze te vertellen.

En dus gedraag ik me als extrovert,

want om 8 uur 's morgens

hebben de studenten wat humor nodig,

wat betrokkenheid om ze wakker te houden

tijdens hun zware studiedagen.

Maar we moeten voorzichtig zijn

als we ons buitengewoon gedragen.

Soms zorgen we dan
niet meer goed voor onszelf.

Ik moet bijvoorbeeld na een periode
van pseudo-extrovert gedrag

even alleen ergens bijkomen.

Zoals Susan Cain zei in haar boek 'Quiet',

in een hoofdstuk waarin
een rare Canadese professor voorkwam

die toentertijd doceerde op Harvard:

"Ik ga soms naar de W.C.

om de stenen en pijlen der
onontkoombare extroverten te ontwijken."

(Gelach)

Ik herinner me die ene keer
dat ik me op een toilet had teruggetrokken

om overstimulatie te vermijden.

Een echte extrovert
kwam in het hokje naast me zitten

en ik hoorde enkele ontruimingsgeluiden,

die ronduit walgelijk zijn --
zelfs die van jezelf,

daarom trekken we
ook tijdens door, niet alleen na --

(Gelach)

en ik hoorde een lage stem zeggen:

"Hé, is dat Dr. Little?"

(Gelach)

Als er iets is waardoor een introvert
voor zes maanden verstopt raakt

dan is dat wel praten op de pot.

(Gelach)

Daar ga ik nu naartoe.

Volg me niet.

Bedankt.

(Applaus)