Kız hayranlar aşkına

Kız hayranları (fangirl) düşündüğünüzde aklınıza ne gelir; genellikle bir erkek müzik grubunun, duyguları yükselmiş, ağlayarak çığlık atan büyük hayran topluluğu mu? Bunu düşünmek belki de yüzünüzü ekşitiyor veya gözlerinizi deviriyorsunuz. Oyun yazarı Yve Blake, bu eğlenceli ve canlı konuşmada bizden kız hayranların yanlış anlaşılan tutkularına ve gücüne verdiğimiz tepkiyi tekrar düşünmemizi istiyor ve kendi dizginlenemez coşkumuza neden sahip çıkmamız gerektiğini anlatıyor.

4 yıl önce genç bir kız,

bir konuşmada

hayatımı değiştirdi.

13 yaşındaydı,

bir arkadaşımın kuzeniydi

ve bana evleneceği adamla

gelişigüzel tanıştığını söyledi.

''İyi, nasıl biri anlatsana'' dedim.

Adının Harry Styles olduğunu söyledi.

(Kahkahalar)

Sizin gibi hafifçe güldüm

ve bana ''Biliyorum,
ciddi olduğumu düşünmüyorsun

ama gerçekten onunla birlikte olacağım.

Çünkü onu o kadar çok seviyorum ki

onunla birlikte olmak için
birinin boğazını bile keserim'' dedi.

(Kahkahalar)

İşte o an,

''kız hayranları'' saplantı yaptığım andı.

O zamanlar, o anın

hayatımın akışını değiştireceğini,
yetişkin olmak, kadın olmak

ve gerçekten mutlu olmak hakkında

bildiğimi sandığım her şeyi

değiştireceğini bilmiyordum.

Fakat başlamadan önce,

''kız hayran'' nedir

ve bir ''Harry Styles'' ne?

Merriam-Webster sözlüğüne göre

kız hayran ''birine ya da bir şeye,

aşırı veya fazla bir coşkuyla
hayranlık duyan

genç kız veya kadın."

Teknik olarak herhangi bir şeyin
''kız hayranı'' olabilirsiniz

ama benim özel ilgim erkek
müzik gruplarının kız hayranlarınaydı

çünkü ünleri bir şekilde ölümcül.

Bir keresinde babam,
60'larda bir grup Beatles hayranının,

grubun az önce bindiği varsayılan
park halindeki bir BMW'yi

tam anlamıyla parçalara
ayırdıklarını anlatmıştı.

60'larda gezegendeki en büyük
erkek müzik grubu Beatles idi

ama 2015'te bu kızla tanıştığımda,

gezegendeki en büyük erkek müzik grubu
One Direction'dan başkası değildi

ve Harry Styles,
One Direction'ın bir üyesiydi.

Harry Styles, sevimli tavırları

ve kusursuz saçıyla ünlüydü.

Bunu, hakkında okuduğum
binlerce tweetten öğrendim.

Ayrıca tatlı bir çıtır olduğunu,

kusursuz bir melek olduğunu

ve bir keresinde,

California'da bir otobanın
kenarına kustuğunu

ve hayranlarının iki saat içinde

kustuğu yeri kutsal bir alana
çevirdiğini de öğrendim.

(Kahkahalar)

Hayranlarının yaptığı

(Kahkahalar)

Hayranların yaptığı Harry resimlerine,

bebeklik fotoğraflarına,

bebeklik fotoğraflarından
yapma resimlere kaydırıp baktım.

Harry aşk totemi yapmayı anlatan
kendin yap videoları izledim.

Örneğin, yüzünün
resimleriyle kaplı bir abajur

veya tam doğum saatini
gösteren bir anahtarlık.

Saatlerce hayran kurguları okudum

ve aynı labirente düştüm,

öyküde baş kahraman ben olup

onunla çeşitli hayali
aşk maceraları yaşadım.

Birinde, onun çocuğuna
hamileyim diyordum.

Diğerinde, ikimiz de kanserle
savaşırken hastanede tanışıyoruz

ve bir diğerinde,
birbirimize o kadar aşık oluyoruz ki

insanları öldüren kaçaklara dönüşüyoruz.

(Kahkahalar)

Ama sonra,

düşünülemez bir şey oldu,

gezegendeki en büyük
erkek müzik grubu One Direction

bir üyesini kaybetti.

Zayn Malik grubu bıraktı

ve internet duygu patlamalarıyla doldu.

Bu kaybın verdiği fiziksel acıyı
tarif eden kızların tweetlerini okudum,

yiyemiyor, uyuyamıyor
ve yürüyemiyorlardı.

Zayn'in onlar için ne büyük
anlamı olduğunu anlatıyorlardı.

10 yaşındaki kızların ağladığı
videolar izledim.

Fakat sahiden ağlıyorlardı.

Ve insanların bu videoları "çıldırmış" ,
''ürpertici'' veya ''akıl hastası"

gibi sözcükler içeren başlıklarla
yeniden paylaştıklarını gördüm.

Ve birden, YouTube yan sütunum

''Derlemeler: Zayn'in ayrılmasına
hayranlar tepkili. Sapık alarmı!''

ile dolmaya başladı.

Sonra ana akım medyada
haberi takip ettim.

Bu kızları "genç ölüm perileri"
olarak tanımlıyorlardı.

Bir gazeteci şunu yazdı:

"Yaygın olarak bilinen bir gerçektir,
Beatles döneminden bu yana

bu dünyada bir grup heyecanlı kızdan

daha korkutucu bir şey yok.

(Kahkahalar)

Sonra kendime hayatımda
hiç düşünmediğim bir soru sordum.

Bir pop yıldızı için heyecanla
ciğerini patlatırcasına çığlık atan

genç kızların görüntüsü

neden çıldırmış, sapık, korkutucu

ve aşırı olarak niteleniyordu?

Fakat bir futbolcu için ciğerini
patlatırcasına çığlık atan

oğlanların görüntüsü
tamamen normal?

Oğlanlar topçulara çığlık atarsa,

o spor aşkı.

Justin Bieber konserinde
ağlayan kızlar mı?

Acınacak bir durum.

Bu çifte standardı fark eder etmez

kız hayranlara olan bütün merakımın da

aynı yargılardan kaynaklanmış
olduğunu anladım.

Ben de onların azıcık deli
olduğundan şüphelenmiştim.

Beatles, Backstreet Boys,
One Direction için çığlık atan

kızların görüntülerine bakmıştım

ve aklıma gelen sözcük "heyecan" değil

"histeri" olmuştu.

Ve bu kelimenin tarihinin
şöyle olduğunu bilmiyordum,

19. yüzyılda,

histeri geçerli bir kadın akıl
hastalığı olarak sayılıyormuş.

Kadınlar aşırı duygusal veya zor
davranışlar sergilerse

doktorlar bu teşhisi koyabiliyormuş.

"Histerik" sözcüğü
Latincede "rahime ait" anlamındaki

"hystericus" tan geliyormuş

çünkü rahatsızlığın uterus fonksiyon
bozukluğundan olduğu düşünülüyormuş.

Ve böylece histerinin tedavisi de

histerektomi oluyormuş.

Biz buna hâlâ rahmin alınması diyoruz.

O anda,

saplantımı tekrar
ilan etmeye karar verdim.

Çünkü artık sadece kız hayranlara
saplantılı değilim.

Artık dünyanın kız hayranlar
hakkındaki konuşma biçimine

ve genç kadın coşkusuna
bakış biçimine de saplantılıyım.

Çünkü şunu öğrenmek istiyorum

eğer bir kız,

kadın coşkusunu tanımlamak
için düşünülmeden kullanılan

"çıldırmış", "sapık" ve "histerik" gibi
kelimelerin olduğu bir dünyada büyürse

bu durum kızların kendilerine
bakışını nasıl şekillendirir?

Eğer bir kız kendisine
erkeklerden biraz daha deli

tasarlandığını söyleyen
bir dünyada büyürse

o zaman bu onlara, akıl kapasitelerinin

doğuştan erkeklerden daha az,
mantıklarının daha yetersiz

ve erkek kardeşlerinin gördüğü

aynı entelektüel saygıya
layık olmadıklarını söylemek değil mi?

Ayrıca, kadın çığlıklarını da
saplantı yaptım.

Ürkütücü biçimde değil.

Kız hayranların konserlerde attığı

haykırış ve ciyaklamalardan bahsediyorum.

Acaba bazı insanlar

neden sırf sesleri tanımladığımda bile

bunu düşünmek acı veriyor gibi
içgüdüsel olarak irkiliyorlar.

Sonra Amy Hume ile tanıştım.

Kendisi bir ses koçu

ve aklımı başımdan alıyor.

11-13 yaş arası kadın sesinin

araştırılması gereken

en ilginç konulardan biri
olduğunu söylüyor.

Neden mi?

Corol Gilligan'ın bir araştırması var

ve bu yaşların

kızların sesini yönetme ve değiştirmeye
başlama yaşı olduğunu söylüyor.

Örneğin, (taklit ederek)
sese yetişkin bir nefes ekleme

veya umursamaz bir çatallanma ekleme.

(Kahkahalar)

Ama söyleyin bakalım, bu araştırmaya göre,

sizce oğlanlar seslerini yönetmeye
ve değiştirmeye ne zaman başlar?

Ben 18 tahmin etmiştim,

yani erkekler geç olgunlaşır, değil mi?

Yanlış.

Cevap, dört yaşında.

Çünkü erkekler ağlamamayı
ve ciyaklamamayı o yaşta öğrenir.

Yani o sesler erkeğe yakışmıyordur.

İşte o zaman anladım ki,

öyleyse kız hayran haykırışları
bir süper güç gibiydi.

(Kahkahalar)

Çünkü bu, katıksız bir kutlama ve neşenin

korkusuz ve dürüst bir anlatımıydı

ve bu ses,

nasıl çıkaracaklarını
unutmadıkları bir sesti.

Aslında kız hayranların ikinci
bir süper gücü olduğunu düşünüyorum

çünkü çoğu yetişkin arkadaşımın

hiç bilmediği bir şeyin nasıl
yapılacağını biliyorlar.

Kız hayranlar bir şeyi mazeretsiz
veya korkmadan sevmeyi biliyor.

Kız hayranları yıllarca
araştırdıktan sonra

onların hakkını savunmak ve övmek için

bir şey yazma kararına vardım.

Ve bu heyecanlı müzikal
komedide karar kıldım,

bu müzikal, Beyoncé konseri çılgınlarının

kilise cemaati ile
karşılaşması gibi bir şey.

"Fangirls" adını verdim

ve bir Truva atı gibi tasarladım.

Bu genç kadınları onların arasına,

kalplerinize sızdırma eğlencesi gibi.

(Kahkahalar)

Teşekkürler

(Alkışlar)

Bir yerinde,

Teşekkürler.

Bir yerinde, bir kız şu şarkıyı söyler:

"Sen rahatsız oluyorsun diye

veya erkeklerin yapmadığı bir şey diye

duygularımı gizlemek zorunda mıyım?"

Eski bir alaycı fangirl olarak

hepinizi şu soruyla
baş başa bırakmak istiyorum:

Kız hayranlar neden abartmayı bırakmalı?

Çıldırmış olduklarından mı?

Yoksa bizim "mantıklı" tanımımız

erkeklerin yapmayı kabul edilebilir
bulduğu şeylerle sınırlı diye mi?

Genç kadınları ciğerlerini patlatırcasına
çığlık atarken gördüğümüzde

düşünmeye şartlandığımız yargıları
gözden geçirsek nasıl olur?

Bu neşeyi tanımlarken
kullandığımız sözcükleri

tekrar düşünsek nasıl olur

ve kullandığımız kelimelerle
kızları küçümsemesek,

zekalarını, ilgi alanlarını
ve becerilerini

baltalamasak nasıl olur?

Çünkü benim araştırmalarıma göre

bir otobanın kenarındaki
Harry Styles kusma yerinde

iki saat içinde bir tapınak yapma
becerisine sahipler.

(Kahkahalar)

Bunu yapmak, biraz yönetim, lojistik
ve iletişim becerisi gerektirir.

(Kahkahalar)

Eğer "beceri" bu değilse,
nedir bilmiyorum.

(Alkışlar)

Sanırım onları yargılamak yerine
onlardan bir şeyler öğrenebiliriz.

Hepimiz yarın ölebiliriz,

öyleyse neden hâlâ nefes alırken
bir şeyleri sevmiyoruz?

Bunu söyleyip

sizden benimle beraber
bir şey denemenizi istiyorum

Herkes ayağa kalkabilir mi?

Kalkabiliyorsanız kalkın, kalkın.

Pekâlâ, şimdi şöyle bir şey olacak:

Üçe kadar sayacağım

ve üç dediğimde

tek tek hepinizden

en iyi fangirl çığlığınızı
atmanızı istiyorum.

(Kahkahalar)

Evet mi?

Bunu yapmanızı neden mi istiyorum.

Çünkü beş bin kadar kişisiniz
ve bunu hepiniz kararlılıkla yaparsanız

hepimiz onun deli bir ses değil

umutlu bir ses olduğunu
ilk kez fark etme şansı yakalayacağız

Peki, yapalım mı?

Yapalım mı diye sordum.

(Dinleyici: Evet!)

Tamam. Ben hile yapacağım
ve tam ses yüklenmeyeceğim

çünkü mikrofon bende
ve bunu duymak istemeyiz.

Ama bu durumda siz
yüzde 110 ses vermelisiniz.

Hazır mısınız?
Benimle derin bir nefes alın.

Sevdiğiniz birini düşünün, haydi,

bir, iki, üç.

(Dinleyici çığlıkları)

(Kahkaha ve Alkış)

Hepiniz muhteşemdiniz

ve ayrıca en az bu salona
geldiğinizdeki kadar

aklı başında, zeki

ve saygıdeğerdiniz.

(Kahkahalar)

Teşekkürler.

(Alkışlar)