Galápagos: Las Islas Que Cambiaron El Mundo - Islands That Changed The World 2/3 HD [15 Subtitles]

Series de historia natural explorando las islas Galápagos, situadas 1.000 kilómetros fuera de la costa de América del Sur.

En el siglo 16, la primera persona en la historia escrita que pisó las islas Galápagos, el obispo de Panamá, las consideró un lugar infernal. No encontró agua y dos de sus hombres y diez de sus caballos perecieron.

A través del tiempo, este archipiélago se convirtió en el inhóspito refugio de piratas y balleneros, pero a medida que más personas llegaron a las Islas Galápagos, comenzaron a verla desde una perspectiva completamente nueva.

En 1835, Charles Darwin se topo con dichas islas se convirtió en el catalizador de una revolución que transformaría nuestra comprensión de la vida en la Tierra.

Desde caza de cormoranes subactuáticos no voladores a las tortugas gigantes cortejando en el borde de un volcán activo, con una expresión en la cara oculta de Galápagos, revelando por qué es una muestra fascinante de la evolución.

Natural history series exploring the Galapagos Islands, which lie 1,000 kilometres off the coast of South America.

In the early 16th century, the first person in recorded history to set foot on Galapagos, the Bishop of Panama, deemed it a hellish place. He found no water and two of his men and ten of his horses perished.

Through time, this forbidding archipelago became the haunt of pirates and whalers, but as more people came to Galapagos, they began to see it in a whole new light.

In 1835, Charles Darwin's brush with these islands became the catalyst for a revolution that would transform our understanding of life on Earth.

From flightless cormorants hunting underwater to giant tortoises courting on the rim of an active volcano, a look at the hidden side of Galapagos, revealing why it is such a fascinating showcase for evolution.

Γεννημένα από τη φωτιά στα βάθη της γης...

ψημένα απ'το διαβολικό ήλιο...

πατρίδα των πιο παράξενων πλα- σμάτων που μπορείς να φανταστείς.

'Οταν πρωτοήρθε ένας άντρας, πίστεψε ότι ήρθε στην κόλαση.

'Ομως δεν είναι κόλαση, είναι ζωντανή δοκιμασία της ζωής.

Με τον καιρό, είδε την αλήθεια...

...κι άλλαξε όχι μόνο την αντίληψή μας για τα νησιά.

Το όνομά του ήταν Κάρολος Δαρβίνος.

Αυτή είναι η ιστορία, πώς τα μοναχικά νησιά Γκαλαπάγκος...

...από την αφάνεια, ήρθαν ν'αλλάξουν για πάντα τον κόσμο.

10 Μαρτίου 1535 μΧ

Μεγαλειότατε, είχαμε 6 μέρες νηνεμία, δυνατά ρεύματα...

παρασυρθήκαμε και την 10η Μαρτίου φτάσαμε σε κάτι νησιά.

Ο Τόμας ντε Μπερλάνγκα, ο επίσκοπος του Παναμά...

κατέπλεε στο Περού. 'Ομως, ο άνεμος δεν ήταν ευνοικός...

τα δυνατά ρεύματα τον παρέ- συραν πολύ εκτός πορείας.

Τελικά ο Επίσκοπος βρήκε στεριά...

...αλλά, τι στεριά!

Φαίνεται πως κάποτε ο Θεός ξέβρασε πέτρες...

και η γη είχε λάβα, άχρηστη.

Η στεριά και τα πλάσματά της έδειχναν διαβολικά.

'Εσκαψαν πηγάδι και βρήκαν νερό αλμυρότερο κι απ'της θάλασσας.

Δύο άντρες πέθαναν.

Προσευχήθηκαν για σωτηρία.

Οι άνεμοι γύρισαν και ο Επίσκοπος έφυγε...

για να καταγράψει την ιστορία της επίγειας κόλασης.

Είχαν ανακαλύψει τα Γκαλαπάγκος.

600 μίλια μακριά απ'τις ακτές της Ν.Αμερικής, στον ισημερινό...

τα Γκαλαπάγκος είναι μια μικρή ομάδα κάπου 12 νησιών.

Μόνα τους στον τεράστιο Ειρηνικό Ωκεανό.

Επί χιλιετίες οι καλυμμένες με λάβα τις ακτές...

και τα τεράστια ηφαιστειακά όρη έμεναν απαρατήρητα, αχαρτογράφητα.

'Ωσπου η μοίρα έφερε τον Επίσκοπο εδώ, κάπου 500 χρόνια πριν.

Η πρώτη ματιά δικαιολογεί τον τρόμο του Επισκόπου.

Από τη θάλασσα βγαίνουν δράκοι. Θαλάσσιες ιγουάνες στη στεριά.

Εξίσου μαύρες με τη λάβα, έμοιαζαν να καταριούνται...

καθώς αποβάλλουν το αλάτι από το θαλασσινό νερό που ήπιαν.

Στις έρημους πίσω, μεγαλύτεροι δράκοι.

Επί 5 μέρες ο Επίσκοπος έζησε με κάκτους...

οι χερσαίες ιγουάνες δεν έτρωγαν και κάτι άλλο.

Δαγκώνουν τις κοφτερές βελόνες για να φτάσουν τη ζουμερή σάρκα.

Και στο εσωτερικό που σιγοκαίει υπάρχουν γίγαντες.

Χελώνες, βαριές ως τέσσερις ενήλικες άντρες.

Στα τεράστια σώματά τους αποθηκεύουν λίπος...

ώστε περνούν ένα χρόνο χωρίς να φάνε ή να πιούνε κάτι.

Για να επιβιώσεις εδώ, φαίνεται πως πρέπει να είσαι τέρας.

'Η μήπως απλά πρέπει να είσαι διαφορετικός;

'Ενα πουλί, σαν φοίνικας, ξεπρο- βάλει από τις στάχτες της ακτής.

'Ενας κορμοράνος.

Τα φτερά του όμως είναι μικρά. Δείχνει να μη μπορεί να πετάξει.

Δεν μπορεί.

Υπάρχει όμως ένας άλλος κόσμος, κάτω από τα κύματα.

Ο ωκεανός είναι πλούσιος και εδώ ο άπτερος κορμοράνος...

βρήκε δικό του τρόπο να επιβιώσει, με το αεροδυναμικό του σχήμα.

Με ό,τι απέμεινε απ'τα φτερά του κολλημένα στο σώμα του...

τα ανεπτυγμένα πόδια του τον προ- ωθούν να βρει χταπόδια και χέλια.

'Ενα θηλυκό κάθεται στη φωλιά.

Την κατασκευάζει από φύκια, πλεγμένα με επιδεξιότητα...

σε άνετο κρεβάτι που προφυλάγει εκείνη και τ'αυγά απ'τη λάβα.

Το αρσενικό φέρνει δώρο στο ταίρι του...

...για τη φωλιά και για να εδραιώσουν τη σχέση τους.

Αδύναμα να πετάξουν, αυτά τα πουλιά είναι εξόριστα εδώ.

'Ομως, δεν υπάρχουν αρπακτικά...

...και έχουν στα πόδια τους όσο φαγητό χρειάζονται.

Για τα παράξενα πλάσματα που κατοικούν στα Γκαλαπάγκος...

η ζωή είναι δύσκολη αλλά όχι κόλαση.

Αν ο Επίσκοπος ήταν πιο τυχερός, θα έβλεπε τα πράγματα αλλιώς.

Κάθε Γενάρη το κρύο ρεύμα Χάμπολντ που στεγνώνει τα Γκαλαπάγκος...

μαλακώνει και παραχωρεί τη θέση του στα ζεστά νερά απ'το βορρά.

Τις καλές χρονιές, φέρνει τρομερές αλλαγές στα νησιά.

Ξαφνικά, τα Γκαλαπάγκος εμφανίζονται πολύ διαφορετικά.

Κρυμμένοι σπόροι ζωντανεύουν μέσα απ'τη στάχτη.

Τα δέντρα του Πάλο Σάντο που δείχνουν νεκρά, ξαναζωντανεύουν.

Από ασπρόμαυρα, αποκτούν χρώμα.

'Ανοιξη στα Γκαλαπάγκος.

'Ομως εδώ, ακόμα και η άνοιξη είναι διαφορετική.

Στα χρυσαφένια λιβάδια βόσκουν χερσαίες ιγουάνες...

απολαμβάνουν μια ευχάριστη αλλαγή από τους κάκτους.

Κι αυτή η θηλυκή μέλισσα του ξύλου που έλκεται από τα λουλούδια...

επισκέπτεται πολλά είδη αλλά παραδόξως, είναι όλα κίτρινα.

Είναι το μοναδικό είδος μέλισσας στα Γκαλαπάγκος...

αν της αρέσει το κίτρινο, το φυτό δεν έχει λόγο να'χει άλλο χρώμα.

Η βροχή έφερε επίσης μικρά πουλιά και άρχισαν να τραγουδούν.

Ο αρσενικός σπίνος προσπαθεί να δελεάσει το θηλυκό...

να επιθεωρήσει τη φωλιά του σ'έναν ακανθώδη κάκτο.

Της αρέσει κι εγκαθίσταται.

'Ομως ακόμα κι αυτά, τα συνηθι- σμένα πουλιά, είναι εκπληκτικά.

Στο έδαφος, στα δέντρα...

όπου θα περίμενες να συναντήσεις πολλά διαφορετικά είδη πουλιών...

εδώ ένα είδος επικρατεί, όλοι αυτοί είναι σπίνοι.

Στα Γκαλαπάγκος υπάρχουν 13 διαφορετικά είδη σπίνου...

που παίρνουν τη θέση άλλων πουλιών...

το κλειδί είναι ότι έχουν διαφορετικό ράμφος...

χοντρότερο, δυνατότερο για να σπάει σπόρους...

μακρύ και κοφτερό για άνθη...

λεπτό και μυτερό για να βγάζει ζωύφια από τους βράχους.

Υπάρχει και σπίνος δρυοκολάπτης...

όμως χωρίς τη γλώσσα δρυοκολάπτη δεν φτάνει μέσα σε λαγούμια.

'Ετσι χρειάζεται την πονηριά του για να πάρει αυτό που θέλει.

Σπάει ένα κλαδάκι.

Εργαλείο εξερεύνησης.

Δεν κάνει ακριβώς...

Ναι, τέλειο.

'Ενα άλλο εργαλείο για ένα άλλο λαγούμι.

Ακόμα μία παχουλή προνύμφη.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα στο κόσμο αυτό απ'όσα βλέπουμε.

Η φωτεινή πλευρά των Γκαλαπάγκος έμενε κρυμμένη επί πολλά χρόνια.

Καταραμένα από τον Επίσκοπο του Παναμά, χωρίς όνομα...

...κανείς δεν τα πλησίαζε.

Βέβαια, κανείς δεν ήταν σίγουρος ότι υπήρχαν.

Ρεύματα που αλλάζουν κατεύθυνση, ομίχλη, σαν φαντάσματα...

...τώρα τα βλέπεις, τώρα όχι.

Στο μυαλό των ναυτικών, τα νησιά Γκαλαπάγκος ήταν ''Τα μαγεμένα''.

Στα τέλη του 1500, κάποιος τα έβαλε στο χάρτη.

12 κακοφτιαγμένα σημάδια και ένα όνομα...

'''Ισλας ντε Γκαλαπάγος'' Νήσοι των Χελωνών.

Βάλτε το στο χάρτη και γίνεται πραγματικό.

Πρώτοι ήρθαν πειρατές.

'Ηταν ιδανική βάση για επιδρομές σε ισπανικές γαλέρες...

που μετέφεραν χρυσάφι απ'τη Ν.Αμερική.

Μα η πειρατεία δεν ήταν κάτι καινούργιο για τα Γκαλαπάγκος.

Ταχυπέτες που αναζητούν λεία.

Στα βράχια υπάρχουν φωλιές εκατοντάδων θαλασσοπουλιών.

Με τόση κίνηση, δεν αργεί να μπλέξει κάποιο.

'Ενας θαλασσοβάτης.

'Ομως, ένας άλλος ταχυπέτης είναι εκεί μέσα.

Κι άλλος, δύο, τρεις... νεοσσοί με λευκά κεφάλια.

Καταδιώκουν το κατάμαυρο αρσενικό...

αναγκάζοντάς το να ρίξει το θαλασσοβάτη.

Οι ταχυπέτες έχουν τρομακτική φήμη...

αλλά οι πιθανότητες δεν είναι πάντα με το μέρος τους.

Αν βουτήξουν στη θάλασσα, τα μακριά φτερά τους θα βαρύνουν...

σε κάθε βουτιά κινδυνεύουν να πνιγούν.

Στην αποικία τ'αρσενικά φουσκώνουν τις κατακόκκινες γούσες τους.

Προσπαθούν να γίνουν ακαταμάχητα στα θηλυκά που περνούν από ψηλά.

Βρήκε μία.

Εγκαθίσταται αμέσως και καθαρίζει τη φωλιά του.

Την προστατεύει με μεγάλη προσοχή.

Εξάλλου, είναι περικυκλωμένος από πειρατές.

'Ενα άλλο αρσενικό προσπαθεί να μπει με τη βία.

Τώρα παρεμβαίνει εκείνη.

'Εχει ήδη διαλέξει και βοηθά να διώξουν τον νεοφερμένο.

Ο σύντροφός της δε χάνει άλλη ώρα.

Και μόλις όλα τελειώσουν, αναπαύεται σ'ένα άνετο μαξιλάρι.

Μακριά απ'τον υπόλοιπο κόσμο...

αυτό το μέρος είναι για να ξεκουράζονται οι πειρατές.

Το επόμενο κύμα ανθρώπων δεν ήρθε στα Γκαλαπάγκος...

για να κουρσέψει περαστικά πλοία αλλά για τα πλούτη των νησιών.

Δυτικά, το βαθύ ρεύμα Κρόμγουελ συγκρούεται με τα νησιά...

κι ανεβαίνει φέρνοντας θρεπτικές ουσίες από αβυσσαλέα βάθη.

Πρόκειται για τις πλουσιότερες θάλασσες του ισημερινού.

'Ομως δεν τράβηξαν τα ψάρια τον κόσμο σ'αυτά τα νερά.

Ο φυσητήρας ο κατώδους.

Καταδύεται στα 3000 πόδια επί 40 λεπτά για καλαμάρια.

Είναι τόσο βαθιά, που δεν φτάνει ούτε ο ήλιος του ισημερινού...

βρίσκουν λοιπόν τροφή με ηχοεντοπισμό.

Σήμερα είναι προστατευόμενο είδος.

Τις βλέπουμε σαν όμορφους γίγαντες...

πριν λίγο καιρό όμως, η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική.

'Ηταν τέρατα που θανατώνονταν για το κέρδος.

'Ηταν η μανία του λίπους φάλαινας...

και οι ιστορίες για μάχες με μεγαθήρια στο βυθό...

που έφερε τα Γκαλαπάγκος στο επίκεντρο της προσοχής.

Μα δεν πλήρωναν μόνο οι φάλαινες το τίμημα της ανακάλυψης.

Υπήρχε κάτι που ήθελαν πειρατές και φαλαινοθήρες...

...νωπή τροφή.

Το παχύ λίπος, το γιγαντιαίο μέγεθός τους...

έκανε τις χελώνες ιδανικές για το κελάρι του πλοίου.

Μέσα σε 200 χρόνια, αφαιρέθηκαν πάνω από 200.000.

Σε κάποια νησιά, οι χελώνες εξαλείφθηκαν τελείως.

Από την τραγωδία όμως βγήκε κάτι καλό.

Καθώς ερχόταν περισσότερος κόσμος στα Γκαλαπάγκος...

η εικόνα των νησιών έγινε πιο σαφής.

Κάθε νησί πήρε όνομα.

Κάποια μέρη θεωρούνταν ακόμα καταχθόνια.

'Αλλα όμως είχαν προστατευμένα σημεία για αγκυροβόλημα...

ή δέντρα, το ξύλο ήταν σημαντικό για την επισκευή των καραβιών.

Τα νησιά, παρότι ακόμα ''μαγεμένα''...

απέκτησαν πιο αναγνωρίσιμο σχήμα, έγιναν πιο συγκεκριμένα στο χάρτη.

Η αρχή για να τα κατανοήσουμε.

'Οταν το Μπιγκλ έφτασε στα Γκαλα- πάγκος στις 15 Σεπτεμβρίου 1835...

ήταν μια τελευταία στάση πριν το μακρύ ταξίδι του γυρισμού.

Χαρτογραφούσε τις ακτές της Ν.Αμερικής επί 3 χρόνια.

Είχε 5 βδομάδες να φτιάξει ακριβή χάρτη του άγνωστου φυλακίου.

Αυτός όμως δεν ήταν ένας ακόμα σταθμός.

Επρόκειτο ν'αλλάξει την πορεία της ιστορίας.

Στο πλοίο επέβαινε ο φυσιοδίφης Κάρολος Δαρβίνος.

'Οχι ο σοφός γκριζομάλλης που γνωρίζουμε τόσο καλά...

...αλλά ένας νεαρός κι εύπιστος 26χρονος.

Αρχικά είδε το μέρος όπως όλοι πριν απ'αυτόν.

Τίποτα δε θα μπορούσε να είναι λιγότερο δελεαστικό...

περισσότερο άγριο και φρικτό.

Τα μαύρα βράχια, ζεστά από τις ακτίνες του κάθετου ήλιου...

δίνουν στον αέρα μια κλειστή και πνιγηρή αίσθηση, σαν φούρνος.

Μα σύντομα άρχισε να βλέπει περισσότερα.

Το έδαφος που πατούσε έδειχνε να'χε σταθεροποιηθεί μόλις χθες.

Μοιάζει να πέτρωσε η θάλασσα στις πιο ανταριασμένες στιγμές της.

Πάνω στο Μπιγκλ, είχε απορροφηθεί σ'ένα νέο αμφιλεγόμενο βιβλίο...

τις ''Αρχές της Γεωλογίας''...

που έλεγε ότι ο κόσμος μεταβάλλεται διαρκώς απ'τις δυνάμεις της φύσης.

Μόλις πριν λίγες βδομάδες, στη Ν.Αμερική είχε ζήσει ένα σεισμό.

Εμπνευσμένος από αυτά που είχε διαβάσει και βιώσει...

φουντωμένος από το νεανικό και γόνιμο πνεύμα του...

έβλεπε τα νησιά Γκαλαπάγκος με πολύ διαφορετικό μάτι.

Ενώ οι άλλοι έβλεπαν κάτι διαβολικό, αρχαίο κι αμετάβλητο...

ο Δαρβίνος είδε κάτω από τα πόδια του μια νέα γη...

φτιαγμένη απ'τα βάθη του ωκεανού από δυνάμεις ακόμα ζωντανές.

Είχε δίκιο. Κάτω από το νησί Φερ- ναντίνα υπάρχει ηφαιστειακή εστία.

Εδώ γεννιούνται διαρκώς νησιά.

Μα αυτό που δεν μπορούσε να δει ήταν πως καθώς γεννιούνται...

απομακρύνονται απ'την εστία πάνω σ'ωκεάνιες πλάκες σαν ταινιόδρομο.

Κινούνται αργά, 2 ίντσες ετησίως.

'Ομως, σε γεωλογικούς όρους, είναι εκπληκτικά γρήγορα.

Αφότου τα είδε ο Δαρβίνος, έχουν μετακινηθεί 30 πόδια νοτιανατολικά.

Καθώς το Μπιγκλ διέσχιζε μεθοδικά το αρχιπέλαγος...

ο Δαρβίνος δεν ήξερε ότι τα νησιά που χαρτογραφούσε κινούνταν...

...ή πόσο σημαντική ήταν αυτή η κίνηση.

Καθώς τα νησιά μετακινούνται, αλλάζουν...

γίνονται λιγότερο διαβολικά...

...βλαστίζουν, γίνονται επίπεδα.

Το καθένα μεταφέρεται σε διαφορε- τικό μείγμα ωκεάνιων ρευμάτων...

άρα, έχει διαφορετικό κλίμα.

Το αποτέλεσμα, να έχει το καθένα το δικό του μοναδικό χαρακτήρα.

'Ενα από τα πιο απομονωμένα είναι και το πιο μοναδικό.

Στο βορειανατολικό άκρο βρίσκεται η Χενοβέσα.

Απομακρυσμένο, άγονο, καλυμμένο με λάβα...

το σπίτι ενός εκατομμυρίου θαλασσοπουλιών.

Τα πουλιά τρέφονται στον Ειρηνικό αλλά κάθε μέρα...

μόλις αναμετρηθούν με τους ταχυπέτες...

γυρίζουν στο ρημαγμένο βράχο, στις φωλιές τους.

Πίσω από το βράχο, η λάβα κρύωσε σχηματίζοντας λαβύρινθο...

από ανοίγματα σε ιδανικό μέγεθος για τους θαλασσοβάτες.

Κανείς δεν ξέρει πώς βρίσκουν το δικό τους άνοιγμα...

αλλά καθώς πετούν κόντρα στον άνεμο, το βρίσκουν μέσω οσμής.

'Οπως και να βρίσκουν το δρόμο τους, είναι θαύμα...

από τη μέση του Ειρηνικού σε ένα μικροσκοπικό αυγό.

'Ομως, σε αυτή τη φάση είναι πιο ευάλωτα.

'Ενας βαλτόμπουφος.

Οι θαλασσοβάτες είναι πολύ γρήγοροι στον αέρα...

και ο μπούφος πολύ μεγάλος για να τ'ακολουθήσει στ'ανοίγματα...

οπότε έχει μεγαλύτερες πιθανότητες καθώς βγαίνουν ή μπαίνουν.

Πρώτα, με την οξεία όρασή του εντοπίζει την είσοδο της φωλιάς.

Δεν κυνηγά απευθείας τον θα- λασσοβάτη αλλά στήνεται απέξω.

Γλιστράει πιο κοντά... περισσότερο γάτα παρά κουκουβάγια.

Ακούει.

Ξεφεύγει.

Αλλά ο θαλασσοβάτης είναι εμβρόντητος.

Η κουκουβάγια τον εντοπίζει καθώς προσπαθεί να ξαναχωθεί.

Μια δεύτερη κουκουβάγια παρακολουθεί. Τώρα, διεκδικεί.

Θα πρέπει να κυνηγήσει μόνη της.

Μόλις μπορεί να στριμωχτεί στην είσοδο ενός τούνελ.

Τώρα περιμένει να μπει μέσα κάποιος θαλασσοβάτης.

Βαλτόμπουφοι υπάρχουν και σε άλλα νησιά...

μα μόνο στη Χενοβέσα έχουν μάθει να κυνηγούν μ'αυτό τον τρόπο.

Φαίνεται πως κάθε νησί στο χάρτη έχει μια εξίσου παράξενη ιστορία.

Δεν είναι παράξενο που τα Γκαλαπάγκος...

πήραν το όνομά τους από αυτούς τους ογκώδεις γίγαντες...

τα θολωτά καβούκια τους μοιάζουν με τα νησιά όπου κατοικούν.

Τα νησιά που είναι αρκετά ψηλά ώστε να έχουν βροχές...

...είναι εκπληκτικά οργιώδη.

Εδώ, τα στρογγυλά καβούκια είναι ιδανικά...

για να κινούνται στα χαμόκλαδα χωρίς να σκαλώνουν.

Αλλά τα χαμηλότερα νησιά όπως η Εσπανιόλα...

δεν έχουν βροχοπτώσεις και εκεί οι χελώνες είναι πολύ διαφορετικές.

'Εχουν καβούκια με καμάρα μπροστά, σαν σπανιόλικη σέλα, ''γκαλάπαγκο''.

Τα νησιά πήραν το όνομά τους από αυτές τις χελώνες.

Εδώ έχει ελάχιστη τροφή στο έδαφος...

ώστε χρειάστηκε να τεντώσουν το λαιμό για να φτάσουν τη βλάστηση.

Η καμάρα στο καβούκι τους επιτρέπει μεγαλύτερο τέντωμα.

Σε κάθε νησί, η ζωή τους ακολουθεί διαφορετική πορεία.

Ο Δαρβίνος δεν το ήξερε ακόμα.

'Ομως, καθώς το Μπιγκλ σταματούσε από νησί σε νησί...

εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία να κατέβει στη στεριά.

Στο νησί Φλορεάνα συναντήθηκε...

με τον Κυβερνήτη της πρώτης αποικίας στα Γκαλαπάγκος...

...τον Βρετανό Λόουσον.

Οι ιστορίες του Λόουσον για την παράξενη ζωή των Γκαλαπάγκος...

ενθάρρυνε τον Δαρβίνο να πάει στο εσωτερικό των νησιών.

Κι όπου πήγαινε, μάζευε.

Είδε τις χελώνες αλλά μόνο αυτές με το θολωτό καβούκι...

άρα, δεν είδε το μυστικό τους.

Είδε τα μικροσκοπικά πουλιά με τα διαφορετικά ράμφη τους...

αλά δε μάντεψε ότι ήταν όλα σπίνοι...

αποκάλεσε το ένα μαυροπούλι, ένα άλλο τρυποφράχτη.

Υπήρχε κι ένα άλλο πουλί, η ατριχόρνις.

Τις είχε δει στη Ν.Αμερική αλλά αυτές ήταν κάπως διαφορετικές.

Για την ώρα δεν είχε ιδέα πόσο σημαντική θα'ταν αυτή η διαφορά.

Και καθώς ο Δαρβίνος προχωρούσε προς το κέντρο των νησιών...

ανακάλυψε μια πλευρά των νησιών που δεν είχε ξαναδεί φυσιοδίφης.

Στα ορεινά της Φλορεάνα και του Σαντιάγκο βρήκε μαγεμένα δάση.

Και σε λίγα μέρη βρήκε γλυκό νερό, το μοναδικό σε ακτίνα 600 μιλίων.

Οι πάπιες τσαλαβουτούν όπως στο πάρκο...

οι χελώνες κυλιούνται σε πηχτή ηφαιστειακή λάσπη.

Οι ταχυπέτες βγαίνουν έξω για να πιούν.

Αυτό δεν είναι επίγεια κόλαση αλλά ο Κήπος της Εδέμ.

Ο Δαρβίνος αναλογίστηκε το κρίσιμο ερώτημα.

Γιατί ευλογήθηκαν αυτά τα νησάκια με τόσο παράξενη και μοναδική ζωή;

'Ομως, μια ανάσα πριν την ανακάλυψη...

...ο Δαρβίνος έφυγε, για να μην επιστρέψει ποτέ.

Το σούρουπο της 20 Οκτωβρίου 1835 το Μπιγκλ σαλπάρισε για Ταιτή.

Μα δε χάθηκαν όλα: τα μαγεμένα νησιά είχαν κάνει τα μάγια τους.

Μόλις έφυγε απ'τα Γκαλαπάγκος, άρχισε να βλέπει την αλήθεια.

Καθώς τις περισσότερες ώρες εν πλω ταξινομούσε ό,τι μάζεψε...

ξαφνικά, ένα δείγμα τράβηξε την προσοχή του.

Ούτε χελώνα, ούτε σπίνος, αλλά η ατριχορνίδα.

'Εχω δείγματα από τέσσερα διαφορετικά νησιά.

Σε δύο νησιά φαίνονται τα ίδια αλλά σε δύο άλλα, διαφέρουν.

Σε κάθε νησί, κάθε είδος είναι αποκλειστικό.

Νησιά σε μικρή απόσταση...

είχαν διαφορετικές ατριχορνίδες, με ελάχιστα διαφορετικά φτερά...

και όπως οι σπίνοι, ελάχιστα διαφορετικά ράμφη.

Ο Δαρβίνος θυμήθηκε κάτι που εί- χε πει ο Λόουσον για τις χελώνες.

Ισχυρίστηκε ότι ξεχώριζε από ποιο νησί προέρχονταν...

...μόνο από το σχήμα του καβουκιού τους.

'Αλλο νησί, άλλη χελώνα. Το ίδιο πράγμα.

Είχε δει από το δραματικό τοπίο των Γκαλαπάγκος...

ότι τα νησιά μεταβάλλονταν διαρκώς.

Μήπως άλλαζαν και τα έμβια όντα;

'Αρχισε να εξετάζει το χρόνο προς τα πίσω.

Είχα την εντύπωση ότι γύρισα πίσω στη στιγμή της δημιουργίας.

Είδε ότι τα Γκαλαπάγκος σχηματίστηκαν από τη φωτιά...

άγονα, απ'τα βάθη του ωκεανού, ότι η ζωή είχε έρθει από αλλού.

Απομονωμένα στα Γκαλαπάγκος, και από το ένα νησί στο άλλο...

...είχαν αλλάξει, από τη μία μορφή στην άλλη.

Ο Δαρβίνος είχε φευγαλέα δει το μεγάλο μυστικό των Γκαλαπάγκος.

Νέα φυτά, ζώα, ζωή γεννιόταν απ'τα ίδια τα νησιά.

Αναζήτησε το ίδιο σε άλλα είδη.

Κάποτε, οι σπίνοι θα έπαιρναν το όνομά του...

αλλά παρότι είχε την καλύτερη συλλογή εκείνης της εποχής...

ολόκληρη τη γκάμα με τα διαφορετικά ράμφη...

δεν είχε σκεφτεί να καταγράψει από ποια νησιά προέρχονταν...

άρα, δεν μπορούσαν να βοηθήσουν.

Και όσο για τις χελώνες, πήραν στο πλοίο 45 ενήλικα ζώα...

μα φαγώθηκαν όλες, τα καβούκια πετάχτηκαν, χάθηκαν για πάντα.

Αδυνατώντας να γυρίσει...

ο Δαρβίνος δε θα μάθει ποτέ την αληθινή τους ιστορία...

αλλά στις ατριχορνίδες, είδε φευγαλέα την Εξέλιξη.

Το 1859, 24 χρόνια αφού έφυγε από τα Γκαλαπάγκος...

δημοσιεύτηκε τελικά η Προέλευση των Ειδών του Δαρβίνου.

'Αλλαξε τον κόσμο για πάντα.

Και ως το τέλος της ζωής του, ένα είχε σίγουρο...

ότι τα μοναχικά νησιά Γκαλαπάγκος ήταν η ρίζα των απόψεών του...

...η προέλευση της ''Προέλευσης των Ειδών''.

Οι γιγάντιες χελώνες εντυπωσίασαν τόσο τους ναυτικούς...

που έδωσαν το όνομά τους σ'αυτά τα νησιά.

Η παχιά σάρκα τους τάισε τους πειρατές.

Στο καβούκι τους υπάρχουν στοι- χεία για το μεγαλύτερο μυστήριο.

'Ομως, η ζωή είναι απλή για μια χελώνα.

Οι πρόσφατες βροχές τις φέρνουν στα πράσινα λιβάδια...

στην κορυφή του ηφαιστείου Αλσέντο...

όχι μόνο για την πλούσια βοσκή αλλά και να αναπαραχθούν.

Προσπαθεί να τη γοητεύσει...

Τα πάντα στην ώρα τους.

Αυτό το αρχέγονο τελετουργικό ίσως μας θυμίζει παράσταση...

αλλά ίσως η αλήθεια δεν απέχει.

Τα παιδιά αυτών των χελωνών ίσως έχουν διαφορετικό καβούκι...

που θα τους δώσει την ευκαιρία να επιβιώσουν στο νησί τους.

Αλλάζουν ακόμα κι αυτά τα ζώα...

που κινούνται τόσο αργά και ζουν τόσο πολύ.

Αφότου πρωτοπάτησε ο άνθρωπος αυτά τα νησιά...

...άλλαξε και η αντίληψή μας.

Τα Γκαλαπάγκος δεν είναι επίγεια κόλαση...

αλλά μια ζωντανή απόδειξη της εξέλιξης πάνω στη γη.

Εδώ, σ'αυτόν τον μικρό κόσμο κλεισμένο στον εαυτό του...

φαίνεται πως πλησιάσαμε ακόμα το μεγάλο γεγονός...

το μυστήριο όλων των μυστηρίων...

...την πρώτη εμφάνιση νέων πλασμάτων σ'αυτή τη γη.

Στο επόμενο, ανακαλύπτουμε πώς η ζωή στα Γκαλαπάγκος...

καθορίζεται από τις βασικές δυνάμεις της αλλαγής...

...το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.