< Return to Video

بحران پناه‌جویان برای ما یک آزمون خودشناسی است

  • 0:01 - 0:04
    فصد دارم درباره بحران جهانی
    پناهندگان با شما گفتگو کنم
  • 0:04 - 0:08
    و هدفم این است که به شما
    نشان دهم که این بحران
  • 0:08 - 0:11
    قابل مدیریت هست، ولی قابل حل نیست،
  • 0:12 - 0:17
    همچنین نشان دهم این بیشتر
    درباره اینکه ما که هستیم
  • 0:17 - 0:21
    همانطور که این یک مرافعه
    پناهندگان در خط مقدم هست.
  • 0:21 - 0:24
    برای من، این یک تعهد حرفه‌ای نیست،
  • 0:24 - 0:29
    زیرا من یک سازمان غیر دولتی حمایت از پناهندگان
    و مردم آوراه در سراسر جهان را اداره می‌کنم.
  • 0:29 - 0:30
    این مورد شخصی است.
  • 0:31 - 0:33
    من عاشق این عکس هستم.
  • 0:34 - 0:36
    این مرد واقعا خوشتیپ سمت راست،
  • 0:36 - 0:37
    این من نیستم.
  • 0:38 - 0:41
    این پدرم، رالف، با پدرش در لندن
  • 0:41 - 0:43
    در سال ۱۹۴۰ است.
  • 0:44 - 0:46
    آ«ها یهودیان پناهنده بلژیکی بودند.
  • 0:46 - 0:50
    آنها در شبی که نازی‌ها ( بلژیک)
    را اشغال کردند فرار کردند.
  • 0:51 - 0:52
    من این عکس را هم خیلی دوست دارم.
  • 0:53 - 0:55
    اینها گروهی از کودکان پناهنده هستند
  • 0:55 - 0:58
    که در سال ۱۹۴۶ از
    لهستان به انگلستان رسیدند.
  • 0:59 - 1:02
    و در این وسط مادرم، ماریون هست.
  • 1:03 - 1:06
    او برای یک زندگی نو به
  • 1:06 - 1:07
    کشور جدید
  • 1:07 - 1:08
    و تنها
  • 1:08 - 1:10
    در سن ۱۲ سالگی فرستاده شده بود.
  • 1:11 - 1:13
    این را میدانم:
  • 1:13 - 1:16
    اگر بریتانیا پناهندگان را
  • 1:16 - 1:17
    در دهه ۱۹۴۰ نپذیرفته بود،
  • 1:18 - 1:21
    امروز من قطعن اینجا نبودم.
  • 1:22 - 1:26
    در طی ۷۰ سال گدشته،
    چرخ یک دایره کامل شد.
  • 1:27 - 1:30
  • 1:30 - 1:32
  • 1:32 - 1:36
  • 1:37 - 1:41
  • 1:41 - 1:45
  • 1:47 - 1:49
    سال گذشت، در هر دقیقه،
  • 1:50 - 1:54
    بیش از ۲۴ نفر از خانه‌هایشان به دلیل
  • 1:54 - 1:56
    جنگ، خشونت و آزار و اذیت:
  • 1:57 - 2:00
    حمله شیمیایی دیگری در سوریه صورت گرفت،
  • 2:00 - 2:03
    وحشیگری طالبان در افقانستان،
  • 2:03 - 2:09
    در نیجریه دختران توسط بوکو حرام
    از مدرسه ربوده شدند.
  • 2:10 - 2:13
    این افراد کسانی نیستند که برای زندگی بهتر
  • 2:13 - 2:15
    به کشورهای دیگر بروند.
  • 2:15 - 2:17
    آنها برای جانشان فرار میکنند.
  • 2:19 - 2:20
    این یک تراژدی واقعی هست
  • 2:22 - 2:27
    که که مشهورترین پناهندگان جهان امروز
    نمیتوانند بیایند اینجا و با شما صحبت کنند
  • 2:27 - 2:29
    خیلی از شما این تصویر را می‌شناسید.
  • 2:30 - 2:32
    این جسد بیجان
  • 2:32 - 2:35
    آلن کُردی پنج ساله را نشان می‌دهد،
  • 2:35 - 2:39
    یک پناهنده سوری که در
    دریای مدیترانه در سال ۲۰۱۵ مُرد.
  • 2:39 - 2:43
    او به همراه ۳٫۷۰۰ نفر دیگر
    که تلاس کردن به اروپا برسند مُرد.
  • 2:44 - 2:46
    سال بعد، ۲۰۱۶،
  • 2:47 - 2:49
    ۵٫۰۰۰ نفر مردند.
  • 2:51 - 2:52
    این خیلی برای آنها دیر هست،
  • 2:53 - 2:56
    اما برای میلیون‌ها نفر دیگر دیر نیست.
  • 2:56 - 2:58
    برای افرادی مانند فردیکت.
  • 2:59 - 3:02
    من او را در اردوگاه پناهندگان نیارگوس
    در تانزانیا دیدم.
  • 3:02 - 3:03
    او اها بروندی هست.
  • 3:04 - 3:06
    می‌خواستم بدانم در کجا درسش را تمام کرده.
  • 3:06 - 3:09
    او یازده سال مدرسه را تمام کرده بود
    و سال دوازدهم را نیاز داشت.
  • 3:09 - 3:14
    به من گفت،« دعا می‌کنم که زندگی من اینجا
  • 3:14 - 3:15
    در این کمپ تمام نشود.»
  • 3:16 - 3:18
    و برای هلود هم خیلی دیر نیست.
  • 3:19 - 3:22
    پدر و مادر او پناهندگان فلسطینی بودند
  • 3:22 - 3:25
    که در اردوگاه پناهندگان یرموک
    خارج از دمشق زندگی می‌کردند.
  • 3:25 - 3:27
    او در پناه گاه پدر و مادرش به دنیا آمد،
  • 3:27 - 3:30
    و اکنون خودش پناهنده‌ای در لبنان هست.
  • 3:31 - 3:34
    او برای کمیته بین المللی نجات برای
    کمک به پناهندگان دیگران کار می‌کنند،
  • 3:35 - 3:38
    او هیچ اطمینانی نسبت
  • 3:38 - 3:40
    به آینده‌اش ندارد،
  • 3:40 - 3:42
    کجا خواهد بود و چه خواهد بود.
  • 3:42 - 3:46
    این سخنرانی در مورد فردریک، درباره هلود
  • 3:46 - 3:48
    و درباره میلیون‌ها نفر مانند آنهاست.
  • 3:48 - 3:50
    چرا آنها آوراه می‌شوند،
  • 3:50 - 3:55
    چگونه زنده می‌مانند، چه کمک هایی را نیاز دارند
    و مسئولیت ما چیست.
  • 3:56 - 3:57
    من عمیقا به این اعتقاد دارم،
  • 3:58 - 4:01
    که بزرگ ترین پرسش در قرن بیست ویکم
  • 4:02 - 4:05
    مربوط به وطیفه ما نسبت به غریبه هاست.
  • 4:05 - 4:09
    اینده « شما» مربوط به وطیفه شما نسبت
  • 4:09 - 4:10
    به غریبه‌هاست.
  • 4:10 - 4:12
    شما بهتر از هر کس دیگری می‌دانید،
  • 4:12 - 4:16
    که جهان بیش از همیشه به هم مرتبط شده‌اشت،
  • 4:17 - 4:18
    و با این حال بزرگ ترین خطر
  • 4:18 - 4:21
    این است که توسط اختلافاتمان تحلیل می‌رویم.
  • 4:22 - 4:24
    و چیزی بهتر از این آزمون وجود ندارد که
  • 4:24 - 4:26
    ما چگونه با پناهندگان برخورد می‌کنیم
  • 4:27 - 4:30
    این یک حقیقت هست: ۶۵ میلیون نفر
  • 4:30 - 4:33
    از خانه‌هایشان توسط خشونت و آزار و اذیت
    در سال گدشته از خانه‌هایشان آوراه شدند.
  • 4:33 - 4:35
    اگر این یک کشور بود،
  • 4:35 - 4:38
    این بزرگترین کشور
    قرن بیست و یکم در جهان می‌شد.
  • 4:39 - 4:44
    بیشتر این افراد، حدود ۴۰ میلیون نفر،
    در کشور خودشان باقی مانده‌اند،
  • 4:44 - 4:45
    و حدود ۲۵ میلیون پناهنده شده‌اند.
  • 4:45 - 4:48
    بدین معنا که از مرزها عبور کردند و به کشور همسایه رفته‌اند،
  • 4:49 - 4:53
    که بیشتر آنها در کشورهای فقیر،
  • 4:53 - 4:56
    با نسبتا کم درآمد مانند لبنان زندگی می‌کنند،
  • 4:56 - 4:57
    جایی که هلود زندگی می‌کند.
  • 4:59 - 5:03
    در لبنان از هر چهار نفر یکی پناهنده است،
  • 5:04 - 5:07
    یک چهارم کل جمعیت .
  • 5:07 - 5:09
    و یک پناهنده برای مدت طولانی می‌ماند.
  • 5:09 - 5:11
    متوسط طول آوارگی
  • 5:11 - 5:12
    حدود ۱۰ سال هست.
  • 5:13 - 5:18
    من به بزرگترین اردوگاه
    جهان در شرق کنیا رفتم.
  • 5:18 - 5:19
    نام آن داداب هست.
  • 5:19 - 5:21
    این در سال ۱۹۹۱-۹۲ به عنوان
  • 5:21 - 5:25
    یک « اردوگاه موفقت» برای سومالی‌های
    فراری از جنگ داخلی ساخته شد.
  • 5:26 - 5:27
    من سیلو را ملاقات کردم.
  • 5:28 - 5:31
    و روی سادگی به سیلو گفتم،
  • 5:31 - 5:33
    « ایا فکر میکنی هرگز بروی به سومالی؟»
  • 5:34 - 5:36
    و او گفت،« منظورت چیه، بروم خانه؟
  • 5:36 - 5:38
    من اینجا به دنیا آمده ام.»
  • 5:39 - 5:41
    و هنگامی که از مدیریت اردوگاه پرسیدم
  • 5:41 - 5:45
    چند نفر از این ۳۳۰٫۰۰۰ نفر اینجا به دنیا آمده‌اند،
  • 5:45 - 5:46
    آنها جواب مرا دادند:
  • 5:47 - 5:49
    ۱۰۰٫۰۰۰ نفر.
  • 5:50 - 5:52
    جا به جایی طولانی مدت یعنی این.
  • 5:53 - 5:56
    خُب، تاٍیرات این عمیق هست:
  • 5:56 - 5:58
    دولت های ضعیف که نمیتوانند
    مردم خودشان را حمایت کنند،
  • 5:59 - 6:01
    و سیستم‌های بین‌اللملی
  • 6:01 - 6:04
    از هر زمانی دیگری از
    سال ۱۹۴۵ ضعیف‌تر هستند
  • 6:04 - 6:08
    و اختلاف بر سر مذاهب، حکومت،
    تعامل با جهان خارج
  • 6:08 - 6:11
    در بخش‌های مهمی از جهان اسلام است.
  • 6:13 - 6:16
    خُب اینها چالش های
    طولانی مدت نسل‌ها هستند .
  • 6:16 - 6:19
    به همین دلیل است که می‌گویم بحران پناهندگی
    یک روند است و نه یک نوسان گذرا.
  • 6:20 - 6:25
    و این بسیار پیچیده است، و هنگامی که
    شما یک مشکل پیچیده طولانی مدت دارید،
  • 6:25 - 6:27
    مردم فکر می‌کنند کاری نمی‌توان کرد.
  • 6:28 - 6:30
    هنگامی که پاپ فرانسیس به لامپداسا ،
  • 6:31 - 6:33
    در سواحل ایتالیا در سال ۲۰۱۴ رفت،
  • 6:33 - 6:36
    او همه ما و همه مردم دنیا را
  • 6:36 - 6:40
    به آنچه که او به آن
    "جهانی شدن بی تفاوتی" می‌گوید متهم کرد.
  • 6:41 - 6:42
    این یک عبارت فراموش نشدنیست.
  • 6:42 - 6:45
    بدن معنا که قلب‌های ما
    به سنگ تبدیل شده است.
  • 6:47 - 6:48
    خُب نمیدونم، شما به من بگوید.
  • 6:48 - 6:52
    ایا اجازه دارید با پاپ مشاجره کنید،
    حتی در کنفرانس TED؟
  • 6:53 - 6:54
    اما فکر می‌کنم این درست نیست.
  • 6:54 - 6:56
    مردم می‌خواهند تغییر ایجاد کنند،
  • 6:56 - 7:00
    اما تنها نمی‌دانند که ایا
    راه‌ حلی برای این بحران هست.
  • 7:00 - 7:02
    و چیزی که می‌خواهم امروز به شما بگویم این هست
  • 7:02 - 7:05
    که هرچند مشکلات واقعی هستند،
    راه حل‌ها نیز واقعی هستند.
  • 7:06 - 7:07
    راه حل اول:
  • 7:07 - 7:11
    پناهندگان باید در کشوری
    که زندگی می‌کنند کار کنند،
  • 7:11 - 7:14
    و کشورهای که آنها در آن زندگی می‌کنند
    نیاز به کمک‌های بسیار بزرگی دارند.
  • 7:14 - 7:16
    در سال ۱۹۱۴ در اوگاندا، یک مطالعه کردند:
  • 7:17 - 7:20
    ۸۰ درصد از پناهندگان در
    کامپالا پایتخت کشور
  • 7:20 - 7:22
    نیاز به کمک های انسان‌دوستانه ندارند
    زیرا آنها کار می‌کنند.
  • 7:22 - 7:24
    آنها با کار پشتیبانی می‌شوند.
  • 7:24 - 7:26
    راه حل شماره دو:
  • 7:26 - 7:30
    تحصیلات برای کودکان یک نیاز زندگیست،
    نه یک چیز لوکس،
  • 7:30 - 7:32
    وفتی که شما برای این
    مدت طولانی آواره می‌شوید.
  • 7:33 - 7:38
    کودکان می‌توانند به عقب برگردند هنگامی
    که به آنها پشتیبانی مناسب اجتماعی، عاطفی
  • 7:38 - 7:39
    در کنار سواد خواندن و
    نوشتن و حساب داده شود.
  • 7:39 - 7:41
    من خودم این را دیده ام.
  • 7:43 - 7:46
    اما نیمی از کودکان دبستانی پناهنده
  • 7:46 - 7:48
    هیچ نوع تحصیلاتی در کل ندارند،
  • 7:48 - 7:51
    و سه چهارم کودکان دبیرستانی
    هیچ تحصیلاتی ندارند.
  • 7:51 - 7:53
    و این دیوانگیست.
  • 7:54 - 7:56
    راه حل شماره سه:
  • 7:56 - 8:00
    بیشتر پناهندگان در در مناطق شهری،
    در شهرها هستند، نه در اردوگاه ها.
  • 8:00 - 8:02
    اگر شما یا من پناهنده در شهر
    بودیم چه می‌خواستیم؟
  • 8:02 - 8:05
    ما نیاز به پول برای پرداخت
    اجاره خانه یا خرید لباس داریم.
  • 8:07 - 8:09
    این آینده ای سیستم بشردوستانه،
  • 8:09 - 8:10
    یا یک بخش قابل توجه از آن هست:
  • 8:10 - 8:13
    برای بالا بردن قدرت پناهندگان
    به مردم پول نقد بدهید
  • 8:13 - 8:15
    و شما به اقتصاد محلی کمک کنید.
  • 8:15 - 8:17
    و راه حل چهارمی هم وجود دارد،
  • 8:17 - 8:20
    این بحث برانگیز هست
    اما نیاز دارد که درباره اش گفتگو شود.
  • 8:20 - 8:23
    شکننده‌تدین پناهندگان
    نیاز به این دارند که شروع نو،
  • 8:23 - 8:25
    و یک زندگی نو در یک کشور نو،
  • 8:26 - 8:27
    از جمله غرب داشته باشند.
  • 8:28 - 8:32
    تعداد نسبتا کوچک هست،
    صدها هزار نفر، نه میلیون نفر،
  • 8:32 - 8:35
    اما نمادگرایی‌ها بزرگ هست.
  • 8:36 - 8:39
    اکنون زمان آن ممنوعیت پناهندگان نیست،
  • 8:39 - 8:40
    آنطوری که سیاست ترامپ پیشنهاد می‌دهد.
  • 8:40 - 8:44
    اکنون زمان پذیرا شدن مردمی
    که قربانی این ترور شده اند است.
  • 8:44 - 8:45
    و به خاطر داشته باشید--
  • 8:45 - 8:48
    ( تشویق )
  • 8:52 - 8:56
    به خاطر داشته باشید، هر کسی که شما پرسید،
    «آیا آنها به درستی مورد بررسی قرار گرفته‌اند؟»
  • 8:56 - 8:59
    این واقعا پرسشی معقول
    و پاسخ خوبی برای پرسیدن هست.
  • 9:00 - 9:04
    حقیقت این هست، پناهندگان
    برای اسکان مجدد می‌ایند
  • 9:04 - 9:08
    بیشتز از کسان دیگری که به کشورها می‌ایند
    مورد بررسی قرار میگیرند.
  • 9:08 - 9:10
    خُب درحالی این منطقیست
    که این پرسش پرسیده شود،
  • 9:10 - 9:14
    این منطقی نیست که گفته شود پناهندگی واژه
    دیگربرای تروریست هست.
  • 9:15 - 9:16
    خُب، چه اتفاقی می‌افتد--
  • 9:16 - 9:20
    ( تشویق)
  • 9:20 - 9:23
    چه اتفاقی می افتد که
    پناهندگان نتوانند کار کنند،
  • 9:23 - 9:25

    نمی‌توانند کودکانشان را به مدرسه بفرستند،
  • 9:25 - 9:28
    پول نقد نمی‌توانند داشته باشند،
    و مسیر قانوتی برای کمک ندارند؟
  • 9:28 - 9:30
    اتفاقی که می‌افتد آنها سفر پرخطری را انتخاب می‌کنند،
  • 9:30 - 9:35
    من به لیسبوس، جزیره ای زیبا
    در یونان دو سال پیش رفتم.
  • 9:35 - 9:37
    آنجا خانه ۹۰ هزار نفر هست.
  • 9:37 - 9:41
    در یک سال، ۵۰۰،۰۰۰ پناهنده
    به این جزیزه رفتند.
  • 9:41 - 9:43
    می‌خوام به شما نشان دهم که چه چیزی دیدم
  • 9:43 - 9:46
    هنگامی که به شما این جزیزه رانندگی کردم:
  • 9:46 - 9:50
    توده ای از جلیقه‌های نجات
    افرادی که به ساحل رسیده بودند.
  • 9:51 - 9:52
    رفتم که از نزدیک نگاه کنم،
  • 9:52 - 9:55
    آنجا جلیقه های نجات کوچک برای کودکان بود،
  • 9:55 - 9:56
    زرد رنگها.
  • 9:56 - 9:58
    من این عکس را گرفتم.
  • 9:58 - 10:02
    احتمالا نوشته ها را نمی توانید بخوانید،
    اما میخواهم این را برای شما بخوانم.
  • 10:02 - 10:05
    "هشدار:
    از غرق شدن محافظت نمیکند. "
  • 10:06 - 10:07
    خُب در قرن بیست ویکم،
  • 10:08 - 10:11
    به کودکان جلیقه نجاتی داده می‌شود
  • 10:11 - 10:13
    که ایمن به اروپا برسند
  • 10:13 - 10:16
    حتی با اینکه این جایقه ها
    زندگی آنها را نجات نخواهد داد
  • 10:16 - 10:19
    اگر آنها از قایق بیرون بیفتند
    آنها را به آن برگردانند.
  • 10:21 - 10:24
    این تنها یک بحران نیست، این یک آزمون هست.
  • 10:26 - 10:29
    این یک آرمونی که تمدن انسانی
    را به پائین می‌کشد.
  • 10:30 - 10:31
    این آزمپن انسانیت ماست.
  • 10:32 - 10:34
    این آزمونی ما در دنیای غرب هست
  • 10:34 - 10:37
    که ما چه کسانی هستیم و بر چه اعتقاداتی هستیم.
  • 10:39 - 10:42
    این آزمونی برای شخصیت ماست،
    نه برای سیاسته‌های ما.
  • 10:43 - 10:45
    و پناهندگان موضوع سختی هستند.
  • 10:45 - 10:47
    آنها از مناطق دور جهان می‌ایند.
  • 10:48 - 10:50
    آنها آسیب دیده‌اند.
  • 10:50 - 10:52
    اغلب از ادیان متفاوت هستند.
  • 10:52 - 10:55
    و اینها دقیقا دلایلی هستند
    که ما باید به پناهندگان کمک کنیم،
  • 10:55 - 10:57
    نه دلیلی برای کمک نکردن به آنها.
  • 10:57 - 11:01
    و این دلایلی است برای کمک به آنها
    برای آن چیزی که آنها درباره ما می‌گویند.
  • 11:02 - 11:04
    این ارزش‌های ما نشان می‌دهد.
  • 11:05 - 11:10
    همدلی و نوع دوستی دو پایه تمدن هستند.
  • 11:11 - 11:14
    همدلی و نوع دوستی به عمل انجام شود
  • 11:14 - 11:16
    و ما با این عقیده پایه‌ای اخلاقی
    زندگی می‌کنیم.
  • 11:17 - 11:19
    و در جهان مدرن،
    ما هیچ بهانه ای نداریم.
  • 11:19 - 11:23
    ما نمیتوانیم بگویم ما نمیدانیم در جوبا، سودان جنوبی،
  • 11:23 - 11:25
    یا حلب و سوریه چه می‌گذرد.
  • 11:25 - 11:28
    اینجا، این تلفن هوشمند ما
  • 11:28 - 11:29
    در دست مان هست.
  • 11:29 - 11:32
    بهانه‌ای برای نادیده انگاشتن وجود ندارد.
  • 11:32 - 11:36
    در صورت کمک نکردن، ما نشان می دهیم
    که ابدا هیچ محدوده اخلاقی نداریم.
  • 11:37 - 11:40
    این همچنین نشان می‌دهد که
    آیا ما تاریخ خود را می‌دانیم.
  • 11:41 - 11:43
    دلیل اینکه پناهندگان
    در سراسر جهان دارای حقوقی هستند
  • 11:43 - 11:46
    به دلیل رهبری فوق العاده ای غرب
  • 11:46 - 11:49
    توسط دولتمردان و زنان
    پس از جنگ جهانی دوم می باشد
  • 11:49 - 11:51
    که به حقوق جهانی تبدیل شد.
  • 11:52 - 11:55
    خدشه به حمایت از پناهندگان،
    و خدشه به تاریخ خودمان می زنیم.
  • 11:56 - 11:58
    همین هست--
  • 11:58 - 11:59
    ( تشویق)
  • 11:59 - 12:03
    همچنین این روشنگر قدرت دموکراسی
  • 12:03 - 12:06
    به عنوان یک پناهنده از دیکتاتوری است.
  • 12:06 - 12:08
    از چند نفر از سیاستمداران شنیده‌اید که بگویند،
  • 12:09 - 12:13
    « ما به قدرت سرمشقمان باور داریم،
    نه به سرمشقی از قدرت خودمان.»
  • 12:14 - 12:17
    منظور آنها این هست که ما برای آنچه
    که از بمباران مهم تر هست می‌ایستیم.
  • 12:18 - 12:20
    پناهندگان به دنبال پناهگاه هستند
  • 12:21 - 12:25
    و غرب را به عنوان منبع امید
    و محل پناه می‌دانند.
  • 12:27 - 12:29
    روس‌ها، ایرلندی‌ها،
  • 12:29 - 12:32
    چینی‌ها، اریترها، کوبایی،
  • 12:32 - 12:34
    برای امنیت به غرب آمدند.
  • 12:35 - 12:37
    ما مخاطرات را کنار گذاشتیم.
  • 12:38 - 12:40
    و چیز دیگری در مورد ما نشان می‌دهد:
  • 12:40 - 12:43
    آیا ما در برابر اشتباهاتمان
    هیچ فروتنی داریم.
  • 12:43 - 12:45
    من یکی از این افراد نیستم
  • 12:45 - 12:49
    که که باور داشته باشم تمامی مشکلات جهان توسط غرب ایجاد می‌شود.
  • 12:49 - 12:50
    اینطور نیست.
  • 12:50 - 12:52
    اما هنگامی که ما اشتباهی می‌کنیم
    باید آن را بپذیریم.
  • 12:53 - 12:55
    این اتفاقی نیست که
    کشوری که بیشترین
  • 12:55 - 12:58
    پناهنده را نسبت به دیگران جذب کرده است،
    ایالات متحده،
  • 12:58 - 13:01
    بیشترین پناهنده ویتنامی را از
    سایر کشورها پذیرفته است.
  • 13:02 - 13:03
    این با تاریخ گفتگو می‌کند.
  • 13:04 - 13:07
    اما تاریخ معاصرتری وجود دارد،
    عراق و افغانستان
  • 13:08 - 13:11
    شما نمی‌توانید اشتباهات سیاست خارجی‌تان را
  • 13:11 - 13:13
    توسط عمل انساندوستانه پوشش دهید،
  • 13:13 - 13:17
    اما هنگامی که چیزی را می‌شکنید،
    وظیفه دارید که کمک به تعمیر آن کنید،
  • 13:17 - 13:19
    و این وظیفه امروز ماست.
  • 13:22 - 13:24
    ایا به خاطر می‌آورید که در ابتدای صحبتم،
  • 13:24 - 13:26
    گفتم که می‌خواهم توضیح دهم
    که بحران پناهندگان
  • 13:26 - 13:28
    قابل مدیدریت هست، نه غیرقابل حل.
  • 13:29 - 13:32
    این حقیقت دارد.
    می‌خواهم به شیوه نوی فکر کنید،
  • 13:32 - 13:34
    اما می‌خواهم کاری نیز انجام دهید.
  • 13:36 - 13:38
    اگر کارفرما هستید،
  • 13:38 - 13:39
    پناهندگان را را استخدام کنید.
  • 13:40 - 13:43
    اگر با این استدلال‌ها متقاعد شده اید،
  • 13:43 - 13:45
    آن را اسطوره کنید
  • 13:45 - 13:47
    هنگامی که با خانواده یا دوستان یا
    همکاران هستید آن را تکرار کنید.
  • 13:48 - 13:51
    اگر پول دارید، به مراکز خیریه بدهید
  • 13:51 - 13:53
    که برای پناهندگان سراسر
    جهان تغییراتی ایجاد می‌کنند.
  • 13:54 - 13:55
    اگر یک شهروند هستید،
  • 13:56 - 13:58
    برای سیاستمدارنی
  • 13:58 - 14:02
    که برای انجام راه‌ حل‌هایی که
    صحبت کرده‌ام انجام می‌دهند رای دهید.
  • 14:02 - 14:06
    ( تشویق)
  • 14:06 - 14:08
    وظیفه نسبت به غریبه ها
  • 14:08 - 14:10
    خودش را به روش های کوچک
  • 14:10 - 14:13
    و بزرگ نشان می‌دهد،
  • 14:13 - 14:15
    بی سرو صدا و قهرمانانه.
  • 14:16 - 14:17
    در سال ۱۹۴۲،
  • 14:19 - 14:21
    عمع من و مادر بزرگم در بروکسل
  • 14:21 - 14:22
    تحت سلطه آلمان زندگی می کردند.
  • 14:24 - 14:26
    آنها از مقامات نازی
  • 14:26 - 14:30
    احضاریه دریافت کردند
    که به ایستگاه قطار بروکسل بروند.
  • 14:32 - 14:35
    مادر بزرگم بالافاصله فکر کرد
    که چیزی نادرست است.
  • 14:37 - 14:39
    او به اقوامش التماس کردند
  • 14:39 - 14:41
    که به ایستگاه قطاربروکسل نروند.
  • 14:42 - 14:44
    اقوامش به او گفتند،
  • 14:45 - 14:48
    « اگر نرویم،
    اگر کاری را که گفتند نکنیم،
  • 14:48 - 14:50
    مشکل پیدا خواهیم کرد.»
  • 14:51 - 14:53
    می‌توانید حدس بزنید چه اتفاقی
  • 14:53 - 14:55
    برای اقوامی که به
    ایستگاه قطار بروکسل رفتند افتاد.
  • 14:56 - 14:57
    آنها هرگز دوباره دیده نشدند.
  • 14:58 - 15:00
    اما مادربزرگ و عمه من،
  • 15:01 - 15:03
    به روستای کوچکی
  • 15:03 - 15:05
    در جنوب بروکسل رفتند
  • 15:06 - 15:09
    جایی که در دهه قبل برای تعطیلات می رفتند،
  • 15:09 - 15:13
    و خودشان را به کشاورزمحلی ،
  • 15:13 - 15:15
    یک کشاورز کاتولیک
    به نام موسیو موریس رساندند
  • 15:16 - 15:18
    و از او خواستند که آنها را بپذیرد.
  • 15:19 - 15:21
    و او اینکار را کرد،
  • 15:21 - 15:22
    تا آخر جنگ،
  • 15:23 - 15:27
    به من گفته شد که ۱۷ نفر یهودی
    در آن روستا زندگی می‌کردند.
  • 15:28 - 15:30
    و هنگامی که من نوجوان بودم، از عمه ام خواستم،
  • 15:30 - 15:32
    « میتونی من را ببری تا موسیو موریس را ببینم؟»
  • 15:33 - 15:37
    و او گفن« بله می تونم.
    او هنوز زنده است. بگذار برویم و او را ببینیم.»
  • 15:37 - 15:38
    خُب او باید ۸۳ الی ۸۴ ساله بود،
  • 15:39 - 15:41
    رفتم که تو را ببینیم.
  • 15:41 - 15:44
    و فکر می‌کنم، تنها نوجوانی بودم
  • 15:44 - 15:45
    که رفت تا او را ببینید،
  • 15:45 - 15:48
    او مرد ارامی با موهای سپید بود،
  • 15:48 - 15:50
    به او گفتم،
  • 15:51 - 15:52
    « چرا اینکار را کرد؟
  • 15:53 - 15:56
    چرا این خطر را کرد؟»
  • 15:57 - 15:59
    او مرا نگاه کرد و شانه بالا انداخت،
  • 15:59 - 16:01
    و به فرانسوی گفت،
  • 16:01 - 16:03
    « یکی باید.»
  • 16:03 - 16:04
    « یکی باید.»
  • 16:04 - 16:07
    این چیزی ذاتی در او بود.
  • 16:07 - 16:08
    این در طبیعتش بود.
  • 16:08 - 16:13
    و به نظر من این باید این در ما
    طبیعی و ذاتی باشد.
  • 16:13 - 16:14
    به خودتان بگوید،
  • 16:15 - 16:18
    بحران پناهندگی قابل مدیریت هست،
  • 16:18 - 16:19
    نه غیر قابل حا،
  • 16:19 - 16:21
    و هریک از ما
  • 16:21 - 16:25
    مسئولیت شخصی داریم که
    این کار را انجام دهیم.
  • 16:25 - 16:29
    زیرا این برای نجات خودمان و ارزش‌هایمان
  • 16:29 - 16:32
    همراه با نجات پناهندگان و زندگیشان هست.
  • 16:32 - 16:34
    بسیار سپاسگزارم.
  • 16:34 - 16:37
    ( تشویق)
  • 16:45 - 16:48
    برنو جوسانی،: دیوید سپاسگزارم.
    دیوید میلیبند: سپاسگزارم.
  • 16:48 - 16:50
    برنو: اینها پیشنهادات سنگینی هستند
  • 16:50 - 16:53
    و درخواست تو برای
    مسئولیت فردی نیز بسیار سنگین هستند،
  • 16:53 - 16:55
    اما من با یک فکر مشکل دارم و این است:
  • 16:55 - 16:59
    تو گفتی، و اینها سخنان تو هستند،
    « رهبری فوق‌العاده غربی»
  • 16:59 - 17:01
    که در حدود ۶۰ سال گذشته
  • 17:01 - 17:03
    تمامی بحث‌ها در
    مورد حقوق بشر را رهبری کرده،
  • 17:03 - 17:06
    در کنوانسیون حقوق بشر و چیزهای دیگر.
  • 17:07 - 17:10
    این رهبری پس از آسیب بزرگی رخ داد
  • 17:10 - 17:14
    فضای سیاسی رضایت طرفین اتفاق افتاد،
  • 17:14 - 17:16
    و اکنون ما درفضای تفرقه سیاسی هستیم.
  • 17:16 - 17:19
    در واقع، پناهندگان یکی
    از مسائل تفرقه هستند.
  • 17:19 - 17:21
    خُب امروز این رهبری از کجا می‌آید؟
  • 17:21 - 17:24
    دیوید: خُب، فکر می‌کنم حق با تو باشد که بگویی
  • 17:24 - 17:26
    که این رهبری ساختگی در جنگ
  • 17:27 - 17:29
    خلق و خوی متفاوت،
    و گام های متفاوت
  • 17:29 - 17:30
    و چشم اندازهای متفاوتی دارند
  • 17:30 - 17:33
    تا رهبری که در صلح هستند.
  • 17:34 - 17:37
    خُب پاسخ من این هست که
    رهبری باید به پايبن دست بیاید
  • 17:37 - 17:39
    نه بالا دست.
  • 17:39 - 17:42
    منظورم این هست، یک موضوع تکراری
    این کنفرانس این هفته
  • 17:42 - 17:46
    در مورد دموکراسیزه کردن قدرت هست.
  • 17:46 - 17:48
    و ما باید دموکراسیمان را نگه داریم،
  • 17:48 - 17:51
    اما ما همچنین باید دموکراسی
    خودمان را هم فعال کنیم.
  • 17:51 - 17:53
  • 17:53 - 17:54
  • 17:54 - 17:56
  • 17:56 - 17:58
  • 17:58 - 17:59
  • 17:59 - 18:01
  • 18:01 - 18:03
  • 18:03 - 18:07
  • 18:07 - 18:08
  • 18:08 - 18:10
  • 18:10 - 18:14
  • 18:14 - 18:15
  • 18:15 - 18:17
  • 18:17 - 18:20
  • 18:20 - 18:22
  • 18:22 - 18:26
Title:
بحران پناه‌جویان برای ما یک آزمون خودشناسی است
Speaker:
David Miliband
Description:
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
18:38

Persian subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.