Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους νέους να χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον

Μια τεράστια γενιά νέων πρόκειται να κληρονομήσει τον κόσμο, και είναι καθήκον όλων μας να τους δώσουμε μια ευκαιρία να παλέψουν για το μέλλον τους, αναφέρει η διευθύνων σύμβουλος της UNICEF Χενριέτα Φορ. Σε αυτή τη μελλοντοστραφή ομιλία, διερευνά τις κρίσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι και περιγράφει λεπτομερώς μια φιλόδοξη νέα παγκόσμια πρωτοβουλία, την Generation Unlimited, η οποία έχει ως στόχο να εξασφαλίσει ότι κάθε νέος θα πηγαίνει σχολείο, θα έχει κατάρτιση ή θα έχει βρει εργασία μέχρι το 2030.

Σήμερα, υπάρχουν 1,8 δισεκατομμύρια νέοι

μεταξύ 10 και 24 χρονών στον κόσμο.

Αποτελούν τη μεγαλύτερη στατιστική ομάδα
στην ανθρώπινη ιστορία.

Η ικανοποίηση των αναγκών τους
θα αποτελέσει μεγάλη πρόκληση.

Αλλά, είναι επίσης μια μεγάλη ευκαιρία.

Κρατούν το μέλλον όλων μας
στα χέρια τους.

Κάθε μέρα, διαβάζουμε για νέους που
προσφέρουν τις γνώσεις και τα πάθη τους

στη μάχη για την αλλαγή,

την κοινωνική και την πολιτική αλλαγή,
την αλλαγή στις κοινότητές τους.

Φανταστείτε τι θα δημιουργήσουν:
σημαντικές ανακαλύψεις, εφευρέσεις.

Ίσως νέα φάρμακα,
νέους τρόπους μετακίνησης,

νέους τρόπους επικοινωνίας,

βιώσιμες οικονομίες και ίσως ακόμα
και παγκόσμια ειρήνη.

Αλλά αυτή η ευκαιρία,
αυτό το δώρο των νέων

δεν είναι δεδομένο.

1,8 δισεκατομμύρια νέοι,
άντρες και γυναίκες

βρίσκονται στο κατώφλι της ενηλικίωσης.

Είναι έτοιμοι;

Τώρα, ελάχιστοι από αυτούς είναι έτοιμοι.

Το αγαπημένο μου κομμάτι
της δουλειάς μου στη UNICEF

είναι η ευκαιρία να μιλάω,
να συναντώ και να ακούω νέους

από όλο τον κόσμο.

Και μου μιλάνε για τις ελπίδες
και τα όνειρά τους.

Και έχουν φανταστικές ελπίδες και όνειρα

για το τι θα επιτύχουν στη ζωή τους.

Αλλά μου λένε επίσης ότι έχουν
τους φόβους τους.

Νιώθουν ότι είναι αντιμέτωποι με μια σειρά
επειγουσών καταστάσεων κρίσης.

Δημογραφική κρίση,

εκπαιδευτική κρίση,

εργασιακή κρίση,

κρίση βίας

και κρίση όσον αφορά τα κορίτσια.

Εάν εξετάσετε αυτές τις κρίσεις,
διαπιστώνετε ότι είναι επείγουσες

και ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα.

Επειδή μας λένε ότι ανησυχούν.

Ανησυχούν ότι ίσως να μη λάβουν
την εκπαίδευση που χρειάζονται.

Και ξέρετε τι;

Έχουν δίκιο.

Διακόσια εκατομμύρια έφηβοι παγκοσμίως
δεν πηγαίνουν σχολείο,

σχεδόν όσος είναι ο πληθυσμός
της Βραζιλίας.

Και όσοι πηγαίνουν σχολείο

αισθάνονται ότι ίσως να μην αποκομίζουν
τις σωστές δεξιότητες.

Παγκοσμίως, έξι στα 10 παιδιά και νέοι

δεν πληρούν το ελάχιστο επίπεδο επάρκειας
στην ανάγνωση και τα μαθηματικά.

Καμία χώρα δεν μπορεί να επιτύχει

εάν σχεδόν ο μισός πληθυσμός των νέων της

δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει.

Και τι γίνεται με τους λίγους τυχερούς
που λαμβάνουν δευτεροβάθμια εκπαίδευση;

Πολλοί από αυτούς παρατάνε
το σχολείο επειδή ανησυχούν

ότι δεν αποκτούν δεξιότητες που θα τους
χρησιμεύσουν για να έχουν τα προς το ζην.

Και μερικές φορές, οι γονείς τους
δεν μπορούν πια να πληρώνουν τα δίδακτρα.

Είναι μια τραγωδία.

Και οι νέοι άνθρωποι μου λένε, επίσης,
ότι ανησυχούν για την εργασία,

ότι δεν θα μπορέσουν να βρουν δουλειά.

Και πάλι, έχουν δίκιο.

Κάθε μήνα, 10 εκατομμύρια νέοι
φτάνουν την ηλικία της εργασίας.

Είναι ένας συγκλονιστικός αριθμός.

Μερικοί θα συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους,
αλλά πολλοί θα μπουν στο εργατικό δυναμικό

Και ο κόσμος μας δεν δημιουργεί
10 εκατομμύρια θέσεις εργασίας κάθε μήνα.

Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός
για τις διαθέσιμες δουλειές.

Φανταστείτε ότι είστε ένας νέος
στη σημερινή κοινωνία,

που χρειάζεται δουλειά,
αναζητά μέσα διαβίωσης,

έτοιμος να χτίσει ένα μέλλον,

και οι ευκαιρίες είναι δύσκολο να βρεθούν.

Οι νέοι μού λένε επίσης,

ότι φοβούνται ότι δεν λαμβάνουν
τις δεξιότητες που χρειάζονται.

Και πάλι, έχουν δίκιο.

Ζούμε σε μια εποχή

όπου ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα
στον τομέα της εργασίας.

Βρισκόμαστε στην τέταρτη
βιομηχανική επανάσταση.

Οι νέοι δε θέλουν να είναι σε φάρμες
και σε αγροτικές κοινότητες.

Θέλουν να πάνε στις πόλεις.

Θέλουν να μάθουν δεξιότητες του μέλλοντος
για μελλοντικές εργασίες.

Θέλουν να μάθουν για την ψηφιακή
τεχνολογία και τις πράσινες τεχνολογίες.

Θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να μάθουν
για τις σύγχρονες καλλιέργειες.

Θέλουν να μάθουν για επιχειρήσεις
και επιχειρηματικότητα,

για να μπορέσουν να δημιουργήσουν
μια δική τους επιχείρηση.

Θέλουν να γίνουν νοσοκόμοι και ραδιολόγοι
και φαρμακοποιοί και γιατροί.

Και θέλουν να έχουν όλες τις δεξιότητες
που θα χρειαστούν στο μέλλον.

Επίσης, θέλουν να μάθουν τις τεχνικές
εργασίες, όπως οικοδομή και ηλεκτρολογία.

Αυτά είναι όλα τα επαγγέλματα
που χρειάζεται μια χώρα,

καθώς και τα επαγγέλματα
που δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα.

Οι νέοι, μου λένε επίσης
ότι ανησυχούν για τη βία.

Στο σπίτι, στο διαδίκτυο,
στο σχολείο, στις κοινότητές τους.

Και πάλι, έχουν δίκιο.

Ένας νέος μπορεί να έχει εκατοντάδες
φίλους στα κοινωνικά δίκτυα,

αλλά όταν έχει ανάγκη να βρει
ένα φιλικό πρόσωπο,

κάποιον που θα μπορεί να του σταθεί
σαν φίλος και να του μιλήσει,

αδυνατεί να βρεί κάποιον.

Έρχεται αντιμέτωπος με εκφοβισμό,
παρενοχλήσεις και πολλά άλλα.

Και εκατοντάδες εκατομμύρια
είναι αντιμέτωποι με την εκμετάλλευση

και την κακοποίηση, και τη βία.

Κάθε επτά λεπτά, ένας έφηβος ή μια έφηβη

κάπου στον κόσμο
σκοτώνεται από μια πράξη βίας.

Και τα κορίτσια μου λένε

ότι ανησυχούν ιδιαίτερα
για το μέλλον τους.

Και δυστυχώς, έχουν και εκείνα δίκιο.

Τα κορίτσια είναι αντιμέτωπα
με προκαταλήψεις και διακρίσεις.

Είναι αντιμέτωπα με παιδικούς γάμους

και αντιμετωπίζουν, απειλητικές
για τη ζωή τους, πρόωρες εγκυμοσύνες.

Φανταστείτε τον πληθυσμό των ΗΠΑ.

Τώρα διπλασιάστε τον.

Αυτός είναι ο αριθμός των γυναικών που
παντρεύτηκαν πριν γίνουν 18 χρονών.

Εξακόσια πενήντα εκατομμύρια.

Και πολλές έγιναν μητέρες
ενώ οι ίδιες ήταν ακόμα παιδιά.

Μία στις τρεις γυναίκες θα έρθει
αντιμέτωπη με σωματική βία

ή σεξουαλική κακοποίηση
κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Επομένως, είναι λογικό που τα κορίτσια
ανησυχούν για το μέλλον τους.

Αυτές οι επείγουσες κρίσεις ίσως να
μην υπάρχουν στη ζωή ή τη γειτονιά σας.

Και ίσως να είχατε την ευκαιρία
για μια καλή εκπαίδευση

και για αξιοποιήσιμες δεξιότητες,
και για την εύρεση εργασίας.

Και ίσως να μην αντιμετωπίσατε ποτέ βία,
ή προκαταλήψεις ή διακρίσεις.

Αλλά υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια νέοι
που δεν είναι τόσο τυχεροί.

Και σημαίνουν τον συναγερμό
για το μέλλον τους.

Γι' αυτό, στη UNICEF, μαζί με πολλούς
εταίρους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

ξεκινάμε μια νέα παγκόσμια πρωτοβουλία.

Την ονόμασαν οι ίδιοι οι νέοι.

Και λέγεται Generation Unlimited

ή Gen-U ή Gen you.

Επομένως, αυτό που μας λένε είναι ότι,
είναι η εποχή μας, είναι η σειρά μας,

είναι το μέλλον μας.

Ο στόχος μας είναι πολύ απλός.

Κάθε νέος να πηγαίνει σχολείο,
να μαθαίνει, να εκπαιδεύεται,

ή να έχει ηλικιακά κατάλληλη
απασχόληση μέχρι το 2030.

Αυτός ο στόχος είναι επείγων,
απαραίτητος, φιλόδοξος.

Αλλά πιστεύουμε ότι είναι επίσης εφικτός.

Οπότε, αναζητούμε πρωτοπόρες λύσεις

και καινούργιες ιδέες.

Ιδέες που θα δώσουν ελπίδα
στους νέους για το μέλλον τους.

Δε γνωρίζουμε όλες τις απαντήσεις,

οπότε επικοινωνούμε με επιχειρήσεις,
κυβερνήσεις και μη κερδοσκοπικές,

με πανεπιστήμια, κοινότητες και
καινοτόμους, για να μας βοηθήσουν.

Το Gen-U αποσκοπεί να είναι
μια ανοιχτή πλατφόρμα,

όπου ο κάθε ένας μπορεί να μοιραστεί
τις ιδέες και τις λύσεις του

για το τι δουλεύει και τι όχι,

και πιο σημαντικά, τι μπορεί να δουλέψει.

Αν σε αυτές τις ιδέες καταφέρουμε
να προσθέσουμε χρηματοδότηση,

μερικούς καλούς συνεργάτες,

και καλή πολιτική βούληση,

θεωρούμε ότι θα μπορέσουν
να αγγίξουν εκατομμύρια ανθρώπους

σε όλον τον κόσμο.

Με αυτό το πρόγραμμα, επίσης
θα κάνουμε κάτι καινούργιο.

Θα σχεδιάσουμε και θα δημιουργήσουμε
από κοινού με τους νέους.

Με το Gen-U, θα βρίσκονται
οι ίδιοι στην θέση του οδηγού,

και θα μας κατευθύνουν.

Στην Αργεντινή, υπάρχει ένα πρόγραμμα
που φέρνει κοντά τους μαθητές

σε αγροτικές, απομακρυσμένες,
δυσπρόσιτες ορεινές κοινότητες

με κάτι που σπάνια βλέπουν:

δασκάλους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Αυτοί οι μαθητές μπαίνουν σε μια τάξη,
με έναν δάσκαλο της κοινότητας

και είναι συνδεδεμένοι
με αστικά σχολεία στο διαδίκτυο.

Και κάπως έτσι εχουν τον δάσκαλο,

που τους διδάσκει
για την ψηφιακή τεχνολογία

και μια καλή δευτεροβάθμια εκπαίδευση

χωρίς να χρειάζεται να φύγουν
απο τις κοινότητές τους.

Και στην Νότια Αφρική, υπάρχει
ένα πρόγραμμα που λέγεται Techno Girls.

Πρόκειται για κορίτσια
από μη προνομιούχες γειτονιές

που μελετούν τον τομέα STEM:

θετικές επιστήμες, τεχνολογία,
μηχανική και μαθηματικά.

Έχουν τη δυνατότητα
παρακολούθησης εργασίας.

Έτσι μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους

σε δουλειές στους τομείς της μηχανικής,

των θετικών επιστημών και ίσως
στο διαστημικό πρόγραμμα.

Στο Μπαγκλαντές,

έχουμε συνεργάτες που εκπαιδεύουν
δεκάδες χιλιάδες νέους

στην τεχνική απασχόληση

για να μπορέσουν να γίνουν
μηχανικοί μοτοσικλετών

ή τεχνικοί κινητών τηλεφώνων.

Αυτά είναι μια ευκαιρία να δουν
τα δικά τους μέσα διαβίωσης.

Και ίσως ακόμα και να έχουν
μια δική τους επιχείρηση.

Και στο Βιετνάμ,

υπάρχει ένα πρόγραμμα όπου
χωρίζουμε τους νέους επιχειρηματίες

με βάση τις ανάγκες στις δικές τους
τοπικές κοινότητες.

Οπότε με αυτό το πρόγραμμα,
μαζεύτηκε μια ομάδα

και αποφάσισαν ότι θα έλυναν
το πρόβλημα της μετακίνησης

για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες
στις κοιότητές τους.

Άρα με έναν μέντορα και λίγη χρηματοδότηση

έχουν πλέον αναπτύξει μια νέα εφαρμογή
για να βοηθήσουν όλη την κοινότητα.

Και έχω δει πώς αυτά τα προγράμματα
μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Όταν ήμουν στον Λίβανο, επισκέφτηκα
ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Girls Got IT,

ή Girls Got It.

Σε αυτό το πρόγραμμα,
κορίτσια που μελετούν

δεξιότητες πληροφορικής
και το πρόγραμμα STEM

έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν
δίπλα σε νεαρούς επαγγελματίες,

ώστε να μπορούν να μάθουν από πρώτο χέρι

τι σημαίνει να είσαι αρχιτέκτονας,
σχεδιαστής ή επιστήμονας.

Και όταν δει κανείς
αυτά τα κορίτσια, χαμογελαστά,

και με σπίθες στα μάτια τους,

είναι τόσο ενθουσιασμένα,
έχουν ελπίδα για το μέλλον.

Θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο.

Και τώρα, με αυτό το πρόγραμμα,
και αυτούς τους μέντορες,

θα έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν.

Αυτές οι ιδέες και αυτά τα προγράμματα
είναι παρα μόνο μια αρχή.

Θα φτάσουν μόνο σε λίγους απο τους
νέους που θέλουμε να προσεγγίσουμε.

Θέλουμε να πάρουμε αυτές τις ιδέες
και να τις επεκτείνουμε.

Για να αγγίξουμε περισσότερους
νέους και κοινότητες

σε περισσότερα μέρη ανά τον κόσμο.

Θέλουμε να κάνουμε μεγάλα όνειρα.

Θα μπορούσαν όλα τα σχολεία στον κόσμο

ανεξάρτητα από το πόσο
απομακρυσμένα ή ορεινά είναι,

ακόμα κι αν είναι σε καταφύγιο προσφύγων,

θα μπορούσαν να έχουν
σύνδεση στο διαδίκτυο;

Θα μπορούσαμε να έχουμε αυτόματη
μετάφραση για τους νέους,

για να μπορούν να λαμβάνουν
καλή εκπαίδευση

στη γλώσσα τους, οπουδήποτε στον κόσμο;

Θα ήταν εφικτό

να μπορούσαμε να συνδέσουμε
την εκπαίδευση στο σχολείο σας

με τις δεξιότητες που θα χρειαστείτε
για να βρείτε δουλειά στην κοινότητά σας;

Για να μπορέσετε να μεταβείτε
από το σχολείο στην εργασία.

Και όχι μόνο.

Μπορούμε όλοι μας να βοηθήσουμε;

Στην καθημερινότητά μας
και στους χώρους εργασίας μας,

υπάρχουν τρόποι
να υποστηρίξουμε τους νέους;

Οι νέοι, μας ζητάνε μαθητεία,

παρακολούθηση εργασίας, πρακτικές.

Μπορούμε να το κάνουμε;

Οι νέοι μας ζητούν επίσης
προγράμματα σπουδών-εργασίας,

χώρους όπου μπορούν
να μάθουν και να πληρώνονται.

Θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό και
να προσεγγίσουμε μια κοντινή κοινότητα,

που είναι λιγότερο ευνοημένη,
και να τους βοηθήσουμε;

Οι νέοι λένε επίσης ότι θέλουν
να βοηθήσουν άλλους νέους.

Θέλουν περισσότερο χώρο
και πιο δυνατή φωνή,

ώστε να μπορούν να μαζευτούν
για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.

Στα κέντρα HIV, στα στρατόπεδα προσφύγων,

αλλά και να βάλουν τέλος στον ηλεκτρονικό
εκφοβισμό και τους παιδικύς γάμους.

Χρειαζόμαστε ιδέες, χρειαζόμαστε
ιδέες τόσο μεγάλες όσο και μικρές,

ιδέες που είναι τοπικές και παγκόσμιες.

Αυτό, τελικά, είναι δική μας ευθύνη.

Μια τεράστια γενιά νέων πρόκειται
να κληρονομήσουν τον κόσμο μας.

Είναι καθήκον μας να αφήσουμε
μια κληρονομιά ελπίδας και ευκαιρίας

για αυτούς αλλά και με αυτούς.

Οι νέοι αποτελούν το 25 τοις εκατό
του πληθυσμού μας.

Αλλά είναι το 100 τοις εκατό
του μέλλοντός μας.

Και ζητούν μια ευκαιρία να παλέψουν

για να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο.

Η έκκλησή τους θα πρέπει
να γίνει η αποστολή μας.

Η αποστολή της εποχής μας.

Τώρα είναι η ώρα,
η ανάγκη είναι επείγουσα.

Και 1,8 δισεκατομμύρια νέοι περιμένουν.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)