Amy Cuddy: Your body language shapes who you are

Ég vil byrja á því að bjóða ykkur

fría og tæknilausa brellu.

Það eina sem þú þarft að gera er

að breyta líkamsstöðu þinni í 2 mínútúr.

En áður en ég segi þér brelluna,
vil ég biðja þig um að

skoða aðeins líkamann þinn,

hvað þú ert að gera með honum.

Hversu mörg ykkar eru að reyna að gera

ykkur minni, kannski ertu að beygja þig,

krossleggja fætur eða kannski að
krossleggja ökklana

stundum höldum við um
hendurnar okkar svona.

Stundum breyðum við okkur út.

(hlátur)

Ég sé þig.

Ég vil að þú takir eftir því

hvað þú ert að gera núna.

Við tölum um það aftur
eftir nokkrar mínútur.

Og ég vona að þið hafið þá lært að

breyta þessu örlítið, það gæti haft mikil
áhrif á það

hvernig lífið þitt þróast.

Þannig við erum mjög heilluð af
líkamstjáningu.

Og við erum höfum sérstaklega
mikinn áhuga á

líkamstjáningu annara.

Þú veist, við höfum áhuga á

svona vandræðalegum samskiptum eða

brosi eða fyrirlítningarfullu augnaráði,

eða mjög vandræðalegu blikki.

Eða einhverju eins og handabandi.

Við erum að koma á áfangastað
á númer 10,

og heppinn lögreglumaður fær að
taka í hendina

á forseta Bandaríkjanna.

Og hér kemur forsætisráðherra--

nei. (Hlátur)

Þannig handaband, eða skortur á handabandi,

getur haldið okkur talandi í margar vikur

Jafnvel BBC og New York Times.

Þannig augljóslega þegar við hugsum um

óbein samskipti eða líkamstjáningu,

sem við köllum óbein samskipti sem
félagslegir vísindamenn.

Þetta er tungumál. Þannig við hugsum
um samskipti

Þegar við hugsum um samskipti,

hugsum við um hittinga.

Hver er þín líkamstjáning

þegar þú talar við mig,

Hver er mín þegar ég tala við þig.

Og það eru margar ástæður til þess að trúa

því að þetta sé löggild leið
til að hugsa þetta

Félags vísindamenn hafa eytt
miklum tíma

í það að skoða áhrifin af
líkamstjáningu okkar

eða líkamstjáningu annara á fordómum.

Og við búum til stóra

fordóma og ályktanir

út frá líkamstjáningu.

Og þessir fordómar geta breytt

mikilvægum útkomum í lífum okkar

eins og hvern við ráðum
eða gefum stöðuhækkun,

hverjum við ákveðum að bjóða út

Til dæmis sýndi Nalini Ambady,

rannsóknarkona hjá Tufts University
að þegar fólk horfir á

alvöru 30-sekúndna hljóðlaus myndbönd af

læknum tala við sjúklinga

þá geta fordómar fólksins um lækninn

spáð fyrir því hvort hann
verði kærður eða ekki.

Þannig það skipti ekki öllu máli

hvort læknirinn hafi verið

vanhæfur heldur meira

hvort okkur líkaði við hann

og hvernig hann talaði

Alex Todorov hjá Princeton

sýndi fram á það að fordómar
fyrir stjórnmálamönnum

á einni sekúndu spáðu fyrir 70% af
bandaríska alþinginu

og kynþátt stjórnmálamanna.

Og ef við tölum um tæknina geta
jafnvel broskarlar sem við notum mikið í

net samskiptum geta látið
þér finnast eins og að

samtalið hafi haft meira vægi en annars.

Ef þú notar þá illa eru þeir
slæmir, er það ekki?

Þannig þegar við hugsum um líkamstjáningu
hugsum við um

hvernig við dæmum aðra,
hvernig aðrir

dæma okkur og hver útkoman er.

Við gleymum samt oft hinni manneskjunni

sem við höfum áhrif á með

líkamstjáningu okkar og það erum við sjálf.

Við erum líka undir áhrifum
líkamstjáningar okkar

hugsanir okkar, tilfinningar okkar
og líkamann okkar

En hvaða tjáningar er ég að tala um?

Ég er félagslegur sálfræðingur.

Ég rannsaka fordóma.

Og ég kenni í góðum viðskiptaskóla.

Það var óumflýjanlegt

að ég myndi fá áhuga á

á því hvernig vald skiptist.

Ég fékk sérstakann áhuga á

líkamstjáningu valds og yfirburða.

Og hver er líkamstjáning

valds og yfirburða?

En svona er hún.

Í dýraríkinu

snýst þetta um að breyða úr þér.

þannig þú gerir þig stórann,

þú teygir þig út, þú tekur mikið pláss.

Þú ert í rauninni að opna þig.

Þetta snýst um það að opna sig.

Og þetta er raunin í öllu dýraríkinu.

Þetta er ekki takmarkað fyrir
dýr í náttúrunni,

mannfólk gerir það sama.

Það gerir þetta tvennt bæði
þegar það fær

langvarandi vald og líka þegar því líður

eins og það hafi mikið vald í augnablikinu.

Og þetta er sérstaklega athyglisvert

af því það sýnir okkur hversu alhliða

og gömul þessi tjáning af valdi er.

Þessi tjáning, sem er þekkt sem stolt,

hefur verið rannsökuð af Jessicu Tracy,

hún sýnir að fólk sem er
fætt með fulla sjón

og fólk sem er fætt blint

gera þetta þegar þau eru
í líkamlegri keppni.

Þegar þau fara yfir marklínuna

og vinna, skiptir það ekki máli

hvort þau hafi séð einhvern annan gera
þetta, þau gera þetta

Hendurnar upp í V,

hökunni lyft örlítið.

Hvað gerist ef við erum valdlaus?

Við gerum öfugt við þetta.

Við lokum okkur; vefjum okkur upp.

Gerum okkur lítil. Við viljum ekki

rekast í manneskjuna við hliðina á okkur.

Aftur, bæði dýr og mannfólk

gera sama hlutinn.

Og þetta er það sem gerist
þegar þú setur saman

mikið og lítið vald.

Það sem við gerum oft þegar
það kemur að valdi

er að við bregðumst við
líkamstjáningu annara.

Þannig ef einhver er valdamikill

í kringum okkur, gerum við okkur minni.

Við endurspeglum það ekki.

Við gerum öfugt við það.

ég sé þessa hegðun

í kennslustofunni,

og hverju tek ég eftir?

Ég sé að nemendur í meistaranámi
í viðskiptastjórnun sýna mikið

líkamstjáningu sem einkennist af valdi.

Það er til fólk sem eru

ýktir leiðtogar,

þau labba inn í stofuna,

fara og setjast í miðja stofuna

áður en tíminn byrjar,

eins og þau vilji virkilega taka pláss.

Þegar þau setjast niður breyða þau úr sér

og réttu upp hendurnar sína svona.

Svo er annað fólk sem er við það

að brotna niður þegar það kemur.

Þú sérð það um leið og þau koma.

Þú sérð það í andlitum og á líkömum þeirra,

þau sitja í stólnum sínum

og gera þau pínulítil og gera svona

þegar þau rétta upp hendi.

Ég tók eftir nokkrum hlutum um þetta.

Eitt, það mun ekki koma þér á óvart,

þetta virðist tengjast kyni.

Konur eru miklu líklegri til

að gera þetta en karlar.

Konum finnst þær hafa minna
langvarandi vald en körlum.

Þetta kom ekki á óvart.

En hinn hluturinn sem ég tók eftir var að

það virðist tengjast því hversu mikið

nemendur voru að taka þátt í kennslunni

og hversu vel þau voru að taka þátt.

Og þetta er mjög mikilvægt í meistaranámi
í viðskiptastjórnun,

af því þáttaka gildir fyrir
helminginn af einkuninni.

Viðskiptaskólar hafa verið í vandræðum með

þetta kynjahlutfall.

Þú færð jafn hæfar konur og karla

inn í skólann og svo

færðu þessar mismunandi einkunnir

og það virðist að hluta til tengjast

þáttöku. Þannig ég velti fyrir mér

Allt í lagi, þú veist.
Þú ert með þetta fólk

sem kemur inn og þau eru að taka þátt,

er það möguleiki að við getum
fengið fólk til að þykjast?

Og myndi það leiða til betri þáttöku?

Þannig, aðal samstarfsfélagi minn, Dana Carney,

sem er hjá Berkeley, og
ég vildi virkilega vita

getur fólk þóst þangað til það verður svona.

Getur þú gert þetta í svolitla stund

og fundið fyrir mun í hegðun sem lætur þig

líta út fyrir að vera valdameiri?

Þannig að við vitum að líkamstjáningin
okkar getur stjórnað

því hvernig annað fólk hugsar um okkur.

Það er mikið af sönnunargögnum.

En spurningin okkar var,

Stjórnar líkamstjáning

því hvað okkur finnst um okkur sjálf
og hvernig við högum okkur?

Það eru til sönnunargögn um það.

Við brosum til dæmis þegar við erum glöð

en við erum líka neydd til þess að brosa

þegar við höldum penna í tönnunum okkar.

Það gerir okkur glöð.

Þannig þetta fer í báðar áttir. Þegar það

kemur að valdi, fer
þetta líka í báðar áttir.

Þannig þegar þér finnst þú vera með
mikið vald

ertu líklegri til þess að gera þetta

en það er líka möguleiki á því að þegar þú

þykist vera valdamikill,
ertu líklegri til þess

að finnast þú vera valdamikill.

Seinni spurningin var

þú veist, af því við vitum að huguri okkar

breytir líkama okkar.

Er það líka satt að

Líkamar breyta hugum okkar?

Og þegar ég segi valdamikill
þegar ég

tala um huga, hvað er ég að tala um?

Ég er að tala um hugsanir og tilfinningar

og þennan sálfræðilega hlut sem

ákveður hugsanir okkar og tilfinningar

og í mínu tilfelli eru það hormónar.

Ég horfi á hormóna.

Þannig hvernig líta hugar valdamikilla út

miðað við valdalausa?

Það kemur ekki mikið á óvart að
valdamikið fólk á það til að

vera ákveðnara og sjáfstraustara

bjartsýnara; þeim líður eins og að þau

muni vinna þó þau hafi litlar líkur.

Þau geta líka oft hugsað

meira óhlutstætt,

þannig það eru margir munir.

Þau taka fleiri áhættur.

Það er margt ólíkt á

milli valdamikils og valdalítils fólks.

Sálfræðilega eru allsskonar mismunir.

Það eru tvö aðal hormón,
testósterón, sem er

yfirburða hormón og kortisól,

sem er stress hormónið

Þannig það sem við komumst að var að

valda miklir, alfa-karlar
í prímata stéttarkerfi

eru með mikið testósterón
og lítið kortisól.

Og kraftmiklir og góðir leiðtogar

eru líka með mikið testósterón
og lítið kortisól.

Þannig hvað þýðir þetta?

Þegar þú hugsar um vald, hugsar þú

oft bara um testósterón af því

það snýst um yfirburði.

En í rauninni er snýst vald líka um
hvernig

þú bregðst við stressi.
Vilt þú valdamikinn leiðtoga

sem er með mikið testósterón
og með mikla yfirburði,

en er mjög viðkvæmur fyrir stressi?

Örugglega ekki.

Þú vilt manneskjuna sem er
valdamikil og ákveðin

en ekki mjög viðkvæm fyrir stressi;

manneskju sem er róleg.

Þannig við vitum að ef í dýraríkinu

þarf alfa að taka yfir,

ef einhver þarf að taka yfir alfa hlutverk

snöggt, kannski bara á nokkrum dögum

hefur testósterónið í
þeirri manneskju hækkað

mikið og kortisólið hefur minnkað mikið.

Þannig við erum með sönnunargögn
um það bæði að líkaminn

geti breytt huganum, allavega efnafræðilega.

Og að hlutverkaskipti geta breytt huganum.

Þannig hvað gerist þegar
þú skiptir um hlutverk,

hvað gerist ef þú gerir
það á mjög litlu svæði,

þessi pínulitla breyting,
þessi litlu inngrip

ef í tvær mínútur gætir þú sagt,
"ég vil að þú verðir svona

og það mun láta þig líða valdameirum."

Þannig það er það sem við gerðum.

Við ákváðum að fá fólk í rannsóknarstofuna

og gera smá tilraun.

Þetta fólk var í tvær mínútur í

annaðhvort valdamiklum eða
valdalitlum stellingum.

Ég ætla að sýna ykkur fimm stellingar

þó að það þurfti bara tvær.

Hér er ein.

Tvær í viðbót

Fjölmiðlar bönnuðu Ofurkonunni
að nota þessa.

Hér eru nokkrar í viðbót.

Þannig þú getir verið bæði
sitjandi eða standandi.

Og hér eru valdalitlu stellingarnar.

Þannig þú ert að leggja þig saman
og gera þig lítinn.

Þessi sýnir mjög mikinn skort á valdi.

Þegar þú ert að snerta hálsinn þinn, ertu

virkilega að vernda þig.

Þannig þetta er það sem gerist.
Þau koma inn,

við skiptum þeim upp og
segjum svo að þau þurfi að

gera þetta í tvær mínútur.

Þau sjá ekki myndir af stellingunum.

Við viljum ekki sýna þeim

hugmyndina um vald. Við viljum
að þau finni fyrir valdi.

Þannig þau gera þetta í tvær mínútur,

Svo spurjum við þau ef þeim
finnst þau valdamikil

þegar það kemur að ákveðnum
hlutum og fá þau

tækifæri til þess að taka áhættu.

Og þá tökum við annað munnvatns sýni.

Og það er tilraunin.

Þetta er það sem við komumst að.

Þegar það kemur að áhættuþoli

komumst við að því að þegar fólk er

í valdamiklu stellingunni munu 86% þeirra

taka áhættu. Þegar fólk er í

valdlítilli stellingu eru bara 60% líkur.

Og það er frekar mikill munur.

Hér er það sem við komumst
að með testósterón.

Þegar fólkið kom fyrst inn,

fékk valdamikið fólk um

20% aukningu á meðan hjá valdalitlu fólki

minnkar það um 10%.

Aftur, tvær mínútur og
þú færð þessar breytingar.

Þessu komumst við að með kortisól.

Hjá valdamiklu fólki minnkar það um

25% en hjá valdalitlu fólki

minnkar það um 15%.

Þannig aðeins tvær mínútur geta búið
til þessi hormónaskipti

sem ráða því hvort heilinn þinn sé

annaðhvort ákveðinn, öruggur og rólegur

eða mjög viðkvæmur fyrir stressi.

Og þú veist, tilfinningar hætta bara

og við höfum öll fengið þá tilfinningu,
er það ekki?

Þannig það lítur út fyrir það að
líkamstjáning okkar

ræður því hvernig við hugsum um okkur.

Þannig þetta er ekki bara um
aðra heldur okkur sjálf líka.

Líkaminn okkar breytir líka huganum okkar.

En næsta spurning er

getur valdamikla stelling í smá stund

breytt lífi þínu á

mikilvægan hátt?

Þetta er ekki rannsóknarstofa en hérna er

smá verkefni sem tekur nokkrar mínútur.

Þar sem þú getur prófað þetta,

og þetta skiptir okkur auðvitað máli.

Og okkur finnst að þetta skipti
raunverulega máli

en þar sem þú vilt nota þetta er í

mats aðstæðum og í
félagslegum hættum.

Þar sem er verið að meta þig,

annaðhvort af vinum þínum,
eins og hjá unglingum

er það í mötuneytinu.

Fyrir suma gæti það verið að

tala á fundi.

Það gæti verið að kasta bolta, eða að

halda svona fyrirlestur,
eða fara í starfsviðtal.

Við ákváðum að það sem flest fólk geti

tengt við af því flest fólk

hefur gert það er starfsviðtalið.

En við birtum þessar uppgötvanir og
fjölmiðlar

fjölluðu mikið um það og sögðu

"Allt í lagi svo þetta er það sem þú gerir

þegar þú ferð í starfsviðtal, er það ekki?"

Okkur brá auðvitað mikið og sögðum:

"Ó Guð, nei nei nei, það er ekki það

sem við meintum. Af mörgum ástæðum,
nei nei nei, ekki gera þetta."

Aftur, þetta er ekki um þig að tala

um annað fólk, þetta ert þú
að tala við þig.

Hvað gerir þú áður en þú ferð

í starfsviðtal? Þú gerir þetta.

Er það ekki? Þú situr. Þú horfir

á símann þinn, að reyna að

vera ekki fyrir neinum.

Þú ert að horfa á minnispunktana þína,

þú ert að beygja þig saman, gera þig

lítinn þegar þú átt að vera

svona. Kannski á klósettinu, er það ekki?

Gerðu það. Finndu tvær mínútur.

Svo það er það sem við viljum prófa.

Við fáum fólk á rannsóknarstofuna.

Og þau gera aftur annaðhvort valdamiklar
valdalitlar stellingar.

Svo fara þau í gegnum mjög
stressandi starfsviðtal.

Það er fimm mínútna langt,
það er verið að taka þau upp,

það er verið að dæma þau líka.

Og spyrjandarnir eru þjálfaðir
til þess að gera ekki

nein viðbrögð.

Þannig þau líta svona út. Ímyndaðu þér

að þetta sé spyrjandinn.

Og í fimm mínútur, ekkert.

Og þetta er verra en að vera truflaður.

Fólk hatar þetta.

Þetta er það sem Myriam Lafrance

kallar að standa í félagslegu kviksyndi.

Þetta keyrir upp kortisólið í þér.

Þetta er starfsviðtalið
sem þau fara í,

af því við virkilega vildum sjá

hvað myndi gerast. Svo vorum við með fólk

sem horfði á upptökurnar,
fjórar manneskjur.

Þau þekkja ekki tilraunina,

þekkja ekki aðstæðurnar,

vita ekki hver var í hvaða

stellingu. Og þau horfa á þessi

myndbönd og segja,

"Við viljum ráða þetta fólk.

Allt valda stellingar fólkið. Við

viljum ekki raða þetta fólk."

Við metum þetta fólk líka

mikið betur í heildina.

En hvað lætur okkur gera það?

Það er ekki það sem fólkið segir.

Heldur nærveran sem þau

gefa orðunum.

Líka af því við dæmum þau út frá

mörgu mismunandi þegar það kemur

að hæfni. Hversu vel er þessi setning sögð

Hversu góð er hún, hvaða fleiri skilyrði.

Það eru engin áhrif frá svona hlutum.

Þetta er það sem virkar. Þessir hlutir.

Þegar fólk er það sjálft.

Það kemur það sjálft.

Með sýnar hugmyndir,
en sem þau sjálf

Með ekkert hangandi yfir þeim.

Þa nnig þetta er það sem gerir áhrifin,

eða dregur úr þeim.

Þegar ég segi fólki frá þessu,

að líkamar okkar breyta hugum okkar,

að hugar okkar breyti hegðun okkar

og að hegðun breyti útkomum okkar,

segja þau við mig, "Þetta virðist
vera tilbúningur."

Þá segi ég falsaðu það
þangað til það virkar.

Þetta er ekki ég. Ég vil ekki vera svona

og finnast þetta ennþá vera falskt.

Mig langar ekki að vera þarna.

Ég vil ekki komast þangað bara til þess að

líða eins og ég eigi ekki að vera þarna.

Og það sat mikið í mér.

Af því ég vil segja ykkur sögu um

að vera fölsk og finnast eins og maður

eigi ekki að vera hér.

Þegar ég var 19 ára lenti ég í mjög
slæmu bílslysi.

Ég hentist út úr bíl,

og rúllaði marga hringi, ég hentist út úr

bílnum. Ég vaknaði

höfuðáverka endurhæfingar deild.

Og ég hafði verið dregin úr háskóla,

og greindarvísitalan mín hafði lækkað um

tvö staðalfrávik.

Sem var mjög mikið áfall.

Ég vissi greindarvísitöluna mína

af því ég var klár og
var vel gefin sem barn.

En ég var tekin úr háskóla,

ég reyndi alltaf að komast aftur,

þau sögðu að ég myndi aldrei klára.

En...þú veist...það eru aðrir hlutir

sem þú getur gert, en það mun

ekki virka fyrir þig.

Ég var í miklu basli með þetta.

Ég verð að segja, að hafa einkennið þitt

tekið frá þér, þitt aðal einkenni,

fyrir mig var það að vera klár,

að láta taka það frá þér, það er ekkert

sem skilur þig eftir valdaminni

en það. Mér fannst ég
vera alveg valdalaus.

Ég vann og vann og vann,

ég var heppin, ég vann

ég var heppin og ég vann.

Á endanum útskrifaðist ég úr háskóla.

Það tók mig fjögur ár aukalega
miðað við.

jafningja mína og ég sannfærði

yndislega ráðgjafann minn, Susan Fiske,

um að taka mig inn. Svo endaði ég

í Princeton. Ég hugsaði bara

"Ég á ekki að vera hér.

ég á ekki heima hér."

Og nóttina fyrir minn fyrsta árs fyrirlestur,

þetta er 20 mínútna fyrirlestur

fyrir 20 manns. Ekki meira.

Ég var svo hrædd að næsta dag

hringdi ég í hana og sagði:

"Ég er hætt."

Hún svaraði, "Þú ert ekki að hætta.

Af því ég tók áhættu með þig,

og þú ferð ekki neitt. Þú
ætlar að halda áfram,

og þetta er það sem þú ætlar að gera.

Þú ætlar að þykjast.

Þú ætlar að halda alla fyrirlestra
sem þú ert beðin

um að halda. Þú gerir

það bara og gerir það.

Jafnvel þó að þú sért skíthrædd, og lömuð,

og að eiga hræðilega reynslu,

þangað til að þú getur sagt

"Guð minn góður ég er að gera þetta.

Ég get þetta.

Ég er að gera þetta."

Svo ég gerði það.

Fimm ár í háskóla.

Var í Northwestern í nokkur ár,

fór í Harvard,

ég er í Harvard en er

ekki að hugsa um þetta lengur. En ég

hafði hugsað lengi "Ég á ekki að

vera hér. Ekki að vera hér."

Þannig undir lokin á fyrsta árinu

í Harvard. kom nemandi
sem hafði ekki talað í tíma

allt árið, sem ég hafði sagt við

"Þú verður að taka þátt

annars felluru,"

til mín á skrifstofuna mína.
Ég þekkti hana ekki.

Hún kom, algjörlega buguð,

og sagði: "Ég á ekki að vera hér."

Og þetta var stundin mín út af

tveimur hlutum. Eitt ég áttaði mig á því að

mér leið ekki svona lengur.

Þú veist? Mér líður ekki svona lengur,

En henni líður svona og ég skil það

og númer tvö, hún á að vera hér.

Hún getur bara þóst þangað
til hún verður þannig.

Þannig ég sagði, "Jú þú átt
heldur betur að vera hér!

og á morgun ætlar þú að þykjast,

þú ætlar að láta þig vera valdamikla,

og þú veist, þú ætlar...(fagnaðarlæti)

Og...þú ætlar að fara í kennslustofuna,

og þú ætlar að gera bestu
athugasemd allra tíma.

Og hún gerði bestu athugasemd allra tíma.

Og fólk snúði sér við og var bara

vá, ég tók ekki eftir henni

sitjandi þarna, þú veist?

Hún kom svo til mín mánuðum
seinna og ég fattaði

að hún falsaði það ekki bara þangað til hún

gat það heldur þangað til hún varð það.

Svo hún hafði breyst.

Svo ég vil segja við þig, ekki falsa
það þangað til þú getur það.

Falsaðu það þangað til þú ert það.

Þú veist? Þetta er "Gerðu það
nóg þangað til"

þú ert það innst inni."

Það seinasta sem ég vil skilja
þig eftir með er þetta:

Litlir hlutir geta búið
til stórar breytingar.

Þannig þetta eru tvær mínútur.

Tvær mínútur, tvær mínútur, tvær mínútur.

Áður en þú ferð í stressandi

og erfiðar aðstæður, í tvær mínútur,

gerðu þetta í lyftunni, á klósettinu,

við skrifborðið þitt bakvið dyr,

þetta er það sem þú vilt gera.

Láttu heilann þinn takast vel á við

aðstæðurnar. Fáðu testósterónið þitt upp,

náðu kortisólinu þínu niður,

ekki yfirgefa aðstæðurnar og finnast

þú ekki hafa sýnt þeim hver þú ert.

Yfirgefðu aðstæðurnar og hugsaðu

"Ég náði virkilega að segja

þeim og sýna þeim hver ég er."

Þannig ég vil biðja þig um, þú veist,

bæði að prófa valdastellingar

og ég vil líka biðja þig um að

deila þessu ráði. Af því þetta er einfallt.

Ekki hafa þetta bara fyrir sjálf ykkur.

Gefið ráðið, deilið þessu með fólki.

Af því fólkið sem getur

notað þetta er þau sem eiga erfitt,

enga tækni, engan titil og ekkert vald.

Gefið þeim það; þau geta gert þetta

í einrúmi. Þau þurfa sína líkama. Einrúm

og tvær mínútur. Og það getur breytt

útkomum í lífi þeirra mikið.

Takk fyrir.

(Fagnaðarlæti)