Fermosas palabras novas para describir emocións escuras

A John Koenig encántalle atopar palabras que expresen os nosos sentimentos non manifestados, como "lachesism (fame de desastre) e "sonder" (o recoñecemento que as vidas de todos os demais son tan complexas e descoñecidas como a nosa). Nesta charla, el medita sobre o significado que lles damos ás palabras e como estes significados se aferran a nós.

Hoxe quero falar
do significado das palabras,

cómo as definimos

e cómo, case como en vinganza,

elas nos definen.

O idioma inglés é unha gran esponxa.

Amo o inglés e encántame falalo.

Pero por todo iso, ten moitos baleiros.

En grego, existe a palabra "lachesism"

que é "fame de desastre".

Como cando vén unha tormenta no horizonte

e arelamos que chegue.

En mandarín, teñen a palabra "yù yī"

(Non a pronuncio ben)

que significa a saudade
de sentir de forma intensa

como cando eran nenos.

En polaco, teñen a palabra "jouska"

que é un tipo de conversación hipotética

que compulsivamente tes na túa cabeza.

E en alemán, por suposto,

teñen a palabra "zielschmerz"

que é o medo a obter o que queres.

(Risas)

Por fin, cumprindo un soño de toda a vida.

Son alemán e sei cómo se sente.

Non estou seguro
de se usaría algunha destas palabras

no meu día a día,

pero alégrome de que existan.

Pero a única razón de que existan
é que eu as inventei.

Son o autor do
Dicionario de Coitas Escuras,

que estiven escribindo
durante os últimos 7 anos.

E a meta toda do proxecto

é atopar baleiros na linguaxe das emocións

e procurar enchelos

para termos un xeito de falar
sobre todos os pecadiños humanos

e as peculiaridades da condición humana

que todos sentimos,
pero sobre as que non falamos

porque non temos as palabras axeitadas.

Á metade do proxecto,

definín "sonder",

a idea na que todos
nos consideramos protagonistas

e os demais son extras.

Pero en realidade,
todos somos os protagonistas

e ti mesmo es un extra
na historia do outro.

En canto o publiquei,

tiven moitas respostas da xente

dicindo "Grazas por nomear
algo que sentín toda a miña vida,

pero ao que non sabía como chamarlle".

Fíxoos menos solitarios.

Ese é o poder das palabras:

facérennos sentir menos sós.

Pouco tempo despois
comecei a notar que "sonder"

estába a usarse en conversacións en liña,

e non moito despois de notalo,

escoiteino nunha conversa real.

Non hai sentimento máis raro
que inventar unha palabra

e logo vela adoptada por outra mente.

Non teño palabra para isto aínda,
pero tereina.

(Risas)

Estou niso.

Empecei a pensar sobre
que fai reais as palabras

porque moitos me preguntan,

o máis común que me din é:

"Mais, estas palabras son inventadas?
Non acabo de entendelo".

Non souben que dicirlles
porque cando "sonder" despegou

non podía dicir que palabras
son ou non reais.

Así sentinme como Steve Jobs
describindo a súa epifanía,

cando viu que moitos de nos
no noso día a día

tratamos de evitar golpearnos
coas paredes a miúdo

e completamos os nosos deberes.

Mais cando te decatas de que a xente...

que este mundo foi feito por persoas
non máis intelixentes ca ti,

podes estricar a man e tocar esas paredes

a aínda atravesalas coas túas mans

e ver que tes o poder de lograr cambios.

Cando me preguntan,
"Son reais estas palabras?".

Tiña varias respostas que ensaiei.

Algunhas con sentido. Outras non.

Pero unha que probei foi:

"Ben, é real se queres que o sexa".

Como este camiño que é real
porque a xente desexa que estea aí.

(Risas)

Sucede nas universidades seguido.

Chámase "camiño do desexo".

(Risas)

Pero decidín que o que preguntan
en realidade

cando preguntan se a palabra
é real, é:

"A cantas mentes terei acceso con ela?".

Porque creo que se parece moito
a como vemos a linguaxe.

Unha palabra é en esencia unha chave

que nos dá acceso ás cabezas dos outros.

E se nos dá acceso a unha cabeza,

non paga a pena,

non serve sabela.

Dous cerebros, depende de quen sexan.

Un millón de cerebros, ben, está ben.

Unha palabra real é a que che dá acceso

a tantas mentes como poidas.

Por iso paga a pena sabela.

Logo, a palabra máis real
con esta medida é esta:

O.K.

Iso é.

Temos a máis real.

É o máis preto a unha chave mestra.

É a palabra máis comprendida no mundo,

sen importar onde esteas.

O problema é que

ninguén parece saber
que significan esas dúas letras.

(Risas)

O que é algo raro, non si?

Creo que podería ser
un erro de "all correct"

ou "old kinderhook".

Ninguén parece sabelo,
pero o feito de que tanto nos dea

di algo sobre como
engadimos significado ás palabras.

O significado non está nas palabras.

Somos nós quen nos metemos nelas.

Penso que cando estamos
buscando sentido nas nosas vidas

e buscando sentido á vida,

penso que as palabras teñen que ver niso.

Creo que se estás buscando
o significado de algo,

o dicionario é o lugar para comezar.

Dálle un sentido de orde

a un universo moi caótico.

A nosa visión das cousas é tan limitada

que debemos inventar
patróns e abreviaturas

e tratar de descubrir
una forma de interpretala

e poder seguir co teu día a día.

Necesitamos palabras
que nos inclúan, que nos definan.

Creo que moitos nos sentimos limitados

por como usamos estas palabras.

Esquecemos que son inventadas.

Non só ás miñas palabras.
Todas son inventadas,

pero non todas significan algo.

Estamos atrapados no noso léxico

que non sempre coincide coa xente
que xa non é coma nós

e penso que estamos a distanciarnos
un pouco máis ano a ano,

canto máis en serio tomamos as palabras.

Lembren, as palabras non son reais.

Non teñen significado. Nós si.

E quero deixalos cunha pasaxe

dun dos meus filósofos favoritos,

Bill Watterson, creador de
Calvin e Hobbes.

El dixo:

"Crear unha vida que reflicta
os teus valores e satisfaga a túa alma

é un logro pouco común.

Inventar o significado da túa propia vida

é un logro pouco frecuente,

pero aínda está permitido

e coido que serás
máis feliz pola dificultade".

Grazas.

(Aplausos)