Përfitimet e të qenurit pirat

Në këtë bisedë thellësisht simpatike dhe me humor, DJ dhe pirati i vetë-quajtur Tom Nash mediton se si përballja me fatkeqësinë për shkak të aftësisë së kufizuar bëri të fitoj durim, ambicie dhe pragmatizëm në jetën e tij në mënyra ndriçuese, dhe të papritura. "Ne të gjithë kemi dobësi unike," thotë ai. "Nëse jemi të sinqertë për ato që janë, ne mund të mësojmë se si të përfitojmë më mirë prej tyre."

Shpesh kur jam në publik,

fëmijët do të më vështrojnë.

Dhe nëse fëmija është i guximshëm, atëherë
do të më afrohen dhe do të më pyesin:

"A jeni pirat?"

(Qeshje)

Së cilës unë pastaj duhet t'i përgjigjem,

edhe njëherë,

"Po."

(Qeshje)

Le të jemi të sinqertë:

Unë kam dy grepa, një këmbë protezë
dhe një dobësi për pijet alkoolike

(Qeshje)

Gjithcka më duhet është një fashë në sy
dhe një papagall, dhe ja ku jemi.

(Qeshje)

Por më pëlqen të jem pirat.

Unë gjej shumë përparësi
në një paaftësi,

dhe nuk po flas vetëm për paratë
që kursej në doreza ...

(Qeshje)

ose justifikimin fantastik të ligjshëm për
mos pasur nevojë për të perdorur shkopinj.

(Qeshje)

Unë po flas për përparësitë e vërteta
që ndjej se kam fituar,

duke kaluar nëpër vështirësi fizike.

Kur isha 19 vjeç, u diagnostifikova
me një sëmundje

kjo rezultoi në humbjen e të dy krahëve
të mi deri në bërryla,

të dy këmbëve të mia
deri nën gju,

dhe la mjaft plagë në fytyrën time aq sa
për të nxitur xhelozi në Freddy Krueger.

(Qeshje)

Tani, unë kurrë nuk mund të jem në gjendje
të komunikoj në gjuhën e shenjave,

por rezistenca ime e shtuar dhe aftësia e
përgjithshme për të zgjidhur problemet

janë rritur duke u detyruar
të mendoj përpara

për të kapërcyer problemet me të cilat
nuk përballen shumica e njerëzve.

Një nga mësimet e para që mësova

menjëherë ndoqi detyrën e dhimbshme
dhe të mundimshme

e mësuarit se si të eci përsëri,

por rezultoi të kem përfitime
për pjesën tjetër të mbetur të jetës sime.

Kjo ndodhi kur u përpoqa
të kaloj trotuarin.

Tani aq rudimentar sa tingëllon
ky veprim për shumicën prej jush,

kalimi i një trotuari është
disi një sfidë

për ata prej nesh pa
lëvizjen e kyçit të këmbës.

Kështu unë u përpoqa
të kaloj trotuarin

me mënyrën si e dija gjithmonë,
përpara,

për shumë ditë

pa sukses,

derisa u bë e qartë se koha dhe përpjekja

që isha duke investuar në këtë përpjekje
ishte qartë e pabarabartë

me dobinë e rezultatit të tij.

(Qeshje)

Kështu që, vendosa ta shqyrtoj problemin
nga një kënd tjetër.

Nëse nuk mund të përdorja kyçin e këmbës

për të arritur gamën e lëvizjes që më
kërkoheshin për të kaluar trotuarin,

Do të më duhej të përdorja "
një artikulacion tjetër,

si nyjen hip.

Kështu që e ktheva trupin tim
pingul në trotuar

dhe vendosa këmbën lart anash,

dhe unë kam qenë në gjendje
të kaloj atë menjëherë.

Brenda pesë minutave,

asnjë shkallë nuk ishte e sigurt
nga përparimet e mia.

(Qeshje)

Po atë ditë, unë u ngjita një shkallë të
lartë tre kate,

e cila edhe mua më bëri
shumë përshtypje,

përveçse kur kuptova që nuk dija
si të kthehesha poshtë përsëri.

(Qeshje)

Ishte një fundjavë e gjatë.

(Qeshje)

Në jetën time të kaluar
si një person me trup të aftë,

Unë do të isha kitarist.

Isha mirë si instrumentalist,

por kurrë nuk do ta vazhdoja
me të vërtetë më tutje.

Unë kurrë nuk do të filloja me të vërtetë
një grup apo të luaja live aq shumë.

Megjithatë, muzika ishte
një pasion i madh i imi,

dhe kur humba krahët,

ideja që ajo nuk mund të jetë më
një pjesë e jetës sime

në mënyrë kritike sfidoi vullnetin tim
për të vazhduar jetesën.

Sidoqoftë, mendimi që u shfaq

menjëherë pasi u largova
nga spitali ishte:

"Nëse Ray Charles mund të luajë pianon
ndërsa është i verbër si lakuriq nate,

le të punojmë në një zgjidhje
për këtë problem të kitarës".

Pra, duke u konsultuar me një inxhinier,

Unë hartova një sistem rrëshqitës
që do të fiksohet në grepin tim të majtë,

dhe unë hartova një sistem tjetër marrës
që do të ngjitej në grepin tim të djathtë.

Tani, nëse kjo funksionon,

do të kisha mundësi të luaja
kitaren me një mekanizëm rrëshqitës.

Pra, pas disa javësh testimesh
dhe ndryshimesh,

Më në fund i kisha pajisjet
për të luajtur kitarë përsëri,

dhe isha përsëri në vendin
ku isha para se të humbja duart --

përmbytur me ankesat
nga fqinjët e mi, natyrisht.

(Qeshje)

Por këtë herë, e vazhdova edhe më tutje.

Unë fillova një band me miqtë e mi.

Ne shkruajtëm këngë dhe i regjistruam.

Ne madje kemi luajtur koncerte
për njerëzit e vërtetë.

Jo aq shumë si kjo.

(Qeshje)

Por edhe pse ishte një hap i vogël,

ishte një kërcim gjigant nga ajo që do të
kisha arritur kur isha vetëm në një pjesë.

Tani ndërsa rimësoni çdo veprim
që keni zhvilluar ndonjëherë

mund të duket si një
veprim i rëndësishëm -

dhe më besoni, ishte shumë
në një afat të shkurtër -

sidoqoftë kishte një efekt pozitiv

në rrugën që iu afrova
çdo gjëje tjetër në jetën time.

Jo vetëm që e shndërrova
aftësinë time për zgjidhjen e problemeve,

por gjithashtu ndjeva se
u bëra më pragmatikë,

më pak i ndjeshëm ndaj pengesave,

në disa raste, më i durueshëm,

dhe në mënyrë magjike shndërrova
aftësinë e njerëzve

që të më ofrojnë vendet e tyre
në transportin publik.

(Qeshje)

Pengesat e parëndësishme
filluan të zbehen në krahasim

me sfidat që më parë do të kapërceja,

dhe kjo më lejoi të bëja një qasje të qetë
dhe të matur ndaj këtyre sfidave,

duke i mbajtur ato në perspektivë

dhe shpesh duke gjetur mënyra të reja
dhe të përmirësuara për t'i tejkaluar ato.

Dobia e mos të menduarit negativisht

dhe vetëm duke vazhduar
me detyrën në fjalë

u bë e dukshme.

Madje, më inkurajoi të ndiqja disa rrugë
më të suksesshme në karrierë

që përndryshe mund të kenë
qenë të padiskutueshme.

Dhe kush do të mendonte se
një punë e përshtatshme për mua

mund të përfshijë funksionimin
e përpiktë të pajisjeve elektronike

për të organizuar muzikën për vallëzim
tek njerëzit në vende të paarritshme

nën ndikimin e alkoolit.

(Qeshje)

Jo unë.

Pra, në një industri konkurruese ku DJ-të
kanë respektuar pa mëshirë zanatin e tyre,

të pashpresë për të realizuar koncerte,
duke dërguar demo në klube,

shoku im më e mirë dhe unë
morëm një qasje të ndryshme,

dhe kemi filluar klubin tonë të natës

dhe ne kemi punësuar veten si DJ.

(Qeshje)

Papritur, kishim një titull të caktuar.

(Qeshje)

Tani, kur filluam atë klub nate,
unë nuk mund të bëja DJ.

Herën e parë që kam qenë ndonjëherë pas
disqeve ishte në natën tonë të hapjes,

para qindra njerëzve.

Unë kisha mësuar se ku ishte
vetëm butoni i ndezjës.

(Të qeshura)

Por, duke u përballur më parë me
kaq shumë ultimatume,

dikush detyrohet të jetë i mprehtë në
përshtatjen e situatave të reja.

Ai klub i natës u bë

klubi i natës javor që punoi
më së gjati në Sidnei.

dhe ne si DJ vazhduam të luanim festivalet
më të mëdha muzikore të Australisë.

Kështu që përfundimisht,
ose u mësova shpejt,

ose standardet e klubeve
kanë shkuar vërtet në te poshtë.

(Qeshje)

Afrimi me vdekjen mund të jetë
një përvojë edukative.

Është sigurisht e vërtetë që prioritetet e
dikujt marrin disi një riorganizim

menjëherë pas kësaj.

Dhe është gjithashtu e vërtetë që
disa nga ato prioritete

plotësohen me një ndjenjë
urgjence të shtuar.

Por një realizim tjetër,
më i spikatur që del në dritë

është trivialiteti i vetë-rëndësisë
dhe vetëdijës sonë.

Për të kuptuar me të vërtetë
shkallën në të cilën vetëdija juaj

ju ndalon të përfshiheni në mundësi

duhet t'i çojë të gjithë të ndërmarrin
rreziqe që në të kundërt nuk do ti bënin.

Ne jemi thjesht një një tingull i shkurtër
në vijën kohore të universit, apo jo?

Veproni në përputhje me rrethanat

Tani idetë që po paraqes sot
kanë qenë të mbështjellura mbi mua

përmes disa rrethanave përndryshe
fatkeqe, të mirëqena,

por janë duke u shtrirë në jetën e kujtdo
që është në gjendje t'i shfrytëzojë ato.

Nëse të gjithë e kuptojmë se
të gjithë kemi dobësi unike,

dhe nëse jemi të sinqertë për atë që janë,

ne mund të mësojmë se si të
përfitojmë prej tyre,

qofshin ato për të kaluar një trotuar apo
frik nga paraqitja e raporteve të shitjeve

ose pamundësia për të menaxhuar
sa duhet financat e dikujt -

duke parë atë djalë -

(të qeshura)

ekziston aftësia për të mësuar,
për t'u përshtatur,

dhe aftësia për të rivlerësuar përgjigjen
instiktive të dikujt ndaj sfidave.

Vështirësitë janë të mira,

dhe kanë potencial për t'ju
bërë më të fortë.

Dhe, të paktën,

ju mund ta trembni fëmijët
nëse dukeni si pirat.

Falemnderit.

(Duartrokitje dhe brohoritje)