Voorbij de wolken van de mind - Dit is de hoogste manier waarop ik bij je kan zijn (met Nederlandse ondertiteling)

Dit prachtige fragment uit de online retraite van januari 2021 is voor hen die helemaal thuis willen komen.

Via de eenvoudige 'Uitnodiging tot Vrijheid', brengt Moojibaba ons naar de directe ervaring van ons ware Zelf.

“Ik vraag je om leeg te zijn, leeg, leeg. Wanneer je leeg bent van alles, wat je hebt geleerd, dan kan ik je dit soort vragen stellen. Je bent in de God-zone en een grote vrede zal in je blijven ontstaan, zo'n vreugde, onverdiend. Zo'n levendigheid. Het Zelf kan je nooit verlaten."

Online retraite van januari 2021
23 januari 2021 | Avond Satsang

~

Aanmelden voor nieuwe Satsang notificaties:
https://mooji.org/subscribe-satsang-releases

De volledige versie van deze Satsang is verkrijgbaar als onderdeel van het januari Online Retreat-pakket:
https://mooji.tv/online-retreat/january2021/

Als je het delen van Satsang wilt steunen, kun je hier doneren:
https://mooji.org/donate?tcode=mtv7

*****
Zo zet je de Nederlandse ondertiteling aan:
- computer of laptop: 'c' intoetsen.
- tablet of smartphone: tik op het icoon met 3 stippen
- kies ondertiteling: Nederlands.

Mooji Nederland op Facebook:
https://www.facebook.com/MoojiNederland/
*****

#Mooji #satsang #spiritualiteit #advaita #non-dualiteit #ontwaken

Online weekendretraite met Mooji

22 - 24 januari 2021
(met Nederlandse ondertiteling)

Voorbij de wolken van de mind -
Dit is de hoogste manier waarop ik bij je kan zijn

23 januari 2021 | Avondsatsang

[Mooji leest]
'Meest geliefde MoojiBaba...

[M] Ik weet dat...'
Ah! Daar zijn jullie!

[Mooji] En we hebben door de jaren heen
veel contact gehad.

Dank voor jullie brief. Ik zie hem nu.

[M.] 'Enorme dankbaarheid', schrijf je,

[Mooji] 'Enorme dankbaarheid
dat u ons leidt naar vrijheid en waarheid.

Ik wil graag gebruik maken
van deze gezegende gelegenheid

om uw genade en zegeningen te vragen,

zodat er volledige herkenning van het Zelf is,

en dat elke kiem van misleiding,
illusie, ego, identiteit en angst

volledig wordt verbrand en verwijderd.'

[Mooji] Iedereen die de nectar
van het ware heeft geproefd,

voelt spontaan:
'Ik wil helemaal thuis komen!'

We willen helemaal thuis komen,
want je weet

dat dit niet te vinden is
in enig object in de wereld.

Het is daar niet te vinden.

Je ontdekt dit in je hart.

En je wilt niet dat iets je tegenhoudt

om volledig tot je ontdekking te komen.

Dit is een wijze houding,
en een vruchtbare.

Toch zouden we graag een schakelaar hebben

waarmee we de mind kunnen uitschakelen.

Gewoon [klik]:
'Dank je, en nu wegwezen.'

Maar tegelijkertijd merken we,

dat de mind-energie werd bekrachtigd
door gewoonte.

En we moeten dit ervaren,
deze fase van het mentale zelf,

die psychologische identiteit, voor even.

Maar je moet weten

dat je ervaart op de basis van bewustzijn.

bewustzijn is er eerst,

het neemt de vorm van persoon-zijn aan,
een tijdje,

en we weten niet hoe lang.
Dat weten we niet.

Sommigen zeggen dat we vóór dit leven
en deze levensvorm

op weg waren, als ziel,

in vele lichamen,
op deze reis naar Zelf-ontdekking.

En wat we kunnen zeggen,

is dat in dit leven, in deze levensvorm,

iets zich heeft geroerd richting ontwaken.

En je bent van nature overtuigd
dat het Zelf je realiteit is,

en dat je geen tijd wilt verspillen

met leven in de oppervlakkige en beperkte
modus van persoon-zijn.

Je hebt de darshan van God ontvangen.

En elke reis is een reis naar binnen.

Voorheen ging de reis naar buiten.

Nu gaat de schijnbare reis
richting het hart.

En we ondervinden misschien

dat oude gewoonten weer opspelen
van tijd tot tijd.

Er gebeurt iets

en zonder enige inspanning
zitten we weer

in het oude regime
van persoonlijke identiteit.

Ik zeg: Wees niet zo verbaasd daarover,

het is de macht der gewoonte.

Je Zelf is nergens heen gegaan.

Je Waarheid gaat niet uit de weg

om je mind een podium te geven.

Nee. Het is een wending van de aandacht,

en dat ervaren we

alsof we weer terug zijn
in de oude identiteit.

En vat het niet op als tegenslag.

Het is niet iets vreselijks.

Die schommeling van persoon
naar aanwezigheid kan even voorduren.

We voelen ons in de staat van aanwezigheid
zo gezegend en vredig:

'Dank u, dank u, ik ben zo blij!'
Hier wil je blijven.

En dan gebeurt er iets,
en de pendel zwaait naar buiten,

en we denken weer:
'Wat is er gebeurd? Ik weet niet.

Dit is verschrikkelijk. Dit wil ik niet.'

En als je terug bent, voel je:
'Dank u. Halleluja aan de Waarheid!

Ik ben zo blij weer hier te zijn!'

Deze schommeling speelt bij iedereen,
een tijdje.

Het komt en gaat door de dynamiek
en de macht der gewoonte.

Maar als het zich voordoet,

is het alsof we gehypnotiseerd zijn
door de oude patronen,

en we het spel van persoon-zijn uitspelen.

En dan door genade of door je satsang,

voel je je weer vrij en leeg
van mind-energie,

terug in je natuurlijke plaats van stilte.

En het voelt:
'Wat hemels! Wat gezegend!' Enzovoorts.

Daarom vraagt iedereen
die deze toestanden ervaart:

'Hoe kunnen we hierin stabiliseren?

Help ons deze mind-dynamiek af te kappen,

zodat we altijd in deze staat kunnen zijn.'

En dan vraag ik jou:
Wie is degene, die onder de mind lijdt?

Wie is degene, die lijdt onder de mind?

En natuurlijk menen we: 'Dat ben ik!'

En ik vraag je:

Laten we ons wat focussen
op dit besef van 'ik'.

Wie is dit 'ik', dat onder de mind lijdt?

En we zien dat mensen soms wat vastzitten.

Ze weten niet hoe te antwoorden,
want voor de meesten geldt

dat ze nog niet voorbij de oppervlakkige
overweging zijn gekomen van wat we zijn.

We zeggen: 'Ik ben mij.'

Maar we hebben nooit verder gekeken.
Wat is dit 'ik'?

Nu wijs ik je opnieuw:

In plaats van proberen dit mentaal
te ontwarren en te begrijpen,

wat we soms denken te hebben begrepen,

maar het was niet diepgaand.

Dus de eerdere oefeningen die ik gaf,
van gewoon gaan zitten...

Laat de ideeën terzijde van:
'Ik moet me ontdoen van mijn mind',

'Ik moet onderdrukken'
of 'ik moet de mind eruit gooien'.

Heb voor even geen intenties,
zelfs geen goede intenties.

Laat de 'voorbereiding om iets te zijn' terzijde.

En terwijl je dat doet,

ook je huidige identiteit,
degene die je meent te zijn,

je verlangen omtrent de toekomst,

en al die dingen,
elke neiging van de mind of gewoonte,

laat dit een moment terzijde.

Laat alles los

totdat er niets meer is
waaraan je vasthoudt.

En dit kun je nu doen.

Het is zo praktisch en zo direct.

Laat alles nu terzijde,

totdat er niets meer is
om terzijde te laten.

Wat hier overblijft is een prachtig besef
van gewoon leeg zijn.

Deze leegte is niet iets

dat je ziet met je fysieke ogen.

Het is een intuïtief weten.
Je bent gewoon hier.

Nu, hier, weet je dat je bent,
vanzelfsprekend.

En dit 'ik ben' besef...
Kijk!

Dat is niet verbonden met een verhaal.

Kijk samen met mij, nu ik hier ben.

Dit besef 'ik ben',
en dit is voor iedereen,

dit natuurlijke, niet onderwezen
Zelf gewaarzijn heeft geen geschiedenis.

Het is niet persoonlijk.

Je bent geen container
van herinneringen of concepten.

Iedereen.

Er is alleen een natuurlijk besef van zijn.

En er is gewaarzijn hier.

Niet gewaarzijn hiervan of daarvan.
Alleen gewaarzijn.

Je weet van nature dat je bestaat.

Maar wat ben jij, dat bestaat?

Kijk. Kijk. Creëer niet.

En niet veronderstellen.

Begin hier.

De mind-gewoonte wil natuurlijk binnenkomen,

om wat feedback en antwoorden te geven.

Maar je weet
en je zult weten als dat gebeurt:

'Nee, jij niet. Nu niet.

Ik wil geen meningen ergens over.'

Jij blijft gewoon zoals je bent.
Oké?

Soms komt de mind en voelt het als:
'Ja, maar...

Dit is niets, niets! Kom op!

Waarom wachten op meer niets!
Er gebeurt gewoon niets.'

Maar zijn stem is niet zo...
Je zou kunnen zeggen

dat z'n invloed niet zo sterk is nu,

want jij hebt gekozen enkel te Zijn.

En dit besef van Zijn is geen werkwoord.

Het is niet dat je het Zijn 'doet'.

Je bent gewoon.
Besteed hier aandacht aan.

Iedereen, richt je aandacht hierop.

Waar je ook bent, in welk land dan ook,

in welke plaats je ook bent,

jouw ervaring en waarneming

is universeel één, nu, als je opvolgt.

Ik vraag je niet erover te denken.

Gewoon: Je bent hier.

Je bent hier.

Wat het ook is, dat nu hier is,

ik wil jullie wat vragen stellen,

en ik vraag je niet zozeer
om een verbale reactie.

[Mooji] Maar je kunt 'ja' knikken,

of 'nee' schudden. Dat is voldoende.

Ik vraag jullie dit te doen,

want door fysiek te tonen wat je waarneemt

met een eenvoudig 'ja' of 'nee',
heeft een kracht.

Want dat is alsof
je je waarneming registreert,

en niet inbeeldt.

Dus we zijn nu hier.
We zijn hier in de ruimte van Zijn.

Mag ik jullie nu een paar
eenvoudige vragen stellen,

die jullie met ja of nee
kunnen beantwoorden?

Kijk. Wat hier ook is...

Is dat een object?

[Mooji] Nee, het is geen object.
Geen object.

Mooji] Is het slechts een gevoel?

Nee, het is niet slechts een gevoel.

Is het een stemming?

Nee, het is geen stemming.

Is het persoonlijk?

[Mooji] Nee, het is niet persoonlijk.

[Mooji] Dank je.

Wat het ook is,

ik noem het soms het Is of het Iszijn,

om woorden te vermijden
die we al zo vaak hebben gebruikt,

en waarbij we andere associaties
hebben ontwikkeld.

Gewoon dat wat hier nu is,

is het gekomen,
waar je je gewaar van bent?

Kwam het ergens vandaan?

Ik kijk naar jullie. Ik ben bij jullie.

Ik registreer jullie reacties.

[Mooji] Dit is een interactief moment,

[Mooji] dus ik kan jullie reacties
zien en ook voelen.

Waar je nu gewaar van bent,

waar je nu gewaar van bent,

heeft dat een begrenzing?

Kom je op een zeker punt
bij het einde ervan?

De feedback die ik van jullie zie is:
'Nee, er is geen begrenzing.'

Geen begrenzing.

[stilte]

Mag ik je vragen,
wat het ook is in dit weten,

kan het ziek zijn?
Kan het zelf ooit ziek worden?

Mijn blik is op jullie gericht.
Laat het me weten.

[Mooji] Het kan niet ziek zijn.

[Mooji] Heb ik ieders' reactie?

[Mooji] Ah. Het kan niet ziek zijn.

[Mooji] Kan het ooit depressief worden?

Nee, het kan niet depressief worden.
Oké.

Mag ik vragen of jullie je dit inbeelden,
of direct waarnemen?

Beelden jullie je dit in?

Geen inbeelding. Inbeelding is niet nodig.

Ik ga een risico nemen en de vraag stellen:

Heeft het een begin? Heel eenvoudig.

Is er een gevoel
dat het een beginpunt heeft,

of een begin?

Ik ben hier bij jullie. Kijk, nu.

Nee, geen begin.

Oh, laten we nu naar de andere kant gaan.

Kan het eindigen of vernietigd worden?

Kijk alsjeblieft.

[Mooji] Nee, dat kan niet.
Het kan niet vernietigd worden.

[Mooji] Kan het in strijd zijn
met wat je bent, of met wie dan ook?

Dat kan niet. Heel goed.

Heeft het überhaupt een oordeel in zich?

Nee, het heeft geen oordeel.

Kan het tot een bepaalde religie behoren,
en niet tot een andere?

Kan het iemand toebehoren?
Kan iemand het bezitten?

Ik kijk om van jullie te horen.

Nee. Heel goed.

Prachtig!

Laat me je vragen,

jullie zijn momenteel zo gewaar:

Is dit een object?
Ik vraag het nogmaals, is het een object?

Kan het vervagen?

Kan het vervagen?

Oftewel: kan het langzaam verdwijnen?

Kan het verdwijnen?

[Mooji] Kwam het tevoorschijn?

[Mooji] Ah, Prachtig!

Zie je, daarom vroeg ik jullie

om je denkenergie op te schorten,

om je mind helemaal leeg te maken

van z'n vaste patronen,
om geheel leeg te zijn,

zelfs van persoonlijke identiteit.
Dit vroeg ik.

Waarom je vragen om zo leeg te zijn?

Omdat als je leeg bent van alles
wat je denkt te hebben geleerd,

dan kan ik je dit soort vragen stellen.

Dit soort vragen, die de meeste mensen
niet eens kunnen beantwoorden.

Het is zo...

Geen enkele universiteit kan je dit leren!

En toch, zonder erover te hoeven nadenken,

en iets uit te zoeken,

komen jullie reacties op
zodra de vraag wordt gehoord.

Waarom?

Mag ik jullie nog een vraag stellen?

Hoe ver is het bij jou vandaan?

Waar je nu gewaar van bent,

hoe ver moet je gaan om het te ontmoeten?

Moet je een afstand afleggen
om er verbinding mee te maken?

Geen afstand. Geen afstand.

Wat ik jullie heb gevraagd,

zijn de vragen

die ik heb gesteld aan mensen
over de hele wereld.

Ongeacht hun achtergrond,

ongeacht hun geloofssysteem,

ongeacht hun achtergrond in het leven,
al die dingen,

en de reacties komen veelal vanuit hier.

Bijna 95, 96 procent van de mensen zijn gewaar.

Sommigen zeggen: 'Ik kom er niet uit.'

Dan zeg ik: Oké,
als ik die voor nu terzijde laat,

ziet en reageert
de overgrote meerderheid hetzelfde.

Het maakt dus niet uit
in welk land je bent,

het maakt niet uit
of je een man of vrouw bent,

het maakt niet uit of je zwart of wit bent.
Het maakt niet uit.

De waarneming bevestigt iets
dat niet kan worden aangeraakt.

Het is geen vorm.

Ik ga het voor mezelf nog eens na:

Toen ik je vroeg: Is het een object?,

zei je: 'Het is geen object.'

Ik vraag nog eens:
Heeft het een vorm of afmeting?

Nu vraag ik je.

'Het heeft geen vorm of afmeting.'

Is het een stemming?
Je zegt: 'Nee, het is geen stemming.'

Hoe zit het met gevoel?
'Nee, het is geen gevoel.'

Kan het vervagen?

Bijvoorbeeld, nu ben je er gewaar van,

maar stel: je wordt morgen wakker.
Zou het weg kunnen zijn?

Kan het gaan? Kan het weggaan?

Ik zit te kijken. Kan het weggaan?

[Mooji] Nee, het kan niet weggaan.

[Mooji] Ik vroeg je: Kan het ziek zijn?
Je zei: 'Nee.'

[M.] Ik vroeg je:
Kan het depressief worden?

Je zei: 'Nee,
het kan niet depressief worden.'

Ik zei: Waar begon het?
Heeft het een beginpunt?

Je zei: 'Het heeft geen beginpunt.'

Ik zei: Heeft het een eindpunt?

Je zei: 'Nee, het heeft geen eindpunt.'

Ik zei: Oordeelt het?
Je zei: 'Het oordeelt niet.'

Ik vroeg je: Kan het tot een
bepaalde groep behoren?

Je zei: 'Nee, het is geen
religieuze groep of categorie.'

Kan een regering het in bezit nemen?

'Nee, dat kan niet.'

Ik zei: Oké.

Werd het geboren?

'Nee, het werd niet geboren.'

Mag ik vragen of het kan sterven?

'Oh mijn hemel, kan het sterven?'

[Mooji] Toen vroeg ik je:

Hoe lang duurt het om het te bereiken?

Je zei: 'Geen afstand.'

Dus zei ik: Als dit je antwoord is,

dan is wat je rechtstreeks waarneemt,

waar je je gewaar van bent,
dat is je eigen wezen,

je eigen Zelf,

je eigen natuur

in Waarheid.

Kan het tot een einde komen?

Ben je toestand van hypnose?

Nee. Zie je.

Dus kijk wat je vandaag verifieert,

wat je zelf verifieert.

Als je iemand bent,
die graag dingen uitzoekt in je hoofd,

gewend om je verstand te gebruiken,
dan kun je je nu wat verloren voelen:

'Ik weet niet,
ik kan deze vragen niet beantwoorden.'

Maar ik ben blij met jullie reacties.

Je bent nu,

ik wil zelfs niet zeggen
dat je ermee 'in contact' bent.

Kun je er afgescheiden van zijn?

Kijk daar dan naar.

Voor het eerst spreek je de Waarheid.

Voor het eerst heb je geen opinie nodig.

Je kunt rechtstreeks waarnemen,
zonder je fysieke ogen,

met je innerlijk weten.

Moest je diep, diep, diep gaan
om te vinden wat je nu ziet? Nee.

[Mooji] Dit is de vrucht van je satsang.

Kan iemand je dit afnemen?

Hoe prachtig!

Hoe prachtig!

Hoe zou je hiervan kunnen verschillen?

[stilte]

Dit is de vrucht van
de Uitnodiging tot Vrijheid.

Dus als ik zeg:
Oké, als oefening is het klaar.

Is Dit dan verdwenen? Is Dit klaar?

[Mooji] Dit is ware Zelf-ontdekking.

[Mooji] Dit is niet je vragen
naar de mening van je mind,

die vandaag zegt: 'Het zit zo',

en morgen: 'Het is niet zo.'

Als ik je over drie weken zou zien,

we komen elkaar per ongeluk tegen,

heb je dan tijd nodig om te zeggen:

'Wacht even, dat ding...
Ik moet het even zoeken?'

Kan het zich verbergen?

[Mooji] Ha, ha!

Dit waarnemen is op zichzelf een vreugde.

Is dit slechts een mentale ontdekking?

Nee.

Dank je.

Dank je.

Wat een vreugde om jullie
in je eigen aanwezigheid te zien,

rustend in je eigen Zijn.

Stel dat de mind opkomt,

een enorme tsunami,
[imiteert geluid van tsunami]

kan hij Dit verstoren?

[Mooji] Kan dit verdwijnen?

[Mooji] En dit is alles
wat je werkelijk moet weten.

Want de mind zal komen,

en het zal voelen alsof je weer
in identificatie wordt gehypnotiseerd.

'Oh, ik ben het kwijt...
Oh, ik ben weer verloren!

Gisteren was de satsang zo goed.'

Zo zul je praten.

Ik noem het slaap-praten,
slaapwandelen, slaap-leven.

Hoe te ontwaken uit deze slaap?

Nou, slaapt Dit of is het wakker?

Het is voorbij slapen en wakker zijn.

Hoeveel heb je ervoor betaald?

[Mooji lacht]

[Mooji] Zo dus, zie je. Zo dus.

[Mooji] En ik vroeg je:
Ben je in toestand van hypnose?

Visualiseer je het Zelf?

Nee, nee.

Het Zelf kan niet worden gevisualiseerd.

Je kunt proberen je iets voor te stellen,

maar het zal niet Dit zijn.

Dit is Dit.

Dit ben jij.

En tegelijkertijd,

werd ons de gelegenheid gegeven
en de ervaring

om te identificeren
met dit instrumentele lichaam,

om het gevoel van een afgescheiden
privé persoon te ervaren,

die dingen leert via de mind,

die onderling samenhangende tegenstellingen
ervaart, en alle emoties.

Het is de bedoeling dat we alles ervaren!

Het gevoel van angst te ervaren,

het gevoel van angst om te sterven,

soms de angst om voor leven,

te ervaren om zonder
belangrijke dingen te zijn,

te ervaren om bang te zijn,

te ervaren om verliefd te zijn,

te ervaren om alleen te zijn,

te ervaren om honger te hebben,

al deze dingen moeten we ervaren.

We moeten ze ervaren, niet als straf,

maar omdat het bewustzijn
wilde, moest onderzoeken,

om de verscheidenheid van z'n vermogen
om verschillen manifesteren te ervaren.

Begrijp dat.

Maar begrijp dat...

...dat niet hoeft op te houden
in zijn manifestatie.

Maar nu je je aandacht richt

op aanwezig zijn, en één zijn met,

is je aandacht afgescheiden van Dit?

We weten...
Dit is een wat subtiele vraag.

Want het lijkt alsof
wanneer de aandacht naar de mind gaat

en naar het identiteitsbesef enzovoorts,

er hele andere ervaringen
in het spel komen.

En die ervaringen worden geloofd

op basis van de persoonlijke identiteit.

En telkens als we de staat
van persoonlijke identiteit ingaan,

is het alsof de identiteit
je natuurlijke weten verduistert,

die je zojuist met mij hebt gedeeld,

en ga je vanuit de plek
van de persoon spreken,

wat ik het masker noem,

dat het Zelf lijkt te kunnen bedekken.

Kan iets het Zelf bedekken?
Ik stel deze vraag nu.

En toch, voor de mind lijkt het
alsof het Zelf een ervaring was,

en nu is het weg: 'Ik kan het niet vinden.'

En het 'ik' dat zegt:

'Oh, het Zelf, de ervaring is weg,
ik weet niet wat ik moet doen',

dit 'ik', dat verschijnt,

verschijnt ook in dezelfde ruimte
van gewaarzijn, wat jij bent.

Maar dat vergeet je, want de aandacht
gaat naar de identiteit als persoon.

Als je de tijd neemt om te verifiëren,
te marineren in dat inzicht,

wat jouw Waarheid is,

zal steeds duidelijker worden
hoe de vergissing wordt gemaakt.

Welnu, mag ik je vragen?
De oefening is klaar.

Voor nu is de oefening klaar. Oké?
Is het weg?

Het Zelf, is het weg?

[Mooji] Ik blijf inchecken bij jullie,
of het weg is.

[M.] Stel dat je had het vermogen...

[M.] Ik kan je deze vraag stellen,
we kunnen doen alsof.

Stel je kon in een ruimteschip stappen

en naar een verre planeet reizen.
Zal het er niet zijn?

Kun je je Zelf achterlaten?

Dit is de kwestie.

En hoe simpel.

En toch, wat een mysterie
dat de mind-beweging opkomt,

en het is alsof we gehypnotiseerd raken

en weer een begrenst iets worden.

Je zult gewend raken hieraan.

Je hebt in jezelf, op eigen gelegenheid,

de genade ontvangen van waar inzicht.

En hoewel er wat verstoring, wat afleiding

kan opspelen voor een tijdje,

zal dat steeds zwakker worden,

als je doorgaat met bevestigen
van je ware inzicht.

Zo krachtig is het.

Zo krachtig is het.

Het was heel fijn voor me
om dit met jullie te delen,

in jullie aanwezigheid en door jullie

kon ik De Uitnodiging
nog eens introduceren.

En dit, als ik je vraag,
en ik vraag het iedereen:

Kun je ooit niet Dit zijn?

Neem de tijd.

Neem gerust de tijd.

Prachtig!

Dus, bedankt Nupur en Nisheeth.
Dank jullie.

[M.] Prachtig voor nu, het is heel goed.
[V.1] Dank u, Guruji.

[M.] Prachtig, geweldig!

[V.2] Dank u, Guruji.
[V.1] We houden zoveel van u, Guruji.

[M.] Geweldig! Mooi!

[M.] Dank jullie wel.
[V.2] Ik hou van u, Guruji.

Laten we een moment nemen om,
ik weet niet...

Zelfs als ik zeg om met Dit te zijn.
Dat is oké.

Ik kan zeggen: Wees met Dit.

Vanwege de taal
van conditionering en gewoonte,

moet ik zeggen: Wees met Dit.

Maar in werkelijkheid ben je Dit.

Jij bent meer Dit dan de persoon
die je voorheen dacht te zijn.

En je kunt zeggen
dat je ook je persoon bent,

maar dat is meer een oppervlakkige staat,

want de ene dag ben je zus,
en de andere dag zo.

De ene dag zus.
En de andere dag zo.

Maar vanuit deze plek, als ik je vraag,
zul je niet zeggen:

'Oh, gisteren was ik anders dan vandaag.'

Want het is geen stemming,
het is geen gevoel,

het is geen abstractie,
het is geen visualisatie,

het is geen product van inbeelding,

het is geen geloof,

het is geen object.

Het is simpelweg.

Besteed aandacht aan Dit.

In welke richting kun je kijken
waar Dit niet meer is?

Prachtig!

Weet je, er komt een moment, een tijd,

als je tot deze herkenning,
deze realisatie bent gekomen,

en ik zeg dat we erin moeten stabiliseren,

want dit aspect van 'mij', 'ik' en 'wij',

dat een soort persoonlijke identiteit
lijkt te erkennen,

dat gevoel van:

'Ja, ik kwam terug naar mijn Zelf',
en 'ik ga weg van mijn Zelf',

zal een tijdje natuurlijk aanvoelen,
om dat te zeggen,

maar misschien verandert er iets.

Misschien als je voelt:

'Weet je, ik weet niet meer
wat ik leuk vind.'

Je zult dat horen binnen
de weidsere ruimte van je ware Zijn,

en misschien lach in jezelf
en zeg je: 'Wat is dat?'

[Mooji lacht]

Misschien tref je jezelf lachend:
'Wie was dat?'

'Wie neemt al deze beslissingen?

Wie heeft last van al die stemmingen?'

Dit is de kracht van zelfonderzoek

nu gepresenteerd in de vorm,

de simpele vorm van de
Uitnodiging tot Vrijheid.

En die is bij je.

Wat is 'die is bij je'? Is dat echt waar?

Is het Zelf bij je? Wie ben jij?

Hoeveel afstand is er
tussen jou en het ware Zelf?

Dus wat we ervaren,

is een natuurlijk gevoel
van afgescheiden zijn

dat komt met jarenlang leven

met het idee de persoon te zijn.

En de persoonlijke identiteit
zal zich buitengesloten voelen,

zo van:
'Oh, dus je wilt me nu ​​achterlaten.'

Dus die komt af en toe terug,

en kan, zoals de mind het ervaart,
een soort driftbui creëren,

een soort verstoring in de waarneming:

[M.] 'Mijn mind wil maar niet stoppen',
enzovoorts.

Dat kan een tijdje gebeuren.

Maar is er hier iets gebeurd?

Ik kijk naar jullie.

Ik kijk naar jou, Dee.

[M.] Ik kijk naar jou, Michael.

[M.] Ik kijk naar jou, Yam en Joel,

[M.] en Henrique, en Donna,
ieder van jullie,

Duong, Sandy, Julian, Maureen,
jullie allemaal.

Wanneer zal dit weg zijn,
en wat zal dit weten wegnemen?

[Mooji] Dus wat wordt de realisatie
van het Zelf genoemd?

[Mooji] Is dat het besef van scheiding

tussen jezelf in de mind en persoon,

en het Zelf dat onveranderlijk is?

Ergens smelt iets samen,

het oppervlakkige idee van het zelf,
van het persoonlijke zelf,

versmelt in het natuurlijke Zijn,
steeds meer.

Ga je er anders uitzien?

Nou, als je er anders uitziet,
zal het beter zijn.

Het zal een gezicht zijn

dat niet de tekens draagt
van stress en bezorgdheid,

angst, verlangen en behoeftigheid.
Nee.

Het zal, zoals ik het noem,
jij zonder 'jij' zijn.

Oftewel: zonder al dat spul,
die rommel, volgestopt.

En vaak als ik mensen in satsang zie,

heb ik een gevoel dat ik je ware gezicht zie.

Wat is dat ware gezicht?

Niet het gezicht van je gedachten,
gehechtheden en angsten,

maar het gezicht, de gelaatsuitdrukking
van je zuivere wezen,

stralend, stil, vredig, wijs.

Probeer dat niet te zijn!
Dat werkt niet.

Want degene die probeert dat te zijn...

Dan ben je al in de val gelopen
van een ​​persoon die dat probeert te zijn.

Toen ik je vroeg om te kijken,
heb je iets ontdekt,

geen uitvinding.

Dat is de kracht van je waarneming.

Er zal een tijd komen
waar alleen dit al genoeg is.

Dit zal een geheugensteuntje zijn:

Waarom spreek je
alsof je deze persoon bent?

En je zult zeggen: 'Pfoe! Dank u.
Dank u, dank u, Mooji! Dank u!'

Je ziet: 'Ik was even afgeleid.'

We kampen vooral met afleiding,

afgeleid zijn van ons centrale Zijn.

Dit is een zekere tegenstrijdigheid.

Maar gaandeweg zeg je misschien:
'Hoe kan ik die twee laten samensmelten?'

Van waaruit spreek je?
Wie vraagt dit?

Daarom zeg ik: Door te gaan zitten,
één zijn met,

oftewel, dat wat je al bent
in je natuurlijke herkenning,

bevestigd door directe waarneming,

een non-duaal zien...

Door dit rusten in het gewaarzijn,

zullen alle problemen, alle moeilijkheden,
alle takenlijsten

verzachten en versmelten in Zijn.

En je zult spontaan ontdekken

dat je acties, reacties en interacties

worden gezien en ervaren
als een spontaan gebeuren.

Vertrouw hierop.

Waarom zeg ik vertrouw hierop?

Omdat je via de mind kan denken:

'Ik kan handelen in de wereld
door gewoon hier te zijn.'

Dat is weer een truc!

'Ik kan niet zijn!
Ik heb zoveel dingen te doen!

Ik sta onder zoveel druk!'

Dat is terugkeren
naar het oude identiteitsregime.

Leer stil te zijn met jezelf.

Ga niet in op reacties
als ze van de mind komen.

Je zult dit gaan bemerken.

Ik kan hier heel lang over praten,
maar dat doe ik niet.

Want zo werkt het niet.

Wat werkt, is dat jij aandacht besteedt
aan het besef van Zijn.

Het lijkt te simplistisch,
of misschien zelfs naïef,

maar wat een kracht zal hieruit voortkomen!

Dus, kan ik aannemen,
nu ik hier zit met jullie allemaal,

dat er een natuurlijk gevoel
van loyaliteit aan jouw Waarheid

wordt gevoeld in je hart?

Daarvoor hoef je nergens naartoe.
Waar je je ook bent.

Soms moet je misschien wegstappen

van het verkeer van werelds lawaai,
voor even,

om te zitten
en je mind weer te verhelderen in je Zijn.

Misschien vijf minuten, gewoon zitten.

En als je dit onder de knie krijgt,

zul je merken dat je van nature
aangetrokken wordt

tot jezelf blijven en eerbiedigen.

Als iemand je vraagt: 'Wat doe je?'

Zeg niet:
'Ik probeer één te zijn met mezelf.'

Zeg niet zulke dingen,
want mensen zullen denken je gek bent!

Zeg gewoon: 'Ik neem een momentje
om rustig te zitten.'

Je hoeft niemand iets te vertellen.

Ik maak geen predikers van jullie.

Ik zeg je gewoon te rusten in je Zijn,

en de kracht hiervan te ondervinden. Oké?

En hoe prachtig en effectief zal dit zijn!

Ik kan niet zeggen
op welk gebied van je leven.

Mensen met wie je een nauwe band had,
begrijpen je misschien niet,

want we hebben allemaal een beeld van elkaar.

En wanneer iemand
gaat afwijken van dat beeld

dat men van je gewend was,

is er iets wat dat niet fijn vindt.

We willen je weer zien als het oude beeld
dat in de mind van mensen zit.

Maak je daar geen zorgen over.

Doe niet teveel moeite
om mensen iets te laten begrijpen.

Maar je zult merken
dat je vriendelijk kunt zijn,

en zonder oordeel,

dat je een diep,
natuurlijk zelfvertrouwen hebt,

niet een zelfvertrouwen als ego,

en een vreedzaamheid over je hebt,
die onmiskenbaar is.

Soms zijn mensen geïntimideerd

door de aanwezigheid van iemand
die ontwaakt is.

Het is een oppervlakkige reactie.

Of iemand die verdiept
in zijn zelfontdekking.

Je ontdekt misschien dat je verwacht
dat mensen dit gaan opmerken,

en leuke dingen tegen je willen zeggen.

Maar misschien zeggen mensen
tot je verbazing:

'Wie denk je wel dat je bent?'
Dat soort dingen.

Zeg niets bijdehands.
Blijf gewoon in je hart.

Ook al voelt het misschien,
dat je wordt getest,

blijf gewoon bij wat je bent, zo.

En je handelingen
die voortkomen uit gewaarzijn

hebben altijd een diepe kracht,

zijn prachtig van aard.

Ik heb al deze brieven hier liggen,

maar ik denk dat ze allemaal
zijn beantwoord in deze uitnodiging.

Eerlijk gezegd,
ik zou ze kunnen doornemen,

er zitten mooie brieven tussen,
maar we hebben ze overtroffen.

We hebben ze overtroffen!
Als ik deze moest beantwoorden,

kon ik zeggen:
Neem even vrij van het werk,

en besteed wat meer energie hieraan.

Ik zeg:
'Nee, daar hoeven we niet op ingaan!'

Blijf gewoon in Dit, eerbiedig Dit,

en je zult merken
dat je leven magisch wordt!

Iemands leven moet magisch zijn.

Maar niet vanuit je mind:
'Ik moet proberen mijn leven...' Nee!

Want het God-leven, het ware leven,
is magisch!

Probeer niet te voorspelbaar te zijn
en te rechtlijnig.

Dat zijn dingen die de mind probeert te zijn.

Er is iets onvoorspelbaars aan iemand
die echt leeft.

Onvoorspelbaar in de zin
dat ze je altijd verrassen,

en ze verrassen zichzelf telkens,
als ik dat kan zeggen.

Het is niet waar, je verrast jezelf niet.

Als je in vrede bent met jezelf,

is er een diep gevoel van acceptatie,
en vind je je weg.

En dit is het mooie in deze satsang met jou.

Ik geef je niet een hoop instructies.

Ik wijs je alleen maar terug naar je Zelf.

Alles is er al in je natuurlijke Zijn.

Ga genieten van het avontuur
van Zelfontdekking

en van de vruchten die hieruit voortkomen.

Wees hier gewoon mee.

Je mind kan zeggen:
'Ik wilde dat u mijn vraag beantwoord.'

Ga niet terug. Je bent hier.

Ik vraag je niet eens verder te gaan.

Blijf in je stilte.

Het Zelf is niet erachter of ervoor.

Het is altijd alomtegenwoordig,
en het is onbegrensd.

Ik houd jullie allemaal in mijn hart,
want we hebben elkaar ontmoet.

En in meest ware zin ontmoet,
waarop mensen kunnen ontmoeten,

in de meest ware zin.

Ik kom hier niet praten over voetbal,

of over de politiek in de VS.
Daar heb ik het niet over.

Dit is veel te hoog hiervoor!

Dit is te hoog hiervoor. Oké?

Je zult je weg vinden,

je zult je weg vinden,

want je wordt niet langer geleid

door de zaklamp van de mind,

maar door de uitstraling van het hart,
en het is prachtig!

Ga je fouten maken? Ogenschijnlijk.

Je zult schijnbare fouten vinden.
Maar weet je wat? Het is niet erg.

Dat zullen allemaal soort van
groeihormonen zijn, zoals ik het noem.

Die zullen helpen om diepere dingen
in je wezen te ontdekken.

[Mooji] Hoe voelen jullie je?

[Mooji] Ja, natuurlijk, natuurlijk!
Dat verbaast me niet.

[Mooji] Natuurlijk, natuurlijk!

Maar er komt een tijd

dat het je niks uitmaakt hoe je je voelt,

als die gevoelens van de mind komen,

en je zult het verschil weten.

Er zijn pure gevoelens

die voortkomen
uit het parfum van je eigen wezen.

Die hoef je niet te plannen.

Onverwachts is het alsof
je van binnenuit wordt gekust,

en je voelt: 'Pfoe.'

Je bent boven de wolken van de mind uitgetild.

Maar dat is gewoon onderdeel
van de uiting van spontaniteit,

de diversiteit aan uitdrukkingen
die voorkomt uit de ware natuur.

En daar, op een mysterieuze manier,

kun je dit prachtige transformeren
niet uitleggen,

dit prachtige aarden.

En zoals ik al eerder zei:
Je hoeft het niet uit te leggen.

Je hoeft er geen scriptie over te schrijven.

Het is gewoon het parfum van je eigen wezen.

Wat ga ik doen met deze brieven?
Ik weet het niet.

Hoe vaak heb ik gewacht
op zo'n gelegenheid!

Ik ben altijd...

Want het is de hoogste manier
waarop ik bij jullie kan zijn.

Denk niet dat je onbeantwoorde vragen hebt.

Je zult waarschijnlijk zien
dat je vragen niet zijn beantwoord,

maar opgelost
in het licht van je eigen aanwezigheid.

Hoe vaak heb ik verlangd
om zo bij jullie te zijn, zoals nu.

Dus als de mind opkomt:
'Ja, maar, ik wilde u hierover horen',

'Vertel me meer over reïncarnatie',

'Wat gebeurt er nu verder?'

Nee, alsjeblieft, doe jezelf niet tekort.

Doe jezelf niet tekort.

Blijf in de hoogte van je wezen.

Blijf in de hoogte van je wezen,

en je zult weten dat alles goed is!

Laat het aan God over.
Alles is goed!

Blijf innerlijk groeien.

Dit is ware levendigheid!

Dit is het ware leven.

En jij bent het.

Ik geef je geen complimentje.
Je hebt geen complimentjes nodig.

De Waarheid is genoeg.

Ik ben je niet aan het vleien.

Ik zeg het je en ik laat je zien,

en jij ontdekt zelf wat hier is.

Eerbiedig dit.

We hebben een oude zegswijze:
'Verblijf in Dit'.

Dit is Genade.

Dit is direct in Gods aanwezigheid zijn.

Dit is wandelen in Waarheid.

Ik ben zo blij met de satsang van vanavond.

Ik zie dat...

Ik weet niet. Ik kan een vraag proberen.
Maar misschien ook niet. Oke?

Misschien ook niet.

Ik zal even kijken.

Want door de...

[stilte]

Ik zie deze bijvoorbeeld.

Ik zal niet zeggen van wie. Zij weet het.

'Liefste Mooji,
de pandemie heeft me de tijd gegeven

om de erkenning te verdiepen van
Dat, waarnaar u verwijst.'

Dat heb je ontdekt.

'Dit geeft mij een duidelijker beeld
van wat ik niet ben,

waarvoor ik zeer dankbaar ben.'
Prachtig!

'Eén van de dingen die hierdoor
in beeld kwam,

is de trekkracht van afleiding
weg van het Zelf.'

De aandacht van de mind
kan 'weg zijn van het Zelf'.

Vertel me dan nu: Welke kant kun je op,

om weg te zijn van het Zelf,
in werkelijkheid?

Dit is een open vraag. Oké?

Toen je een positionering had,

een zeer fysieke identiteit
die werd geëerbiedigd,

dan, in verhouding tot die identiteit
in plaats en tijd,

kun je zeggen: 'Ik ga ergens vandaan,
Ik ben afgeleid.'

Maar als je het Zelf ontdekt,
dat overal is,

en het is geen inbeelding,

ben je in directe eenheid met je waarneming.

Wees daar simpelweg mee.

Als ik zou zeggen:
Probeer dit te doen. Probeer het!

Jij hebt het volbracht.

Eerbiedig het nu.

Hoe eerbiedig je het?

Ga niet op zoek
naar hoe het Zelf te eerbiedigen.

De mind zal je laten zien
wanneer je je Zelf moet eerbiedigen.

Volg je? De mind zelf
zal opkomen om je te laten zien:

'Nu moet je je Zelf eren,

want elke keer dat je je op mij richt,
zal ik bijten!'

Zo zegt hij je dat.

Steeds als je teruggaat
en 'hoe te doen' oppakt,

en 'wat niet te doen', enzovoorts,

ga je merken, dat hij je bijt
met verwarring, met angsten.

Blijf als het Zelf. Blijf stil.

Als iets gekend moet worden,
wees niet gehaast.

Wacht op Gods timing.

Gods timing is heel goed afgestemd
op de trilling van je Hart.

Maak je geen zorgen.

Luister niet naar het oordeel
van de mind over jouw leven,

of iemand anders' leven.

Leer één te zijn
met je eigen stilte en wezen.

En beeld je niet in,

dat je iets onderdrukt. Onderdrukken! Nee.

Je hoeft hem niet te onderdrukken.
Je kunt hem beheersen.

Dat wil zeggen dat je ziet
dat de energie daarheen wil,

maar door je intuïtie, je fijngevoeligheid,

weet je dat het niet waar is.

Het is enkel uit gewoonte,
of verslaving, of behoeftigheid.

Dus als je aandachtig bent,

in plaats van de mind te bevechten,
herinner je Zelf.

Wees weer terug in je hart,
en zie wat gewaarzijn wil.

Wat wil gewaarzijn en van wie?

En je merkt dat alles weer stroomt.

En ik zou het fijn vinden,
terwijl deze dagen vorderen

en het leven zich blijft ontvouwen
op zijn natuurlijke manier,

dat ik graag op enige wijze
in contact blijf met jullie,

en zien hoe het je vergaat.

En ik zal je iets vertellen:
Het zal mysterieus zijn!

[Mooji lacht]
Het zal mysterieus zijn! Ja.

[Mooji] Je zult het zien. Je zult zien.

[Mooji] Bij de gratie van God,
je zult het zien!

[Mooji] Dus, mijn lieve mensen,

we zijn samen gelukkig in deze Ene.

[stilte]

Mag ik je nog een vraag stellen?

In dit gewaarzijn,

hoe laat is het daar?

Welk seizoen?

Dit noem ik Goddelijke intelligentie.

Die werkt niet zoals de aardse mind.

Wat je ook doet, waar je ook bent,

alles vindt plaats in dit rijk van Zijn,
zou je kunnen zeggen.

Het maakt niet uit wat, of het snel gaat
of langzaam, omhoog of omlaag.

Het is allemaal een beweging in de mind,

verschijnend ​​in het onveranderlijke
gewaarzijn Zelf.

Je bent in de 'zone van God'.

[stilte]

En zo'n vrede zal in je blijven opkomen,

zo'n vreugde, onverdiend.

Zo'n levendigheid.

[stilte]

Het Zelf kan je nooit verlaten.

Alles zal komen en gaan vanwege bewustzijn,

af en aan spelend,
als wolken die voorbij drijven

in de oneindige uitgestrektheid
van de lucht, onveranderlijk.

Je zult dit merken tot je groeiende vreugde.

Ik zeg je dit.

Niemand kan jou kennen,
zelfs niet persoonlijk.

Iedereen heeft slechts een beeld,
een perspectief, en dat is niet stabiel.

Godzijdank. Het is oké.

Maar dit is geen mentaal weten.

Het is een non-duaal gewaarzijn.

Wees daarmee.

En je zult waarlijk verliefd zijn,

een non-duale liefde.

Wat je ook doet
via de intentie van persoon-zijn,

het is nooit helemaal succesvol.

Maar hier handel je
omdat liefde je ertoe aanzet,

de genade van God leidt je.

En je zult steeds meer merken,

dat het gevoel van afscheiding en afstand

steeds minder wordt.

Het gevoel van vervreemd zijn
en afgescheiden van de kern,

van God, van Waarheid,
wordt steeds minder.

En je zult zelfs niet weten
wanneer ze elkaar ontmoeten.

Je bent al in je Eenheid.

Dank jullie.

Dank jullie.

En ik houd heel veel van julie.

[Mooji] Jullie hebben me
een mooie avond gegeven.

Kan het echt zo simpel zijn?

Kan het echt zo simpel zijn?

Ja. Ja.

[Mooji lacht]

Ja. Je bent de belichaming
van de liefde zelf.

Ik deel dit met jullie:

Je bent de belichaming van liefde zelf.

Maar je zult nog steeds
vasthoudend moeten zijn.

Je zult nog steeds moeten opletten,

niet in de mind gaan slapen.

Je moet blijven bevestigen,

elke keer als de mind je komt testen.

Onthoud dat hij je niet test
opdat je zult falen,

maar opdat je de spieren van het
onderscheidingsvermogen traint.

Je wint je Zelf terug.

Soms, als je voelt:

'Ik ben niet zo sterk als gisteren',
dat is een gevoel,

maar schenk het niet teveel aandacht.

Keer gewoon meteen terug.

Schenk aandacht aan je hart,

en kijk wat je hart erover te zeggen heeft.

Dus dank jullie wel.

Ik ga even in stilte met jullie zitten,

zodat ik nog even kan baden
in jullie aanwezigheid,

jullie aanwezigheid kan registreren
in mijn hart.

[stilte]

Ik had het gevoel, op een zeker punt:

Heb ik iets overgeslagen?

Want ik had zoveel brieven.

Ik dacht: Hoe ga ik eenieder bereiken?

Toen heb ik naar binnen gekeken,
en ik heb niets overgeslagen.

En toch bewaar ik helemaal niets,

zoals jullie nu ook kunnen zijn.

Houd nergens aan vast,
aan geen enkele vorm.

Blijf vormloos.

[stilte]

Dit is alleen voor jou.

Auteursrecht © 2021 Mooji Media Ltd.
Alle rechten voorbehouden.

Niets uit deze opname
mag worden gereproduceerd

zonder de uitdrukkelijke toestemming
van Mooji Media Ltd.