Gönüllülük: Yerel bir görünüm | Alistair Macintosh | TEDxExeter

Gönüllülük karşılıklı bir ilişki, en azından desteklediğimiz kişilere
verebildiğimiz kadarını bize geri vermeli, yeni bir beceri, ihtiyaç duyulma ihtiyacımızın görülmesi, daha iyi sağlık ve zihinsel esenlik, daha az izolasyon, diğer insanların kırılganlıklarıyla ve paylaştığımız insanlığımızla bağlantı kurabilmek ile alakalı. Gönüllülük yerel hayır kurumunun yaşamsal bir parçası. Alistair Macintosh bize soruyor: Neden gönüllülük yaparız?

Herkese merhaba.

Sizi bilmem ama
tüm bu düşünme ve öğrenme

beni oldukça acıktırdı.

Mide sıvılarınızın hareketlendiğini
hissedebiliyor musunuz?

Üzgünüm ama henüz değil.
Önce beni dinleyeceksiniz.

Bu sabah kendimle ilgili
öğrendiğim şeylerden biri,

şarkı söyleyebildiğim oldu.

Pazar sabahı kilisede
etrafımda oturan insanlar,

ille de aynı fikirde olurlar mı
bilmiyorum, ama --

Gönüllülük.

Güçlü toplulukları destekleyen
ve bireylerin potansiyellerini

gerçekleştirmelerine yardımcı olduğumuz
yerel bir hayır kurumunun yöneticisiyim.

Gönüllüler de işimizin
hayati bir parçasını oluşturuyor.

Peki gönüllülük neden bu kadar önemli?

Muhtemelen o eski klişeyi duydunuz:

"Bir iş yapılmasını istiyorsan
meşgul birinden iste."

Buna dayanarak, bugün burada çoğumuzun,

zaten gönüllü olduğunu hayal edebiliyorum.

Bir an için, sizi güç durumda bırakma
riskini alarak

bu teoriyi denemek
ve test etmek istiyorum.

Bir dakika sonra - size bunun hakkında
düşünme şansı veriyorum -

eğer şu sıralar düzenli
devam ettirdiğiniz

bir gönüllük çalışması varsa,
elinizi kaldırmanızı isteyeceğim.

Örneğin ayda ortalama iki saat
katkı sağladığınız diyelim.

Eğer kendinizi zor durumda kalmış
hissetmek istemiyorsanız,

başkalarının elinizi kaldırıp
kaldırmadığınızı görmesini istemiyorsanız,

muhtemelen, gözlerini kapattığında
kimsenin onu görmeyeceğini düşünen

oğlumun yaptığı gibi yapabilirsiniz.

Öyleyse, bu sağlık uyarısından sonra,
isterseniz gözlerinizi kapatabilirsiniz,

ancak şu anda herhangi bir şekilde

düzenli gönüllülük yapıyorsanız,
elinizi kaldırabilir misiniz?

Bir çoğunuz,
ben daha fazla olacağını düşünmüştüm.

Peki son birkaç yılda --
Yaptıysanız elinizi indirmeyin lütfen!

Peki ya son iki ya da üç yılda
gönüllülük yapanlar?

Belki de yakın zamanda
yapmamış olabilirsiniz.

Tamam. Teşekkür ederim.

Jonathan Dimbleby'nin, son iki
veya üç yılda gönüllülük yapanların

oranı %50 şeklindeki söylemini
eleştirmek biraz zor.

Eğer gönüllülük yapıyorsak
neden yapıyoruz?

Belki de, bir yerel hayır kuruluşundan
yardım alan hasta bir akraba

veya arkadaşımız oldu
ve onlara borçlu hissettiğimiz için

şükran borcumuzu bir şekilde
geri ödemek istiyoruz.

Belki sadece şanslı hayatlarımız
olduğunu hissediyor

ve bir şey geri vermek istiyoruz.

Belki de başkalarına
hizmet etmek için vefalı,

hümanist bir motivasyonla
hareket ediyoruz.

Tüm bunlar ve daha birçoğu
gönüllü olmak için geçerli neden.

Ama gönüllülüğün en iyi halinin
iki şeyle daha ilgili olduğunu

öne sürmek istiyorum.

İlk olarak, gönüllülük
karşılıklı bir ilişki üzerine olmalı.

En azından desteklediğimiz kişilere
verebildiğimiz kadarını

bize geri vermeli.

Örneğin, yeni bir beceri öğrenmemiz

veya sadece yaşam deneyimimizi, ufkumuzu
genişletmemiz olabilir.

İhtiyaç duyulma ihtiyacımızın
içten bir şekilde kabulü olabilir.

Hepimizin ihtiyaç duyulmaya ihtiyacı var.

Tabii ki, yapılan araştırmalar
gönüllülüğün aynı zamanda,

ruh sağlığımızı
ve refahımızı iyileştirdiğini

ve sosyal izolasyonumuzu
azaltabileceğini gösteriyor.

Bence en temel, basit ama derin,

ihtiyacı olan birinin yanında olmak,
onların kırılganlığında

onlara çok derin bir şekilde
bağlanmamıza yardımcı oluyor

ve bize insan olarak
bağlantılarımızı hatırlatıyor.

Bizi ortak insanlığımızın
bir parçası olarak birbirimize bağlıyor.

Bu da bana, gönüllülüğün
çok önemli olduğunu düşündüren

ikinci nedeni hatırlatıyor.

Gönüllülüğün, sağlıklı bir mahalleyi
destekleyerek ve sürdürülebilir kılarak

parçası olduğumuz toplumumuzla
yerel bağlantı

kurmamıza yardımcı olması.

Yerel gönüllülük, toplum olarak
bizi bir arada tutan

tutkalın önemli bir parçası.

Ortak jargon ve değerli sosyal sermaye
denebilir ama sanırım bu tutkal

ve isterseniz buna
ilmekler diyebilirsiniz,

bizi insanlar ve yerel topluluk olarak

bir araya getiren
o duvar halısının ipleri.

Bu konuda daha çok şiirselleşebilirim.

Ama bence bu yüzden
uzun çalışma saatleri kültürü,

bireyselleştirme, kamusal
ya da toplumsal yaşama dair bu kadar

çok şeyin özelleştirilmesiyle ilgili
çılgınlık muhtemelen çok zarar verici.

Zaten bir gönüllü iseniz, belki biraz daha
neden gönüllü olduğunuzu düşünmek

ve gönüllülük faaliyetlerinizi
gözden geçirmek isteyebilirsiniz.

Belki de, kahve içerken
veya öğle yemeği sırasında

yaşanan ilişki aksaklıkları,

size gönüllü olmak için
yerel fırsatlara dair birçok fikir verir.

Eğer henüz gönüllü değilseniz de,
neden olmasın?

Deneyin.

Etraftaki fırsatlara
bir göz atmanızı tavsiye ediyorum.

Hepimiz, hayatımızın zor dönemlerinde,
sosyal bağlantıların bu dönemleri

atlatmak için ne kadar
önemli olduğunu öğreneceğiz.

Eminim hepimiz matem dönemleri
ya da işsizlik deneyimi yaşadık.

Belki kötü ruhsal
ya da fiziksel sağlık durumları.

Tabii ki, bizi bu zor zamanları
atlatmamızı sağlayan şey,

hayatlarımızda sahip olduğumuz
bağlantılar.

Hayatın en büyük ironilerinden biri de,

en kırılgan insanların
genellikle güçlü aile bağlarından

ve yerel komşuluk bağlantılarından
yoksun olmaları.

Tabii ki gönüllülüğün
çok önemli olduğu yer tam da burası.

Bitirirken şunu söylemek istiyorum:
En iyisi için gönüllü olmak

karşılıklı bir ilişki
ve bizi sağlıklı, sürdürülebilir

bir topluluk oluştururken
yerel olarak birbirimize bağlar.

Gönüllülük ayrıca -
Bunu sağlık uyarısı yaparak söylüyorum-

hayattınızı değiştirebilir, sonsuza kadar.

Teşekkürler.
Öğle yemeğinin keyfini çıkarın.

(Alkış)