-
من دیواره ی مرجانی هستم.
-
بعضی از مردم فکر می کنند که یک تکه سنگم.
-
ولی در حقیقت من بزرگترین چیز زنده
بر روی این سیاره ام.
-
اینقدر بزرگم که از فضا دیده می شوم.
-
اما برای چه مدت؟
-
من برای تقریبا 250 میلیون سال رشد کردم.
-
و انسان ها آمدند و حالا
یک پنجم من از بین رفته.
-
البته، من بر بستر دریا زندگی می کنم.
-
و ممکنه خیلی مرا نبینید.
-
اما به من نیاز دارید.
-
می دانید یک چهارم حیات آبزی
به من وابسته است؟
-
من پرورشگاه دریا هستم.
-
ماهی های کوچک برای غذا به من وابسته اند.
-
و برای مخفی شدن از ماهی های بزرگ.
-
و حدس بزنید چه کسی ماهی های بزرگ را می خورد؟
-
درسته، شما.
-
من کارخانه ی پروتئین دنیا هستم.
-
اما شما دمای اقیانوس ها را بالا بردید
و من دیگر نمی توانم اینجا زندگی کنم.
-
و زمانی که طوفان های بزرگ و سونامی ها
از اقیانوس شلیک می شوند،
-
من دژ شما هستم.
-
با این حال شما مرا با دینامیت تکه تکه می کنید،
-
و با سیانور مسموم.
-
خب این هم یک فکر ناب،
-
کشتن مرا متوقف کنید.
-
طبیعت به آدم ها نیازی ندارد.
-
آدم ها به طبیعت نیاز دارند.
-
Conservation International (CI)
-
www.natureisspeaking.org
