«تراجنسیتی» واژه ترسناکی نیست | ساموئل ری برنستین | TEDxLagunaBlancaSchool

سامويل ری برنستین تجربه‌های بزرگ شدنش به عنوان یک مرد تراجنسیتی را تعریف می‌کند. از طریق شرح دگرگونی خودش به یک تراجنسیتی مذکر، او بیان می‌کند که تراجنسیتی‌ها فقط می‌خواهند با شایستگی و احترامی که هر کسی امید دارد در زمان بزرگ شدن ببیند با آنها رفتار شود.

ساموئل ری برنستین ۱۵ سال دارد و در سانتاباربارای کالیفرنیا زندگی می‌کند. او از بازیگری، استندآپ کمدی، مطالعه، و یاد گرفتن درباره دنیای اطرافش لذت می‌برد. ساموئل از دوران کودکی روی صحنه اجرا کرده است و بسیار هیجان‌زده است که می‌تواند روی صحنه TEDxLaguna درباره تجربه‌اش به عنوان یک تراجنسیتی صحبت کند.

این سخنرانی در یک رویداد TEDx ارائه شده که با استفاده از الگوی کنفرانس TED اما به صورت مستقل و توسط جامعه محلی برگزار شده است. در اینجا بیشتر بدانید: https://www.ted.com/tedx

اسم من ساموئل برنستاین است،
و ۱۵ سال دارم،

و تراجنسیتی هستم.

وقتی سنم کمتر بود،
به من میگفتند که دختر هستم.

من هم آن را پذیرفتم چون فکر نمیکردم
اجازه دارم چیز دیگری باشم.

اما بعد بدنم شروع کرد به تغییر.

میتوانم بگویم بلوغ را ترکانده بودم،

اما بیشتر حس میکردم بلوغ مرا ترکانده است.

به من میگفتند دارم به یک زن تبدیل میشوم.

من هم پذیرفتم

چون فکر نمیکردم
اجازه دارم چیز دیگری باشم.

اما دیگر خودم نبودم.

خیلی زودرنج شدم و از دوستانم فاصله گرفتم.

حملههای هراسم شروع شد

و هر کدام چندین ساعت
در اتاقهای پشتی مدرسه طول میکشید.

دیگر نمیدانستم «شادی» چه حسی داشت.

وقتی ۱۳ ساله شدم،

دردم را روی پوست خودم حکاکی میکردم،

و دیگر نمیخواستم زنده باشم.

بیچاره بودم، اما دلیل آن را نمیدانستم.

روزی در اتاق روانپزشک نشسته بودم،
و او از من خواست که جنسیتم را تعریف کنم.

به او گفتم که یک دختر هستم

چون فکر نمیکنم
اجازه داشته باشم چیز دیگری باشم.

اما آن شب، هنوز روی آن سوال گیر کرده بودم.

رفتم و در اینترنت شروع به تحقیق کردم
و به کلمه تراجنسیتی رسیدم.

هرگز تا آن زمان نشنیده بودم.

تراجنسیتی:

کسی که از نظر هویتی جنسیتی غیر از آنچه
زمان تولد به او نسبت داده شده دارد.

بلافاصله، متوجه شدم کی هستم.

همان شب، به مادرم گفتم من دختر نیستم.

و همان لحظه، چنان احساس کمال کردم
که سالها بود نداشتم.

همین که شروع به تبیین هویت حقیقیام کردم،
تمام شخصیت من شروع به تغییر کرد.

دوباره خوشحال بودم.

نمیخواهم تمام داستان خیلی،
خیلی خصوصیام را امروز برای شما تعریف کنم

تا دلتان برای من بسوزد.

دارم داستانم را تعریف میکنم چون مجبورم.

برای بسیاری، تراجنسیتی کلمهای ترسناک است.

بیشتر مردم نمیدانند معنای آن واقعاً چیست،

و حتی اگر بدانند،

اصلاً نمیتوانند راحت درباره آن صحبت کنند.

پس به همین دلیل است که امروز اینجا هستم،

تا مثل هرکس دیگری اینجا ثابت کنم،

که فقط یک انسانم، که هویتش
شایسته به رسمیت شناخته شدن و احترام است.

زیرا همان طور که ممکن است
شما از من بترسید،

متوجه نیستید که من هم از شما میترسم.

وقتی شروع به بیان خود واقعیام کردم،

فکر میکردم که قسمت سخت ماجرا تمام شده،

فکر میکردم خودم را کشف میکنم،

و تمام مشکلاتم به شکلی جادویی محو میشوند

چون میتوانم با جنسیت واقعیام زندگی کنم.

اما خیلی اشتباه میکردم.

من میترسم.

من از پذیرفته نشدن میترسم،

از آزار و اذیت در
دستشوییهای عمومی میترسم.

از پزشکانی میترسم که نمیدانند
مرا چطور درمان کنند.

از این میترسم که بزرگ شوم
و در محیط کار با تبعیض مواجه شوم.

میترسم که در این دنیا،

حقوق قانونی من هر لحظه ممکن است

به معنای واقعی از من گرفته شوند.

میترسم که کسانی هیچ وقت مرا
به عنوان یک مرد واقعی نبینند.

میترسم،

نه فقط برای خودم،

بلکه برای هر تراجنسیتی
که در این دنیا زندگی میکند،

مخصوصاً زنان تراجنسیتی،

افراد تراجنسیتی غیردوتایی،

ترنسهای معلول،

ترنسهای رنگین پوست،

و ترنسهای فراجنسیتی،

که خیلی بیشتر از من، یک تراجنسیتی مرد سفید
که به جنس مخالف علاقه دارد،

با تبعیض و نادانی و نفرت
در این دنیا روبرو میشوند.

پس با این وجود، من میترسم.

ما میترسیم.

اما نباید بترسیم.

تراجنسیتی نباید واژهای ترسناک باشد.

هیچ هویتی هرگز نباید ترسناک
یا عجیب یا شرمآور باشد.

ما به عنوان مردم، باید دور هم جمع شویم.

باید گستردگی را جشن بگیریم،

اما در این کار،

باید کمتر به آنچه ما را
متفاوت میکند تمرکز کنیم

و بیشتر بر آنچه ما را
یکسان میکند تمرکز کنیم.

زیرا زیر تمام لایههای زیبایی
که ما را به آنکه هستیم تبدیل میکند

تنها یک نفر است،

که میخواهد به عنوان خودش
پذیرفته و دوست داشته شود.

در دنیای سختی زندگی میکنیم،

نه فقط برای من،

نه فقط برای افراد تراجنسیتی،

بلکه برای همه.

همه ما روزهای خوب و بدی داریم.

همه ما دچار مناقشه و درد میشویم.

همه ما تلاش میکنیم.

اما مهمتر از آن، همه ما تلاش میکنیم
استقامت داشته باشیم.

پس از همه شما میخواهم،

فایده استفاده از انرژیمان
برای نفرت از یکدیگر چیست،

وقتی میتوانیم از آن برای
کمک به یکدیگر و حمایت از هم استفاده کنیم.

اگر جواب شما هم، مثل من، «نمیدانم» است،

پس از شما میخواهم ببینید
برای ایجاد تغییر چه میتوانید بکنید.

بگذارید مردم داستانشان را تعریف کنند.

گوش کنید.

بگذارید مردم نیازهایشان را
به اشتراک بگذارند.

به آنها احترام بگذارید.

مردم را تشویق کنید
شادترین زندگیشان را داشته باشند.

و لطفا، مهمتر از همه،

فقط با مردم طوری رفتار کنید
که دوست دارید با شما رفتار کنند.

متشکرم.

(تشویق)