Τα τυχερά του να είσαι πειρατής

Σε αυτή τη βαθιά γοητευτική και χιουμοριστική ομιλία, ο DJ και αυτοαποκαλούμενος πειρατής Τομ Νας διαλογίζεται για το πώς η αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων λόγω της αναπηρίας του, έβαλε την υπομονή, τη φιλοδοξία και τον ρεαλισμό στη ζωή του με διαφωτιστικούς, απροσδόκητους τρόπους. «Όλοι έχουμε ξεχωριστές αδυναμίες», λέει. «Αν είμαστε ειλικρινείς για το τι είναι, μπορούμε να μάθουμε πώς να τις εκμεταλλευτούμε καλύτερα».

Συχνά όταν είμαι έξω σε κοινή θέα,

ένα παιδί θα με κοιτάξει επίμονα.

Και αν το παιδί είναι ιδιαίτερα γενναίο,
με πλησιάζει και ρωτάει:

«Είσαι πειρατής;»

(Γέλια)

Οπότε αναγκάζομαι να απαντήσω,

για άλλη μια φορά,

«Ναι».

(Γέλια)

Ας είμαστε ειλικρινείς:

Έχω δύο γάντζους, προσθετικά πόδια
και μια κλίση στα σκληρά ποτά.

(Γέλια)

Με ένα κάλυμμα ματιού
και έναν παπαγάλο είμαι φτυστός.

(Γέλια)

Μ' αρέσει όμως να είμαι πειρατής.

Βρίσκω πολλά πλεονεκτήματα
στο να έχω μια αναπηρία,

και δεν εννοώ μόνο για τα
λεφτά που γλιτώνω από τα γάντια...

(Γέλια)

ή τη φανταστικά πειστική δικαιολογία
για να μη χρησιμοποιήσω ξυλάκια.

(Γέλια)

Μιλάω για ουσιαστικά πλεονεκτήματα
που πιστεύω ότι έχω κερδίσει,

έχοντας περάσει σωματικές αντιξοότητες.

Όταν ήμουν 19 χρονών, κόλλησα μια αρρώστια

που είχε ως αποτέλεσμα να χάσω
και τα δύο χέρια μου από τους αγκώνες,

και τα δύο πόδια μου κάτω από το γόνατο,

και άφησε σημάδια στο πρόσωπό μου
που θα ζήλευε και ο Φρέντι Κρούγκερ.

(Γέλια)

Μπορεί να μη μπορέσω ποτέ
να επικοινωνήσω σε νοηματική γλώσσα,

αλλά η ενισχυμένη μου αντοχή
και γενική ικανότητα επίλυσης προβλημάτων

βελτιώθηκε επειδή αναγκάστηκα
να σκέφτομαι πλάγια

για να ξεπεράσω προβλήματα
που δεν αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι.

Ένα από τα πρώτα μαθήματα που έμαθα

ακολούθησε το επώδυνο και επίπονο έργο

του να μάθω να περπατάω ξανά,

αλλά με ωφέλησε για όλη
την υπόλοιπη ζωή μου.

Συνέβη όταν προσπάθησα
να ανέβω ένα πεζοδρόμιο.

Όσο κι αν ακούγεται στοιχειώδες
στους περισσότερους από σας

το ανέβασμα στο πεζοδρόμιο
είναι κάπως δύσκολο

για εμάς που δεν έχουμε
κίνηση στον αστράγαλο.

Προσπάθησα να ανέβω στο πεζοδρόμιο

με τον τρόπο που ήξερα, από μπροστά,

για πολλές μέρες,

χωρίς επιτυχία,

μέχρι που συνειδητοποίησα
ότι ο χρόνος και ο κόπος

που επένδυα σ' αυτή την προσπάθεια
ήταν δυσανάλογος

με το όφελος που θα αποκόμιζα.

(Γέλια)

Οπότε αποφάσισα να εξετάσω
το πρόβλημα από μια άλλη γωνία.

Αν δεν γινόταν με
την άρθρωση του αστραγάλου

να πετύχω την κίνηση που χρειάζεται
για ν' ανέβω στο πεζοδρόμιο,

έπρεπε να χρησιμοποιήσω
μια άλλη άρθρωση,

όπως τον μηρό μου.

Έτσι, γύρισα το σώμα μου
κάθετα στο πεζοδρόμιο

και ανέβασα το πόδι μου πλάγια,

και μπόρεσα να ανέβω αμέσως.

Μέσα σε πέντε λεπτά

καμία σκάλα δεν γλίτωνε
από τις επιθέσεις μου.

(Γέλια)

Την ίδια μέρα, ανέβηκα
μια σκάλα τριών ορόφων

που με εντυπωσίασε και μένα,

μόνο που συνειδητοποίησα ότι
δεν ήξερα πώς να ξανακατέβω.

(Γέλια)

Ήταν κουραστικό Σαββατοκύριακο.

(Γέλια)

Παλιά που ήμουν αρτιμελής,

ήμουν κιθαρίστας.

Ήμουν καλός κιθαρίστας

αλλά ποτέ δεν το προχώρησα.

Ποτέ δεν έκανα δικό μου γκρουπ
και ποτέ δεν έπαιξα ζωντανά τόσο πολύ.

Πάντως, η μουσική ήταν
ένα μεγάλο πάθος μου,

και όταν έχασα τα χέρια μου

η ιδέα ότι μπορεί να μην ήταν πια
μέρος της ζωής μου

αμφισβήτησε σοβαρά τη θέλησή μου
να συνεχίσω να ζω.

Όμως, η σκέψη που αναδύθηκε

αμέσως μόλις βγήκα από το νοσοκομείο ήταν:

«Αν ο Ρέι Τσαρλς μπορεί να παίξει
πιάνο όντας τυφλός σα νυχτερίδα,

ας βρούμε μια λύση γι' αυτό
το κιθαριστικό πρόβλημα».

Έτσι, με τη συμβουλή ενός μηχανικού,

σχεδίασα ένα σύστημα σλάιντ
που συνδεόταν στον αριστερό μου γάντζο,

και εφηύρα ένα σύστημα κρατήματος
της πένας που έπιανε στον δεξιό γάντζο.

Αν δούλευε αυτό,

θα μπορούσα να παίξω κιθάρα με ανοιχτό
κούρδισμα πάνω στα πόδια μου, σαν σλάιντ.

Μετά από εβδομάδες δοκιμών και μετατροπών,

τελικά είχα πάλι τα εξαρτήματα
για να παίξω και πάλι κιθάρα,

και ήμουν πάλι στο ίδιο σημείο
πριν χάσω τα χέρια μου --

με παράπονα θορύβου
από τους γείτονες, προφανώς.

(Γέλια)

Αυτή τη φορά όμως το προχώρησα.

Έκανα γκρουπ με τους φίλους μου.

Γράψαμε τραγούδια και τα ηχογραφήσαμε.

Παίξαμε και ζωντανά
σε αληθινούς ανθρώπους.

Όχι τόσους όσους εδώ.

(Γέλια)

Παρόλο που ήταν ένα μικρό βήμα,

ήταν ένα τεράστιο άλμα από ό,τι
είχα πετύχει όταν ήμουν αρτιμελής.

Ενώ το γεγονός ότι ξαναμάθαινα
κάθε κίνηση που ήξερα

μπορεί να φαίνεται
ένα σημαντικό κατόρθωμα --

και πιστέψτε με, ήταν στην αρχή --

είχε πάντως ένα θετικό αποτέλεσμα

στον τρόπο που προσέγγιζα
όλα τα πράγματα στη ζωή μου.

Όχι μόνο μεταμόρφωσε
την ικανότητά μου να λύνω προβλήματα,

αλλά ένοιωθα ότι είχα γίνει
περισσότερο πραγματιστής,

λιγότερο ευαίσθητος στα εμπόδια,

μερικές φορές, πιο υπομονετικός,

και μεταμόρφωνα μαγικά
την ικανότητα των ανθρώπων

να μου προσφέρουν
τις θέσεις τους στα μέσα.

(Γέλια)

Οι επουσιώδεις αναποδιές
ωχριούσαν πια μπροστά

στις προκλήσεις που είχα ξεπεράσει,

και αυτό μου επέτρεψε να προσεγγίζω
τις προκλήσεις ήρεμα και μετρημένα,

στο πραγματικό τους μέγεθος

και συχνά βρίσκοντας καινούριους
καλύτερους τρόπους να τις ξεπερνάω.

Το πλεονέκτημα του
να μη κολλάω στα αρνητικά

και απλώς να συνεχίζω την προσπάθεια

έγινε αυτονόητο.

Με ενθάρρυνε να ακολουθήσω κάποιες
ακόμα πιο ικανοποιητικές σταδιοδρομίες

που σε άλλες περιπτώσεις
δεν θα ήταν φρόνιμο να ακολουθήσω.

Ποιος θα φανταζόταν ότι
μια κατάλληλη δουλειά για μένα

θα ήταν η ακριβής χρήση
ηλεκτρονικού εξοπλισμού

για να επιμεληθώ χορευτική μουσική
σε ανθρώπους σε μη προσβάσιμα μέρη

υπό την επίδραση αλκοόλ,

(Γέλια)

Όχι εγώ.

Σε μια ανταγωνιστική βιομηχανία όπου
οι DJ τελειοποιούσαν την τέχνη τους,

απελπισμένοι να κλείσουν εμφανίσεις,
στέλνοντας ντέμο σε κλαμπ,

ο καλύτερ;oς μου φίλος και εγώ
δοκιμάσαμε κάτι διαφορετικό,

και ξεκινήσαμε τη δική μας βραδιά κλαμπ,

και προσλάβαμε τους εαυτούς μας για DJ.

(Γέλια)

Ξαφνικά γίναμε οι σταρ της βραδιάς.

(Γέλια)

Όταν ξεκινήσαμε τη βραδιά κλαμπ,
δεν ήξερα τη δουλειά του DJ.

Η πρώτη μου φορά
στα ντεκ ήταν η πρώτη βραδιά,

μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους.

Mόλις είχα μάθει πού
ήταν το κουμπί του πλέι.

(Γέλια)

Αλλά έχοντας αντιμετωπίσει
τόσο πολλά τελεσίγραφα,

αναγκάζεσαι να προσαρμόζεσαι
επιδέξια σε νέες καταστάσεις.

Αυτή η βραδιά κλαμπ έγινε τελικά

η μεγαλύτερη σε διάρκεια
βραδιά κλαμπ στο Σίντνεϊ,

και εμείς ως DJ παίξαμε
στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Αυστραλίας.

Τελικά, ή μάθαινα γρήγορα,

ή το επίπεδο των κλαμπ
είχε πάρει την κατηφόρα.

(Γέλια)

Το να πλησιάσεις τον θάνατο μπορεί
να είναι μια εκπαιδευτική εμπειρία.

Είναι αλήθεια ότι οι προτεραιότητές σου
χρειάζονται κάποια αναπροσαρμογή

αμέσως μετά.

Και επίσης είναι αλήθεια
ότι κάποιες από αυτές

αναπροσαρμόζονται επειγόντως.

Αλλά μία άλλη σημαντικότερη
συνειδητοποίηση που αναδύεται είναι

η ασημαντότητα της αυτο-σημασίας
και της αυτοσυνειδησίας μας.

Για να καταλάβετε την έκταση
που η αυτοσυνειδησία σας

σας εμποδίζει να εκμεταλλευτείτε ευκαιρίες

θα έπρεπε να οδηγήσει όλους
σε ρίσκα που αλλιώς δεν θα έπαιρναν.

Είμαστε μόνο ένα στίγμα στη γραμμή
του χρόνου του σύμπαντος, σωστά;

Συμπεριφερθείτε ανάλογα.

Οι ιδέες που παρουσιάζω μου επιβλήθηκαν

μέσα από δυσάρεστες εμπειρίες, σίγουρα,

αλλά υπάρχουν κρυμμένες μέσα στη ζωή
όποιου θελήσει να τις εκμεταλλευτεί,

αν καταλάβουμε ότι όλοι έχουμε
ξεχωριστές αδυναμίες,

και αν είμαστε ειλικρινείς γι' αυτές,

μπορούμε να μάθουμε
να τις εκμεταλλευόμαστε καλύτερα,

είτε ανεβαίνοντας το πεζοδρόμιο
ή έχοντας φόβο για τις αναφορές πωλήσεων

ή την ανικανότητα να διαχειριστείτε
επαρκώς τα οικονομικά σας --

βλέποντας αυτόν τον τύπο --

(Γέλια)

υπάρχει η ικανότητα να
μαθαίνετε, να προσαρμόζεστε,

να αναπροσαρμόζετε αυθόρμητες αντιδράσεις
σας σε προκλήσεις που αντιμετωπίζετε.

Η αντιξοότητα είναι καλή,

και μπορεί να σας κάνει δυνατότερους.

Και το λιγότερο που μπορείτε να πετύχετε,

μπορείτε να τρομάζειε τα παιδιά
μοιάζοντας με πειρατή

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)