Η σκοτεινή ιστορία των τεστ IQ - Στέφαν Σ. Ντομπράουσκι

Δες όλο το μάθημα: https://ed.ted.com/lessons/the-dark-history-of-iq-tests-stefan-c-dombrowski

Το 1905, οι ψυχολόγοι Άλφρεντ Μπινέ και Τεοντόρ Σιμόν σχεδίασαν ένα τεστ για τα παιδιά που δυσκολεύονταν στο σχολείο στη Γαλλία. Σχεδιασμένη για να καθορίσει ποια παιδιά χρειάζονταν εξατομικευμένη προσοχή, η μέθοδός τους δημιούργησε την βάση των τεστ IQ. Όμως πώς δουλεύουν τα τεστ IQ, και αποτελούν πραγματική απεικόνιση της ευφυΐας; Ο Στέφαν Σ. Ντομπράουσκι εξερευνά πως έχουν χρησιμοποιηθεί τα τεστ ανά την ιστορία.

Μάθημα από τον Στέφαν Σ. Ντομπράουσκι, σκηνοθετημένο από το Kozmonot Animation Studios.

Το 1905, οι ψυχολόγοι
Άλφρεντ Μπινέ και Τεοντόρ Σιμόν

σχεδίασαν ένα τεστ για τα παιδιά
που δυσκολεύονταν στο σχολείο στη Γαλλία.

Σχεδιασμένη για να καθορίσει ποια παιδιά
χρειάζονταν εξατομικευμένη προσοχή,

η μέθοδός τους αποτέλεσε
τη βάση των τεστ IQ.

Ξεκινώντας στα τέλη του 19ου αιώνα,

οι ερευνητές υπέθεταν ότι οι γνωστικές
ικανότητες όπως η κατανόηση κειμένου,

η λειτουργική μνήμη
και οι οπτικές-χωρικές δεξιότητες

αντανακλούσαν μια υποβόσκουσα
γενική ευφυΐα, ή αλλιώς παράγοντα g.

Ο Σιμόν και ο Μπινέ σχεδίασαν πολλά τεστ
για να μετρήσουν αυτές τις δεξιότητες

και να συνδυάσουν τα αποτελέσματα
σε ένα μοναδικό σκορ.

Οι ερωτήσεις ήταν προσαρμοσμένες
σε κάθε ηλικιακή ομάδα,

και το σκορ ενός παιδιού
αντανακλούσε τις επιδόσεις του

σε σχέση με τους συνομήλικούς του.

Διαιρώντας το σκορ με την ηλικία

και πολλαπλασιάζοντάς
το αποτέλεσμα επί 100

προέκυπτε ο δείκτης νοημοσύνης, ή IQ.

Σήμερα, το σκορ 100 αντιστοιχεί
στον μέσο όρο ενός δείγματος πληθυσμού,

με 68% του πληθυσμού
να απέχει έως 15 πόντους από το 100.

Ο Σιμόν και ο Μπινέ νόμιζαν ότι
οι δεξιότητες που αξιολογούσε το τεστ τους

θα φανέρωναν γενική ευφυΐα.

Αλλά και τότε, όπως και τώρα,

δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτή έννοια
της γενικής ευφυΐας.

Και αυτό άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο
να χρησιμοποιηθεί το τεστ

για να εξυπηρετήσεις τις προκαταλήψεις
των ανθρώπων για την ευφυΐα.

Αυτό που άρχισε ως ένας τρόπος αναγνώρισης
όσων χρειάζονταν βοήθεια στο σχολείο

γρήγορα εξελίχθηκε σε έναν τρόπο
κατάταξης ανθρώπων αλλιώς,

συχνά προς εξυπηρέτηση
ιδεολογιών με βαθιά ψεγάδια.

Μία από τις πρώτες εφαρμογές
σε μεγάλη κλίμακα

συνέβη στις ΗΠΑ στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο,
όταν ο στρατός χρησιμοποίησε ένα τεστ IQ

για να κατατάξει νεοσύλλεκτους
και να επιλέξει τους κατάλληλους

για την εκπαίδευση αξιωματικών.

Εκείνο το διάστημα, πολλοί άνθρωποι
πίστευαν στην ευγονική,

την ιδέα ότι επιθυμητά και ανεπιθύμητα
γενετικά χαρακτηριστικά

μπορούσαν και θα έπρεπε να ελέγχονται
μέσω επιλεκτικής αναπαραγωγής.

Υπήρχαν πολλά προβλήματα με αυτή τη σκέψη,

μεταξύ τους και η ιδέα ότι η ευφυΐα
δεν ήταν απλά σταθερή και κληρονομική,

άλλα είχε σχέση και με την εθνικότητα.

Υπό την επιρροή της ευγονικής,

οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν
τα αποτελέσματα της στρατιωτικής έρευνας

για να ισχυριστούν εσφαλμένα
ότι συγκεκριμένες φυλετικές ομάδες

ήταν διανοητικά ανώτερες από άλλες.

Αγνοώντας ότι πολλοί νεοσύλλεκτοι
που συμμετείχαν στο τεστ

ήταν νέοι μετανάστες στην Αμερική,

με ελλιπή τυπική εκπαίδευση
ή έκθεση στην αγγλική γλώσσα,

δημιούργησαν μια εσφαλμένη ιεραρχία
της ευφυΐας των εθνικών ομάδων.

Η διασταύρωση ευγονικής και τεστ IQ
δεν επηρέασε μόνο την επιστήμη,

αλλά και την πολιτική.

Το 1924, η πολιτεία της Βιρτζίνια
δημιούργησε μια πολιτική

που επέτρεπε την καταναγκαστική στείρωση
των ανθρώπων με χαμηλό IQ --

μια απόφαση που επικύρωσε
το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α.

Στη ναζιστική Γερμανία, η κυβέρνηση
εξουσιοδοτούσε τη δολοφονία παιδιών

με βάση το χαμηλό IQ.

Μετά το Ολοκαύτωμα
και το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων,

οι προκατειλημμένες εφαρμογές των τεστ IQ

αμφισβητήθηκαν σε ηθικό
και επιστημονικό επίπεδο.

Οι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν
τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο IQ.

Για παράδειγμα, καθώς τα τεστ IQ
αναβαθμίστηκαν κατά τον 20ο αιώνα,

οι νέες γενιές είχαν σταθερά
υψηλότερο σκορ στα παλιά τεστ

από κάθε προηγούμενη γενιά.

Αυτό το φαινόμενο,
γνωστό ως Φαινόμενο Φλυν,

συνέβη πολύ γρήγορα για να προκλήθηκε
από κληρονομικά εξελικτικά χαρακτηριστικά.

Αντιθέτως, η αιτία ήταν
μάλλον περιβαλλοντική --

καλύτερη εκπαίδευση,
περίθαλψη και διατροφή.

Στα μέσα του εικοστού αιώνα,

και οι ψυχολόγοι προσπάθησαν
να χρησιμοποιήσουν τεστ IQ

για να αξιολογήσουν παράγοντες
πέρα από τη γενική ευφυΐα,

και ιδίως τη σχιζοφρένεια, την κατάθλιψη
και άλλες ψυχικές διαταραχές.

Αυτές οι διαγνώσεις βασίστηκαν εν μέρει
στην κλινική κρίση των αξιολογητών,

και χρησιμοποίησαν ένα υποσύνολο
των τεστ που καθορίζουν το IQ --

μια τεχνική που σήμερα θεωρείται ότι
δεν προσφέρει κλινικά χρήσιμες πληροφορίες

Σήμερα, τα τεστ IQ χρησιμοποιούν
πολλά όμοια στοιχεία σχεδιασμού

και τύπους ερωτήσεων με τα πρώτα τεστ,

αν και διαθέτουμε καλύτερες τεχνικές

για την αναγνώριση
πιθανής μεροληψίας στα τεστ.

Δεν χρησιμοποιούνται πλέον
για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών.

Αλλά μια παρόμοια προβληματική πρακτική
που χρησιμοποιεί σκορ των επιμέρους τεστ

ακόμη χρησιμοποιείται μερικές φορές
για τη διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών,

παρά τις συμβουλές πολλών ειδικών.

Οι ψυχολόγοι σε όλο τον κόσμο
ακόμη κάνουν χρήση των τεστ IQ

για να αναγνωρίσουν τη νοητική υστέρηση,

και τα αποτελέσματα μπορούν
να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουν

την κατάλληλη εκπαιδευτική στήριξη,
επαγγελματική κατάρτιση

και υποβοηθούμενη διαβίωση.

Τα τεστ IQ έχουν χρησιμοποιηθεί
για να δικαιολογήσουν τρομερές πολιτικές

και επιστημονικά αβάσιμες ιδεολογίες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι
το ίδιο το τεστ είναι άχρηστο --

πράγματι, κάνει καλή δουλειά
στη μέτρηση των δεξιοτήτων συλλογισμού

και επίλυσης προβλημάτων
που θέλει να εξετάσει.

Αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με
την καταμέτρηση των δυνατοτήτων κάποιου.

Αν και υπάρχουν πολλά περίπλοκα
πολιτικά, ιστορικά, επιστημονικά

και πολιτιστικά θέματα
γύρω από τα τεστ IQ,

όλο και περισσότεροι ερευνητές
συμφωνούν σε αυτό

και απορρίπτουν την ιδέα ότι
τα άτομα μπορούν να ταξινομηθούν

με βάση ένα αριθμητικό σκορ.