Το μυστικό για να γίνεις ψυχικά δυνατός | Έιμι Μορίν | TEDxOcala

Κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να χτίσει ψυχική δυναμή, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς.

Αφιερώνουμε πολύ χρόνο να συζητάμε για την σωματική δύναμη και την σωματική υγεία αλλά πολύ λιγότερο χρόνο για την ψυχική δύναμη και ψυχική υγεία.
Μπορούμε να επιλέξουμε να εκτελούμε ασκήσεις που θα μας βοηθήσουν να μάθουμε να ρυθμίζουμε τις σκέψεις, να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα μας, και να συμπεριφερόμαστε παραγωγικά ανεξαρτήτως των συνθηκών - οι τρεις κύριοι παράγοντες της ψυχικής δύναμης. Χωρίς να έχει σημασία ποιοι είναι οι στόχοι σας, η καλλιέργεια ψυχικής δύναμης είναι το κλειδί για να ολοκληρώσετε τις δυνατότητές σας.

Η Έιμι Μορίν είναι μια εγκεκριμένη κλινική κοινωνική λειτουργός και ψυχοθεραπεύτρια. Από το 2002, συμβουλεύει παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Εργάζεται επίσης ως βοηθός καθηγήτρια ψυχολογίας.

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Λοιπόν, έχω μια φίλη στο Facebook
που η ζωή της φαίνεται τέλεια.

Ζει σε ένα πανέμορφο σπίτι.

Και έχει μια πολύ κερδοφόρα καριέρα.

Αυτή και η οικογένεια της πηγαίνουν

σε όλες αυτές τις συναρπαστικές
περιπέτειες τα σαββατοκύριακα.

Και ορκίζομαι ότι πρέπει να παίρνουν

έναν επαγγελματία φωτογράφο μαζί τους,

(Γέλια)

επειδή ανεξαρτήτως του
πού πηγαίνουν ή του τι κάνουν

όλη η οικογένεια φαίνεται απλώς όμορφη.

Και αυτή πάντα δημοσιεύει
για το πόσο ευλογημένη είναι,

και πόσο ευγνώμων είναι
για τη ζωή που έχει.

Και έχω την αίσθηση ότι δεν λέει
απλώς αυτά τα πράγματα

για χάρη του Facebook,
αλλά πραγματικά τα εννοεί.

Πόσοι από εσάς έχετε έναν τέτοιο φίλο;

Και πόσοι από εσάς

δεν συμπαθείτε αυτό
το άτομο μερικές φορές;

(Γέλια)

Όλοι το κάνουμε αυτό, σωστά;

Είναι δύσκολο να μην το κάνουμε.

Αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης
έχει κάποιο κόστος σε εμάς.

Και είναι σχετικά με αυτό που θα ήθελα
να σας μιλήσω σήμερα --

είναι σχετικά με το τι μας κοστίζουν
οι κακές συνήθειες.

Ίσως να χαζεύετε κατά μήκος
των αναρτήσεων στο Facebook

και σκέφτεστε, «Τι θα γίνει
αν τους σνομπάρω;

Είναι απλά πέντε δευτερόλεπτα
από τον χρόνο μου.

Πώς αυτό μπορεί να με βλάψει;»

Λοιπόν, οι ερευνητές έχουν βρει

ότι το να ζηλεύετε
τους φίλους σας στο Facebook,

στην πραγματικότητα οδηγεί σε κατάθλιψη.

Αυτό είναι μόνο μία από τις παγίδες
που το μυαλό μας μπορεί να μας θέσει.

Έχετε ποτέ παραπονεθεί
για το αφεντικό σας;

Ή κοιτάξατε στις ζωές
των φίλων σας και σκεφτήκατε,

«Γιατί όλοι αυτοί είναι τυχεροί;»

Δεν μπορείτε να σταματήσετε
να σκέφτεστε έτσι, σωστά;

Ο τρόπος σκέψης φαίνεται
ασήμαντος εκείνη την στιγμή.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να σας κάνει
να νιώσετε καλύτερα εκείνη τη στιγμή.

Αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης
καταναλώνει την ψυχική σας δύναμη.

Υπάρχουν τρία είδη
καταστροφικών πεποιθήσεων

που μας κάνουν λιγότερο αποτελεσματικούς

και μας κλέβουν την ψυχική μας δύναμη.

Η πρώτη κατηγορία είναι οι ανθιυγεινές
πεποιθήσεις για τον εαυτό μας.

Τείνουμε να λυπόμαστε τον εαυτό μας.

Και ενώ είναι εντάξει να είμαστε
λυπημένοι όταν κάτι κακό συμβεί,

η αυτο-λύπηση πηγαίνει πέρα από αυτό.

Είναι όταν ξεκινάτε
να μεγαλοποιείτε την ατυχία σας.

Όταν κάνετε σκέψεις όπως,

«Γιατί όλα αυτά τα πράγματα
πάντα συμβαίνουν σε εμένα;»

«Δεν θα έπρεπε να έχω
να το αντιμετωπίσω αυτό».

Αυτός ο τρόπος σκέψης
σας κρατάει κολλημένους,

σας κρατάει εστιασμένους στο πρόβλημα,

σας κρατάει μακριά από την εύρεση λύσης.

Και ακόμη και όταν δεν μπορείτε
να δημιουργήσετε μια λύση,

μπορείτε να λάβετε μέτρα
για να κάνετε τη ζωή σας

ή τη ζωή κάποιου άλλου καλύτερη.

Αλλά δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό

όταν είστε απασχολημένοι
να ταΐζετε τη δική σας λύπηση.

Ο δεύτερος τύπος καταστροφικής
πεποίθησης που μας κρατά πίσω

είναι οι ανθιυγεινές πεποιθήσεις
για τους άλλους.

Σκεφτόμαστε ότι οι άλλοι άνθρωποι
μπορούν να μας ελέγξουν,

και εμείς απαρνούμαστε τη δύναμή μας.

Αλλά ως ενήλικες που ζούμε
σε μια ελεύθερη χώρα,

υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα
που πρέπει να κάνετε.

Έτσι όταν λέτε,
«Έχω να δουλέψω μέχρι αργά»,

εσείς απαρνείστε τη δύναμη σας.

Ναι, μπορεί να υπάρχουν συνέπειες
αν δεν δουλέψετε μέχρι αργά,

αλλά παραμένει μια επιλογή.

Ή όταν λέτε, «Η πεθερά μου με τρελαίνει».

εσείς απαρνείστε τη δύναμή σας.

Μπορεί αυτή να μην είναι
το πιο ευγενικό άτομο στη γη,

αλλά είναι δική σας υπόθεση
το πώς θα αντιδράσετε σε αυτή,

επειδή εσείς έχετε τον έλεγχο.

Ο τρίτος τύπος ανθιυγεινούς
πεποίθησης που μας κρατά πίσω,

είναι οι ανθυγιεινές
πεποιθήσεις για τον κόσμο.

Έχουμε την τάση να πιστεύουμε
ότι ο κόσμος μας χρωστάει κάτι.

Πιστεύουμε ότι, «Εάν δουλέψω σκληρά,

τότε μου αξίζει η επιτυχία».

Αλλά το να αναμένουμε την επιτυχία
να πέσει στην αγκαλιά σας

σαν ένα είδος κοσμικής επιβράβευσης,

θα οδηγήσει μόνο σε απογοήτευση.

Αλλά ξέρω ότι είναι δύσκολο να παρατήσουμε
τις κακές ψυχικές συνήθειές μας.

Είναι δύσκολο να απαλλαγούμε
από αυτές τις ανθυγιεινές πεποιθήσεις

που έχουμε κουβαλήσει για τόσο πολύ καιρό.

Αλλά δεν μπορείτε να αντέξετε
να μην τις εγκαταλείψετε.

Επειδή αργά ή γρήγορα, θα φτάσετε
σε ένα σημείο στη ζωή σας

όπου θα χρειαστείτε όλη την ψυχική δύναμη
που μπορείτε να συγκεντρώσετε.

Όταν ήμουν 23 χρονών,

νόμιζα ότι είχα λύσει τα πάντα.

Αποφοίτησα από τη μεταπτυχιακή σχολή.

Απέκτησα την πρώτη μου
μεγάλη δουλειά ως θεραπεύτρια.

Παντρεύτηκα.

Αγόρασα ακόμη και σπίτι.

Και σκέφτηκα, «Αυτό θα να είναι υπέροχο!»

«Έχω αυτό το απίστευτο άλμα
προς την επιτυχία».

Τι μπορεί να πάει λάθος;

Όλα αυτά άλλαξαν για εμένα
μέσα σε μια μέρα

όταν έλαβα ένα τηλεφώνημα
από την αδερφή μου.

Εκείνη είπε ότι η μητέρα μας
βρέθηκε αναίσθητη

και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Ο σύζυγος μου Λίνκολν και εγώ τρέξαμε στο
αυτοκίνητο και σπεύσαμε στο νοσοκομείο.

Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε
τι μπορεί να πήγε λάθος.

Η μητέρα μου ήταν μόνο 51 ετών.

Δεν είχε ιστορικό οποιουδήποτε
ιατρικού προβλήματος.

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο,

οι γιατροί εξήγησαν ότι είχε
ένα ανεύρυσμα στον εγκέφαλο.

Και μέσα σε 24 ώρες, η μητέρα μου,

που συνήθιζε να ξυπνά το πρωί λέγοντας,

«Είναι μια υπέροχη μέρα
να είναι κανείς ζωντανός»,

πέθανε.

Αυτή η είδηση ήταν καταστροφική για εμένα.

Η μητέρα μου και εγώ ήμασταν πολύ κοντά.

Ως θεραπεύτρια, ήξερα σε ένα πνευματικό
επίπεδο πώς να ξεπεράσω το πένθος.

Αλλά το να το γνωρίζεις
και το να το κάνεις

μπορεί να είναι δύο
πολύ διαφορετικά πράγματα.

Χρειάστηκε πολύς χρόνος πριν αισθανθώ
ότι θεραπεύτηκα πραγματικά.

Και έπειτα στην τριετή επέτειο
του θανάτου της μητέρας μου,

μερικοί φίλοι κάλεσαν,

και προσκάλεσαν τον Λίνκολν
και έμενα σε έναν αγώνα μπάσκετ.

Συμπτωματικά, αυτός γινόταν

στο ίδιο αμφιθεάτρο που είχα δει
τελευταία φορά την μητέρα μου,

τη νύχτα πριν πεθάνει.

Δεν είχα ξαναπάει εκεί από τότε.

Δεν ήμουν καν σίγουρη
ότι ήθελα να ξαναπάω εκεί.

Αλλά ο Λίνκολν κι εγώ συζητήσαμε
σχετικά με αυτό, και τελικά είπαμε,

«Μπορεί αυτός να είναι ένας καλός τρόπος
να τιμήσουμε τη μνήμη της».

Έτσι πήγαμε στον αγώνα.

Και για την ακρίβεια περάσαμε ωραία
με τους φίλους μας.

Εκείνη τη νύχτα στον δρόμο προς το σπίτι

συζητούσαμε για το πόσο υπέροχο ήταν

το να είμαστε τελικά σε θέση
να πάμε πίσω σε αυτό το μέρος,

και θυμήθηκα τη μητέρα μου με χαμόγελο,

παρά τα συναισθήματα λύπης.

Αλλά λίγο μετά που επιστρέψαμε σπίτι
εκείνη τη νύχτα, ο Λίνκολν είπε

ότι δεν αισθανόταν καλά.

Λίγα λεπτά αργότερα, κατέρρευσε.

Χρειάστηκε να καλέσω ασθενοφόρο.

Η οικογένειά του με συνάντησε
στα Επείγοντα.

Περιμέναμε για αυτό που έμοιαζε
να διαρκεί για πάντα

μέχρι που ήρθε έξω ο γιατρός.

Αλλά αντί να μας πάρει πίσω
να δούμε τον Λίνκολν,

μας πήγε πίσω σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο,

και μας έβαλε κάτω,

και μας εξήγησε ότι ο Λίνκολν,

που ήταν ο πιο περιπετειώδης άνθρωπος
που είχα γνωρίσει ποτέ,

είχε φύγει.

Δεν το γνωρίζαμε εκείνη τη στιγμή,
αλλά είχε πάθει καρδιακή προσβολή.

Ήταν μόνο 26 ετών.

Δεν είχε οποιοδήποτε ιστορικό
με ιατρικά προβλήματα υγείας.

Έτσι τώρα βρέθηκα μια 26χρονη χήρα,

και δεν είχα τη μαμά μου.

Σκέφτηκα, «Πώς πρόκειται
να το περάσω αυτό;»

Και το να το περιγράφω
σαν μια οδυνηρή περίοδο στη ζωή μου

μοιάζει σαν συγκρατημένη περιγραφή.

Και ήταν κατά τη διάρκεια
αυτής της περιόδου που αντιλήφθηκα

ότι όταν περνάς δύσκολες στιγμές,

οι καλές συνήθειες δεν είναι αρκετές.

Αρκούν μόνο μία ή δύο μικρές συνήθειες

να σε κρατήσουν πραγματικά πίσω.

Δούλεψα όσο πιο σκληρά μπορούσα,

όχι μόνο για να δημιουργήσω
καλές συνήθειες στη ζωή μου,

αλλά για να απαλλαγώ
από αυτές τις μικρές συνήθειες,

ανεξαρτήτως του πόσο μικρές
μπορεί να φαίνονται.

Σε όλα αυτά,

είχα την ελπίδα ότι η ζωή
θα μπορούσε κάποια μέρα να βελτιωθεί.

Και τελικά βελτιώθηκε.

Λίγα χρόνια μετά, γνώρισα τον Στιβ.

Και ερωτευτήκαμε.

Και ξαναπαντρεύτηκα.

Πουλήσαμε το σπίτι που ο Λίνκολν
και εγώ ζήσαμε μέσα,

και αγοράσαμε ένα νέο σπίτι,
σε μια καινούρια περιοχή,

και βρήκα καινούρια δουλειά.

Αλλά εξίσου γρήγορα όσο ανέπνευσα
με αναστεναγμό ανακούφισης

για αυτό το νέο ξεκίνημα που είχα,

λάβαμε τα νέα ότι ο πατέρας του Στιβ
είχε καρκίνο τελευταίου σταδίου.

Και ξεκίνησα να σκέφτομαι,

«Γιατί αυτά τα πράγματα πρέπει
να συνεχίσουν να συμβαίνουν;»

«Γιατί πρέπει να συνεχίσω να χάνω
όλα μου τα αγαπημένα πρόσωπα;»

«Αυτό δεν είναι δίκαιο».

Αλλά αν έμαθα κάτι,

ήταν ότι αυτός ο τρόπος σκέψης
θα με κρατούσε πίσω.

Γνώριζα ότι θα χρειαζόμουν

όση ψυχική δύναμη
θα μπορούσα να συγκεντρώσω,

για να περάσω μέσα από ακόμη μία απώλεια.

Έτσι κάθισα κάτω και έγραψα μια λίστα

με όσα πράγματα δεν κάνουν
οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι.

Και διάβασα αυτήν τη λίστα.

Ήταν μια υπενθύμιση
όλων αυτών των κακών συνηθειών

που είχα κάνει κάποια στιγμή,
οι οποίες θα με κρατούσαν κολλημένη.

Και συνέχισα να διαβάζω
τη λίστα ξανά και ξανά.

Και πραγματικά το χρειαζόμουν.

Λόγω του ότι μέσα
σε μερικές βδομάδες γραψίματος,

ο πατέρας του Στιβ πέθανε.

Το ταξίδι αυτό μου έδειξε ότι το μυστικό
για να είσαι ψυχικά δυνατός,

ήταν ότι έπρεπε να αφήσεις
τις κακές ψυχικές συνήθειές σου.

Η ψυχική δύναμη μοιάζει πολύ
με τη φυσική δύναμη.

Εάν θέλεις να είσαι φυσικά δυνατός,

θα χρειαστεί να πας στο γυμναστήριο
και να σηκώσεις βάρη.

Αλλά αν πραγματικά ήθελες
να δεις αποτελέσματα,

θα έπρεπε επίσης να παρατήσεις
την κατανάλωση πρόχειρου φαγητού.

Η ψυχική δύναμη είναι το ίδιο.

Εάν θέλεις να είσαι ψυχικά δυνατός,

χρειάζεσαι καλές συνήθειες
όπως να εξασκήσεις την ευγνωμοσύνη.

Αλλά χρειάζεται επίσης
να παρατήσεις τις κακές συνήθειες,

όπως το να αισθάνεσαι δυσφορία
με την επιτυχία κάποιου άλλου.

Ανεξαρτήτως του πόσο συχνά συμβαίνει αυτό

θα σας κρατήσει πίσω.

Λοιπόν, πώς εκπαιδεύετε το μυαλό σας
να σκέφτεται διαφορετικά;

Πώς αφήνετε αυτές
τις κακές ψυχικές συνήθειες

που έχετε μεταφέρει μαζί σου;

Ξεκινάει με την αντιμετώπιση όλων αυτών
των ανθυγιεινών πεποιθήσεων

για τις οποίες μίλησα,

με πιο υγιείς.

Για παράδειγμα, οι ανθυγιεινές
πεποιθήσεις σχετικά με τον εαυτό μας

έρχονται κυρίως επειδή αισθανόμαστε άβολα
με τα συναισθήματα μας.

Το να αισθάνεσαι λυπημένος, ή πληγωμένος,
ή θυμωμένος, ή φοβισμένος,

αυτά τα πράγματα είναι όλα άβολα.

Έτσι σε μεγάλο βαθμό αποφεύγουμε
αυτήν τη δυσφορία

Προσπαθούμε να διαφύγουμε από αυτά

κάνοντας πράγματα όπως πάρτι.

Και αν και αυτό είναι μια προσωρινή
απόσπαση της προσοχής,

απλώς παρατείνει τον πόνο.

Ο μόνος τρόπος για να περάσετε
αυτά τα άβολα συναισθήματα,

ο μόνος τρόπος να τα αντιμετωπίσετε,
είναι να περάσετε μέσα από αυτά.

Να αφήσετε τον εαυτό σας να αισθανθεί
λύπη, και μετά να προχωρήσετε.

Να αποκτήσετε εμπιστοσύνη
στην ικανότητα σας

να αντιμετωπίσετε αυτή τη δυσφορία.

Οι ανθυγιεινές πεποιθήσεις σχετικά
με τους άλλους έρχονται

επειδή συγκρίνουμε τους εαυτούς μας
με άλλους ανθρώπους.

Πιστεύουμε ότι είτε είναι πάνω από έμας
είτε είναι κάτω από εμάς.

Ή πιστεύουμε ότι μπορούν να ελέγξουν
το πώς αισθανόμαστε.

Ή ότι μπορούμε να ελέγξουμε
το πώς συμπεριφέρονται.

Ή τους κατηγορούμε ότι μας κρατούν πίσω.

Αλλά είναι οι δικές μας επιλογές
που το κάνουν αυτό.

Πρέπει να αποδεχτείτε ότι
είστε το δικό σας άτομο,

και ότι οι άλλοι είναι
ξεχωριστά από εσάς.

Το μοναδικό άτομο με το οποίο
θα έπρεπε να συγκρίνεστε,

είναι το άτομο που ήσασταν εχθές.

Και οι ανθυγιεινές πεποιθήσεις
σχετικά με τον κόσμο έρχονται

επειδή κατά βάθος επιθυμούμε
ο κόσμος να είναι δίκαιος.

Θέλουμε να σκεφτόμαστε αν εμείς
κάνουμε άρκετες καλές πράξεις,

αρκετά καλά πράγματα θα συμβούν σε εμάς.

Ή αν περάσουμε αρκετά δύσκολες στιγμές,

θα λάβουμε κάποια μορφή ανταμοιβής.

Αλλά τελικά πρέπει να αποδεχτείτε
ότι η ζωή δεν είναι δίκαια.

Και αυτό μπορεί να είναι απελευθερωτικό.

Ναι, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι
απαραίτητο να ανταμειφθείτε

για την καλοσύνη σας,

αλλά σημαίνει επίσης ότι ανεξαρτήτως
του πόσο πολύ έχετε υποφέρει,

δεν είστε καταδικασμένοι
να συνεχίσετε να υποφέρετε.

Ο κόσμος δεν λειτουργεί
με αυτόν τον τρόπο.

Ο κόσμος σας είναι αυτά που κάνετε.

Αλλά φυσικά πριν μπορέσετε
να αλλάξετε τον κόσμο,

πρέπει να πιστέψετε
ότι μπορείτε να τον αλλάξετε.

Κάποτε δούλευα με έναν άντρα
που ήταν διαβητικός για χρόνια.

Ο γιατρός του τον παρέπεμψε για θεραπεία

επειδή είχε μερικές κακές
ψυχικές συνήθειες

που άρχισαν να επηρεάζουν
τη φυσική του υγεία.

Η μητέρα του πέθανε από επιπλοκές
του διαβήτη σε νεαρή ηλικία,

έτσι, πίστευε ότι ήταν καταδικασμένος,

και είχε σταματήσει τη διαχείριση
του επίπεδου σακχάρου στο αίμα.

Στην πραγματικότητα, τα επίπεδα
του σακχάρου στο αίμα

ήταν τόσο υψηλά τελευταία,

που ξεκίνησαν να επηρεάζουν την όρασή του.

Και του αφαιρέθηκε η άδεια οδήγησης.

Και ο κόσμος του συρρικνωνόταν.

Όταν ήρθε μέσα στο γραφείο μου,
ήταν ξεκάθαρο,

ήξερε όλα όσα θα μπορούσε
να κάνει για να διαχειριστεί

το σάκχαρο του στο αίμα.

Απλώς δεν νόμιζε ότι άξιζε η προσπάθεια.

Αλλά τελικά, αυτός συμφώνησε
να κάνει μία μικρή αλλαγή.

Είπε, «Θα εγκαταλείψω τη συνήθεια
να καταναλώνω δύο λίτρα Pepsi την ημέρα,

και θα την αλλάξω
με την κατανάλωση Pepsi διαίτης».

Και δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο γρήγορα
οι αριθμοί άρχισαν να βελτιώνονται.

Και ακόμη και αν έρχονταν κάθε εβδομάδα

για να μου υπενθυμίσει πόσο
απαίσια γεύση είχε η Pepsi διαίτης,

κόλλησε με αυτή.

Και μόλις άρχισε να βλέπει λίγη βελτίωση,

είπε, «Λοιπόν, μπορώ να κοιτάξω
μερικές από τις άλλες μου συνήθειες».

Είπε, «Μπορώ να ανταλλάξω
το βραδινό μπολ με παγωτό

με ένα σνακ με λιγότερη ζάχαρη».

Και μετά μια μέρα βρισκόταν
σε ένα κατάστημα με μερικούς φίλους,

και βρήκε αυτό το παλιό
ποδήλατο γυμναστικής.

Το αγόρασε για μερικά δολάρια,

και το έφερε στο σπίτι, και το στάθμευσε
μπροστά από την τηλεόραση.

Και άρχισε να κάνει πετάλι.

καθώς παρακολουθούσε μερικά
από τα αγαπημένα του σόου κάθε νύχτα.

Και όχι μόνο έχασε βάρος,

αλλά μια μέρα, παρατήρησε
ότι μπορούσε να δει τηλεόραση

λίγο πιο καθαρά από πριν.

Και ξαφνικά συνειδητοποίησε,

ίσως η ζημιά που είχε υποστεί
η όραση του δεν ήταν μόνιμη.

Έτσι έθεσε έναν νέο στόχο
στον εαυτό του --

να αποκτήσει την άδεια οδήγησής του πίσω.

Και από εκείνη την μέρα, είχε πάρει φωτιά.

Μέχρι το τέλος των συναντήσεών μας,
ερχόταν κάθε εβδομάδα

λέγοντας, «Εντάξει, τι πρόκειται
να κάνουμε αυτή την εβδομάδα;»

Επειδή τελικά πίστεψε ότι θα μπορούσε
να αλλάξει τον κόσμο του.

Και ότι είχε την ψυχική
δύναμη να το κάνει.

Και ότι θα μπορούσε να αφήσει
τις κακές ψυχικές συνήθειές του.

Και όλα ξεκίνησαν από ένα μικρό βήμα.

Έτσι σας προσκαλώ να σκεφτείτε

ποιες κακές συνήθειες σας κρατούν πίσω;

Ποιες ανθυγιεινές πεποιθήσεις

σας κρατούν από το να είστε τόσο ψυχικά
δυνατοί όσο θα θέλατε να είστε;

Και ποιο είναι το ένα μικρό βήμα
που μπορείτε να κάνετε σήμερα;

Εδώ και τώρα.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)