4 yıl önce genç bir kız, bir konuşmada hayatımı değiştirdi. 13 yaşındaydı, bir arkadaşımın kuzeniydi ve bana evleneceği adamla gelişigüzel tanıştığını söyledi. ''İyi, nasıl biri anlatsana'' dedim. Adının Harry Styles olduğunu söyledi. (Kahkahalar) Sizin gibi hafifçe güldüm ve bana ''Biliyorum, ciddi olduğumu düşünmüyorsun ama gerçekten onunla birlikte olacağım. Çünkü onu o kadar çok seviyorum ki onunla birlikte olmak için birinin boğazını bile keserim'' dedi. (Kahkahalar) İşte o an, ''kız hayranları'' saplantı yaptığım andı. O zamanlar, o anın hayatımın akışını değiştireceğini, yetişkin olmak, kadın olmak ve gerçekten mutlu olmak hakkında bildiğimi sandığım her şeyi değiştireceğini bilmiyordum. Fakat başlamadan önce, ''kız hayran'' nedir ve bir ''Harry Styles'' ne? Merriam-Webster sözlüğüne göre kız hayran ''birine ya da bir şeye, aşırı veya fazla bir coşkuyla hayranlık duyan genç kız veya kadın." Teknik olarak herhangi bir şeyin ''kız hayranı'' olabilirsiniz ama benim özel ilgim erkek müzik gruplarının kız hayranlarınaydı çünkü ünleri bir şekilde ölümcül. Bir keresinde babam, 60'larda bir grup Beatles hayranının, grubun az önce bindiği varsayılan park halindeki bir BMW'yi tam anlamıyla parçalara ayırdıklarını anlatmıştı. 60'larda gezegendeki en büyük erkek müzik grubu Beatles idi ama 2015'te bu kızla tanıştığımda, gezegendeki en büyük erkek müzik grubu One Direction'dan başkası değildi ve Harry Styles, One Direction'ın bir üyesiydi. Harry Styles, sevimli tavırları ve kusursuz saçıyla ünlüydü. Bunu, hakkında okuduğum binlerce tweetten öğrendim. Ayrıca tatlı bir çıtır olduğunu, kusursuz bir melek olduğunu ve bir keresinde, California'da bir otobanın kenarına kustuğunu ve hayranlarının iki saat içinde kustuğu yeri kutsal bir alana çevirdiğini de öğrendim. (Kahkahalar) Hayranlarının yaptığı (Kahkahalar) Hayranların yaptığı Harry resimlerine, bebeklik fotoğraflarına, bebeklik fotoğraflarından yapma resimlere kaydırıp baktım. Harry aşk totemi yapmayı anlatan kendin yap videoları izledim. Örneğin, yüzünün resimleriyle kaplı bir abajur veya tam doğum saatini gösteren bir anahtarlık. Saatlerce hayran kurguları okudum ve aynı labirente düştüm, öyküde baş kahraman ben olup onunla çeşitli hayali aşk maceraları yaşadım. Birinde, onun çocuğuna hamileyim diyordum. Diğerinde, ikimiz de kanserle savaşırken hastanede tanışıyoruz ve bir diğerinde, birbirimize o kadar aşık oluyoruz ki insanları öldüren kaçaklara dönüşüyoruz. (Kahkahalar) Ama sonra, düşünülemez bir şey oldu, gezegendeki en büyük erkek müzik grubu One Direction bir üyesini kaybetti. Zayn Malik grubu bıraktı ve internet duygu patlamalarıyla doldu. Bu kaybın verdiği fiziksel acıyı tarif eden kızların tweetlerini okudum, yiyemiyor, uyuyamıyor ve yürüyemiyorlardı. Zayn'in onlar için ne büyük anlamı olduğunu anlatıyorlardı. 10 yaşındaki kızların ağladığı videolar izledim. Fakat sahiden ağlıyorlardı. Ve insanların bu videoları "çıldırmış" , ''ürpertici'' veya ''akıl hastası" gibi sözcükler içeren başlıklarla yeniden paylaştıklarını gördüm. Ve birden, YouTube yan sütunum ''Derlemeler: Zayn'in ayrılmasına hayranlar tepkili. Sapık alarmı!'' ile dolmaya başladı. Sonra ana akım medyada haberi takip ettim. Bu kızları "genç ölüm perileri" olarak tanımlıyorlardı. Bir gazeteci şunu yazdı: "Yaygın olarak bilinen bir gerçektir, Beatles döneminden bu yana bu dünyada bir grup heyecanlı kızdan daha korkutucu bir şey yok. (Kahkahalar) Sonra kendime hayatımda hiç düşünmediğim bir soru sordum. Bir pop yıldızı için heyecanla ciğerini patlatırcasına çığlık atan genç kızların görüntüsü neden çıldırmış, sapık, korkutucu ve aşırı olarak niteleniyordu? Fakat bir futbolcu için ciğerini patlatırcasına çığlık atan oğlanların görüntüsü tamamen normal? Oğlanlar topçulara çığlık atarsa, o spor aşkı. Justin Bieber konserinde ağlayan kızlar mı? Acınacak bir durum. Bu çifte standardı fark eder etmez kız hayranlara olan bütün merakımın da aynı yargılardan kaynaklanmış olduğunu anladım. Ben de onların azıcık deli olduğundan şüphelenmiştim. Beatles, Backstreet Boys, One Direction için çığlık atan kızların görüntülerine bakmıştım ve aklıma gelen sözcük "heyecan" değil "histeri" olmuştu. Ve bu kelimenin tarihinin şöyle olduğunu bilmiyordum, 19. yüzyılda, histeri geçerli bir kadın akıl hastalığı olarak sayılıyormuş. Kadınlar aşırı duygusal veya zor davranışlar sergilerse doktorlar bu teşhisi koyabiliyormuş. "Histerik" sözcüğü Latincede "rahime ait" anlamındaki "hystericus" tan geliyormuş çünkü rahatsızlığın uterus fonksiyon bozukluğundan olduğu düşünülüyormuş. Ve böylece histerinin tedavisi de histerektomi oluyormuş. Biz buna hâlâ rahmin alınması diyoruz. O anda, saplantımı tekrar ilan etmeye karar verdim. Çünkü artık sadece kız hayranlara saplantılı değilim. Artık dünyanın kız hayranlar hakkındaki konuşma biçimine ve genç kadın coşkusuna bakış biçimine de saplantılıyım. Çünkü şunu öğrenmek istiyorum eğer bir kız, kadın coşkusunu tanımlamak için düşünülmeden kullanılan "çıldırmış", "sapık" ve "histerik" gibi kelimelerin olduğu bir dünyada büyürse bu durum kızların kendilerine bakışını nasıl şekillendirir? Eğer bir kız kendisine erkeklerden biraz daha deli tasarlandığını söyleyen bir dünyada büyürse o zaman bu onlara, akıl kapasitelerinin doğuştan erkeklerden daha az, mantıklarının daha yetersiz ve erkek kardeşlerinin gördüğü aynı entelektüel saygıya layık olmadıklarını söylemek değil mi? Ayrıca, kadın çığlıklarını da saplantı yaptım. Ürkütücü biçimde değil. Kız hayranların konserlerde attığı haykırış ve ciyaklamalardan bahsediyorum. Acaba bazı insanlar neden sırf sesleri tanımladığımda bile bunu düşünmek acı veriyor gibi içgüdüsel olarak irkiliyorlar. Sonra Amy Hume ile tanıştım. Kendisi bir ses koçu ve aklımı başımdan alıyor. 11-13 yaş arası kadın sesinin araştırılması gereken en ilginç konulardan biri olduğunu söylüyor. Neden mi? Corol Gilligan'ın bir araştırması var ve bu yaşların kızların sesini yönetme ve değiştirmeye başlama yaşı olduğunu söylüyor. Örneğin, (taklit ederek) sese yetişkin bir nefes ekleme veya umursamaz bir çatallanma ekleme. (Kahkahalar) Ama söyleyin bakalım, bu araştırmaya göre, sizce oğlanlar seslerini yönetmeye ve değiştirmeye ne zaman başlar? Ben 18 tahmin etmiştim, yani erkekler geç olgunlaşır, değil mi? Yanlış. Cevap, dört yaşında. Çünkü erkekler ağlamamayı ve ciyaklamamayı o yaşta öğrenir. Yani o sesler erkeğe yakışmıyordur. İşte o zaman anladım ki, öyleyse kız hayran haykırışları bir süper güç gibiydi. (Kahkahalar) Çünkü bu, katıksız bir kutlama ve neşenin korkusuz ve dürüst bir anlatımıydı ve bu ses, nasıl çıkaracaklarını unutmadıkları bir sesti. Aslında kız hayranların ikinci bir süper gücü olduğunu düşünüyorum çünkü çoğu yetişkin arkadaşımın hiç bilmediği bir şeyin nasıl yapılacağını biliyorlar. Kız hayranlar bir şeyi mazeretsiz veya korkmadan sevmeyi biliyor. Kız hayranları yıllarca araştırdıktan sonra onların hakkını savunmak ve övmek için bir şey yazma kararına vardım. Ve bu heyecanlı müzikal komedide karar kıldım, bu müzikal, Beyoncé konseri çılgınlarının kilise cemaati ile karşılaşması gibi bir şey. "Fangirls" adını verdim ve bir Truva atı gibi tasarladım. Bu genç kadınları onların arasına, kalplerinize sızdırma eğlencesi gibi. (Kahkahalar) Teşekkürler (Alkışlar) Bir yerinde, Teşekkürler. Bir yerinde, bir kız şu şarkıyı söyler: "Sen rahatsız oluyorsun diye veya erkeklerin yapmadığı bir şey diye duygularımı gizlemek zorunda mıyım?" Eski bir alaycı fangirl olarak hepinizi şu soruyla baş başa bırakmak istiyorum: Kız hayranlar neden abartmayı bırakmalı? Çıldırmış olduklarından mı? Yoksa bizim "mantıklı" tanımımız erkeklerin yapmayı kabul edilebilir bulduğu şeylerle sınırlı diye mi? Genç kadınları ciğerlerini patlatırcasına çığlık atarken gördüğümüzde düşünmeye şartlandığımız yargıları gözden geçirsek nasıl olur? Bu neşeyi tanımlarken kullandığımız sözcükleri tekrar düşünsek nasıl olur ve kullandığımız kelimelerle kızları küçümsemesek, zekalarını, ilgi alanlarını ve becerilerini baltalamasak nasıl olur? Çünkü benim araştırmalarıma göre bir otobanın kenarındaki Harry Styles kusma yerinde iki saat içinde bir tapınak yapma becerisine sahipler. (Kahkahalar) Bunu yapmak, biraz yönetim, lojistik ve iletişim becerisi gerektirir. (Kahkahalar) Eğer "beceri" bu değilse, nedir bilmiyorum. (Alkışlar) Sanırım onları yargılamak yerine onlardan bir şeyler öğrenebiliriz. Hepimiz yarın ölebiliriz, öyleyse neden hâlâ nefes alırken bir şeyleri sevmiyoruz? Bunu söyleyip sizden benimle beraber bir şey denemenizi istiyorum Herkes ayağa kalkabilir mi? Kalkabiliyorsanız kalkın, kalkın. Pekâlâ, şimdi şöyle bir şey olacak: Üçe kadar sayacağım ve üç dediğimde tek tek hepinizden en iyi fangirl çığlığınızı atmanızı istiyorum. (Kahkahalar) Evet mi? Bunu yapmanızı neden mi istiyorum. Çünkü beş bin kadar kişisiniz ve bunu hepiniz kararlılıkla yaparsanız hepimiz onun deli bir ses değil umutlu bir ses olduğunu ilk kez fark etme şansı yakalayacağız Peki, yapalım mı? Yapalım mı diye sordum. (Dinleyici: Evet!) Tamam. Ben hile yapacağım ve tam ses yüklenmeyeceğim çünkü mikrofon bende ve bunu duymak istemeyiz. Ama bu durumda siz yüzde 110 ses vermelisiniz. Hazır mısınız? Benimle derin bir nefes alın. Sevdiğiniz birini düşünün, haydi, bir, iki, üç. (Dinleyici çığlıkları) (Kahkaha ve Alkış) Hepiniz muhteşemdiniz ve ayrıca en az bu salona geldiğinizdeki kadar aklı başında, zeki ve saygıdeğerdiniz. (Kahkahalar) Teşekkürler. (Alkışlar)