Tyrone Hayes + Penelope Jagessar Chaffer: De toxische baby?

Filmmaker Penelope Jagessar Chaffer was nieuwsgierig over de chemicaliën waaraan ze werd blootgesteld tijdens haar zwangerschap: zouden ze invloed hebben op haar ongeboren kind? Dus vroeg ze wetenschapper Tyrone Hayes om haar in te lichten over wat hij nauwkeurig bestudeerde: atrazine, een herbicide gebruikt op maïs. (Hayes, een expert van amfibieën, bekritiseert atrazine, dat de embryonale ontwikkeling bij kikkers verstoort.). Samen op het podium bij TEDWomen doen Hayes en Chaffer hun verhaal.

Penelope Jagessar Chaffer: Ik wou vragen of er een dokter in de zaal is.

Nee, grapje.

Zes jaar geleden

was ik zwanger van mijn eerste kind

en ontdekte ik

dat het meest gebruikte conserveermiddel

van producten voor babyverzorging

de werking van oestrogeen nabootst

wanneer het in het menselijk lichaam wordt opgenomen.

Chemische verbindingen uit producten

kunnen vaak heel gemakkelijk via de huid

het menselijk lichaam binnendringen.

Deze conserveermiddelen werden teruggevonden

in borstkankertumoren.

Dat gaf de aanzet

om de film ‘Toxic Baby’ te maken.

Je hebt niet veel tijd nodig

om wat echt verontrustende statistieken te vinden

over deze kwestie.

Wij hebben allemaal

30 à 50.000 chemicaliën

in ons lichaam

die bij onze grootouders niet voorkwamen.

Veel van deze stoffen

zijn gekoppeld aan de sterk gestegen gevallen

van chronische kinderziekten

die we in de geïndustrialiseerde landen zien opduiken.

Hier wat statistieken:

in het Verenigd Koninkrijk

is het aantal gevallen leukemie bij kinderen

in één generatie gestegen met 20 procent.

Zo ook voor kanker bij kinderen in de VS.

In Canada zien we nu 1 op 10 kinderen met astma.

Dat is een verviervoudiging.

Wereldwijd horen we vergelijkbare verhalen.

In de Verenigde Staten is

waarschijnlijk de meest verbazingwekkende statistiek

een stijging met 600 procent

van autisme, stoornissen met autistisch spectrum

en andere leerproblemen.

Dezelfde trend vinden we

in Europa en Noord-Amerika.

In Europa

zien we in bepaalde gebieden

een viervoudige toename van

bepaalde genitale geboorteafwijkingen.

Ook een toename van 200 procent

van deze geboorteafwijkingen in de VS.

Een pijlsnelle stijging

van chronische kinderziekten

waaronder ook

zwaarlijvigheid, juveniele diabetes

en voortijdige puberteit.

Het is dus van belang

dat ik iemand zoek die mij

en het publiek deze dingen kan uitleggen.

Blijkt dat een van de meest belangrijke mensen in de wereld

die over toxiciteit bij baby's kan praten,

een expert in kikkers is.

(Gelach)

Tyrone Hayes: Het was ook voor mij een verrassing

dat ik over pesticiden zou gaan praten en

dat ik het zou hebben over de volksgezondheid,

want ik heb nooit gedacht dat ik ooit iets nuttigs zou doen.

(Gelach)

Kikkers.

Mijn betrokkenheid bij de hele kwestie van pesticiden

was evenzeer een verrassing

toen het grootste chemische bedrijf ter wereld

me vroeg of ik de effecten van atrazine

op amfibieën, mijn kikkers, wilde evalueren.

Atrazine is het best verkochte product

van het grootste chemische bedrijf ter wereld.

Het is de grootste verontreiniger

van grondwater, drinkwater, regenwater.

In 2003, na mijn studie, werd het verboden in de Europese Unie,

maar in datzelfde jaar werd de verbinding

door de EPA in de Verenigde Staten opnieuw geregistreerd.

We waren wat verrast toen we ontdekten

dat wanneer we kikkers blootstelden

aan zeer lage niveaus van atrazine - 0,1 delen per miljard -

dit dieren gaf die er zo uitzagen.

Dit zijn de ontlede geslachtsorganen van een dier

met twee testikels, twee eierstokken,

nog een grote testikel, nog meer eierstokken.

Dat is niet normaal ...

(Gelach)

zelfs voor amfibieën.

Bij een andere soort zoals de Noord-Amerikaanse luipaardkikker

kregen mannetjes door atrazine eieren in de testes.

Je ziet dat deze grote, al bedooierde eieren

door het oppervlak van de testes van dit mannetje barsten.

Mijn vrouw zegt me, en ik weet zeker dat Penelope dat kan beamen,

dat er niets pijnlijker is dan een bevalling -

ik zal dat nooit meemaken, ik kan het dus ook niet weerleggen -

maar ik schat dat een dozijn kippeneieren in mijn testikel

ergens in de top vijf zou zitten.

(Gelach)

Uit onze recente studies

blijkt dat mannetjes van deze dieren

bij blootstelling aan atrazine

soms opgroeien tot vrouwtjes.

Hier zie je twee broers een relatie consumeren.

Niet alleen paren deze genetische mannetjes met andere mannetjes,

ze kunnen eieren leggen

ook al zijn het genetisch mannen.

Wij denken,

en we krijgen daar nu ondersteuning voor,

dat atrazine

de hormonale huishouding overhoop haalt.

Normaal gesproken maken de testes testosteron,

het mannelijk hormoon, aan.

Maar atrazine activeert het enzym aromatase,

een soort apparaatje als je wil.

Het zet testosteron om in oestrogeen.

Daardoor raken deze mannetjes

hun testosteron kwijt, worden ze chemisch gecastreerd

en vervolgens vervrouwelijkt.

Ze gaan nu het vrouwelijke hormoon aanmaken.

Dit bracht me bij de mens.

Want de meest voorkomende kanker bij vrouwen,

borstkanker, wordt beïnvloed door oestrogeen

en door dit enzym aromatase.

Als een kankercel ontstaat in je borst,

zet aromatase androgenen om in oestrogenen,

en dat oestrogeen activeert

de groei van die kankercel

zodat die een tumor wordt en uitzaait.

Dit aromatase is in feite zo belangrijk bij borstkanker

dat de nieuwste behandeling voor borstkanker

de chemische stof letrozol is.

Die blokkeert aromatase en oestrogeen,

zodat een gemuteerde cel niet uitgroeit tot een tumor.

Het interessante is natuurlijk

dat we nog steeds een 40 miljoen kilogram atrazine gebruiken,

de nummer één verontreiniger van drinkwater, dat net het tegenovergestelde doet -

het activeert aromatase, verhoogt het oestrogeen

veroorzaakt tumoren in ratten

en bij mensen tumoren en borstkanker.

Interessant is dat

hetzelfde bedrijf dat ons 40 miljoen kilogram atrazine verkocht,

de borstkankerpromotor,

ons nu de blokker verkoopt - precies hetzelfde bedrijf.

Ik vind het interessant

dat we, in plaats van deze ziekten te behandelen

door de blootstelling aan de chemicaliën tegen te gaan,

we met nog meer chemicaliën

in het milieu reageren.

PJC: Om terug te komen op oestrogeen,

een van de andere verbindingen waarover Tyrone in de film spreekt,

is bisfenol A (afgekort BPA),

dat onlangs in het nieuws kwam.

Het is een weekmaker.

Je vindt het in polycarbonaatplastic,

waar babyflessen van gemaakt zijn.

Interessant aan BPA is

dat het zo'n potente oestrogeenwerking heeft

dat men eraan dacht

het als een synthetisch oestrogeen voor therapie te gebruiken.

Vele, vele studies hebben aangetoond

dat BPA via de zuigflessen

in de melk

en daarom in de baby's terechtkomt.

We dienen onze baby's,

onze pasgeborenen, onze kinderen,

dus een synthetisch oestrogeen toe.

Ongeveer twee weken geleden

werd in de Europese Unie een wet aangenomen

die het gebruik van BPA

in babyflessen en anti-lekbekers verbiedt.

Voor de niet-ouders onder jullie:

anti-lekbekers zijn die kleine plastic dingen

die je kind gebruikt nadat het de fles ontgroeid is.

Twee weken eerder

weigerde de Amerikaanse Senaat zelfs

het verbod op BPA

in babyflessen en anti-lekbekers te bespreken.

Het komt erop neer

dat het de taak van de ouders is

hier

op te letten.

Toch vreemd, niet?

(Video) PJC: nu bewezen is dat veel plastic babyflesjes

bisfenol A afgeven,

is het duidelijk

dat alleen het bewust maken van de ouders

onze kinderen tegen deze chemicaliën kan beschermen.

Het zuigflesscenario bewijst

dat we onnodige blootstelling moeten voorkomen.

Maar als de ouders zich er niet bewust van zijn,

worden onze kinderen

aan hun lot overgelaten.

TH: Wat Penelope hier zegt,

geldt des te meer.

Mochten jullie het nog niet weten, we zitten in het midden van de zesde massa-extinctie.

Daar zijn wetenschappers het nu over eens.

De Aarde verliest nu sneller soorten

dan toen de dinosaurussen verdwenen,

en vooral dan bij de amfibieën.

80 procent van alle amfibieën

worden bedreigd en gaan achteruit.

Ik en veel wetenschappers met mij geloven

dat pesticiden daar een belangrijke rol in spelen.

Amfibieën zijn goede indicatoren en gevoeliger

omdat ze geen bescherming hebben tegen waterverontreiniging -

geen eierschalen, geen membranen

en geen placenta.

Sterker nog, onze uitvinding - door 'onze' bedoel ik wij, zoogdieren -

een van onze grote uitvindingen was de placenta.

Maar ook wij beginnen als in het water levende organismen.

Het blijkt dat deze oude structuur

die ons onderscheidt van andere dieren, de placenta,

niet snel genoeg kan evolueren of aanpassen

door de snelheid waarmee we nieuwe, nog nooit geziene,

chemicaliën produceren.

Het bewijs daarvan is dat atrazine bij ratten

abortus veroorzaakt door verstoring van de hormonen.

Omdat het handhaven van een zwangerschap afhankelijk is van de hormonen.

Bij ratten die niet worden geaborteerd,

veroorzaakt atrazine prostaataandoeningen

bij de jongen, zodat de mannelijke jongen

met een oudemannenziekte worden geboren.

En bij de vrouwelijke niet-geaborteerde jongen

veroorzaakt atrazine verminderde borstontwikkeling

als ze er in de baarmoeder aan werden blootgesteld.

Hun borsten ontwikkelen zich dan niet goed.

Als die ratten opgroeien en jongen krijgen,

ondervinden hun pups vertraagde groei en ontwikkeling

omdat ze niet genoeg melk hebben om hun jongen te voeden.

De pup daar beneden is beïnvloed door atrazine

waaraan zijn grootmoeder werd blootgesteld.

Gezien de levensduur van veel van deze stoffen,

generaties, jaren, tientallen jaren,

betekent dat we nu

de gezondheid van de kleinkinderen

van onze kleinkinderen in gevaar brengen

door dingen die we vandaag in het milieu lozen.

Dit zijn geen hypothesen meer, het is al bekend

dat stoffen als diethylstilbestrol en oestrogeen,

PCB's, DDT

de placenta passeren

en effectief gaan bepalen

hoe groot de kans is op borstkanker,

zwaarlijvigheid en diabetes

wanneer de baby's nog in de baarmoeder zijn.

Nadat de baby is geboren,

zorgt een andere unieke uitvinding ervoor dat wij, als zoogdieren,

ons nageslacht voeden nadat ze zijn geboren.

We weten al dat stoffen

zoals DDT, DES en atrazine

ook via de melk,

weer invloed hebben op onze baby's,

ook na hun geboorte.

PJC: als Tyrone me vertelt

dat de placenta een oud orgaan is,

hoe moet ik dat dan demonstreren?

Hoe laat je dat zien?

Hoe visualiseer je in een film,

omdat je wetenschap wil visualiseren,

iets dat eigenlijk niet te visualiseren valt?

Ik permitteerde me een beetje artistieke vrijheid.

(Video) (Er wordt gebeld)

Oude man: Placentacontrole.

Wat is er?

Oh wat?

(Snurken)

(Getoeter)

Puffuffuff, wat?

Perfluoro-octaanzuur.

Verdorie.

Nooit van gehoord.

PJC: Ik ook niet

voordat ik begon met deze film.

Het besef dat chemicaliën via de placenta

je ongeboren kind kunnen bereiken,

zette me aan het denken:

wat zou mijn foetus tegen mij zeggen?

Wat zouden onze ongeboren kinderen tegen ons zeggen

als ze daar dag na dag

aan werden blootgesteld?

(Muziek)

(Video) Kind: "Vandaag,

kreeg ik wat octylfenolen,

wat kunstmatige muskus

en wat bisfenol A binnen.

Help me."

PJC: Wij vrouwen

moeten beseffen

dat wij hier in de frontlinie staan.

Dit is ons probleem,

omdat we deze verbindingen gedurende ons hele leven opslaan

om ze uiteindelijk te dumpen

in onze ongeboren kinderen.

In feite zijn we bezig

met onze kinderen te vervuilen.

Dit werd me een jaar geleden pas echt duidelijk

toen ik erachter kwam dat ik zwanger was

en de eerste scan toonde

dat mijn kindje een aangeboren afwijking had

door de blootstelling

aan oestrogene stoffen in de baarmoeder

en de tweede scan

geen hartslag meer liet zien.

De dood van mijn baby

was de aanzet tot deze film.

Het is vreemd

dat de verteller een deel van het verhaal wordt.

Dat was niet de oorspronkelijke bedoeling.

Als Tyrone praat over

de foetus in een vervuilde omgeving,

is dit mijn vervuilde omgeving.

Dit is mijn toxische baby.

Dat is

uiterst verdrietig,

maar ook verbazingwekkend

omdat zovelen van ons het niet weten.

TH: Wat mij hier

bij TEDWomen zo boeit

is, nou ja, ik denk dat het best gisteravond tijdens het diner werd samengevat

toen iemand zei: "Wend je tot de mannen aan jouw tafel en zeg ze:

'Als de revolutie begint, steunen we je.'"

De waarheid is dat jullie, vrouwen,

ons hier al zeer lang in steunen,

te beginnen met Rachel Carson's 'Silent Spring'

Theo Colborn's 'Our Stolen Future'

tot de boeken van Sandra Steingraber

'Living Downstream' en 'Having Faith'

Misschien is het de band met onze volgende generatie -

zoals mijn vrouw en mijn mooie dochter hier ongeveer 13 jaar geleden -

misschien is het die band

die vrouwen hiervoor

tot activisten maakt.

Maar voor de mannen hier wil ik zeggen

dat het niet alleen vrouwen en kinderen zijn die risico lopen.

Kikkers die werden blootgesteld aan atrazine,

hebben testikels vol gaten en holtes,

omdat door hormoonverstoring

minder sperma wordt aangemaakt.

In de testis

krijg je lege testiculaire buisjes

en de vruchtbaarheid daalt met maar liefst 50 procent.

Het gaat niet alleen om mijn werk met amfibieën.

Soortgelijk onderzoek met vissen gebeurde in Europa.

Ook daar gaten in de testes en afwezigheid van sperma.

Eveneens bij Zuid-Amerikaanse reptielen

en bij ratten.

Natuurlijk doen we deze experimenten niet bij de mens,

maar per toeval

kon mijn collega aantonen

dat mannen met een laag aantal zaadcellen, met lage kwaliteit van het zaad

aanzienlijk meer atrazine in de urine hadden.

Het enige bijzondere aan deze mensen is

dat ze leven in een agrarische gemeenschap.

Mannen die echt werken in de landbouw

hebben veel hogere niveaus van atrazine.

En mannen die atrazine toepassen

hebben nog meer atrazine in hun urine,

tot 24.000 keer meer

dan wat we weten dat actief is.

Natuurlijk zijn de meesten voor 90 procent Mexicaans, Mexicaans-Amerikaans.

Ze zijn niet alleen aan atrazine blootgesteld.

Ze zijn blootgesteld aan stoffen als chloorpicrine,

dat oorspronkelijk gebruikt werd als zenuwgas.

Veel van deze werknemers

hebben een levensverwachting van slechts 50 jaar.

Niet verwonderlijk dat de dingen die gebeuren met in het wild levende dieren

ook voor ons een waarschuwing zijn,

zoals Rachel Carson en anderen ons hebben gewaarschuwd.

Zoals blijkt uit deze foto bij het meer van Nabugabo in Oeganda,

komt het agrarische restwater van dit gewas

wat verder in deze emmers terecht.

Het is de enige bron van drink-, kook- en zwemwater voor dit dorp.

Als ik de mannen van dit dorp zou vertellen

dat de kikkers een falend immuunsysteem hebben

en dat er zich eieren in hun testes ontwikkelen,

dan zou het verband tussen milieugezondheid en volksgezondheid

duidelijk zijn.

Als je wist welk soort effecten dit water op de erin levende dieren zou hebben,

zou je het niet drinken.

Het probleem is dat we, in mijn dorp, Oakland,

in de meeste van onze dorpen

dat verband niet zien.

We draaien de kraan open en gaan ervan uit dat het water veilig is.

We denken dat we meesters zijn van ons milieu,

in plaats van een deel ervan.

PJC: Het is niet moeilijk je te realiseren

dat dit een milieuprobleem is.

Ik bleef maar nadenken

over deze vraag.

We weten zo veel over de opwarming van de aarde en de klimaatverandering,

en toch hebben we geen idee van wat zich afspeelt

in wat ik ons interne milieu noem.

Wij weten wat wij lozen,

we hebben een idee van de gevolgen,

maar we zijn zo onwetend

van wat er gebeurt wanneer er dingen

in ons lichaam terechtkomen.

Ik denk,

en daarom sta ik hier,

dat wij vrouwen ons hiervoor moeten inzetten,

dit moeten uitdragen.

Wij zijn het die de last dragen,

kinderen krijgen, ze opvoeden,

het grootste deel van de koopkracht in het huishouden in handen hebben.

Dat geeft ons de macht om het werk van Tyrone

en andere wetenschappers over de hele wereld uit te dragen.

Ik dring erop aan

dat, wanneer we nadenken over het milieu,

het niet alleen gaat over smeltende gletsjers en ijskappen,

maar dat het ook om onze kinderen gaat.

Dank je.

(Applaus)