Return to Video

စစ်ဘေးသင့် အမျိုးသမီးများအတွက် ပညာရေး (ကျမ အပါအဝင်)

  • 0:01 - 0:04
    လူတွေဟာ မွေးရပ်မြေကို မရွေးချယ်နိုင်ပါဘူး
  • 0:05 - 0:08
    မိဘတွေကို ရွေးချယ်လို့ မရဘူး
  • 0:09 - 0:13
    ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ဘဝမှာ ဘယ်လိုနေမလဲ
    ရွေးချယ်နိုင်ပါတယ်
  • 0:15 - 0:18
    ကျမက ပဋိပက္ခ တွေနဲ့ နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ်တဲ့
    ဆူဒန်တောင်ပိုင်းမှာ
  • 0:18 - 0:20
    မွေးဖွားလာဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး
  • 0:21 - 0:23
    ကျမ ကိုယ့်နာမည်ကိုယ် မရွေးချယ်ခဲ့ဘူး
  • 0:23 - 0:25
    "နိရိရခ်" (Nyiriak)
  • 0:25 - 0:26
    အဓိပ္ပာယ်က "စစ်ပွဲ" တဲ့
  • 0:27 - 0:29
    ဒါကို ကျမ ဘယ်တော့မှ လက်မခံခဲ့ဘူး
  • 0:29 - 0:33
    ကျမ မွေးဖွားကတည်းက ဆက်ခံခဲ့ရတဲ့ အမွေကို
  • 0:33 - 0:35
    ကျမ Mary (မေရီ) အဖြစ်ရွေးချယ်ခဲ့တယ်
  • 0:36 - 0:40
    ဆရာမ တစ်ယောက်အနေနဲ့
    ကျောင်းသား(၁၂၀)ရှေ့ သင်ပြခဲ့တယ်
  • 0:40 - 0:43
    ဒါေကြာင့် ဒီစင်မြင့်ကို
    ကျမ ကြောက်လန့်မနေဘူး
  • 0:44 - 0:48
    ကျမ ကျောင်းသားတွေက စစ်ပွဲကြားက
    နိုင်ငံတွေက လာကြတာ
  • 0:48 - 0:51
    သူတို့ဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး
    သိပ်ကို ကွဲပြားခြားနားကြတယ်
  • 0:51 - 0:53
    ဒါပေမဲ့ သူတို့အားလုံးတူတဲ့ အချက်က
  • 0:54 - 0:57
    သူတို့ရှင်သန်ဖို့ အိမ်ကို စွန့်ခွာခဲ့ကြတယ်
  • 0:59 - 1:02
    တစ်ချို့ရဲ့မိဘတွေက ဆူဒန်တောင်ပိုင်းမှာ
  • 1:02 - 1:04
    မတူညီတဲ့ လူမျိုးစုတွေ
  • 1:04 - 1:08
    ယုံကြည်ချက်တွေကြောင့်အချင်းချင်း
    သတ်ဖြတ်နေကြသူတွေပေါ့။
  • 1:09 - 1:13
    ကျန်တဲ့ကလေးတွေက စစ်ဖြစ်နေတဲ့ အခြား
    အာဖရိကန်နိုင်ငံတွေက လာကြတာ
  • 1:14 - 1:17
    ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမစာသင်ခန်းထဲမှာ
    သူတို့ သူငယ်ချင်းတွေပဲ
  • 1:17 - 1:19
    သူတို့ အိမ်ကို အတူတူပြန်ကြတယ်
  • 1:19 - 1:21
    အိမ်စာ အတူတူလုပ်ကြတယ်
  • 1:22 - 1:25
    ကျမ စာသင်ခန်းထဲမှာ အမုန်းတရားတွေလက်မခံဘူး
  • 1:26 - 1:30
    ကျမ ဘဝက အခြား စစ်ဘေးဒုက္ခသည်တွေလိုပါပဲ
  • 1:31 - 1:33
    ကျမ မွေးကင်းစမှာ စစ်ဖြစ်တယ်
  • 1:34 - 1:35
    ပြီးတော့ကျမ အဖေ
  • 1:35 - 1:38
    ကျမရဲ့အစောပိုင်း ကလေးဘဝမှာ
    အနားမှာ မရှိခဲ့သူပါ
  • 1:38 - 1:41
    အခြား အမျိုးသားတွေလိုပဲ
  • 1:41 - 1:43
    နိုင်ငံအတွက် စစ်ပွဲဝင်နေတယ်
  • 1:43 - 1:46
    အဖေက မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ကလေးအများကြီး
  • 1:48 - 1:51
    ကျမ အမေက ဒုတိယမိန်းမပေါ့
  • 1:51 - 1:53
    ၁၆ နှစ်မှာ အမေ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ
  • 1:54 - 1:58
    ဘာလို့ဆို အမေက ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုကလေ
  • 1:58 - 2:00
    သူ့မှာ ရွေးချယ်ခွင့်မရှိခဲ့ဘူး
  • 2:00 - 2:03
    အဖေကတော့ ချမ်းသာတယ်
  • 2:03 - 2:05
    သူ့မှာ နွားတွေ အများကြီး ပိုင်တယ်
  • 2:07 - 2:10
    သေနတ်သံတွေက ကြီးစိုးခဲ့တဲ့ နေ့တွေပါ
  • 2:13 - 2:16
    ကျမတို့ လူစုက အမြဲတိုက်ခိုက်ခံနေရတာ
  • 2:17 - 2:21
    လူအုပ်စုတွေအချင်းချင်း နိုင်းမြစ်ရေကို
    လုကြရင်း တိုက်ခိုက်ကြတယ်
  • 2:21 - 2:22
    ဒါတင် မကသေး
  • 2:23 - 2:27
    လေယာဉ်ပျံတွေက ကြောက်စရာ ဗုံးတွေကြဲချ
  • 2:27 - 2:29
    လူတွေ ခြေလက်တွေ ပြတ်
  • 2:29 - 2:33
    ဒီထဲက မိဘတိုင်းအတွက်
    ကြောက်ဖို့အကောင်းဆုံးက
  • 2:33 - 2:39
    ကိုယ့်ကလေးကို စစ်သားစုဆောင်းခံလိုက်ရတာပဲ
  • 2:40 - 2:42
    ကျမ အမေက ကတုတ်ကျင်းတစ်ခုတူးတယ်
  • 2:42 - 2:44
    ကျမတို့ နေဖို့အိမ်ပေါ့
  • 2:45 - 2:48
    ဒါပေမဲ့ ကျမတို့ လုံခြုံမှုမခံစားရဘူး
  • 2:48 - 2:52
    လုံခြုံတဲ့နေရာကို အမေက လိုက်ရှာရတယ်
  • 2:52 - 2:56
    ကျမက(၄)နှစ် ညီမလေးက(၂)နှစ်
  • 2:57 - 2:59
    ကျမတို့ လူအုပ်ကြီးထဲ ဝင်ရောခဲ့ကြတယ်
  • 2:59 - 3:03
    ပြီးတော့ လုံခြုံမှုရှိတဲ့ နေရာကိုရှာတွေ့
    နိုင်ဖို့ စိတ်ပျက်ပင်ပန်းတဲ့ နေ့ရက်များစွာ
  • 3:03 - 3:05
    လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြရတယ်
  • 3:05 - 3:07
    ကျမတို့ ကောင်းကောင်း မနားနိုင်ဘူး
  • 3:08 - 3:11
    နောက်ထပ်တိုက်ခိုက်ခံရဦးမယ့် အချိန်ထိပဲ
  • 3:12 - 3:15
    မှတ်မိသလောက်တော့ အမေကကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့
  • 3:15 - 3:18
    ကျမနဲ့ ညီမလေးကို တစ်လှည့်ဆီ ချီပြီးတော့
  • 3:18 - 3:21
    ကင်ညာနယ်စပ်ကို နောက်ဆုံးတော့
    ဖြတ်နိုင်ခဲ့တယ်
  • 3:22 - 3:27
    အဲဒါက ဘဝတစ်လျှောက် အရှည်လျားဆုံး ခရီးပါပဲ
  • 3:28 - 3:32
    ခြေထောက်တွေလဲ ပေါက်ပြဲလို့ပေါ့
  • 3:34 - 3:35
    အံ့ဩစရာက
  • 3:35 - 3:38
    ကျမတို့အရင် ဒီစခန်းကိုထွက်လာကြတဲ့
    မိသားစုဝင်တွေကို ပြန်တွေ့ရတာပါပဲ
  • 3:38 - 3:40
    အခုအားလုံးရှိနေကြတဲ့ ဒီနေရာပေါ့
  • 3:40 - 3:42
    "ကာကူမာ" စခန်းပေါ့
  • 3:42 - 3:46
    အခု အားလုံး ခဏလောက် တိတ်ဆိတ်နေပေးပါ
  • 3:49 - 3:50
    ကြားရသလား
  • 3:52 - 3:55
    တိတ်ဆိတ်မှုကိုလေ
  • 3:56 - 3:58
    သေနတ်သံတွေ မရှိ
  • 3:59 - 4:02
    ငြိမ်းချမ်းမှု ပါပဲ
  • 4:02 - 4:06
    ဒါကျမရဲ့ စခန်းရောက်ရောက်ခြင်း အမှတ်တရပါပဲ
  • 4:07 - 4:10
    စစ်ဖြစ်နေတဲ့ နေရာကနေ
  • 4:10 - 4:12
    "ကာကူမာ" ရဲ့လုံခြုံမှုအောက် ရောက်လာတဲ့အခါ
  • 4:12 - 4:14
    အားလုံးခြားနားသွားပြီ
  • 4:16 - 4:19
    ကျမ ဒီစခန်းမှာ ၃နှစ်ပဲ နေခဲ့တာပါ
  • 4:19 - 4:22
    ကျမ ကလေးဘဝထဲက အနားမှာမရှိတဲ့ အဖေက
  • 4:22 - 4:23
    ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်
  • 4:24 - 4:27
    "နာကူရူ" မှာရှိတဲ့ မိသားစုဆီကို
    ဦးလေးနဲ့ အတူသွားဖို့
  • 4:27 - 4:29
    အဖေ စီစဉ်ပေးခဲ့တယ်
  • 4:29 - 4:32
    အဲဒီမှာ အဖေ့ ပထမမိန်းမနဲ့
  • 4:32 - 4:35
    အဖေတူအမေကွဲ မောင်နှမတွေကို တွေ့ရတာပဲ
  • 4:35 - 4:37
    ကျမကို ကျောင်းအပ်ခဲ့တယ်
  • 4:38 - 4:42
    ပထမဆုံး ကျောင်းတက်ရက်မှာ
    သီချင်းတွေဆို ရယ်မောနိုင်ခဲ့တယ်
  • 4:42 - 4:45
    ပထမဆုံး ကျောင်းဝတ်စုံကတော့ ပြောမနေနဲ့
  • 4:46 - 4:48
    အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံးပဲ
  • 4:49 - 4:52
    ဒါပေမဲ့ ကျမသိလာရတာက
  • 4:53 - 4:57
    ဦးလေးက ကျမကျောင်းတက်တာကို
    သဘောမကျဘူး
  • 4:58 - 5:01
    ဘာလို့ဆို မိန်းကလေးဖြစ်လို့တဲ့
  • 5:03 - 5:06
    ကျမရဲ့ အမေမတူ အစ်ကိုတွေက
    သူ့အတွက် ပိုအရေးကြီးတယ်
  • 5:07 - 5:10
    "ပညာရေးဟာ မိန်းကလေးတွေအတွက်
    အလကားပဲ" လို့ သူထင်တယ်လေ
  • 5:11 - 5:16
    ဒါကြောင့် ကျမ ကျောင်းအများကြီးပျက်ခဲ့ရတယ်
  • 5:16 - 5:18
    ကျောင်းစရိတ်တွေ မပေးလို့လေ
  • 5:19 - 5:21
    အဖေက ဝင်ဖြေရှင်းပေးတယ်
  • 5:21 - 5:24
    ကျမကို အဆောင်နေကျောင်းသူဖြစ်အောင်
    သူစီစဉ်ပေးခဲ့တယ်
  • 5:25 - 5:29
    လာမယ့်ကျောင်းနှစ်တွေအတွက် အဖေကျမအပေါ်
    ယုံကြည်ပေးခဲ့တာကို မှတ်မိသေးတယ်
  • 5:29 - 5:35
    သူပြောခဲ့တာ "ပညာရေးဆိုတာ
    မင်းနိုင်နင်းရမဲ့ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လိုပဲ"
  • 5:36 - 5:39
    "ပညာရေးနဲ့မှ မင်းရှင်သန်နိုင်မယ်"
  • 5:40 - 5:44
    "ပညာရေးဟာ မင်းရဲ့ပထမဆုံး ခင်ပွန်းပဲ" တဲ့
  • 5:45 - 5:50
    ဒီလိုပြောပြီး အဖေဟာ ကျမအပေါ် ပုံအောခဲ့တယ်
  • 5:50 - 5:51
    ကျမ သိပ်ကံကောင်းပါတယ်
  • 5:52 - 5:55
    ဒါပေမဲ့ တစ်ခုခုလိုနေသေးတယ်
  • 5:56 - 5:58
    အမေ
  • 5:59 - 6:02
    အမေဟာ စခန်းမှာကျန်ခဲ့ရတယ်
  • 6:03 - 6:05
    ကျမ ထွက်လာပြီးတည်းက
    အမေ့ကို မတွေ့ရတော့ဘူး
  • 6:06 - 6:11
    အမေနဲ့ မတွေ့ရတဲ့ ၆ နှစ်လုံးလုံးဆိုတာ
    သိပ်ကိုကြာလွန်းတယ်
  • 6:12 - 6:13
    ကျမ တစ်ယောက်တည်း
  • 6:14 - 6:15
    ကျောင်းမှာ
  • 6:16 - 6:18
    အမေ ဆုံးပြီလို့ကြားခဲ့တဲ့ အချိန်မှာ
  • 6:20 - 6:23
    ဆူဒန်တောင်ပိုင်းမှာတုန်းက လူတွေအများကြီး
  • 6:24 - 6:26
    အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ကြတယ်
  • 6:26 - 6:28
    အိမ်နီးချင်းတွေဆီက ကြားရတယ်
  • 6:28 - 6:30
    သူတို့သားတွေ ခင်ပွန်းတွေ ဆုံးရှုံးခဲ့ကြတယ်
  • 6:31 - 6:32
    သူတို့ သားသမီးတွေ
  • 6:33 - 6:37
    ဒါတောင်ကျမ တစ်နေ့ ဒီလိုသတင်းကြားရမယ်လို့
    လုံးဝ ကြိုမတွေးခဲ့မိဘူး
  • 6:38 - 6:41
    ဒါမတိုင်ခင်တစ်လကပဲ ကျမရဲ့ သွေးမရင်းအမေ
  • 6:41 - 6:45
    "နာရုကု" မှာ အရင်ဆုံးပါးခဲ့တယ်၊
    သူကျမအပေါ် သိပ်ကောင်းခဲ့ပါတယ်
  • 6:48 - 6:53
    နောက်ပြီး ကျမသိလိုက်ရတာ
    အမေဟာ မိန်းကလေး ၄ ယောက်မွေးပြီးချိန်မှာ
  • 6:53 - 6:57
    ပတ်ဝန်းကျင်က သူ့ကို ဂရုစိုက်လက်ခံစေမယ့်
  • 6:57 - 7:00
    တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မွေးဖွားပေးခဲ့တယ်
  • 7:00 - 7:02
    ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်
  • 7:02 - 7:03
    ကျမရဲ့ မောင်ငယ်လေး
  • 7:05 - 7:07
    ဒါပေမဲ့ သူလည်း
  • 7:07 - 7:09
    ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်
  • 7:12 - 7:14
    ကျမအတွက် အနာကျင်ရဆုံးက
  • 7:15 - 7:19
    အမေ့အသုဘကို တက်ရောက်ခွင့်မရတာပဲ
  • 7:20 - 7:21
    ကျမကို ခွင့်မပြုဘူး
  • 7:23 - 7:27
    သမီးတွေချည်း မွေးထားတဲ့မိသားစုဆိုတာ
  • 7:27 - 7:31
    အမေ့ အသုဘကိုတက်ရောက်ဖို့ မသင့်တော်ဘူးတဲ့
  • 7:32 - 7:34
    ကျမတို့က မိန်းကလေးဖြစ်နေလို့တဲ့လေ
  • 7:35 - 7:37
    သူတို့ပြောကြတဲ့ ဝမ်းနည်းစကားတွေက
  • 7:38 - 7:40
    "မေရီရေ ငါတို့နင့်အတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး"
  • 7:41 - 7:46
    "နင့်မိဘတွေ မျိုးဆက် ချန်မထားနိုင်ခဲ့တာ
    စိတ်မကောင်းပါဘူးတဲ့"
  • 7:47 - 7:49
    ကျမ စဉ်းစားမိတယ်
  • 7:50 - 7:52
    ငါတို့ ညီအမတွေက ဘာလဲပေါ့
  • 7:52 - 7:54
    အမေ့မျိုးဆက် မဟုတ်ဘူးလား
  • 7:55 - 7:58
    ကျမပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ အတွေးအခေါ်အရ
  • 7:58 - 8:00
    ယောင်္ကျားလေးများသာ အကျုံးဝင်ပါတယ်
  • 8:01 - 8:05
    ဒါကြောင့်ပဲ ဒါဟာကျမရဲ့
    အဆုံးသတ်လို့ မြင်ခဲ့တယ်
  • 8:08 - 8:09
    ဒါပေမဲ့ ကျမက အကြီးဆုံး
  • 8:10 - 8:12
    စောင့်ရှောက်ဖို့ ညီမလေးတွေရှိသေးတယ်
  • 8:12 - 8:14
    သူတို့ သေချာပေါက် ကျောင်းတက်ရမယ်
  • 8:15 - 8:17
    ကျမ အဲတုန်းက ၁၃ နှစ်
  • 8:18 - 8:21
    သူတို့ ကျောင်းတက်ဖို့ ဘာလုပ်ပေးနိုင်မလဲ
  • 8:21 - 8:25
    ညီမလေးတွေကို စောင့်ရှောက်ဖို့
    စခန်းကို ပြန်လာခဲ့တယ်
  • 8:25 - 8:26
    ကျမ ဒီလောက် မမွန်းကျပ်ဖူးဘူး
  • 8:28 - 8:32
    အဲ့နောက်မှာ ကျမရဲ့ အဒေါ်
    ဒေါ်လေး "အိုကိုအိ" (Okoi)
  • 8:32 - 8:34
    ညီမလေးတွေကို ခေါ်မွေးပေးတယ်
  • 8:35 - 8:38
    အဖေက "ဂျူးဘား" (Juba) ကနေ
    ကျမကျောင်းစရိတ် လှမ်းပို့ပေးတယ်
  • 8:39 - 8:43
    အဆောင်နေကျောင်းက သိပ်ကောင်းပါတယ်
    သိပ်လည်း ခက်ခဲတယ်
  • 8:43 - 8:46
    မှတ်မိတာက မိဘတွေ လာလည်ခွင့်ရတဲ့ နေ့တွေမှာ
  • 8:46 - 8:48
    အဖေ အမြဲမလာခဲ့တာပါ
  • 8:48 - 8:50
    ဒါပေမဲ့ အဖေရောက်လာတိုင်းမှာတော့
  • 8:50 - 8:52
    ကျမ အလားတူအပေါ်ယုံကြည်မှုတွေ ပေးတယ်
  • 8:52 - 8:53
    ဒီအချိန်တွေမှာ သူပြောတယ်
  • 8:53 - 8:56
    "မေရီ၊ ရှေ့ကနွားဖြောင့်ဖြောင့်သွားရမယ်"
  • 8:56 - 8:59
    "သမီးက ညီမလေးတွေရဲ့ စံပြ အနာဂတ်ပဲ" တဲ့
  • 9:00 - 9:04
    ဒါတွေအားလုံးအပြီး ၂၀၁၂ မှာ
  • 9:04 - 9:08
    ကျမ ရှင်သန်ဖို့ တစ်ခုတည်းသော အင်အားဖြစ်တဲ့
  • 9:08 - 9:10
    အဖေ ဆုံးခဲ့တယ်
  • 9:12 - 9:14
    ကျမ ကျောင်းမှာ အခြေအနေဆိုးလာတယ်
  • 9:16 - 9:22
    ၂၀၁၅မှာ နောက်ဆုံးစာမေးပွဲ ဖြေပြီးတဲ့အခါ
  • 9:22 - 9:25
    C grade နဲ့ ကျမ ကြေမွပျက်ဆီးခဲ့တယ်
  • 9:25 - 9:28
    ကျမကျောင်းသားတွေကိုတော့ အမြဲပြောတယ်
  • 9:28 - 9:31
    "A ရဖို့ထက် ကိုယ်အကောင်းဆုံး
    ကြိုးစားခဲ့တယ်ဆိုတာ ပိုအရေးကြီးတယ်"
  • 9:31 - 9:34
    ကျမ အကောင်းဆုံး မကြိုးစားခဲ့ဘူး
  • 9:34 - 9:35
    ကျမမှာ ရည်မှန်းချက်ရှိတယ်
  • 9:35 - 9:38
    တစ်ကြိမ်ပြန်ပြီး ကြိုးစားချင်သေးတယ်
  • 9:39 - 9:40
    ဒါပေမဲ့ မိဘတွေမရှိတော့ဘူး
  • 9:41 - 9:43
    ကိုယ့်ကို စောင့်ရှောက်မဲ့လူ မရှိတော့ဘူး
  • 9:43 - 9:44
    ကျောင်းစရိတ်ပေးမဲ့လူ မရှိဘူး
  • 9:45 - 9:46
    မျှော်လင့်ချက်တွေ မဲ့ခဲ့တယ်
  • 9:48 - 9:51
    ဒီအချိန်မှာ ကျမရဲ့ အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်း
  • 9:51 - 9:54
    ကင်ညာသူ လှလှလေး၊ Esther Kaecha က
  • 9:54 - 9:56
    စိတ်ဓာတ်ပျက်ပြားနေတဲ့ ကျမကို လှမ်းခေါ်တယ်
  • 9:56 - 9:59
    သူက "မေရီ နင့်မှာဖြစ်ချင်စိတ်ရှိတယ်"
  • 9:59 - 10:02
    "ငါ့မှာ သေချာတဲ့ အကြံတစ်ခုရှိတယ်"
  • 10:02 - 10:06
    စိတ်ဓာတ်ကျနေပြီဆို ဘာပြောပြော
    လက်ခံပြီလေ ဟုတ်တယ်မလား
  • 10:06 - 10:09
    သူ့အစီအစဉ်က
    Anester Victory Girls High School ကို
  • 10:09 - 10:13
    ကျမတို့အတူသွားဖို့ ခရီးစရိတ်သူစီစဉ်ခဲ့တယ်
  • 10:13 - 10:15
    ကောင်းကောင်းမှတ်မိသေးတယ်
  • 10:15 - 10:18
    ကျောင်းအုပ်ရုံးခန်းဆီ ရောက်တဲ့အချိန်
    မိုးတွေ ရွာချနေတာ
  • 10:18 - 10:21
    ကျမတို့ မိုးမိထားတဲ့ ကြက်တွေလိုပဲ
    တုန်လှုပ်နေကြတာ
  • 10:21 - 10:23
    ကျောင်းအုပ်ကြီးကို ကြည့်တော့
  • 10:23 - 10:24
    "မင်းတို့ ဘာလိုချင်သလဲ" တဲ့
  • 10:25 - 10:27
    သနားစရာမျက်နှာလေးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီးတော့
  • 10:27 - 10:29
    "ကျမတို့ ကျောင်းပြန်တက်ချင်လို့ပါ"
  • 10:29 - 10:34
    ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ၊ သူကျမတို့ကို
    ကျောင်းစရိတ် ထောက်ပံ့တဲ့အပြင်
  • 10:34 - 10:38
    ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ စားစရိတ်ပါ ထောက်ပံ့ခဲ့တယ်
  • 10:38 - 10:39
    သူ့ကို ဂုဏ်ပြုပါဦး
  • 10:39 - 10:41
    (လက်ခုပ်သံများ)
  • 10:42 - 10:44
    ကျမ အထက်တန်းပြီးတော့
  • 10:44 - 10:45
    ကျောင်းသားခေါင်းဆောင်ဖြစ်ခဲ့တယ်
  • 10:46 - 10:49
    ကျမ KCSE ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ဖြေတော့
  • 10:49 - 10:52
    B minus နဲ့ အောင်တယ်၊ လက်ခုပ်သံလေး
  • 10:52 - 10:54
    (လက်ခုပ်သံများ)
  • 10:54 - 10:55
    ကျေးဇူးပါ
  • 10:55 - 11:00
    Anester Victory ရဲ့ Mr. Gatimu ကို
    ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်
  • 11:00 - 11:04
    Anester ကျောင်းကလူတွေအားလုံးကို
    ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
  • 11:05 - 11:07
    မကြာခဏ ပဲ
  • 11:07 - 11:12
    မိသားစုတွေက ကျမနဲ့ ညီမလေးတွေကို
    အိမ်ထောင်ပြုဖို့ တိုက်တွန်းကြတယ်
  • 11:12 - 11:14
    အားကိုးရှိရမယ်ပေါ့
  • 11:15 - 11:16
    အမြဲပြောနေကြတယ်
  • 11:16 - 11:18
    "သဘောကျစရာ လူတွေ့ထားတယ်"
  • 11:18 - 11:24
    ကျမသိပ်မုန်းတာက သူတို့က ကျမတို့ကို
    ကလေးလို့မမြင်ဘဲ ပိုင်ဆိုင်မှုလို့မြင်ကြတယ်
  • 11:24 - 11:26
    တစ်ခါတစ်လေ နောက်ပြောင်ကြသေး
  • 11:26 - 11:28
    "နင် ပညာတွေ တတ်လာလေလေ"
  • 11:28 - 11:30
    "အိမ်ထောင်ရေးမှာ တန်ဖိုးကျလေလေ ပဲ" တဲ့
  • 11:30 - 11:32
    အမှန်ကတော့
  • 11:32 - 11:36
    ပညာတတ် အမျိုးသမီးတွေကို
    ကျမပတ်ဝန်းကျင်က ကြောက်ကြတယ်
  • 11:36 - 11:38
    ဒီဘဝမျိုး မလိုချင်ဘူးလို့ ကျမပြောလိုက်တယ်
  • 11:39 - 11:42
    အမေ့လို ၁၆နှစ်နဲ့ ကလေးတွေ မမွေးချင်ဘူး
  • 11:43 - 11:45
    ဒီလိုမျိုး ဘဝမဖြစ်ဘူး
  • 11:46 - 11:48
    ညီမလေးတွေနဲ့ ဘယ်လောက် ခက်ခဲပါစေ
  • 11:48 - 11:50
    ကျမတို့ အဲ့ဒီလမ်းကို မရွေးဘူး
  • 11:51 - 11:53
    ကျမ ဒီဘဝမျိုးပဲ ပြန်မဖြစ်စေရဘူး
  • 11:54 - 11:59
    မိန်းကလေးကို ပညာသင်ပေးခြင်းက
    မျှတပြီးခိုင်မာတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဖန်တီးတယ်
  • 11:59 - 12:04
    ပညာသင်နေတဲ့ ဒုက္ခသည်တွေဟာ သူတို့တိုင်းပြည်
  • 12:04 - 12:06
    ပြန်တည်ဆောက်ဖို့ မျှော်လင့်ချက်ပဲ
  • 12:07 - 12:11
    အမျိုးသမီးကြီးငယ်တွေ
    ပါဝင်လှုပ်ရှားဖို့လိုတယ်
  • 12:11 - 12:13
    အမျိုးသားတွေနဲ့ တန်းတူပေါ့
  • 12:13 - 12:16
    မိသားစုထဲမှာ ကျမကို အားပေးတဲ့
    အမျိုးသားတွေ ရှိပါတယ်
  • 12:16 - 12:20
    ကျမရဲ့ အမေမတူ အစ်ကို၊ မောင်တွေ
    အမေမတူ ညီအစ်မတွေ လဲပါတယ်
  • 12:21 - 12:23
    ကျမ အထက်တန်းပြီးတော့
  • 12:23 - 12:29
    ညီမလေးတွေကို "နိုင်ရိုဘီ" (Nairobi) ကို
    အမေမတူ ညီအစ်မတွေနဲ့ နေဖို့ ပို့လိုက်တယ်
  • 12:29 - 12:32
    တစ်အိမ်ထဲမှာ ၁၇ယောက်နေကြတယ်
  • 12:32 - 12:34
    ဒါပေမဲ့ မသနားကြပါနဲ့ဦး
  • 12:34 - 12:39
    အရေးကြီးဆုံးက သူတို့အားလုံး
    ပညာကောင်းကောင်းသင်ရတယ်
  • 12:42 - 12:43
    ဒီနေ့ အောင်မြင်နေကြသူတွေ
  • 12:44 - 12:46
    မနေ့က ရှုံးနိမ့်ဖူးးကြပါတယ်
  • 12:46 - 12:49
    ဒါပေမဲ့ ဘယ်တော့မှ လက်မလျှော့ခဲ့ သူတွေပေါ့
  • 12:49 - 12:51
    ဒါကျမတို့ပါပဲ
  • 12:51 - 12:52
    ကျမတို့ ညီအစ်မတွေ
  • 12:52 - 12:54
    ကျမ သိပ်ဂုဏ်ယူရတယ်
  • 12:54 - 12:56
    ကျမဘဝမှာ အကြီးမားဆုံး ရင်းနှီးမှုက
  • 12:56 - 12:57
    (လက်ခုပ်သံများ)
  • 12:57 - 13:00
    ညီမလေးတွေရဲ့ ပညာရေးပါပဲ
  • 13:01 - 13:06
    ပညာရေးက လူတိုင်းအတွက်
    မျှတတဲ့ အခွင့်အရေးတွေပေးတယ်
  • 13:06 - 13:10
    ကျမယုံကြည်ချက်ကတော့ ပညာရေးဟာ
    ကျောင်းစာသီးသန့် မဟုတ်ပါဘူး
  • 13:10 - 13:11
    ခင်မင်ရင်းနှီးမှု
  • 13:12 - 13:14
    ကိုယ်ပိုင်ကျွမ်းကျင်ရာ သိမြင်ဖို့
  • 13:14 - 13:17
    ကိုယ့်ဘဝ အနာဂတ်ကို ဖန်တီးဖို့
  • 13:18 - 13:20
    ကျမဆို ဘယ်တော့မှ မမေ့နိုင်ဘူး
  • 13:20 - 13:23
    ကျောင်းမှာ သီချင်းဆိုရင်း
    ပျော်ရတဲ့ အချိန်တွေကို
  • 13:23 - 13:24
    ခုထိ သီချင်းဝါသနာပဲ
  • 13:24 - 13:26
    တစ်ခြားဘယ်နေရာကမှ
  • 13:26 - 13:28
    ဒါမျိုး မရနိုင်ဘူး
  • 13:29 - 13:33
    ဆရာမတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျမစာသင်ခန်းကို
    ဓာတ်ခွဲခန်းတစ်ခုလို မြင်တယ်
  • 13:33 - 13:36
    အသိဉာဏ်ပညာတွေတင် မကပဲ
  • 13:36 - 13:39
    အချင်းချင်း နားလည်မှုနဲ့
    မျှော်လင့်ချက်တွေပါ ဖန်တီးပေးတယ်
  • 13:40 - 13:42
    သစ်ပင်ကို မြင်ယောင်ကြည့်
  • 13:42 - 13:44
    သစ်ကိုင်းတွေကို ဖြတ်ပစ်လိုက်မယ်
  • 13:45 - 13:49
    ဒါပေမဲ့ ရေပြန်လောင်းပေးရင်
    သစ်ကိုင်းတွေ ပြန်ဝေဆာလာမယ်
  • 13:49 - 13:51
    စစ်ပွဲဒဏ်သင့် ကလေးကို
  • 13:51 - 13:57
    ပညာရေးက သူတို့ရဲ့ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုတွေ
    ဖြေသိမ့်ပေးနိုင်တယ်
  • 13:57 - 14:02
    ဒါကြောင့် ကျောင်းသားတစ်ယောက်ချင်းဆီအတွက်
    ကျမ ဘယ်တော့မှ လက်မလျှော့ဘူး
  • 14:02 - 14:05
    (လက်ခုပ်သံများ)
  • 14:05 - 14:06
    ပညာရေးက ကုစားပေးတယ်
  • 14:07 - 14:09
    ကျောင်းပတ်ဝန်းကျင်က
  • 14:09 - 14:12
    အနာဂတ်ကို လမ်းကြောင်းတည့်ပေးတယ်
  • 14:13 - 14:15
    ဒီလို စဉ်းစားကြည့်ရအောင်
  • 14:15 - 14:17
    သင်္ချာပုစ္ဆာတွေ တွက်နေရတဲ့ အချိန်
  • 14:17 - 14:19
    ကဗျာတွေ ကျက်နေရတဲ့အချိန်
  • 14:19 - 14:23
    ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အကြမ်းဖက်မှုတွေကို
    မေ့ပျောက်ထားနိုင်မယ်
  • 14:24 - 14:27
    ဒါဟာ ပညာရေးရဲ့ အစွမ်းပဲ
  • 14:27 - 14:30
    ငြိမ်းချမ်းမှုကို ဖော်ဆောင်နိုင်တယ်
  • 14:31 - 14:33
    "ကာကူမာ" မှာ ပညာလေ့လာသူများ ပြည့်နေတယ်
  • 14:33 - 14:38
    ကျောင်းသား ၈၅,၀၀၀ ကျော် ကျောင်းတက်နေကြတယ်
  • 14:38 - 14:42
    ဒုက္ခသည်ဦးရေရဲ့ ၄၀ ရာခိုင်နှုန်းပဲ
  • 14:42 - 14:49
    စစ်ကြောင့် ပညာရေးဆုံးခန်းမတိုင်ခဲ့တဲ့
    ကလေးတွေလည်းပါတယ်
  • 14:50 - 14:51
    ကျမ မေးချင်တယ်
  • 14:53 - 14:57
    ပညာရေးဟာ မျိုးဆက်သစ်အတွက်
    မျှော်လင့်ချက်တွေ ပေးတယ်ဆိုရင်
  • 14:58 - 15:02
    ဘာကြောင့် ကျွန်မရဲ့စာသင်ခန်းမှာ
    ကျောင်းသား ၁၂၀ ပြည့်ကျပ်နေရတာလဲ။
  • 15:04 - 15:08
    ဘာကြောင့် မှုလတန်းကျောင်းသား ၆ ရာနှုန်းပဲ
  • 15:08 - 15:10
    အထက်တန်းရောက်နိုင်ကြတာလဲ
  • 15:10 - 15:14
    သူတို့အားလုံးအတွက်
    နေရာလုံလုံလောက်လောက် မရှိလို့လား
  • 15:14 - 15:19
    ဘာလို့ အလယ်တန်း ကျောင်းသား ၁ ရာနှုန်းပဲ
  • 15:19 - 15:21
    တက္ကသိုလ် ရောက်ကြတာလဲ
  • 15:22 - 15:25
    ကျမဟာ ဆရာမလို့ ပြောခဲ့ပါတယ်
  • 15:26 - 15:29
    ဒါပေမဲ့ အခုကျမက ကျောင်းသားပြန်ဖြစ်နေတယ်
  • 15:30 - 15:32
    မတ်လတုန်းက "ရွန်ဒါ" (Rwanda) ကိုသွားခဲ့တယ်
  • 15:33 - 15:37
    "Bridge2Rwanda" ဆိုတဲ့ စကော်လာရှစ် အတွက်
  • 15:38 - 15:40
    တက္ကသိုလ် စကော်လာတွေ ပြင်ဆင်ပေးတာ
  • 15:41 - 15:46
    နိုင်ငံခြား တက္ကသိုလ်တွေကို တက်ခွင့်ရကြပြီ
  • 15:46 - 15:49
    ကျမကို ဘာလုပ်သင့်တယ်ပြောပြတဲ့ ဆရာတွေရှိပြီ
  • 15:49 - 15:51
    တစ်ခြားလမ်းကြောင်းတွေ လိုက်ဖို့မလိုဘူး
  • 15:51 - 15:55
    ကျမအပေါ် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေ ရှိလာပြီ
  • 15:56 - 16:01
    ကျမအားလုံးကို ပြောချင်တာက
    ဒုက္ခသည် လူငယ်တွေအပေါ် ရင်းနှီးကြပါ
  • 16:01 - 16:04
    ကျမတို့ ပြောခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ဥပမာကို သတိရပါ
  • 16:04 - 16:07
    ကျမတို့က သစ်ပင်စိုက်ရမယ်
  • 16:07 - 16:11
    ဒါမှ နောက်မျိုးဆက်က ရေဆက်လောင်းမယ်
  • 16:11 - 16:16
    ဒါမှ နောက်ထပ်မျိုးဆက်က အရိပ်မှာအေးချမ်းမယ်
  • 16:16 - 16:18
    အသီးအပွင့်တွေ ခံစားရမယ်
  • 16:19 - 16:21
    အကောင်းဆုံး အသီးအပွင့်ကတော့
  • 16:22 - 16:25
    ခိုင်မာတဲ့ ပညာရေးပါပဲ
  • 16:26 - 16:27
    ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
  • 16:28 - 16:34
    (လက်ခုပ်သံများ)
Title:
စစ်ဘေးသင့် အမျိုးသမီးများအတွက် ပညာရေး (ကျမ အပါအဝင်)
Speaker:
မေရီ မိတ်ကာ
Description:

စစ်ဘေးသင့် ဆူဒန်တောင်ပိုင်းမှ လွတ်မြောက်ခဲ့ပြီးနောက် မေရီ မိတ်ကာ ဟာ ကင်ညာ ကာကူမာ စစ်ဒုက္ခသည် စခန်းမှာ လုံခြုံမှုနဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေ ရခဲ့တယ်။ အခုဆိုရင် သူမလို စစ်ဘေးရှောင် လူငယ်တွေရဲ့ ဆရာမဖြစ်လာပြီး ပညာရေးနဲ့ ဘဝတွေပြန်လည်ထူထောင်ဖို့၊ ပညာသင်ခွင့်မရတဲ့ မိန်းကလေးများကို စာသင်ခန်းထဲ အရောက်ခေါ်နိုင်ဖို့ သူမကြိုးစားနေပါတယ်။
"ပညာရေးဟာ စစ်ဒဏ်သင့် ကလေးရဲ့ ပူဆွေးမှုအတွက် ငြိမ်းချမ်းရေးဖော်ဆောင်ပေးနိုင်ပါတယ်" လို့ မိတ်ကာ ပြောခဲ့ပါတယ်။
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
16:47

Burmese subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.