Zapomnij o zakupach. Niedługo ściągniesz ubrania z sieci

W naszych szafach niedługo mogą zagościć ubrania możliwe do pobrania i wydrukowania. Zaczęło się od szkolnego projektu Danit Peleg a skończyło na kolekcji kreacji wydrukowanych w 3D, która ma wytrzymałość i elastyczność pozwalającą na noszenie na co dzień. "Moda jest czymś bardzo namacalnym", mówi Danit. "Zastanawiam się, jak będzie wyglądał świat, kiedy nasze ubrania będą cyfrowe".

Podczas ostatnich kilku miesięcy
na kilkutygodniowe wyjazdy

zabierałam tylko jedną walizę ubrań.

Pewnego dnia zaproszono mnie
na ważne wydarzenie.

Chciałam założyć na nie
coś nowego, coś specjalnego.

Przejrzałam walizkę.
Nie miałam nic, co by się nadawało.

Miałam szczęście, że byłam
na konferencji technologicznej

i miałam dostęp do drukarek 3D.

Szybko zaprojektowałam spódnicę
na komputerze

i załadowałam plik do drukarki.

Części wydrukowały się przez noc.

Rano wzięłam te części,

połączyłam je w pokoju hotelowym

i stworzyłam spódnicę,
którą mam teraz na sobie.

(Brawa)

Nie po raz pierwszy drukowałam ubrania.

Swoją dyplomową kolekcję
w szkole projektowania ubioru

postanowiłam stworzyć w domu
za pomocą druku 3D.

Niestety, o druku 3D
nie wiedziałam prawie nic,

a na wydrukowanie pięciu modnych kreacji
miałam zaledwie dziewięć miesięcy.

Zawsze najbardziej kreatywna byłam
pracując w domu.

Uwielbiałam eksperymentować z materiałami

i zawsze wypróbowywałam nowe techniki,

by tworzyć oryginalne tkaniny
do moich projektów.

Uwielbiałam odwiedzać stare fabryki
i dziwne sklepy

w poszukiwaniu pozostałości
różnych substancji i dziwnych materiałów,

z którymi potem mogłam
eksperymentować w domu.

Jak możecie sobie wyobrazić,

moi współlokatorzy
nie byli tym uradowani.

(Śmiech)

Postanowiłam więc pójść krok dalej,
w stronę pracy na dużych urządzeniach,

które nie mieściły się w moim salonie.

Uwielbiam precyzję
i unikatowość tego,

co tworzę dzięki różnym technologiom,

takim jak maszyna dziewiarska,
wycinanie laserowe i sitodruk.

W przerwie wakacyjnej przyjechałam
do Nowego Jorku na staż

w domu mody w Chinatown.

Pracowaliśmy nad dwiema
przepięknymi sukniami drukowanymi w 3D.

Były niesamowite, jak widać.

Ale miałam z nimi kilka problemów.

Składały się z twardych tworzyw sztucznych
przez co były bardzo łamliwe.

Modelki nie mogły w nich siadać,

a pod pachami miały zadrapania.

Druk 3D umożliwił projektantom

tworzenie dokładnie takich sukni,
o jakich myśleli,

jednak wciąż byli zależni od
wielkich, drogich drukarek przemysłowych

znajdujących się w laboratoriach
z dala od pracowni.

Niedługo potem dostałam od przyjaciółki
naszyjnik wydrukowany w 3D

przy użyciu domowej drukarki.

Wiedziałam, że takie drukarki
są o wiele tańsze

i znacznie bardziej dostępne
niż te, których używałam na stażu.

Spojrzałam na naszyjnik,

myśląc:
"skoro można w domu wydrukować naszyjnik,

może mogę też wydrukować moje ubrania?"

Ucieszyła mnie myśl, że nie musiałabym
chodzić na zakupy

i wybierać materiałów, które ktoś
wybrał na sprzedaż.

Mogłam zaprojektować je sama
i wydrukować bez wychodzenia z domu.

Znalazłam niewielki makerspace,

gdzie nauczyłam się
wszystkiego o druku 3D.

Praktycznie od razu dostałam
klucz do laboratorium,

więc mogłam eksperymentować
codziennie do późna w nocy.

Moim głównym wyzwaniem było znalezienie
filamentu odpowiedniego do druku ubrań.

Czym jest filament?

Jest to materiał, którego używa się
w drukarce 3D.

Przez około miesiąc eksperymentowałam
z poliaktydem, PLA,

który jest twardym, drapiącym
i łamliwym materiałem.

Przełom nastąpił, gdy
poznałam Filaflex,

zupełnie nowy rodzaj filamentu.

Jest mocny, a przy tym bardzo elastyczny.

Użyłam go do wydrukowania
pierwszej kreacji,

czerwonej marynarki
z napisem "Liberté",

co po francusku oznacza "wolność".

Wybrałam to słowo przez
możliwości i wolność,

które dostrzegałam, mogąc
projektować kreacje w domu

i samodzielnie je drukować.

Tę marynarkę można pobrać

i w prosty sposób
zamienić napis na inny,

np. swoje imię lub imię
naszej drugiej połówki.

(Śmiech)

Płytki drukarki 3D są dość małe,

więc musiałam składać całe
ubranie z części, jak puzzle.

Przede mną stało
jeszcze jedno wyzwanie.

Chciałam wydrukować materiał,

którego będę mogła użyć
jak zwykłej tkaniny.

Wtedy znalazłam plik open-source

od architekta, który stworzył
wzór, który mnie zachwycił.

Dzięki temu udało mi się
wydrukować przepiękny materiał,

który mogłam wykorzystać
jak zwykłą tkaninę.

Wygląda w zasadzie
trochę jak koronka.

Posłużyłam się tym plikiem,
modyfikując go, bawiąc się formami,

tworząc wiele różnych wersji.

Wydrukowanie całej mojej kolekcji
miało zająć jeszcze 1500 godzin.

Umieściłam w domu 6 drukarek,
które pracowały non stop.

Jest to bardzo długotrwały proces,

ale nie zapominajmy, o ile
wolniejszy był internet 20 lat temu.

Drukowanie w technice 3D
także będzie szybsze

i ani się obejrzymy, a wydrukowanie
koszulki w domu

będzie trwało kilka godzin
lub nawet minut.

Czy chcecie zobaczyć, jak to wygląda?

Widownia: Tak!

(Brawa)

Danit Peleg: Rebecca ma na sobie
jedną z pięciu moich sukni.

Prawie wszystko, co ma na sobie,
wydrukowałam w domu.

Nawet jej buty są wydrukowane.

Widownia: Łał!

Widownia: Fajne!

(Brawa)

Danit Peleg: Dziękuję, Rebecca.

(Do widowni) Dzięki.

Sądzę, że w przyszłości
materiały będą się zmieniać,

będą wyglądały tak samo,
jak materiały znane dzisiaj,

takie jak bawełna lub jedwab.

Wyobraźcie sobie spersonalizowane ubrania,
które są dopasowane do twoich rozmiarów.

Muzyka była kiedyś fizyczną rzeczą.

Trzeba było iść do sklepu i kupić płytę,

a dzisiaj po prostu ściągasz muzykę -

cyfrową muzykę -

bezpośrednio na telefon.

Moda też jest czymś bardzo namacalnym.

Zastanawiam się,
jak będzie wyglądał świat,

gdy nasze ubrania będą cyfrowe,
zupełnie jak ta sukienka.

Dziękuję bardzo.

(Brawa)

[Dziękuję]

(Brawa)