ชาร์ลี ท๊อด: แชร์ประสบการณ์ไร้เหตุผล
-
0:00 - 0:03ผมเริ่ม Improv Everywhere เมื่อ 10 ปีที่แล้ว
-
0:03 - 0:06พอผมย้ายมานิวยอร์ก พร้อมความสนใจด้านการแสดงและแสดงตลก
-
0:06 - 0:09เพราะผมใหม่กับเมือง ผมไม่ได้มีเส้นสายกับทางเวทีแสดง
-
0:09 - 0:12ผมก็เลยสร้างเวทีสาธารณะซะเองเลย
-
0:12 - 0:14มาเริ่มที่โปรเจคแรกกันครับ
-
0:14 - 0:16ก็คือ โน กางเกง ขึ้นรถใต้ดิน
-
0:16 - 0:18อันนี้เกิดขึ้นเมื่อเดือน มกราคม ปี 2002
-
0:18 - 0:20และผู้หญิงคนนี้เป็นดาราประจำสำหรับวิดีโอนี้
-
0:20 - 0:22เธอไม่รู้ว่ากำลังถูกถ่ายทำอยู่
-
0:22 - 0:24ด้วยกล้องที่เราซ่อนไว้
-
0:24 - 0:26นี่เป็นรถไฟในนิวยอร์ก 6 สถานี
-
0:26 - 0:28และนี่เป็นสถานีแรก
-
0:28 - 0:30สองคนนี้เป็นหนุ่มเดนิช
-
0:30 - 0:33ที่นั่งข้างกล้องที่เราซ่อนไว้
-
0:33 - 0:35และนั่นคือผมในเสื้อโค้ทสีน้ำตาล
-
0:35 - 0:37เวลานั้นอากาศ 30 องศาด้านนอก
-
0:37 - 0:39ผมใส่หมวก มีผ้าพันคอ
-
0:39 - 0:42และผู้หญิงคนนี้ก็สังเกตุเห็นว่าผมแปลกตอนนี้แหละ
-
0:44 - 0:50(เสียงหัวเราะ)
-
0:50 - 0:52และอย่างที่คุณเห็น ผมไม่ได้ใส่กางเกง
-
0:52 - 0:55(เสียงหัวเราะ)
-
0:55 - 0:57ถึงจุดนี้
-
0:57 - 0:59เธอก็เห็นความแปลกของผมละครับ
-
0:59 - 1:01แต่ในรถและรถไฟสาธารณะของนิวยอร์กมักมีพวกประหลาดอยู่แล้ว
-
1:01 - 1:03ดังนั้นมีคนนึงคงไม่แปลกเท่าไหร่
-
1:03 - 1:06เธอก้มอ่านหนังสือต่อไป ซึ่งบังเอิญหัวข้อชื่อ "ข่มขืน"
-
1:06 - 1:10(เสียงหัวเราะ)
-
1:10 - 1:12ก็คือเธอสังเกตุสิ่งแปลกๆ
-
1:12 - 1:14แต่พยายามทำตัวตามปกติต่อไป
-
1:14 - 1:16ในเวลาต่อมา ผมมีเพื่อน 6 คน
-
1:16 - 1:19ที่รออยู่ตามสถานีต่างๆ ใน ชุดชั้นในเหมือนกัน
-
1:20 - 1:22แล้วจะค่อยๆทยอยกันขึ้นรถที่ละคน
-
1:22 - 1:25พวกเราทำเหมือนไม่รูัจักกัน
-
1:25 - 1:28และพวกเราทำเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ
-
1:28 - 1:31ที่ลืมใส่กางเกงในวันอากาศหนาวของเดือนมกรา
-
1:31 - 1:56(เสียงหัวเราะ)
-
1:56 - 1:58ในตอนนี้
-
1:58 - 2:00เธอตัดสินใจเอาหนังสือที่อ่านเก็บ
-
2:00 - 2:02(เสียงหัวเราะ)
-
2:02 - 2:06และตัดสินใจเริ่มสังเกตุรอบๆ ตัวเธอมากขึ้น
-
2:06 - 2:08ในเวลาต่อมา หนุ่มเดนิช 2 คน ด้านซ้ายของกล้อง
-
2:08 - 2:10แยกตัวออกจากกัน
-
2:10 - 2:12พวกเขาคิดว่านี้เป็นอะไรที่ขำที่สุดที่เคยเห็นมา
-
2:12 - 2:15แล้วดูุคุณผู้หญิงเขาส่งสายตากับพวกเขาซิครับ
-
2:20 - 2:22(เสียงหัวเราะ)
-
2:22 - 2:24ผมชอบช่วงนี้ของวิดีโอจังครับ
-
2:24 - 2:27เพราะก่อนหน้าการแชร์ประสบการณ์นี้
-
2:27 - 2:30มันเป็นสิ่งที่ อาจจะรู้สึกกลัวๆ
-
2:30 - 2:32หรือบางอย่างที่ทำเธอสับสน
-
2:32 - 2:34และจนถึงตอนแชร์ประสบการณ์
-
2:34 - 2:36มันตลกและเป็นสิ่งที่เธอหัวเราะได้
-
2:36 - 2:38และรถไฟก็มาถึง
-
2:38 - 2:40จุดจอดที่3 จากหก
-
2:54 - 2:57(เสียงหัวเราะ)
-
2:57 - 2:59วิดีโอไม่ได้แสดงทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นนะครับ
-
2:59 - 3:01วิดีโอนี้ยังมีต่ออีก 4 สถานี
-
3:01 - 3:05รวมทั้งหมดเป็น 7 คนจากไหนไม่รู้ที่ใส่ กกน ขึ้นรถ
-
3:05 - 3:07ถึงจุดจอดที่ 8 ผู้หญิงคนนึงก็เข้ามาพร้อมกับถุงใบใหญ่
-
3:07 - 3:10และประกาศว่ามีกางเกงราคา 1 ดอลลาร์มาขาย
-
3:10 - 3:13เหมือนกับที่เห็นขายแบตเตอรี่กับขนมบนรถไฟแหละครับ
-
3:13 - 3:16พวกเราซื้อกางเกงคนละตัว แล้วใส่
-
3:16 - 3:19พูดว่า "ขอบคุณครับ เป็นสิ่งที่ต้องการสำหรับวันนี้อยู่พอดีเลย"
-
3:19 - 3:22จากนั้น ไม่ทันที่จะเฉลยว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็ออก
-
3:22 - 3:24และต่างไปกันคนละทิศ
-
3:24 - 3:26(เสียงปรบมือ)
-
3:26 - 3:28ขอบคุณครับ
-
3:30 - 3:32หยุดวิดีโอที่ตรงนั้น
-
3:32 - 3:34แล้วก็ชอบปฏิกริยาของผู้หญิงคนนี้มากด้วย
-
3:34 - 3:36ผมดูวิดีโอเทปนั้นในวันเดียวกัน
-
3:36 - 3:38มันให้แรงบันดาลใจผมทำต่อไป
-
3:38 - 3:41และนั่นเป็นหนึ่งในจุดประสงค์ของ Improv Everywhere
-
3:41 - 3:43คือทำให้บรรยากาศที่สาธารณะ
-
3:43 - 3:45ที่เป็นประสบการณ์ดีๆให้กับคนอื่นๆ
-
3:45 - 3:48มันเป็นการแกล้ง แต่แกล้งแบบที่คนจะมีเรื่องดีๆไปเล่าต่อ
-
3:48 - 3:50และปฏิกริยาของผู้หญิงคนนี้กระตุ้น
-
3:50 - 3:52ให้ผมทำ โน กางเกง ขึ้นรถไฟ ครั้งที่สอง
-
3:52 - 3:54แล้วเราก็ทำต่อเนื่องทุกปีครับ
-
3:54 - 3:56และในมกรานี้ เราทำเป้นครั้งที่ 10 แล้วครับ
-
3:56 - 3:59ซึ่ง คนมากมายกว่า 3500คน
-
3:59 - 4:01จะสวมชั้นในขึ้นรถไฟใต้ดินในเมืองนิวยอร์ก
-
4:01 - 4:03รถไฟเกือบทุกสายในเมือง
-
4:03 - 4:05และอีกกว่า 50 เมืองทั่วโลก
-
4:05 - 4:07ก็ร่วมด้วย
-
4:07 - 4:09(เสียงหัวเราะ)
-
4:09 - 4:12ผมได้เริ่มชั้นเรียน อิมโพรฟ ที่โรงละคร Upright Citizens Brigade
-
4:12 - 4:15และได้พบเหล่าผู้สร้างสรรค์ นักแสดง และเหล่าตลกอีกมากมาย
-
4:15 - 4:17ผมเริ่มรวบรวมเมล์
-
4:17 - 4:19ของคนที่อยากมีส่วนร่วมกับโปรแจคแนวนี้
-
4:19 - 4:21นั้นทำให้ผมสามารถสร้างโปรเจคที่ใหญ่ขึ้นได้
-
4:21 - 4:23วันหนึ่งผมเดินผ่าน Union Square
-
4:23 - 4:25แล้วเห็นตึกนี้
-
4:25 - 4:27ซึ่งเพิ่งสร้างเมื่อ 2005
-
4:27 - 4:30แล้วผมก็เห็นเด็กผู้หญิงตรงหน้าต่างหนึ่ง กำลังเต้นอยู่
-
4:30 - 4:32ผมว่ามันเป็นไรที่พิเศษมาก
-
4:32 - 4:34เป็นเพราะว่ามันมืด เลยเห็นเธอเป็นเงาดำ สว่างด้านหลังด้วยหลอดไฟ
-
4:34 - 4:36ท่าทางเธอเจนเวทีเสียด้วย
-
4:36 - 4:38แต่ผมก็คิดไม่ออกว่าทำไมเธอทำแบบนั้น
-
4:38 - 4:40หลังจากนั้น 15 วิ เพื่อนเธอก็โผล่มา
-
4:40 - 4:42เธอหลบอยู่หลังห้องโชว์นี่เอง
-
4:42 - 4:44พวกเขาหัวเราะ กอดกันแล้วก็วิ่งหายไป
-
4:44 - 4:46เหมือนกับว่าเธอแค่อยากจะเต้นเท่านั้นแหละ
-
4:46 - 4:48นั่นเลยดลใจผม
-
4:48 - 4:50รองดูที่หน้าตึกทั้งหมด มีหน้าต่างกว่า 70 บาน
-
4:50 - 4:52ผมรู้แล้วละว่าจะทำอะไร
-
4:52 - 4:54(เสียงหัวเราะ)
-
4:54 - 4:57โปรเจคนี้เรียกว่า "Look Up More" เรามีนักแสดง 70 คน ใส่ชุดสีดำ
-
4:57 - 4:59อันนี้เราไม่ได้ขออนุญาตไว้เลยครับ
-
4:59 - 5:01เราไม่ได้บอกทางห้างว่าเราจะมา
-
5:01 - 5:03ผมยืนในสวนเพื่อให้สัญญาณ
-
5:03 - 5:06สัญญาณแรกสำหรับทุกคนให้ถือป้ายขนาดใหญ่นั่น
-
5:06 - 5:08เขียนว่า "Look Up More"
-
5:08 - 5:11ซึ่งเป็นชื่อของโปรเจค
-
5:11 - 5:14สัญญาณที่สองคือให้ทุกคนกระโดดพร้อมกัน
-
5:14 - 5:17อย่างที่คุณเห็นอยู่ตอนนี้
-
5:17 - 5:19(เสียงหัวเราะ)
-
5:19 - 5:21แล้วก็มีช่วงเต้น ซึ่งเราให้ทุกคนเต้น
-
5:21 - 5:23แล้วก็มีช่วงโชว์เดี่ยวที่จะต้องเต้นที่ละคน
-
5:23 - 5:25ส่วนคนอื่นที่ไม่เต้นก็ชี้ไปทางคนเต้น
-
5:25 - 5:32(เสียงหัวเราะ)
-
5:32 - 5:34พอผมให้สัญญาณอีกครั้ง
-
5:34 - 5:37ซึ่งคนเต้นเดี๋ยวคนต่อไปด้านล่าง "Forever 21"นั่น
-
5:37 - 5:39ก็เริ่มเต้น
-
5:39 - 5:41ยังมีกิจกรรมอื่นๆอีกมากมาย
-
5:41 - 5:43พวกเรากระโดดขึ้นลง
-
5:43 - 5:45คนหกล้มกลางสนาม
-
5:45 - 5:47แล้วก็ผมยืนในเสื้อสเว็ตเตอร์
-
5:47 - 5:49เอามือเข้าๆออกๆถังขยะ
-
5:49 - 5:51เพื่อนส่งสัญญาณที่ไกล
-
5:51 - 5:53แล้วเป็นเพราะอยู่ที่สวน Union Square ข้างๆ สถานีรถไฟใต้ดิน
-
5:53 - 5:55ทำให้มีคนเป็นร้อยๆหยุด
-
5:55 - 5:57ยืนมองขึ้นบนตึก
-
5:57 - 6:00ดูว่าพวกเราทำอะไร
-
6:01 - 6:03นี่เป็นรูปที่ดีที่สุด
-
6:03 - 6:05กิจกรรมนี้
-
6:05 - 6:07สร้างแรงบันดาลใจชั่วขณะ
-
6:07 - 6:09ที่ผมไปสะดุดเจอเข้า
-
6:09 - 6:11โปรเจคต่อไปที่ผมจะโชว์
-
6:11 - 6:13ได้ไอเดียจากคนแปลกหน้าที่ส่งเมลล์หาผม
-
6:13 - 6:16เป็นเด็ก ม.ปลายในเท็กซัสเขียนถึงผม ในปี 2006
-
6:16 - 6:18ความว่า "คุณน่าจะรวมคนให้ได้มากที่สุด
-
6:18 - 6:21ใส่เสื้อโปโลสีฟ้า และกางเกงกากี
-
6:21 - 6:23แล้วเข้าไปยืนเฉยๆในร้าน Best Buy"
-
6:23 - 6:27(เสียงหัวเราะ)
-
6:27 - 6:29(เสียงปรบมือ)
-
6:29 - 6:31ผมตอบกลับจดหมายของเด็กคนนี้ทันที
-
6:31 - 6:33ว่า "ใช่ เธอพูดถูก
-
6:33 - 6:35ฉันคิดว่าจะพยายามทำในช่วงสุดสัปดาห์นี้ ขอบคุณ"
-
6:35 - 6:37และนี่เป็นวิดีโอครับ
-
6:37 - 6:39อีกครั้ง นี่ปี 2005
-
6:39 - 6:42นี่เป็น Best Buy ใน นิวยอร์ก
-
6:42 - 6:44เรามีอาสาสมัครกว่า 80 คนร่วมในงานนี้
-
6:44 - 6:46ค่อยๆเข้ามาทีละคน
-
6:46 - 6:48มีทั้งเด็ก 8 ขวบ 10 ขวบ
-
6:48 - 6:50จนถึงคุณปู่อายุ 65
-
6:50 - 6:52ที่มาร่วมด้วย
-
6:52 - 6:54คนมากมายหลากหลาย
-
6:54 - 6:57ผมบอกเขาว่า "ไม่ต้องทำงาน อย่าทำตัวเป็นพนักงาน
-
6:57 - 6:59และก็ อย่าซื้อด้วย
-
6:59 - 7:01แค่ยืนกระจายไปรอบๆ อย่ายืนหันหาสินค้า"
-
7:01 - 7:03คุณจะเห็นพนักงานปกติ
-
7:03 - 7:05คนนึงที่ติดป้ายชื่อสีเหลืองบนเสื้อ
-
7:05 - 7:07นอกนั้นเป็นคนของเราหมด
-
7:07 - 7:09(เสียงหัวเราะ)
-
7:09 - 7:11พนักงานหลายคนเห็นว่าเป็นเรื่องตลก
-
7:11 - 7:13ความจริงแล้ว หลายคนไปหยิบกล้องจากห้องพักเขาออกมา
-
7:13 - 7:15แล้วถ่ายรูปพวกเรา
-
7:15 - 7:18หลายคนแซวเราให้ไปด้านหลัง
-
7:18 - 7:21ไปยกทีวีหนักๆให้ลุกค้า
-
7:21 - 7:24แต่ผู้จักการกับยามซิ
-
7:24 - 7:26ไม่ค่อยจะขำด้วยเท่าไหร่
-
7:26 - 7:28คุณจะเห็นพวกเขาในส่วนนี้
-
7:28 - 7:31พวกเขาจะใส่เสื้อเหลืองไม่ก็ดำ
-
7:31 - 7:33พวกเราอยู่ในนั้นได้ประมาณ 10 นาที
-
7:33 - 7:35ก่อนที่ผู้จัดการจะกด 911
-
7:35 - 7:38(เสียงหัวเราะ)
-
7:38 - 7:40พวกเขาเริ่มวิ่งไปทั่ว
-
7:40 - 7:43บอกทุกคนว่าตำรวจกำลังมา ให้ระวัง แล้วตำรวจก็มา
-
7:43 - 7:46คุณจะเห็นตำรวจอยู่ตรงนี้ครับ
-
7:46 - 7:49ใส่ชุดสีดำตรงนี้ เราถ่ายทำด้วยกล้องที่ซ่อนไว้ครับ
-
7:49 - 7:51จากนั้นตำรวจก็รายงานผู้จัดการร้าน Best Buy ว่า
-
7:51 - 7:53มันไม่ผิดกฎหมาย
-
7:53 - 7:55ที่จะใส่เสื้อสีฟ้ากับกางเกงสีกากี
-
7:55 - 7:57(เสียงหัวเราะ)
-
7:57 - 8:01(เสียงปรบมือ)
-
8:01 - 8:03ขอบคุณครับ
-
8:03 - 8:06(เสียงปรบมือ)
-
8:06 - 8:09เราอยู่ที่นั่นประมาณ 20 นาที แล้วเราก็ยินดีที่จะออกจากร้าน
-
8:09 - 8:11สิ่งหนึ่งที่ผู้จัดการพยายามทำคือ
-
8:11 - 8:13หากล้องที่เราถ่ายทำ
-
8:13 - 8:16แล้วก็จับคนของผมได้สองคนที่ซ่อนกล้องไว้ในกระเป๋ายักษ์
-
8:16 - 8:18แต่มีคนนึงที่เขาจับไม่ได้
-
8:18 - 8:20คือคนที่เข้าไปแล้วมีแต่เทปเปล่า
-
8:20 - 8:22แล้วเดินไปทั่ว Best Buy โซนกล้อง
-
8:22 - 8:24แล้วใส่เทปลงในกล้องของร้าน
-
8:24 - 8:27แกล้งทำเป็นช้อปปื้ง
-
8:27 - 8:30ผมชอบไอเดียเรื่องใช้เทคนิคของเขาเพื่อให้เป็นประโยชน์กับตัวเรา
-
8:30 - 8:32(เสียงหัวเราะ)
-
8:32 - 8:34ผมคิดว่าโปรเจคที่ดีที่สุดคืออันที่เห็นชัด
-
8:34 - 8:36และเกิดขึ้นในสถานที่จำเพราะด้วยเหตุผลหนึ่ง
-
8:36 - 8:38และเช้าวันหนึ่ง ผมขับรถไปสถานีรถใต้ดิน
-
8:38 - 8:40ต้องเปลี่ยนสายที่ ถนน53 หยุด
-
8:40 - 8:42ตรงบันไดเลื่อนยักษ์ สองตัว
-
8:42 - 8:45มันเป็นที่ที่เครียดมากในช่วยเวลาเช้า เพราะคนเยอะมากครับ
-
8:45 - 8:47ผมเลยตัดสินใจทำบางอย่างขึ้น
-
8:47 - 8:50เพื่อทำให้เช้าแต่ละวันมีความสุขขึ้นได้
-
8:51 - 8:53นี่เป็นหน้าหนาวปี2009
-
8:53 - 8:55ตอนแปดโมงเช้า
-
8:55 - 8:57เป้นเวลาเร่งรีบเลย
-
8:57 - 8:59ข้างนอกหนาวมาก
-
8:59 - 9:01ผู้คนมาจาก ควีนส์
-
9:01 - 9:04เปลี่ยนรถจากสายอี ไปที่ ซิกส์เทรน
-
9:04 - 9:06แล้วก็ขึ้นบันไดเลื่อนยักษ์นี่
-
9:06 - 9:09เพื่อไปทำงาน
-
9:19 - 9:29(เสียงหัวเราะ)
-
9:31 - 9:33(เสียงหัวเราะ)
-
9:33 - 9:39(เสียงปรบมือ)
-
9:39 - 9:41ขอบคุณครับ
-
9:41 - 9:44อันนี้เป็นภาพที่ดูดีขึ้นมาหน่อย
-
9:44 - 9:46เขาได้ ไฮไฟ 2000ครั้งในวันนั้น
-
9:46 - 9:48เขาล่างมือก่อนและหลังเป็นอย่างดี
-
9:48 - 9:50และไม่ได้ป่วยอะไร
-
9:50 - 9:52และนั่นก็ทำโดยไม่ได้ขออนุญาตอีกแล้ว
-
9:52 - 9:54แต่ไม่มีใครสนเท่าไหร่
-
9:54 - 9:56หลายปีมานี้
-
9:56 - 9:59เสียงวิจารณ์ส่วนใหญ่ของ Improv Everywhere
-
9:59 - 10:01ที่ทิ้งคอมเม้นท์ไว้ใน YouTube
-
10:01 - 10:04คือ: "คนพวกนี้มีเวลาว่างเกินนะเนี่ย"
-
10:04 - 10:07และคุณก็คงรู้ว่า ไม่มีใครที่เขาชอบทุกอย่างที่คุณทำหรอก
-
10:07 - 10:09ในขณะเดียวกันผมก็ได้คอมเม้นท์ทางเน็ตขอบคุณอันหนาเตอะเช่นกัน
-
10:09 - 10:11แต่สิ่งหนึ่งที่กวนใจผมคือ
-
10:11 - 10:13เราไม่ได้เป็นพวกว่างจัดนะครับ
-
10:13 - 10:16ผู้ร่วมโครงการ Improv Everywhere ต่างๆ
-
10:16 - 10:18ก็มีเวลาว่างพอๆกับชาวนิวยอร์กคนอื่นๆนั่นแหละ
-
10:18 - 10:20เพียงแต่พวกเขาเลือกใช้เวลา
-
10:20 - 10:22ว่าง ทำอะไรต่างจากคนอื่น
-
10:22 - 10:24ทุกวันเสาร์และอาทิตย์
-
10:24 - 10:26คนกว่าร้อยพัน ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง
-
10:26 - 10:28กรูไปที่สนามกีฬาเพื่อดูการแข่งต่างๆ
-
10:28 - 10:31แต่ผมก็ไม่เห็นใครวิจารณ์ การไปดูเกมส์การแข่ง
-
10:31 - 10:34ว่า "คนบนแสตนเชียร์พวกนั้นเนี่ยท่าจะว่างจัด" เลย
-
10:34 - 10:36และแน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ว่างจัด
-
10:36 - 10:38มันไอเดียเพอร์เฟ็คที่จะใช้เวลาบ่ายของวันหยุด
-
10:38 - 10:41ดูฟุตบอลที่สนามกีฬา
-
10:41 - 10:43แต่ผมก็คิดว่ามันก็ดีเหมือนกัน
-
10:43 - 10:46ที่จะใช้เวลาช่วงบ่ายหนาวๆ ในที่ที่มีคน 200คน
-
10:46 - 10:48อย่างใน สถานี Grand Central
-
10:48 - 10:51หรือแต่งตัวเป็น Ghostbuster
-
10:51 - 10:53แล้ววิ่งไปทั่วห้องสมุดกลางนิวยอร์ก
-
10:53 - 10:55(เสียงหัวเราะ)
-
10:55 - 10:58หรือฟังเครื่องเล่น MP3 ร่วมกับคนอีก 3000 คน
-
10:58 - 11:01แล้วเต้นรำเงียบๆในสวนสาธารณะ
-
11:01 - 11:03หรือแหกปากร้องเพลงกลางห้าง
-
11:03 - 11:05แบบละครเพลงมิวสิคเคิล
-
11:05 - 11:08หรือดำน้ำทั้งชุดเต็มยศในทะเลของเกาะ Coney Island
-
11:08 - 11:11อย่างที่เรารู้ว่า ตอนเด็กเราถูกสอนให้เล่น
-
11:11 - 11:13แล้วก็ไม่เคยได้รับเหตุผลว่าเราเล่นไปทำไม
-
11:13 - 11:16มันเป็นที่ยอมรับว่าการเล่นเป็นสิ่งดี
-
11:16 - 11:19และผมคิดว่าจุดประสงค์ของ Improv Everywhere
-
11:19 - 11:21ก็คือไม่มีจุดหมายอะไร แล้วก็ไม่จำเป็นต้องมีด้วย
-
11:21 - 11:23พวกเราไม่ต้องการเหตุผล
-
11:23 - 11:25ตราบเท่าที่มันสนุก
-
11:25 - 11:27และตราบใดที่มันเป็นความคิดตลกๆ
-
11:27 - 11:30และสิ่งที่ทำเหมือนเป็นสิ่งที่คนพบเห็นได้มีช่วงเวลาความสุข
-
11:30 - 11:32มันก็พอแล้วสำหรับเรา
-
11:32 - 11:34และผมก็คิดว่า ผู้ใหญ่อย่างเราควรเรียนรู้
-
11:34 - 11:36ว่ามันไม่มีคำว่า ผิด หรือ ถูก ในการเล่น
-
11:36 - 11:38ขอบคุณมากครับ
-
11:38 - 11:43(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ชาร์ลี ท๊อด: แชร์ประสบการณ์ไร้เหตุผล
- Speaker:
- Charlie Todd
- Description:
-
more » « less
ชาร์ลี ท๊อด สร้างเหตุการณ์บ้าระห่ำ ตลกและไม่คาดคิดในที่สาธารณะ: นักเต้น เซเวนตี้ ซิงโคไนส์เต้นอยู่ตรงกระจกหน้าห้าง "โกสบัสเตอร์"วิ่งพล่านในห้องสมุดกลางของนิวยอร์ก และไม่ใส่กางเกงขึ้นรถใต้ดิน ณ ที่ TEDxBloomington ชาร์ลได้โชว์ว่าทีม Improv Everywhere ของเขาสามารถดึงคนอื่นๆเข้ามามีส่วนร่วมได้เช่นไร
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 11:44
|
Sritala Dhanasarnsombut added a translation |