Το αγόρι του Διαδικτύου: Η ιστορία του Άαρον Σβαρτς

Η ταινία ακολουθεί την ιστορία ενός παιδιού προγραμματιστή θαύμα και ακτιβιστή της πληροφορίας Άαρον Σβαρτς. Από τη βοήθεια του Σβαρτς στην ανάπτυξη ενός βασικού πρωτοκόλλου του διαδικτύου το RSS μέχρι τη συνίδρυση του Reddit, τα αποτυπώματα του είναι παντού στο διαδίκτυο. Αλλά ήταν η πρωτοποριακή δουλειά του για τη κοινωνική δικαιοσύνη και πολιτική οργάνωση συνδυαζόμενη με την επιθετική του προσέγγιση για τη πρόσβαση στη πληροφορία που τον παγίδευσαν σε ένα διετή νομικό εφιάλτη. Ήταν μια μάχη που τελείωσε με την αυτοκτονία του στα 26 του χρόνια. Η ιστορία του Άαρον άγγιξε πολλούς ανθρώπους πέρα από τις online κοινότητες στις οποίες ήταν διασημότητα. Αυτή η ταινία είναι μια προσωπική ιστορία σχετικά με το τι χάνουμε όταν κλείνουμε τα μάτια στη τεχνολογία και τη σχέση της με τις πολιτικές μας ελευθερίες.

Film by Brian Knappenberger - Luminant Media
http://www.takepart.com/internets-own-boy
https://www.kickstarter.com/projects/26788492/aaron-swartz-documentary-the-internets-own-boy-0
Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 Unported License

Άδικοι νόμοι υπάρχουν.
Υποχρεούμαστε να τους υπακούμε,
ή να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε
και να υπακούμε μέχρι να τα καταφέρουμε,
ή πρέπει να τους παραβαίνουμε αμέσως;

Ο συνιδρυτής της ιστοσελίδας Reddit για
κοινωνικά, νέα και διασκέδαση βρέθηκε νεκρός.

Σίγουρα ήταν παιδί θαύμα, παρότι δεν είδε
ποτέ τον εαυτό του με αυτό το τρόπο.

Δεν τον ενδιέφερε καθόλου

να ξεκινήσει εταιρείες
και να βγάλει λεφτά.

Υπάρχει μια βαθιά αίσθηση απώλειας απόψε
στο Χάιλαντ Παρκ, την πόλη του Άαρον Σγουόρτζ

καθώς οι αγαπημένοι του αποχαιρετούν ένα
από τα πιο λαμπερά φώτα του Διαδικτύου.

Ακτιβιστές για την Ελευθερία, την Ανοικτή Πρόσβαση
και τους υπολογιστές πενθούν το χαμό του.

«Ένας εκπληκτικός διανοούμενος»,
λένε οι άνθρωποι που τον ήξεραν.

Σκοτώθηκε από την Κυβέρνηση, και
το ΜΙΤ πρόδωσε όλες της βασικές αρχές του.

Ήθελαν να τον χρησιμοποιήσουν
για παραδειγματισμό. Εντάξει;

Οι κυβερνήσεις έχουν
ακόρεστη επιθυμία για έλεγχο.

Αντιμετώπιζε πιθανή φυλάκιση 35 ετών
και 1 εκατομμύριο δολάρια πρόστιμο.

Εγείρονται ερωτήματα για τον ζήλο των εισαγγελικών
αρχών και θα έλεγα ακόμα και παραπτώματα,

έχετε ελέγξει το συγκεκριμένο θέμα
κι έχετε καταλήξει σε συμπεράσματα;

Μεγαλώνοντας, ξέρετε, συνειδητοποίησα αργά
ότι όλα τα πράγματα γύρω μου

που οι άλλοι μου είχαν πει ότι αυτός ήταν ο φυσικός τρόπος,
ή ο τρόπος που θα γίνονταν τα πράγματα,

δεν ήταν καθόλου φυσικός.
Υπήρχαν πράγματα που μπορούσαν να αλλάξουν.

Και ήταν πράγματα, ακόμα πιο σημαντικά,
που ήταν λάθος και έπρεπε να αλλάξουν.

Και μόλις το συνειδητοποίησα αυτό,
δεν υπήρχε πραγματικά γυρισμός.

Καλώς ήλθατε στην ώρα ανάγνωσης της ιστορίας

Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Paddington at the Fair.»

Γεννήθηκε στο Χάιλαντ Παρκ και μεγάλωσε εκεί.

Ο Άαρον προέρχεται από μια οικογένεια
με τρεις αδερφούς, όλοι τους εξαιρετικά ευφυείς.

«… Ωχ το κουτί πέφτει…»

Λοιπόν, καταλαβαίνετε, δεν ήμασταν
και τα καλύτερα παιδιά

Καταλαβαίνετε, τρία αγόρια, να τρέχουν
τριγύρω συνέχεια, να προκαλούν μπελάδες…

«Έι, όχι, όχι, όχι!»

- Άαρον!
- Τι;

Αλλά έχω καταλάβει ότι ο Άαρον
έμαθε πώς να μαθαίνει σε πολύ μικρή ηλικία.

«Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
έξι, επτά, οκτώ, εννέα, δέκα!»

- Τοκ, τοκ!
- Ποιος είναι;

- Ο Άαρον.
- Ποιος Άαρον;

- Ο Άαρον ο αστείος.

Ήξερε ακριβώς τι ήθελε
και πάντα ήθελε να το κάνει.

Πάντα κατάφερνε αυτό που ήθελε.

Η περιέργεια του ήταν ατελείωτη.

«Ορίστε μια μικρή φωτογραφία με τους πλανήτες.
Κάθε πλανήτης έχει ένα σύμβολο.

Το σύμβολο του Ερμή, της Αφροδίτης,
της Γης, του Άρη, του Δία…»

Μια μέρα, είπε στη Σούζαν: «Τι είναι αυτή η δωρεάν
οικογενειακή διασκέδαση στο κέντρο του Highland Park;»

«Δωρεάν οικογενειακή διασκέδαση
στο κέντρο του Highland Park»

Ήταν τριών τότε.

Εκείνη είπε: «Για τι πράγμα μιλάς;»

Κι εκείνος απάντησε: «Κοίτα,
το λέει εδώ πάνω στο ψυγείο».

«Δωρεάν οικογενειακή διασκέδαση
στο κέντρο του Highland Park».

Έμεινε έκπληκτη
με το ότι μπορούσε να διαβάσει.

Ονομάζεται «Το Σέντερ της οικογένειας μου»

«Η βραδιά Σέντερ είναι ξεχωριστή
από όλες τις άλλες βραδιές.»

Θυμάμαι μια φορά, ήμασταν στη βιβλιοθήκη
του Πανεπιστημίου του Σικάγου.

Πήρα ένα βιβλίο από το ράφι
που ήταν από το 1900,

και του το έδειξα λέγοντας
«αυτό είναι ένα πραγματικά καταπληκτικό μέρος.»

Ήμασταν όλοι περίεργα παιδιά, αλλά του Άαρον
του άρεσε πραγματικά να μαθαίνει και να διδάσκει.

«Θα μάθουμε την αλφαβήτα ανάποδα.»

«Z, Y, X, W, V, U, T…»

Θυμάμαι, επέστρεψε σπίτι
μετά το πρώτο του μάθημα Άλγεβρας

κι έλεγε, «Νόα, άσε με να σου μάθω Άλγεβρα!»

και εγώ λέω, «Τι είναι η Άλγεβρα;»

Και ήταν πάντα κάπως έτσι.

«Τώρα πατάς το κουμπί. Εκεί.
Τώρα το πήρε αυτό.»

«Τώρα είναι στο ροζ.»

Όταν ήταν δύο ή τριών χρονών,
ο Μπομπ τον εισήγαγε στους υπολογιστές.

Μετά έπεσε με τα μούτρα σε αυτούς.

[Μωρουδίστικη ομιλία]

Όλοι είχαμε υπολογιστές, αλλά ο Άαρον
πραγματικά τους ήξερε, ήξερε για το Διαδίκτυο.

- Δουλεύεις στον υπολογιστή;
- Μπα…

«Πώς κι έτσι…
Μαμά, γιατί τίποτα δεν δουλεύει;»

Ξεκίνησε να προγραμματίζει
από πολύ μικρή ηλικία.

Θυμάμαι το πρώτο του πρόγραμμα
που έγραψα μαζί του ήταν BASIC

και ήταν ένα παιχνίδι ερωτήσεων
για το Πόλεμο των Άστρων.

Καθόταν μαζί μου στο υπόγειο,
που ήταν κι ο υπολογιστής

για ώρες προγραμματίζοντας
αυτό το παιχνίδι.

Το πρόβλημα που είχα με αυτόν εκεί
ήταν ότι δεν ήθελα να κάνω κάτι,

αλλά για αυτόν, υπήρχε πάντα κάτι να κάνει.

Πάντα κάτι που ο προγραμματισμός έλυνε.

Ο τρόπος που το έβλεπε πάντα ο Άαρον
ήταν ότι ο προγραμματισμός ήταν μαγεία.

Μπορείς να πετύχεις πράγματα
που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν.

O Άαρον έφτιαξε ένα ΑΤΜ χρησιμοποιώντας
ένα Macintosh και ένα χαρτόκουτο.

Ένα χρόνο στις απόκριες, δεν ήξερα τι ήθελα να ντυθώ.

Και σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ ωραίο
να ντυθώ σαν το νέο του υπολογιστή,

που τότε ήταν, ο πρώτος iMac

Ενώ μισούσε να ντύνεται για τις απόκριες,
αλλά του άρεσε να πείθει τους άλλους

να ντυθούν σαν πράγματα που ήθελε να βλέπει.

«Άαρον, σταματήστε!
παιδιά, ελάτε τώρα, κοιτάξτε τη κάμερα!»

«Ο Spiderman κοιτάει στη κάμερα.»

Έφτιαξε μια ιστοσελίδα που λεγόταν «Η πληροφορία»
όπου άνθρωποι μπορούσαν να συμπληρώσουν πληροφορίες.

Είμαι σίγουρος ότι κάποιος εκεί έξω
ξέρει τα πάντα για το χρυσό, το φλοιό του χρυσού.

Γιατί δεν γράφουν για αυτό στην ιστοσελίδα;
Και άλλοι άνθρωποι μπορούν να έρθουν αργότερα

να διαβάσουν τις πληροφορίες και να τις
επεξεργαστούν αν νομίζουν ότι είναι λάθος.

Όχι πολύ διαφορετικό από τη Wikipedia, σωστά;

Και αυτό ήταν πριν ξεκινήσει η Wikipedia,
και το ανέπτυξε ένα 12χρονο παιδί,

στο δωμάτιο του, μόνος του, που έτρεχε
σε ένα μικρό διακομιστή με αρχαία τεχνολογία.

Και η απάντηση ενός καθηγητή ήταν

«Αυτό είναι άθλια ιδέα. Δεν μπορείς
να αφήνεις οποιοδήποτε να γράφει μια εγκυκλοπαίδεια.

Ο λόγος που έχουμε ακαδημαϊκούς είναι
για να γράφουν αυτά τα βιβλία για εμάς.

Πώς μπόρεσες να έχεις μια τόσο άθλια ιδέα;»

Εγώ και ο αδερφός μου λέγαμε,
«Α, ξέρεις, η Wikipedia είναι καλή, αλλά…

Την είχαμε στο σπίτι μας περίπου,5 χρόνια πριν.»

Η ιστοσελίδα του Άαρον, theinfo.org,
κερδίζει σε σχολικό διαγωνισμό

που φιλοξενείται από την εταιρεία σχεδιασμού
ιστοσελίδων ArsDigita, που εδρεύει στo Κέιμπριτζ

Πήγαμε όλοι στο Κέιμπριτζ όταν κέρδισε το βραβείο του

και δεν είχαμε ιδέα τι έκανε ο Άαρον…

Ήταν εμφανές ότι το βραβείο ήταν πολύ σημαντικό.

Ο Άαρον σύντομα ασχολήθηκε με διαδικτυακές
κοινότητες προγραμματισμού,

οι οποίες ήταν τότε στη διαδικασία διαμόρφωσης
ενός νέου εργαλείου για τον Ιστό.

Έρχεται σε μένα και λέει, «Μπεν, υπάρχει αυτό
το πραγματικά φοβερό πράγμα το οποίο δουλεύω»

«Πρέπει να ακούσεις γι' αυτό!»

«Ναι, τι είναι;»

«Είναι αυτό που λέγεται RSS.»

Και μου εξηγεί τι είναι το RSS.
Εγώ λέω «Γιατί είναι χρήσιμο, Άαρον;»

«Το χρησιμοποιεί κάποιος ιστοχώρος;
Γιατί να θέλω να το χρησιμοποιήσω;»

Υπήρχε αυτή η λίστα για άτομα που δούλευαν
στο RSS, και σε XML πιο γενικά,

και εκεί ήταν ένας που ονομαζόταν Άαρον Σγουόρτζ
που ήταν πολύ μαχητικός αλλά και πολύ έξυπνος,

και που είχε πολλές καλές ιδέες, και

δεν εμφανιζόταν ποτέ στις πρόσωπο με πρόσωπο
συναντήσεις, και λέγανε,

«Ξέρεις, πότε θα μπορέσεις
να έρθεις στις συναντήσεις;»

και αυτός έλεγε, «Ξέρεις, νομίζω ότι η μαμά μου
δεν θα με αφήσει. Μόλις έγινα δεκατεσσάρων».

Και η αντίδρασή τους ήταν: «Λοιπόν, το άτομο,
ο συνάδελφος με τον οποίο δουλεύουμε μαζί όλο το χρόνο

ήταν δεκατριών χρονών ενώ δουλεύαμε μαζί του,
και μόλις έγινε δεκατεσσάρων.»

και η επόμενη αντίδραση τους ήταν

«Χριστέ μου, θέλουμε πολύ να τον συναντήσουμε.
Αυτό είναι ασυνήθιστο!»

Ήταν μέλος της επιτροπής που σχεδίασε το RSS.

Αυτό που έκανε ήταν ότι βοήθησε να φτιαχτούν
τα «υδραυλικά» του μοντέρνου υπερκειμένου.

Εργαζόταν στο κομμάτι του RSS, ένα εργαλείο
που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να πάρεις συνόψεις

πραγμάτων που συμβαίνουν σε άλλες ιστοσελίδες.

Πιο συχνά, θα το χρησιμοποιούσες αυτό για ένα μπλογκ.

Μπορεί να έχεις 10 ή 20 μπλογκ που θες να διαβάσεις.

Χρησιμοποιείς τα RSS feeds τους,
τις συνόψεις του τι γίνεται σε αυτές τις σελίδες

για να φτιάξεις μια ενοποιημένη λίστα
όλων των πραγμάτων που συμβαίνουν.

Ο Άαρον ήταν πολύ νέος, αλλά καταλάβαινε την τεχνολογία
και έβλεπε ότι δεν είναι τέλεια

και έψαχνε τρόπους να βοηθήσει να τη κάνει καλύτερη.

Έτσι, η μητέρα του τον έβαλε στο αεροπλάνο στο Σικάγο.
Εμείς θα τον παραλαμβάναμε στο San Francicso.

Θα τον συστήναμε σε ενδιαφέροντες ανθρώπους και
θαυμάσαμε τις φρικτές διατροφικές του συνήθειες.

Έφαγε μόνο λευκή τροφή, ρύζι στον ατμό και όχι
τηγανητό αφού δεν ήταν επαρκώς λευκό

και λευκό ψωμί, και ούτω καθεξής…

μπορούσες να θαυμάσεις την ποιότητα
της συζήτησης που δημιουργήθηκε

από το στόμα ενός μικρού παιδιού

αυτό το παιδί θα φτάσει ψηλά,
αν δεν πεθάνει από σκορβούτο!

Άαρον, είναι η σειρά σου!

Νομίζω ότι η διαφορά είναι ότι τώρα δεν μπορείτε
να κάνετε εταιρείες dotcoms.(διαδικτυακές επιχειρήσεις)

Δεν μπορείς να έχεις εταιρείες που πωλούν σκυλοτροφές μόνο μέσω Διαδικτύου, ή μόνο μέσω κινητών τηλεφώνων.

Αλλά υπάρχει ακόμα πολλή καινοτομία που συμβαίνει.

Νομίζω ότι ίσως, αν δεν μπορείτε να δείτε την
καινοτομία, έχετε το κεφάλι σας μέσα στην άμμο.

εξέλαβε τη συμμετοχή του εκεί
σαν να ήταν ο καλύτερος σαν να έλεγε

«είμαι πιο έξυπνος από εσάς κι επειδή
είμαι πιο έξυπνος είμαι καλύτερος από εσάς

και μπορώ να σας λέω τι να κάνετε.»

Ήταν κάπως σαν να ήταν ψώνιο…

Έτσι συγκεντρώνετε όλους αυτούς τους υπολογιστές
και τώρα επιλύουν μεγάλα προβλήματα

όπως να ψάχνουν για εξωγήινους
και να προσπαθούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο.

Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο IRC,
στο Internet Relay Chat.

Δεν έγραφε απλώς κώδικα, έκανε τους ανθρώπους να
ενθουσιάζονται ώστε να λύσουν προβλήματα που είχε ο ίδιος.

Ήταν ένας συνεκτικός κρίκος.

Το κίνημα του ελεύθερου πολιτισμού
είχε πολλή από την δική του ενέργεια.

Νομίζω ότι ο Άαρον προσπαθούσε να κάνει τον κόσμο
να δουλέψει. Προσπαθούσε να τον διορθώσει.

Είχε μια πολύ ευγενική-ισχυρή προσωπικότητα
που σίγουρα αναστάτωνε κατά καιρούς.

Δεν ήταν απαραίτητα πάντα άνετος με τον κόσμο

και ο κόσμος δεν ήταν πάντα άνετος μαζί του.

Ο Άαρον πήγε στο γυμνάσιο
και πραγματικά σιχάθηκε το σχολείο

Δεν του άρεσε. Δεν του άρεσε κανένα από τα μαθήματα
που διδάσκονταν. Δεν του άρεσαν οι καθηγητές.

Ο Άαρον ήξερε πώς να πάρει πληροφορίες.

Έλεγε «δεν χρειάζεται να πάω σε αυτόν το
δάσκαλο για να μάθω πώς να κάνω γεωμετρία.

Μπορώ απλώς να διαβάσω το βιβλίο της γεωμετρίας

και δεν χρειάζομαι αυτόν τον δάσκαλο για να μάθω
την δική τους εκδοχή της αμερικανικής ιστορίας,

Έχω τρεις ιστορικές συλλογές εδώ,
θα μπορούσα απλώς να τις διαβάσω

και δεν ενδιαφέρομαι για αυτό.
Ενδιαφέρομαι για το διαδίκτυο.»

Ήμουν πολύ απογοητευμένος με το σχολείο.
Νόμιζα ότι οι δάσκαλοι δεν ήξεραν τι έλεγαν

και ότι ήταν αυταρχικοί, καθώς και ότι
η εργασία για το σπίτι ήταν ένα είδος απάτης,

και ότι όλα ήταν ένας τρόπος να αναγκάσουν
τους μαθητές, να τους κρατούν απασχολημένους…

Και, ξέρετε, άρχισα να διαβάζω βιβλία
για την ιστορία της εκπαίδευσης

και πώς αναπτύχθηκε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα,

και εναλλακτικές λύσεις εκπαίδευσης και τρόπους που οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν πραγματικά πράγματα,

σε αντίθεση με το αναμάσημα γεγονότων
που οι εκπαιδευτικοί τους λένε,

και αυτό το είδος εκπαίδευσης με οδήγησε στο μονοπάτι της αμφισβήτησης πραγμάτων και μόλις αμφισβήτησα το σχολείο,

αμφισβήτησα την κοινωνία που έχτισε το σχολείο, αμφισβήτησα τις επιχειρήσεις που τα σχολεία εκπαίδευαν ανθρώπους για αυτές.

Αμφισβήτησα την κυβέρνηση που έφτιαξε όλη αυτή τη δομή.

Ένα από τα πράγματα που ήταν παθιασμένος ήταν
τα πνευματικά δικαιώματα, ειδικά στις πρώτες τους ημέρες.

Τα πνευματικά δικαιώματα ήταν πάντα μια επιβάρυνση
για την εκδοτική βιομηχανία και για τους αναγνώστες,

αλλά δεν ήταν μια υπερβολική επιβάρυνση. Ήταν ένας λογικός θεσμός να υπάρχει σε ισχύ

για να είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι πληρώνονται.

Η εμπειρία της γενιάς του Άαρον ήταν η σύγκρουση του απαρχαιωμένου συστήματος πνευματικής ιδιοκτησίας

με αυτό το καταπληκτικό νέο πράγμα που προσπαθούμε
να οικοδομήσουμε - το Διαδίκτυο και τον Ιστό.

Αυτά τα πράγματα συγκρούστηκαν,
και αυτό που πήραμε ήταν το χάος.

Στη συνέχεια γνώρισε τον Lawrence Lessig
καθηγητή της Νομικής του Harvard,

ο οποίος ήταν τότε αμφισβήτησε τον Νόμο
περί πνευματικών δικαιωμάτων στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Ο νεαρός Άαρον Σγουόρτζ πέταξε στην Ουάσιγκτον για
να ακούσει τις ακροάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Είμαι ο Άαρον Σγουόρτζ και είμαι εδώ για να ακούσω
τον Eldred - για να δω το έγγραφο Eldred.

Γιατί ήρθατε ως εδώ από το Σικάγο, και
ταξιδέψατε τόσο για να δείτε την υπόθεση Eldred;

Αυτή είναι μια πιο δύσκολη ερώτηση…

Δεν ξέρω. Είναι πολύ συναρπαστικό
να δω το Ανώτατο Δικαστήριο,

ειδικά σε μια τέτοια περίπτωση κύρους όπως αυτή.

Ο Lessig κινήθηκε με ένα νέο τρόπο για να καθορίσει
τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στο Διαδίκτυο

Ονομαζόταν Creative Commons.

Η απλή ιδέα της Creative Commons είναι
να δώσει στους ανθρώπους - δημιουργούς,

ένα απλό τρόπο να σηματοδοτήσουν τη δημιουργικότητά τους με τις ελευθερίες που προορίζονται να μεταφέρουν.

Έτσι, ο κανόνας «ολική κατοχή δικαιωμάτων», μπορούσε
να γίνει «μερική κατοχή δικαιωμάτων».

Ένας απλός τρόπος για να σας πω,
«Ορίστε τι μπορείτε να κάνετε με τη δουλειά μου,

ακόμη κι αν χρειάζεστε κι άλλα πράγματα για να πάρετε
την άδειά μου πριν χρησιμοποιήσετε τη δουλειά μου.»

Και ο ρόλος του Άαρον ήταν το κομμάτι του υπολογιστή.

Όπως, πώς μπορείς να οικοδομήσεις τις άδειες
έτσι ώστε να είναι απλές και κατανοητές

και να εκφράζονται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε
οι μηχανές να μπορούν να τις επεξεργάζονται;

Και ο κόσμος έλεγε, «Γιατί έχετε αυτό το δεκαπεντάχρονο
να φτιάξει τις προδιαγραφές για την Creative Commons;

δεν νομίζετε ότι είναι ένα τεράστιο λάθος;»

Και ο Larry έλεγε, «Το μεγαλύτερο λάθος μας
θα ήταν αν δεν ακούγαμε αυτό το παιδί.»

Δεν είναι ακόμη αρκετά ψηλός και μετά βίας
φαινόταν πάνω από το βάθρο,

και ήταν αυτό το κινητό βάθρο
τόσο ενοχλητικό πράγμα,

όταν κάποτε έβαλε την οθόνη του εκεί και κανείς
δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του.

Όταν έρχεστε στην ιστοσελίδα μας εδώ,
και πηγαίνετε στο «Επιλέξτε την άδεια χρήσης»,

σας δίνει αυτή τη λίστα επιλογών, σας εξηγεί
τι σημαίνει, και έχετε τρεις απλές ερωτήσεις:

«Θέλετε να απαιτείται αναφορά στον δημιουργό;»

«Θέλετε να επιτρέπονται εμπορικές
χρήσεις του έργου σας;

«Θέλετε να επιτραπούν τροποποιήσεις
του έργου σας;»

Ήμουν έκπληκτη, εντελώς εμβρόντητη
που τα άτομα αυτά τον θεωρούσαν ως έναν ενήλικα,

και που ο Άαρον σηκώθηκε μπροστά σε ένα ολόκληρο
ακροατήριο από ανθρώπους, και άρχισε να μιλάει

σχετικά με την πλατφόρμα που ο ίδιος
είχε δημιουργήσει για την Creative Commons,

και απλώς όλοι άκουγαν αυτόν…

Καθόμουν στο πίσω μέρος, και σκεφτόμουν:
είναι απλά ένα παιδί, γιατί τον ακούν;

Αλλά το έκαναν…

Λοιπόν, δεν νομίζω ότι το έχω κατανοήσει πλήρως.

Ενώ οι κριτικοί είπαν ότι κάνει ελάχιστα για να εξασφαλίσει πώς οι καλλιτέχνες θα αμείβονται για το έργο τους,

η επιτυχία του Creative Commons υπήρξε τεράστια.

Αυτή τη στιγμή (2014) μόνο στο Flickr, πάνω από 200 εκατομμύρια χρησιμοποιούν κάποια μορφή των αδειών Creative Commons.

Συνέβαλε με τις τεχνικές του ικανότητες,
και δεν ήταν απλά ένα τεχνικό ζήτημα για αυτόν

Ο Άαρον συχνά έγραφε με ειλικρίνεια στο προσωπικό του μπλογκ:

Πιστεύω βαθύτατα σε κάποια πράγματα,
και θέλω και άλλοι να κάνουν το ίδιο.

Δουλεύω για ιδέες και μαθαίνω από τους ανθρώπους.
Δεν μου αρέσει να αφήνω εκτός τους ανθρώπους.

Είμαι τελειομανής, αλλά δεν θα αφήσω αυτό
να γίνει εμπόδιο στη δημοσίευση.

Εκτός από την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία,
δεν πρόκειται να σπαταλήσω το χρόνο μου

σε πράγματα που δεν θα έχουν αντίκτυπο.

Θα προσπαθήσω να είμαι φίλος με όλους, αλλά
τρελαίνομαι όταν δεν με παίρνουν στα σοβαρά.

Δεν κρατώ κακίες, δεν είναι παραγωγικό,
αλλά μαθαίνω από τις εμπειρίες μου.

Θέλω να κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος.

Το 2004 ο Σγουόρτζ αφήνει το Highland Park
και εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.

Είχε ελκώδη κολίτιδα που ήταν σοβαρό πρόβλημα,
και ανησυχούσαμε για το αν έπαιρνε τα φάρμακά του.

Είχε νοσηλευθεί και θα έπαιρνε
ένα συνδυασμό από χάπια κάθε μέρα,

και ένα από αυτά τα χάπια ήταν ένα στεροειδές
που επιβράδυνε την ανάπτυξή του,

και τον έκανε να αισθάνεται διαφορετικός
από τους άλλους μαθητές.

Ο Άαρον, νομίζω, παρουσιάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ έτοιμος να πάρει υποτροφία

και βρέθηκε όντως σε ένα πρόγραμμα
επιτήρησης πολύ έξυπνων γυμνασιόπαιδων

που μέσα σε τέσσερα χρόνια ήταν γραφτό να γίνουν
καπετάνιοι της βιομηχανίας μέλη της ελίτ του 1%

και νομίζω ότι αυτό τον τρέλαινε.

Το 2005, μόλις ένα χρόνο στο κολέγιο,

του προσφέρθηκε μια θέση σε μια νέα εταιρεία την
Y Combinator, με επικεφαλής τον Paul Graham.

Έτσι του είπε «έχω μια ιδέα για μια ιστοσελίδα.»

Και ο Paul Graham τον συμπαθεί αρκετά,
και λέει, «Ναι, σίγουρα.»

Έτσι ο Άαρον αφήνει το σχολείο και
μετακομίζει σε ένα διαμέρισμα…

Έτσι, αυτό έγινε το διαμέρισμα του Άαρον
όταν μετακόμισε εδώ.

Έχω αόριστες αναμνήσεις από τον πατέρα μου
να μου λέει πόσο δύσκολο ήταν να πάρει μια μίσθωση

επειδή ο Άαρον δεν είχε καμία πίστωση
και είχε παρατήσει το κολέγιο.

Ο Άαρον ζούσε εδώ που είναι τώρα το καθιστικό και
μερικές από τις αφίσες έχουν μείνει από όταν ζούσε εδώ.

Και η βιβλιοθήκη… υπάρχουν περισσότερα βιβλία τώρα,
αλλά πολλά από αυτά είναι του Άαρον.

Η ιστοσελίδα του Άαρον για την Y Combinator ονομαζόταν «infogami», ένα εργαλείο για την κατασκευή ιστοσελίδων.

Αλλά η infogami πασχίζει να βρει χρήστες
και τελικά ο Σγουόρτζ

την συγχωνεύει με ένα άλλο έργο
της Y Combinator, που είχε ανάγκη από βοήθεια.

Ήταν ένα έργο με επικεφαλής τον Steve Huffman
και τον Alexis Ohanian, που το έλεγαν «Reddit»

Εκεί ήμασταν, ξεκινώντας σχεδόν από το τίποτα. Χωρίς χρήστες, χωρίς χρήματα, χωρίς κώδικα,

και όμως αυξάνεται μέρα με τη μέρα σε έναν
εξαιρετικά δημοφιλή δικτυακό τόπο,

Και χωρίς σημάδια φθίνουσας πορείας.

Πρώτα είχαμε 1.000 χρήστες, μετά 10.000, 20.000
και μετά κι άλλους κι άλλους… Ήταν απλά απίστευτο.

Η Reddit γίνεται τεράστια και ήταν πραγματικά
μία παράξενη γωνιά του Διαδικτύου…

Υπάρχει πολύ χιούμορ, υπάρχει πολλή τέχνη,
και οι άνθρωποι συρρέουν στην σελίδα

και την κάνουν την κύρια ιστοσελίδα που πηγαίνουν
κάθε πρωί για να δούνε τις ειδήσεις τους.

Η Reddit τελικά συνορεύει με το χάος σε κάποια επίπεδα,

από τη μία πλευρά, είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι
συζητούν τα νέα της ημέρας, τεχνολογία, πολιτική

και όμως υπάρχει κι ένα είδος που θα λέγαμε
«μη ασφαλές για υλικό εργασίας», προσβλητικό υλικό,

υπάρχουν και κάποιες υποκατηγορίες
όπου τρολ βρήκαν ένα φιλόξενο σπιτικό

και έτσι, με αυτή την έννοια η Reddit έγινε
ένα είδος χώρου για διαμάχες.

Είναι σαν να κάθεται επάνω στο χείλος του χάους.

H Reddit τραβάει την προσοχή του γίγαντα
των εταιρικών περιοδικών Condé Nast,

το οποίο κάνει μια προσφορά για να αγοράσει την εταιρεία.

Αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό, αρκετά μεγάλο
ώστε ο μπαμπάς μου να γεμίσει με ερωτήσεις

όπως: «Πώς μπορώ να αποθηκεύσω αυτά τα χρήματα;»

- πολλά χρήματα…
- πολλά χρήματα.

Ίσως περισσότερα από ένα εκατομμύριο δολάρια,
αλλά δεν ξέρω ακριβώς.

- Και πόσο χρονών ήταν εκείνη την εποχή;
- 19, 20.

Ήταν, λοιπόν, σε αυτό το διαμέρισμα. Κάθισαν
σε ό,τι προϋπήρχε αυτών των καναπέδων,

ερευνώντας το Reddit, και όταν πούλησαν το Reddit

έκαναν ένα γιγαντιαίο πάρτι, και πέταξαν
όλοι για την Καλιφόρνια την επόμενη μέρα,

και άφησε τα κλειδιά σε μένα.

Ήταν αστείο, ξέρετε, είχε μόλις πουλήσει την
πρώτη του εταιρεία κι όλοι υποθέσαμε

οτι ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος εδώ γύρω

αλλά είπε, «Α, όχι, θα πάρω αυτό το μικρό δωμάτιο
μεγέθους κουτιού παπουτσιών. Είναι το μόνο που χρειάζομαι.»

Ήταν μόλις λίγο μεγαλύτερο από μια ντουλάπα…

Η ιδέα του να ξοδεύει τα χρήματά του για
φανταχτερά αντικείμενα φαινόταν απίθανη

Έλεγε «Μου αρέσει να ζω σε διαμερίσματα, έτσι δεν ξοδεύω πολλά χρήματα για ένα νέο μέρος για να ζω. Δεν θα αγοράσω έπαυλη,

και μου αρέσει να φοράω τζιν και ένα μπλουζάκι,

γι’ αυτό δεν πρόκειται να δαπανήσω
περισσότερα χρήματα για ρούχα.

Έτσι, πραγματικά δεν είναι μεγάλη υπόθεση.»

Μεγάλη υπόθεση για τον Σγουόρτζ είναι
πώς ρέει η κυκλοφορία στο διαδίκτυο,

και τι προστάζει την προσοχή μας.

Στο παλιό σύστημα μετάδοσης, ήσουν
θεμελιωδώς περιορισμένος από την ποσότητα του

χώρου των ραδιοκυμάτων. Μπορούσες να στείλεις μόνο
δέκα κανάλια στα ραδιοκύματα, και στην τηλεόραση

ακόμα και με την καλωδιακή, θα είχες 500 κανάλια.

Στο Διαδίκτυο, ο καθένας μπορεί να έχει ένα κανάλι.
Ο καθένας μπορεί να έχει ένα μπλογκ ή μια σελίδα στο MySpace.

Ο καθένας έχει έναν τρόπο να εκφραστεί.

Αυτό που βλέπετε τώρα δεν είναι ένα ζήτημα
του ποιος έχει πρόσβαση στα ραδιοκύματα,

Είναι ένα ζήτημα του ποιος έχει τον έλεγχο
των τρόπων για να βρείτε ανθρώπους.

Ξέρετε, βλέπετε να συγκεντρώνεται εξουσία σε ιστοσελίδες όπως το Google, ένα είδος φυλάκων που σας λένε

πού θέλετε να πάτε στο διαδίκτυο.

Οι άνθρωποι που σας παρέχουν
τις πηγές ειδήσεων και πληροφοριών.

Έτσι δεν είναι μόνο ορισμένα άτομα που έχουν
άδεια για να μιλάνε, τώρα ο καθένας έχει

άδεια να μιλήσει. Είναι ένα ζήτημα λοιπόν
του ποιος μπορεί να ακουστεί.

Μετά αφού άρχισε να εργάζεται στο Σαν Φρανσίσκο
στην Condé Nast, έρχεται στο γραφείο

και θέλουν να του δώσουν έναν υπολογιστή
με εγκατεστημένα χίλια δυο άχρηστα πράγματα

και του λένε ότι δεν μπορεί να εγκαταστήσει
οποιαδήποτε νέα πράγματα σε αυτόν τον υπολογιστή,

κι αυτό για τους προγραμματιστές είναι εξωφρενικό.

Από την πρώτη ημέρα, παραπονιόταν
για όλα αυτά τα πράγματα…

«Γκρι τοίχοι, γκρι γραφεία, γκρι θόρυβος. Την πρώτη
μέρα που ήρθα εδώ, δεν μπορούσα να το χωνέψω.

Μέχρι το μεσημέρι, είχα κυριολεκτικά κλειδωθεί
σε ένα στασίδι στο μπάνιο και άρχισα να κλαίω.

Δεν μπορώ να φανταστώ να μένω λογικός
με κάποιον να βουίζει στα αυτιά μου όλη την ημέρα

Πόσο μάλλον όταν θέλω μόνος
να κάνω μια πραγματική εργασία.

Κανείς άλλος δεν φαίνεται να κάνει τη δουλειά του εδώ.

Όλοι έρχονται στο δωμάτιό μας για να αράξουν
και να κουβεντιάσουν, ή να μας καλέσουν να παίξουμε

το νέο σύστημα βιντεοπαιχνιδιού που η Wired ελέγχει.»

Είχε πολύ διαφορετικές προσδοκίες που είχαν πολιτικό προσανατολισμό

και η Σίλικον Βάλεϊ απλώς δεν έχει αυτή την κουλτούρα

του προσανατολισμού της τεχνικής δραστηριότητας
για την επίτευξη πολιτικών στόχων.

Ο Άαρον μισούσε να εργάζεται για μια εταιρεία.

Όλοι μισούσαν να δουλεύουν για την Condé Nast, αλλά
ο Άαρον, είναι ο μόνος που δεν επρόκειτο να το δεχθεί.

Και ο Άαρον βασικά απέλυσε τον εαυτό του.

Με το να μην εμφανιζόταν να εργαστεί, ποτέ.

Ειπώθηκε ότι ήταν μια θυελλώδης διάλυση.
Τόσο ο Alexis Ohanian και ο Steve Huffman

αρνήθηκαν να μιλήσουν σε αυτήν την ταινία.

Απέρριψε τον επιχειρηματικό κόσμο. Ένα από τα πιο
σημαντικά πράγματα που πρέπει να θυμάστε σχετικά με

με την επιλογή του Άαρον να αφήσει εκείνη
την πρώτη του δημιουργία, είναι ότι άφηνε πίσω

τα πράγματα που τον έκαναν διάσημο και αγαπητό
και ρίσκαρε να απογοητεύσει τους οπαδούς του.

Πήγε εκεί που υποτίθεται πως έπρεπε
να πάει και είχε την αυτογνωσία

την επίγνωση να συνειδητοποιήσει ότι
είχε ανέβει ένα βουνό από σκατά για να μαζέψει

ένα μόνο τριαντάφυλλο και ανακάλυψε ότι
είχε χάσει την αίσθηση της όσφρησης,

και αντί να κάθεται εκεί και να επιμένει
ότι δεν ήταν τόσο κακή όσο φαίνεται,

και αφού πήρε το τριαντάφυλλο εν πάση περιπτώσει,

κατέβηκε πάλι προς τα κάτω,
κι αυτό ήταν κάτι αληθινά ωραίο.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Άαρον πάντα έβλεπε,
είναι ότι ο προγραμματισμός είναι μαγεία.

Μπορείς να πετύχεις πράγματα που οι κανονικοί άνθρωποι
δεν μπορούν, με το να μπορείς να προγραμματίζεις.

Έτσι, αν είχες μαγικές δυνάμεις, θα τις χρησιμοποιούσες
για το καλό, ή για να βγάλεις βουνά από λεφτά;

Ο Σγουόρτζ εμπνεύστηκε από έναν από τους
οραματιστές που είχε γνωρίσει ως παιδί.

Τον άνθρωπο που είχε εφεύρει τον
Παγκόσμιο Ιστό, τον Tim Berners-Lee.

Στη δεκαετία του 1990, ο Berners-Lee
αναμφισβήτητα κάθεται σε

μία από τις πιο προσοδοφόρες εφευρέσεις
του 20ου αιώνα,

αλλά αντί να επωφεληθεί από την εφεύρεση
του Παγκόσμιου Ιστού, την έδωσε δωρεάν.

Είναι ο μόνος λόγος που υπάρχει ο
Παγκόσμιος Ιστός στο Διαδίκτυο σήμερα.

Ο Άαρον σίγουρα επηρεάστηκε
βαθιά από τον Tim.

Ο Tim είναι μια πρώιμη πολύ σημαντική
ιδιοφυΐα του Διαδικτύου,

ο οποίος με καμία έννοια δεν εξαργύρωσε.

Δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για το πώς θα μπορέσει
να βγάλει ένα δισεκατομμύριο δολάρια.

Οι άνθρωποι έλεγαν, «Α, υπάρχουν χρήματα
που μπορούν να βγουν από εκεί,»

έτσι θα μπορούν να υπάρχουν πολλοί μικροί Ιστοί,

αντί για έναν μεγάλο,

αλλά ένας μικρός Ιστός, και όλα τα είδη
μικρών Ιστών δεν θα λειτουργούν σωστά,

γιατί δεν θα μπορείτε να ακολουθήσετε τις
συνδέσεις από τον ένα στον άλλο.

Θα έπρεπε να έχετε τις κρίσιμες μάζες
- ολόκληρος ο πλανήτης δηλαδή

γι’ αυτό ο Ιστός δεν πρόκειται να λειτουργήσει, εκτός
αν το σύνολο του πλανήτη μπορεί να έχει πρόσβαση

Νιώθω πολύ έντονα ότι δεν είναι αρκετό
απλά να ζούμε στον κόσμο όπως είναι,

απλώς να παίρνεις ό,τι σου δίνεται, να ακολουθείς
αυτά που οι ενήλικες σου λένε να κάνεις,

και ό,τι σου είπαν οι γονείς σου και
ό,τι η κοινωνία σου λέει να κάνεις.

Νομίζω πρέπει πάντα να αμφισβητείς.

Υιοθετώ αυτή την πολύ επιστημονική στάση,
πως ό,τι έχετε μάθει είναι μόνο προσωρινό,

και πάντα ανοικτό για να αποδοκιμαστεί
ή να διαψευσθεί, να αμφισβητηθεί

και αυτό πιστεύω ισχύει και για την κοινωνία.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πραγματικά σοβαρά προβλήματα
- θεμελιώδη προβλήματα κι ότι

θα μπορούσα να κάνω κάτι για να αντιμετωπιστούν,
δεν βρήκα κανένα τρόπο να το ξεχάσω αυτό.

Δεν είδα τρόπο να μην το κάνω.

Είχαμε μόλις αρχίσει να περνάμε πολύ χρόνο,

απλώς σαν φίλοι.

Θα μιλούσαμε μόνο για ώρες, μέσα στη νύχτα.

Σίγουρα μου είχε γίνει κατανοητό ότι με φλέρταρε.
Νομίζω ότι σε κάποιο βαθμό,

ήμουν λες κι αυτό ήταν άσχημη ιδέα και αδύνατη
και ως εκ τούτου προσποιούμουν ότι δεν συμβαίνει.

Δεδομένου ότι ο γάμος μου είχε χαλάσει και πραγματικά
είχα κολλήσει χωρίς να έχω πουθενά να πάω,

γίναμε συγκάτοικοι, και έφερα και την κόρη μου μαζί.

Μετακομίσαμε και επιπλώσαμε το σπίτι
και ήταν πραγματικά γαλήνια.

Η ζωή μου δεν ήταν ήρεμη ούτε μια στιγμή
και ουσιαστικά ούτε και η δική του.

Ήμασταν πολύ κοντά από την αρχή
της ρομαντικής σχέσης μας.

Ήμασταν απλά σε συνεχή επαφή.

Αλλά ήμασταν και οι δύο πολύ δύσκολοι
άνθρωποι στη συναναστροφή.

Σε μια συζήτηση πολύ Ally McBeal (τηλεοπτική σειρά), ομολόγησε ότι είχε ένα τραγούδι, και τον έβαλα να μου το παίξει.

Ήταν το «Ασυνήθιστη μηχανή» της Fiona Apple.

Νομίζω ότι ήταν ακριβώς αυτή η αίσθηση που έχει
το τραγούδι σαν να είσαι λίγο ετοιμοπόλεμος

και είχε επίσης και μια αισιοδοξία σε αυτό.

♪ Με τα πόδια είναι μια αργή ανάβαση, αλλά
είμαι καλός στο να είμαι άβολα,

έτσι δεν μπορώ να σταματήσω να αλλάζω όλη την ώρα ♪

Με πολλούς τρόπους, ο Άαρον ήταν εξαιρετικά αισιόδοξος
για τη ζωή. Ακόμα και όταν ο ίδιος δεν το ένιωθε,

μπορούσε να είναι παρά πολύ αισιόδοξος για τη ζωή.

♪ Ασυνήθιστη μηχανή ♪

- Τι κάνεις;
- Τώρα το Flicker έχει ένα βίντεο.

Σγουόρτζ έδωσε την ενέργειά του
σε μια σειρά από νέα

έργα που αφορούν στην πρόσβαση
στις δημόσιες πληροφορίες,

συμπεριλαμβανομένης μίας υπολογίσιμης ιστοσελίδας
που ονομάζεται Watchdog.net

και ενός προγράμματος που ονομάζεται
Ανοιχτή Βιβλιοθήκη.

Έτσι, το Open Library Project είναι μια ιστοσελίδα
που μπορείτε να επισκεφθείτε στο openlibrary.org,

και η ιδέα είναι να είναι ένα τεράστιο wiki,

μία επεξεργάσιμη ιστοσελίδα με μια σελίδα ανά βιβλίο.

Έτσι, για κάθε βιβλίο που εκδόθηκε, θέλουμε
να έχουμε μια ιστοσελίδα που να συνδυάζει

όλες τις πληροφορίες από τους εκδότες,
από βιβλιοπώλες, από βιβλιοθήκες, από αναγνώστες

και στη συνέχεια σας δίνει συνδέσεις
που μπορείτε να το αγοράσετε,

να το δανειστείτε, ή να περιηγηθείτε σε αυτό.

Λατρεύω τις βιβλιοθήκες. Είμαι ο τύπος που πηγαίνει
σε μια νέα πόλη και αμέσως αναζητά τη βιβλιοθήκη.

Αυτό είναι το όνειρο του Open Library, η οικοδόμηση αυτής της ιστοσελίδας, όπου μπορείτε να περιηγηθείτε

από βιβλίο σε βιβλίο, από τον χαρακτήρα στον συγγραφέα,

από το θέμα στην ιδέα, να περάσετε
μέσα από αυτό το τεράστιο δέντρο

γνώσεων που έχουν ενσωματωθεί και
χάνονται σε μεγάλες φυσικές βιβλιοθήκες,

που είναι δύσκολο να βρεθούν,

που δεν είναι εύκολα προσβάσιμες διαδικτυακώς.

Είναι πολύ σημαντικό, επειδή τα βιβλία
είναι πολιτιστική μας κληρονομιά.

Τα βιβλία είναι ο τόπος που οι άνθρωποι
πηγαίνουν για να καταγράψουν πράγματα,

το να τα «καταπιεί» όλα αυτά μια εταιρεία
είναι κάπως τρομακτικό.

Πώς μπορείς να πετύχεις δημόσια πρόσβαση
στον ελεύθερο δημόσιο χώρο και υλικό (public domain);

Μπορεί να ακούγεται προφανές ότι θα είχατε
δημόσια πρόσβαση στον δημόσιο χώρο και υλικό (public domain),

αλλά δεν είναι αλήθεια.

Έτσι, το ελεύθερο περιεχόμενο που πρέπει να είναι
δωρεάν για όλους, συχνά είναι κλειδωμένο.

Υπάρχουν συχνά φυλασσόμενα κλουβιά.
Είναι σαν να έχεις ένα εθνικό πάρκο

με μια τάφρο γύρω από αυτό,

και πύργους με όπλα, σε περίπτωση που κάποιος
θελήσει να έρθει και να απολαύσει το δημόσιο χώρο…

Ένα από τα πράγματα που
ενδιέφεραν ιδιαίτερα τον Άαρον,

ήταν το πως θα έφερνε την πρόσβαση
του κοινού στο δημόσιο τομέα.

Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που τον
έμπλεξαν σε πάρα πολλά πρόβλημα.

Είχα προσπαθήσει να αποκτήσω πρόσβαση

στο ομοσπονδιακό δικαστικό μητρώο
των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αυτό που ανακάλυψα ήταν ένα αινιγματικό
σύστημα που ονομάζεται PACER.

Που σημαίνει Δημόσια Πρόσβαση στα
Δικαστικά Ηλεκτρονικά Αρχεία.

Άρχισα να το ψάχνω και έτσι έπεσα
πάνω στον Carl Malamud.

Η πρόσβαση σε νομικά στοιχεία στις ΗΠΑ

είναι μια επιχείρηση κέρδους
δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως…

Το PACER είναι ένα απίστευτο αίσχος των κυβερνητικών υπηρεσιών.

Χρεώνουν δέκα σεντς ανά σελίδα.

Είναι ο πιο σκληρός κώδικας που έχετε δει ποτέ.

Δεν μπορείτε να αναζητήσετε.
Δεν μπορείτε να αποθηκεύσετε τίποτα.

Πρέπει να έχετε πιστωτική κάρτα
και αυτά είναι δημόσια αρχεία.

Τα δικαστήρια των ΗΠΑ είναι πολύ σημαντικά,
από εκεί ξεκινούν πολλές ριζικές διαφορές.

Περιπτώσεις πολιτικών δικαιωμάτων,
διπλώματα ευρεσιτεχνίας, κι άλλα διάφορα.

Δημοσιογράφοι, φοιτητές, πολίτες, δικηγόροι

έχουν ανάγκη πρόσβασης στο PACER και αυτό
τους εμποδίζει σε κάθε βήμα με κάθε τρόπο.

Άνθρωποι χωρίς μέσα δεν μπορούν
να δουν το νόμο

ενώ όσοι έχουν πιστωτική κάρτα
Gold American Express μπορούν.

Είναι ένας κεφαλικός φόρος
για πρόσβαση στη δικαιοσύνη.

Ξέρετε, ο νόμος είναι το λειτουργικό σύστημα της δημοκρατίας

και θα πρέπει να πληρώσετε για να το δείτε;

Ξέρετε, αυτό δεν είναι και πολύ δημοκρατικό…

Κερδίζουν περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια
το χρόνο με το σύστημα PACER

και δεν τους κοστίζει τίποτα, σύμφωνα με τα δικά τους αρχεία.

Στην πραγματικότητα, αυτό είναι παράνομο.

Η Κίνηση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης το 2002 ορίζει

ότι τα δικαστήρια μπορούν να χρεώνουν
μόνο όπου είναι απαραίτητο,

προκειμένου να καλυφθούν
τα έξοδα λειτουργίας του PACER.

Ως ιδρυτής της Public.Resource.Org,
(μτφ. Δημόσια Πηγή)

ο Malamud ήθελε να διαμαρτυρηθεί
για τις χρεώσεις PACER.

Ξεκίνησε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται
Πρόγραμμα Ανακύκλωσης PACER

όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ανεβάσουν
έγγραφα PACER είχαν ήδη πληρώσει για αυτά

σε μια ελεύθερη βάση δεδομένων έτσι ώστε
κι άλλοι να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν.

Οι άνθρωποι του PACER είχαν δεχθεί πολλά
παράπονα από το Κογκρέσο

και άλλους σχετικά με την δημόσια πρόσβαση

και έτσι έβαλαν ένα σύστημα σε
17 βιβλιοθήκες σε όλη τη χώρα

όπου ήταν ελεύθερη η πρόσβαση σε έγγραφα PACER.

Αυτό σημαίνει μια βιβλιοθήκη κάθε
22.000 τετραγωνικά μίλια,

πιστεύω πως δεν ήταν πραγματικά βολικό.

Ενθάρρυνα εθελοντές να συμμετάσχουν στο κίνημα Thumb Drive Corps
(τα στρατεύματα με τα στικάκια),

να κατεβάσουν έγγραφα από τις βιβλιοθήκες
με δημόσια πρόσβαση

και να τα ανεβάσουν στη σελίδα ανακύκλωσης PACER.

Οι άνθρωποι παίρνουν ένα στικάκι usb
σε μία από αυτές τις βιβλιοθήκες,

κατεβάζουν ένα σωρό έγγραφα, και τα στέλνουν
σε μένα. Εννοώ, ήταν απλώς ένα αστείο.

Ουσιαστικά τότε, αν έκανες κλικ
στην ιστοσελίδα μας έβρισκες τα πάντα!

Έβλεπες να τραγουδούν οι Munchkins, ένα βιντεάκι:

♪ Είμαστε το τάγμα του γλειφιτζουριού… ♪

Φυσικά, δέχθηκα και κάποιες κλήσεις
από τον Steve Shultz και τον Άαρον, λέγοντας:

«θα θέλαμε να ενταχθούμε σε αυτό το κίνημα…»

Εκείνη την εποχή, γνώρισα
τον Άαρον σε ένα συνέδριο.

Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε πραγματικά
να είναι μια συνεργασία

ανάμεσα σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους.

Γι’ αυτό τον πλησίασα και του είπα,

«σκέφτομαι μια παρέμβαση
στο πρόβλημα PACER.»

Ο Schultz είχε ήδη αναπτύξει
ένα πρόγραμμα

που μπορούσε να κατεβάσει
αυτόματα τα έγγραφα PACER

από τις δοκιμαστικές βιβλιοθήκες.

Ο Σγουόρτζ ήθελε να ρίξει μια ματιά.

Έτσι, του έδειξα τον κώδικα
και δεν ήξερα τι θα επακολουθήσει,

αλλά όπως αποδεικνύεται, κατά τη διάρκεια
των προσεχών ωρών στην εν λόγω διάσκεψη,

κάθισε σε μια γωνιά, βελτιώνοντας τον κώδικα μου
και είχε ήδη αναθέσει σε έναν φίλο του

που ζούσε κοντά σε μία από αυτές τις βιβλιοθήκες
να πάει και να δοκιμάσει τον βελτιωμένο κώδικα.

Σε αυτό το σημείο οι άνθρωποι
των δικαστηρίων συνειδητοποίησαν

πως κάτι δεν πήγαινε σύμφωνα με το σχέδιο.

Και τα δεδομένα άρχισαν να έρχονται
και να έρχονται και να έρχονται…

και σύντομα ήταν 760 GB από έγγραφα PACER,
περίπου 20 εκατομμύρια σελίδες.

Χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που προέρχονται
από τις δοκιμαστικές βιβλιοθήκες,

ο Σγουόρτζ διεξάγει μαζικές αυτοματοποιημένες
παράλληλες λήψεις του συστήματος PACER.

Ήταν σε θέση να αποκτήσει 2,7 εκατομμύρια έγγραφα
του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου,

σχεδόν 20 εκατομμύρια σελίδες κειμένου.

Τώρα, σας ομολογώ ότι 20 εκατομμύρια σελίδες
είχαν ίσως υπερβεί

τις προσδοκίες των ανθρώπων που
λειτουργούσαν το πιλοτικό έργο πρόσβασης,

αλλά το να εκπλήξεις έναν γραφειοκράτη
δεν είναι παράνομο!

Ο Άαρον και ο Carl αποφάσισαν να μιλήσουν
στους Times της Νέας Υόρκης για το τι συνέβη.

Τράβηξαν επίσης την προσοχή του FBI,

το οποίο άρχισε να ερευνά το σπίτι
των γονιών του Σγουόρτζ στο Ιλλινόις.

Και παίρνω ένα tweet από τη μητέρα του,
λέγοντας, «τηλεφώνησε μου»

Έτσι, σκεφτόμουν, τι στο διάολο συμβαίνει εδώ;

Και έτσι, τελικά έμαθα για τον Άαρον
και ξέρετε,

η μητέρα του ήταν κάπως
«Ω Θεέ μου, FBI, το FBI, το FBI!»

Ένας πράκτορας του FBI οδηγεί στον διάδρομο στο σπίτι μας,

προσπαθώντας να δει αν ο Άαρον είναι στο δωμάτιό του.

Θυμάμαι να είμαι στο σπίτι εκείνη την ημέρα,
και αναρωτήθηκα

γιατί αυτό το αυτοκίνητο ερχόταν στο δρόμο μας

και μετά ξαναγύριζε πίσω. Αυτό είναι παράξενο!

Πέντε χρόνια αργότερα διάβασα το αρχείο του FBI,

και είπα ω Θεέ μου: Τελικά, ήταν
ένας πράκτορας του FBI, στο δρόμο μου!

Ήταν τρομοκρατημένος.
Ήταν τελείως τρομοκρατημένος.

Ήταν πολύ πιο τρομοκρατημένος όταν
το FBI τον πήρε τηλέφωνο

και προσπάθησε να τον κάνει να βρεθούν
σε μία καφετέρια χωρίς δικηγόρο.

Μου είπε ότι πήγε στο σπίτι του
και ξάπλωσε στο κρεβάτι τρέμοντας.

Οι λήψεις αποκάλυψαν επίσης μαζικές παραβιάσεις της ιδιωτικότητας στα δικαστικά έγγραφα.

Τελικά ως αποτέλεσμα, τα δικαστήρια
αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις πολιτικές τους

και το FBI έκλεισε την έρευνά του,
χωρίς την απαγγελία κατηγοριών.

Μέχρι σήμερα, το βρίσκω αξιοσημείωτο

ότι κάποιος, ακόμη και στο πιο
απομακρυσμένο γραφείο του FBI

σκεφτόταν ότι ήταν σωστή η χρήση
των χρημάτων των φορολογουμένων

για να ερευνά ανθρώπους
για εγκληματική κλοπή,

με την αιτιολογία ότι είχε κάνει
το νόμο δημόσια προσβάσιμο!

Πώς μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου
άνθρωπο του νόμου

και να πιστεύεις ότι θα μπορούσε να είναι λάθος

το να κάνεις το νόμο δημόσια προσβάσιμο;

Ο Άαρον ήταν πρόθυμος να θέσει τον εαυτό του
σε κίνδυνο για τους σκοπούς που πίστευε.

Ενοχλημένος απ’ την ανισότητα του πλούτου,

ο Σγουόρτζ πάει πέρα απ' την τεχνολογία
σε ένα ευρύτερο φάσμα πολιτικών αιτιών.

Πήγα στο Κογκρέσο, και τον κάλεσα να έρθει
και να περάσει λίγο χρόνο μαζί μας

ώστε να μπορέσει να μάθει την πολιτική διαδικασία.

Ήταν σαν να μαθαίνει για μια νέα κοινότητα
και νέες δεξιότητες,

ένα είδος μάθησης για να χακάρει την πολιτική.

Φαίνεται γελοίο ότι οι ανθρακωρύχοι θα πρέπει να σφυροκοπούν

έως ότου ολόκληρο το σώμα τους να στάζει ιδρώτα,

γνωρίζοντας ότι αν τολμήσουν να σταματήσουν,

δεν θα βάλουν φαγητό στο τραπέζι τους το βράδυ,

ενώ εγώ βγάζω όλο και περισσότερα
χρήματα κάθε μέρα,

απλά καθισμένος και
παρακολουθώντας τηλεόραση.

Αλλά προφανώς ο κόσμος είναι γελοίος.

Έτσι, συνίδρυσα μια ομάδα που ονομάζεται
«Επιτροπή Προοδευτικής Αλλαγής»,

και προσπαθούμε να οργανώσουμε τους ανθρώπους
μέσω του Διαδικτύου

που ενδιαφέρονται για την προοδευτική πολιτική

και τη μετακίνηση της χώρας
προς μια πιο προοδευτική κατεύθυνση

να έρθουν σε επαφή να εγγραφούν στη λίστα e-mail μας,

να γίνουν μέλη της εκστρατείας μας

και να μας βοηθήσει να εκλεγούν
προοδευτικοί υποψήφιοι σε όλη τη χώρα.

Η ομάδα είναι υπεύθυνη για την εκστρατεία
της εκλογής της Elizabeth Warren στη Γερουσία.

Θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν ένα χαζό σύστημα

αλλά ήρθε και είπε,
«πρέπει να μάθω αυτό το σύστημα,

επειδή μπορεί να χειραγωγηθεί
όπως κάθε κοινωνικό σύστημα.»

Αλλά το πάθος του για τη γνώση
και τις βιβλιοθήκες δεν είχε κορεστεί.

Ο Άαρον άρχισε να ρίχνει μια πιο
προσεκτική ματιά στα ιδρύματα

που δημοσιεύουν ακαδημαϊκά άρθρα
σε επιστημονικά περιοδικά.

Έχοντας την τύχη του να είστε φοιτητές
σε ένα μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο,

υποθέτω ότι έχετε πρόσβαση σε μια ευρεία
ποικιλία επιστημονικών περιοδικών.

Σχεδόν κάθε μεγάλο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ

πληρώνει ένα είδος τελών έκδοσης
αδειών σε οργανισμούς όπως

το JSTOR, το Thompson Isi για να έχετε
πρόσβαση σε επιστημονικά περιοδικά

που ο υπόλοιπος κόσμος
δεν μπορεί να διαβάσει.

Αυτά τα επιστημονικά περιοδικά και άρθρα
είναι στην ουσία,

το σύνολο του πλούτου της
ανθρώπινης γνώσης στο διαδίκτυο

και πολλά έχουν πληρωθεί με χρήματα των
φορολογουμένων ή με κρατικές επιχορηγήσεις.

αλλά για να τα διαβάσετε, θα πρέπει συχνά
να τα πληρώσετε ξανά,

με τέλη σε εκδότες, όπως η Reed-Elsevier.

Τα τέλη αδειών είναι τόσο σημαντικά που οι άνθρωποι
που σπουδάζουν στην Ινδία,

αντίθετα με αυτούς που σπουδάζουν στις ΗΠΑ,

δεν έχουν αυτό το είδος της πρόσβασης. Έχουν
κλειδωθεί έξω από όλα αυτά τα περιοδικά.

Έχουν κλειδωθεί έξω από ολόκληρη
την επιστημονική κληρονομιά μας.

Θέλω να πω, πολλά από αυτά τα άρθρα σε περιοδικά,
πάνε πίσω στον Διαφωτισμό.

Κάθε φορά που κάποιος έχει γράψει
μια επιστημονική εργασία,

αυτή θα σαρωθεί, θα ψηφιοποιηθεί,
και θα μπει σε αυτές τις συλλογές.

Αυτή είναι μια κληρονομιά που
μας έδωσε η ιστορία των ανθρώπων

που κάνουν μια ενδιαφέρουσα εργασία,
την ιστορία των επιστημόνων.

Είναι μια κληρονομιά που πρέπει να ανήκει
σε μας ως κοινό, ως λαός,

αλλά αντ’ αυτού, έχει κλειδωθεί
και μπει στο διαδίκτυο

από μια χούφτα κερδοσκοπικών εταιρειών

οι οποίες στη συνέχεια, προσπαθούν να πάρουν
το μέγιστο κέρδος που μπορούν από αυτό.

Έτσι, ένας ερευνητής που πληρώνεται από το πανεπιστήμιο
ή το λαό, δημοσιεύει ένα έγγραφο

και στο τελευταίο βήμα της διαδικασίας,
αφού όλη η δουλειά έχει γίνει,

μετά από όλη την αρχική έρευνα, τη σκέψη,

τη δουλειά στο εργαστήριο, την ανάλυση,
αφού όλα έχουν γίνει,

τότε ο ερευνητής θα πρέπει να παραδώσει
τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας του

σε αυτήν την πολλών
δισεκατομμυρίων δολαρίων επιχείρηση.

Αυτό είναι αρρωστημένο. Είναι μια ολόκληρη οικονομία
που βασίζεται στην εθελοντική εργασία,

και στη συνέχεια οι εκδότες κάθονται στην κορυφή
και απολαμβάνουν τον αφρό.

Μιλάμε για μια απάτη. Ένας εκδότης στη Βρετανία
είχε κέρδος τρία δισεκατομμύρια δολάρια το περασμένο έτος.

Θέλω να πω, τι απάτη!

Το JSTOR είναι απλώς ένας πολύ-πολύ μικρός
παίκτης σε αυτήν την ιστορία

αλλά για κάποιο λόγο, το JSTOR είναι ο παίκτης
που ο Άαρον αποφάσισε να αντιμετωπίσει.

Είχε πάει σε κάποιο συνέδριο γύρω από την
Ανοικτή Πρόσβαση και την Ανοικτή Έκδοση

και δεν ξέρω ποιο πρόσωπο
από το JSTOR ήταν εκεί,

αλλά νομίζω ότι σε κάποιο σημείο,
ο Άαρον έκανε την ερώτηση,

«Πόσο θα κοστίσει για να ανοίξει
στο κοινό το JSTOR για πάντα;»

Και του απάντησε - Νομίζω ότι ήταν
διακόσια εκατομμύρια δολάρια,

κάτι που ο Άαρον θώρησε ότι ήταν εντελώς γελοίο.

Δουλεύοντας σε μια υποτροφία στο Χάρβαρντ,

ήξερε χρήστες του ΜΙΤ με το γνωστό
ανοιχτό και γρήγορο δίκτυο

που τους είχε επιτραπεί η πρόσβαση
στα πλούτη του JSTOR.

Έτσι ο Σγουόρτζ είδε την ευκαιρία…

Έχετε ένα κλειδί για αυτές τις πύλες,

και με ένα μικρό κομμάτι μαγικού κώδικα
μπορείτε να πάρετε αυτά τα άρθρα.

Στις 24 Σεπτέμβρη του 2010,

ο Σγουόρτζ κατέγραψε ένα πρόσφατα αγορασμένο φορητό Acer

στο δίκτυο του MIT, με το όνομα «Garry Host».

Το όνομα του πελάτη-υπολογιστή
καταχωρήθηκε ως «GHost laptop» (φορητό φάντασμα).

Δεν χακάρει τη JSTOR με την παραδοσιακή έννοια του χάκινγκ.

Η βάση δεδομένων JSTOR οργανώθηκε,

έτσι ώστε να είναι εντελώς αδύνατο να καταλάβεις

το πώς μπορείς να κατεβάσεις όλα τα άρθρα της JSTOR,
επειδή ήταν βασικά αριθμημένα.

Ήταν ουσιαστικά κάθετος κάθετος κάθετος, αριθμός άρθρου
444024, μετά -25 μετά -26.

Έγραψε ένα πρόγραμμα Python
με το όνομα keepgrabbing.py,

με το οποίο κατέβαζε το ένα άρθρο μετά το άλλο.

Την επόμενη μέρα, το Ghost laptop αρχίζει να κατεβάζει άρθρα,

αλλά σύντομα, η διεύθυνση IP του υπολογιστή αποκλείστηκε.

Για τον Σγουόρτζ, είναι απλώς ένα μικρό εμπόδιο.

Γρήγορα εκχωρεί νέα διεύθυνση IP στον
υπολογιστή του και συνεχίζει το κατέβασμα.

Λοιπόν, το JSTOR και το MIT έλαβαν μια σειρά από μέτρα
για να προσπαθήσουν να παρέμβουν,

όταν πρόσεξαν τι συμβαίνει,

και όταν τα πιο ήπια μέτρα δεν λειτούργησαν,

σε ένα ορισμένο στάδιο, η JSTOR διέκοψε
την πρόσβαση του MIT

στη βάση δεδομένων της JSTOR.

Έτσι ξεκινάει ένα είδος παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι

για να αποκτήσει πρόσβαση
στη βάση δεδομένων της JSTOR.

Ο Άαρον προφανώς, είναι η γάτα,
γιατί έχει μεγαλύτερη τεχνική ικανότητα

από τους ανθρώπους της JSTOR
οι οποίοι την υπερασπίζονται.

Τελικά, υπήρχε μια ξεκλείδωτη ντουλάπα
στο υπόγειο του κτιρίου,

και αντί να συνδεθεί μέσω WiFi,

πήγε εκεί κάτω και απλά συνέδεσε τον
υπολογιστή του απευθείας στο δίκτυο

και απλώς το άφησε εκεί με έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο
να κατεβάζει τα άρθρα στον υπολογιστή.

Χωρίς να το γνωρίζει ο Σγουόρτζ, laptop και
σκληρός δίσκος βρέθηκαν από τις αρχές.

Δεν σταμάτησαν τη λήψη.

Αντ’ αυτού, εγκατέστησαν
μια κάμερα παρακολούθησης.

Βρήκαν αυτόν τον υπολογιστή σε ένα δωμάτιο
στο υπόγειο ενός κτιρίου του MIT.

Θα μπορούσαν να το έχουν αποσυνδέσει.

Θα μπορούσαν να περιμένουν
να έρθει ο υπεύθυνος και να πουν,

«Φίλε, τι κάνεις, κόφ’ το. Ποιος είσαι;»

Θα μπορούσαν να τα έχουν κάνει όλα αυτά,
αλλά δεν τα έκαναν.

Αυτό που ήθελαν ήταν να καταγράψουν για να
συγκεντρώσουν στοιχεία για το δικαστήριο.

Μόνο για αυτό το λόγο καταγράφεις κάτι τέτοιο.

Στην αρχή, το μόνο πρόσωπο
που πιάστηκε στην κάμερα

χρησιμοποιούσε την ντουλάπα ως ένα μέρος
για να αποθηκεύει μπουκάλια και δοχεία.

Αλλά μέρες αργότερα, έπιασε τον Σγουόρτζ.

Ο Σγουόρτζ αντικαθιστά τον σκληρό δίσκο.
Τον βγάζει από το σακίδιό του,

βγαίνει εκτός πλάνου για περίπου πέντε λεπτά,

και στη συνέχεια αποχωρεί.

Και στη συνέχεια τον ακολούθησαν,

καθώς γύριζε στο σπίτι
με ποδήλατο από το MIT,

Οι αστυνομικοί βγήκαν από κάθε πλευρά του δρόμου,

ή κάτι τέτοιο, και άρχισαν να τον κυνηγούν.

Ο ίδιος περιγράφει ότι τον έριξαν κάτω
και του επιτέθηκαν.

Μου λέει ότι… δεν ήταν ξεκάθαρο
ότι ήταν αστυνομικοί.

Σκέφτηκε ότι κάποιος προσπαθούσε να του επιτεθεί.

Μου είπε ότι τον χτύπησαν.

Ήταν τραυματικό. Η έννοια της ποινικής δίωξης
ενός μέλους της οικογένειας μας

ήταν τόσο ξένη και ακατανόητη
που δεν ήξερα τι να κάνω.

Εκτέλεσαν τα εντάλματα έρευνας στο σπίτι του Άαρον

στο διαμέρισμά του στο Κέιμπριτζ,
στο γραφείο του στο Χάρβαρντ.

Δύο ημέρες πριν από τη σύλληψη, η έρευνα
είχε προχωρήσει πέρα από το JSTOR

και την τοπική αστυνομία του Κέιμπριτζ.

Την είχαν αναλάβει οι Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Οι Μυστικές Υπηρεσίες είχαν αρχίσει
να ερευνούν απάτες

με πιστωτικές κάρτες μέσω Η/Υ από το 1984,

αλλά έξι εβδομάδες μετά την επίθεση της
11ης Σεπτεμβρίου, ο ρόλος τους επεκτάθηκε.

[χειροκροτήματα]

Ο πρόεδρος Μπους χρησιμοποιεί
το Πατριωτικό Νομοσχέδιo (Patriot Act)

για να δημιουργήσει ένα δίκτυο
το οποίο ονομάστηκε

«Ομάδα Κρούσης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος».

Το νομοσχέδιο αυτό λαμβάνει
υπόψη τη νέα πραγματικότητα

και τους κίνδυνους της σύγχρονης τρομοκρατίας.

Σύμφωνα με τις Μυστικές Υπηρεσίες,
ασχολούνται κατά κύριο λόγο

με δραστηριότητες με οικονομικό αντίκτυπο,

με οργανωμένες εγκληματικές ομάδες,

ή τη χρήση των προγραμμάτων
που αφορούν τις νέες τεχνολογίες.

οι Μυστικές Υπηρεσίες παραπέμπουν
τη περίπτωση του Σγουόρτζ

στο γραφείο του Εισαγγελέα στη Βοστόνη.

Υπήρχε κάποιος στο γραφείο του εισαγγελέα
των ΗΠΑ, που είχε τον τίτλο:

«Επικεφαλής Διεύθυνσης της Ομάδας Κρούσης
κατά των Εγκλημάτων μέσω Υπολογιστών»

Δεν ξέρω τι άλλο έκανε,

αλλά σίγουρα δεν είσαι σοβαρός Εισαγγελέας
χωρίς ηλεκτρονικό έγκλημα για να ασκήσεις δίωξη,

έτσι έπεσε με τα μούτρα, το κράτησε για τον εαυτό του,
δεν το ανέθεσε σε κανέναν στο γραφείο ή το σώμα:

Αυτός είναι ο Στιβ Χέιμαν.

Ο εισαγγελέας Στίβεν Χέιμαν αποσύρθηκε σε μεγάλο βαθμό
από τη δημόσια θέα, μετά τη σύλληψη του Άαρον Σγουόρτζ,

αλλά μπορείτε να τον δείτε εδώ, σε ένα επεισόδιο
του τηλεοπτικού σόου «American Greed»,

το οποίο γυρίστηκε την ίδια περίοδο
της σύλληψης του Άαρον.

Περιγράφει μια προηγούμενη υπόθεσή του εναντίον
του διαβόητου χάκερ Αλμπέρτο Γκονζάλες,

μια υπόθεση που έδωσε στον Χέιμαν
την προσοχή του τύπου και επευφημίες.

Ο Γκονζάλες ήταν ο εγκέφαλος της κλοπής των αριθμών ATM
για πάνω από 100.000.000 πιστωτικές κάρτες,

και ήταν η μεγαλύτερη τέτοια απάτη στην ιστορία.

Εδώ ο Χέιμαν, περιγράφοντας τον Γκονζάλες, λέει
την άποψή του για τη νοοτροπία των χάκερ:

Πολλά από τα κίνητρα αυτών των παιδιών
είναι τα ίδια με τα δικά μας.

Έχουν εγωισμό,
τους αρέσει η πρόκληση,

και φυσικά θέλουν τα χρήματα και
ό,τι μπορούν να αγοράσουν μ' αυτά.

Ένας από τους υπόπτους που εμπλέκονταν
στην υπόθεση Γκονζάλες

ήταν ένας νεαρός χάκερ με το όνομα Τζόναθαν Τζέιμς.

Πιστεύοντας ότι θα φορτωνόταν
τα εγκλήματα του Γκονζάλες,

Ο Τζέιμς αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια της έρευνας.

Σε πρώιμο δελτίο τύπου που περιγράφει τη θέση
της κυβέρνησης στην υπόθεση του Άαρον Σγουόρτζ,

Το αφεντικό του Χέιμαν, η Εισαγγελέας των ΗΠΑ
της Περιφέρειας της Μασαχουσέτης,

Κάρμεν Ορτίζ, είπε το εξής: «Η κλοπή είναι κλοπή,
είτε χρησιμοποιείς μια εντολή υπολογιστή, είτε ένα λοστό,

είτε κλέβεις έγγραφα, στοιχεία ή δολάρια.»

Αυτό δεν είναι αλήθεια.
Είναι προφανές ότι δεν είναι αλήθεια.

Δεν λέω ότι είναι αβλαβές,

δεν λέω ότι δεν πρέπει να ποινικοποιήσουμε
την κλοπή πληροφοριών,

αλλά πρέπει να είμαστε πιο λεπτοί

προσπαθώντας να καταλάβουμε
τι είναι πραγματικά επιβλαβές εδώ.

Έτσι, κάθε φορά που θα διαρρήξω κάτι με λοστό,

Κάνω ζημιά. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

Αλλά όταν ο Άαρον γράφει ένα πρόγραμμα που λέει

Λήψη, Λήψη, Λήψη, εκατό φορές σε ένα δεύτερο,

δεν υπάρχει καμία εμφανής ζημιά σε κανέναν.

Αν το κάνει για να συλλέξει ένα αρχείο για να
κάνει ακαδημαϊκή έρευνα πάνω σ' αυτήν,

δεν υπάρχει οποιαδήποτε βλάβη σε κανέναν.

Δεν έκλεβε. Δεν πουλούσε ό,τι πήρε.

Έκανε μία δήλωση, θα μπορούσα να πω.

Η σύλληψη είχε συνέπειες για τον Σγουόρτζ.

Απλώς δεν μιλούσε γι’ αυτό.

Ήταν πολύ αγχωμένος.

Κι εγώ αν νόμιζα ότι το FBI θα έρθει
στην πόρτα μου οποιαδήποτε μέρα,

κάθε φορά που θα κυκλοφορούσα στο σπίτι,
ακόμη και για να βάλω πλυντήριο,

και νόμιζα ότι θα μπουν στο διαμέρισμα
γιατί άφησα την πόρτα ξεκλείδωτη,

θα ήμουν πολύ αγχωμένος,

Ήταν σαφές, και έτσι ο Άαρον
είχε πάντα σκυθρωπή διάθεση.

Δεν έδινε ευαίσθητες πληροφορίες για τις κινήσεις του
κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου,

γιατί φοβόταν ότι το FBI θα τον περιμένει.

Ήταν μια εποχή πρωτοφανούς κοινωνικού
και πολιτικού ακτιβισμού.

το περιοδικό Time αργότερα θα ονόμαζε
πρόσωπο του έτους 2011 «Τον διαδηλωτή».

Υπήρχε σε εξέλιξη ένα φυτώριο χάκερ.

Το WikiLeaks είχε κυκλοφορήσει ένα θησαυρό
από διπλωματικά μηνύματα,

Η Μάνινγκ ήταν υπό κράτηση,

και ήταν άγνωστο αν αυτή
ήταν η πηγή της διαρροής.

Οι Ανώνυμοι, είναι ένα δίκτυο διαμαρτυρίας

που έχουν πολλούς χάκερ στις τάξεις τους,

Είχαν διάφορα ξεσπάσματα αυτού του είδους

Αν συγκρίνουμε αυτά με ό,τι έκανε εκείνος,

θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί το MIT και η JSTOR,

σαν να είναι ένα ιδιωτικό, επαγγελματικό θέμα.

Δεν θα έπρεπε να είχε τραβήξει
την προσοχή του ποινικού συστήματος.

Απλά δεν ανήκε σ' αυτή τη κατηγορία.

Πριν διωχθεί ποινικά, ο Σγουόρτζ
δέχτηκε μια πρόταση για συμβιβασμό

που περιλάμβανε τρεις μήνες φυλακή,
διαμονή σε κέντρο αποκατάστασης,

και ένα χρόνο κατ’ οίκον περιορισμού,

και όλα αυτά χωρίς τη χρήση υπολογιστή.

Με την προϋπόθεση ότι ο Σγουόρτζ
θα δήλωνε ένοχος για κακούργημα.

Επομένως: δεν έχουμε καμία ανακάλυψη,
καμία απολύτως απόδειξη

για την δικογραφία της κυβέρνησης,

και πρέπει να πάρουμε αυτή τη τεράστια απόφαση

όπου ο δικηγόρος σε πιέζει να το κάνεις,

η κυβέρνηση σου δίνει μια αδιαπραγμάτευτη απαίτηση,

και σου λένε ότι η πιθανότητα σου να επικρατήσεις είναι μικρές,

οπότε άσχετα αν είσαι ένοχος ή όχι,
είναι καλύτερα να δεχτείς τη συμφωνία.

Η Βοστώνη έχει τη δική της
Διεύθυνση Ηλεκτρονικού Εγκλήματος,

και πολλούς δικηγόρους, ίσως
περισσότερους από ό,τι χρειάζεται.

Έτσι, ξέρετε, μπορείτε να φανταστείτε
πολλές υποθέσεις που θα είναι

πραγματικά δύσκολο να ασκηθεί δίωξη,
επειδή αφορούν κάποιους εγκληματίες στη Ρωσία,

ή μέλη μιας εταιρείας

που έχουν δικηγόρους των πεντακοσίων
ή επτακοσίων δολαρίων την ώρα

που στρέφονται εναντίον σου, και μετά
έχεις μια υπόθεση με ένα παιδί,

όπου είναι αρκετά εύκολο
να αποδειχθεί ότι έκανε κάτι,

και ήδη έχει στοχοποιηθεί
ως ταραχοποιός από το FBI,

οπότε γιατί να μην είσαι όσο μπορείς
πιο σκληρός μ' αυτό τον τύπο;

Είναι καλό για τον Εισαγγελέα.
Είναι καλό για τη Δημοκρατία,

γιατί μάχεται όλους
αυτούς τους τρομοκράτες.

Φοβόμουν πολύ.

Φοβόμουν να μην κατασχεθεί ο υπολογιστής μου.

Φοβόμουν οτι θα πάω φυλακή αν κατασχεθεί.

Είχα εμπιστευτικό υλικό από πηγές από την
προηγούμενη δουλειά μου στο laptop μου,

και αυτή είναι πάνω απ' όλα η προτεραιότητά μου
-να κρατήσω τις πηγές μου ασφαλείς.

Φοβόμουν για το τι επρόκειτο να συμβεί στην Άντα.

Ο Άαρον μου είπε ότι του είχαν προσφέρει μια συμφωνία,

και τελικά μου είπε ότι θα την δεχόταν αν του το έλεγα,

και είπα - ήρθα πολύ κοντά στο να πω, «Δέξου την.»

Είχε αναπτύξει σοβαρές πολιτικές φιλοδοξίες

στο ενδιάμεσο διάστημα,

όταν έληξε η επιχειρηματική του ζωή,

και άρχισε αυτή τη νέα ζωή στον πολιτικό ακτιβισμό,

και πίστευε ότι δεν θα μπορούσε να
συνεχίσει τη ζωή του με ένα κακούργημα.

Μου είπε μια μέρα, καθώς περπατούσαμε
μπροστά από τον Λευκό Οίκο,

μου είπε, «Δεν αφήνουν τους
εγκληματίες να δουλεύουν εκεί.»

Και αλήθεια, πραγματικά,
ήθελε να είναι αυτή η ζωή του.

Δεν είχε σκοτώσει κανέναν.
Δεν είχε πειράξει κανέναν.

Δεν είχε κλέψει χρήματα.

Δεν είχε κάνει τίποτα κακουργηματικό και…

δεν υπήρχε κανένας λόγος να
στιγματιστεί ως κακούργος,

και να του αφαιρεθεί το δικαίωμά
της ψήφου σε πολλές πολιτείες

για αυτό που έκανε.
Αυτό είναι απλά εξωφρενικό.

Ήταν λογικό για αυτόν να φάει
ένα μεγάλο πρόστιμο,

ή να του ζητήσουν να μην επιστρέψει στο MIT.

Αλλά να είναι κακούργος;
Να αντιμετωπίσει χρόνο φυλακής;

Ο Σγουόρτζ απέρριψε τον συμβιβασμό.

Ο Χέιμαν εντείνει τις προσπάθειές του.

Ο Χέιμαν συνέχισε να μας πιέζει σε όλα τα επίπεδα.

Ακόμη και με τα φυσικά στοιχεία που
κατασχέθηκαν από τον Άαρον

τον σκληρό δίσκου του Acer και το USB drive,

οι εισαγγελείς χρειάζονταν αποδείξεις για τα κίνητρά του.

Γιατί ο Άαρον Σγουόρτζ κατέβαζε άρθρα από το JSTOR,

και τι ακριβώς σκοπεύετε να κάνετε με αυτά;

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ήταν
ότι σκόπευε να τα δημοσιεύσει.

Πραγματικά δεν ξέρουμε αν αυτές
ήταν πραγματικά οι προθέσεις του

επειδή ο Άαρον είχε προηγούμενο με εργασίες όπου
ανέλυε τεράστια σύνολα δεδομένων από άρθρα

προκειμένου να μάθει ενδιαφέροντα πράγματα.

Η καλύτερη απόδειξη για αυτό ήταν ότι όταν
ήταν στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ,

επίσης κατέβασε όλη τη βάση
νομικών δεδομένων του Westlaw.

Σε μια εργασία με τους φοιτητές Νομικής του Στάντφορτ,

Ο Σγουόρτζ είχε κατεβάσει τη νομική
βάση δεδομένων της Westlaw.

Αποκάλυψε ανησυχητικές συνδέσεις μεταξύ της
χρηματοδότησης της νομικής έρευνας

και ευνοϊκών αποτελεσμάτων.

Έκανε αυτή την καταπληκτική ανάλυση
των κερδοσκοπικών εταιρειών

που δίνουν χρήματα στους καθηγητές Νομικής που
έγραφαν αναθεωρήσεις νομικών άρθρων

τα οποία ήταν τότε επωφελή π.χ. για την Εxxon
κατά τη διάρκεια μιας πετρελαιοκηλίδας.

Ήταν ένα πολύ διεφθαρμένο σύστημα χρηματοδότησης,
μία έρευνα της ματαιοδοξίας.

O Σγουόρτζ ποτέ δεν είχε κυκλοφορήσει
τα έγγραφα Westlaw.

Θεωρητικά, θα μπορούσε να κάνει το ίδιο πράγμα
για τη βάση δεδομένων JSTOR.

Αυτό θα ήταν απολύτως εντάξει.

Από την άλλη πλευρά αν σκόπευε να δημιουργήσει
μια ανταγωνιστική υπηρεσία στο JSTOR,

π.χ., αν εμείς πάμε να δημιουργήσουμε τη δική μας

πρόσβαση στο Harvard Law Review και
χρεώσουμε χρήματα γι’ αυτό,

τότε εντάξει, έτσι φαίνεται σαν ποινική παράβαση

επειδή προσπαθείς να εκμεταλλευτείς
εμπορικά αυτό το υλικό,

αλλά είναι κάπως τρελό να φανταστεί κανείς
ότι αυτό ήταν που έκανε.

Έτσι όμως, υπάρχει το άλλο ενδεχόμενο:

αν απλώς προσπαθούσε να ελευθερώσει το υλικό
αυτό, για όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο;

Αλλά ανάλογα με το τι σκόπευε να κάνει,
δημιουργεί ένα πολύ διαφορετικό χαρακτήρα

για το πώς ο νόμος θα πρέπει να σκεφτεί σχετικά.
Η κυβέρνηση τον δίωκε

σα να ήταν μια εμπορική ποινική παράβαση,

σαν να κλέβει ένα σωρό στοιχεία πιστωτικών καρτών,
σαν να ήταν αυτό το είδος του εγκλήματος.

Δεν ξέρω τι επρόκειτο να κάνει
με την εν λόγω βάση δεδομένων,

αλλά άκουσα από έναν φίλο του
ότι ο Άαρον είχε πει

ότι θα ανέλυε τα δεδομένα για αποδείξεις
σχετικά με την χρηματοδότηση από εταιρίες

της έρευνας της κλιματικής αλλαγής

που οδήγησε σε μεροληπτικά αποτελέσματα,
και το πιστεύω απόλυτα αυτό.

Μόλις έμαθα ότι ο Steve ήθελε να μου μιλήσει,

και σκέφτηκα ότι ίσως αυτό να ήταν
ένας τρόπος να βγω από το πρόβλημα,

απλώς να βγω απ’ την όλη κατάσταση,

και δεν ήθελα να ζω με το φόβο
της κατάσχεσης του υπολογιστή μου.

Δεν ήθελα να ζω με το φόβο να πάω στη φυλακή
για περιφρόνηση του δικαστηρίου

αν προσπαθούσαν να με αναγκάσουν
να αποκρυπτογραφήσω τον υπολογιστή μου.

Όταν ήρθαν και μου είπαν,
«ο Steve θέλει να σου μιλήσει »

μου φαινόταν λογικό.

Πρόσφεραν στην Norton αυτό που είναι γνωστό ως
«βασίλισσα για μια μέρα», μία επιστολή προσφορά.

Αυτό θα επέτρεπε σε εισαγγελείς να θέσουν
ερωτήσεις σχετικά με την περίπτωση του Άαρον.

Η Norton θα έπαιρνε ασυλία από ποινική δίωξη

για οποιαδήποτε πληροφορία αποκάλυπτε
κατά τη διάρκεια της συνάντησης.

Δεν μου άρεσε. Το είπα στους δικηγόρους μου
κατ' επανάληψη

ότι δεν… ότι φαινόταν ύπουλο,
δεν μου άρεσε αυτό, δεν ήθελα ασυλία,

Δεν χρειαζόμουν ασυλία, δεν είχα κάνει τίποτα,

αλλά ήταν πραγματικά, πραγματικά
όσο πιο αυστηροί γινόταν,

δεν ήθελαν να συναντήσω τον εισαγγελέα χωρίς ασυλία.

Αλλά απλώς για να είναι σαφές,

αυτό είναι μία συμφωνία «βασίλισσα για μια μέρα»,
μια προσφορά.

Ακριβώς, μια επιστολή προσφοράς.

-Σε τι αφορούσαν οι πληροφορίες που δώσατε
με αντάλλαγμα την προστασία από τη δίωξη;

-Λοιπόν, Δεν θα έδινα πληροφορίες,
τουλάχιστον δεν το είδα έτσι εγώ,

νόμιζα ότι απλώς θα έχουμε μια συζήτηση,
μια συνέντευξη μαζί τους.

-Όπου σας έκαναν ερωτήσεις…
-Ναι μου έκαναν ερωτήσεις.

-και μπορούν να ρωτήσουν ό,τι θέλουν…
-Σωστά.

- Και ό,τι θα μάθαιναν…
-Εγώ ειλικρινά…

-Μα δεν μπορούσαν
να σας διώξουν…

-Σωστά, και επανειλημμένα
προσπάθησα να πάω «ακάλυπτη»

Επανειλημμένα, προσπάθησα επανειλημμένα
να απορρίψω αυτή την προσφορά.

Ήμουν άρρωστη. Με πίεζαν οι δικηγόροι μου.

Ήμουν μπερδεμένη. Δεν ήμουν καλά
σε εκείνο το σημείο.

Είχα κατάθλιψη και φοβόμουν και δεν καταλάβαινα
την κατάσταση που βρισκόμουν.

Δεν είχα ιδέα γιατί ήμουν σε αυτή την κατάσταση.

Δεν είχα κάνει τίποτα ενδιαφέρον,
πόσο μάλλον κάτι λάθος

Παρανοήσαμε.

Ο Άαρον ήταν σαφώς πολύ ταραγμένος με αυτό.
Όλοι ήμασταν πολύ ταραγμένοι με αυτό.

Οι δικηγόροι του Άαρον ήταν
πολύ ταραγμένοι με αυτό.

Προσπαθήσαμε να πείσουμε την Quinn
να αλλάξει δικηγόρους.

Ήμουν εντελώς άβολα μέσα σε ένα δωμάτιο
με μεγαλόσωμους άντρες, καλά οπλισμένους,

που συνεχώς μου έλεγαν ότι λέω ψέματα
και ότι κάτι πρέπει να έχω κάνει.

Τους είπα ότι αυτό το πράγμα
που καταδιώκουν

δεν ήταν ένα έγκλημα.

Τους είπα ότι ήταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας.

Χρησιμοποίησα αυτή τη φράση. Είπα,
«Είστε στη λάθος πλευρά της ιστορίας.»

Και φαινόταν να βαριούνται.
Δεν έδειχναν καν θυμωμένοι.

Απλώς έδειχναν να βαριούνται

και τότε άρχισα να βλέπω ότι δεν είχαμε
την ίδια κουβέντα.

Εννοώ, τους είπα πολλά πράγματα
σχετικά, ξέρετε,

λόγους που οι άνθρωποι
θα κατέβαζαν άρθρα περιοδικών,

και τελικά -δεν θυμάμαι ακριβώς γύρω από τι-

ανέφερα ότι είχε κάνει ένα μπλογκ ποστ, το
«Guerilla Open Access Manifesto»

Αυτό είναι το «Guerrilla Open Access Manifesto»
(Μανιφέστο του Αντάρτη της Ανοιχτής Προόσβασης)

υποτίθεται ότι γράφτηκε τον Ιούλιο
του 2008 στην Ιταλία.

«Η πληροφορία είναι δύναμη.

Αλλά όπως κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι
που την θέλουν για τον εαυτό τους.»

«Η παγκόσμια επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά
δημοσιεύθηκε για αιώνες σε βιβλία και περιοδικά,

ψηφιοποιήθηκε και κλειδώθηκε από μια χούφτα
ιδιωτικών επιχειρήσεων.»

«Εν τω μεταξύ, όσοι έχουν κλειδωθεί έξω
δεν στέκονται σιωπηλοί.»

«Έχετε γλιστρήσει μέσα από τρύπες
και σκαρφαλώσατε πάνω από φράχτες,

απελευθερώνοντας τις πληροφορίες που κλείδωσαν
οι εκδότες και τις μοιραστήκατε με τους φίλους σας.»

«Αλλά όλη αυτή η δράση συνεχίζεται στο σκοτάδι,
κρυμμένη υπόγεια.»

«Λέγεται κλοπή ή πειρατεία, λες και το να
μοιράζεσαι τον πλούτο της γνώσης είναι

το ηθικό ισοδύναμο της λεηλασίας ενός πλοίου
και της δολοφονίας του πληρώματός του.»

«Αλλά η διαμοιρασμένη χρήση δεν είναι ανήθικη,
είναι μια ηθική επιταγή.

«Μόνο οι τυφλωμένοι από την απληστία θα αρνηθούν να
επιτρέψουν σε ένα φίλο να κάνει ένα αντίγραφο.»

«Δεν υπάρχει δικαιοσύνη
όταν ακολουθεί άδικους νόμους.»

«Ήρθε η ώρα να έρθει στο φως και σε μια
μεγάλη παράδοση πολιτικής ανυπακοής,

δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε αυτή την
ιδιωτική κλοπή του δημοσίου πολιτισμού.»

Το Μανιφέστο φέρεται να γράφτηκε από τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους, με την επιμέλεια της Norton…

Αλλά ήταν ο Σγουόρτζ που είχε υπογράψει
με το όνομά του σε αυτό…

Όταν τελείωσε, πάω αμέσως στον Άαρον
και του λέω ό,τι μπορώ να θυμηθώ γι’ αυτό

και θυμώνει πάρα πολύ.

Τα πράγματα που είχα κάνει δεν θα έπρεπε
να προστεθούν με αυτόν τον τρόπο.

Δεν είχα κάνει κάτι λάθος
και όλα είχαν πάει στραβά,

αλλά ποτέ δεν ήμουν…

Εξακολουθώ να είμαι θυμωμένη.

Είμαι ακόμα θυμωμένη γιατί παλεύεις
να κάνεις ό,τι μπορείς

ώστε αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν το σωστό,

αυτοί μετατρέπουν τα πάντα εναντίον σου.

Και θα σε βλάψουν με οτιδήποτε μπορούν.

Και εκείνη τη στιγμή, μετάνιωσα που είπα τι έκανα.

Αλλά περισσότερο μετανιώνω επειδή
το έχουμε διευθετήσει αυτό.

Ότι είμαστε εντάξει με αυτό.

Ότι είμαστε εντάξει με το σύστημα της δικαιοσύνης,

ένα σύστημα που προσπαθεί να βάλει
τους ανθρώπους σε μικρές παγίδες

ώστε να καταστρέφει τις ζωές μας.

Οπότε ναι. Μακάρι να μην τα είχε πει αυτά.

Αλλά είμαι πολύ, πολύ πιο
θυμωμένη με αυτό που είμαι.

Κι αυτό είναι ότι εμείς, ως λαός νομίζουμε
ότι είναι εντάξει.

Χρησιμοποίησαν κάθε μέθοδο νομίζω
που θα μπορούσαν να σκεφτούν

ώστε να την κάνουν να τους δώσει πληροφορίες
που θα ήταν επιζήμιες για τον Άαρον

και χρήσιμες για τη δίωξη του Άαρον,

αλλά δεν νομίζω ότι είχε πληροφορίες που
ήταν χρήσιμες τελικά για την κυβέρνηση.

Οι μήνες περνούν καθώς οι φίλοι
και η οικογένεια του Σγουόρτζ

περιμένουν το διαφαινόμενο κατηγορητήριο.

Εν τω μεταξύ, ο Σγουόρτζ είχε γίνει εμπειρογνωμόνων
για μια σειρά από θέματα του διαδικτύου…

…μια ερώτηση για εσάς λοιπόν:
Πιστεύετε ότι το Διαδίκτυο είναι κάτι

που πρέπει να θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα,

και κάτι που η κυβέρνηση
δεν μπορεί να σας στερήσει;

Ναι, σίγουρα, εννοώ ότι αυτή
η ιδέα ότι η εθνική ασφάλεια

είναι μια δικαιολογία για να κλείσει το διαδίκτυο,

είναι ακριβώς αυτό που ακούσαμε
στην Αίγυπτο και τη Συρία

και όλες αυτές τις άλλες χώρες,

και έτσι, ναι, είναι αλήθεια, όταν
ιστοσελίδες όπως το WikiLeaks

προβάλλουν κάποιο προσβλητικό υλικό

για πράγματα που η κυβέρνηση των ΗΠΑ κάνει,

και οι άνθρωποι οργανώνονται
για να διαμαρτυρηθούν γι' αυτό

και να προσπαθούν να αλλάξουν την κυβέρνησή τους.
Ξέρετε, αυτό είναι ένα καλό πράγμα:

Είναι αυτά που περιγράφει
η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων

η ελεύθερη έκφραση,
η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι

και έτσι η ιδέα ότι θα πρέπει να τα κλείσουμε νομίζω,

είναι ενάντια στις βασικές αμερικανικές αρχές.

Μια αρχή, νομίζω, αυτή που οι ιδρυτές
του έθνους μας θα είχαν καταλάβει.

Αν το Διαδίκτυο ήταν υπαρκτό τότε,

αντί της τοποθέτησης του όρου
«ταχυδρομεία» στο Σύνταγμα,

θα είχαν βάλει τον όρο ISP.
(Πάροχοι Υπηρεσιών Διαδικτύου)

Λοιπόν, αυτό είναι σίγουρα ενδιαφέρον να δούμε πόσο…

Ο Σγουόρτζ συναντά την ακτιβίστρια Taren Stinebrickner-Kauffman,
και αρχίζουν να βγαίνουν μαζί.

Χρειαζόμαστε μια τεράστια παγκόσμια
δημόσια κατακραυγή.

Αν δεν υπάρξει μαζική παγκόσμια δημόσια κατακραυγή,
δεν θα δημιουργηθεί καμία αλλαγή.

Ξέρεις, τέσσερις άνθρωποι σε αυτή την πόλη,

πρέπει να προκαλέσουν μια τεράστια
παγκόσμια δημόσια κατακραυγή.

Ξέρεις, Χρειαζόμαστε κάποιον να υπογράφει ψηφίσματα.

Χωρίς να της πει επακριβώς,
την προειδοποίησε ότι ήταν μπλεγμένος σε κάτι,

που το έλεγε απλά «το κακό πράγμα».

Είχα κάποιες τρελές θεωρίες όπως ότι είχε δεσμό
με την Elizabeth Warren ή κάτι τέτοιο.

Βασικά είχα σκεφτεί τόσο τη Χίλαρι Κλίντον
και την Elizabeth Warren, αλλά…

Έτσι, κάποια στιγμή μάλλον τέλη Ιουλίου,
ο Άαρον μου τηλεφώνησε,

κι έτυχε να το σηκώσω και μου είπε, «το κακό πράγμα»
μάλλον θα είναι στις ειδήσεις αύριο.

Θέλεις να σου πω, ή θες να διαβάσεις
γι’ αυτό στις ειδήσεις;»

Και είπα, «Λοιπόν, θέλω να μου πεις.»

Κι ο Άαρον είπε, «Λοιπόν, έχω συλληφθεί

για τη λήψη πάρα πολλών ακαδημαϊκών
άρθρων από επιστημονικά περιοδικά,

και θέλουν να με τιμωρήσουν παραδειγματικά».

Και είπα «Αυτό είναι; Αυτή είναι
η μεγάλη αναστάτωση;

Αλήθεια; Δεν ακούγεται σαν
πολύ μεγάλη υπόθεση!

14 Ιουλίου 2011, ομοσπονδιακοί εισαγγελείς

απαγγέλουν στον Σγουόρτζ τέσσερις
κατηγορίες κακουργήματος.

Απαγγέλθηκαν την ίδια ημέρα που συνελήφθησαν
στην Αγγλία δύο άνθρωποι ως μέλη της LulzSec

και μερικοί άλλοι πραγματικοί χάκερ. Και ο Άαρον
είναι απλά κάποιος που μοιάζει με έναν χάκερ

αρκετά, ώστε να μπορούν ξέρεις,

να «'παλουκώσουν' το κεφάλι του στον στύλο
και μπροστά στις πύλες.» (για παραδειγματισμό)

Ο Άαρον πήγε να παραδοθεί, και τον συνέλαβαν.

Στη συνέχεια τον έγδυσαν και τον έψαξαν,

του πήραν τα κορδόνια του, τη ζώνη του
και τον άφησαν στην απομόνωση.

Το Επαρχιακό Γραφείο του Εισαγγελέα
Μασσαχουσέτης εξέδωσε μια δήλωση

λέγοντας, «Ο Σγουόρτζ αντιμετωπίζει
μέχρι και 35 χρόνια φυλακής,

θα ακολουθήσουν τρία έτη
εποπτευόμενης απελευθέρωσης,

αναμόρφωση και πρόστιμο
έως ένα εκατομμύριο δολάρια.»

Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση
εκατό χιλιάδες δολάρια.

Την ίδια μέρα, το κύριο θύμα στην υπόθεση,
δηλαδή η JSTOR,

επισήμως αποσύρει όλες τις κατηγορίες εναντίον
του Σγουόρτζ και αρνείται να συνεχίσει την υπόθεση.

Η JSTOR - δεν ήταν φίλοι μας, δεν ήταν
ποτέ εξυπηρετικοί ούτε φιλικοί προς εμάς,

αλλά είχαν τη στάση
«Δεν είμαστε μέρος αυτής της δίωξης.»

Η JSTOR, και η μητρική εταιρεία ITHAKA, απέφυγε τα
αιτήματά μας να μιλήσει σε αυτήν την ταινία.

Όμως, εκείνο το διάστημα, κυκλοφορήσαν
μια δήλωση λέγοντας,

«Ήταν απόφαση της κυβέρνησης σχετικά με τη δίωξη,
δεν ήταν απόφαση της JSTOR.»

Και γι' αυτό είχαμε την πεποίθηση ότι,
με αυτό η υπόθεση θα τελειώσει.

Ότι ήμασταν σε θέση να πείσουμε τον Χέιμαν
να κλείσει την υπόθεση,

ή να διευθετηθεί με κάποιο λογικό τρόπο.

Και η κυβέρνηση αρνήθηκε.

Γιατί;

Λοιπόν, επειδή πιστεύω ότι ήθελαν να δώσουν
ένα παράδειγμα μέσα από τον Άαρον

και είπαν ότι ήθελαν -ο λόγος για τον οποίο δεν θα

αναιρούσαν την κατηγορία κακουργήματος και
της ποινής φυλάκισης

ήταν ότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την υπόθεση
ως υπόθεση για παράδειγμα αποτροπής. Μας το είπαν.

Σας το είπαν αυτό;
- Ναι.

-Ότι αυτό επρόκειτο να είναι ένα παράδειγμα;
Ναι.

-Θα τον έκαναν παράδειγμα;
- Ναι.

Ο Στηβ Χέιμαν το είπε αυτό.

Αποτροπή για ποιον; Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι
εκεί έξω που τρέχουν να εγγραφούν στο JSTOR,

και να κατεβάσουν άρθρα για να κάνουν
μια πολιτική δήλωση;

Εννοώ, ποιον θέλουν να αποθαρρύνουν;

Θα ήταν πιο εύκολο να κατανοήσουμε
την κυβέρνηση Ομπάμα

την στάση της δήθεν για λόγους αποτροπής

αν ήταν μια διοίκηση που, για παράδειγμα,

κατεδίωκε αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο
οικονομικό έγκλημα

που έχει δει η χώρα τα τελευταία εκατό χρόνια.

Τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν και οδήγησαν
στην οικονομική κρίση στη Wall Street.

Όταν ξεκινάς την ανάπτυξη

της μη αμφισβητούμενης ιδέας της αποτροπής

μόνο επιλεκτικά

τότε σταματάς να κάνεις μια ψύχραιμη ανάλυση
της παραβατικότητας

και αποφασίζεις να αναπτύξεις πόρους
για την επιβολή του νόμου

ειδικότερα με βάση την πολιτική ιδεολογία,

κι αυτό δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικό,
υποτίθεται ότι είναι κι αντιαμερικανικό.

Ο εισαγγελέας Χέιμαν αργότερα φέρεται να είπε
έξω από ένα συμβούλιο του MIT,

ότι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι

ήταν ένα δελτίο τύπου που βγήκε από έναν οργανισμό
που είχε ιδρύσει ο Σγουόρτζ το «Demand Progress».

Σύμφωνα με το λογαριασμό του MIT, ο Χέιμαν
αντέδρασε σε αυτή τη δήλωση υποστήριξης,

αποκαλώντας την «άγρια Διαδικτυακή εκστρατεία»
και μία «ανόητη κίνηση»

η οποία μετέφερε την υπόθεση από το επίπεδο
ανθρώπινης διαφοράς, σε θεσμικό επίπεδο.

Αυτός ήταν ένας δηλητηριώδης συνδυασμός:

ένας εισαγγελέας που δεν ήθελε
να χάσει την υπόληψή του,

ο οποίος είχε μια πολιτική
καριέρα μπροστά του

και δεν ήθελε να έχει αυτή την
υπόθεση να τον στοιχειώνει.

Ξοδεύεις τα δολάρια των φορολογουμένων
συλλαμβάνοντας κάποιον

που πήρε πάρα πολλά
βιβλία από τη βιβλιοθήκη,

και μετά θες να σου παραδοθεί έδρα στο δικαστήριο;
Δεν γίνεται αυτό!

Στη συνέχεια προσπάθησα να ασκήσω
όσο πιο πολύ πίεση στο MIT

με διάφορους τρόπους για να τους πείσω

να πάνε στην κυβέρνηση, και να ζητήσουν
από την κυβέρνηση να σταματήσει τη δίωξη.

Ποια ήταν η αντίδραση του MIT σε αυτό;

Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία αντίδραση
από το MIT σε εκείνο το σημείο.

Το MIT δεν υπερασπίζεται τον Άαρον

κι αυτό για τους ανθρώπους στο εσωτερικό
της κοινότητας του MIT, φαίνεται εξωφρενικό,

επειδή το MIT είναι ένας τόπος που ενθαρρύνει
το χάκινγκ με την ευρύτερη έννοια της λέξης.

Στο MIT, η ιδέα να πας και να τρέχεις σε στέγες
και σήραγγες που δεν σου επιτρεπόταν,

δεν ήταν μόνο μια ιεροτελεστία, ήταν μέρος
της εμπειρίας να είσαι στο MIT,

και η «παραβίαση κλειδαριών» ήταν ένα μάθημα
χειμερινού τριμήνου στο MIT.

Είχαν την ηθική εξουσία να σταματήσουν
όλο αυτό εν τη γενέσει του.

Το MIT όμως δεν εναντιώθηκε,
δεν πήρε θέση,

δεν είπε στους Ομοσπονδιακούς,
«Μην το κάνετε αυτό.

«Δεν θέλουμε να το κάνετε αυτό. Υπερβάλλετε.
Αυτό είναι πολύ χοντρό.»

…εγώ αυτά ξέρω…

Ενήργησαν όπως θα έκανε κάθε εταιρεία.
Κατά κάποιο τρόπο βοήθησαν την κυβέρνηση,

δεν βοήθησαν εμάς, σαν να
ένιωθαν ότι έτσι έπρεπε

και γι' αυτό δεν προσπάθησαν
ποτέ να το σταματήσουν.

Το MIT αρνήθηκε επανειλημμένα
αιτήματα για να σχολιάσει,

αλλά αργότερα κυκλοφόρησε
μια έκθεση λέγοντας

ότι προσπάθησε να διατηρήσει
τη θέση της ουδετερότητας,

και πιστεύεται ότι Heymann
και Εισαγγελία των ΗΠΑ

δεν νοιαζόταν τι σκέφτηκε
ή είπε το ΜΙΤ για την υπόθεση

Η συμπεριφορά του MIT φαινόταν πραγματικά
σε αντίθεση με το ήθος του MIT.

Θα μπορούσες να πεις ότι

το MIT έκανε τα στραβά μάτια και ότι
ήταν εντάξει να κάνουν κάτι τέτοιο,

αλλά με αυτή τη στάση, την ουδέτερη στάση,

αυτό από μόνο του, ήταν μια
στάση υπέρ του εισαγγελέα.

Αν κοιτάξετε τον Steve Jobs
και τον Steve Wozniak,

που ξεκίνησαν με την πώληση ενός Blue Box,

το οποίο σχεδιάστηκε για να
εξαπατούν την τηλεφωνική εταιρεία.

Αν κοιτάξετε τον Bill Gates
και τον Paul Allen,

που αρχικά ξεκίνησαν την επιχείρησή τους

με τη χρήση του χρόνου των
υπολογιστών του Χάρβαρντ,

η οποία ήταν σαφώς ενάντια στους κανόνες.

Η διαφορά μεταξύ του Άαρον και των ανθρώπων
που μόλις ανέφερα,

είναι ότι ο Άαρον ήθελε να κάνει
τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος,

δεν ήθελε απλώς να βγάλει λεφτά.

Ο Σγουόρτζ συνεχίζει να είναι ειλικρινής
σε μια ποικιλία από θέματα του διαδικτύου.

Ξέρετε, ο λόγος που
το Διαδίκτυο λειτουργεί,

είναι λόγω της ανταγωνιστικής
αγοράς των ιδεών

και πρέπει να εστιάσουμε στο να έχουμε
περισσότερες πληροφορίες

για την κυβέρνησή μας, περισσότερη
προσβασιμότητα,

περισσότερες συζητήσεις, αλλά, αντίθετα,

φαίνεται σαν το κογκρέσο να εστιάζει
στο να τα τερματίσει αυτά.

Ο Άαρον νόμιζε ότι μπορεί
να αλλάξει τον κόσμο

εξηγώντας τον κόσμο με μεγάλη
σαφήνεια στους ανθρώπους.

Το Flame μπορεί κυριολεκτικά να ελέγχει τον
υπολογιστή σας και να σας κατασκοπεύει.

Καλώς ήρθες Άαρον. Είναι ωραίο να σε έχουμε
ξανά εδώ στην εκπομπή.

Ξέρετε, όπως ακριβώς οι κατάσκοποι
τον παλιό καιρό έβαζαν μικρόφωνα

και κατέγραφαν τι έλεγε ο κόσμος,

τώρα χρησιμοποιούν υπολογιστές
για να κάνουν το ίδιο πράγμα.

Η πολιτική δραστηριότητα του Σγουόρτζ συνεχίζεται,

η προσοχή του στρέφεται στο νομοσχέδιο
που προωθεί το Κογκρέσο

για να περιορίσει τη διαδικτυακή πειρατεία

Ονομάζεται «SOPA».

Ακτιβιστές όπως ο Peter Eckersley
το είδαν σαν έναν τεράστιο σφετερισμό,

που απειλεί την τεχνική ακεραιότητα
του ίδιου του Διαδικτύου.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα
ήταν να καλέσω τον Άαρον.

Και είπα, «Μπορούμε να κάνουμε μια μεγάλη
διαδικτυακή εκστρατεία ενάντια σε αυτό;»

«Αυτό δεν είναι ένα νομοσχέδιο σχετικά
με τα πνευματικά δικαιώματα.»

«Δεν είναι;»

«Όχι», είπε, «είναι ένα νομοσχέδιο
για την ελευθερία της σύνδεσης.»

Τώρα άκουγα.

Και το σκέφτηκε για μια στιγμή
και στη συνέχεια είπε: «Ναι.»

Και ίδρυσε το «Demand Progress».

Το Demand Progress είναι μια
διαδικτυακή οργάνωση ακτιβισμού,

έχουμε περίπου ενάμισι εκατομμύριο μέλη,

αλλά ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2010.

Ο Άαρον ήταν ένας από τους πιο εξέχοντες
ανθρώπους σε μια κοινότητα ανθρώπων

και βοήθησε να οδηγήσει την οργάνωση
γύρω από ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης

σε ομοσπονδιακό επίπεδο στη χώρα.

Το SOPA ήταν νομοσχέδιο που είχε ως στόχο

να περιορίσει τη διαδικτυακή πειρατεία
μουσικής και ταινιών,

αλλά αυτό που έκανε ήταν να
χρησιμοποιήσει μια βαριοπούλα

σε ένα πρόβλημα που χρειάζεται νυστέρι.

Αν περνούσε, ο νόμος θα έδινε τα μέσα
σε μια εταιρεία από μόνη της

να κόβει τη χρηματοδότηση σε ιστοσελίδες
χωρίς τη δέουσα διαδικασία,

ή ακόμα και να αναγκάσει την Google
να αποκλείσει τους συνδέσμους της.

Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια απλή διαμαρτυρία
για «παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων».

Ενδυνάμωνε τους τιτάνες των παραδοσιακών ΜΜΕ

εναντίον ενός νέου και τώρα πολύ πιο
εξελιγμένου ανάμεικτου πολιτισμού.

Αναγκάζει τον καθένα που τηρεί έναν ιστοχώρο
να ασκεί καθήκοντα αστυνομικού,

και αν δεν κάνει τη δουλειά του,
διασφαλίζοντας, δηλαδή, συνεχώς,

ότι κανείς στην ιστοσελίδα του δεν
χρησιμοποιεί τίποτα πιθανώς παράνομο,

τότε είναι πιθανό ολόκληρη η ιστοσελίδα
να κλείσει χωρίς καν μια δίκη!

Αυτό ήταν αλαζονεία, θέλω να πω,
αυτό ήταν καταστροφή.

Αυτό θέτει σοβαρή απειλή
για τον ελεύθερο λόγο,

τις πολιτικές ελευθερίες, για όσους
χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.

Υπήρχαν μόνο μια χούφτα από μας που είπε:
«Κοίτα, δεν είμαστε υπέρ της πειρατείας,

αλλά δεν έχει νόημα να καταστραφεί
η αρχιτεκτονική του Διαδικτύου,

το Σύστημα Ονομάτων Τομέων (DNS) και τόσο άλλα
που το κάνουν ελεύθερο και ανοιχτό,

στο όνομα της καταπολέμησης της πειρατείας,

Και ο Άαρον επέκτεινε
αυτά τα δικαιώματα παραπέρα.

Οι ελευθερίες που εγγυάται το Σύνταγμά μας,
οι ελευθερίες που πάνω τους χτίστηκε η χώρα μας

ξαφνικά θα διαγραφούν.

Η νέα τεχνολογία, αντί να μας φέρει
μεγαλύτερη ελευθερία,

θα εξαφανίσει τα θεμελιώδη δικαιώματα

που πάντα θεωρούσαμε δεδομένα.

Και συνειδητοποίησα εκείνη τη μέρα,
μιλώντας στον Peter

ότι δεν θα μπορούσα να το αφήσω να συμβεί.

Όταν το SOPA εισήχθη τον Οκτώβριο του 2011,
θεωρήθηκε αναπόφευκτο.

Η στρατηγική μας, όταν για πρώτη φορά βγήκε το
νομοσχέδιο, ήταν να το επιβραδύνουμε

ίσως να το αποδυναμώσουμε λίγο,
αλλά, ακόμη και εμείς,

δεν πιστεύαμε ότι θα ήμασταν σε θέση
να σταματήσουμε αυτό το νομοσχέδιο.

Έχοντας εργαστεί στην Ουάσιγκτον, αυτό που μπορείτε
να μάθετε είναι, ότι συνήθως στην Ουάσιγκτον,

οι νομοθετικές μάχες είναι μάχες μεταξύ διαφορετικών συνόλων συμφερόντων μεγάλων εταιριών.

Μαζεύονται όλοι για να περάσουν μια νομοθετική
ρύθμιση και οι μάχες που είναι πιο έντονες

είναι όταν έχεις ένα σύνολο εταιρικών συμφερόντων ενάντια σε ένα άλλο σύνολο εταιρικών συμφερόντων

και οι οποίες είναι οικονομικά ίδιες σε όρους συνεισφορών σε εκστρατείες και σε ομάδες συμφερόντων.

Αυτές είναι οι πιο έντονες.

Αυτές που δεν είναι καν μάχες,
συνήθως είναι αυτές

όπου όλα τα χρήματα είναι από τη μία πλευρά,
όλες οι επιχειρήσεις είναι από τη μία πλευρά,

και είναι απλώς εκατομμύρια ανθρώπων
από την άλλη πλευρά

Δεν έχω δει κάτι παρόμοιο με το PIPA και το SOPA
σε όλη τη θητεία μου σε δημόσια υπηρεσία

Υπήρχαν περισσότεροι από σαράντα γερουσιαστές
για αυτό το νομοσχέδιο ως συγχορηγοί,

έτσι ήταν ήδη πολύ κοντά στην
τελική ευθεία για να πάρουν τις

εξήντα ψήφους, ώστε να έχουν ξεπεράσει
όλες τα διαδικαστικά εμπόδια.

Ακόμα κι εγώ άρχισα να αμφιβάλλω.
Ήταν μια δύσκολη περίοδος.

Ο Σγουόρτζ και το Demand Progress συγκέντρωσαν τεράστια υποστήριξη μέσω της παραδοσιακής προσέγγισης,

σε συνδυασμό με τη διαδεδομένη υπηρεσία VOIP, ώστε ο κόσμος να καλεί εύκολα το Κογκρέσο.

Δεν έχω συναντήσει ποτέ κανέναν άλλον
που ήταν σε θέση να χειριστεί σε τέτοιο επίπεδο

τόσο την τεχνολογική πλευρά όσο και την πλευρά
της στρατηγικής αυτής της εκστρατείας.

Εκατομμύρια άνθρωποι επικοινώνησαν με το
Κογκρέσο και υπέγραφαν ψηφίσματα κατά του SOPA.

Το Κογκρέσο πιάστηκε στον ύπνο.

Ήταν το κάτι άλλο να βλέπεις τα έκπληκτα
μέλη του Κογκρέσου να συζητούν το νομοσχέδιο,

να βλέπεις να επιμένουν ότι θα μπορούσαν
να ρυθμίσουν το διαδίκτυο,

και ότι ένα μάτσο «σπασίκλες»
δεν μπορούσε να τους σταματήσει.

Δεν είμαι ένας «σπασίκλας».

Δεν είμαι ακριβώς το είδος ενός σπασίκλα…

Ίσως θα ’πρεπε να ρωτήσω κάποιους σπασίκλες
τι είναι ακριβώς και τι κάνουν πραγματικά.

Ας κάνουμε μια ακρόαση, φέρτε τους σπασίκλες…

[Γέλια]

Αλήθεια;

[Γέλια]

«σπασίκλες»;

[Γέλια]

Ξέρεις, νομίζω, στην πραγματικότητα
η λέξη που ψάχνετε είναι «ειδικοί»…

[Γέλια]

να σας διαφωτίσουν πως οι νόμοι σας
δεν είναι μπούμερανγκ.

που θα σπάσει το διαδίκτυο.

Χρησιμοποιούμε τον όρο «σπασίκλας», αλλά μας επιτρέπεται να τον χρησιμοποιούμε γιατί είμαστε!

Το γεγονός ότι προχώρησαν το νομοσχέδιο τόσο,
χωρίς να μιλήσουν με τεχνικούς εμπειρογνώμονες,

αντανακλά το γεγονός ότι υπάρχει
ένα πρόβλημα σε αυτή την πόλη.

Ψάχνω για κάποιον να πάει στο σώμα γερουσιαστών
και να καταθέσει λέγοντας «Να γιατί είναι λάθος.»

Υπήρχε μια υπηρεσία που παρείχε επιστημονικές
και τεχνολογικές συμβουλές,

και τα μέλη του κογκρέσου μπορούσαν να πάνε
και να πουν, «Βοηθήστε με να καταλάβω το X, Ψ, Z».

Και ο Gingrich την έκλεισε.
Είπε ότι ήταν σπατάλη χρημάτων.

Από τότε, το Κογκρέσο έχει βυθιστεί στο σκοτάδι.

Δεν νομίζω ότι κάποιος σκέφτηκε πως το SOPA μπορούσε να ηττηθεί, συμπεριλαμβανομένου του Άαρον.

Άξιζε την προσπάθεια, αλλά δεν φαινόταν
πως θα κερδίζαμε

και θυμάμαι, ίσως λίγους μήνες αργότερα,
τον θυμάμαι γυρίζοντας σε μένα να λέει

«Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να το κερδίσουμε αυτό.»

Και του είπα, «Αυτό θα ήταν καταπληκτικό.»

Οι κλήσεις προς το Κογκρέσο συνεχίστηκαν.

Όταν η Go Daddy ιστοσελίδα Παροχής Ονομάτων Τομέα (Domain names) γίνεται υποστηρικτής του νομοσχεδίου,

δεκάδες χιλιάδες χρήστες μεταφέρουν αλλού τα
Domain names τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Μέσα σε μια εβδομάδα, ταπεινωμένο το Go Daddy αντιστρέφει τη θέση του στο SOPA.

Όταν οι άνθρωποι του Κογκρεσου που στήριζαν
τη βιομηχανία μουσικής και κινηματογράφου,

συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε αυτή η αντίδραση, καθυστέρησαν λίγο το νομοσχέδιο.

Μπορούσες να δεις την πορεία της εξέλιξης. Μπορούσες να δεις ότι τα επιχειρήματά μας άρχισαν να έχουν απήχηση.

Ήταν σαν ο Άαρον να είχε ανάψει ένα σπίρτο
κι αυτό έσβησε,

άναψε άλλο ένα, και έσβησε κι αυτό,

μα τελικά κατάφερε να έχει αρκετό προσάναμμα και η φλόγα του σπίρτου κράτησε

και μετατράπηκε σε μία πυρκαγιά.

Στις 16 Ιανουαρίου 2012
ο Λευκός Οίκος εξέδωσε μια δήλωση

λέγοντας ότι δεν υποστηρίζει το νομοσχέδιο.

Και τότε συνέβη αυτό:

Πιστεύω πως όλοι θα πρέπει να ασχολούνται
με τα θέματα της πειρατείας

να ασχοληθούμε μαζί τους με σοβαρό τρόπο, αλλά
αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι το σωστό νομοσχέδιο…

Όταν ο Jimmy Wales έκφρασε την στήριξή του
με το να κλείσει προσωρινά την Wikipedia,

την πέμπτη πιο δημοφιλή ιστοσελίδα στον κόσμο,

μια ιστοσελίδα που δέχεται επτά τοις εκατό του συνόλου των κλικ από οπουδήποτε στο διαδίκτυο.

Η Wikipedia έκλεισε.

Η Reddit έκλεισε.

Η Craigslist έκλεισε.

Οι τηλεφωνικές γραμμές στο Καπιτώλιο κατέρρευσαν.

Μέλη του Κογκρέσου βιαστικά έβγαζαν δηλώσεις αποσύροντας την υποστήριξή τους στο νομοσχέδιο

και ήταν ακριβώς οι ίδιοι που το προωθούσαν
μια-δυο μέρες πριν.

Μέσα σε 24 ώρες, ο αριθμός των αντιπάλων
του SOPA στο Κογκρέσο

πήγε από τόσους,

σε τόσους.

Το να βλέπεις βουλευτές και γερουσιαστές
να αλλάζουν πλευρά όλη την ημέρα του μπλακάουτ

ήταν ειλικρινά απίστευτο!

Άλλαξαν γνώμη περίπου εκατό εκπρόσωποι.

Και τότε, όσο κι αν μου ήταν δύσκολο
να το πιστέψω, μετά από όλα αυτά,

είχαμε κερδίσει.

Το πράγμα που ο καθένας έλεγε πως ήταν αδύνατο,

που ορισμένες από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο, το είχαν διαγράψει ως άπιαστο όνειρο,

είχε συμβεί.

Εμείς το κάναμε.

Κερδίσαμε.

Αυτή είναι μια ιστορική εβδομάδα για την πολιτική του Διαδικτύου ίσως και για την αμερικανική πολιτική.

Αυτό που ακούσαμε από τους ανθρώπους στην Ουάσιγκτον, κι επιτελικά στελέχη στο Καπιτώλιο ήταν:

έλαβαν τόσα μηνύματα ηλεκτρ. ταχυδρομείου και τόσα τηλεφωνήματα για το SOPA, τη μέρα του μπλάκαουτ

από όσα είχαν λάβει ποτέ για οτιδήποτε άλλο.

Νομίζω ότι ήταν μια πολύ συναρπαστική στιγμή.

Αυτή ήταν η στιγμή, που το διαδίκτυο
είχε ωριμάσει, πολιτικά.

Ήταν συναρπαστικό, επειδή είναι δύσκολο
να πιστέψουμε ότι πραγματικά συνέβη.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως ένα νομοσχέδιο
με τόση οικονομική δύναμη πίσω από αυτό

απλώς δεν πέρασε μέσα από το Κογκρέσο.

Και όχι μόνο δεν πέρασε μέσα,
δεν είχε περάσει καθόλου.

Είναι εύκολο μερικές φορές
να νιώθετε να είστε αδύναμοι,

όπως όταν βγαίνετε στους δρόμους σε πορείες
και φωνάζετε και κανείς δεν σας ακούει.

Αλλά είμαι εδώ για να σας πω σήμερα,
ότι είστε πανίσχυροι.

[Επευφημίες κοινού]

Ναι, ίσως κάποιες φορές νιώθετε σαν να μην ακούγεστε, αλλά είμαι εδώ για να σας πω ότι ακούγεστε.

Μπορείτε να ακουστείτε. Να κάνετε τη διαφορά.

Μπορείτε να σταματήσετε αυτό το νομοσχέδιο,
αν δεν σταματήσετε να πολεμάτε…

[Επευφημίες κοινού]

Σταματήστε το PIPA.

Σταματήστε το SOPA.

[Επευφημίες κοινού]

Μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες του Διαδικτύου, για να το πούμε ειλικρινά, θα είχαν ωφεληθεί

από έναν κόσμο στον οποίο θα μπορούσαν
να λογοκρίνονται οι μικροί ανταγωνιστές τους.

Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να συμβεί.

Για τον ίδιο, ήταν πιο σημαντικό να βεβαιωθεί
ότι έχετε κάνει μια μικρή αλλαγή

από το να παίξετε ένα μικρό ρόλο
σε μια μεγάλη αλλαγή

Αλλά το SOPA ήταν σαν να παίζεις ένα σημαντικό ρόλο
σε μια μεγάλη αλλαγή,

και έτσι για τον ίδιο,
ήταν η απόδειξη της ιδέας που είχε

«Εντάξει, αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι να αλλάξω τον κόσμο.»

«Νομίζω ότι με αυτόν το πραγματικά επιστημονικό
τρόπο μέτρησης του αντίκτυπου μου,

ότι αυτό δείχνει ότι είναι εφικτό.»

«Αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι εφικτό.»

«Έχω αποδείξει ότι μπορώ να το κάνω,

ότι εγώ, ο Άαρον Σγουόρτζ, μπορώ να αλλάξω τον κόσμο.»

Για έναν τύπο που ποτέ δεν πίστευε πραγματικά ότι είχε κάνει πολλά -όπως ο Άαρον-

ήταν μία από τις λίγες στιγμές όπου
θα μπορούσατε πραγματικά να δείτε

ότι ένιωθε σαν να είχε κάνει κάτι καλό,

ότι ένιωθε σαν αυτό να είναι ο ένας
και μοναδικός γύρος του θριάμβου του.

Ο καθένας έλεγε πως δεν υπήρχε τρόπος
που θα μπορούσε να σταματήσει το SOPA.

Εμείς το σταματήσαμε…

Αυτές είναι τρεις εξωφρενικά καλές νίκες
και το έτος δεν είχε τελειώσει ακόμα

Θέλω να πω, αν υπάρχει μια στιγμή
να σκεφτείς θετικά, είναι τώρα.

Ξέρετε, κερδίζει το SOPA ένα χρόνο μετά
αφού έχει συλληφθεί.

Δεν είναι αδιαμφισβήτητα ευτυχισμένες στιγμές.
Υπάρχει μια παρτίδα σε εξέλιξη.

Είναι τόσο συντονισμένος συμμετέχοντας στην πολιτική διαδικασία, που δεν μπορείς να τον σταματήσεις.

Ο κατάλογος των οργανώσεων που ο Σγουόρτζ ίδρυσε
ή συνίδρυσε είναι τεράστια,

και χρόνια πριν από τον Edward Snowden θα εκθέσει διαδεδομένα την παρακολούθηση του Διαδικτύου.

Ο Σγουόρτζ ανησυχούσε ήδη.

Είναι συγκλονιστικό να σκεφτεί κανείς
ότι η λογοδοσία είναι τόσο χαλαρή

ότι δεν έχουν καν τα βασικά στατιστικά στοιχεία
για το πόσο μεγάλο είναι το κατασκοπευτικό πρόγραμμα.

Και αν η απάντηση είναι: «κατασκοπεύουμε τόσους πολλούς ανθρώπους που δεν μπορούμε να τους μετρήσουμε»

τότε αυτό είναι ένα φοβερό ποσοστό ανθρώπων.

Θα ήταν άλλο πράγμα να πουν, «Κοίτα, ξέρουμε τον αριθμό των τηλεφώνων που κατασκοπεύουμε,

δεν ξέρουμε ακριβώς πόσοι πραγματικοί
άνθρωποι αντιστοιχούν σε αυτά.»

αλλά ήρθαν και είπαν,
«Δεν μπορούμε να σας δώσουμε κανέναν αριθμό.»

Αυτό είναι αρκετά… Εννοώ, είναι τρομακτικό,
είναι… αυτό που είναι.

Και τον πιέζουν απίστευτα, πήραν όλα τα χρήματα που είχε βγάλει.

Ξέρετε, απείλησαν την φυσική ελευθερία του.

Γιατί το έκαναν, ξέρετε; Θέλω να πω,
γιατί κυνηγούν τους πληροφοριοδότες;

Εννοώ γιατί κυνηγούν τους ανθρώπους
που λένε την αλήθεια

για όλα τα πράγματα, εννοώ, για τις τράπεζες,
για τον πόλεμο, για την κυβερνητική διαφάνεια.

Έτσι η μυστικότητα εξυπηρετεί
εκείνους που είναι ήδη στην εξουσία

και ζούμε σε μια εποχή μυστικότητας που συμπίπτει
με μια εποχή όπου η κυβέρνηση κάνει επίσης,

πολλά πράγματα που είναι πιθανόν
παράνομα και αντισυνταγματικά.

Έτσι, αυτά τα δύο πράγματα δεν είναι συμπτώσεις.

Είναι πολύ σαφές ότι η τεχνολογία αυτή έχει αναπτυχθεί

όχι για τις μικρές χώρες στο εξωτερικό, αλλά εδώ, για χρήση στις ΗΠΑ, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Το πρόβλημα με το κατασκοπευτικό πρόγραμμα είναι
του είδους της μακροχρόνιας, αργής ανάπτυξης,

πηγαίνει πίσω στην Διοίκηση Νίξον,

προφανώς επεκτάθηκε μετά 11 Σεπτέμβρη
απ’ τον George W. Bush

και ο Ομπάμα συνέχισε να το επεκτείνει και τα προβλήματα έχουν σιγά-σιγά γίνει χειρότερα,

αλλά ποτέ δεν έχει υπάρξει αυτή η στιγμή
που μπορείς να επισημάνεις και να πεις,

«Εντάξει, πρέπει να κινητοποιήσουμε την αντιπολίτευση σήμερα, γιατί σήμερα έχει σημασία αυτό…»

Η ποινική δίωξη του Άαρον Σγουόρτζ, κατά την εκτίμησή μου, έγινε για να στείλουν ένα συγκεκριμένο μήνυμα

σε μια ομάδα ανθρώπων που η κυβέρνηση Ομπάμα
βλέπει ως πολιτική απειλή

και αυτή η ομάδα είναι, οι χάκερ, οι πληροφορίες, και η κοινότητα των ακτιβιστών για δημοκρατία

και το μήνυμα που η κυβέρνηση Ομπάμα ήθελε
να στείλει στη συγκεκριμένη κοινότητα ήταν,

κατά την εκτίμησή μου, «Γνωρίζουμε ότι έχετε την ικανότητα να δημιουργήσετε προβλήματα στο καθεστώς,

και γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε
ένα παράδειγμα μέσω του Άαρον Σγουόρτζ

που θα τρομάξει, όσο πιο πολλούς από εσάς, ώστε
να μην δημιουργήσετε αυτά τα προβλήματα.»

Και η κυβέρνηση είπε,
«οι νομικές απόψεις που χρησιμοποιούμε

για να νομιμοποιήσουμε το κατασκοπευτικό μας πρόγραμμα είναι απόρρητες,

οπότε δεν μπορούμε να σας πούμε ποιους νόμους χρησιμοποιούμε για να σας κατασκοπεύουμε.

Ξέρετε, κάθε φορά μπορούν να πουν, «Ω, αυτή είναι μία ακόμη παράμετρος του κυβερνοπολέμου.

Οι κυβερνοεγκληματίες μας επιτίθενται και πάλι. Είμαστε όλοι σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι υπό απειλή.»

Χρησιμοποιούν εκείνους ως δικαιολογίες για να προωθήσουν όλο και πιο επικίνδυνους νόμους.

Και έτσι -απλώς η προσωπική σου άποψη-
πώς αισθάνεσαι να κυλάει η μάχη;

Είναι στο χέρι σας!

-Ξέρω. Είναι απλά ότι πρέπει, ξέρεις…

Ξέρετε, υπάρχει αυτή η διπολική προοπτική,

τα πάντα είναι τέλεια, το Διαδίκτυο έχει δημιουργήσει όλη αυτή την ελευθερία και όλα θα είναι φανταστικά

ή όλα είναι άσχημα,

το διαδίκτυο έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα
εργαλεία για την καταστολή και την κατασκοπεία,

και τον έλεγχο του τι λέμε.

Και το θέμα είναι, πως και τα δύο αληθεύουν, σωστά;

Το διαδίκτυο έχει κάνει και τα δύο,
και τα δύο είναι καταπληκτικά και εκπληκτικά

και ποιο θα κερδίσει μακροπρόθεσμα
είναι στο χέρι μας.

Δεν έχει νόημα να λέμε, «αυτό είναι καλύτερο από το άλλο. «Ξέρεις, είναι και τα δύο αληθινά…

Και είναι στο χέρι μας ποιο τονίζουμε
και από ποιο θα επωφεληθούμε

επειδή και τα δύο είναι εκεί,
και πάντα θα είναι εκεί.

Στις 12 Σεπτέμβρη του 2012, οι ομοσπονδιακοί εισαγγελείς ενισχύουν το κατηγορητήριο Σγουόρτζ,

Προσθέτουν την ηλεκτρονική απάτη, μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση σε υπολογιστή και απάτη με υπολογιστή.

Τώρα, αντί για τέσσερις κατηγορίες για κακούργημα, ο Σγουόρτζ αντιμετώπιζε δεκατρείς.

Η μόχλευση της κατηγορούσας αρχής
είχε αυξηθεί δραματικά,

όπως αυξήθηκαν για τον Σγουόρτζ ο μέγιστος χρόνος φυλάκισης και τα πρόστιμα.

Κατέθεσαν ένα ξεχωριστό κατηγορητήριο για να προσθέσουν περισσότερες κατηγορίες,

και είχαν μια θεωρία σχετικά με το γιατί αυτή η στάση αφορούσε έναν αριθμό ομοσπονδιακών εγκλημάτων

και ότι μια πολύ σημαντική πρόταση θα μπορούσε να επισυναφθεί σε αυτή σύμφωνα με το νόμο.

Αυτή η θεωρία, και ένα μεγάλο μέρος της υπόθεσης
της κατηγορούσας αρχής εναντίον του Σγουόρτζ

αφορούσε σε ένα νόμο που δημιουργήθηκε
αρχικά το 1986.

Λέγεται «CFAA: Απάτη Υπολογιστών και πράξεις κατάχρησης».

Την «CFAA Απάτη Υπολογιστών και πράξεις κατάχρησης»

την εμπνεύστηκαν από την ταινία «Παιχνίδια Πολέμου»
με τον Matthew Broderick - σπουδαία ταινία.

Τώρα σας κρατάω.

Σε αυτή την ταινία, ένα παιδί έχει τη δυνατότητα, μέσα από τη μαγεία των δικτύων υπολογιστών

να ξεκινήσει μια πυρηνική επίθεση.

[Πύραυλοι εκτοξεύονται]

Ξέρετε, ότι δεν είναι πραγματικά δυνατό, και σίγουρα δεν ήταν δυνατό στη δεκαετία του '80

αλλά προφανώς αυτή η ταινία φόβισε
το Κογκρέσο αρκετά ώστε να

περάσει τον αρχικό νόμο «CFAA περί
Απάτης Υπολογιστών και πράξεων κατάχρησης».

Αυτός είναι ένας νόμος που είναι πολύ πίσω από τον καιρό μας, για παράδειγμα, τιμωρεί

ένα είδος όρων ρύθμισης υπηρεσιών.
Μπορείτε να έχετε κάτι σαν

το eHarmony και το Match.com, και κάποιος φουσκώνει τα δικά τους προσωπικά χαρακτηριστικά,

και ξαφνικά, ανάλογα με τη δικαιοδοσία των εισαγγελέων,

θα μπορούσε να βρεθεί σε μια
ολόκληρη σειρά από προβλήματα.

Όλοι γνωρίζουμε τι είναι οι «Όροι Χρήσης».

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τους διαβάζουν, αλλά αν δεν τηρούν τους όρους, θα μπορούσε να σημαίνει

πως διαπράττουν κακουργήματα.

Οι Όροι Υπηρεσίας μιας ιστοσελίδας
λένε συχνά πράγματα όπως:

«Να είσαι καλός με τους άλλους», ή
«Μην κάνετε τίποτα που είναι ακατάλληλο.»

Η ιδέα ότι το Ποινικό Δίκαιο έχει κάτι να πει
για αυτά τα είδη των παραβιάσεων,

νομίζω χτυπά τους περισσότερους ανθρώπους σαν τρέλα.

Τα παραδείγματα γίνονται ακόμη πιο «τρελά»:

Μέχρι που άλλαξαν τον Μάρτιο του 2013, οι Όροι Χρήσης στην ιστοσελίδα του περιοδικού Seventeen του Hearst

έλεγαν ότι θα έπρεπε να είσαι δεκαοκτώ,
προκειμένου να το διαβάσεις.

Θα έλεγα ότι με τον τρόπο που το CFAA
έχει ερμηνευθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης,

μάλλον όλοι παραβιάζουμε το νόμο.

Ασαφής και επιρρεπής σε κακή χρήση, το CFAA έχει γίνει ένα σφυρί που ταιριάζει σε όλους

για ένα ευρύ φάσμα διαφορών πληροφορικής.

Αν και δεν είναι ο μόνος παράγοντας στην υπόθεση του,

έντεκα από τις δεκατρείς κατηγορίες του Σγουόρτζ αφορούν την Ηλεκτρονική Απάτη και Πράξεις Κατάχρησης.

Το ερώτημα «Γιατί;» κρέμεται πάνω από ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του Άαρον Σγουόρτζ.

Ποια ήταν τα κίνητρα της κυβέρνησης
και ποια ήταν τελικά η υπόθεσή της;

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης αρνήθηκε
τα αιτήματα για απαντήσεις,

αλλά ο καθηγητής Orin Kerr ένας πρώην εισαγγελέας έχει μελετήσει την υπόθεση.

Νομίζω ότι βλέπω αυτή την υπόθεση από διαφορετική προοπτική απ’ τους άλλους για διάφορους λόγους:

Ήμουν ομοσπονδιακός εισαγγελέας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για τρία χρόνια

Πριν αρχίσω να διδάσκω. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε

με ένα κατηγορητήριο με βάση
όσα εγκλήματα νόμιζε πως διαπράχθηκαν,

ακριβώς όπως η θέση ενός δικηγόρου, κοιτάζοντας τα προηγούμενα, κοιτάζοντας το καταστατικό,

κοιτάζοντας την ιστορία, εξετάζοντας τις περιπτώσεις που υπάρχουν μέχρι στιγμής,

Νομίζω ότι ήταν ένα δίκαιο κατηγορητήριο
με βάση αυτά…

Μπορείτε να συζητήσετε για το εάν θα έπρεπε να του χρεωθεί αυτή η περίπτωση.

Υπάρχει όμως μεγάλη διαφωνία. Κάποιοι είναι από την πλευρά της Ανοικτής Πρόσβασης, κάποιοι άλλοι όχι.

Νομίζω ότι η κυβέρνηση πήρε το «Guerilla Open
Access Manifesto» του Σγουόρτζ πολύ σοβαρά

και νομίζω ότι τον είδαν σαν κάποιον που ήταν αφοσιωμένος, ως ηθική επιταγή,

να παραβιάσει το νόμο, να ξεπεράσει ένα νόμο
που ο Σγουόρτζ θεωρούσε άδικο,

και σε μια δημοκρατία, αν νομίζετε ότι ένας νόμος είναι άδικος, υπάρχουν τρόποι για την αλλαγή του.

Μπορείς να πας Στο Κογκρέσο, όπως ο Σγουόρτζ
έκανε τόσο αριστοτεχνικά με το SOPA,

ή μπορείς να παραβιάσεις το νόμο, κατά τρόπο
που να τον ακυρώνει,

και νομίζω ότι αυτό που κινητοποιούσε την ποινική δίωξη
ήταν η αίσθηση ότι ο Σγουόρτζ ήταν αποφασισμένος,

όχι μόνο να παραβιάσει το νόμο, αλλά πραγματικά
να διασφαλίσει ότι ο νόμος είχε καταλυθεί.

Το ότι καθένας θα έχει πρόσβαση στη βάση δεδομένων
κατά τρόπο μη αντιστρέψιμο,

όπως δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις στο σωληνάριο την οδοντόκρεμα.

Θα έπρεπε έτσι να είχε γίνει,
και η πλευρά του Σγουόρτζ να κερδίσει…

Υπάρχει μια μεγάλη διαφωνία στην κοινωνία
ως προς το αν αυτός είναι ένας άδικος νόμος

και εντέλει, είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρει
ο αμερικανικός λαός, μέσω του Κογκρέσου.

Και τότε το δεύτερο πρόβλημα είναι, νομίζω, ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε:

Πού ξεχωρίζουν τα λιγότερο σοβαρά αδικήματα από τα σοβαρά εγκλήματα;

Μπαίνουμε τώρα σε αυτό το διαφορετικό περιβάλλον
των ηλεκτρονικών υπολογιστών και την κακή χρήση τους

και εμείς ακόμη δεν έχουμε μια πραγματικά ισχυρή αίσθηση γι' αυτές τις διαχωριστικές γραμμές

επειδή απλώς το επεξεργαζόμαστε ακόμη.

Εδώ είναι μια κακή χρήση της εισαγγελικής κρίσης.

Το σφυρί που το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει
για να τρομάζει τους ανθρώπους

απλώς γίνεται όλο και μεγαλύτερο

και έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς -ξέρετε,
δεν παίζεις ζάρια με τη ζωή σου έτσι.

Πρέπει να παρακολουθούμε το τηλέφωνο κάποιου;
Πρέπει να κινηματογραφούμε άλλους;

Πρέπει να στρέψουμε κάποιον να καταθέσει
εναντίον άλλων ανθρώπων;

Έτσι σκέφτονται οι ομοσπονδιακοί πράκτορες
και οι εισαγγελείς.

Χτίζουν υποθέσεις. Φτιάχνουν υποθέσεις.

Ο Σγουόρτζ πιάστηκε στα γρανάζια ενός βάναυσου συστήματος ποινικής δικαιοσύνης, που δεν μπορούσε να κάνει πίσω,

μια μηχανή που έχει κάνει την Αμερική τη χώρα με το υψηλότερο ποσοστό φυλάκισης στον κόσμο.

Σ’ αυτή τη χώρα, επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να καταληφθούν απ' την πολιτική του φόβου και του θυμού

και οτιδήποτε φοβόμαστε, όπως το μέλλον του Διαδικτύου και η πρόσβαση,

και με ότι είμαστε θυμωμένοι, δημιουργεί ενστικτωδώς μια παρέμβαση της ποινικής δικαιοσύνης,

και χρησιμοποιούμε φυλακή και τιμωρία για
την επίλυση μιας ολόκληρης σειράς προβλημάτων

τα οποία ιστορικά, δεν τα είδαμε ποτέ
ως προβλήματα της ποινικής δικαιοσύνης

Η παρόρμηση να απειλήσεις, να κατηγορήσεις, να διώξεις,
η οποία αποτελεί μέρος της

δημιουργίας αυτής της συζήτησης και της αντιπαράθεση για τη διαδικτυακή πρόσβαση στην πληροφορία

συμφωνεί απόλυτα με ό,τι έχουμε δει και σε άλλες περιπτώσεις.

Η μόνη διαφορά είναι ότι οι άνθρωποι που συνήθως στοχεύονται και θυματοποιούνται

από τέτοιες ποινικές και σωφρονιστικές αντιδράσεις είναι συνήθως φτωχοί και μειοψηφία.

Η απομόνωση του Σγουόρτζ από τους φίλους
και την οικογένειά έχει αυξηθεί.

Είχε ουσιαστικά σταματήσει να εργάζεται
για οτιδήποτε άλλο,

και η υπόθεση στην πραγματικότητα, καταλάμβανε ολόκληρη τη ζωή του.

Ένας από τους δικηγόρους του Άαρον προφανώς είπε στους εισαγγελείς ότι ήταν συναισθηματικά ευάλωτος

και ότι αυτό ήταν κάτι που πραγματικά έπρεπε
να το έχουν κατά νου, ώστε να το προσμετρήσουν.

Ήταν ένα βάρος αβάσταχτο γι’ αυτόν.

Δεν ήθελε να του περιορίζουν τις δράσεις του και τις κινήσεις του με κανένα τρόπο

και η απειλή της φυλάκισης, που του σφυροκοπούσαν,

ήταν τρομακτική για αυτόν.

Είχαν εντελώς εξαντληθεί οι οικονομίες του

και κόστισε και σε μας πολλά χρήματα επίσης που ανέρχονται σε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό,

ήταν, ξέρετε, ήταν της τάξης των εκατομμυρίων δολαρίων.

Η νομική υπεράσπιση;
- Ναι.

-Ήταν εκατομμύρια;
- Ναι.

Νομίζω ότι δεν ήθελε να είναι βάρος
για τους ανθρώπους.

Νομίζω σκεφτόταν,
«έχω την κανονική μου ζωή,

αλλά έχω κι αυτό το απαίσιο πράγμα
που πρέπει να αντιμετωπίσω,

και προσπαθώ να κρατήσω και τα δύο
όσο το δυνατόν ξεχωριστά,

αλλά μόλις είχαν αρχίσει να θολώνουν μαζί
και όλα είχαν γίνει χάλια.»

Ο Σγουόρτζ αντιμετώπιζε μια δύσκολη επιλογή
που γινόταν όλο και πιο σκληρή:

Παραδέχεσαι την ενοχή σου και
συνεχίζεις τη ζωή σου,

ή πολεμάς ένα χαλασμένο σύστημα;

Με τη δικαστική του υπόθεση,
η απάντηση ήταν απλή:

Απορρίπτει μια τελική συμφωνία,
και η δικάσιμος ημερομηνία ορίζεται.

Ο Άαρον ήταν αποφασισμένος ότι δεν ήθελε
να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχθεί κάτι

που δεν πίστευε ότι ήταν δίκαιο, αλλά πιστεύω
επίσης ότι ήταν φοβισμένος.

Δεν νομίζω ότι θα καταδίκαζαν τον Άαρον.

Νομίζω ότι θα τον βγάζαμε από αυτό το δικαστήριο
και θα του έδινα μια μεγάλη αγκαλιά

και θα περπατούσαμε απέναντι απ' αυτό το μικρό ποτάμι
στη Βοστώνη, και θα πηγαίναμε για μια-δυο μπύρες.

Πραγματικά πίστευα ότι είχαμε δίκιο.
Νόμιζα ότι θα κερδίσουμε την υπόθεση.

Νόμιζα ότι θα μπορούσε να κερδίσει την υπόθεση.

Δεν μιλούσε γι’ αυτό πάρα πολύ,
αλλά μπορούσες να δεις

τον τεράστιο πόνο που βίωνε.

[Τραγούδι]

Σε καμία στιγμή στην παιδική του ηλικία ο Άαρον
δεν είχε σοβαρές εναλλαγές της διάθεσης του

ή καταθλιπτικά επεισόδια, ή οτιδήποτε που θα περιέγραφα ως «σοβαρή κατάθλιψη»

και είναι πιθανόν, ξέρετε, να ήταν σε κατάθλιψη.
Οι άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη.

[Μουσική]

Πολύ νωρίς στη σχέση μας, τρεις ή
τέσσερις εβδομάδες ή κάτι τέτοιο,

Τον θυμάμαι να μου λέει

ότι ήμουν πολύ πιο δυνατή από ότι αυτός.

Ξέρετε, ήταν εύθραυστος με πολλούς τρόπους.

Τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα γι’ αυτόν
από ό,τι για πολλούς ανθρώπους.

Αυτό ήταν μέρος της ευφυΐας του.

Νομίζω ότι ίσως είχε κάτι σαν
κλινική κατάθλιψη νωρίς στα είκοσι κάτι του.

Δεν νομίζω ότι του συνέβαινε όταν ήμουν μαζί του.

Δεν θα τον έλεγες «χαρούμενο» άνθρωπο, αλλά αυτό
είναι διαφορετικό από το να είναι καταθλιπτικός.

Ήταν κάτω από τεράστια πίεση για δύο συνεχόμενα χρόνια.

Απλώς δεν ήθελε να συνεχιστεί άλλο πια.

Ήταν απλώς - απλά πιστεύω ότι ήταν πάρα πολύ.

[Τραγούδι]

Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα αργά το βράδυ.

Μπορούσα να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και τότε πήρα τηλέφωνο και κατάλαβα τι είχε συμβεί.

Ένας από τους συνιδρυτές της ιστοσελίδας Reddit για κοινωνικά,
νέα και διασκέδαση βρέθηκε νεκρός.

Η αστυνομία αναφέρει ότι
o εικοσιεξάχρονος Άαρον Σγουόρτζ

αυτοκτόνησε χθες στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν.

Απλώς σκέφτηκα, ότι χάσαμε ένα από τα πιο
δημιουργικά μυαλά της γενιάς μας.

Ήμουν λες κι όλος ο κόσμος
κατέρρευσε εκείνη τη στιγμή.

Ήταν μια από τις δυσκολότερες νύχτες της ζωής μου…

Απλώς φώναζα, «δεν μπορώ να σε ακούσω!
Τι είπες; Δεν μπορώ να σας ακούσω!»

Δεν μπορώ. Ως εδώ.

Εντάξει.

Ναι, τίποτε από όλα αυτά δεν είχε κανένα νόημα

και πραγματικά ακόμα δεν έχει.

Ήμουν τόσο απογοητευμένος, θυμωμένος.

Ξέρετε, προσπάθησα να το εξηγήσω στα παιδιά μου.

Το τρίχρονο μου είπε ότι οι γιατροί θα τον φτιάξουν.

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που πέθαναν,
αλλά ποτέ δεν έχω χάσει κανέναν έτσι,

γιατί ο καθένας αισθάνεται, όπως κι εγώ, υπάρχουν τόσα πολλά που θα μπορούσαμε να κάνουμε…

Απλά δεν ήξερα ότι ήταν σε αυτή τη θέση.
Δεν ήξερα ότι υπέφερε τόσο από αυτό…

Ήταν μέρος του εαυτού μου.

Και θα ήθελα απλώς να μην είναι αλήθεια
και τότε…

και τότε απλά κοίταξα τη σελίδα του στη Wikipedia
και είδα την ημερομηνία του τέλους:

«2013»

Ο Άαρον είναι νεκρός
Περιπλανώμενοι αυτού του τρελού κόσμου
χάσαμε ένα δάσκαλο, ένα σοφό γέροντα
Χάκερ για το δίκαιο, είμαστε μείον ένα
χάσαμε έναν από εμάς
παιδαγωγοί, φροντιστές, ακροατές
τροφοδότες, γονείς όλοι
χάσαμε ένα παιδί
Ας θρηνήσουμε όλοι

Η πρώτη μου σκέψη ήταν: τι θα γινόταν αν κανένας δεν το είχε προσέξει;

Ξέρετε, επειδή δεν μου ήταν σαφές
πόσο σπουδαίος ήταν.

Ποτέ δεν είχε δει κάτι τέτοιο τίποτα
όπως το ξέσπασμα που είδα.

Το Διαδίκτυο είχε μόλις φωτιστεί.

Ο καθένας προσπαθούσε να το εξηγήσει με το δικό του τρόπο, αλλά ποτέ δεν έχω δει

ανθρώπους να θρηνούν στο Twitter.

Οι άνθρωποι θρηνούσαν φανερά στο διαδίκτυο.

Ήταν το αγόρι του Διαδικτύου

και ο παλιός κόσμος τον σκότωσε.

Βρισκόμαστε στη μέση μιας εποχής
όπου η μεγάλη αδικία είναι ανέγγιχτη.

Οι αρχιτέκτονες της οικονομικής κατάρρευσης έχουν δείπνο με τον πρόεδρο, σε τακτική βάση.

Στη μέση αυτής της εποχής, η ιδέα ότι η κυβέρνηση έπρεπε να του ασκήσει δίωξη,

απλώς φαίνεται παράλογη, αν δεν ήταν τραγική.

Το ερώτημα είναι: Μπορούμε να κάνουμε κάτι,
δεδομένου του τι συνέβη,

ώστε να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος

και πώς μπορούμε να προωθήσουμε αυτή την κληρονομιά;

Αυτή είναι η μόνη ερώτηση
που μπορεί κάποιος να κάνει.

Σε όλο τον κόσμο αρχίζουν να γίνονται αγώνες και συγκεντρώσεις χάκινγκ,

ο Άαρον Σγουόρτζ κατάφερε, κατά κάποιο τρόπο, να βγάλει τον καλύτερο εαυτό μας, στην προσπάθεια του να πει:

Πώς μπορούμε να το διορθώσουμε αυτό;

Ήταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας από τους πραγματικά εξαιρετικούς επαναστάτες

που έχει βγάλει αυτή η χώρα.

Δεν ξέρω αν Άαρον νικήθηκε ή θριάμβευσε,

αλλά είμαστε σίγουρα σημαδεμένοι από
τα πράγματα με τα οποία πάλεψε.

Όταν στρέφουμε οπλισμένους πράκτορες του νόμου εναντίον πολιτών που προσπαθούν να αυξήσουν την πρόσβαση στη γνώση,

έχουμε σπάσει το κράτος δικαίου,
έχουμε βεβηλώσει το ναό της δικαιοσύνης.

Ο Άαρον Σγουόρτζ δεν ήταν εγκληματίας.

(Χειροκρότημα)

Η αλλαγή δεν κυλάει στους τροχούς του αναπόφευκτου,

έρχεται μέσα από τη συνεχή πάλη.

Ο Άαρον πραγματικά θα μπορούσε να κάνει μαγικά,

και είμαι αφοσιωμένη να διασφαλίσω ότι
η μαγεία του δεν τελειώνει με το θάνατό του.

Πίστευε ότι θα μπορούσε
να αλλάξει τον κόσμο και είχε δίκιο.

Από την περασμένη εβδομάδα, και από σήμερα,
φοίνικες έχουν ήδη αρχίσει να υψώνονται.

(Χειροκρότημα)

Μετά τον θάνατο του Σγουόρτζ, η Βουλευτής
Zoe Lofgren και ο γερουσιαστής Ron Wyden

εισήγαγαν νομοθεσία που θα μεταρρυθμίσει τον νόμο «Ηλεκτρονική Απάτη και Πράξεις Κατάχρησης»

τον παρωχημένο νόμο που αποτέλεσε την πλειοψηφία
των κατηγοριών εναντίον του Σγουόρτζ.

Ονομάζεταο «ο νόμος του «Άαρον».

Ο Άαρον πίστευε ότι θα έπρεπε κυριολεκτικά
να αναρωτιέστε συνεχώς:

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορώ
να κάνω για τον κόσμο αυτή τη στιγμή;

Και αν δεν κάνετε κάτι πάνω σε αυτό,
γιατί δεν ξεκινάτε;

Έτσι πρέπει να είναι η δημοκρατία!

Είμαστε ο λαός!

Η Ελευθερία του Διαδικτύου δέχεται επίθεση, τι θα κάνουμε;

Σηκωθείτε να αντεπιτεθούμε!

Η Ελευθερία του Διαδικτύου είναι δέχεται, τι θα κάνουμε;

Hey, hey! Ho, ho! Carmen Ortiz has got to go!

Μακάρι να μπορούσαμε να αλλάξουμε το παρελθόν,
αλλά δεν μπορούμε.

Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον, και έτσι πρέπει.

Πρέπει να το κάνουμε για τον Άαρον,
πρέπει να το κάνουμε για τους εαυτούς μας.

Πρέπει να το κάνουμε για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος, πιο ανθρώπινος,

ένα μέρος όπου λειτουργεί η δικαιοσύνη, και η
πρόσβαση στη γνώση γίνεται ανθρώπινο δικαίωμα.

Λοιπόν ήταν ένα παιδί, τον περασμένο Φεβρουάριο,
από τη Βαλτιμόρη, δεκατεσσάρων ετών,

που είχε πρόσβαση στο JSTOR, και ερευνούσε
μέσα στο JSTOR, μετά από κάτι που διάβασε,

και σκέφτηκε έναν τρόπο για να κάνει πρώιμες
εξετάσεις για τον καρκίνο του παγκρέατος,

και ο καρκίνος του παγκρέατος σκοτώνει γρήγορα,
γιατί τον ανιχνεύουμε πολύ αργά

ως τη στιγμή που θα τον εντοπίσουμε, είναι ήδη
πολύ αργά για να κάνουμε κάτι γι’ αυτό,

κι έστειλε ηλεμηνύματα σ' ολόκληρο το ογκολογικό τμήματ στο νοσοκομείου Johns Hopkins,

Ξέρετε εκατοντάδες μηνύματα, και κάθε…
-Είπατε δεκατεσσάρων ετών;

- Δεκατετράχρονο παιδί ναι, και οι περισσότεροι το αγνόησαν, αλλά ένας γιατρός του απάντησε

λέγοντας: η ιδέα σου δεν είναι απολύτως χαζή,
γιατί δεν έρχεσαι από εδώ;

Αυτό το παιδί δούλεψε βράδια και Σαββατοκύριακα με τον ερευνητή αυτό και τον Φεβρουάριο το είδα στις ειδήσεις

μόλις δύο εβδομάδες μετά το θάνατο του Άαρον,
τότε που ο Άαρον ήταν πολύ στην επικαιρότητα…

Συγγνώμη…

και είπε πως ο λόγος που ήταν στις ειδήσεις
ήταν ότι τα είχαν καταφέρει. Στέλνανε ήδη στην παραγωγή

ένα πρώιμο τεστ για τον καρκίνο του παγκρέατος,
που επρόκειτο να σώσει ζωές,

και είπε, «Αυτός είναι ο λόγος που
ό,τι έκανε ο Άαρον ήταν τόσο σημαντικό.»

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις, σωστά; Αυτή η αλήθεια του σύμπαντος, δεν είναι μόνο κάτι

που οι πολιτικοί προσπαθούν να κατανοήσουν, ξέρετε, «ποιο θα πρέπει να είναι το όριο ταχύτητας».

Είναι το από που προερχεται αυτό που θα κρατήσει ζωντανό το παιδί σας από τον καρκίνο του παγκρέατος,

και δίχως δυνατότητα πρόσβασης, αυτός που
θα μπορούσε να βρει τη λύση σε αυτό που σε καίει,

δεν θα μπορέσει ποτέ να την βρει.

Κοιμήθηκε τόσο καλά, δεν έπεσε ποτέ, ακόμα
και όταν ονειρεύτηκε ότι ήταν πάνω σε διαστημόπλοιο.

Πολύ καλό, Άαρον! Πολύ καλό. Μπράβο Άαρον!

Εντάξει, ώρα για τραγούδι.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Άαρον
.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
.