Είμαστε οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας
-
0:00 - 0:03Μου ζητήθηκε να γυρίσω ένα έργο με τον τίτλο "Ελισάβετ".
-
0:03 - 0:06Και μιλάμε για αυτό το σπουδαίο αγγλικό είδωλο και λέμε:
-
0:06 - 0:08"Είναι μια υπέροχη γυναίκα, κάνει τα πάντα.
-
0:08 - 0:10Πώς θα τη συστήσουμε στο κοινό;"
-
0:10 - 0:12Έτσι κάναμε σύσκεψη με το στούντιο, τους παραγωγούς και τον συγγραφέα
-
0:12 - 0:14και ήρθαν και μου είπαν: "Σεκάρ, τι πιστεύεις;"
-
0:14 - 0:17Κι εγώ είπα: 'Νομίζω ότι χορεύει."
-
0:17 - 0:20Και είδα ότι όλοι με κοίταξαν
-
0:20 - 0:22και κάποιος είπε: "Μπόλιγουντ."
-
0:22 - 0:24Ένας άλλος είπε: "Πόσο τον πληρώνουμε;"
-
0:24 - 0:27Και ένας τρίτος είπε: "Ας βρούμε άλλον σκηνοθέτη."
-
0:27 - 0:29Σκέφτηκα ότι έπρεπε να αλλάξω γνώμη.
-
0:29 - 0:31Έτσι κάναμε πολλές συζητήσεις για το πως θα συστήσουμε την Ελισάβετ
-
0:31 - 0:34και είπα "Εντάξει, ίσως παραείμαι του Μπόλιγουντ.
-
0:34 - 0:36Μήπως η Ελισάβετ, αυτό το σπουδαίο είδωλο, να χορεύει;
-
0:36 - 0:38Τι είναι αυτά που λέτε;"
-
0:38 - 0:40Έτσι το ξανασκέφτηκα
-
0:40 - 0:42και όλοι καταλήξαμε σε ομοφωνία.
-
0:42 - 0:44Και αυτή είναι η εισαγωγή αυτού του
-
0:44 - 0:46σπουδαίου βρετανικού ειδώλου που λεγόταν Ελισάβετ.
-
0:51 - 0:54Λέστερ: Μπορώ να σας συνοδεύσω, κυρία μου;
-
1:03 - 1:06Ελισάβετ: Αν σας ευχαριστεί, κύριε.
-
1:06 - 1:09(Μουσική)
-
1:50 - 1:52Σεκάρ Καπούρ: Κι έτσι χόρευε.
-
1:52 - 1:55Πόσοι από όσους είδαν την ταινία δεν κατάλαβαν
-
1:55 - 1:57ότι ήταν μια γυναίκα ερωτευμένη,
-
1:57 - 1:59ότι ήταν εντελώς αθώα
-
1:59 - 2:02και είδαν μεγάλη χαρά στη ζωή της και ήταν γεμάτη ζωή;
-
2:02 - 2:05Και πόσοι από εσάς δεν το καταλάβατε;
-
2:06 - 2:08Αυτή είναι η δύναμη της οπτικής αφήγησης,
-
2:08 - 2:11αυτή είναι η δύναμη του χορού, αυτή είναι η δύναμη της μουσικής,
-
2:11 - 2:14η δύναμη της άγνοιας.
-
2:14 - 2:16Όταν ξεκινώ να σκηνοθετώ ένα έργο,
-
2:16 - 2:18κάθε μέρα προετοιμαζόμαστε υπερβολικά, σκεπτόμαστε υπερβολικά.
-
2:18 - 2:21Η γνώση υπερνικά τη σοφία.
-
2:21 - 2:23Ξέρετε, οι απλές λέξεις χάνονται
-
2:23 - 2:27στην άβυσσο της εμπειρίας.
-
2:27 - 2:29Έτσι σκέφτομαι και λέω,
-
2:29 - 2:32"Τι θα κάνω σήμερα;" Δεν πρόκειται να κάνω αυτό που έχω σχεδιάσει
-
2:32 - 2:35και βάζω τον εαυτό μου σε απόλυτο πανικό.
-
2:35 - 2:38Είναι ο τρόπος μου να διώξω τη σκέψη,
-
2:38 - 2:40να διώξω αυτή τη σκέψη που λέει
-
2:40 - 2:42"Ε! Ξέρεις τι κάνεις. Ξέρεις ακριβώς τι κάνεις.
-
2:42 - 2:44Είσαι σκηνοθέτης, αυτό το κάνεις χρόνια ολόκληρα."
-
2:44 - 2:46Έτσι πρέπει να φτάσω εκεί
-
2:46 - 2:48και να αισθανθώ απόλυτο πανικό.
-
2:48 - 2:50Είναι μια συμβολική κίνηση. Σκίζω το σενάριο
-
2:50 - 2:53πανικοβάλλομαι, τρομοκρατούμαι.
-
2:53 - 2:56Το κάνω και τώρα, μπορείτε να με δείτε. Αρχίζω να έχω άγχος,
-
2:56 - 2:59δεν ξέρω τι να πω, δεν ξέρω τι κάνω, δεν θέλω να πάω εκεί.
-
2:59 - 3:01Και καθώς πηγαίνω εκεί, φυσικά, ο βοηθός σκηνοθέτη μου λέει:
-
3:01 - 3:04"Ξέρετε τι πάτε να κάνετε, κύριε." και απαντώ "Και βέβαια ξέρω."
-
3:05 - 3:07Και οι παραγωγοί θα λένε
-
3:07 - 3:09"Κοιτάξτε τον Σεκάρ. Είναι τόσο προετοιμασμένος."
-
3:09 - 3:11Και μέσα μου ακούω τον Νουσράτ Φατέχ Αλί Καν
-
3:11 - 3:13επειδή είναι χαοτικός.
-
3:13 - 3:16Επιτρέπω στον εαυτό μου να βυθιστεί στο χάος
-
3:16 - 3:19επειδή από το χάος ελπίζω να έρθουν κάποιες στιγμές αλήθειας.
-
3:20 - 3:22Η προετοιμασία είναι προετοιμασία.
-
3:22 - 3:24Δεν ξέρω καν αν είναι τίμιο.
-
3:24 - 3:26Δεν ξέρω καν αν είναι ειλικρινές.
-
3:26 - 3:29Η αλήθεια έρχεται εκείνη τη στιγμή, οργανικά
-
3:29 - 3:31και αν πετύχεις πέντε σπουδαίες στιγμές
-
3:31 - 3:33σπουδαίου, οργανικού υλικού
-
3:33 - 3:35στην αφήγησή σου, στην ταινία σου,
-
3:35 - 3:37την ταινία σου θα την καταλάβει το κοινό.
-
3:37 - 3:39Έτσι ψάχνω εκείνες τις στιγμές και στέκομαι εκεί
-
3:39 - 3:41και λέω "Δεν ξέρω τι να πω."
-
3:41 - 3:43Και στο τέλος, σε κοιτάζουν όλοι,
-
3:43 - 3:45200 άτομα στις επτά το πρωί
-
3:45 - 3:47οι οποίοι έφτασαν εκεί στις επτά παρά τέταρτο κι εσύ έφτασες στις επτά
-
3:47 - 3:49και όλοι λένε:
-
3:49 - 3:51"Ποιο είναι το πρώτο πράγμα; Τι θα γίνει;"
-
3:51 - 3:53Και βάζεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση πανικού,
-
3:53 - 3:56όπου δεν ξέρεις και έτσι δεν ξέρεις.
-
3:56 - 3:58Και έτσι, επειδή δεν ξέρεις
-
3:58 - 4:01προσεύχεσαι στο σύμπαν, επειδή προσεύχεσαι στο σύμπαν
-
4:01 - 4:04ότι κάτι - θα προσπαθήσω να πλησιάσω το σύμπαν
-
4:04 - 4:06με τον ίδιο τρόπο που ο Αϊνστάιν - να πω μια προσευχή -
-
4:06 - 4:08πλησίαζε τις εξισώσεις του,
-
4:08 - 4:11την ίδια πηγή. Ψάχνω για την ίδια πηγή
-
4:11 - 4:13επειδή η δημιουργικότητα εκπορεύεται από την ίδια ακριβώς πηγή
-
4:13 - 4:15που διαλογίζεσαι έξω από τον εαυτό σου,
-
4:15 - 4:17έξω από το σύμπαν.
-
4:17 - 4:19Ψάχνεις για κάτι που έρχεται και σε χτυπάει.
-
4:19 - 4:21Μέχρι να σε χτυπήσει, δεν μπορείς να δώσεις εσύ το πρώτο χτύπημα.
-
4:21 - 4:23Τότε τι κάνεις;
-
4:23 - 4:25Τότε η Κέιτ λέει "Σεκάρ, τι θέλεις να κάνω;"
-
4:25 - 4:28Και λέω: "Κέιτ τι θέλεις να κάνεις;" (Γέλια)
-
4:28 - 4:31"Είσαι σπουδαία ηθοποιός και θέλω να δίνω στους ηθοποιούς μου -
-
4:31 - 4:33γιατί δεν μου δείχνεις τι θέλεις να κάνεις;"
-
4:33 - 4:35(Γέλια)
-
4:35 - 4:37Τι κάνω; Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο.
-
4:37 - 4:39Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο.
-
4:39 - 4:41Το πρώτο πράγμα που έμαθα για την αφήγηση
-
4:41 - 4:43και το ακολουθώ πάντα είναι: ο Πανικός.
-
4:43 - 4:46Ο πανικός είναι η μεγάλη πρόσβαση στη δημιουργικότητα
-
4:46 - 4:48επειδή είναι ο μόνος τρόπος να ξεφορτωθείς τη σκέψη σου.
-
4:48 - 4:50Ξεφορτωθείτε τη σκέψη σας.
-
4:50 - 4:52Διώξτε την, πετάξτε την.
-
4:52 - 4:54Και πάμε στο σύμπαν γιατί
-
4:54 - 4:56υπάρχει κάτι εκεί έξω που είναι πιο
-
4:56 - 4:58αληθινό από τη σκέψη σας,
-
4:58 - 5:00που είναι πιο αληθινό από το σύμπαν σας.
-
5:00 - 5:02[ασαφές] που το είπατε αυτό χθες. Απλά το επαναλαμβάνω
-
5:02 - 5:04γιατί το ακολουθώ συνεχώς
-
5:04 - 5:07για να βρω κάπου τη "σούνιατα", την κενότητα.
-
5:07 - 5:10Από την κενότητα πηγάζει μια στιγμή δημιουργικότητας.
-
5:10 - 5:12Αυτό κάνω λοιπόν.
-
5:12 - 5:14Όταν ήμουν παιδί - ήμουν γύρω στα οχτώ.
-
5:14 - 5:17Θυμάστε πως ήταν η Ινδία. Δεν υπήρχε ρύπανση.
-
5:17 - 5:21Στο Δελχί, που ζούσαμε - το λέγαμε τσατ ή κχότα.
-
5:21 - 5:24Η λέξη κχότα τώρα έγινε κακιά λέξη. Σημαίνει "η ταράτσα τους" --
-
5:24 - 5:26και κοιμόμασταν έξω τα βράδια.
-
5:26 - 5:28Στο σχολείο μαθαίναμε φυσική
-
5:28 - 5:31και μου είπανε
-
5:31 - 5:33ότι αν υπάρχει κάτι,
-
5:33 - 5:36τότε αυτό μπορεί να μετρηθεί.
-
5:36 - 5:38Αν δεν μπορεί να μετρηθεί,
-
5:38 - 5:40τότε δεν υπάρχει.
-
5:40 - 5:43Και τη νύχτα ξάπλωνα έξω, κοιτάζοντας τον καθαρό ουρανό,
-
5:43 - 5:46όπως ήταν το Δελχί όταν ήμουν παιδί,
-
5:46 - 5:49και κοιτούσα το σύμπαν και έλεγα,
-
5:49 - 5:51"Πόσο μακριά φτάνει αυτό το σύμπαν;"
-
5:51 - 5:53Ο πατέρας μου ήταν γιατρός.
-
5:53 - 5:56Και σκεφτόμουν: "Μπαμπά, πόσο μακριά φτάνει το σύμπαν;"
-
5:56 - 5:59Και είπε "Γιε μου, φτάνει στο άπειρο."
-
5:59 - 6:02Τότε είπα "Σε παρακαλώ, μέτρησέ μου το άπειρο
-
6:02 - 6:04γιατί στο σχολείο μου διδάσκουν
-
6:04 - 6:07ότι αν δεν μπορώ να το μετρήσω, δεν υπάρχει.
-
6:07 - 6:10Δεν είναι μέσα στο πλαίσιο αναφοράς μου."
-
6:10 - 6:12Λοιπόν, πόσο μακριά φτάνει η αιωνιότητα;
-
6:12 - 6:14Τι σημαίνει το άπειρο;
-
6:14 - 6:17Και καθόμουν εκεί και έκλαιγα τα βράδια
-
6:17 - 6:20επειδή η φαντασία μου δεν έφτανε εκείνη τη δημιουργικότητα.
-
6:20 - 6:22Τι έκανα λοιπόν;
-
6:22 - 6:24Εκείνη την περίοδο, στην τρυφερή ηλικία των επτά,
-
6:24 - 6:26δημιούργησα μια ιστορία.
-
6:26 - 6:28Ποια ήταν η ιστορία μου;
-
6:28 - 6:31Και δεν ξέρω γιατί, αλλά τη θυμάμαι εκείνη την ιστορία.
-
6:31 - 6:33Είναι ένας ξυλοκόπος
-
6:33 - 6:36ο οποίος είναι έτοιμος να πάρει το τσεκούρι του και να κόψει ένα κομμάτι ξύλο,
-
6:36 - 6:40και ολόκληρος ο γαλαξίας είναι ένα άτομο από εκείνο το τσεκούρι.
-
6:41 - 6:44Και όταν εκείνο το τσεκούρι κόψει εκείνο το κομμάτι ξύλο,
-
6:44 - 6:46θα καταστραφούν όλα
-
6:46 - 6:48και η Μεγάλη Έκρηξη θα γίνει ξανά.
-
6:48 - 6:50Αλλά πριν από όλα αυτά υπήρχε ένας ξυλοκόπος.
-
6:50 - 6:52Και μετά όταν θα μου τελείωνε εκείνη η ιστορία,
-
6:52 - 6:55θα φανταζόμουν ότι το σύμπαν του ξυλοκόπου
-
6:55 - 6:58είναι ένα άτομο στο τσεκούρι ενός άλλου ξυλοκόπου.
-
6:58 - 7:01Επομένως, κάθε φορά θα έλεγα την ιστορία μου ξανά και ξανά
-
7:01 - 7:03και θα ξεπερνούσα το πρόβλημα,
-
7:03 - 7:06και έτσι ξεπέρασα το πρόβλημα.
-
7:06 - 7:09Πώς το έκανα; Πείτε μια ιστορία.
-
7:09 - 7:11Τι είναι η ιστορία;
-
7:11 - 7:14Η ιστορία είναι δική μας - όλων μας -
-
7:14 - 7:17είμαστε οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας.
-
7:17 - 7:21Σε αυτό το σύμπαν και σε αυτή την ύπαρξη,
-
7:21 - 7:23όπου ζούμε με αυτή τη διττότητα
-
7:23 - 7:25του αν υπάρχουμε ή όχι
-
7:25 - 7:27και του ποιοι είμαστε,
-
7:27 - 7:30οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας είναι οι ιστορίες
-
7:30 - 7:32που καθορίζουν τις προοπτικές
-
7:32 - 7:34της ύπαρξής μας.
-
7:34 - 7:37Είμαστε οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας.
-
7:39 - 7:41Κι αυτό είναι τόσο ευρύ όσο κοιτάμε τις ιστορίες.
-
7:41 - 7:43Η ιστορία είναι η σχέση
-
7:43 - 7:47που αναπτύσσεις μεταξύ του ποιος είσαι
-
7:47 - 7:49ή ποιος είσαι δυνητικά
-
7:49 - 7:52και του άπειρου κόσμου, και αυτή είναι η μυθολογία μας.
-
7:52 - 7:55Λέμε τις ιστορίες μας
-
7:55 - 7:58και ένα άτομο χωρίς ιστορία δεν υπάρχει.
-
7:58 - 8:01Έτσι ο Αϊνστάιν είπε μια ιστορία
-
8:01 - 8:04και ακολούθησε τις ιστορίες του και ανακάλυψε θεωρίες
-
8:04 - 8:07και ανακάλυψε αυτές τις θεωρίες και μετά ανακάλυψε τις εξισώσεις του.
-
8:07 - 8:10Ο Μ. Αλέξανδρος είχε μια ιστορία που του έλεγε η μητέρα του
-
8:10 - 8:12και πήγε να κατακτήσει τον κόσμο.
-
8:12 - 8:15Όλοι μας, οι πάντες, έχουμε μια ιστορία που ακολουθούμε.
-
8:15 - 8:17Λέμε στον εαυτό μας ιστορίες.
-
8:17 - 8:20Έτσι, πηγαίνω ένα βήμα παραπέρα και λέω:
-
8:20 - 8:22"Λέω μια ιστορία, άρα υπάρχω."
-
8:22 - 8:24Υπάρχω επειδή υπάρχουν ιστορίες
-
8:24 - 8:26και αν δεν υπάρχουν ιστορίες, δεν υπάρχουμε.
-
8:26 - 8:29Δημιουργούμε ιστορίες για να ορίσουμε την ύπαρξή μας.
-
8:29 - 8:31Αν δεν δημιουργήσουμε τις ιστορίες,
-
8:31 - 8:34πιθανώς να τρελαθούμε.
-
8:34 - 8:37Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος, αλλά αυτό έκανα πάντα.
-
8:37 - 8:41Τώρα, μια ταινία.
-
8:41 - 8:43Μια ταινία διηγείται μια ιστορία.
-
8:43 - 8:46Συχνά αναρωτιέμαι όταν γυρίζω μια ταινία - σκέφτομαι να κάνω μια ταινία για τον Βούδα
-
8:46 - 8:50και συχνά αναρωτιέμαι: αν ο Βούδας είχε όλα τα στοιχεία
-
8:50 - 8:52που δίνονται σε έναν σκηνοθέτη -
-
8:52 - 8:55αν είχε μουσική, αν είχε οπτικά εφέ, αν είχε κάμερα -
-
8:55 - 8:57θα καταλαβαίναμε καλύτερα το Βουδισμό;
-
8:57 - 8:59Αλλά αυτό μου προσθέτει ένα βάρος.
-
8:59 - 9:01Πρέπει να πω μια ιστορία
-
9:01 - 9:03με πιο περίτεχνο τρόπο,
-
9:03 - 9:05αλλά έχω τις δυνατότητες.
-
9:05 - 9:07Λέγεται λανθάνον νόημα.
-
9:07 - 9:09Όταν πρωτοπήγα στο Χόλιγουντ, είπαν -
-
9:09 - 9:11μιλούσα για το λανθάνον νόημα και ο ατζέντης μου είπε:
-
9:11 - 9:14"Θα μπορούσες να μη μιλάς για το λανθάνον νόημα;"
-
9:14 - 9:16Και είπα: "Γιατί;" και είπε: "Επειδή κανείς δεν θα σου δώσει ταινία
-
9:16 - 9:18αν μιλάς για λανθάνον κείμενο.
-
9:19 - 9:21Μίλα απλά για πλοκή
-
9:21 - 9:23και λέγε πόσο υπέροχα θα γυρίσεις την ταινία,
-
9:23 - 9:25ποια θα είναι τα οπτικά εφέ."
-
9:25 - 9:27Όποτε βλέπω μια ταινία
-
9:27 - 9:29ψάχνουμε αυτό:
-
9:29 - 9:32Ψάχνουμε μια ιστορία σε επίπεδο πλοκής,
-
9:32 - 9:34μετά ψάχνουμε μια ιστορία
-
9:34 - 9:36σε ψυχολογικό επίπεδο,
-
9:36 - 9:39μετά ψάχνουμε μια ιστορία σε πολιτικό επίπεδο,
-
9:39 - 9:41μετά ψάχνουμε μια ιστορία
-
9:41 - 9:43σε μυθολογικό επίπεδο.
-
9:43 - 9:45Και ψάχνω ιστορίες σε κάθε επίπεδο.
-
9:45 - 9:47Τώρα, δεν είναι απαραίτητο
-
9:47 - 9:50αυτές οι ιστορίες να συμφωνούν μεταξύ τους.
-
9:50 - 9:52Το υπέροχο είναι,
-
9:52 - 9:56πολλές φορές, ότι οι ιστορίες αντικρούουν η μία την άλλη,
-
9:56 - 9:58Έτσι, όταν δουλεύω με τον Ραμάν, που είναι σπουδαίος μουσικός,
-
9:58 - 10:02του λέω συχνά: "Μην ακολουθείς αυτό που λέει ήδη το σενάριο.
-
10:02 - 10:04Βρες τι δεν λέει.
-
10:04 - 10:06Βρες την αλήθεια για τον εαυτό σου
-
10:06 - 10:08και όταν βρεις την αλήθεια για τον εαυτό σου,
-
10:08 - 10:10θα υπάρχει μια αλήθεια σε αυτή, αλλά μπορεί να αντικρούει την πλοκή
-
10:10 - 10:12αλλά μην ανησυχείς για αυτό."
-
10:14 - 10:17Τώρα, η συνέχεια της "Ελισάβετ," η "Χρυσή Εποχή".
-
10:17 - 10:19Όταν έκανα τη συνέχεια για την "Ελισάβετ", αυτή ήταν η ιστορία
-
10:19 - 10:21που έλεγε ο συγγραφέας:
-
10:21 - 10:24Μια γυναίκα που απειλούνταν
-
10:24 - 10:26από τον Φίλιππο Β'
-
10:26 - 10:28και πήγαινε στον πόλεμο,
-
10:28 - 10:30και πήγαινε στον πόλεμο, ερωτεύτηκε τον Γουόλτερ Ράλεϊ.
-
10:30 - 10:33Επειδή ερωτεύτηκε τον Γουόλτερ Ράλεϊ,
-
10:33 - 10:35εγκατέλειπε τους λόγους που ήταν βασίλισσα,
-
10:35 - 10:37και μετά ο Γουόλτερ Ράλεϊ
-
10:37 - 10:39ερωτεύτηκε την κυρία επί των τιμών,
-
10:39 - 10:41και έπρεπε να αποφασίσει αν θα ήταν μια βασίλισσα που θα πήγαινε στον πόλεμο
-
10:41 - 10:44ή ήθελε...
-
10:45 - 10:48Αυτή είναι η ιστορία που έλεγα εγώ:
-
10:48 - 10:50Οι θεοί εκεί πάνω,
-
10:50 - 10:52ήταν δύο άνθρωποι.
-
10:52 - 10:55Ήταν ο Φίλιππος Β', ο οποίος είχε θεϊκή υπόσταση
-
10:55 - 10:58επειδή προσευχόταν συνεχώς
-
10:58 - 11:00και ήταν και η Ελισάβετ, η οποία είχε θεϊκή υπόσταση
-
11:00 - 11:02αλλά όχι εντελώς θεϊκή, επειδή πίστευε ότι είχε θεϊκή υπόσταση,
-
11:02 - 11:05αλλά μέσα της έρεε θνητό αίμα.
-
11:05 - 11:08Αλλά αυτός με τη θεϊκή υπόσταση ήταν άδικος,
-
11:08 - 11:10επομένως οι θεοί είπαν:
-
11:10 - 11:12"Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι
-
11:12 - 11:15να βοηθήσουμε τον δίκαιο."
-
11:15 - 11:17Και έτσι βοήθησαν μόνο τον δίκαιο.
-
11:17 - 11:20Και αυτό που έκαναν ήταν ότι έστειλαν στη Γη τον Γουόλτερ Ράλεϊ
-
11:20 - 11:23για να χωρίσει σωματικά το θνητό
-
11:23 - 11:25από τον πνευματικό εαυτό της.
-
11:25 - 11:27Και ο θνητός εαυτός της ήταν το κορίτσι
-
11:27 - 11:29για το οποίο στάλθηκε ο Γουόλτερ Ράλεϊ
-
11:29 - 11:32και σταδιακά τη χώρισε,
-
11:32 - 11:34κι έτσι ήταν έτοιμη να αποκτήσει θεϊκή υπόσταση.
-
11:34 - 11:36Και οι δύο άνθρωποι με τη θεϊκή υπόσταση πολέμησαν,
-
11:36 - 11:38και οι θεοί ήταν με την πλευρά της θείας φύσης.
-
11:38 - 11:41Φυσικά, ο Βρετανικός τύπος αναστατώθηκε.
-
11:42 - 11:45Είπανε: "Νικήσαμε την Αρμάδα."
-
11:45 - 11:47Αλλά εγώ είπα: "Αλλά η καταιγίδα νίκησε την Αρμάδα."
-
11:47 - 11:49Οι θεοί έστειλαν την καταιγίδα."
-
11:49 - 11:51Τι έκανα τότε;
-
11:51 - 11:53Προσπαθούσα να βρω ένα μυθικό λόγο
-
11:53 - 11:55για να κάνω την ταινία.
-
11:55 - 11:58Φυσικά όταν ρώτησα την Κέιτ Μπλάνσετ, είπα "Τι πραγματεύεται η ταινία;"
-
11:58 - 12:00Και εκείνη απάντησε: "Η ταινία είναι για μια γυναίκα
-
12:00 - 12:03που συμβιβάζεται με το γεγονός ότι μεγαλώνει."
-
12:03 - 12:05Ψυχολογικό.
-
12:05 - 12:08Ο συγγραφέας είπε: "Πρόκειται για ιστορία, πλοκή".
-
12:08 - 12:10Εγώ είπα: "Πρόκειται για μυθολογία,
-
12:10 - 12:12για τους θεούς."
-
12:12 - 12:14Θα σας δείξω μια ταινία -
-
12:14 - 12:16ένα απόσπασμα από εκείνη την ταινία -
-
12:16 - 12:18και πως μια κάμερα -
-
12:18 - 12:20αυτή είναι μια σκηνή, όπου στο μυαλό μου
-
12:20 - 12:23ήταν στα βάθη της θνητότητας.
-
12:23 - 12:26Ανακάλυπτε τι σημαίνει πραγματικά η θνητότητα
-
12:26 - 12:29και αν είναι στα βάθη της θνητότητας,
-
12:29 - 12:31τι πραγματικά συμβαίνει.
-
12:31 - 12:33Και αναγνωρίζει τους φόβους της θνητότητας
-
12:33 - 12:36και γιατί πρέπει να απομακρυνθεί από τη θνητότητα.
-
12:36 - 12:38Θυμηθείτε, στην ταινία, για εμένα
-
12:38 - 12:40αυτή και η κυρία επί των τιμών
-
12:40 - 12:42ήταν μέρη του ίδιου σώματος,
-
12:42 - 12:44του θνητού εαυτού
-
12:44 - 12:47και του πνευματικού εαυτού.
-
12:47 - 12:49Μπορούμε λοιπόν να έχουμε το απόσπασμα;
-
12:49 - 12:51(Μουσική)
-
12:51 - 12:53Ελισάβετ: Μπες;
-
12:55 - 12:57Μπες;
-
12:58 - 13:00Μπες Θροκμόρτον;
-
13:05 - 13:07Μπες: Εδώ είμαι κυρία μου.
-
13:07 - 13:09Ελισάβετ: Πες μου, είναι αλήθεια;
-
13:09 - 13:12Περιμένεις παιδί;
-
13:13 - 13:15Περιμένεις παιδί;
-
13:15 - 13:17Μπες: Ναι, κυρία μου.
-
13:17 - 13:20Ελισάβετ: Προδότρια.
-
13:20 - 13:22Τολμάς να κρατάς μυστικά από μένα;
-
13:22 - 13:25Ζητάς την άδειά μου πριν ζευγαρώσεις,
-
13:25 - 13:27πριν γεννήσεις.
-
13:27 - 13:29Οι σκύλες μου φοράνε τα κολάρα μου.
-
13:29 - 13:31Με ακούς; Με ακούς;
-
13:31 - 13:34Γουόλσινχαμ: Μεγαλειοτάτη. Σας παρακαλώ, αξιοπρέπεια. Έλεος.
-
13:34 - 13:37Ελισάβετ: Δεν είναι ώρα για έλεος, Γουόλσινχαμ.
-
13:37 - 13:40Πήγαινε στον αδελφό σου τον προδότη και άσε με ήσυχη.
-
13:40 - 13:42Είναι δικό του;
-
13:42 - 13:45Πες μου. Πες το. Το παιδί είναι δικό του; Είναι δικό του;
-
13:45 - 13:47Μπες: Ναι.
-
13:47 - 13:49Κυρία μου,
-
13:49 - 13:52είναι το παιδί του συζύγου μου.
-
13:54 - 13:57Ελισάβετ: Σκύλα (Φωνές)
-
13:57 - 13:59Ράλεϊ: Μεγαλειοτάτη.
-
13:59 - 14:02Αυτή δεν είναι η βασίλισσα που αγαπώ και υπηρετώ.
-
14:07 - 14:10Ελισάβετ: Αυτός ο άνδρας ξελόγιασε μια προστατευόμενη της βασίλισσας
-
14:10 - 14:13και την παντρεύτηκε χωρίς βασιλική έγκριση.
-
14:14 - 14:17Αυτές οι προσβολές τιμωρούνται από το νόμο. Συλλάβετέ τον.
-
14:18 - 14:20Πηγαίνετε.
-
14:24 - 14:27Δεν έχεις πλέον την προστασία της βασίλισσας.
-
14:28 - 14:31Μπες: Όπως επιθυμείτε, Μεγαλειοτάτη.
-
14:31 - 14:34Ελισάβετ: Βγες έξω! Βγες έξω! Βγες έξω!
-
14:38 - 14:40Βγες έξω.
-
14:40 - 14:43(Μουσική)
-
15:01 - 15:04Σεκάρ Καπούρ: Τι προσπαθώ να κάνω εδώ;
-
15:05 - 15:07Η Ελισάβετ συνειδητοποίησε
-
15:07 - 15:09και έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο
-
15:09 - 15:11με το αίσθημα της ζήλιας της,
-
15:11 - 15:13το αίσθημα της θνητότητάς της.
-
15:13 - 15:16Τι κάνω με την αρχιτεκτονική;
-
15:16 - 15:18Η αρχιτεκτονική λέει μια ιστορία.
-
15:18 - 15:20Η αρχιτεκτονική λέει μια ιστορία
-
15:20 - 15:22για το πώς, παρόλο που είναι η πιο ισχυρή γυναίκα
-
15:22 - 15:24στον κόσμο εκείνη τη στιγμή,
-
15:24 - 15:27υπάρχει κάτι άλλο, η αρχιτεκτονική είναι μεγαλύτερη.
-
15:28 - 15:30Η πέτρα είναι μεγαλύτερη από αυτή επειδή η πέτρα είναι οργανική.
-
15:30 - 15:32Θα ζήσει περισσότερο από αυτήν.
-
15:32 - 15:35Επομένως σας λέει, για μένα, η πέτρα είναι μέρος του πεπρωμένου της.
-
15:36 - 15:39Όχι μόνο αυτό, γιατί η κάμερα κοιτάζει χαμηλά;
-
15:39 - 15:42Η κάμερα κοιτάζει χαμηλά επειδή είναι στον πάτο.
-
15:42 - 15:44Είναι στον απόλυτο πάτο
-
15:44 - 15:47του αισθήματος ότι είναι θνητή.
-
15:47 - 15:50Εκεί είναι που πρέπει να βγάλει τον εαυτό της
-
15:50 - 15:52από τα βάθη της θνητότητας,
-
15:52 - 15:54να έρθει, να απελευθερώσει το πνεύμα της.
-
15:54 - 15:56Και τότε είναι η στιγμή που, στο μυαλό μου,
-
15:56 - 15:59η Ελισάβετ και η Μπες είναι το ίδιο πρόσωπο.
-
15:59 - 16:01Αλλά εκείνη είναι η στιγμή
-
16:01 - 16:04που αφαιρεί χειρουργικά τον εαυτό της από αυτό.
-
16:04 - 16:06Επομένως η ταινία λειτουργεί
-
16:06 - 16:08σε πολλαπλά επίπεδα σε εκείνη τη σκηνή.
-
16:08 - 16:10Και το πως διηγούμαστε ιστορίες
-
16:10 - 16:13οπτικά, με μουσική, με ηθοποιούς
-
16:13 - 16:15και σε κάθε επίπεδο είναι διαφορετική αίσθηση
-
16:15 - 16:18και μερικές φορές αντικρούονται το ένα με το άλλο.
-
16:19 - 16:24Πώς τα ξεκινώ όλα αυτά;
-
16:24 - 16:27Ποιά είναι η διαδικασία αφήγησης μιας ιστορίας;
-
16:27 - 16:29Πριν από περίπου 10 χρόνια
-
16:29 - 16:32άκουσα κάτι από έναν πολιτικό,
-
16:32 - 16:35και όχι πολιτικό που έχαιρε μεγάλου σεβασμού στην Ινδία.
-
16:35 - 16:38Και είπε ότι οι άνθρωποι στις πόλεις,
-
16:38 - 16:42με ένα τράβηγμα στο καζανάκι, καταναλώνουν τόσο νερό
-
16:42 - 16:44όσο εσείς, οι άνθρωποι σε αγροτικές περιοχές,
-
16:44 - 16:47δεν παίρνετε για την οικογένειά σας για δύο μέρες.
-
16:47 - 16:50Αυτό με άγγιξε και είπα: "Είναι αλήθεια."
-
16:50 - 16:52Πήγα να δω ένα φίλο μου
-
16:52 - 16:54και με ανάγκασε να περιμένω
-
16:54 - 16:56στο διαμέρισμά του στο λόφο Μαλαμπάρ
-
16:56 - 16:58στον εικοστό όροφο,
-
16:58 - 17:00η οποία είναι μια πραγματικά, πραγματικά ακριβή περιοχή στο Μουμπάι.
-
17:00 - 17:02Και έκανε ντους για 20 λεπτά.
-
17:02 - 17:04Βαρέθηκα και έφυγα και καθώς οδηγούσα
-
17:04 - 17:06πέρασα από τις τις φτωχογειτονιές της Βομβάης,
-
17:06 - 17:08όπως κάνετε πάντα,
-
17:08 - 17:10και είδα ουρές και ουρές στον καυτό μεσημεριανό ήλιο
-
17:10 - 17:13γυναικών και παιδιών με κουβάδες
-
17:13 - 17:15που περίμεναν το βυτιοφόρο
-
17:15 - 17:17να έρθει και να τους δώσει νερό.
-
17:17 - 17:19Και μια ιδέα άρχισε να αναπτύσσεται.
-
17:19 - 17:21Πώς λοιπόν αυτό γίνεται ιστορία;
-
17:21 - 17:24Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι οδεύουμε στην καταστροφή.
-
17:24 - 17:26Έτσι η επόμενη ταινία μου ονομάστηκε "Παανί"
-
17:26 - 17:28που σημαίνει νερό.
-
17:28 - 17:30Και τώρα, πέρα από τη μυθολογία του,
-
17:30 - 17:32ξεκινώ να δημιουργώ έναν κόσμο.
-
17:32 - 17:34Τι είδους κόσμο δημιουργώ
-
17:34 - 17:37και από που έρχεται η ιδέα, ο σχεδιασμός της;
-
17:37 - 17:39Έτσι, στο μυαλό μου, στο μέλλον,
-
17:39 - 17:42άρχισαν να δημιουργούνται "γέφυρες".
-
17:42 - 17:44Καταλαβαίνετε τη σημαίνει "γέφυρες"; Ναι;
-
17:44 - 17:46Άρχισαν να δημιουργούνται γέφυρες
-
17:46 - 17:48για να φτάσω από το Α στο Β γρηγορότερα,
-
17:48 - 17:51αλλά ουσιαστικά πήγαιναν από μια περιοχή με σχετικό πλούτο
-
17:51 - 17:53σε μια άλλη περιοχή με σχετικό πλούτο.
-
17:53 - 17:55Και μετά αυτό που έκαναν
-
17:55 - 17:57ήταν να δημιουργήσουν μια πόλη πάνω από τις γέφυρες.
-
17:57 - 18:00Και οι πλούσιοι μεταφέρθηκαν στην πάνω πόλη
-
18:00 - 18:03και άφησαν τους φτωχότερους στις χαμηλότερες πόλεις,
-
18:03 - 18:06περίπου το 10 με 12 τοις εκατό των ανθρώπων
-
18:06 - 18:08είχε μετακινηθεί στην πάνω πόλη.
-
18:08 - 18:10Τώρα, από που έρχεται η πάνω και η κάτω πόλη;
-
18:10 - 18:12Υπάρχει μια μυθολογία στην Ινδία για -
-
18:12 - 18:15όπου λένε, και θα το πω στα Χίντι,
-
18:15 - 18:19[Χίντι]
-
18:19 - 18:21Σωστά. Τι σημαίνει αυτό;
-
18:21 - 18:24Λέει ότι οι πλούσιοι πάντα κάθονται στους ώμους
-
18:24 - 18:26και επιβιώνουν στους ώμους των φτωχών.
-
18:26 - 18:28Άρα η πάνω και η κάτω πόλη προέρχονται από εκείνη τη μυθολογία.
-
18:28 - 18:31Άρα ο σχεδιασμός έχει μια ιστορία.
-
18:31 - 18:34Και τώρα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι άνθρωποι της πάνω πόλης
-
18:34 - 18:36"ρουφάνε" όλο το νερό.
-
18:36 - 18:38Θυμηθείτε τι λέξη είπα, "ρουφάνε".
-
18:38 - 18:40Ρουφάνε όλο το νερό, το κρατάνε για τον εαυτό τους
-
18:40 - 18:42και δίνουν σταγόνες στην κάτω πόλη.
-
18:42 - 18:44Και αν προκύψει καμία επανάσταση, κόβουν το νερό.
-
18:44 - 18:47Και επειδή η δημοκρατία ακόμα υπάρχει
-
18:47 - 18:50υπάρχει δημοκρατικός τρόπος να πεις:
-
18:50 - 18:53"Λοιπόν, αν μας δώσεις ό,τι θέλουμε, θα σου δώσουμε νερό."
-
18:53 - 18:55Ωραία, ο χρόνος μου τελείωσε.
-
18:55 - 18:57Αλλά μπορώ να συνεχίσω να σας λέω
-
18:57 - 18:59πώς εξελίσσουμε τις ιστορίες
-
18:59 - 19:02και πώς οι ιστορίες είναι στην ουσία αυτοί που είμαστε
-
19:02 - 19:04και πώς μεταφράζονται στο συγκεκριμένο αντικείμενο
-
19:04 - 19:06που ακολουθώ, που είναι οι ταινίες.
-
19:06 - 19:09Αλλά τελικά, τι είναι η ιστορία; Είναι μια αντίθεση.
-
19:09 - 19:11Τα πάντα είναι μια αντίθεση,
-
19:11 - 19:13Το σύμπαν είναι μια αντίθεση.
-
19:13 - 19:15Και όλοι μας διαρκώς αναζητούμε την αρμονία.
-
19:15 - 19:17Όταν ξυπνάτε, η νύχτα και η μέρα είναι μια αντίθεση.
-
19:17 - 19:19Αλλά ξυπνήστε στις 4 π.μ.
-
19:19 - 19:21Αυτή η πρώτη απόχρωση του μπλε είναι όπου η νύχτα και η μέρα
-
19:21 - 19:24προσπαθούν να βρουν την αρμονία μεταξύ τους.
-
19:24 - 19:27Η αρμονία είναι οι νότες που ο Μότσαρτ δεν σας έδωσε,
-
19:27 - 19:29αλλά με κάποιο τρόπο η αντίθεση των νοτών συνιστά αυτό.
-
19:29 - 19:33Όλες οι αντιθέσεις των νοτών του συνιστούν την αρμονία.
-
19:33 - 19:35Είναι το αποτέλεσμα της αναζήτησης της αρμονίας
-
19:35 - 19:38στην αντίθεση που υπάρχει στο μυαλό ενός ποιητή,
-
19:38 - 19:41μια αντίθεση που υπάρχει στο μυαλό ενός αφηγητή.
-
19:41 - 19:44Στο μυαλό ενός αφηγητή, είναι μια αντίθεση ηθών.
-
19:44 - 19:46Στο μυαλό ενός ποιητή, είναι μια σύγκρουση λέξεων,
-
19:46 - 19:49στο μυαλό του σύμπαντος, μεταξύ μέρας και νύχτας.
-
19:49 - 19:51Στο μυαλό ενός άνδρα και μιας γυναίκας,
-
19:51 - 19:53κοιτάμε συνεχώς την
-
19:53 - 19:55αντίθεση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού,
-
19:55 - 19:57ψάχνουμε για την αρμονία μέσα τους.
-
19:57 - 20:00Όλη η ιδέα της αντίθεσης,
-
20:00 - 20:03αλλά η παραδοχή της αντίθεσης
-
20:03 - 20:05είναι η αφήγηση της ιστορίας, όχι η επίλυση.
-
20:05 - 20:07Το πρόβλημα με μεγάλο μέρος της αφήγησης στο Χόλιγουντ
-
20:07 - 20:10και πολλών έργων, και καθώς [ασαφές] έλεγε αυτό,
-
20:10 - 20:13ότι προσπαθούμε να επιλύσουμε την αντίθεση.
-
20:13 - 20:15Η αρμονία δεν είναι επίλυση.
-
20:15 - 20:17Η αρμονία είναι η ένδειξη ενός πράγματος
-
20:17 - 20:19που είναι πολύ μεγαλύτερο από την επίλυση.
-
20:19 - 20:21Η αρμονία είναι η ένδειξη ενός πράγματος
-
20:21 - 20:24το οποίο είναι και οικείο και οικουμενικό
-
20:24 - 20:26που ανήκει στην αιωνιότητα και στη στιγμή.
-
20:26 - 20:30Η επίλυση είναι κάτι πολύ πιο περιορισμένο.
-
20:30 - 20:33Είναι πεπερασμένη; η αρμονία είναι άπειρη.
-
20:33 - 20:36Έτσι, η αφήγηση, όπως και όλες οι αντιθέσεις στο σύμπαν,
-
20:36 - 20:39αναζητά την αρμονία και το άπειρο
-
20:39 - 20:42σε ηθικά ζητήματα, επιλύοντας το ένα, αλλά αφήνοντας το άλλο,
-
20:42 - 20:46αφήνοντας το άλλο και δημιουργώντας ένα πολύ σημαντικό ερώτημα.
-
20:46 - 20:48Σας ευχαριστώ πολύ.
-
20:48 - 20:51(Χειροκρότημα)
- Title:
- Είμαστε οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας
- Speaker:
- Σεκάρ Καπούρ
- Description:
-
Από πού πηγάζει η δημιουργική έμπνευση; Στο TEDIndia, ο σκηνοθέτης του Χόλιγουντ και του Μπόλιγουντ Σεκάρ Καπούρ ("Eλισάβετ," "Mr. India") εντοπίζει την πηγή της δημιουργικότητάς του: καθαρός, απόλυτος πανικός. Μοιράζεται έναν ισχυρό τρόπο αφύπνισης του αφηγητή που κρύβουμε μέσα μας.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 20:56
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for We are the stories we tell ourselves | ||
Dimitra Staikou added a translation |