Into the fire

Griekenland is een van de belangrijkste toegangspoorten tot Europa.

We hebben niet eens de basisvoorzieningen,

soms gaat er een hele dag voorbij zonder dat we iets eten.

Ik slaap in het park, zie je.

Ze zoeken veiligheid in Europa, maar Griekenland is niet veilig.

Kom je naar Griekenland? Dan zul je Griekenland leren kennen...

Geen werk, geen papieren, de politie, het is een probleem...

Ik zie bange mensen, heel veel bange mensen.

Soms, als je naar buiten gaat, proberen ze ons te slaan.

Er is een zeer verontrustende toename van racistisch geweld

en we horen bijna dagelijks over aanvallen (op migranten).

Rechtstreeks op hun hart. Messen op hun hart.

Ik hou van Griekenland, maar Grieken houden niet van buitenlanders.

Grieken houden niet van buitenlanders, met name niet van donkere mensen,

ze haten buitenlanders.

De meeste vluchtelingen bereiken Europa te voet of per boot,

ze komen aan in Griekenland, Italie en Spanje.

Volgens de EU richtlijnen moet er asiel worden aangevraagd

in het land waar de vluchtelingen voor het eerst Europa binnenkomen.

Ze kunnen niet naar een ander Europees land.

In 2011 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens

dat asielzoekers in Griekenland

het risico lopen onmenselijk behandeld of vernederd te worden.

In eerste instantie was dat vanwege de tekortkomingen in de asielpocedure,

de opvangst- en de leefomstandigheden in Griekenland.

Zelfs de politie of de staat

geven ons geen exact cijfer voor het aantal vluchtelingen.

Het is gecompliceerd. We weten het exacte cijfer niet.

In 2010 schatte Frontex dat ongeveer 80%

van alle mensen die de Europese Unie binnen kwamen

via Griekenland kwam.

Voor al deze mensen was er geen opvang, geen sociale voorzieningen,

en velen van hen leefden op straat.

En ze zaten opgesloten in Griekenland,

zonder de mogelijkheid te hebben om te vertrekken of te blijven.

We vragen de Europese Unie om hulp.

Het gaat niet goed.

Sommigen slapen op straat en eten uit vuilnisbakken.

We eten geen goed voedsel.

We gaan naar school terwijl we honger hebben.

De 16jarige Barry leeft in een centrum voor minderjarige vluchtelingen,

sommige van hen zijn pas acht jaar oud.

Deze beelden van de omstandigheden in het opvansgtcentrum

zijn gefilmd door een van de bewoners.

Je ziet hoe de WC er aan toe is.

De 17jarige Yaseen woont in het zelfde opvangstcentrum.

Ik heb een groot probleem.

Ik heb geen werk,

ik heb geen geld, ik heb geen kleren,

ik heb geen schoenen.

Een paar maanden later ontvangt Yaseen slecht nieuws

over zijn familie in Pakistan.

Vorige maand hebben ze ons huis gebombardeerd,

ik ben mijn familie kwijt geraakt.

De zelfde zomer wordt Yaseen 18

en moet hij het opvangstcentrum verlaten.

Vanaf dat moment leeft hij op straat.

's Ochtends vroeg

wemelt het in de parken van Athene van de vluchtelingen die onder de blote hemel slapen.

Als ze door de poltie worden opgepakt, nadat ze de grens hebben gepasseerd,

worden ze in eerste instantie gedetineerd,

en vervolgens aan hun lot overgelaten.

De politie zegt me: Ga naar buiten.

Zie je, ik slaap in het park.

Ze zeggen me: Ga, okay, ga!

Ik kan nergens naartoe, ik ken niemand.

Ik slaap in het park.

Soms vind je iets in een vuilnisbak om te eten.

Geen huis, niks, niks dat ik kan doen...

Echt, hier in Griekenland lijden we veel.

We lijden.

We lijden veel.

Het is zelfs moeilijk om te eten, om voor water te betalen, voor voedsel...

Het is zwaar, het is zwaar voor ons.

De mensen moeten de vluchtelingen in dit land helpen.

Ze hebben geen voorzieningen voor vluchtelingen.

We vertrekken uit onze landen vanwege problemen

we vertrekken niet zoals we zouden willen.

Niemand vindt het leuk om zijn land te verlaten, voor zijn hart niet.

We vertrekken vanwege de problemen.

Ze gaven me een geweer weet je, een AK-47,

en ze zeiden: "Je moet vechten".

Nurdin wilde niet vechten.

Zijn moeder stuurde hem het land uit, zodat hij veilig zou zijn.

Vanuit Syrie liep hij weken aan een stuk,

te voet reisde hij door Turkije om Europa te bereiken.

Ik woon in Acharnon, een stukje verderop,

ik verblijf bij mijn vrienden.

Acharnon is een wijk in Athene

met een grote Somalische gemeenschap.

Welkom in Somalie! Geen Grieks, Somalie!

Dit is de plaats, dit is het huis waar ik woon.

Hier slapen we, zie je.

Dit is van mij. Ik slaap hier.

Er zijn nog 7 andere jongens die hier slapen.

Niet iedereen heeft er eentje,

dus delen we ze, weet je, we delen de matrassen.

-Ja, tien mensen. -Tien mensen in deze kamer?

18 mensen delen dit kleine appartement dat 1 slaapkamer heeft.

We hebben echt hulp van de andere Europese landen nodig.

We willen echt weg uit dit land.

We hebben echt problemen hier.

Ik heb een probleem met dit oog zoals je kunt zien.

Ik heb drie keer geprobeerd om naar het ziekenhuis te gaan.

Maar ze hielpen me helemaal niet.

Nurdin slaagde er in om een verwijsbriefje

en medicijnen voor zijn oogkwaal te krijgen

door een bezoek te brengen aan de gratis kliniek van Dokters van de Wereld.

Aanvankelijk behandelden we alleen

migranten en vluchtelingen.

Het is pas gedurende de laatste zes maanden,

sinds het begin van de economische crisis,

dat we ook veel Griekse patienten zien.

Er is al minstens een jaar sprake van een humanitaire crisis

vanwege de economische crisis.

Er is geen geld.

Ja, ik begrijp dat het slecht gaat met de economie.

Jullie zouden ons moeten laten vertrekken!

Het is veel te zwaar.

Ik ben op zoek naar een manier om weg te kunnen uit Griekenland.

Naar een ander Europees land...

We zien hier nu zelfs asielzoekers

die terug willen gaan naar hun land omdat

ze geen werk hebben; ze kunnen niet overleven in Griekenland.

Misschien ga ik wel terug naar mijn land

want hier is het niet goed voor me.

Mijn land is beter.

Mahmud heeft vastgezeten in een Iraanse gevangenis.

Er is sprake van een situatie waarin je kunt voelen

dat er enorme behoefte is aan Europese solidariteit.

Actieve solidariteit.

Want meestal komen immigranten hier,

zonder dat ze papieren hebben,

omdat ze naar andere Europese landen willen gaan.

Als je naar andere landen wilt, zoals Frankrijk of Noorwegen,

is het vliegveld een probleem.

Als wij terecht komen in een heel arm land,

dan zouden jullie ons moeten laten vertrekken!

Waarom?

Op het vliegveld: Wegwezen! Wegwezen!

Altijd. Waarom?

De andere lidstaten willen dat Griekenland zijn grenzen controleert

zo dat de mensen niet illegaal daar naartoe gaan.

We zitten hier gevangen als in een gevangenis, het is een gevangenis.

Ik ging naar het vliegveld en vertelde ze: In dit papier

staat dat ik binnen 30 dagen het land moet verlaten.

Dus vertrek ik. Ik ga naar een ander land.

Ik werd gearresteerd, drie dagen in de gevangenis...

We komen hier om papieren te krijgen, maar ze geven ons geen papieren.

Het is een probleem.

Er zijn veel mensen en veel asielzoekers

die er niet in slagen om een asielverzoek in te dienen

en dus zonder papieren in Athene op straat verblijven.

Je ziet hier duizenden mensen zonder papieren.

Het Atheense politieburo waar de meeste vluchtelingen

hun eerste asielaanvraag indienen is Petrou Ralli.

Aanvragen kunnen een keer per week worden ingediend.

Ik kom hier nu al twee maanden, elke week ben ik hier.

En hoe lang bent u al hier?

Zes maanden.

Twee jaar. Elke week kom ik hier.

Ze geven geen papieren.

Sommige mensen komen hier al drie jaar, of tien.

Ze geven ze geen papieren.

We slapen hier, donderdag, vrijdag, zaterdag.

dag en nacht.

In de zon, in de kou.

Geen huis, nergens om te slapen, geen water, geen eten, geen toiletten.

Niet alleen staan de asielzoekers dag en nacht in de rij,

waarbij ze soms maanden of jaren moeten wachten,

om met de aanvraagprocedure te kunnen beginnen.

Ze zeggen ook dat de politie ze hardhandig uit elkaar jaagt,

en zo verhinderen dat ze hun asielverzoek kunnen laten registreren.

Voordat jullie kwamen, duwden ze ons.

Net als slavenhandelaren.

De politie komt en jaagt ons weg.

Wij komen terug en ze jagen ons weer weg.

Politie, ze slaan, slaan, slaan.

Ze slaan mensen.

Ze zeggen dat we weg moeten.

Jullie moeten hier nog maar lekker lang blijven,

zodat ze ons niet opnieuw achterna kunnen zitten.

Een tolk was bereid om ons te vertellen

over haar werkervaringen op dit politieburo,

onder de voorwaarde dat ze anoniem zou blijven.

Haar woorden worden ingesproken door een actrice.

Ik denk dat het hek aan de achterkant van Petrou Ralli een van de grootste problemen is.

In theorie zouden er interviews moeten plaats vinden

tussen de 3 en 6 maanden nadat je asiel hebt aangevraagd.

In de meeste gevallen is dat niet zo.

Het kan wel een jaar of 2 duren voor je je eerste interview hebt.

Dus moeten ze om de 3 a 6 maanden terugkomen

om hun 'pink cards' te vernieuwen.

Dus dan komen ze om 6 uur 's ochtends

en wachten achter de spijlen.

Of het nou regent, of sneeuwt, of 40 graden is,

daar moeten ze wachten.

Dus om een half 3 of 3 uur komen er paar agenten

die namen beginnen te roepen, zonder enige vorm van vertrouwelijkheid in acht te nemen.

En dat zijn dan degenen die hun 'pink cards' krijgen,

maar soms geven ze ook afwijzingen of goedkeuringen van asielverzoeken.

Meestal afwijzingen,

ik heb namelijk nog nooit van een goedkeuring gehoord.

Ze roepen dus de namen,

en dan begeleiden ze zo'n 10 tot 20 mensen naar binnen en naar buiten.

Het punt is dat ze niet het hele besluit vertalen.

Ze zeggen alleen maar:

"Jij moet het land uit"

"Jij, rot op"

of: "Jij bent klaar met je asielverhaal"

of: "Jij hebt niemand kunnen overtuigen met je leugens".

Extremistische groepen maken gebruik van dergelijke situaties.

Ze vinden vruchtbare grond waar ze hun voordeel mee kunnen doen.

De racistische mensen, hun gemeenschap, ze heten racistische mensen,

houden niet van donkere mensen.

Ze hebben de ramen ingeslagen, zie je.

Ze gooiden stenen naar het huis

en wij lagen binnen te slapen.

Ze bleven hier ongeveer 10 minuten,

en de politie was er ook.

Ze doen helemaal niks, weet u.

Er waren meer dan vijftig mensen aan het schreeuwen...

"Ga, ga terug naar je land zwarte mensen".

Ze hebben een jongen van hier tot hier gestoken.

Ze wilden die jongen dood hebben.

Toen ik de jongen gister zag, vertelde hij me

dat Gouden Dageraad hem wilde doden.

Omdat ze geen buitenlanders willen.

Ze noemen zich zelf nazi's, een nazi groep.

Chrysi Avgi, of Gouden Dageraad, is een extreem rechtse partij.

Bij de verkiezingen van 2012 behaalden ze 18 van de 300 zetels

in het Griekse parlement, met 7% van de stemmen.

Online gepubliceerde beelden die gemaakt zijn met een mobiele telefoon

vertonen Gouden Dageraad aanhangers die hun partijhymne zingen

en de Nazi-groet brengen.

Een neo-nazistische partij, een partij met nazi-sympathieen

in een gebied, in een deel van de wereld

waar de nazi's slechts enkele decennia geleden enorme pijn veroorzaakten,

het is volstrekt onbegrijpelijk, het kan echt niet.

Volgens de gegevens van de Griekse Statistische Dienst

leefden er aan het begin van de Tweede Wereldoorlog

7.344.000 mensen in Griekenland.

Aan het eind van de oorlog omvatte onze bevolking 6.805.000 mensen.

Manolis Glezos, die namens Syriza in het parlement zit,

beklom in 1941 met een vriend de Acropolis

en haalde de swastika naar beneden om er een Griekse vlag voor in de plaats te hangen.

En nu moet hij met neo-nazi's in het parlement zitten!

Het is een uitzonderlijke situatie.

Gouden Dageraad is een van oorsprong fascistische organisatie

die met connecties heeft met alle andere fascistische partijen in heel Europa

maar ook in de rest van de wereld, zelfs met de Ku Klux Klan.

Eind 2012 laten opiniepeilingen een groeiende steun zien

voor Gouden Dageraad, die de derde partij van Griekenland zou zijn.

Het volgende filmpje werd met een mobiele telefoon gemaakt

op een bijeenkomst van de Gouden Dageraad in Perama, een voorstad van Athene.

Ons bereiken klachten over lokale problemen,

in Keratsini, die veroorzaakt worden door Egyptenaren.

Maar wij zeggen ze dat ze vanaf nu aan verantwoording

voor hun daden zullen afleggen aan Gouden Dageraad en aan de Griekse burgers.

De dag na deze bijeenkomst komen Egyptenaren bijeen

in Perama, in het huis van een paar vissers.

Egyptenaren en Grieken hebben nooit slechte relaties gehad..

..eerder het tegenovergestelde.

Maar sinds kort is de extreem rechtse Gouden Dageraad

in opkomst, een partij die zich aggresief opstelt tegen buitenlanders.

Dit is de auto die we voor ons werk gebruiken.

Mijn familie in ik lagen in het huis te slapen,

rond tien over drie hoorden we dat onze

ramen en deuren werden ingeslagen.

Ik deed het raam open en zag meer dan 10-15 mensen

met Gouden Dageraad T-shirts.

Allemaal hadden ze tenminste een ijzeren staaf bij zich.

Deze zijn ze vergeten.

Als je iemand met zoiets op zijn hoofd slaat, kun je hem makkelijk vermoorden.

En we begrijpen niet waarom ze dit ons Egyptenaren aandoen.

Ik ben hier nou 20 jaar, ik betaal mijn belastingen.

Ze kwamen daar vandaan,

uit die straat.

Ze kwamen hier naartoe en zagen

dat hier een van de Egyptische vissers lag te slapen.

Dit is zijn bloed.

En toen hoorden we de man schreeuwen: "Kom! Help me, help me!"

We gingen naar boven, het dak op,

daarboven,

en we konden zijn gezicht niet zien,

er was zoveel bloed dat we zijn gezicht niet konden zien.

Dit is onmenselijk van ze

wanneer zal dit ophouden?

Dit is heel verdrietig, onvoorstelbaar,

zo'n 700-800 aanvallen, en veel, heel veel aanvallen met het doel om mensen te doden.

Er zit een soort patroon in deze aanvallen:

veel mensen die allemaal samen

een migrant aanvallen

waarbij ze honden gebruiken ter intimidatie...

Ze zeggen tegen de hond dat die ons moet opjagen:

"Pak hem! Pak hem!"

En ze lachten, ze waren blij.

Ze gaan naar de gebieden waar migranten wonen

en ze wachten die op, met name 's avonds laat

en dan vallen ze met zijn drieen, vieren of vijfen een persoon aan.

Het waren er veel. Ze grepen me

en begonnen me te slaan.

Dus, op een bepaalde manier, is het niet zomaar in het wilde weg

Ik denk dat het op die manier georganiseerd is.

Sommige dagen waren bijzonder moeilijk voor ons,

op een dag hadden we 31 mensen in het ziekenhuis.

Ze zijn gewond. Ze hebben gebroken benen en armen en hoofdletsel

Ik heb zelf mensen gezien die

in hun gezicht en op hun hoofd geslagen waren.

En ze waren bang om meteen hier naartoe te komen,

ze waren op zaterdag in elkaar geslagen,

en kwamen dan halverwege de week, of de week erop.

Omdat ze bang zijn om over straat te gaan.

"Hee, mavros!" Dat beteken: "Hee zwarte, hee zwarte!"

Hoe ik weet dat het om de Gouden Dageraad gaat?

Ik vraag ze: Wie heeft jullie geslagen? En dan zeggen ze:

Blanke mensen, die zwarte kleren met die tekens aanhadden.

De mensen die immigranten achterna zitten

die ze op straat tegenkomen,

dragen altijd iets, een teken, van Gouden Dageraad.

En als je hun spotjes op TV hoort,

ze bedreigen Griekse mensen die op de een of andere manier willen helpen,

al was het maar door met een immigrant te spreken,

die bedreigen ze ook.

De naam van onze dode broeder was Shehzad Loekman.

Hij woonde de afgelopen vier jaar in Peristeri.

Hij ging op zijn fiets naar zijn werk.

En daar wachtten ze hem op en toen hij daar aankwam

haalden ze hun messen tevoorschijn, hun wapens,

en ze doodden onze broeder.

Daders van racistische aanvallen worden zelden opgepakt

maar in dit geval was dat anders.

Een taxichauffeur had het hele voorval gezien

en belde de politie.

Hij belde ze elke minuut:

Ze zijn nu hier; nu slaan ze de hoek om...

van de plaats waar de moord plaatsvond tot het Syntagma-plein.

Hij volgde ze zo'n 35-40 minuten lang.

Uiteindelijk werden ze op Syntagma gearresteerd.

En daar vonden ze ook het bebloedde mes dat ze bij zich hadden.

In het huis van een van de verdachten vond de politie ook

een hele wapencollectie en Gouden Dageraad-lectuur.

En nou wil de politie niet aanvaarden dat de aanval

racistische en nationalistische motieven had.

De wet heeft ze niet gearresteerd.

Dat was te danken aan de inspanningen van de taxichauffeur.

Een hele dappere man, voor wie ik groot respect heb.

Dagelijks zijn er -op klaarlichte dag- aanvallen

in bussen of op straat,

waarbij Griekse burgers tussenbeiden komen en de politie bellen,

als er een immigrant wordt aangevallen.

Het is gebeurd dat de politie verscheen en de immigranten arresteerde.

En soms vallen ze zelfs de aanwezige Grieken lastig, of pakken ze die op.

Overal waar een aanval plaats vindt, is er altijd

een auto, een motor of een langslopende politieman aanwezig,

die net doen alsof ze niks zien.

Tijdens een aanval was de politie zelfs dichtbij,

ze deden niks, ze stonden te praten...

Ze deden net alsof ze me niet zagen.

Ik heb een vriend, een donkere jongen, waar ik mee samenwerk,

plotseling stopte er een auto

waar vier mensen uitstapten. Ze vielen hem aan.

En er was politie, hij riep naar de politie,

en die stond te kijken en verzette geen stap.

En ze lieten de auto gaan.

Ze zeiden: "O, we kunnen niks voor je doen".

De politie hoeft nooit verantwoording af te leggen.

De Griekse staat hoeft ook nooit verantwoording af te leggen.

De politie, de overheid

ze hebben allemaal carte blanche.

Er is hier sprake van een staat die in

het verlengde van een totalitair regime ligt.

Vergeet niet dat Griekenland een dictatuur heeft gehad,

die in 1974 officieel eindigde. Er was echter sprake van een overgang

en niet van een resolute breuk in het post-dictatoriale tijdperk,

toen de democratische staat hersteld werd.

Na de val van de junta in 1974

is de politiemacht nooit echt gezuiverd

en dus opereert de politiemacht in Griekenland niet echt

om de bevolking te dienen en te beschermen

zoals het geval zou moeten zijn in een democratische samenleving.

Ik ben meerdere malen door fascisten in elkaar geslagen.

Ik ben vaker door de politie geslagen dan door fascisten,

sinds 1973 en de opstand tegen de dictatuur.

Het was ongeveer 11 uur 's ochtends

toen we buiten stemmen hoorden

en we vaststelden dat

een agent in burger en een geuniformeerde agent

een immigrant sloegen.

We begonnen uit de ramen te schreeuwen,

dingen als: "Hou op met die racistische aanvallen!"

In een mum van tijd kwamen er zo'n 30 politieagenten

25-30 politieagenten, ME-ers,

van de ene kant van de straat

en zo'n 15 andere mensen van de andere kant van de straat.

Later ontdekten dat dat leden van Gouden Dageraad waren.

Ze namen de immigrant mee.

En ze verzamelden zich allemaal bij de voordeur van onze kantoren,

ze begonnen tegen ons te schreeuwen.

In het begin zeiden ze dat "we naar beneden moesten komen"

en "jullie beschermen illegale immigranten en we zullen jullie arresteren"

en de anderen riepen: "We zullen jullie niet alleen arresteren..."

"...We zullen jullie" (...Okay..) "Naaien!"

Sommige zeiden: "We zullen zeep van jullie maken"

die fascistische, nazistische uitdrukking.

Het was vreselijk angstaanjagend.

Niet alleen omdat er fascisten waren,

maar omdat er samen met die fascisten ook politieagenten waren

geuniformeerde politieagenten, die duidelijk maakten dat ze politieagenten waren

en zich in een soort van delirium bevonden,

slaan, schreeuwen, vloeken... als gekken.

De politie vraagt me: "Waar is je papier?"

Als ik ze mijn papieren geef, vragen ze me:

"Is dit het papier?" - en dan verscheuren ze het.

En dan doen ze zo en zeggen: "Dit is geen papier"

Ik zeg: "Jullie zijn degenen die me dat papier gegeven hebben!"

De politie valt me aan.

En dan trekken ze mijn shirt uit, ik sta daar zonder shirt.

Ze kijken naar me en zeggen: "Breng hem naar het bureau"

"Hij heeft geen papieren".

Ze namen me mee naar het bureau, hoewel ik papieren heb.

Na negen uur lieten ze me gaan.

Er zijn ook getuigenissen van mensen

die zijn aangevallen door de politie.

De politie slaat je als beesten, ze slaan je als beesten.

Er komen mensen die

door de politie met wapenstokken geslagen zijn.

Omonoia is een wijk in Athene

met een grote migranten gemeenschap.

Ik liep door Omonoia

en hoorde een enorm gekrijs en geschreeuw

en ik zag hoe een immigrant werd gearresteerd door twee agenten

die hun sjaals over hun gezicht hadden getrokken.

Toen viel de migrant op de grond en tilden ze hem aan zijn benen op,

hij droeg handboeien,

en ze begonnen hem over de grond te sleuren.

Ik pakte mijn mobiele telefoon en begon te filmen.

Op dat moment richtten de agenten hun aandacht op mij

en omsingelden me

er volgde een discussie omdat ze mijn telefoon wilden hebben.

En ik werd gearresteerd en verbleef de rest van de dag op het politiebureau.

De politie is overal en altijd aanwezig. Ze controleren papieren en arresteren mensen.

Op een straathoek in Omonoia pakt de politie

buitenlanders op waarvan ze vermoeden dat die illegaal in het land zijn.

De gedetineerden wenken naar de camera om dichter bij te komen.

Maak je foto's?

Wij zijn van de pers.

Maar de politie maakt bezwaar tegen het vastleggen van hun handelen.

Ja, maar maak je foto's?

Je mag geen foto's nemen, weet je.

Zet je camera uit alsjeblieft.

De politie heeft geen enkel recht om je te beletten te filmen

of foto's te maken in openbare ruimtes.

We moeten stoppen.

Zijn jullie journalisten?

Ja, we zijn journalisten uit Londen.

Het is illegaal om de politie te filmen.

De politie heeft geen enkel recht om je camera

of geheugenkaart in beslag te nemen.

Dat is expliciet verboden.

Als je iets hebt gefilmd, wis het dan.

Ze hebben het recht niet om aan je camera of beelden te komen.

Blijf van mijn camera af!

Doe die camera weg.

Ik mag hier filmen

Blijf van mijn camera af!

Een paar maanden geleden was er een ernstig voorval:

een groep demonstranten, waaronder vrouwen,

werd gearresteerd en gemarteld op het politiebureau.

Ze reden op motoren door Atheense wijken

waar veel immigranten wonen,

waar de Gouden Dageraad de mensen terroriseert,

om te laten zien dat wij Grieken

solidair zijn met de immigranten en dat we niet zullen accepteren

dat onze wijken worden overgenomen en gedomineerd door neo-nazi's.

Ze sloegen hen, bespuugden hen,

gebruikten hen als asbak.

Toen ik erheen ging en het zag, was ik geschokt

door wat ik zag, door het geweld.

Dit soort verwondingen komen niet van één klap.

Hier zijn veel slagen met verschillende wapens op dezelfde plek op het lichaam

aan te pas gekomen.

Dat kan alleen maar

als het je opzet is om iemand ernstig te verwonden,

als je ze wilt laten lijden.

Wat de vijftien mensen die gearresteerd waren ons vertelden

is dat de politieagenten die hen zo hadden toegetakeld

er duidelijk voor uitkwamen dat ze leden van de Gouden Dageraad waren.

Wat ik eruit opmaakte was dat

het engste was dat andere agenten

met hun telefoons opnamen maakten

en zeiden dat ze de foto's en video's

aan de Gouden Dageraad zouden geven.

In een officiële verklaring zegt de politie dat zoiets nooit gebeurd is.

Wat ik denk dat er nu gebeurd is,

is dat de Gouden Dageraad een soort van hulpinstrument is geworden

voor de staat, als laatste redmiddel

om de burgers angst in te boezemen

en gewoon door te gaan met regeren zoals voorheen.

Angst is geen optie.

Ze moeten begrijpen dat we niet bang voor ze zijn.

Als we toestaan dat ze ons bangmaken en terroriseren, dan winnen zij.

Dat mag niet gebeuren.

De burgers moeten vechten en zich verzetten.

Die kracht hebben ze.

In juni 2012 leidde de 97-jarige Katina Sifakaki

een demonstratie tegen de Gouden Dageraad in Athene.

Ze heeft al eens eerder tegen het fascisme gevochten: in de Tweede Wereldoorlog.

Toen was ze lid van het Griekse verzet.

De mensen voelden zich één, ze lieten hun geschillen achter zich.

In april 2012 namen er een paar honderd mensen deel aan een demonstratie tegen de Gouden Dageraad.

Sindsdien zijn er duizenden de straat opgegaan

om te protesteren tegen de racistische aanvallen

en solidariteit te betuigen aan asielzoekers en migranten.

Deze groeperingen van linkse antifascisten

geven de immigranten hoop.

Er zijn vele verschillende, maar duidelijke reacties

die niet in de internationale media worden verslagen.

Dit gebeurt op klein niveau

in buurten en op pleinen door heel Griekenland.

Wij gaan ons verenigen en protesteren

tegen deze gestoorde, moordlustige fascisten.

Wij zijn niet bang voor ze.

De Griekse samenleving is er een van vrijheid en democratie,

het is een spontane samenleving.

Er is geen geld, zelfs niet voor de basisvoorzieningen.

Er is geen geld om de ziekenhuizen behoorlijk te laten werken

of de kinderopvang of wat dan ook.

Zelfs de meest primaire en basale infrastructuren

bestaan niet meer.

Griekse doktoren hebben instructies gekregen

om geen migranten zonder papieren te behandelen.

Ongeveer een jaar geleden werkte ik in een ziekenhuis

wij hadden die instructies ook gekregen, maar volgden ze niet op.

Wij doktoren hebben een eed afgelegd om iedereen te helpen.

Wij hebben een rijdend ziekenhuis.

We waren mensen aan het behandelen in de buurt van één van de kantoren van de Gouden Dageraad.

Zij stonden op het balkon en schreeuwden dingen als

'We krijgen jullie wel!' Tegen ons, doktoren!

In de internationale media wordt de Gouden Dageraad

afgeschilderd als anti-establishment,

als een partij die een verschuiving teweeg wil brengen,

een radicale verandering.

Terwijl ze eigenlijk

hetzelfde zijn als de andere partijen, maar dan met andere middelen.

Tijdens de vorige verkiezingen waren er toespraken, bijvoorbeeld van Samaras

waarin hij dingen zei als: 'We moeten Griekenland van immigranten zuiveren.'

Het soort dingen dat verwijst naar etnische zuiveringen

dat is het taalgebruik waarvan de Gouden Dageraad zich bedient.

Toen Samaras zei:

'We moeten de straten zuiveren van immigranten'

ging de Gouden Dageraad naar buiten en begon immigranten op straat in elkaar te slaan.

De woorden die de premier koos, 'het zuiveren van de straten,'

vergelijkt migranten met vuil en rotzooi.

Wanneer er over migranten wordt gesproken

in bewoordingen die voor een infectie of natuurramp gebruikt worden

geeft dat een signaal af dat ze een bedreiging zijn voor de samenleving.

Mensen verplaatsen zich, ze zijn wanhopig

omdat er mensenrechten worden geschonden,

omdat er armoede is, of vanwege de klimaatverandering

hierdoor verplaatsen mensen zich.

Toen ik het land inkwam gaven ze me een papier,

daarop stond dat ik het land binnen dertig dagen moest verlaten.

Nu zijn de dertig dagen om en ik weet niet waar ik heen moet,

ik moet het land uit en terug naar Somalië...

In het jaar 2000 hadden we misschien tien mensen

uit landen als Iran, Afghanistan en Irak.

Nu zijn het er duizenden.

Dat is geen toeval.

Door ons zijn hun landen er zo aan toe, dus kwamen ze hierheen.

De meesten wilden niet naar Griekenland.

Ik wil graag naar een beter land.

Wij zijn geen beesten, wij zijn mensen.

We kunnen lopen, praten, eten.

Dus ik smeek jullie

en iedereen die dit ziet, zeg hen dat

we ze vragen ons te laten gaan, alsjeblieft!